HondenPage baasje Annemiek

Wat schreven de vrienden van Annemiek op het forum

Team Podenco (Wispa, Cosmic & Luuk) schreef in Afscheid van Wispa
" Heel veel sterkte Pauline! Ik heb je verhalen en avonturen destijds altijd met een lach op mijn gezicht gelezen.  Wispa heeft een mooi leven gehad bij jouw en je andere honden.  Ze was een prachtige hond. " White Shadow
S&F. schreef in Marley heeft iemand gebeten... ik weet het niet meer nu
" Zo te horen snap je precies hoe ik me nu voel haha. Ik loop ook heel gespannen rond en heb het gevoel de controle echt kwijt te zijn. Mijn vriend staat er heel anders in. Hij gaat niet ' door ' als Marley gromt. Maar trekt wel duidelijke grenzen en is ook zeker niet bang voor hem. Ik houd dezelfde grenzen aan, maar volgens mij vriend is mijn manier van handelen erg onzeker. Soms zeg ik "pas op hoor nu wordt hij boos" , en vervolgens gebeurt er niks. Hij vertrouwt Marley hij heeft er ook vertrouwen in dat hij de signalen goed oppikt. Ik heb persoonlijk wel het gevoel dat Marley mij ook zou kunnen bijten inderdaad en dat zorgt voor spanning. Hier moet ik ook zeker aan werken met de GT. We dachten onder andere aan een leuke cursus volgen om de band te versterken en in huis ook oefenen met lichaamshouding, stem etc. " Lotte & Marley En dit is een stukje wat zo moeilijk is. Zo te lezen is de hond erg hond en is dat misschien voor jou nog het allermoeilijkst.  Ik heb dit thuis ook, alleen dan omgekeerd. Ik zie dus nooit slecht gedrag van mijn hond, hij is soms links en rechts baldadig (enorme puber) maar dat is het. Hij ligt letterlijk een half uur op zijn rug met zijn kop in mijn schoot zodat ik mondhygiënist kan spelen. Bij mijn man gromt hij voor van alles en kan niets. Bezitsagressie, grommen als hij langs loopt als hij eet, zelf bepalen wanneer hij wat doet dus niet doen als mijn man het vraagt (en dan gaan grommen dus wegjagen) en al dat soort. Doet hij niet als ik er bij ben trouwens. Dan houdt hij dat mooie gezichtje vast haha.  Mijn man is niet bang voor hem maar wordt wel onzeker van zijn gedrag. Waarom doet hij dit? Is er iets? (En blijft verder ook heel lief). En dan kan meneer net zijn kleine honden teentje langs die grens halen en hem dus iets verleggen.  Honden ruiken en voelen deze energie. De meeste honden doen daar niets mee, anderen zijn er iets gevoeliger voor en willen meer bevestiging. Er mag vanuit jou best een lijn getrokken worden. Tot hier en niet verder.  Dat houdt niet in dat je hem hoeft te herplaatsen of te slaan maar je doet alles voor die hond. Tijd dat hij daar ook een beetje respect voor heeft. Vaak als je die mindset alleen al aanneemt is dat al genoeg. Dat geeft jou wat zelfvertrouwen terug en hem de lijn waar hij zo te lezen wel behoefte aan heeft. Hoe lief het ook is, knuffelen is mensen taal. Ik zou zelf toch ook iets van assertiviteitstraining gaan doen. 
S&F. schreef in Afstand van pup
Snap dit wel… Het wordt een beetje een principe kwestie. Jij mag t allemaal opknappen (ook al heb je het zelf aangeboden) en zij willen geen contact meer alleen via moeders en zitten zelf lekker vakantie te vieren op de camping. Het is dan niet om de hond of het geld maar hoe achteloos er met een hond wordt omgegaan. En inderdaad, hoogstwaarschijnlijk is het op naar de volgende. Maar goed, daar kun jij nu eenmaal niets aan doen.  Jij hebt gedaan wat jouw verantwoordelijkheid was en daar houdt het nu op. Je kunt moeilijk overal hun foto gaan verspreiden of ik noem maar iets. En dan nog… Kopen ze er eentje bij een broodfokker met 80 rassen… Het houdt met dat soort mensen nooit op. Gelukkig voor jouw pup straks een nieuwe kans, zou me daar op focussen.   ho zie nu pas al het andere geschreven tekst op meerdere pagina’s. Spuitelf 
S&F. schreef in Tandsteen aan binnenkant gebit
Ik heb zelf Dentidog van Jean Peau, ook blij mee want het verminderd 80% aanslag bij mijn hond.  Hou echter die van jou achter de hand, Willemijn! Altijd goed een optie B te hebben. 
Team Podenco (Wispa, Cosmic & Luuk) schreef in Afscheid van Wispa
Heel erg bedankt voor al jullie lieve reacties <3Als een hond fysiek en mentaal niet gelijk op gaat.. pfoe, wat een moeilijke beslissing moet je dan maken.. Punk, mijn vorige hond, was al wat ouder, maar werd van de ene op de andere dag ziek, en kon binnen een paar dagen niet eens meer staan. Het was heel erg duidelijk dat ik daar geen andere keus had. Maar nu.. Wispa had gerust nog maanden kunnen leven. Maar als ik filmpjes van  haar zie van jaren geleden, waarop ze rent en voor de rest uit loopt.. ik kan me dat bijna niet eens meer herinneren. Ze was wat dat betreft al twee jaar "slecht". En wachten tot ze ook nog pijn zou krijgen.. dat voelde niet eerlijk naar haar..We mogen haar zo meteen op gaan halen bij het crematorium.
Team Podenco (Wispa, Cosmic & Luuk) schreef in Afscheid van Wispa
" Gecondoleerd met het heengaan van Wispa, heel veel sterkte gewenst.  Missen de andere honden haar? " jantien Ik denk dat die al lang geleden afscheid genomen hadden, ze deden alsof Wispa lucht was..We hebben Wispa haar lichaam wel bewust nog even in huis gehad, Cosmic is meerdere keren gaan kijken en snuffelen. Luuk keek alleen even om het hoekje en ging daarna in een andere kamer met een speeltje zitten spelen.Cosmic lijkt nu bijna "opgelucht". Ze kwam sinds ik ben verhuisd eigenlijk nauwelijks in de woonkamer. Ook zij trok zich wat terug, leek wat tam. Gisterenavond heeft ze de hele avond bij ons op de bank gelegen, dat had ik echt gemist. Vanmorgen had ze ineens weer interesse in speeltjes. Ik denk dat zij onbewust meer onder de situatie leed dan ik dacht.Het is wel gek, zo de morning after. Langer stukje kunnen lopen, aan de lange lijnen. Een bakje eten minder, een riempje blijft aan de kapstok hangen. Ik ben alle hondenbedden aan het uitwassen, de helft gaat dan de opslag in. Wispa hield van bedjes, Luuk en Cosmic liggen vaker op de bank/bed. Het nare is eigenlijk dat het daarbuiten niet heel erg opvalt dat ze er niet meer is. Ze was er eigenlijk al een tijdje niet meer. Ze zat afgesloten in een bedje, ging vaak al niet meer mee wandelen. Ook op straat spreken mensen me niet zo snel aan dat ze er eentje missen, sommige mensen hier in de buurt hebben Wispa zelfs nog nooit gezien, zo weinig kwam ze eigenlijk nog buiten.Het was geen kwaliteit van leven meer. Het is goed zo. Maar het is wel intens verdrietig..
Team Podenco (Wispa, Cosmic & Luuk) schreef in Afscheid van Wispa
" Kwam ze in Duitsland niet helemaal onder de mest terug? Ranzige Wis. Zelden zo'n moeilijke maar aandoenlijke hond op de foto gezet. Ze had iets speciaals. Je hebt je leven helemaal aangepast op haar en dat is echt heel mooi. Heel veel sterkte. " Hannah & Bink† en Beertje De eerste keer kwam ze terug met een flinke jaap in haar knie en een spijker door haar poot. Ze had toen waarschijnlijk landbouw mest gegeten en kostte dat uit toen ze terug kwam, een grote vieze plas drap.. yuck..De tweede keer bleef ze gelukkig redelijk ongeschonden!
Team Podenco (Wispa, Cosmic & Luuk) schreef in Afscheid van Wispa
Ik ben al een hele tijd niet meer actief op Hondenpage, maar wilde toch een update geven, voor de mensen die ons nog kennen.Begin 2014 zag ik een oproepje op Facebook van Wispa. Ze zat in Spanje en had het daar niet naar haar zin in het asiel. Ze zochten voor haar een gastgezin in Nederland of Belgie. Er was echter ook nog geen stichting in beeld. Ik bood aan dat als die er wel was, Wispa bij mij mocht komen, in de pleeg. Dit was de eerste foto die ik van haar zag:Eind januari was er een Belgische stichting die haar hierheen kon brengen, en zo kwam het dat ik haar begin februari op het vliegveld in Zaventem ben op gaan halen.Al snel bleek dat er iets aan de hand was met Wispa. Na onderzoeken bij de dierenarts bleek dat zij een beschadiging op haar netvlies had. Naar mijn mening ging de stichting hier wat laks mee om, en ik besloot haar zelf te adopteren, zodat ik haar de zorg kon geven waarvan ik vond dat ze die nodig had. Ik ging met haar naar een oogdierenarts en die bevestigde de beschadiging maar stelde ook PRA vast. De haarvaatjes die haar netvlies toen nog vasthielden waren flinterdun. Ze was toen al zo goed als blind. Ze werd destijds rond de 5, 6 jaar geschat.En toen had ik ineens twee Podenco-type-honden. Slechts een paar maanden later kreeg ik weer een hondje in de opvang. Another foster fail, ook Luuk is nooit meer weg gegaan.En toen waren er drie.Wispa is altijd mijn blijste hond geweest. Ze was los in haar lichaam, altijd aan het kwispelen, altijd "optimistisch". Maar tegelijkertijd was ze enorm beschadigd. Bang om opgetild te worden, geborsteld te worden, opgesloten te worden, bang voor onweer, vuurwerk. Vooral dat laatste was ieder jaar weer een drama. Het was vreselijk om haar zo angstig te zien.Maar op dat momenten dat ze dat niet was.. was ze een enorme levensgenieter.Een jaar of twee geleden ging Wispa ineens hard achteruit. Ze ontwikkelde, bovenop haar bestaande oogproblemen, staar. Ze wilde liever niet meer buiten aan de lijn lopen, en de lange wandelingen begon ze over te slaan. Ze bleef liever alleen thuis op de bank liggen dutten. Vanaf dat moment werd ik eigenlijk bang dat ik haar niet meer zo lang bij me zou hebben. Maar na zes maanden achteruit racen stabiliseerde ze zich. Ze was eigenlijk stabiel slecht. In huis vond ze het nog wel leuk, maar aan de lijn buiten lopen vond ze echt helemaal niks meer. Begin dit jaar ben ik verhuisd naar een appartement met een lift en een losloopveldje naast de deur. Op die manier hoefde ze geen trap meer te lopen en hoefde ze niet (veel) meer aan de lijn te wandelen. Ik hoopte dat dit haar zou helpen.Maar na een lange tijd stabiel geweest te zijn, ging ze ineens weer hard achteruit. Ze plaste regelmatig binnen, blafte 's nachts omdat ze niet wist waar ze was. Ze was constant verdwaald, liep tegen dingen aan, blafte vaak om hulp, likte veel aan zichzelf, aan voorwerpen en aan mij. De laatste weken ging ze regelmatig "uit". Dan zat of lag ze in haar mandje, en dan kon ik roepen, maar er kwam geen reactie meer. Cosmic en Luuk negeerden haar al een tijd volledig, deden alsof ze lucht was.En toen kwam ik voor een onmogelijke keuze te staan. Wispa was lichamelijk nog goed, maar geestelijk was er nog maar weinig kwaliteit van leven. Ja, ze at nog smakelijk, en op goede dagen wilde ze wel eens eventjes met een speeltje spelen. Maar verder stond ze het grootste gedeelte van de dag "uit", of was ze verdwaald. Ik voelde me verscheurd tussen verstand en gevoel, maar besloot dat het beter was voor Wispa als ze haar rust zou vinden. Inmiddels was ze 13/14 jaar oud. Ik heb Wispa haar hele leven proberen te behoeden van angst, ingrepen, alles waar ze bang voor was. En ook het einde van haar leven heb ik proberen zo goed mogelijk voor haar te regelen.We hebben gisteren nog een lekkere wandeling op een losloopveld gemaakt. Al was dat voor Wispa niet echt meer een wandeling, ze liep enkel nog maar rondjes. Vanmorgen is de dierenarts hier thuis geweest, Wispa stond niet op uit haar mand toen hij binnen kwam. We hebben haar hier thuis in laten slapen, in het bijzijn van mij, natuurlijk, en mijn vriend. Enorme paniek toen de dierenarts uberhaupt iets van haar wilde, maar daarna is ze rustig weggezakt in mijn armen. We hebben haar naar het crematorium gebracht waar ze maandag gecremeerd wordt en woensdag mag ik haar as op gaan halen. Ze krijgt dan samen met Punk, mijn vorige hond die in 2013 overleden is waar ik de as nog thuis van heb, een mooi plekje in de tuin van mijn moeder, waar ze zo graag aan het graven was, tot mijn moeders grote frustratie.Lieve Wispa, wat een wijze lessen heb je mij geleerd. Wat heb je mijn leven verrijkt met je optimisme en je levenswil. Wat hebben we samen veel avonturen mee gemaakt, de vakanties in Duitsland waar je standaard uit iedere tuin die we huurden kon ontsnappen, zelfs bij een vakantiehuisje waar al zo'n 100 Podenco's opgevangen waren en er geen eentje van was ontsnapt. Jij kreeg het iedere keer voor elkaar. Dan genoot je uren van de Duitse wildernis, om vervolgens met je blinde bekkie zonder enige moeite het vakantiehuisje terug te vinden midden in de nacht en aan te komen wandelen alsof er niks gebeurd was.Het was een eer om jouw baasje te mogen zijn. Bedankt voor alles. Ik hoop dat je je rust nu gevonden hebt, alles weer kunt zien, en lekker voor de allerlaatste keer kunt ontsnappen en genieten van je vrijheid.
S&F. schreef in Strenger/meer baas worden
Wat ook kan, je hebt een Poedel, is dat deze misschien nu al wat uitdaging mist geestelijk. Het zijn super intelligente dieren en misschien is dit zijn manier om kenbaar te maken dat hij iets van je wilt.  Een snuffel of lickimat, een kong of veel meer commando’s gaan oefenen (trucjes). Wat je zegt is namelijk wel zo dat hoeft niet perfect, het is werken aan een band.  En als hij dan eenmaal moe is lekker laten rusten op z’n plaats. Hij is echt nog klein, ze hebben ook veel slaap nodig. 
S&F. schreef in Beweging american bully
Soms heb je ook gewoon honden die denken ik vind het wel prima, liever thuis. Ken wel meer Bully’s (en ook Staffies) die dat hebben.  Mijn Amerikaanse Bulldog werd ook ineens een huismus toen ze wat ouder werd. Die rondjes hoefde niet meer zo, als ze maar de hele dag buiten in de tuinen kon lopen/zwemmen/slapen.  Mijn Staff nu hoeft niet zoveel beweging (daar krijg ik hem niet moe mee) maar wel indrukken. Dus die moet zoveel mogelijk mee naar dingen toe.  Iedere hond is anders. Zolang ze iets leuk vinden prima maar als je iets gaat doen omdat het hoort en de hond heeft er geen plezier in zou ik het laten. 
S&F. schreef in Agressieve hond
Opnieuw socialiseren bestaat niet. Er zijn fases in de puppentijd die je niet over kunt doen.  Sorry maar ik vind dit verhaal absoluut niet meevallen. De loodgieter die zichzelf totaal niet bemoeit met jou of een ander waar naar toe gerend wordt om hem te bijten. Dat is geen angst….  En ja, ik heb zelf ook een bijter gehad tot het eind. Want ik ben eigenwijs. Elke GT adviseerde me haar in te laten slapen, lekker niet gedaan. Het heeft me wel 10 jaar van mijn leven gekost. Dat had ik niet anders gedaan als ik het terug kon draaien maar dit is wel de realiteit. Mijn hond werd na een paar jaar beheersbaar maar bleef tot het eind gewoon bijten. Dat wist ik ook. Man in mijn buurt die haar niet aanstond? Ja pech. Hond in mijn buurt? Bam. Ze heeft nooit een buitenstaander kunnen verwonden (al heeft het vaak op een haar na gescheeld)  maar over gaat het niet. Deze hond is geen 2 jaar oud maar 4 zoals de DA zegt (en misschien wel ouder) en dit gaat niet anders worden.  De realiteit is dat je het hele leven van de hond rekening moet blijven houden met de gebruiksaanwijzing van je hond. Geen bezoek voor de hond weg is, bezoek weghouden bij hond, bezoek niet naar hond laten kijken, niet naar drukke plekken wandelen met de hond, altijd opletten of mensen niet zomaar willen aaien. Kinderen ontwijken, plekken waar kinderen veel zijn ontwijken, plekken waar andere honden (en dus hun baasjes) zijn ontwijken. Ik kan nog wel even doorgaan…    Mijn kinderen konden haar echt niet recht in haar ogen aanstaren of denken haar zomaar even te kunnen knuffelen. Het is eigenlijk een serieus risico dat je neemt om een dergelijke hond te hebben.  Ik persoonlijk heb ondanks alles van haar genoten maar nooit meer. Besef je dat je ook nog eens naar de dierenarts moet waarin je via de achteringang je hond moet brengen, die je waarschijnlijk slapend terug krijgt (ze lieten mijne echt niet wakker worden daar) en al dat soort dingen.  Nu ik weer een hond heb zonder rugzak waar alles mee kan zet het me ook vaak aan het denken. Eigenlijk is het niet normaal om zo te leven. Mijn vorige hond had verder nog een leuk leven omdat thuis voor haar alles was. En ja ik maakte ook alles voor haar. Van zwembaden van een paar meter tot springpole’s en wat niet. Die kon functioneren. Maar als dit niet het geval is en jij als baas ook nog continu wakker ligt hiervan ja…   Het mag ook ophouden, dat maakt je dan geen slecht mens. Overdragen naar een ander is heel erg lastig en zo’n stichting is echt verschrikkelijk blijkt. Maar het is ook wat het is. Vind de naald in de hooiberg maar… 
S&F. schreef in Puppy met baknijd/grommen bij snack
Om het een beetje in perspectief te zetten… Ik heb bijna exact hetzelfde gehad met mijn hond nu. Onze vorige hond had vreselijke baknijd  en dat was snel er uit en eigenlijk nooit wat aan de hand. Ze wist na een tijd dat wij niets afpakten en dat was prima. Ook wij waren vreselijk aan haar gewend en nadat zij overleed kwam dus na een tijd mijn pup.  Felle donderstraal, ook moeilijk met eten en speelgoed. Automatisch kwam ik al niet in zijn buurt dus er is nooit een reden geweest voor hem om iets te doen. Alle kinderen hier, die van mezelf en mijn familie leden, weten dat honden eten is uit de buurt blijven. En dan toch zijn we dan een keer bij mijn moeder, hij pakt iets en uit gewoonte van de andere hond pakt ze het af. Klats, echt doorgebeten. En daarna zo mogelijk nog feller op eten.  Nu is hij 10 maanden oud en je kan in z’n voerbak roeren, hij geeft nergens meer om. Al dat felle gedrag is weg. Heeeeel soms ,als hij iets heel bijzonder lekkers heeft, en iemand wilt toch te dichtbij komen dan waarschuwt hij met een grom. Dat mag, dat weet hij ook. Dan nemen we afstand en komt die sufferd het dan toch maar even bij je brengen zo van nou vooruit jij mag ook wel.  Wat ik toen tegen m’n moeder zei zeg ik ook tegen jou. Deze hond is niet de vorige hond. Ze is jong, is nog helemaal niet vertrouwt bij jullie en weet totaal niet wat ze aan de situatie heeft. Dat moet groeien. Ze is klein, ze geeft toe aan basis instincten (dit is van mij) en zal gaandeweg in haar leven ook meer beheersing leren. Niet alleen zij moet die omgangsvormen leren, ook de kids. Met 1,5 begrijpen ze niet zoveel maar dan zal er toch even ergens een hekje moeten komen. Of de hond eet in de gang.  Voorkomen is alles en als het zoals het bij mij mis ging sta je 1-0 achter dan duurt het alleen maar langer. Duidelijke structuur en grenzen zodat er gaandeweg vertrouwen kan groeien, ook met de kids. Dan komt het vanzelf goed. 
S&F. schreef in Liz laatste nest -> Lewis UPDATE
Ohhhh zo mooi  Toch nog steeds verleidelijk al die stippen 
S&F. schreef in Engelse Staffords steeds kleiner?
Zijn altijd al kleine hondjes geweest. Amerikanen horen ook niet ineens heel groot te zijn hoor, dat zijn ook middelmaatjes.  Nu een flink aantal jaar geleden al dat gedoe met die Bully’s kwam in XL, XXL en mega pockets en ga zo maar door in kwam zie je dat dit soms ook overgeslagen is op (uiteraard stamboomloze) Staffords. De Engelse 30 jaar geleden waren een klein formaatje en nu nog eigenlijk.  Ik heb nu een Amerikaan en heb al veel vaker de discussie gehad met mensen met een Stafford in Labrador reu formaat hoe mijne geen “echte” kan zijn. Hmmhmm…. Uiteindelijk ben ik altijd, suprise, degene met een stamboom thuis. Sommige zijn bijna net zo groot als m’n Bulldogs waren haha. Bizar hoor. 
S&F. schreef in Hondenscholen ervaringen
Nooit gedaan bij mijn vorige honden. Waren simpelweg niet welkom en waar ze wel welkom waren wilde ik niet perse heen. Nu met mijn pup wel vanaf 8 weken gegaan en ik vind het echt heel leuk (en hij ook, niet onbelangrijk). We hebben inmiddels alle basis cursussen afgerond en gaan nu naar de G&G, hij is 10 maanden oud.  Vond die basis echt leuk. Wat Klara zegt, het ging helemaal niet zo om het luisteren en meer om ontdekken en leren. Ik wilde juist in de groep zodat hij zou leren aandacht te hebben wanneer er ook veel leukere andere dingen zijn. Op dit moment even geen succes in zijn puberteit maar goed, het zit er wel echt in haha.  Het gaat er vooral om waar jij je prettig bij voelt. Ik merk dat mijn hond heel graag wilt werken en hij kan hier een hoop in kwijt. Win win. 
S&F. schreef in Oriënteren op ras
De windhonden groep. Klinken super actief, vallen reuze mee. Binnen vaak de grootste luiaarden.  Zijn zachtaardig, super lief en echte knuffelkonten. Kortharig ook nog. Denk dat die aan alle wensen voldoen! 
S&F. schreef in Ervaringen sportbrok
Om direct antwoord te geven op je vraag heb ik de Acana gevoerd, werd er niet beter op.  Heb net als jij een jonge hond en vanuit je kennis wil je het goed doen maar het kan ook te. En dat lijkt ook bij jou te gebeuren (dat is heel veel vet wat je voert haha en dan weet ik nog niet eens welke brok). Zijn darmen kunnen het waarschijnlijk niet aan.   Ik zou persoonlijk zijn eiwitlevels omlaag brengen in de brok, stoppen met veel vet voeren en na een paar weken kijken hoe zijn vertering dan gaat en wat je kunt aanpassen met iets meer vlees en groente.  Snap de gedachtegang. Meer sport, meer behoefte, meer/beter eten. Maar als de darmen het niet verwerken heb je er niets aan. Mijn puber bleef maar mager, nu is hij een enorme spierbundel op veel minder eten en veel meer beweging. 
S&F. schreef in Spondylose, ervaringen?
Je gaat langzaam aan wel denken dat er inderdaad meer is. Bedoel mijn hond werd zelfs incontinent van de spondylose (gelukkig kon medicatie dat opvangen) maar nog niet de klachten die jij omschrijft.  Wil je niet beledigen maar omdat het een Labrador is.. Is ze niet te zwaar? Met slijtage is dat namelijk wel van belang dat er nog geen 100 gram teveel op zit. Dat kan ook extra belasten. Fietsen is sowieso een heel goed idee. 
S&F. schreef in Spondylose, ervaringen?
Het vervelende aan spondylose is dat de uitwerking er van, net als bij mensen, bij iedereen verschillend is. De ene heeft een klein beetje en kan amper meer bewegen, de ander is net op de juiste manier vergroeid en kan nog best heel veel.  Mijn vorige hond had het echt heel erg op een gegeven moment. De dierenarts gaf haar nog een jaar. Het heeft nog jaren geduurd en uiteindelijk is ze er niet eens aan overleden. De andere arts, waar we voor haar hersentumor kwamen, kon aan de hand van de foto’s niet geloven dat ze nog voor hem liep te stuiteren. Hij zei letterlijk: Deze hond hoort hier allang niet meer te zijn en al helemaal niet zo te kunnen lopen.    Wat ik deed was heel veel rechtlijnig bewegen en goed kijken hoe ver dat kon. Heb haar wel op pijnstilling gezet, al was het alleen maar om zeker te weten dat er iets was wat het eventueel verzachtte. Honden zijn hard, je ziet het niet altijd goed. En een hoge dosis vitamine d3 en visolie. Van de tuinen, goede kwaliteit. Daarnaast nog groenlipmossel. Dat liet die van mij 2 meter hoog springen tot haar dood.  Maar goed, ik besef me ook wel dat het misschien ook wel een klein beetje geluk hebben was. Ik heb dus jaren gezegd tegen mijn omgeving als jullie iets zien zeg het aub, want zelf kun je er blind voor worden. Ik hoop dat jullie ook nog heel lang samen hebben. 
S&F. schreef in Kennismaking
Hoe oud is Mila nu?  Dat mijn hond nog geen sloopkogel puber was was ik soms ook een beetje te voorzichtig hoor. Dan dacht ik o jee hij is al best groot naast de ander. Zo was er eens een Yorkie dat is heel lang z’n beste vriend geweest haha. Ik moest gewoon er niet naar kijken  Die kleine was de baas. Nu laat ik hem tijdelijk alleen maar met honden van hetzelfde kaliber die goed grenzen aangeven want *hormonen*.    Over een paar weken is de Teckel wat steviger en zou ik het op z’n beloop laten en je hond aanwijzingen geven. Als ze toch te druk wordt dan haar even aanlijnen.  Ze zijn wel heel schattig allebei hoor! 
S&F. schreef in Kennismaking
Haha bij je eerste zin dacht ik TECKEL BABY Dus zo ver het indammen van enthousiasme    Ik zou ze zelf eerst laten snuffelen met iets er tussen, bijvoorbeeld een ren. Van de lijn af, er niet teveel mee bezig zijn steeds. Alles met Bull er in is lomp, blij en sterk maar ook heel gevoelig voor de stemming van zijn of haar baasje. Op die manier gaat het wat natuurlijker. Uiteindelijk, eenmaal gewoon, zal het iets afnemen. Iets    Een doekje met geur van de pup thuis is ook nog een idee. 
S&F. schreef in Buiten wandelen
Kan me ook voorstellen dat door de wending die je topic heeft genomen het onoverzichtelijk is nu. Het is echter nooit weggegooid geld om er eventueel een keer een gedragsdeskundige naar te laten kijken. Die misschien heel snel ziet waar dit vandaan komt en hoe je hier op kunt anticiperen.  Wij zien hem vanachter het scherm niet. Ondanks dat ik een voorstander blijf van kort houden (dus bijten niet mogelijk) en doorstappen kun je misschien veel meer handvaten krijgen. Het is een jonge hond, perfect kun je het nooit doen maar niemand is ooit uitgeleerd. 
S&F. schreef in Buiten wandelen
" Het staat er natuurlijk een beetje scherp gesteld, maar de achterliggende gedachte 'nu doe je even wat ik vraag' is niet altijd meteen slecht. Waarmee ik niet wil zeggen dat het een standaard manier van werken moet worden in de opvoeding. Maar in bepaalde omstandigheden mag je m.i. best even een houding hebben van: nu is het klaar! Hup! En doorpakken. Ook dat kan duidelijkheid geven aan de hond. Een zekere standvastigheid, een grens, een recht-door-zee houding hoeft geen taboe te zijn. Uiteraard is het afhankelijk van hoe en wanneer je dit inzet, maar het is niet zo zwart/wit, vind ik, dat het meteen als 'not done' moet beschouwd worden.   " Alaska's Finest! Dit. Ik schrijf het misschien onhandig en dit is veel beter omschreven maar gebeten worden is bij mij een no-go.  Ik vind dat jij echt ontzettend ver gaat in hoe je mij benaderd omdat ik je visie niet deel. Eerst noem je me een Hitler, nu zeg je dat ik het welzijn van mijn hond minder hoog in het vaandel heb staan en dat ik geen rekening hou met zijn zijn. Dat het me alleen maar gaat om mezelf en dat ik er geen kaas van heb gegeten. Sorry maar gaat t niet vrouw? Jij bent duidelijk als kind niet eens even kort gehouden    Wat je er ook allemaal bij tracht te halen, ik blijf bij wat ik gezegd heb. Je hond even kort houden zodat hij je niet kan bijten (want daar geef je links of rechtsom een reactie op, heel knap als je dat kunt negeren) en hem dan verder negeren maakt in mijn ogen dat ze leren dat bepaald gedrag geen succes boekt. Er gebeurt simpelweg even niets.  Dit is natuurlijk niet in alle gevallen de juiste aanpak. Dit zou ik absoluut niet doen als mijn hond aangeeft bang te zijn of iets dergelijks. Maar dat lijkt me hier totaal niet aan de orde. Echter dan nog, het is niet direct een ramp als je hem even negeert en stevig doorloopt.  Verder ga ik er maar niet op in. Je hond krijgt echt niet gelijk een schildklier aandoening als je hem eens even kort houdt. Koekoek. 
S&F. schreef in Buiten wandelen
De enige reden dat een halsband 'beter werkt', is omdat het rond de gevoelige hals zit en het oncomfortabel tot regelrecht pijnlijk is. Er is momenteel een onderzoek gaande naar retrievers en herders en de hoeveelheid schildklier aandoeningen binnen deze rassen. Het vermoeden bestaat dat het door de halsband komt. Waarom deze rassen? Deze rassen lijken meer aan de lijn te trekken en fysieke correcties bij herders lijkt nog steeds een ding te zijn. Een hond maar 'kort mee nemen', lost het probleem niet op. Voor jou misschien, maar niet voor de hond. Het creëert een hond die zijn emoties niet kan tonen. Op de korte termijn geeft dit geen problemen. Op de lange termijn  echter wel. De frustratie kan zich bijvoorbeeld op andere manieren gaan uitten.    Het is de kunst te achterhalen wat de reden is dat je hond zo doet. Uitdaging kan ook anders ingevuld worden dan wandelen. Bijvoorbeeld brokjes zoeken in  het gras en ander hersenwerk of samen trucjes oefenen als je hond dit leuk vind.   Tijdens de wandelingen een speeltje meenemen is een goed alternatief. Zodra je ziet dat je hond het op jou wilt gaan botvieren kun je hem een alternatief bieden. Je leert hem hiermee ook dat het niet de bedoeling is om het op jou af te reageren, maar dat het prima is af te reageren op zijn eigen speeltjes.   Succes! " Odin & Tex Haha, oké.. Nou ja jou ken ik niet (en ik denk jij mij ook helemaal niet).  Ik heb het namelijk niet over een fysieke correctie maar goed. Ik ben zeker geen voorstander van gebeten worden door mijn eigen hond nee. Als hij dat mag doen mag hij zeker even kort gehouden worden hoor boehoe. Als jij liever dit iedere keer hebt als je naar huis wandelt is dat jouw keuze.  Maar goed. Ik ben op dit moment lekker op vakantie met mijn puber. Wat kan, want hij is gewoon een leuk open dier dat overal welkom is omdat hij gewoon sociaal en fijn is. Ja hij is onstuimig, dat is z’n leeftijd. Ik lees bij jou alleen maar problemen. Ieder z’n meug zal ik maar zeggen.  -- reactie gewijzigd door het moderator team op 27 januari om 11:10 --
S&F. schreef in Buiten wandelen
En even een toevoeging. Zolang hij dit gedrag vertoont hem niet in een tuig laten lopen. Als hij bijt wil je controle hebben over zijn hoofd en dat kan alleen met een halsband. Lijn kort met een tuig gaat niet werken. 
S&F. schreef in Buiten wandelen
Je wandelt te kort, dat is een ding wat zeker is, maar toch hoort hij dit niet te doen.   En het maakt waarschijnlijk ook niet uit want de mijne deed t ook iets dergelijks en die kreeg zat beweging. Let wel: In de lijn hangen. Als hij deed wat de jouwe doet zo… Daar komt ook direct mijn vraag vandaan. Hoe kun je dit accepteren? Als je hond jouw bijt en op je gaat staan rijden grommend dan ga je hem geen koekje geven. Wtfffff.   Ik zou dus zeggen maak hem heel duidelijk dat dit niet de bedoeling is. En dan ook heel duidelijk. Verder is t een aandachtsding. Mijn hond wilde niet naar huis dus zodra hij dan de bocht zag die naar onze straat ging dacht hij oh nee feestje is over. Dus heel simpel: Lijn kort, geen aandacht geven en doorlopen. Na een paar keer niet het gewenste effect meer te krijgen was de lol er af en ging hij weer normaal mee naar huis. 
Team Podenco (Wispa, Cosmic & Luuk) schreef in Operatie Cosmic
Een wandelkar icm Podenco's lijkt me een lastige opgave, haha. Wat dat betreft zijn het geen "normale" honden die netjes aan een lijntje meelopen. Het zijn net katten, ze jagen op alles wat beweegt. Zonder kar met ze lopen is al een uitdaging XD Maar gelukkig blijft Wispa tegenwoordig prima alleen thuis. Ze staat niet eens op als ik met de andere twee vertrek. Ze lijkt de rust die ze heeft als ze hier alleen is erg op prijs te stellen. Het is wel echt heel erg fijn dat dat zo goed gaat!Het gaat inderdaad snel, dat ouder worden. Bij Wispa denk ik al drie jaar, dit jaar zal ze toch niet meer halen denk ik.. Maar hey, het is inmiddels 2022 en ze heeft weer een jaarwisseling overleefd! En ik was zo gefocust op Wispa, dat ik helemaal niet door had dat Cosmic ondertussen ook ouder aan het worden was..Aan Luuk merk ik nog niet echt dat hij ouder wordt. Cosmic is ook nog behoorlijk actief maar wordt wel erg grijs, heeft wat minder bespiering. Begint een beetje een oude-honden-lijfje te krijgen.Ik herinner me de dag dat ik ze kreeg nog als gisteren. En al het lief en leed dat ik hier destijds deelde :) Dus ik dacht, wellicht zijn er mensen die het leuk vinden om te zien hoe het nu met ze gaat. Nu het omaatjes en een opaatje aan het worden zijn :)
Team Podenco (Wispa, Cosmic & Luuk) schreef in Alvaro - 2,5 jaar al ondertussen
Oooooh! 
Team Podenco (Wispa, Cosmic & Luuk) schreef in Operatie Cosmic
Hoi allemaal,Ik ben hier niet meer zo actief, helemaal niet eigenlijk, maar wilde de mensen die ons wellicht nog kennen toch even updaten. En van me af schrijven.Ruim een jaar geleden begon Cosmic een bultje op haar schouder te groeien. In november 2020 nog bijna onzichtbaar, omdat haar vacht eroverheen viel.Mee naar de dierenarts geweest en in overleg besloten hem te laten zitten. Cosmic was al bijna 11 (deze maand wordt ze 11), en de bult zou onder narcose verwijderd moeten worden. We hadden gehoopt dat de bult rustig zou blijven en niet meer zou groeien.Maar helaas, ruim een jaar later was het ineens een enorme pukkel. En sinds een weekje of zo begon ze er ook aan te likken. Dus een afspraak gemaakt om hem er alsnog af te laten halen.De dierenarts die haar zou opereren is een kennis van me, dat gaf wel een fijn gevoel. Ik mocht erbij zijn toen ze onder narcose gebracht werd..En toen ze weer wakker werd..Ze was nog wel eventjes helemaal van de kaart. Wat een expressief koppie heeft ze toch.. "Help, waar ben ik, wat is er gebeurt?"Inmiddels zijn we weer veilig thuis. Let niet op de rommel, Wispa's grote hobby is dingen vernielen :P De bult wordt niet verder onderzocht. Gezien Cosmic's leeftijd zou ik sowieso geen intens behandeltraject meer in gaan. Maar het feit dat het zo snel gegroeid is, is geen goed teken. Dus we genieten gewoon iedere dag van elkaar en van het leven <3En nu ik toch aan het updaten ben, ook eventjes over de andere twee.Wispa is inmiddels 13 jaar oud. Naast PRA en een beschadigd netvlies, heeft ze inmiddels ook staar. Hieraan opereren heeft geen zin, omdat ze ook zonder staar zo goed als blind is, we winnen er dus niet zoveel mee. In het verleden heeft ze PL gehad, daar heeft ze na behandeling (geen operatie) gelukkig nooit meer last van gehad. Ze begint wat te "dementeren", heeft veel last van nachtspoken, en kan 's nachts haar behoefte ook niet goed meer op houden. Een paar keer per nacht eruit dus om een plas te doen. Ondanks dat ze lichamelijk eigenlijk nog gewoon goed is, gaat wandelen ook erg moeizaam. Ze is erg angstig om ergens tegenaan te lopen. Ze gaat drie keer per dag mee een klein rondje maken, en een paar keer per week mag ze lekker los rond snuffelen op een losloopveld of bij mijn moeder in de tuin. De grote wandelingen maak ik tegenwoordig alleen met Cosmic en Luuk.Kleine Luuk is inmiddels 9 jaar oud en nog steeds de grote liefde van mijn leven. Ik wacht nog steeds geduldig af tot trouwen met een hond legaal wordt ;) Lieve groetjes,Team Podenco
S&F. schreef in Slimme pup?
" Roze wolk  " Dagmar Met er nu eentje midden in de puberteit zeg ik inderdaad    Maar trots zijn is terecht en zo blij zijn alleen maar goed. Ik was ook ooit zo blij. Tot die van mij met z’n slimme hoofd met 5 maanden oud deuren ging openmaken. Toen wilde ik toch dat hij wat dommer was