Staffords...een modeverschijnsel?

blijf het zeggen,,onwetenheid,vooroordeel... HEEL ERG JAMMER................

ben wel bang dat het een beetje een modeverschijnsel is.. Zo jammer! Ze zijn zo lief!!! (voor mij niet aaibaar genoeg, ik wil lange haren om lekker doorheen te woelen ) Maar idd: ze moeten wel het juiste baasje treffen. Maar ook een golden retriever kun je vals maken hoor.... Alleen sommige honden "hebben er aanleg voor" en zijn "makkelijker vals te maken". Mijn vriendin heeft een rottweiler, en ze woont in een ini mini klein dorpje. Het hele dorp denkt dat haar hond vals is, maar hij is zooooooooooooooo lief!!! Vooroordelen en leugens die de buren verspreiden.... Zo jammer...

Hhmm persoonlijk ( is maar mijn eigen meening )

Vind ik dat een stafford's of pitbull's niet agresieffer zijn dan andere honden.
Als ik ff snel denk herders, jack russel, rotweiler die zijn ook niet altijd heilig

Wel vind ik dat dit type hond (stafford/pitbull) veer drukker is en van nature veel energy heeft.
Gezien ze meer energy hebben is de agresie uiting als je een hond daar toe aanstuurt prakties een explosie.
Los van het feit dat ze behoorlijk sterk kunnen zijn.

Ik zelf loop erg veel met die van mij hou dr ook echt bezig
en heb in huis een vrolijke hond die af en toe ff druk is, Maar meestal gecontroleerd en rustig door de huis kamer verplaatst
Of soms bij de mensen die op bezoek komen op schoot wil gaan zitten

Maargoed wat betreft de baas van de hond
Je kan je hond sociaal opvoeden en het kan dus ook anders.
Ik zou niet graag een rotweiler of herder die agresief reageerd in mijn buurt willen hebben.
Zelfde geld voor alle andere honden rassen.

Ik ben dan een fan van het ras en je kan er leuk mee sporten en trainen.
En als je ze als een maatje opvoedt heb je er zeker wel een goed gezelschap aan.

Klinkt mischien vreemd voor sommige jongens van de leeftijd 18 tot 28.
Ik ben zelf 26 dus dat, maar ik stuur m`n hond op commando en straf is dan gewoonweg plaats en geen aandacht indien er iets gebeurd wat niet de bedoeling is.
Dat begrijpt de hond vaak stukken beter als de hond mishandellen.
Mischien scheelt dat ook een behoorlijk stuk als je je hond onder controle kan houden zonder agresief te worden

En vind zelf dat ongeacht wat voor hond je hebt je die hond zou moeten corigeren als die agresief gedrag vertoont zonder aanleiding zo als veel kleine honden doen.

Uiteindelijk zou er een systeem moeten komen zo als met het chippen van de hond zou het ook voor eigenaren moeten gebeuren.

Per honden eigenaar een registratie indien je niet goed er mee overweg gaat en deze aanstuurt tot on acceptabel gedrag.

Dit om te voorkomen dat een fokker die wel om zijn puppy's geeft een dergelijk figuur geen hond meer zou verkopen.

ja william in jouw verhaal kan ik mij goed verplaatsen,jij doet het in mijn ogen helemaal correct,heb zelf een amerikaanse bulldog (6mnd nu)
en straf hem ook op de manier wat jij doet ,, geen fysiek geweld alleen mn stem en oogcontact is voldoende, heb hem 1 keer een tik op de kont gegeven ,toen wilde hij mijn been berijden,, zie dit niet alleen als hitsig gedrag maar ook als dominantie , nou 3 uurtjes later wilde hij t nog een keer weer proberen,, keek hem aan en zei pas op he! nou hij wist het gelijk en probeerde niet verder,
zit er mee op cursus en ondanks zijn jonge leeftijd kent hij alle commando,s en voert ze met plezier uit,,denk alleen al omdat ik het met positiefe prikkels heb geleerd ,,op dit gebied hoor je respect van je hond te verdienen en niet te nemen,, en menige mensen die zeggen zow wat doet jouw hond t goed,, maar ja dat william net als ik dat deze honden inteligent zijn en graag willen werken voor de baas .
en hier moet je dan ook gebruik van maken,,
ik zelf ben van mening dat mijn hond straks volwassen is dat het een lieve sociale hond is en prima zal luisteren naar mij,, zijn wel eens mensen die proberen om hem bepaalde commando,s te geven ,hij doet hier geen god of gebod of wat dan ook op uit,,
en zeg dan ook wel van NEE hij hoeft dat ook niet van mij ik ben zijn baas en als hij naar mij luistert is voldoende

en ja mensen die honden verkeerd of kwaad opvoeden die zijn in mijn ogen geen hond waard, dit geldt voor ieder ras ,
of er nu mensen van 18 of mensen van 40 mee lopen maakt geen verschil vind ik,, want het is best mogelijk dat deze mensen met de hond op training zitten, daarin speelt leeftijd geen rol

Hallo Helga.

Ik heb zelf ook een stafford en ben 21 jaar.
Het is een echte lieverd maar zoals elk andere hond heeft hij ook z'n ras kwaaltjes. Het is een echte stafford en dat bedoel ik positief maar ook af en toe negatief want ja ik kan mij hond niet los laten lopen bij andere reuen en ja als hij zou vechten zou hij waarschijnlijk winnen ... maar er zijn ook genoeg leuke dingen aan m'n hond. Maar daar word 9 van de 10 keer niet naar gekeken en dat vind ik zo zonde want het zijn prachtige honden zolang je ze maar goed opvoed want een golden retriever zou je ook vals kunnen maken alleen kan die niet zoveel schade aanrichten zoals een stafford kan.

Groetjes Samantha en Chico

Niet alleen jongeren lopen met staffords, een vrouwtje die ik ken van uitlaten heeft er 2, een zwarte en een gestrommlijnde (bruin). Die zwarte is tegen elke reu dominant, en dat teefje, is wonderbaarlijk erg lief en gek met amigo, maar andere honden, groot of klein valt zij aan. Wat ik vervelend vind aan die vrouw, als ze met die zwarte loopt, en zij ziet mensen rechts omkeerd maken, dan loopt ze zo hard achter die degene aan, omdat zij vind in haar ogen dat de honden het zelf wel oplossen, jammer voor het ras, maar niet voor de baasje die steeds dierenartsrekeningen heeft.

Hier eff beau en erra....(wrafwraf wij willen met iedereen wel knuffelen en spelen hoor....

Nou Beau en Erra ik knuffel en zoen ook iedereen Mijn papa en mama zijn ook pas 23 en 26 maar hebben van mij echt een mietje gemaakt en ik heb heel veel lieve vriendjes van alle soorten en maten!

als een teckel niet goed opgevoed word is het ook een gevaarlijke hond.
maar die "vechthonden"hebben volgends mij een geweldig karakter.
ik heb ook een staff gehad en ik mis hem nog steeds.
mijn herder grijpt sneller dan een staff of pitbull

Ik heb nu dus plotseling ook een Stafford. Ik heb daar niet bewust voor gekozen, maar om kenissen van mijn vriend uit de brand te helpen verblijft het beestje voor langere tijd bij ons. En ik vind het super gezellig, al kost het enorm veel energie en tijd want het beest heeft in zijn eerste 7 maanden voordat hij bij ons kwam bijzonder weinig geleerd.

Probleem met (o.a.) Staffords is dat áls er iets mis gaat dit meestal ook goed mis gaat vanwege de kaakklem die ze hebben. Ze laten gewoon niet zomaar los.
Als een teckel je bijt zal dat minder ernstige gevolgen hebben.
Maar dat is nog geen reden waarom de ene hond wel vals gemaakt zou mogen worden. Ik vind dat echt dierenmishandeling

bij mij in de buurt heeft iemand 4 stafford harstikke lieve beeste en ze spele met anderen honden

kaak klem? dat zijn pitt,s meende ik/

Ik dacht dat Staffords en bijvoorbeeld Rottweilers dat ook hebben, een kaakklem.
Maar onze joekel schijnt een kruising te zijn met een Pitt.
Al weet ik niet echt wat een Pittbull nou is...
Volgens mij een niet ras-zuivere Stafford, maar ik krijg daar maar geen duidelijkheid over.

staffords hebben het ook!

rottweilers naar mijn weten niet!

Daena heeft mijn truitje eens tussen haar kaken gehad als pup en ze wilde loslaten maar dat ging niet haha
lang over gedaan toen!

Het ras:







Ras: American Staffordshire Terrier

Oorsprong: Verenigde Staten
Gehouden als: Waak en gezinshond
Grootte: Reuen 45,7-48-4 cm en teven 43,2-45,7 cm
Gewicht: 18-23 kg
Kleur: Alle kleuren toegestaan
Vachtsoort: Kort en glanzend
Gem. Leeftijd: 12 Jaar



Herkomst en geschiedenis van de Amstaff:

Hoewel de naam anders doet vermoeden, ligt de geschiedenis van de Amstaff niet in de Verenigde staten. Reeds 800 jaar voor Christus brachten handelslieden de Mastiff vanuit Azie naar Europa, en meer specifiek naar Engeland. De oorspronkelijke Mastiff was een veelzijdige hond, die voornamelijk werd ingezet voor de jacht op roofdieren als beren, katachtige en wilde zwijnen; kortom, dieren die zich niet zonder slag of stoot gewonnen geven. Deze honden moesten dan ook heel moedig en onverschrokken zijn om deze dieren op te sporen, ze te pakken krijgen en niet meer los te laten tot ze dood waren. In de Middeleeuwen, zo rond 400, werd er een nieuw type Mastiff naar Engeland gebracht. Deze hond werd 'Alaunt' genoemd en kwam terecht bij Engelse boeren en slagers. Door inkruising met inheemse honden ontstond zo de oude Bulldog ( niet te verwarren met de hedendaagse bulldog ). Deze bulldogge waren in staat om zich aan de wang, neus of keel van een koe of stier vast te grijpen en niet meer los te laten. Ze werden gebruikt om koeien, paarden en varkens te vangen. In de slagerij was het hun werk om dieren die geslacht moesten worden, vast te pakken. Deze honden stonden dan ook vooral bekend als 'slagershond'.

The Alaunt.

Gevechten

Behalve het werk in het slachthuis, werd de Bulldog ook ingezet voor een tak van sport die in Engeland lang geliefd is geweest: de hondengevechten. Behalve tegen andere honden, werd hij ook ingezet tegen leeuwen, beren en andere roofdieren. Hiervoor gebruikte men een wat zwaarder type hond. Ook het 'bullbaiting', een 'sport' waarbij buldoggen een stier aanvielen, voordat hij geslacht werd, was destijds populair. Men dacht namelijk in die tijd, dat het vlees lekkerder zou smaken als het beter doorbloed was. De stier moest daartoe vlak voor de slacht zo'n gevecht doorstaan. Dit sadistische gebeuren kostte natuurlijk ook heel wat honden het leven, die onder de hoeven of op de hoorns van de stier terecht kwamen. Voor zowel de hond als de stier was het een onterende strijd die het woord 'sport' beslist niet verdiende. Toch was het in Engeland lange tijd populair, zowel bij het gewone volk als bij de adel. In 1835 werden de gevechten tegen andere dieren bij de wet verboden en deze verdwenen. Maar de honden werden daarna nog wel veelvuldig tegen elkaar uitgebracht in de 'pit', zoals de ring genoemd werd waarin de honden tegen elkaar vochten.

Bull baiting

Staffordshire

Mijnwerkers uit de kolenmijnen in Staffordshire kruisten Engelse bulldoggen met terriërs en deze honden waren de graag geziene vechters in clandestiene hondengevechten die her en der georganiseerd werden. Men noemde deze honden 'Bull and Terriërs'. Uit deze honden is de staffordshire terriër ontstaan. Vanaf het eerste moment is dit ras gefokt op 'gameness', waarmee men bedoelde dat de hond een hoge pijngrens, grote moed en de wil om tot het einde door te vechten moest bezitten. Dit overigens gekoppeld aan een grenzeloze trouw aan zijn baas en aanhankelijkheid naar mensen in het algemeen. Dit laatste mag opmerkelijk genoemd worden, maar het schijnt zo te zijn dat men agressie naar mensen absoluut niet accepteerde. Hoewel men de honden leerde zich dood te vechten tegen andere honden, vond men uitermate belangrijk dat de staffordshire terriër een grote toewijding en vriendelijkheid naar mensen toe bezat. Honden die zich agressief gedroegen tegen mensen, werden direct afgemaakt. Hierdoor is het ras op de dag van vandaag nog steeds een heerlijke 'allemansvriend'.

Bulldog x Terriër

Amerika

Rond 1870 werden de eerste Bull and Terriërs naar de Verenigde staten geëxporteerd als boerderijhond en grensbewaker. In die periode emigreerden veel arme mensen uit Engeland en Ierland naar Amerika in de hoop daar een beter leven te kunnen starten. Natuurlijk namen zei hun honden mee. De hondengevechten namen in de Verenigde staten een enorme vlucht. Men streefde ernaar grote exemplaren te fokken, omdat dat de veelzijdigheid ten goede zou komen. Want naast de hondengevechten bleek hij in staat om een veelheid van taken op zich te nemen en deed hij dienst als bewaker van het vee, herderhond, onkruidverdelger en gezinshond. De hond kreeg verschillende namen: Pit dog, Pit bull terriër, American Bull terriër en Yankee terriër. In 1935 scheidde een groepje 'pitbull eigenaars' zich af, omdat zij niet langer wilden dat hun honden in verband gebracht zouden worden met de hondengevechten en zij wilde af van de naam 'pitbull'. Zij noemde hun honden vanaf dat moment 'staffordshire terriër', naar de oud mijnwerkershonden.Op 10 Juni 1936 erkende de American kennelclub ( AKC), die eerder alle 'pitbull honden' weerde, deze honden onder de naam staffordshire terriër. Eén van de eerste vijftig honden die werden ingeschreven was de beroemde hond 'Petey' van de televisieserie 'The little rascals'. In 1972 veranderde men de naam in American staffordshire terriër om het ras beter te kunnen onderscheiden van de Engelse staffordshire bull terriër, die iets kleiner gebleven was. Vanaf het moment dat de Amstaff erkend werd door de AKC, werd het ras gescheiden gefokt van de door de UKC ( United kennel club) reeds in 1898 erkende Pitbull terriër. Zo hebben deze eerste importen zich uiteindelijk ontwikkeld tot twee rassen. De American pitbull Terriër en de American staffordshire terriër. Honden die door de meeste mensen niet tot nauwelijks uit elkaar te houden zijn. En om het nog extra ingewikkeld te maken: De AKC erkent uitsluitend de staffordhire bull terriërs en de American staffordshire terriërs als zuiver ras, niet de American Pitbull terriër. De UKC erkent op zijn beurt de American staffordshire terriër als American Pitbull terriër, en honden van dat ras kunnen onder die naam worden ingeschreven. Snapt u het nog?



Pitbull Staffordshire bull Amstaff Bull terrier

Nederland

In Nederland komt de Amstaff nog niet zo heel lang voor. In 1983 werd de teef Deofol's Yankee door de heer H. Stelwagen uit de VS geïmporteerd. Twee jaar later werd op 21 September de rasvereniging, de American Staffordshire Terrier Club Holland, opgericht, net als doel het ras door de Raad van beheer op kynologisch gebied erkend te krijgen. Deze erkenning volgde in 1992.



Amstaffs met kinderen:

Het eerste dat opvalt als men een Amstaff tegenkomt is zijn open houding naar mensen en zijn vrolijke, blije gedrag. De Amstaff kan het over het algemeen prima vinden met kinderen. Maar hoe lief en geduldig ze ook mogen zijn met uw kroost, het blijft belangrijk dat u de omgang tussen hond en kind altijd structureert. Het is altijd onverstandig om een hond van welk ras dan ook met kinderen alleen te laten. Het zou niet de eerste keer zijn dat een hond bij het twintigste nietje in zijn oor toch een keer hapte. Hiermee wil ik niet zeggen dat kinderen honden altijd pesten. Het hoeft ook helemaal niet vervelend bedoeld te zijn. Maar als een kind naar een hond toe kruipt als die lekker ligt te dutten, kan het zijn dat de hond-opstaat en ergens anders gaat liggen. Een kind zal misschien juist aangemoedigd worden ( Leuk, actie) en opnieuw de hond opzoeken. Mocht de hond op een gegeven moment in een hoek zijn gaan liggen en het kind komt weer op hem af, kan het zijn dat de hond zich zo bedreigd voelt ( Hij kan immers niet weg, want hij ligt klem in een hoek )en dat hij zich een weg naar buiten bijt. En wie is dan de booswicht? Noch kind, noch hond zijn dan iets kwalijk te nemen, want ze weten niet beter. In het geval van de Amstaff is het niet zozeer het kind dat in bescherming genomen dient te worden, maar de hond. Hij is zo geduldig en tolerant, dat hij beschermd moet worden tegen eventueel ( onbewust) gepest van een kind, waarop hij waarschijnlijk nooit zou ingaan. Het is aan de baas van de hond en ouder van het kind om ervoor te zorgen dat deze twee samen op een veilige manier met elkaar kunnen opgroeien. Dat ze respect voor elkaar krijgen en elkaar in hun waarde leren laten. Dit geldt natuurlijk niet alleen voor de Amstaff, maar voor ieder ras, van Chihuahua tot Duitse dog. Als u de Amstaff op een goede, gecontroleerde manier leert kennis maken met kinderen, kan hij de grootste speelkameraad worden. Wel zal men hem moeten leren voorzichtig met ze te zijn, want hij kan in zijn enthousiasme nogal eens onstuimig zijn.



Agressie

Hoewel de Amstaff in het verleden is gefokt op agressie tegen andere honden, is hij over het algemeen niet moeilijk met andere dieren,mits men hem hiermee goed socialiseert. Hij kan prima in een huis gehouden worden met katten, konijnen, vogeltjes en andere honden. Hij past zich makkelijk aan en accepteert andere dieren zonder problemen als deel van het gezin. De amstaff is zeer zelfverzekerd en zal niet snel het gevecht zoeken, omdat hij niets te bewijzen heeft en zich niet snel bedreigd voelt. Daarbij moet wel iets worden aangetekend,want áls de Amstaff dusdanig wordt uitgedaagd dat hij wel het gevecht aangaat, dan komt zijn oude aard boven en blijkt hij nog steeds in staat om honden, zelfs als die 3 keer zo groot en zwaar zijn als hij,ervan langs te geven. Hij is dan nog steeds in staat een andere hond behoorlijk te verwonden en dat is iets waar iedere Amstaff eigenaar zich terdege bewust van moet zijn. Want uw Amstaff kan heel terughoudend zijn en misschien geen enkel gevecht beginnen, maar door zijn kracht en vasthoudendheid als hij eenmaal begint, en zijn vermogen om vrijwel ieder gevecht in zijn voordeel te beslissen, wordt hij door menig ander hondeneigenaar wellicht toch als de agressor gezien. Naar aanleiding van de problemen rond de pitbull terriër in het verleden, en die van de verschillende 'gevechtshonden' die momenteel nog een rol spelen. nog iets over bijtkracht van de Amstaff. Er wordt van dit type honden wel beweerd dat zij beschikken over een 'kaakklem' die ervoor zorgt dat zij in een gevecht hun tegenstander niet meer kunnen loslaten. Er is echter geeb fysiek verschil in kaakopbouw met andere honden aan te wijzen die duidt op een dergelijke klem. De Amstaff heeft sterk ontwikkelde kaken, die in staat zijn om een tegenstander goed vast te houden, maar het is vooral het moedige, vasthoudende karakter van de hond die ervoor zorgt dat hij zich letterlijk in een tegenstander kan vastbijten. Niet voor niets heeft hij eeuwenlang moeten vechten tot de dood er voor een van beide honden op volgde. Hij heeft een bijzondere hoge pijngrens en geeft zich niet snel gewonnen. Het is dus aan zijn baas om ervoor te zorgen dat deze kant, die genetisch aanwezig is, niet verder ontwikkeld wordt. U moet hem leren dat vechten zeer ongewenst gedrag is dat u niet tolereert!



Opvoeding

Hoewel hij geen strenge aanpak nodig heeft, is het toch belangrijk om hem vanaf het moment dat hij in huis komt, duidelijk te maken wat hij wel en niet mag. En wat hij als volwassen hond niet mag, moet u natuurlijk ook niet accepteren van de pup. Want hoe moet hij begrijpen dat wat gisteren nog mocht, vandaag ineens niet meer kan? Denk hier dus van te voren goed over na en overleg binnen het gezin de regels waar de hond zich aan te houden heeft. Als iedereen dezelfde dingen goed-en afkeurt, is het voor de hond het snelst te begrijpen en zal hij zo min mogelijk in de fout gaan. De Amstaff heeft overigens niet enorm veel ruimte nodig en kan eigenlijk overal goed aarden, mits hij voldoendeaandacht en beweging krijgt.

Veelzijdig

De Amstaff is bijzonder sportief, wat zijn atletische bouw al doet vermoeden. Men doet hem dan ook een groot genoegen als men 'iets' met hem gaat doen. G&G-cursussen, behendigheid en flyball zijn voorbeelden van hondensporten waar de Amstaff zijn energie goed kwijt kan en waar hij zich ook geestelijk ontwikkeld. Maar ook als u gewoon een bal voor hem gooit, kunt u uw Amstaff al uren plezier bezorgen. Daarnaast is hij prima in staat om zichzelf te vermaken, bijvoorbeeld als hij een flostouw tot zijn beschikking heeft. Het is beter om hem hier alleen mee te laten spelen, want als u met hem een sjor-en trekspelletje doet, is de kans groot dat hij keer op keer wint. Om uw status als 'alfa' in huis te behouden, zou dat niet verstandig zijn. Door zijn intelligentie, zijn werklust en betrouwbaarheid kan de Amstaff zeer veelzijdig worden ingezet. In Nederland worden er zelfs twee gebruikt als blindengeleidehond en in de VS wordt hij veelal ingezet als 'therapydog',wat betekend dat hij als 'knuffelhond' wordt meegenomen naar ziekenhuizen en inrichtingen om de mensen daar te vermaken en wat afleiding te bezorgen!













Rasstandaard van de American staffordshire terriër:


Algemene indruk:

De American Stafforshire Terrier behoort de indruk te geven van grote kracht in verhouding tot zijn grootte. Een hond die stevig in elkaar zit, gespierd maar ook lenig en gracieus is en attent ten opzichte van zijn omgeving. Hij moet geblokt zijn, mag geen lange poten hebben en niet 'racy' in outline zijn. Zijn moed is spreekwoordelijk.

Hoofd:



Middelgroot, ovaal diep, brede schedel, zeer uitgesproken wangspieren, duidelijke stop en hoog geplaatste oren. De mond is middelgroot, afgerond aan de bovenkant en abrupt naar beneden vallend onder de ogen. Sterke, duidelijk afgetekende kaken. De onderkaak behoort bijtkracht te hebben. De lippen sluiten en zijn gelijk, niet los. Boventanden moeten bij de voortanden aan de buitenkant nauw aansluiten (een zgn. schaargebit). De neus moet duidelijk zwart zijn. Het ongecoupeerde oor moet kort zijn en wordt gedragen als een zogenaamd ' half rose' of 'prick' oor. Een geheel hangend of staand oor is fout.



Mond:

Middelgroot, afgerond aan de bovenkant en abrupt naar beneden vallend onder het oog. Er zijn sterke, duidelijke afgetekende kaken. De onderkaak behoort bijtkracht te hebben. De lippen sluiten en zijn gelijk, niet los. De boventanden moeten bij de ondertanden aan de buitenkant nauw aansluiten en het zogenaamde schaargebit vormen.

Neus:

Moet duidelijk zwart zijn.

Oren:

Het ongecoupeerde oor moet kort zijn en wordt gedragen als een zogenaamd 'half rose' of 'prick' oor. Een geheel hangend oor is fout.

Ogen:

Donker, rond, diep in de schedel liggend en ver uit elkaar staand. Er mogen geen roze oogleden voorkomen.

Nek:

Zwaar en licht gebogen, taps toelopend van de schouders naar de achterkant van de schedel. Van middelmatige lengte. Er mag geen losse huid zijn.

Schouders:

Sterk en gespierd met ruime en hellende schouderbladen.

Rug:

Tamelijk kort, licht hellend vanaf de schoft naar de romp met een kleine, korte helling naar de staartaanzet. De lendenen moeten een weinig naar binnen vallen.

Lichaam:

Ribben goed gewelfd, dicht naast elkaar, tot ver naar achteren geplaatst.

Borst:

Voorbenen tamelijk wijd uit elkaar geplaatst, zodat de borst zich kan ontwikkelen. De Amstaff kent een brede en diepe borst.

Benen:

Voorbenen recht met groot, rond 'bone' , recht op de voeten. De voorbenen staan recht naast de borst. De achterhand moet goed gespierd zijn, goed gehoekt en niet naar binnen of buiten gedraaid. Compacte, niet al te grote voeten.

Staart:

Kort in verhouding tot de grootte van de hond; laag aangezet en in een fijne punt toelopend. Niet gekruld en ook niet over de rug gedragen. Ongecoupeerd.

Beweging:

Het gangwerk moet veerkrachtig zijn zonder te rollen of telgang.

Vacht:

Het haar is kort, strak, hard aanvoelend en glanzend.

kleur:

Iedere kleur, egaal, gedeeltelijk gevlekt of gevlekt is toegestaan. Echter geheel wit, meer dan 80% wit , black and tan en leverkleur moeten niet worden aangemoedigd.

Hoogte en gewicht:

Bij reuen heeft een schofthoogte van 45,7 tot 48,3cm de voorkeur, bij teven heeft een schofthoogte van 43,2 tot 45,7cm de voorkeur. Hoogte en gewicht moeten echter in een goede verhouding tot elkaar staan.

Fouten:

Een dudley ( vleeskleurige) nose, lichte ogen, lichte of roze oogranden, te lange staart, slecht gedragen staart en boven - of onderbeet.




eff

Lieve mensen.
Vooraleer jullie de staffords nog meer door het slijk trekken wil ik nog iets van mijn hart.
Beroepshalve werk ik op locatie. Bij de mensen thuis op hun oprit of in de garage.
Dus kom ik wel eens hier en daar een hondje tegen. Groot en klein.
Uit ervaring weet ik dat de kleinste rassen de agressiefste zijn.
Wat wil ik daarmee zeggen.
Ze blaffen, grommen, bijten, hangen aan je broekspijpen, pissen zelfs tegen je been. Wekelijks kom ik zo'n mormeltjes tegen.
Moesten het staffies zijn, of te minste even gediscrimineerd worden. Dan werden er alleen maar door mij toedoen elke week een hond geuthaniseerd omdat hij mij aangevallen heeft.

Daarbij als ik naar de markt ga met mij staf zijn het de andere kleine schoothondjes die mijn hond uitdagen.
En dan nog niet gesproken over hun baasjes die dan kijken naar mij alsof het mij hond is die de hunne aanvalt.
Ze nemen dan hun hondje in hun armen die zich dan natuurlijk nog dominanter opstelt de volgende keer hij mijn hond ziet.

Ik kan de reactie van onder andere Hill Smit en Angelo alleen maar onderstrepen. Ons land krijgt helaas steeds meer stompzinnige mensen die graag dom vermaakt willen worden. Er is een toename van sensatienieuws en er is inmiddels kennelijk zelfs reclame nodig die aanspoort tot fatsoenlijk gedrag. Er zijn heel veel zogenaamde bezorgde mensen die alleen maar dom nawauwelen wat ze hebben gehoord of gelezen en het kennelijk leuk vinden om een bepaald soort hond zwart te maken. Juist daardoor komt zo'n ras in de belangstelling en wordt een groep andere stakkers gestimuleerd om zo'n hond aan te schaffen. Er wordt maar weinig naar de werkelijke feiten gekeken en mede daarom heeft het behoorlijk lang geduurd voordat de Pitbullwet werd afgeschaft omdat die wet zinloos bleek te zijn. Pitbullachtigen blijken niet gevaarlijker te zijn voor mensen dan andere rassen. Alleen wordt een bijtincident met een "vechthond" in het nieuws breed uitgemeten en alle bijtincidenten met "lieve" rassen niet. Daardoor onstaat een vertekend beeld bij het publiek en veel mensen beseffen niet dat ze door deze manier van berichtgeving feitelijk worden belazerd. De overheid lijkt in het algemeen meer zorg te hebben voor degenen die de maatschappij tot last zijn dan voor degenen die daarvan slachtoffer zijn. Ik heb Amstaffs gefokt en ik ben ermee gestopt omdat ik door deze ontwikkelingen niet meer zeker kan zijn dat mijn hondjes een baas krijgen die de hond waard is. U leest het goed, dit is geen vergissing; ik vind dat een baas z'n hond waard moet zijn. Maar daar wordt bijna nooit naar gekeken, net zomin als dat gajes zelf opdraait voor alle ellende die ze in de maatschappij aanrichten. Er is heel veel verborgen dierenmishandeling in ons land, ook bij en door mensen die ogenschijnlijk heel goed voor hun dier zorgen. Bij heel veel rassen is slechts een klein deel echt heel geschikt voor de taak waarvoor ze oorspronkelijk zijn gefokt. Heel veel rassen zijn inmiddels feitelijk kapot gefokt omdat alleen uiterlijk belangrijk is en er dus minder gelet wordt op andere eigenschappen. En zo krijg je mafkezen die een Husky kopen en vervolgens klagen dat de hond nogal trekt. Of klagen over het geblaf van een Teckel of over de energie van een Sheltie. Stuk voor stuk baasjes die dus niet vooraf hebben nagedacht over de eigenschappen van die rassen. Met Huskies, Teckels en Shelties is helemaal niets mis maar met een groeiend aantal baasjes wel. Mijn persoonlijke en beroepsmatige ervaring met bijtincidenten is dat een hond die bijt en vasthoudt minder gevaarlijk is dan een hond die bijt, loslaat, elders weer bijt, enzovoorts. De reden ligt in het feit dat heel veel honden sterk genoeg zijn om gaatjes in mensen te maken, dus een hogere kaakdruk is niet altijd een "meerwaarde" als het gaat om het toebrengen van lichamelijk letsel. Bovendien hebben veel rassen met zwakkere kaken dan de vechthonden langere tanden dan de vechthonden. De grootste schade ontstaat meestal door bloedverlies en het verscheuren van weefsels, dus een hond die door zijn bijtgedrag meer wonden veroorzaakt is meestal ook gevaarlijker dan een hond die eenmaal bijt en die plek blijft vasthouden. De kaakklem waarover zoveel ophef wordt gemaakt heb ik nog nooit gezien bij Amstaffs of ander Pitbullachtigen. Juist door hun kracht zullen deze honden minder snel verkrampen en meestal houden ze lang vast omdat ze dat zelf willen. Dus niet omdat ze niet los zouden kunnen laten. Afgezien van hun onstuimige gedrag zijn ze voor kinderen vaak veiliger dan andere rassen om de simpele reden dat ze meer incasseren. Ook kleine kinderen kunnen onbewust dieren pijn toebrengen en worden vaak niet opgevoed om goed met een dier om te gaan. Alle dieren zouden beter af zijn als veel mensen zouden stoppen met zich als beesten te gedragen.

pfffffffffffffffffffffff gijs/angelo eindelijk iemand die me begrijpt hahahahahaha..ik word gemiddeld 10 x per week (als niet meer is) aan gekeken,met een blik,,aaaaaaaah vecht honden..en dan nog maar over de opmerkingen te zwijgen..tja na 9 x is de 10 de meestal bijmij de lul..EN KRIJGT DAN DE VOLLE LADING, kan aardig wat dr uitkramen hahahahha vieze blikken,,snel de honden /kids etc worden er bij weg getrokken,zucht word er zo moe van,,en inderdaad (wil niet zeggen dat die van mij zijn,)maar de andere party hapt/gromt/blaft etc...en dan maar zeuren over mijn honden die aan de riem zitten(op veld en bos los..maar in centrum etc vast?HEEL AF EN TOE KRIJG IK COMPLIMENTEN mooie hondenlieve honden..MAAR WAT IK BELANGRIJKST VIND SOCIALE/WEL OPGEVOEDE HONDEN..(EN WEER ZEG IK OPVOEDING BEGINT MET DE BAAS) ZUCHT MOEST EFF KWIJT..(NET MET LOPEN AL WEER EEN NARE ERVARING..) GOZER ZEI NET ZULKE HONDEN MOET JE NEER KNALLEN..GRRRRRRRRR

Het is inderdaad zo dat er tegenwoordig veel Staffords rondlopen. Ik vind dat ook helemaal niets, want het zijn inderdaad bepaalde types ja...vroeger waren de gekleurde medelanders doodsbang voor welke hond dan ook, en nu lopen ze allemaal met een staff! Komt ook door die videoclips van die rappers denk ik, is natuurlijk hartstikke stoer he! Mag t misschien niet zeggen, maar t is echt zo, ga maar eens een rondje lopen in Rotterdam..
Ik heb al 10 jaar een staff, en t is echt een superhond, goed opgevoed, geen problemen. Maar ik merk ook dat mensen bang zijn, en dat komt doordat andere mensen die honden alleen maar als statussymbool hebben.. Het is te triest voor woorden, daar zouden ze is wat aan moeten doen!!

Hoi allemaal,

Ook wij zijn een jong gezin met een stafford van nu anderhalf jaar oud.
Het is naar mijn gevoel idd zo dat er nu makkelijker dit soort honden aangeschaft worden, aangezien de regels omtrent dit soort zijn verandert door de afschaf van een pibullwet.
Dat wil niet zeggen dat we dit soort over een kam moeten gaan scheren, want dit een kindvriendelijk ras en trouw aan baas en gezin.
Het uiterlijk is waarom mensen er met een boog om heen lopen, maar de mensen vergeten dat de rassen die het meest voorkomen tegenwoordig de grootste boosdoeners zijn onder de honden.
Die zien er vriendelijker uit, maar daar hebben we het nu net.
Ik kan niet goedpraten dat jonge knapen er anders mee om gaan dan wij als gezin, een stafford zal nooit uit zich zelf zomaar een gevecht beginnen.
Opjut door de baas, zegt meer over de baas dan de hond.
Wij zijn erg blij en trots op onze staff en probeer mensen erop aan te spreken als ze slechte verhalen de ronde doen over hem.
Dit zijn dan vaak mensen uit de beurt die alleen maar de slechte kanten opsommen en hem niet eens kennen.
Daar baal ik van, want hoe zou je het vinden als er ineens zo over jou soort gepraat zou worden.

Groetjes Carmen

carmen snap j3 helemaal..ontplof hier ook regelmatig,,vieze blikken gefluister,,na gekeken worden etc,,zucht zegt meer over hen dan over ons ,maar toch doet pijn

Thanx hill smit, wij begrijpen elkaar .....wat wil je ook als je baas bent over zo'n geweldig honderas.

Pijn doet het zeker

Is het niet zo dat in nederland vroeger geen staffords werden toegelaten zonder stamboom?

Nu ze dat hebben afgeschaft is het voor het "jongere" volk veel makkelijker om zeer goedkoop aan een pup te geraken.
Een stafford zonder stamboom vind je al snel voor 200euro. 's morgens denken ze "ik wil een stafford, en 's avonds hebben ze de hond al in huis.

En dat zijn dus mensen die er niet over hebben nagedacht, vaak geen ervaring hebben met honden en er gewoon stoer willen uitzien met hun hond.
En dan krijg je dus van die associale staffords die zo opgefokt zijn dat ze agressief reageren naar alles en iedereen dat op hun weg komt.
Dan kunnen ze de hond niet meer de baas en hop, stafford gaat naar het asiel.

Is het de hond zijn schuld? NEE!!!
De enige die daar schuld aan hebben zijn de mensen die staffords fokken en zo maar aan iedereen verkopen en mensen die zonder nadenken en zonder ervaring aan een stafford beginnen.

Een stafford is en blijft een terrier, en diegene met een terrier zullen wel weten dat deze honden soms echt geen katjes zijn om zonder handschoenen aan te pakken. Maar als de baas ervaring heeft en de hond goed socializeerd en opvoed is een terier en dus ook een stafford heel erg lief.

Dus wat is de fout geweest? Door die regeling op te heffen kunnen onervaren mensen of mensen met slechte bedoelingen zeer makkelijk een stafford in huis nemen.
Dus met andere woorden. Dit ras is nu ook in de handen geraakt van de broodfokkers.
Met als gevolg dat er in de komende jaren het percentage van bijtincidenten met een stafford zal stijgen en dus het ras terug als "gevaarlijk" zal worden bestempeld.

De mensen denken dat zei de slimste wezens zijn op de aarde, maar ach jee...
dierenRIJK en mensDOM zeg ik dan maar!

Kelly
ik begrijp wel wat je wilt zeggen....
maar dat heeft in principe niet met staffords te maken....

Als de RAD weer wordt aangenomen... dan nemen deze "lui" wel een ander soort hond die groot en "gevaarlijk" kan worden/zijn....
Rotweillers bijvoorbeeld... (ook een hond die als "gevaarlijk" gezien wordt, ook al viel deze niet onder de RAD)...

herders kun je trouwens ook lekker vals maken... en zijn vaak ook moeilijk op te voeden, omdat deze zo "gevoelig" zijn....

Ik vind dat iedereen een certificaat zou moeten halen, dat deze een hond zou mogen houden... groot of klein....
Deze "lui" willen geen energie in een papiertje steken, en waarschijnlijk niet eens halen.... want dat kost te veel moeite...

Ik heb zelf ook een stafford, maar die van mij doet geen vlieg kwaad. Je ziet inderdaad veel jongeren met een stafford ( Vooral hier in Den haag) die er alleen maar stoer mee willen doen. Dat vind ik gewoonweg niet kunnen. Een hond is geen accesoire!

ik vind het echt erg dat er zoveel jongeren de stafford gebruiken om stoer te doen
ik ben zelf ook maar 22jaar en heb een stafford, niet om stoer te doen maar gewoon omdat ik dit een prachtig ras vind en omdat ze gewoon super lief zijn. je kan er inderdaad agressieve honden van maken maar als je ze opvoed gelijk eender welke hond dan heb je met de stafford geen probleem.
ik haat het dat ze altijd zo negatief zijn over dit ras, terwijl een duitse herder, of een doberman toch ook agresieve honden zijn... het is gewoon hoe je de hond opvoed!

ik ben het helemaal eens met Nienke,

een stafford is een mooie hond, maar staan niet bekend als lieverdjes.
er is niet voor niets gepraat over een verbod.
mijn vriend wou er een zonder stamboom maar ik dus AB-S0-LUUT niet en die zal er ook nooit komen.

misschien dat staffs de nieuwe chi`s worden hihi

ben ik blij claudia dat ik je vriend niet ben zo bekrompen amai
enige mode verschijnsel wat ik zeer spijtig vind de laaste tijs is dat het precies in is om af te wijken van de ras standaard
je ziet meer en meer kruisingen en mis fokken die uiterlijk al niet meer bij de orginele staff aanleunen,ook het zonder 2x na te denken over en snel snel de eerste de beste reu op de eerste de beste teef zetten zonder te testen en de voorgeschiedenis van ouder honden via stamboom te kennen is precies de mode tegenwoordign,en dat is iets wat voor mij als ik naar dit prachtige ras kijk me droevig stemt

ik denk dat het voor dat soort misselijke types niet uit maakt wat voor ras, als het er maar gevaarlijk uit ziet en schade aan kan richten
is omdat ze zelf niks voorstellen en ook niks durven

zijn meestal zelf heel bang voor honden