De puberteit

Marie, ik denk dat onze pubers niet alleen gelijkaardige sterke blaasspieren hebben, maar ook de manier van spelen. Wij zouden die twee eens samen moeten zetten, haha! Dan zouden ze zich even kunnen uitleven. Ik vraag me af wie als eerste een pauze zou willen nemen? 

Er is nog iets dat voor mij onverklaarbaar is.. Oscar haat om thuis gedoucht te worden. Het is niet gewoon een drama, het is een GROOT DRAMA.  De laatste keer was het echt over. Wij hebben een douche beneden naast de washoek. Alles stond onder water gewoon omdat ik dit gillende varken niet kon vasthouden.. ik ben daar zelf gevallen en uiteindelijk was ik op een bepaald moment de muren en de vloer aan het douchen..  

Wow, dat hebben Billie en Oscar lang volgehouden. Wat een bijzonder verschil bij het douchen van Oscar. En super dat het spelen met de honden van vrienden met Billie nu beter gaat. 

Ik moet eerlijk zeggen dat ik Bram nog nooit onder de douche of in bad heb gezet. Na het zwemmen in een sloot/ vijver droog ik hem even af en dat is het. Hij stinkt naar mijn idee niet. Onze vorige hond heb ik ook maar 2 keer onder de douche afgespoeld, dat was vanwege een val midden in een hondendrol. Ik heb al wel honden shampoo in huis voor als het een keer nodig is. 

Dit was ook de reden van ons laatste douche avontuur.  

Mevr. Error (Fudge) had gisteren de 'ik weet dat ik moet luisteren maar doe het lekker niet' bui. 

Ze loopt goed los, ik hoef vaak maar 1x te fluiten of te roepen en ze komt. Tot tegenstelling tot terror (Maylo) want die doet dat op zijn dooie gemakje. 

Alleen als ik tegen Maylo zeg 'nee en kom hier'. Luisterd hij weer een stuk beter. Want mevr. Dacht dat we naar het bos gingen en wilde de brug over gaan. Ik zeg 'Nee hier komen we gaan niet naar het bos'. Ze kijkt me aan 'weet je daaaaaat heeeeeeuuuuul zeker vrouwtje??? Ik gaaaaaa hoor'. 

Ik: 'Fudge! Nee! Hier komen'. 

Fudge: 'ik ga hoor!!!'....ziet een andere hond. 

Ik zie de twijfel bij der...van wat ga ik nu doen. Ik zeg nog een keer streng 'Hier!'. Maarja ik weet dat dat het al een verloren zaak is. Want het is een labrador waar ze gek op is. Ze rent daar naartoe de man had het het niet door en wordt bijna door zijn eigen hond gelanceerd. 

Ik sorry sorry sorry!! Maakte niks uit maar vond het toch vervelend. Ik wil niet dat mijn honden andere honden en mensen tot last zijn. 

Oefen moment voor mevr. En mij

Frustrerend hé Laura, als je ze zo ziet twijfelen en je weet dat ze de foute beslissing gaan nemen. Maar heel herkenbaar, dat wel.

Sinds een drietal weken gebruik ik altijd een tuigje ipv een halsband en de wandel-skills gaan er sindsdien toch niet op vooruit.

Bij iedere hond die ons (zelfs van ver) volgt gaan zitten en weigeren verder te stappen, trekken als er eentje voor loopt (ik doe dan nochtans alle truukjes van draaien, stilstaan...maar het helpt niet), het snuffelen loopt eigenlijk ook de spuigaten uit, het is op den duur constant waardoor we amper nog vooruit geraken of soms trekt ze zelfs achteruit.

Het frustrerende is dat het al beter geweest is, ik heb echt de indruk dat ze veel beter liep met de halsband. Ik heb die afgelaten omdat het een probleem was als ze ineens weg schoot naar een vogel, opwaaiend blaadje of buurhondje en ze dan steeds meer kokhalsgeluiden begon te maken. Maar het was toen zeker niet zo dat er constant druk op de lijn stond of dat ze zo vaak in staking ging en weigerde verder te lopen. Ik weet dat een lijn niet dient om controle uit te oefenen, ik probeer dat altijd met beloningen (stem of voertje), maar toch, ik had wel degelijk meer controle over mijn puber met de halsband. Ze nam ook minder rotzooi van langs de weg in haar mond. Met het tuigje heb ik het gevoel dat we steeds meer terug naar af aan het glijden zijn...

En 'Help mijn hond trekt' van Rugaas voor de twintigste keer herlezen om te kijken of ik het wel correct toepas helpt ook niet. Op dat klakgeluidje met m'n tong reageert ze nog amper en van zodra ik haar beloon als ze wel aandacht heeft voor mij, stopt ze om terug haar eigen ding te gaan doen.

Dat stalkgedrag heeft Boyko ook heel erg. Hij plakt zichzelf nog net niet vast aan June tijdens het wandelen. In het begin bleef June maar snauwen naar hem en hij bleef dit doen. Dan moesten we vaak even ingrijpen en deden we Boyko even aan de lijn. Inmiddels heeft June wel heel duidelijk gemaakt dat ze het plakgedrag accepteert, mits hij haar niet aanraakt en dit handhaaft ze nog heel precies. Boyko rent nu nog steeds als een malle op haar af als we ze beide loslaten (doen we altijd op afstand) om vervolgens de laatste seconde te herinneren dat hij haar niet mag aanraken en een noodstop maakt, al dan niet met een salto. June is nog steeds zo nu en dan flink duidelijk naar hem maar hij begrijpt inmiddels dat het een betekenis heeft dus ik vertrouw ze er inmiddels op dat ze het samen oplossen en dat gaat steeds goed. Zijn oplossing is meestal om haar dan heel even tien centimeter meer ruimte te geven. Heel af en toe wijkt hij tegenwoordig van haar zijde dus ik denk dat het vanzelf wel beter gaat. We wandelen ook heel veel apart van elkaar en dan moet hij dus ook zijn eigen plan trekken. Ik zie dit trouwens niet als dominant gedrag, meer als onzekerheid.

Qua energie zijn ze gelukkig heel gelijkwaardig. Hun manier van zich door het landschap bewegen is wel heel anders. June heeft heel veel bewustzijn van haar omgeving en lichaam en vindt overal openingen/stapstenen en als een soort ballerina waant ze zich daar dan een weg doorheen. Boyko walst gewoon overal recht door en overheen. 

Afgelopen dagen heeft Boyko weer even een klein terugvalletje gehad. In de tijd dat hij ons steeds aanviel liepen we altijd met brokjes om hem die te laten zoeken (het liefste voordat hij ons aanviel). Tijdens het wandelen is hij verder niet geïnteresseerd in voer dus nemen we dat niet meer zo consequent mee. Mijn vriend had nu weer twee keer een worstel situatie met hem gehad. Vanmorgen had hij preventief voertjes meegenomen en ging het helemaal goed. Ik denk dat het komt omdat het flink afgekoeld is, een paar dagen terug was het nog 20 graden en nu heeft het nachts lichtjes gevroren. Daardoor zit hij denk ik wat hoger in zijn energie...

@Laura dat is inderdaad heel frustrerend. Het hoort voor nu bij die puber fase en ik hoop voor je dat het bij je eigenwijze terriër wel weer overgaat

@Lara, van June weet ik dat ze douchen niet fijn vindt. Ze ondergaat het maar staat er dan erg verdrietig bij. In principe was ik haar niet veel maar afgelopen jaar heb ik haar een aantal keer moeten wassen i.v.m. demodex. Boyko hebben we de eerste week moeten wassen. Hij was sowieso vies en stoffig toen hij aankwam maar besloot toen in een heel vies kadaver (dat al in verre staat van ontbinding was) van een roofvogel te gaan rollen. Dat was echt de vieste geur die ik ooit geroken heb. We hebben hem toen buiten gewassen en dat vond hij niet zo leuk. Daarna hebben we hem niet meer gewassen. Als het weer voorjaar is dan ga ik weer een poging doen maar dan met geduld. Afdrogen was in het begin meer in de handdoek bijten maar dat gaat nu een stuk beter. Wel grappig dat Oscar zo verschillend reageert, zo zie je maar dat honden locatie gebonden leren en blijkbaar heeft hij een positiever gevoel bij het zwembad. 

@Marie, jammer dat het wandelen zonder halsband minder goed gaat. Ik vind het logisch dat je haar ook gedeeltelijk controleert met de lijn. Het is ook mijn streven om dat niet te hoeven maar ook wij zijn daar met Boyko nog niet. Hij draagt tijdens het wandelen wel altijd een tuig, inderdaad om schade aan de nek/luchtpijp te voorkomen. Hij heeft ook altijd een halsband om maar eigenlijk gebruik ik die niet echt. Voor het geval dat er iets onverwachts gebeurt vind ik het gevoelsmatig fijn dat hij hem wel om heeft. Gezien de klachten van Billie zou ik inderdaad geen halsband meer gebruiken. 

Je zou misschien, als dat hij jouw tuig kan, een extra lijn aan de voorkant kunnen doen. Dit wordt ook wel gebruikt als anti trek optie maar daar zou ik het niet zo zeer voor gebruiken (werkt niet echt en honden gaan vaak scheef lopen wat weer slecht is voor het lijf). Je zou het wel kunnen proberen om af en toe wat meer controle te hebben als dat nodig is, dan kan je haar misschien iets makkelijker laag houden. Al zie ik Boyko dan al direct de extra lijn slopen dus geen idee of het werkt maar wellicht het proberen waard... 

Hannah, heb je soms een foto hoe Boyko en June samen wandelen? Ben benieuwd om het te zien .

Ligt er trouwens een goede laag sneeuw nu bij jullie in Bulgarije? Het moet toch een prachtig uitzicht zijn ! 

Dat gaat een uitdaging worden, ze zijn nogal snel maar zal zo een poging doen. We wonen in het warmste stukje van het land dus nog geen sneeuw hier. We kunnen het wel al zien liggen op de hoge bergen in de verte, maar die zijn redelijk ver weg. We hebben hier nu nog maar net de eerste nachtvorst gehad. 

Net een paar foto´s gemaakt van ons duo. De kwaliteit van de foto's is slecht maar ze geven wel weer hoe ze samen zijn. 

(in mijn profiel staan er meer waarin je deze hele scene ziet, dit is standaard als we ze net loslaten)

Daarna gaan ze altijd samen op pad

Soms moet June hem even uitleggen dat hij haar niet de helling af mag duwen...

June heeft soms ook interesse in hem

En daar wordt Boyko dan weer heel enthousiast van

Stoere Boyko (June staat uiteraard net buiten beeld achter het heuveltje)

Heel leuke fotos, Hannah! 

Ze lijken echt goede vrienden te zijn (zelfs als het in realiteit niet altijd zo is). 

Boyko ziet er ook heel stoer uit met zijn tuig. Tja, en June heeft er nog werk mee om je puber wat manieren te leren, haha! 

De uitdaging is hier heel herkenbaar:

Mooie foto's Hannah, en overal natuur om je heen. Zalig!

Als het goed is moet het ook gezegd worden. Ik had vanmiddag de perfecte hond. Naar het strand en de duinen geweest en haar ondanks mijn voornemen dat niet te doen, toch losgelaten. We waren daar weer helemaal alleen en toen ze naar vogels rende ben ik richting duinen gelopen. Ze maakte onmiddellijk een bocht om mij te volgen toen ik haar riep.

Mijn weg vervolgd door de duinen. Zo'n puberhonden zijn echt precies kindjes hé, zo speels (ik zie dat Boyko ook bovenop de heuvel staat). Iedere duintop moest beklommen worden om er dan vervolgens keihard af te rennen. Precies alsof ze op een rollercoaster zat in een pretpark. En honden kunnen echt lachen, ze had een smile van hier tot ginder.

Tot wel 4 keer toe kreeg ze daarna nog vogels in het vizier waar ze naartoe begon te sprinten, alle vier keren heb ik haar onmiddellijk kunnen doen terugdraaien toen ik haar riep. Het helpt ook dat je in de duinen een onvoorspelbare weg kan kiezen en ze je soms even niet kan zien. Dat wil ze niet en dan rent ze zeker onmiddellijk terug naar mij.

Voor haar heupen zal het waarschijnlijk iets minder goed zijn, dat rondspurten op en neer in het mulle zand, maar ze blijft er wel beter op mij letten dan in de open vlakte bij de waterlijn én ze vindt het heerlijk.

Haha, die foto Lara!

Marie, ik begrijp wel wat je zegt over meer controle met een halsband en lijn. Ik gebruik eigenlijk alles doorelkaar afhankelijk van het doel van dat moment. Op internet lijkt het alsof je of 100% overtuigd bent van een halsband of juist het tuigje en dat je dus ook helemaal tegen het ander moet zijn maar ik denk dat beide hun nut hebben. Waar we de puppycursus deden was een tuigje het beste, op de filmpjes van hondenschool online een halsband en waar we nu trainen is beide prima hoewel hij zelf aangeeft wel wat meer controle te hebben bij een halsband. Dus we zijn gestart met tuigje, later een halsband voor gewoon wandelen en tuigje voor in het bos of bij een training waarbij hij aan de lange lijn gaat. Lange lijn aan een halsband vind ik niet zo prettig omdat hij dan best vaart kan maken en dan een klap op zijn nek krijgt. Daarintegen in de wijk lopend met 1,5 meter lijn waarbij hij meestal redelijk netjes meeloopt vind ik de controle van een halsband wel fijn. We hebben zelfs een tijdje een anti trek tuigje gebruikt om het trekken te doorbreken. Hij is best sterk en met 28kg in de lijn hangend kan hij net een paar cm verder komen waardoor hij steeds succes had. Het iets uit balans raken was al snel voldoende om netjes mee te lopen. Niet de magische oplossing en het blijft oefenen maar wel een hulpmiddel. Dus ik sta nog steeds regelmatig stil, loop de andere kant op, loop enthousiast te roepen dat hij een slim kereltje is (niet te enthousiast want dan gaat hij van blijdschap 2x zo snel) beloon met brokjes, het hele circus. Voor de buurt vast hilarisch, eerst zagen ze mij rare fratsen uithalen om pup te motiveren überhaupt te lopen, daarna met jonge hond die niet te stoppen was waarbij ik steeds in de ankers moest en nu soms het ene rondje na het andere lopend. Ooit hoop ik dat hij standaard netjes meeloopt en dat ik mij niet eens meer kan voorstellen dat het ooit anders was. 

Heel trots momentje, we liepen gisteren rustig langs 2 honden die hij heel leuk vind. Ze liepen aan de overkant en ook met afleiding wil hij er normaal gesproken naartoe en trekt dan aan de lijn. Nu was hij wel aan het kijken maar trok niet aan de lijn. Hij keek na het beloningswoord zelfs naar mij en pakte een brokje aan. En bij een bezoekje aan mijn moeder heeft hij tegen niemand opgesprongen. Hij heeft wel geprobeerd een kerststukje van de tafel te jatten en heeft uit een glas rose gelebberd maar ja, je kan niet alles hebben. 

Mooie foto's, ze blijven inderdaad goed bij elkaar. 

Die van Oscar is ook leuk, net een lachspiegel effect. 

Mooie foto van Oscar

De natuur hier is inderdaad heerlijk, ook voor de honden. Stiekem vindt June hem eigenlijk wel leuk hoor, heel soms als hij een keer niet achter haar aanloopt gaat ze achter hem aan. 

Wat betreft een halsband, ik denk dat het heel goed is om te beseffen dat ze schade aan kunnen richten en druk op een halsband heel onprettig is voor een hond. Bij een hond die trekt vind ik een halsband dan ook geen goed idee. Je ziet ook regelmatig mensen een ruk(je) geven aan een halsband en daar ben ik echt op tegen. Ik denk dat mensen dan niet goed beseffen wat de impact daarvan is. Ik gebruik wel halsbanden voor beide honden maar meestal een tuig. Bij June gebruik ik een halsband tijdens het in- en uitlopen bij het canicrossen en voor Boyko bijvoorbeeld bij de dierenarts of even snel een plasje doen. Naast de discussie halsband of tuig zijn er ook veel modellen tuigjes die ik niet zou gebruiken net zoals niet passende tuigjes. 

Dat is idd wat ze ons telkens inpeperen in de hondenschool: dat we rukjes aan de lijn moeten geven. Ik vertelde hier al eens eerder dat een instructeur het ons voor toonde met onze Billie en toen vervolgens door haar 'aangevallen' werd, waarop hij haar doodleuk teruggaf aan mij zonder verder nog een woord.

Die rukjes aan de leiband wil ik zelf niet, maar het zou ook niet pakken bij mijn hond, denk ik. Mijn vriendin met haar border collie doet het wel, gelooft ook nog steeds in die 'dominantietheorie' en haar hond loopt sinds kort eigenlijk wel perfect aan haar knie (daarnaast ook wel veel onaangelijnd). Ze begeleidt de rukjes met kssssjjj-geluid en die hond kijkt dan verschrikt naar haar en stopt onmiddellijk met trekken. Het wondermiddel volgens haar, maar ik zie een soort slaafsheid en ook wel schrik bij die hond, die ik niet in de blik van de mijne wil zien (en ook nog nooit zag ten ander). Ze hebben ook een ander temperament, die border heeft veel meer een 'will to please', mijn poedel is opstandiger en ondeugender al zou zij op papier toch wel veruit het gemakkelijkste ras van de twee moeten zijn, zeker?

Mss heb ik geen recht van spreken, want haar hond loopt nu wel perfect en de mijne verre van, maar er zijn belangrijker dingen in het leven...

Interessant ook Hannah dat je eerder zei dat het stalkgedrag kan voorkomen uit onzekerheid. Ik zie dat Boyko zijn staart ook erg hoog houdt op wandeling met June en bij Billie is dat ook het geval als ze mag spelen met haar vriendjes. Die twee, de border collie en de golden retriever, houden hun staart meestal neutraal, niet laag, maar eerder horizontaal, terwijl Billie haar staart de hele tijd in de lucht staat. Dan blijven sommigen maar herhalen van 'amai, da's toch een enorm dominante hond, bekijk die staart ook...'.

Daarom dat ik dacht dat onzekerheid weinig waarschijnlijk was maar toch. Ze heeft precies niet graag dat een hond bij haar achteraan snuffelt, ze draait zich dan onmiddellijk om en springt op de hond. Ook zelf achtervolgd worden wil ze niet, van  zodra dit dreigt te gebeuren springt ze achteruit en keert ze de rollen eigenlijk om. Zou het een soort schrik kunnen zijn of onzekerheid dat ze zelf zeker niet achtervolgd wil worden? Of toch 'dominantie'? Ik vind dat soms moeilijk in te schatten, maar ik merk dat er nog steeds veel mensen zijn die wel heel vlug het woord dominantie in de mond nemen.

Het woord "dominantie" hebben ze geleerd. 

Nu mssn even de woordcombinatie "aangeleerde hulpeloosheid" gaan checken.. 

Er was ooit een personage op HP die vond dat de hond moet "capituleren" voor zijn baas. 

Hahahah! Aan iedereen die denkt dat hun puber niet netjes genoeg meeloopt, kan ik mijn shar-pei voor een dagje uitlenen. Dat zal die "netjes meelopen" in een andere perspectief brengen!

Knappe prestatie van jullie Bram, Femke! 

Over tuigjes gesproken.. ik heb er nieuwe van 'Non stop dog wear ' besteld. Met handvat (onmisbaar als hier ezel-modus  wordt ingeschakeld). Ben benieuwd of het even goed zal passen als Haqihana en DC tuigen..  

Boyko heeft ook een tuig van non stop om op de foto's. Dit is het line harnas (5.0 dacht ik), deze heeft geen handvat. Het zijn hele fijne tuigen al passen ze vaak het beste bij wat smallere langere honden dus ik ben benieuwd hoe het tuig bij Oscar valt. Boyko is ook vrij compact gebouwd en bij hem vind ik het net wel passen. 

Ik weet trouwens niet hoe de pasvorm van het andere tuig van non stop is (die is altijd zwart met oranje en een handvat dacht ik).

Nou ben ik wel benieuwd hoe een shar-pei meeloopt.

Nou ben ik wel benieuwd hoe een shar-pei meeloopt.

Ik heb model Ramble (voor honden met een sterke bouw ) besteld:

https://www.thedoglounge.nl/non-stop-dogwear-ramble-harness.html

Niet goedkoop, dus hopelijk past het goed. Iets retourneren vind ik altijd zo vervelend!  

Niet ! 

Een shar-pei loopt waneer hij het wilt, waar hij naar toe wilt, altijd in eigen tempo en soms gaat hij in ezel-modus en dan beweegt hij gewoonweg niet meer, zelfs als je op je kop gaat staan (maar voor de rest is hij super lief, hoor!). 

Ik overdrijf een beetje, maar niet veel 

Maar ik wist waar ik aan begonnen was, haha! 

Die kende ik nog niet, ziet er ook degelijk uit. Die is ook beter verstelbaar zie ik, dus dan is er een grotere kans dat het in één keer past. Voor Boyko had ik eerst ook één maat groter besteld dat is altijd het gedoe met tuigen als je ze online moet bestellen. 

Wat een verschil Hannah met de foto waar je mee begon, Boyco is volgens mij best een flinke hond aan het worden!

Het tuig is aangekomen. 

Goh, ik vind die oké maar geen topper. 

Naar mijn mening is dit tuig niet zacht genoeg op de rug en rond de buik. Ook had ik liever iets meer afstand tussen de voorpoten en de onderste deel van het tuig. 

Ik heb die al aangedaan voor onze wandeling vandaag, dus ik ga niks meer terugsturen. Maar ook geen tweede van dit merk kopen. 

Voor me blijft Haqihana toch het beste. Licht, ergonomisch, simpel maar zit als gegoten, precies op maat gemaakt, en van prima kwaliteit. 

Dat is wel balen want het zijn inderdaad geen goedkope tuigen. Uiteindelijk is het beste tuig vooral een tuig dat goed past. Ik ben niet bekend met dit model maar mijn ervaring is wel dat al het materiaal van non stop heel functioneel en comfortabel is aangezien het voornamelijk een sportmerk is. De andere modellen zitten juist mooi ruim achter de voorpoten, zou het misschien ook aan de maat kunnen liggen dat een maat groter achteraf misschien passender is? Wel fijn dat je dus al een ander goed tuig voor Oscar hebt.

Vandaag was Boyko na lange tijd weer weggelopen. Ik had hem losgelaten en hij liep mooi dezelfde richting uit als ik. We hebben samen nog een stukje gerend om hem te motiveren de goede kant op te gaan. Ineens ging hij in een noodgang toch de andere kant op en weg was hij. Op deze momenten is hij totaal onbereikbaar en verdwijnt geheel uit zicht. Toen ben ik hem maar gaan zoeken en ik had gezien dat hij richting het kerkhof liep dus ik er maar achteraan. Daar was geen spoor van hem te bekennen (gelukkig). Na een rondje kerkhof en wat zijstraten inkijken nog geen spoor van hem. Toen ik richting huis liep hoorde ik de waakhond van de straat onder ons flink blaffen dus ik had al zo'n vermoede dat hij daar zou zijn. Hij zat inderdaad in die straat en was aan het spelen met een andere hond. Ik natuurlijk blij dat ik hem gevonden had maar hij was duidelijk nog niet klaar en wilde niet aangelijnd worden. Gelukkig moest hij poepen en stond hij toen mooi stil. We moeten echt wat serieuzer aan een blijf en hier commando gaan werken... Dit is ook de reden dat ik een fel oranje tuig uitgezocht had. Zo zien de mensen die hem niet kennen dat het geen straathond is en zijn mensen minder snel bang. En ik zie van een verre afstand dat het onze Boyko is en niet een andere zwarte hond.