Ik denk dat mijn moeder een nieuwe hond wilt

Het is nu bijna 2 maanden geleden dat we onze Ziko hebben moeten inslapen vanwege lymfeklierkanker.

Ik mis hem nog elke dag vooral als ik er aan denk. Ik heb bij toeval zelfs een honden knuffel gevonden die geweldig veel lijkt op Ziko. De zelfde oogvlek en vlek op zijn achterwerk, dus die knuffel ik als ik het moeilijk krijg.

Nu zei mijn moeder vandaag uit het niets: 'In utrecht zit een Parson Jack Russel fokker, ze verwachten een nestje in Augustus waar je je voor kan inschrijven.'

Ik had eigenlijk niet verwacht dat mijn moeder was aan het kijken voor misschien een nieuwe hond en zelfs niet voor het zelfde ras. Ik weet niet ik zou het leuk vinden een hondje...maar ik heb het idee dat het dan een vervanger wordt voor Ziko en dat wil ik niet ik mis hem nog altijd.

Ach meis, dat begrijp ik heel goed..Probeer er over te praten met je moeder, het is belangrijk dat jullie er allemaal aan toe zijn.

En vergeet niet dat een nieuwe of andere hond in jullie huis Ziko zal vervangen of doen vergeten. Dat kan namelijk niet, iedere hond is uniek en heeft zijn of haar eigen karakter en kenmerken. Al neem je 10 honden in huis, Ziko blijft Ziko en zal altijd in je hart en herinneringen blijven. Wees daar niet bang voor, al is het wel een hele normale 'angst' na zo'n groot verlies.

Waarom vertel je je moeder niet dat je je zo voelt?
Een nieuwe hond vervangt een plekje, letterlijk, maar dat doet niks af aan de gevoelens en de band voor Ziko.
Je mag Ziko missen, en de een heeft daar meer tijd voor nodig dan de ander.
Dat is ook heel fijn en goed, dat je hem mist, dat zegt alles over hoe jullie band was.
Een nieuwe hond brengt ook blijdschap en afleiding.
Voor de een is een jaar nog tekort, de ander wil na een paar weken al een volgende hond.
Ik weet niet hoe ik het zou doen, Santa is onze 1e en ik hoop dat hij nog lang bij ons is.

Praat erover met je moeder, of je 't moeilijk vindt, als je het niet zegt weet zij het niet.
Sterkte hoor!!

Ik denk net als de andere dat je dit het beste ook tegen je moeder kunt zeggen.

Natuurlijk mis je Ziko onwijs erg en geen enkel dier zou Ziko kunnen vervangen.

Het is helemaal niet raar als je nog niet klaar bent voor een nieuw hondje hoor! Misschien voelt het dan gewoon nog niet goed. En als het niet goed voelt kun je gerust tegen je moeder zeggen dat je liever nog even wacht.
Het is ook niet raar als je juist wel een nieuw hondje wilt, een nieuw hondje kan jou ook het verlies helpen verwerken gezien die jou troost als je huilt, laat lachen met zn streken. Je kunt het hondje vanalles vertellen wat je kwijt wilt over Ziko.

In iedergeval nog erg veel sterkte met het verlies! Vind het erg sterk van je dat je dit topic opend! Is toch een moeilijk onderwerp.

Zoals al eerder is gezegd, je moet het zelf aanvoelen. Hoe dat voelt weet je wanneer dat moment daar is. Dat moment is voor iedereen weer anders en je moeder zal het echt wel begrijpen. Heel veel sterkte de komende periode!

geen vervanger wordt het hoor, wij hier forummers hebben allemaal een hond verloren de meeste onder ons hebben dan ook vraagtekens bij het nemen van een nieuw maatje.

zodra het hondje binnen komt , ga je er van houden, het zal het zelfde ras zijn, hier ook met de newfoundlanders, maar echt , allemaal een ander karakter, en allemaal anders.

als jullie er aan toe zijn, en de lege ruimte willen opvullen, dan mooi eens gaan kijken naar de pups.

en jouw Ziko, kijkt mee wat jullie uitkiezen, en zal blij zijn voor jullie dat jullie weer verder gaan.

hoi Laura !
dat is echt niet zo hoor wij hebben 3 maanden na onze vorige hond Sandy genomen en heb haar nooit als vervanger gezien ze is zo anders dan de vorige en denk dat dat bij jou ook zo zal zijn Sandy heeft me juist door het verdriet heen geholpen !
je moet natuurlijk de beslising nemen die jij wil maar ik zal zegen doen !
heel veel sterkte met je keuze !

Je kunt gerust weer aan een nieuw hondje denken.
Jullie vergeten Ziko niet die blijft altijd in je hart.

Praat open met je moeder over wat jij denkt, vind, voelt. Leg je angsten op tafel. Geef haar ook een kans om dat te doen. Samen komen jullie er uit. Je moet er allen klaar voor zijn.

Hi,
Wij hebben ongeveer 4 maanden na onze hond een nieuwe pup genomen. En ja, om eerlijk te blijven heb ik het hier heel moeilijk mee gehad de eerste 2-3 maandjes.
Ik heb er een keer een gedichtje over gemaakt, staat op mijn profiel. Misschien heb je hier wat aan?
Maar daarbij zeg ik, ook eerlijk! dat ik nooit spijt heb gehad van onze nieuwe pup, ondanks dat ik het er moeilijk mee had. En onze vorige hond is nog altijd in ons hart en zal dit ook altijd blijven. En Mikey heeft nu ook een grote plaats in ons hart, er is ruimte zat
Gr. Alexandra

Hier nog zo een die na drie maanden weer een nieuw pupje had.
Ook ìk heb getwijfeld en me schuldig gevoeld omdat ik dacht dat ik de vorige (laatste) zou verraden als ik zó snel weer een hondje zou nemen. Uiteindelijk heb ik er geen spijt van, gewoon omdat ik de anderen nog altijd in mijn hart draag en ze wel gewend waren dat ik van veel meer dan 1 hond kan houden.
Vergelijken?......iedere hond heeft een eigen karakter.

Heel veel sterkte.

Dankje allemaal voor de lieve reacties, gelukkig is mijn moeder sowieso af geleid nu omdat ze een kersverse oma is geworden en ik tante van een prachtig jongentje genaamd 'Aidan'.

Ik zo het super vinden een hondje weer maar inderdaad het moet niet als vervanging gaan voelen. Daarom zal ik er eens met mijn moeder over praten.

Van harte gefeliciteerd met de geboorte van jouw neefje.

Hoi Laura,

Proficiat met de geboorte van je neefje!

En even on topic.. Ik snap dat het moelijk is om over een nieuw hondje na te denken maar een vervanger word het absoluut niet. Elk hondje heeft weer zijn eigen karakter en zijn zo anders op hun eigen manier. Wij hebben thuis ook na het overlijden van onze eerste border na 3 maanden een nieuwe pup in huis, kwam toevallig zo uit. Echt het was geweldig om weer thuis te komen en een blije pup aan te treffen in plaats van in een lege en stille kamer te komen.

gefeliciteerd met je neefje !

Ieder hondje is anders. En misschien is het nu nog te vroeg voor jou om weer een pup te hebben?
Praat er over met je moeder. Bij veel fokkers is er toch een wachtlijst en als bijv. een teefje over 4 maanden gedekt wordt, dan duurt het in totaal nog 8 maanden voordat er weer een pupje zou gaan komen.

Ik heb nu bijna 4 maand mijn Doby in huis. Mijn Caedlih is overleden in september. De eerste 2 maand wou ik echt geen andere hond, daarna maar al te graag.
Het is heel dubbel: je wil zo graag terug een hond, maar eigenlijk alleen maar je oude hondje.
Je wilt eigenlijk geen andere hond, omdat je het gevoel hebt dat je dan je oude hondje verraadt/vervangt. Tegelijkertijd is je huis, je hart, en je vrije tijd zo leeg, en zou je zo graag terug een hondje hebben.

Doby is van hetzelfde ras als mijn Caedlih, toch vervangt hij haar niet. Dat kan hij ook niet, daarvoor verschilt hij teveel van haar. En dat zou met eender welke labrador niet anders zijn, het blijven toch individuen. Hij is haar opvolger, niet haar vervanger.

Het is ontzettend verwarrend, die rouwperiode. Zoveel tegenstrijdige gevoelens.
Ik ben heel blij dat Doby er is. Hij vervangt Caedlih niet, ik mis haar nog steeds. Maar hij brengt terug vreugde in huis. Hoe vreemd ook, die 2 gevoelens kunnen prima naast elkaar staan.

Ik heb een knuffeltje gevonden die op Ziko lijkt kijk


Jha mijn moeder wilt denk ik toch ook weer een Parson, het zijn leuke en eigenaardige hondjes, die bovendien ook nog super slim en lekker stoer zijn.