De puberteit

Dat kan zeker nog een idee zijn, maar hij hapt niet naar mijn benen, maar richting buik/jas. Gewoon naast hem dus, op kophoogte. Nu, hij heeft in zijn allergrootste kolere al een jas zo kapotgetrokken, uiteindelijk is de zomer het leukste om hem gewoon in een jurk uit te laten, dan is er niets dat hij kan grijpen :v  mss moet ik me maar bekeren tot de islam.

Het mannetje 

Wat is hij mooi zeg!

Ja, kleding zal zijn tanden natuurlijk niet helemaal tegen houden, maar misschien een extra beschermlaagje.

Je hebt denk ik ook wel leggings die vrij hoog zijn, die over je buik kunnen komen.

Even gezocht. Zoiets: https://www.sliponline.nl/heatkeeper-thermobroek-2-pack-dames-legging-copy.html

Tegen de extreemste momenten - dat hij echt een jas kapot trekt - is niets opgewassen. Je kan moeilijk in zo'n Michelin-mannetje pakwerk-pak gaan rondlopen.

Wat mij de laatste tijd opviel, (ook mijn zeer subjectieve anekdotische mening) is dat ik echt nu 6 mensen sprak wiens honden allemaal bang waren voor herders, maar dan ook echt alleen specifiek herders (stelletje racisten ). Zouden de honden de heftige energie van herders voelen of opmerken dat de honden zich ook in hondentaal raar gedragen ofzo?

Leuk topic trouwens, onze hond is net 6 maanden dus ik volg graag! Het snuffelen herken ik idd. Onze trainster gaf toen de tip om bepaalde plekken tijdens de normale route als snuffelplekken (bv een hele lange strook gras en struiken ) en dat de hond daar altijd naar hartelust mag snuffelen en op andere plekken wel iets meer doorloop tempo wordt verwacht. Voor nu werkt dit heel goed. 

" Dit vind ik heel interessant om te lezen. Onze (bijna?) puber is bijna 6 maanden en we zijn laatst weer eens naar de stad gegaan. Ik merkte dat hij wel heel onrustig werd. Onder andere omdat hij tijdens zijn 'normale' wandelingen in de wijk altijd van ons mag snuffelen maar in de stad wanneer er meer mensen lopen kan dit gewoon niet. 
Uiteindelijk was het voor ons beide volgens mij meer stress dan plezier. 
Ik ben me ervan bewust dat we waarschijnlijk nog niet vaak genoeg hebben gewandeld in zo'n drukke omgeving en dat het vooral tijd nodig heeft. 
Maar ik was wel benieuwd hoe jij dan traint op rust en kalmte in bijvoorbeeld de stad? Misschien kan ik daar ook iets van toepassen "

Annouk

Hoi Annouk, het is absoluut een kwestie van oefenen/herhaling.. In het centrum zijn natuurlijk een hele hoop indrukken en andere geuren, dus zeker in het begin kan het wel een uitdaging zijn om je hond te leren kalm te blijven. Maar hoe vaker je oefent, des te meer het allemaal gewoon wordt. Waar ik op let is ten eerste dat ik zelf kalm ben en kalm blijf. Als je kalmte wilt bereiken begint dat in eerste plaats bij jezelf, en ik probeer daarin zo stabiel mogelijk te blijven, want als ik me laat meeslepen in de onrust van de hond is het hek helemaal van de dam. En verder is het vooral stapje voor stapje willen gaan, geduld houden en goed op de signalen van de hond letten. Jonge honden zitten nog volop in de ontdekkingsfase, ze leren de wereld nog kennen. Sommige dingen hebben ze dus nog nooit gezien/ervaren, van mij mag mijn pup/jonge hond daarom best even blijven kijken naar een voor haar interessante situatie. Met kalmte wel, dus de lijn hangt slap en de hond is rustig (zo niet dan vergroot ik de afstand, ontdek ik of dat wel beter gaat en anders lopen we even door, proberen we het een andere keer). Je kunt ook denken van dit is niets bijzonders dus we lopen door, maar ik heb liever dat de hond zelf ontdekt dat het ene "gekke" geluid niets bijzonders is en daar in de toekomst verder geen aandacht meer aan schenkt. Signalen die mijn hond bijvoorbeeld laat zien waaruit blijkt dat ze onrustiger wordt is dat de spanning aan de lijn toeneemt (ze begint te trekken), of haar rugharen gaan overeind staan. Dat zijn momenten waarop ik haar al terug naar kalmte begeleid. Zelf even stilstaan, of als het nodig is zelfs even een rustig plekje opzoeken en een kort ontspanningsmomentje creëren tussen jou en de hond. Even knuffelen, of een extra lekker snackje aanbieden, soms train ik tussendoor wat commando's omdat Monkey dat zo leuk vindt, dus dat is net wat voor jou en de hond werkt, en daarna weer verder en opnieuw proberen. Ik sta niet toe dat er aan de lijn getrokken wordt, elke keer dat de spanning toeneemt sta ik stil of loop een stukje de andere kant op, zodat de hond weer de aandacht terug op mij krijgt. En verder begin met oefenen op een maandag, niet gelijk in het weekend. Hou het in het begin liever iets korter. Stapje voor stapje kun je dat allemaal gaan uitbreiden. En neem lekkere snoepjes mee! Meenemen naar de stad moet gewoon getraind worden, dus als ze mooi kalm blijven elke keer blijven belonen. Gebruik je een clicker? 

" Wat mij de laatste tijd opviel, (ook mijn zeer subjectieve anekdotische mening) is dat ik echt nu 6 mensen sprak wiens honden allemaal bang waren voor herders, maar dan ook echt alleen specifiek herders (stelletje racisten&nbsp. Zouden de honden de heftige energie van herders voelen of opmerken dat de honden zich ook in hondentaal raar gedragen ofzo?
 
Leuk topic trouwens, onze hond is net 6 maanden dus ik volg graag! Het snuffelen herken ik idd. Onze trainster gaf toen de tip om bepaalde plekken tijdens de normale route als snuffelplekken (bv een hele lange strook gras en struiken ) en dat de hond daar altijd naar hartelust mag snuffelen en op andere plekken wel iets meer doorloop tempo wordt verwacht. Voor nu werkt dit heel goed.  "

Jelena_en_Flux

De enige die hier bang is, ben ikzelf  Oscar kent echt geen angsten.. Niet dat ik wil dat het verandert, maar ik zou hem toch wat voorzichtiger willen worden, en meer op de signalen van andere honden opletten, eerlijk gezegd.. 

Als ik mijn top 3 rassen, die ik met mijn puberhond liever niet tegenkom, moet maken, dan (gebaseerd op mijn ervaring met mijn eerste hond) zouden het volgende zijn: 1. Ridgeback (altijd negatieve ervaring mee gehad); 2. Akita (vooral reuen in mijn geval) 3. Herders. Maar hier moet ik zeggen, dat ik bvb met Zwitserse en Tervuerense herders nog nooit een probleem heb gehad, en hopelijk blijft het zo natuurlijk! Wel ben altijd op mijn hoede als ik (zeker een onbekende) Mechelse of Duitse herder zie.. 

Oscar zelf maakt echt geen onderscheid.. Soms zeggen wij voor een grap, dat hij nog moet beseffen dat hij een shar-pei is en geen blij ei, want nu lijkt zijn gedrag naar andere honden toe meer op een super sociale golden of lab .  

Die is inderdaad heel knap!

Nadeel van een jurk is dat je na één gerichte ruk in je ondergoed staat. Misschien nog even iets om over na te denken voordat je je gaat bekeren... Zo heeft Boyko dus ook een keer heel enthousiast mijn hemdje en bh in één ruk naar beneden getrokken, voelt toch wat onbeholpen (gelukkig waren er geen mensen in de buurt). 

Ik ben benieuwd wat er nog meer gaat komen allemaal... :-)

Oh ja dat overal snuffelen is zo herkenbaar! Vooral nu er zoveel blaadjes overal liggen, dat vindt hij het allerleukste. Alleen zie ik dan natuurlijk niet wat er onder die hoop blaadjes ligt, dus liever niet Yoshi haha!

Vandaag  in een drukker gebied in de wijk gelopen waar ook veel verkeer was, dat lijkt me voor nu wel een goede tussenweg. Het ging best goed!

Dankje voor de uitleg, ik ga proberen om elke week vanaf nu ook een rondje stad te doen op een rustige dag! Trekken wanneer ze onrustig zijn of iets spannends vinden herken ik ook bij Yoshi. Soms is hij dan zo lastig weer uit die emotie te krijgen. Ik ben nu ook vaker commando's tussendoor aan het geven en dat lijkt wel redelijk te werken. 

Ik gebruik geen clicker, beloon met snoepjes. Dus daar ga ik nog meer opletten!

Ik moet zeggen dat ik sinds we Boyko hebben helemaal fan geworden ben van de clicker. Heb je weleens een clicker geprobeerd? Met onze andere hond gebruikte ik het soms maar het had voor haar niet zo'n meerwaarde terwijl het voor Boyko echt een uitkomst is. 

Net hebben we weer met Boyko en June (onze andere hond) gewandeld. Eerst een stukje op afstand aan de lijn en dat ging goed, dus steeds dichterbij. Daarna hebben we ze even los gelaten en dat ging super goed. Dus ik ben heel trots op onze twee honden. June is altijd heel duidelijk in haar communicatie maar Boyko begreep daar in het begin niks van. Nu lijkt het kwartje bij hem echt gevallen te zijn en hij heeft heel netjes haar grenzen (in haar geval, niet aanraken) gerespecteerd. Voor hem natuurlijk super moeilijk, wat af en toe hilarische beelden opleverde. Zo liep hij in volle vaart bergafwaarts op haar af om op het laatste moment te realiseren dat ze dat niet zou pikken waardoor hij door zijn noodstop onderuit ging. Ook heeft hij in het begin veel rondjes om haar heen gerend maar omdat hij haar niet aanraakte vond ze dit prima. Eén keer heeft June zachtjes gegromd omdat hij te lang aan haar achterste rook en dat was het. Stiekem vond June hem nu eigenlijk best wel leuk, dat is super fijn natuurlijk. 

We hebben Boyko nooit heel gericht met andere honden leren spelen (heel af en toe maar met één hond). Wel hebben we veel geoefend met grenzen, zelfbeheersing en zijn lompe gedrag. Dus gewoon door het volwassen worden en een beetje basis opvoeding is hij nu dus veel beter geworden in de omgang met andere honden. Ik had wel verwacht dat het met de tijd beter zou worden maar zo'n enorme sprong had ik niet verwacht. Voordeel is ook dat hij nu helemaal ontspannen is en zijn energie lekker kwijt is. 

Ik heb nog niet eerder een clicker uitgeprobeerd. Yoshi is heel erg gericht op eten en wij belonen hem eigenlijk altijd met zijn brokjes. Bij elke maaltijd halen we er iets vanaf en dat gebruiken we dan voor oefeningen etc. 

Tot nu toe heeft hij dingen zoals commando’s heel snel opgepikt door het eten. Ik denk niet dat ik het daar echt nodig bij heb.

Het zou misschien wel een uitkomst zijn als ik hem wil belonen voor bepaald gedrag wat hij uit zichzelf laat zien. Ik probeer dat nu te doen met brokjes maar dan stopt hij altijd met het gedrag wat ie aan het doen is omdat hij naar het brokje wil hahah

Het is ook geen noodzaak hoor. Wat het voordeel is aan een clicker is dat je de beloning veel beter kan timen. Op het exacte moment dat de hond het gewenste gedrag laat zien click je waarmee je dat moment positief bekrachtigt. Bij een voerbeloning beloon je altijd achteraf, wat vaak ook wel werkt. Ik gebruik de clicker vooral bij het aanleren van dingen. 

Ik heb ook nog nooit met een clicker gewerkt. Ik wilde met mijn hond per se niet op een clickertraining, omdat ik het associeerde met het behaviorisme (waarin een hond wordt gedegradeerd tot een machine).

Maar het lijkt me inmiddels eigenlijk wel een heel handig hulpmiddel, mits je goed kunt timen.

https://www.doggo.nl/artikelen/hondentraining/valkuilen-beloning-en-straf/

" https://www.doggo.nl/artikelen/hondentraining/valkuilen-beloning-en-straf/ "

Alaska's Finest!

LOL, die illustratie van die ezel achter de wortel. Mijn neefjes en nichtjes begrijpen nog steeds prima.... "We gaan met ze alle naar MC maar als jij zo doorgaat? Krijg je erwtensoep of spruitjes." Schreeuwen wanneer er geen gevaar is? Heeft ook totaal geen zin bij kinderen. Totaal nutteloos want ze weten toch nog niet waarom. Dus als ik ga schreeuwen? Dan weten ze wel dat meenis is. Zo ook bij honden. Schreeuwen of irritatie gebeurd dan ook zelden, meer tot tien tellen, zen momentje en weer door.

Oh, leuk topic! 

Hier ook een puber van anderhalf jaar. We hebben een zwarte Oud Duitse herder. Een teefje. Blijkbaar zo'n type waar veel mensen een beetje bang van zijn. Zara is nochtans absoluut niet agressief, hoewel ze aan de lijn wel nerveus kan zijn wanneer we andere honden tegenkomen. Los is er geen enkel probleem. Ze is zelf eigenlijk nog het meeste bang van kleinere honden 

Zelf vond ik de puppyperiode heftiger dan de puberteit. Net zoals iemand anders hier schreef over zijn teefje was ze heel creatief in manieren vinden om de aandacht te trekken. En best lang bijterig. Maar da's allemaal gekalmeerd ondertussen. Voorlopig nog maar één puberfrats meegemaakt. Ze kan goed los in het bos, maar een dikke maand geleden moet ze toch een heel lekker geurtje hebben geroken en ging ze ervandoor. Roepen had geen enkele zin. Terwijl ze normaal wel vlot terugkomt. Gelukkig kwam ze een kleine 10 minuten later doodleuk teruggewandeld. Ze blijft nu dus wat vaker aan de lange lijn ... 

Oef!! Hier begint het besef, dat niet elke onbekende hond staat te popelen om met een ambetante puber onmiddellijk beginnen te spelen en overmeesterd te worden, EINDELIJK door te dringen. 

En hij is veel vriendelijker ten opzichte van kussens geworden. Ze zijn namelijk niet meer dagelijks in stukken gescheurd. Maar soms, heel soms, wordt het toch sterker dan hem.. en dan wordt er een kussen in een mum van tijd van de zetel gepikt..  en dan staat hij enkele meters verder in de hoop dat het leukste spelletje ooit "catch me if you can" gaat beginnen. 

Ik kan me heel goed voorstellen dat dat fijn is! Is ook een van de dingen waar mijn puber echt moeite mee heeft, ze moet en zal opdringerig zijn naar (de) andere honden. Goed om te lezen dat er hoop is. 

Dank je! 

Ik wil natuurlijk niet te vroeg beginnen te juichen 

Zijn reactie naar de honden die hij kent is nog altijd echt reactief. 

En zijn uithoudingsvermogen! Hij mag wel met zijn vriendje Australische herder, die een paar maanden ouder dan Oscar is spelen.  De herder pup is sneller moe dan mijn pei !  Dat wilt toch iets zeggen, haha!  

Hoe gaat het met de pubers? 

Hier gaat het nog steeds in een stijgende lijn. Ook Boyko lijkt te begrijpen dat hij andere honden met respect moet behandelen (dit terwijl hij in het begin tegen alle honden aan botste om ze te berijden of omver te duwen). Daardoor kunnen we nu gezellig met June wandelen en kan hij lekker los omdat hij June volgt als we haar terugroepen. Voor andere lompe honden is er dus zeker nog hoop. Het is nog wel echt een spelletje om dan niet aangelijnd te willen worden maar dat negeren we een beetje en uiteindelijk lukt het altijd wel. Hierdoor kan hij lekker zijn energie kwijt wat ook een hele hoop scheelt. Ook is het hier inmiddels een stuk minder warm wat het makkelijker maakt. Er staat weer wat water in het riviertje en daar kan hij lekker rondsjouwen. 

Hij lijkt ook in de algemene zin wat meer tot rust te komen. Hij bijt minder en rijdt eigenlijk niet meer op honden/voorwerpen. Hij is nog steeds wel erg onder de indruk van nieuwe situaties maar lijkt het iets beter aan te kunnen (niet altijd hoor).

Momenteel is hij wel heel druk bezig met zijn vocale ontwikkeling. Zijn blaf verandert, wordt wat lager en minder kefferig/zeurderig, wie weet wordt hij ooit echt nog een hele stoere waakhond. 

Hij verliest zichzelf nog steeds in geurtjes en maakt vaak een spelletje van dingen en is dan echt aan het testen hoe ver hij kan gaan. Dus echt nog wel aan het puberen maar langzaamaan wordt hij steeds wat stabieler en dat vind ik heel fijn. 

Ook fysiek is hij zich aan het ontwikkelen, hij begint nu echt spiertjes te kweken. Ik ben benieuwd hoe hij er over een aantal maanden uitziet. 

Hier gaat het best goed! Maar wat ben ik blij om te lezen dat het kwartje bij jullie pubers lijkt te vallen als het gaat om (spelen met) ander honden! Dan is er voor Harm dus ook nog hoop. We hadden daar een mooie stijgende lijn in te pakken, maar sinds een ruime week ongeveer is meneer zo ontzettend onrustig. In huis en ook daarbuiten. Ineens zijn andere honden echt weer zijn enige doel wanneer hij ze ziet of ruikt... Ook al lopen ze aan de andere kant van de weg... Nou goed we blijven gewoon volhouden en oefenen. Ik denk zelf ook dat meespeelt dat wij het in het begin toen hij bij ons was niet handig hebben aangepakt. Iedereen hier in de wijk vertelde ons hoe goed het voor de socialisatie was om hem andere honden te laten ontmoeten en dat hij dus vooral hun hond ook moest ontmoeten. En daar zijn we vierkant ingetrapt, sindsdien is het een flinke klus om hem te leren dat er aan de lijn niet gespeeld wordt. Maar door jullie verhalen geven we de hoop niet op!

Haha die kussens van Oscar, heel herkenbaar! Harm kan ook zo triomfantelijk rondlopen met een kussen of een slipper als hij er eentje te pakken heeft. Lijkt net weer een pup als hij dat doet. 

Ik merk wel dat hij in huis wel echt steeds beter luistert! Een uhuh, of nee, zijn 9 van de 10 keer voldoende! Hij probeert wel zo nu en dan weer alles uit. Mag ik echt niet aan de houten plank knagen? Vandaag mag ik wel een kussen van de bank pakken toch? Haha maar als ik hem net voor ben en dus nee of uhuh zeg dan stopt ie ook gelijk! Verder vind ik het super lief hoe aanhankelijk hij soms is. Soms heeft ie echt een knuffelbui. Dan komt ie voor of naast me zitten en kijkt me aan tot ik hem achter zn oren of over zn borst begin te kriebelen. Het liefst kruipt ie dan ook nog even op schoot

Tot slot, nu ik toch al zo'n lang verhaal typ.. tijdens de wandelingen merk ik dat hij heel veel energie heeft, hij legt het tempo best hoog en kan soms ook heel druk van de ene naar de andere kant, voor me uit en weer naar achteren gaan om te snuffelen. Is dat herkenbaar? Als hij een geurspoor heeft dan moet ik rennen als ik zijn tempo zou willen volgen. Iemand hier tips voor? Aangezien hij nog steeds (bijna) altijd aan de lijn zit roep ik hem nu terug als de lijn 'op' is. Dan komt ie ook heel netjes maar zodra we dan weer beginnen te lopen dan spurt ie weer vooruit om het geurtje weer te volgen..

Grappig verhaal: zondag waren we lekker aan het wandelen in een bosje. Niemand te zien dus ik deed hem even los, hij haalde echt zijn hart op aan rennen! Hij vloog echt vooruit en kwam weer terug en nog eens en nog eens! Tot ie een vogel zag en toen was het 'plons'.. jawel in de sloot! Hij is nog nooit zomaar in de sloot gesprongen, hij keek ook echt even verbaasd naar mij, zo van dit was eigenlijk niet mijn bedoeling. Vervolgens kwam die heel blij en heeeel vies weer naar me toe.. smeerlap haha. Harm leek er totaal geen last van te hebben maar ik liep de rest van de wandeling met een stinkende hond.

Exact de manier waarop wij wandelen. Wachten om te snuffelen, dan weer een klein spurtje, dan weer wachten. Ik laat het vaak toe, behalve langs de drukke weg, die ik soms bewust eens opzoek omdat ze daar netjes mee moet wandelen.

Ook je ervaring met aangelijnde honden. Er zijn zoveel mensen die echt verontwaardigd zijn als je je hond niet even laat 'kennis maken' met hun hond, vooral bij oudere mensen is dat het geval. Maar ik merk altijd dat als ik het één keer heb toegelaten, het vervolgens op de wandeling veel moeilijker is om de andere honden te negeren, dan trekt ze echt naar elke hond die ze van ver of van dicht ziet. Hebben die mensen die hun hond wel laten kennis maken dat probleem dan niet? Je kan je hond toch niet zomaar op iedere andere hond laten afstappen?

Verder vernielt m'n puber niet echt veel, ook geen kussens, maar ze steelt wel echt alles. Van zodra ze iets te pakken krijgt dat niet van haar is (een glas, kussen, schoen, sok, aardappelmesje, echt alles wat los zit en voor haar bereikbaar is), gaat ze ermee aan de haal. Liefst onmiddellijk naar buiten, al rennend en triomfantelijk de tuin ermee in, zo ver mogelijk buiten mijn bereik...

Hier ook een puber van 11 maanden. In huis is ze eigenlijk heel voorbeeldig. Het enige wat ze heel leuk vindt om te doen is het afpakken van vieze sokken. 
Tijdens het wandelen loopt ze al goed mee. Wel loop ik ook tegen het hele andere honden ontmoeten gebeuren aan. De ene keer vindt mevrouw het helemaal fantastisch en wil ze op de hond af. De andere keer vindt ze het heel spannend en gaat ze zitten wachten tot de hond verdwenen is. Weet ook niet goed hoe ik hiermee om moet gaan, omdat het elke keer anders is

Ik vind alles wel herkenbaar

Het goede nieuws is dat het hier geleidelijk steeds minder wordt. Ik vond het vooral heel lastig dat hij echt een fase had waarin hij totaal met zichzelf in de knoop zat en daardoor ik met hem. Mijn vriend kan gelukkig heel goed met hem overweg, dat scheelt heel veel. Soms heb ik wat minder geduld terwijl hij heel geduldig stap voor stap alles met hem doet. Bijvoorbeeld het uittrekken van het tuig, dan vervalt Boyko nog weleens in bijtgedrag. Ik heb dan de neiging om het gewoon even snel te doen, hij is nogal snel afgeleid dus meer van 'kijk een vogel' en dan 'floep' tuig uit. Terwijl mij vriend echt stap voor stap met veel snoepjes in alle rust het tuig uit doet. Nou moet ik zeggen dat ik met onze andere hond dat geduld wel heb maar die is zelf ook enorm geduldig en gevoelig. Boyko is zo lomp en onverstoorbaar dat ik dan vergeet alles rustig aan te doen terwijl hij dat natuurlijk ook prettig vindt. Grappig om te zien dat hij het dan eigenlijk ook heel netjes kan. 

Wat betreft het lopen aan de lijn wissel ik een beetje af. Hij mag veel snuffelen maar als ik zie dat hij zich totaal verliest in een geurspoor en volop gaat trekken zeg ik ho-ho en dan weet hij inmiddels dat hij even een stapje terug moet doen. Daarna probeer ik hem altijd af te leiden met een zoek spelletje bijvoorbeeld. Af en toe ren ik juist een stukje met hem maar ik probeer tegenwoordig te voorkomen dat ik als een soort pop achter hem aangetrokken wordt. Ik wil graag samen wandelen en hij krijgt dan echt veel ruimte, hoeft niet naast te lopen of steeds om te kijken, maar hij moet ook een beetje rekening met mij gaan houden. Dat laatste is vaak nog een aandachtspunt maar langzaamaan komen daar wel. Soms blijf ik trouwens ook gewoon stil staan, dat doe ik op momenten dat hij mij totaal niet waarneemt. Dan roep ik hem niet terug maar blijf staan en soms gaat hij dan alle kanten uit maar hij komt dan uiteindelijk naar me toe. 

Voor vieze honden vind ik een draagbare douche trouwens echt een uitkomst. Ik gebruik het hier vooral in de tuin om ze te wassen maar die kan ook prima mee in de auto als je met de auto ergens heen gaat bijvoorbeeld. 

Ik zou toch eens willen weten hoeveel van jullie puberhonden nog 'bijtaanvallen' hebben? Dus echt jou beginnen bespringen en bijten, vooral als ze iets niet mogen of nadat ze opgewonden waren (door gewoon te rennen op het strand of in jachtmodus gingen op blaadjes, kippen, kat...).

Bij mijn 7 maanden oude grote poedel (20 kilo ondertussen) zijn die aanvallen aan het verminderen maar niet weg (en normaal vooral nog bij m'n dochter, veel minder bij mij). Net nog na een strandwandeling bij het terugkeren in de duinen. We kruisten een vrouw die haar hond weg leidde van het pad dat wij volgden, ze probeerde hem met snoepjes af te leiden tot wij gepasseerd waren. Mijn puber vond dat heel interessant en wou niet meer verder maar zat neer en begon de hond aan te staren. Dat wou ik niet en ik trok haar verder aan harnas. Dat zinde haar duidelijk niet waarop ze begon te springen en in m'n armen begon te bijten. Een aanval dus. Dat is dan zeker niet om te spelen, ik zie het aan haar felle blik op zo'n momenten.

Sinds haar puppytanden gewisseld zijn resulteert dat niet meer in bloedende wondjes, wel soms wel in blauwe plekken op mijn armen. En het gebeurt echt veel minder dan vroeger, ik kan het nu ook rapper stoppen. Harnas met flex stevig vastgenomen waarop ze me wel nog kon bijten, maar tijdens die korte struggle het huislijntje dat ik altijd mee heb in m'n achterzak aan haar halsband vastgemaakt en m'n voet erop gezet zodat ze laag tegen de grond moest blijven. Even gewacht en niets gezegd  (ze probeerde toen nog in m'n voet te bijten) en toen ze kalmeerde rustig beginnen toespreken en aaien. Daarna kort aangelijnd terug naar huis gelopen en er niet veel woorden meer aan verspild.

Enerzijds ben ik trots dat ik niet meer zo onbeholpen blijf worstelen met m'n hond, maar door ervaring dit veel vlugger in de kiem kan smoren, anderzijds voel ik me triest. Hoe minder vaak het gebeurt, hoe meer het aanvoelt als een stap terug als het dan wel weer gebeurt. Het mag toch eens beginnen stoppen. 

De omgang met andere honden is een lastige. Toen ik nog in Nederland woonde ben ik vooral heel duidelijk geweest naar mensen dat ik het niet wilde hebben. Verder veel omlopen en oversteken. Onze oudere hond is wat angstig en aan de lijn kan ze niet weg of normaal communiceren dus dat resulteert snel in snauwen. 

Hier komen we eigenlijk alleen maar straathonden tegen. De meeste zoeken het contact niet zo op en de gene die dat wel deden waren vrij snel klaar met onze Boyko. Die lopen er nu in een boog omheen. Er is één hond waar we hem in het begin mee om lieten gaan en die is twee keer zo groot dus kan hem fysiek wel hebben en die communiceert heel erg duidelijk maar rechtvaardig. Maar ook hij is inmiddels niet meer zo'n fan van hem en vermijdt het contact dus die laten we maar even met rust. Inmiddels gaat het contact met ons andere teefje heel goed dus sinds kort wandelen we samen met ze en dat gaat perfect. Wellicht dat andere honden hem ook ooit nog een kans gaan geven...

Hier is de eeuwige puber momenteel weer in een leuke week. Vorige week was hij écht last met weer een mega kort lontje naar de andere toe waarbij ik 2 maal ze uit elkaar heb moeten halen.

Gelukkig deze keer zonder schade.

Zijn spierscheur is goed op weg om te genezen, vrijdag mag hij weer gaan zwemmen.

Wandelen blijft een ramp, maar gelukkig hebben we daar de loopband voor ;)

Leuk om alle updates te lezen! Zo veel trekjes van jullie pubers die hier ook heel herkenbaar zijn. 

Hier gaat het binnen alleen maar beter maar buiten met ups en downs. Het geheugen van pubers is blijkbaar redelijk kort. De correcties van volwassene honden hebben hun effect ongeveer 3 dagen gehouden, maar nu komt zijn reactieve reactie naar andere honden toch af en toe terug. 

Toen Evi een pup was gaf ik altijd aan dat ik haar liever niet kennis wilde maken met andere honden. Kreeg toen echt allemaal verwijten naar m’n hoofd geslingerd en sindsdien vind ik het wel lastig om voor haar op te komen en probeer ik de confrontatie zoveel mogelijk te vermijden. 
De angstfases herken ik wel Lara. Evi wil nu ook niet meer in het donker wandelen en de meest normale dingen (prullenbakken, bushokjes) zijn nu eng. 
Ze was ook schijnzwanger en bracht ook de nodige ongemakken met zich mee. 

Inderdaad leuk om de verschillende verhalen te lezen. 

Hier net een korte wandeling gemaakt en dat ging verschrikkelijk slecht. Hij wilde alleen maar trekken. Ik kon hem wel tot stilstand krijgen of laten zitten maar als we weer gingen lopen hing hij acuut vol in de lijn. Aan het eind werden we nog opgewacht door een straathond waar we gelukkig omheen konden maar dat was meer meesleuren dan normaal lopen.

Het komt denk ik omdat ik vooraf nog even uitgebreid met hem geknuffeld/gestoeid had. Daar was hij een beetje van overprikkeld geraakt dus dat was niet zo handig. Sowieso is stoeien al snel happen maar als ik nu aangeef dat hij moet stoppen doet hij dat, dus dat balanceert nog wat op de grenzen van wat hij aankan. 

Maar jullie aanvallen en blijven bijten in jullie armen tot jullie het jullie puberpup fysiek onmogelijk maken om je nog te raken, dat doet er geen een meer?  En als ze het vroeger al deden, aan hoeveel maanden is dat gestopt?