vraagje aan de baasjes met 'moeilijke' herplaats hondjes.

interessante verhalen hoor! tnx

Echt bang niet ,maar wel geschrokken. De eerste keer dat hij me aanvloog. Toen brak het zweet me wel even uit. Maar dat kwam ook omdat ik zoiets helemaal niet gewend was van een hond. Maar je ziet ook wel de lieve en goeie kanten vandaar dat ik hem niet heb weggedaan.ik voelde een klik, ook al is dat allemaal gebeurd.
Heel af en toe heeft ie wel eens een bui ,dan kijk ik hem aan en zeg..ahum.. dan zie je al aan zijn koppie van ok ok en dan gaat hij zelf mopperend in zijn bench en dan negeer ik m ook even.

wij hebben iets samen wat ik alleen eerder met mijn eerste hond heb gehad.

mijn mechelaar die je op de foto's ziet zou een agressieve angstbijter zijn... dit zeiden ze op het asiel. Ze zou de dag dat ik ging kijken een spuitje krijgen. en Oke ik heb in het begin wel een paar keer een hap gehad maar telkens omdat ik haar liet verschieten... nu is ze de braafste hond die een mens zich maar kan inbeelden. Ze blaft niet naar andere honden op straat. Ze is altijd zeer voorzichtig met kinderen ( ben er wel altijd bij) overdag ligt ze rustig op haar mat en als we gaan wandelen laat ik haar altijd los en loopt ze naast mij... het is omdat ik het aandurfde dat deze hond nog rondloopt anders was ze er nu niet meer geweest... dus soms moet je risico's nemen...

Onze twee grote honden komen ook uit het asiel en het zijn schatten. Mijn dochter had ook een moeilijke hond uit het asiel gehaald die is weggedaan omdat hij de vorige eigenaar een aantal keer had gebeten. In het begin was het moeilijk maar nu er een band is opgebouwd is de hond veel aangenamer en liever geworden.. Soms moeten ze nog wel een beetje oppassen met bepaalde dingen vb. bij eten , maar over het algemeen is het een schatje geworden.

tja, ik heb alleen herplaatsers/opvanghonden gehad, zelfs de hond die ik nu heb was een pup uit spanje.
en eigenlijks de lastigste van allemaal, het was een pup pffff, nou die zijn me een partij lastig hoor.
hangt me vaak genoeg in de armen hahahaha, loopt op naar de 2 jaar, maar als we spelen gaat het ruig.
maar dat is nooiet agressie van em.

het gekke bij mij is, dat ik juist de aggressieve, angstige, de bijters, de uitvallers, nou juist een uitdaging vind. het geeft zoveel voldoening, om ze "normaal" te krijgen, neemt tijd en veel moeite, maar het is juist zo leuk.

maar dat had ik al tijdens een opleiding dier verzorging, het onderdeel pillen geven aan een hond, iedereen koos de kleine schattige hondjes uit, en ik de grote pyreneese berghond die gromde en de tanden bloot had, was de 2e persoon niet zo blij mee want die had zoiets van omg, maar heb het gewoon gedaan, en echt hond had zoiets van hey die man is grappig, en wat een knuffelkont was het eigenlijks.

leuk!

Apart eigenlijk, je topic liet me even een paar keer teruggaan maar ik kan me eigenlijk helemaal niet bedenken ooit bang te zijn geweest voor Faya. Nog steeds niet, wordt niet eens zenuwachtig van haar ondanks dat ze inmiddels een flink dametje is.

Ze kwam als jong hondje bij mij en toen heb ik haar weer herplaatst. Haar echter een aantal maanden later ook weer opgehaald. Toen was ze een pittig stukje groter en de rugzak nog wat gevulder. Angstbijter, uitvallen naar alles wat bewoog zo ongeveer enzovoorts.

En toch sliep ze de eerste avond al direct naast me in bed. Ik sliep gewoon heerlijk. Nee.. Ik weet niet wat het is. Ik vertrouw haar voor de volle 100% ondanks dat ze eigenlijk helemaal niet te vertrouwen is. Klinkt heel vreemd, is het ook. Maar toch is het zo.

haha interessant Sam, ja apart wel. Maar wel beter