Angstige hond soms zo frustrerend!!

Er is al een club, Angst bij honden heet die

Graag gedaan hoor Simone.
Ik moest het gewoon even kwijt.
Ik heb even bij clubs gekeken maar er is al een club.
Angst bij honden.
Met zijn allen dus even lid worden, dan kunnen we ervaringen delen en van elkaar leren!

(Je hebt je reactie veranderd?' Ik reageer er toch even op)
Het was niet als dooddoener bedoeld maar je gebruikt iets waarvan je zelf zegt de éne keer lijkt het te helpen en de andere keer totaal niet (het werkt dus niet). Gebruik nou gewoon iets iets wat wel werkt en ga vanuit die positie aan de slag.

Nou ik heb me aangemeld voor de club....dank voor de tip Cindy
Het blijft fijn om ervaringen te delen met lotgenoten.

Esther ik hoop dat je snel resultaat krijgt met de telizen!
Ik gebruik het nu 3 weken en Waldo is speelser en vrolijker dus Zoe zal er in ieder geval iets van moeten voelen tegen oud en nieuw!

Sommige dingen hebben tijd nodig!
Ik ben ook benieuwd roos, goed om te horen van Waldo!!

Hier ook ... zo gaat het heel goed met Mc en zo uit het niets ineens ....

@ rvs
...er is niets wat 100% werkt.
Zelfvertrouwen is iets wat groeit....met ups en downs

Een te grote foute impuls zal altijd een negatieve reactie veroorzaken..wat je ook gebruikt.Dat  wil niet zeggen dat het middel niks doet.
De hond kan minder vaak of heftig schrikken of sneller herstellen bv ,en dat helpt weer in het proces.

Wanneer je naar de algemene lijn kijkt zie je het dier wel stapjes in de goede richting maken...en nu aan de telizen begint Waldo opeens vaker te spelen en zoekt meer contact al is dat  nog schuchter.
Het lijkt allemaal super vaag ...maar wanneer je de hond van haver tot gort kent (zoals ik die van mij) dan zie je dat het middel wat met hem doet.
En helaas..is dat het enige wat we van middelen kunnen verwachten..maar die kleine aanzet van uit de hond geeft wel weer extra mogelijkheid tot overwinnen van de angst.
Het blijft subjectief en het blijft zoeken...maar het verschil is merkbaar dus

.

Sprak net de buurman even, vroeg hoe het met Mellow ging.
Positief als ik ben "ja, gaat eigenlijk best goed" en we zijn gaan lopen (glibberend en wel )

Vlak bij huis nog even door het speelveldje heen, kon ze daar nog even rennen.
Achter het veld liepen 2 pratende mensen, maar ik sloeg er geen acht op (zoiets geks is dat niet tenslotte).
We liepen net op dat veld toen ze ineens wegrende en een rondje maakte. Dacht dat ze even een gek momentje had, tot ik zag dat dat niet het geval was. Ben wel doorgelopen, ze liep ook gewoon mee (nou ja, lopen...), maar ze was ineens wel redelijk in paniek. Trekken aan de lijn (moest mezelf behoorlijk schrap zetten), piepen. Ben een paar keer gestopt, moest ze gewoon even wachten. Het feit dat ze wel gaat zitten is al beter dan een paar maanden geleden (toen was ze helemaal niet bereikbaar).
Ze gilde ook niet, zoals ze voorheen kon doen, alleen piepen en heel erg aan de lijn trekken.

Overgestoken en weer terug naar huis (na het speelveld gaan we altijd terug). 
In de straat heb ik haar nog een paar keer laten zitten, toen werd ze ook weer wat rustiger (maar wilde nog steeds érg graag naar huis).

Nu ligt ze te slapen. Bijkomen van al dat enge van buiten (2 pratende mensen dus...), want het vreet energie volgens mij.

Haar nagels zijn wel weer ingekort...

Dit soort dingen is gewoon moeilijk, juist omdat het zoiets normaals is, pratende mensen.
Angst voor vuurwerk en onweer kan ik me nog wat bij voorstellen, een scooter die keihard langs komt rijden ook. Maar mensen die op normaal volume met elkaar praten, dat zijn dingen waar de gemiddelde hond niet eens enige aandacht voor heeft, de mijne raakt gelijk helemaal van streek.

En ja, dan kan ik d'r wel valium in duwen (of weet ik veel wat voor half verdovend middel), maar wat schiet ik daarmee op?

Hierdoor ben ik ook heel anders geworden, omdat Nala zo bang was voor zowat alles. Vroeger was een langsrijdende scooter me niet eens opgevallen, zo ook niet een laag overvliegend vliegtuig (we wonen redelijk dicht bij Schiphol) die een brommend en laag geluid maakt, ook een bus die gaat rijden, toeterende auto's... Zo nog heel veel dingen. Als ik nu ergens ben zonder Nala en ik hoor of zie zoiets, reageer ik anders. Vind de geluiden hinderlijk, omdat ik weet dat ze haar van streek maken. Ben veel meer op de geluiden om me heen gaan letten, denk altijd als er bijvoorbeeld een schot klinkt: oh, nala! Ook als ze niet bij me is. Een angstige hond verandert je wel denk ik, je hebt veel meer oog voor de dingen om je heen.

Mijn vriend heeft haar net uitgelaten. Alleen maar piepen, trekken. Ze heeft niks gedaan. En waarom? Twee pratende jongens op de fiets...
Hij heeft nu zoiets 'je wacht maar tot morgen' (is een beetje geïrriteerd), ik zeg dat ik met haar te doen heb en dat ze het ook niet expres doet. Hij heeft geen zin om 16 keer naar buiten te gaan omdat zij zo bang is voor dit soort dingen.

Eigenlijk word ik er vooral heel verdrietig van als ze zo bang is. Ik kan haar angst niet weg nemen, er lijkt wel steeds meer bij te komen (vuurwerk, onweer, fietsers, pratende mensen en niet te vergeten Het Fietspad). Word er ook heel onzeker van, denk dat ik dingen niet goed doe. En ik bén al zo onzeker.

Probeer het zo nog wel even. Anders is het wel héél lang, van 17:30 tot 7:00 uur.

Sorry hoor, voor mijn gezever.

Nee joh, geen sorry!! Daar is dit topic toch voor gestart.
Ik moest het ook echt even kwijt. En hoe je ook je best doen`stabiel` te zijn soms is dat heel moeilijk.
Toen ik vd week dit topic starte kwam ik ook huilend het bos uit...
Dus ik snap je heel goed en soms kan het fijn zijn het dan hier kwijt te kunnen en herkenning te vinden bij anderen!
Lekkee blijven zeveren dus!
Succes vanavond nog, 1 troost, hoe later hoe minder pratende mensen op atraat

Ja, en hoe later, hoe dikker mijn wallen morgenochtend
Hij is al bijgedraaid, wil haar straks rond half elf nog wel even uitlaten.

Maar frustrerend is het juiste woord wel, bij voorkeur met hoofdletters.
Angst voor onweer kun je nog wel wat mee (gaan als het even stil is), maar sommige dingen zijn gewoon niet te mijden (zoals die fietsers en pratende mensen).

Herkenbaar hoor, de wanhoop soms. Je wilt zo graag dat je hondenvriend blij en ontspannen door het leven kan gaan. De onmacht ... voelen dat je niet bij machte bent datgene te bieden wat het dier zo nodig heeft. Het vraagt een enorme investering met het samen schrijven aan de handleiding (die ze er niet bijgeleverd hadden) stapjes vooruit, stapjes terug en weer een sprong vooruit, toevallige ontdekkingen, delen, inzichten vergaren.

Als ik nu terugkijk en de balans opmaak val ik steil achterover. Wat hebben dat manneke en ik ongelooflijk veel bereikt. Binnen alle mogelijkheden en onmogelijkheden vinden we steeds beter onze weg.

Maar het allerbelangrijkste was wel ... de lading eraf halen, geen doel stellen, maar meeveren op het moment van proces in totale acceptatie dat is wat is. Ongelooflijk genieten van die dingen die gegeven zijn om van te genieten.

Soms is het voor je eigen gevoel heel goed even je gezever te delen, je machteloosheid, je wanhoop, je frustraties, de mislukte gebeurtenissen. Ook dat is er, maar doe dan even wat stappen terug. Ga lekker chillen op de bank en stel geen eisen aan jezelf in de vorm van moeten. Laat het het door je heen gaan en laat het weer los. Een ontspannen baasje vol vertrouwen, dat is het grootste goed wat je te bieden hebt aan een angstgevoelige hond.

Je hebt helemaal gelijk met je laatste zin Petra. 

Over het algemeen 'moet' er ook niks hier. Laatst deed ze maar 1 plas en waren we met 2 minuten weer thuis. Maar ze had wel geplast en dat is het enige wat toch wel even moet lijkt mij.
Al kan ze het érg lang ophouden heb ik gemerkt.

Ik ga nog even een poging doen

Als ik merk dat hier Jip z'n 'emmer' vol zit laat ik hem ook alleen maar een plas doen in de tuin. Ik doe naar hondse maatstaven ook niet aan veel en lange wandelingen/aktiviteit. Minimaliseren heeft hier enorm geholpen, zo kon hij z'n vicieuze stresscirkeltje eindelijk doorbreken waardoor hij niet continue met vol/overlopende glaasje liep en nu veel meer ontspanning en daardoor weerbaarheid heeft gekregen in situaties die dan toch angstig of erg stressvol zijn.

Succes met je poging

Resultaat: 1 vrij grote plas, nog een stukje gelopen, blokkeren, met moeite nog een stukje en vol in de ankers. Toen de lijn met een boogje hing en ze naar links en rechts keek zijn we weer terug gegaan (dus niet omdat zij het wilde). Ze heeft nog even 5 minuten met blaadjes gespeeld, want het waait Heb nog blaadjes opgeraapt en weg gegooid in de hoop haar te verleiden tot nog een stukje grasveld de andere kant op, maar dat lukte niet (blaadjes waaiden terug...).
Nog even gespeeld en weer naar huis, ik stond te blauwbekken

Maar de missie is geslaagd: een plas doen

Geniet van je successen

En niet alleen een plas ook nog even met blaadjes gespeeld nu er minder afleiding om haar heen is ... toppie geniet ervan ( tijdens het blauwbekken )