Onmogelijk om zijn aandacht vast te houden

Ik heb dit in de puppy-catogorie geplaatst maar Zoran is inmiddels al bijna 11 maanden.

Nog steeds heb ik moeite om Zoran zijn aandacht vast te houden tijdens het wandelen. Altijd heb ik snoepjes bij me maar als hij het snoepje heeft gehad dan loopt hij weer door en is zijn aandacht op alles gefocust om hem heen.
Ik ben nu al zo lang bezig om te stoppen als hij trekt en te wachten tot hij zijn aandacht op mij richt en dan te belonen, maar helaas is me dit niet gelukt.

Hebben meerdere mensen hier last van en moet ik me er maar bij neerleggen dat hij dit blijft doen?
Het wandelen wordt op deze manier een beetje stressvol en dan denk ik dat ik het beter zo kan laten, want op den duur ga ik me er aan ergeren en dan is het echt geen ontspannende wandeling meer

Ik denk dat ie gewoon aan het puberen is...
En het sleutelwoord is ; GEDULD....
Probeer je niet te ergeren , dat merkt Zoran..
en leg je er zeker niet bij neer....
De aanhouder wint....!!!

Sterkte

nee je er niet bij neerleggen, doe het eens op een andere manier, ga met je hond naar een schoon veldje, neem een lijn van ongeveer twee en een halve meter mee, klik je hond er aan vast, en loopt gewoon vooruit, kijk of je hond mee gaat...zodra de lijn straks staat loop jij de andere kant op. de hond kijkt verbaasd naar je op waar ga je naar toe ? weer de lijn straks ? weer een andere kant op. iedere keer als je hond mee loopt, beloon je de hond met een .goed woord... doe het eens zonder voer.

zodra de hond achter je aankomt, en dat dat goed gaat, dan neem je de lijn wat korter terhand, en doe weer het zelfde, steeds een andere kant oplopen, als de lijn weer straks staat, je hond gaat op jou letten, die denkt echt wat gaat jij doen, probeer het maar eens.



doe dit tien minuten aan een stuk...daarna laat je de hond lekker los. en dan lijn je de hond aan en ga naar huis.

Hij legt z'n focus op alles om hem heen, maar wat vindt ie net zo leuk? Zijn het honden, mensen, fietsers, of blaadjes die vliegen, takken die waaien,... Kijkt ie alleen of snuffelt ie graag?
Volgende keer als je gaat wandelen, probeer er dan es op te letten wat ie nu net allemaal zo leuk vindt, is het een geur, een beweging, een geluid...
Dan kan je dat net gaan gebruiken om z'n focus bij jou te leggen. Niet elke hond is zo gek op snoep, en vaak zijn andere dingen veel leuker. Gebruik zijn interesses dan.
Bijvoorbeeld: je hond wil steeds snuffelen. Ga je wandeling dan zien als een moment van intens samen speuren. Stap van het pad af, ga mee op zoek naar muizeholletjes, scharrel mee in de hoop dode bladeren, enz. Zo samen een half uurtje lekker bezig zijn, heeft je hond dan waarschijnlijk meer aan gehad dan aan een wandeling over een pad. En zo bouw je een leuke relatie op, je gunt je hond het genot om te snuffelen, maar nu je zelf ook meedoet en interessante dingen ontdekt, gaat ie vanzelf op je letten. He, wat vindt de baas daar? He, wat doet ze nu? Voor je het weet heb je er zelf mega veel lol in !

straks straks...hihi, strak staat.

En een verstop spelletje...,
heb je dat al eens geprobeerd?
Of aan de lijn heel langzaam lopen, dan weer wat harder, rennen en stilstaan....?

Heb je wel ééns met een lange rietstengel, waar zo'n pluim aan zit, geprobeerd z'n aandacht vast te houden?
Ze zijn overal voor handen en als je ze snel over de grond beweegt lijkt het net een muis of zo iets dergelijks.

Herkenbaar. Bij Dobby werkte alle traditionele technieken ook niet. En ik nog vragen aan de trainster, het enige logische, "doe ik het dan fout?". Nee, maar het trekken = stilstaan werkte gewoon niet.

Ik zou nog even extra hard aan de slag gaan, bijvoorbeeld met een clicker erbij of beloningswoord + beloning (snoepje, spelen, aandacht, aai over de bol) en als je over een tijdje geen vooruitgang ziet eens een professional inschakelen.

Soms heb je een uniek exemplaar waarbij de standaard dingen niet werken. Erg leuk, want je krijgt 100x hetzelfde advies van dingen die je al geprobeerd hebt.

Hier deed ik met de clicker echt van stand nul opbouwen. Hond laten staan en zelf ervoor gaan staan met iets lekkers in de hand. Je hand voor de neus houden en als de hond je hand volgt klik en beloning. Dat eindeloos herhalen. Dan achteruit lopen terwijl de hond je hand volgt. Klik en beloning. Herhalen, herhalen. Achteruit lopen en je hand naar je zij. Klik. Herhalen enz. Dan loopt je hond naast je, maar jij gaat nog achteruit. Daarna als de hond dát door heeft, jezelf omdraaien en een stap vooruit lopen. Twee stappen. Drie. Vier. Enzovoorts. Wil je op dat moment dat je hond naar jou kijkt, dan de beweging hand naar de borst toevoegen en belonen voor het kijken.

In het begin sta je dan wel als een idioot te hannessen om vooruit in beweging te komen (achterstevoren), maar hier werkte het wel. Echt vanaf puppy niveau opbouwen. En meneer was al 2.

Daarna als je dus een paar passen netjes vooruit kan lopen kun je beginnen met het mee leid gebaar van uitnodigende hand en vooruit vertrekken. Je staat dan wel met een hand voor je langs gekruist het volg gebaar te geven maar vooruit. En dan kun je gaan klikken voor stappen naar voren meelopen die goed gaan.

Het heeft weeeeken geduurd, maar nu zit er alleen snelheid en spanning op de lijn als we van huis weg gaan. En dan is de spanning op de lijn nog op te vangen met alleen vingers. Het ligt er natuurlijk aan wat jij acceptabel vind. Sommige mensen willen een totaal slappe lijn, maar ik heb het niet zo ver gepusht bij Dobby. Ook al omdat onze looptempi behoorlijk verschillen en Dobby bij mijn normale tempo wisselt tussen stap en draf. Dan ga ik het hem niet moeilijker maken door een slappe lijn te eisen.

gelukkig hij vindt jou wel belangrijk want als hij los loopt is zijn aandacht wel óók bij jou! der zit dus gewoon enthousiasme ook he...kom op joh ga mee daarheen en daarheen en daarheen.

Ik heb destijds precies juist rond de 11 maanden pas gevonden: en nu moet je ook gewoon mee kunnen lopen. Dat had ik voor die tijd nooit heel nodig gevonden: korte spanningsboog vond ik logisch voor een jonge hond. Ik had zelf twee riemen en twee delen in mijn wandeling: de werkriem en even opletten geblazen...en hier mag het de flexriem. Pip bleek daar gevoelig voor.
Ze moest wel, en nog steeds, de energie kwijt. Ik heb tegenwoordig een step en een soort elastieke band om mijn middel. Samen tempo maken lekker hard...woeiiii.....Dat vindt ze geweldig. Het gewone looptempo van Pip is al superhoog. Als deze eis van haar voldaan is. Mag ze daarna als echte hond ook even gewoon wandeln: de baas wil ook wat nietwaar?! Net als met kinderen wat dat betreft. Grenzen stellen. Maar wel voor je hond begrijpelijk zijn. Je opmerking van het loslaten begrijp ik heeeel goed. Dat geeft me aan dat je een andere manier moet vinden die beter bij jullie past. Wat wil je van je hondje? Je wilt in elk geval een team zijn. veel plezier!

Sowieso ligt het looptempo van de meeste honden veel hoger (ze willen meestal draven) dan dat van ons!!

Ga je wel een stapje verder in de training dus niet alleen maar blijven belonen voor aandacht maar steeds iets meer vragen, dus niet direct belonen als hij de druk van de lijn haalt of later zich naar jou richt maar daarna pas als hij bij je komt en nog later als hij 1 stap meeloopt of 2 en later weer meer. En dan als hij het een beetje door heeft onverwacht gaan belonen. Dus de ene keer al als hij de druk van de lijn haalt en de keer daarop pas als hij een paar meter naast je loopt.

Daarnaast zou ik bezig gaan met de aandacht, eerst in een ruimte zonder afleiding en daarna langzamerhand steeds meer afleiding invoeren (dus ruimte met meer afleiding, in de tuin, op straat, in het veld, in de buurt van mensen, in de buurt van andere dieren/honden). Lukt het hem nog niet dan ga je te snel.

Je zou ook rustig ergens kunnen gaan zitten (warm aankleden met dit weer!), hem lekker laten snuffelen en als hij bij jou komt belonen met lekkers of spel (niet te lang), heeft hij het op of heb je heel even gespeeld dan zeg je:  'ga maar weer snuffelen (geen 'vrij'-commando) ', elke keer als hij bij jou komt krijgt hij beloning (lekkers of spel) en laat je hem weer gaan. Het idee is dat jij meer belonend wordt als de omgeving, je leert hem dat het rondsnuffelen niets oplevert en bij jou komen wel. 

Het zou ook nog zo kunnen zijn dat hij het aan de lijn best spannend vindt en daarom gaat snuffelen en doen alsof de hele omgeving belangrijker is dan jij, dan is het snuffelen een kalmerend signaal.

Puber! Volhouden, de aanhouder wint zeggen ze toch altijd? Het is logisch dat de omgeving veel leuker is, dus moet jij jezelf leuker maken. Hoe zit het met je houding? Denk je zo van "pff het lukt me toch niet" of denk je "Hoe het ook went of keert het gaat me lukken" honden merken heel snel aan je of je zelfverzekerd bent, en ik heb ook ergens gelezen dat hoe meer je de houding uitstraalt van "ik ben erg belangrijk en interessant" (so to speak :P) hoe meer de hond dat ook oppikt. Ik ben geen expert ofzo hoor haha maar dat is mijn ervaring. Ik merk ook als ik moe ben en niet zoveel zin heb om te wandelen dat mijn honden daar gebruik van gaan maken en juist vervelend gaan doen...