De puberteit

Nee geen specifieke website of zo iets. Kynologentrainster raadde het mij en flux aan omdat ze zag dat we samen zo'n lol hadden met het aanleren van nieuwe oefeningen. Ik ga het zo uitproberen!

Hangt van de situatie af.

Als hij buiten met zn neus bezig is en daardoor niet komt als ik roep, wacht ik even tot het moment dat hij toch opkijkt en roep dan opnieuw. Komt ie niet? Ga ik hem halen/gebruik ik de riem omhhem naar me toe te halen.

Als hij buiten heel erg gefocust is op een andere hond en trekt of gaat liggen dan kan ik hem ook niet bereiken. Dan probeer ik in eerste instantie de omgeving zo behulpzaam mogelijk te maken door mensen te vragen afstand te houden met hun honden. En vraag ik zijn aandacht weer als de hond voorbij is. Lukt dat niet dan trek ik hem toch een stukje mee, meestal loopt hij na een meter of 3 ook weer gewoon mee en anders maak ik de afstand zo groot mogelijk.

Luistert hij binnen niet dan loop ik vaak naar hem toe. En vraag van dichtbij opnieuw zijn aandacht, dat is eigenlijk altijd voldoende.

Hoe ik rustig blijf? Hihi soms niet dan voer ik bovenstaande een beetje chagrijnig uit haha. Of ik vraag mn man het over te nemen. Maar meestal helpt het om even diep adem te halen en in mijn hoofd een liedje te zingen.

Volgende keer beter. Van een jonge hond (puber) kan je niet verwachten dat de aandacht altijd 100% is. Meer aandacht is het resultaat dat je boekt met training/gewoontevorming.

Gewoon je moment pakken (zoals inderdaad pas roepen als hij kijkt) en blijven oefenen (wanneer hij beter bereikbaar is, als een hond volledig onbereikbaar is tijdens het trainen, dan heeft het ook weinig zin).

Kalm blijven is even diep ademhalen en beseffen dat gefrustreerd raken toch niet helpt

En als je wel een keer gefrustreerd raakt: je bent een mens. Ook geen ramp. Eveneens volgende keer beter.

Tot 10 tellen.....zelfs soms tot 20..... 

Fudge kan doen alsof ze me niet hoort maar ze hoort me dan echt wel prima. Als ze echt ergens op gefocused is dan rammel ik met mijn sleutelbos. Dat is alleen maar bij een kat normaal gesproken, omdat ik haar anders niet uit die focus krijg.

Voor de rest roep ik haar 1 tot max. 2 keer en zo niet dan loop ik ook door. Dat is bij het loslopen. Aan de lijn loop ik naar achteren en geef wat spanning op de lijn. Komt ze dan roep ik 'yes' dat is haar teken van ik krijg een snoepje. Doet ze echt iets uitstekend roep ik meerdere keren yes achter elkaar. Ze weet dan dat ze de jackpot heeft. Krijgt ze een dubbele beloning. 

Wilt niet zeggen dat ik niet soms gefrustreerd raak hoor. Maar het heeft geen zin, want ik merk dan dat zij nog erger gaat worden in der gedrag. 

Ik vind dit een dom en gevaarlijk advies, zeker op een openbaar forum. Persoonlijk zou ik er gewoon voor kiezen om de papieren op te ruimen zodat de hond/pup de fout ook niet kan maken.  Of de hond/pup in een veilige omgeving/ren te plaatsen als ik niet in de kamer ben. Kortom, voorkomen dat een hond de fout in kan gaan.  Een muizenval kan een hond flink verwonden en wel degelijk een trauma veroorzaken. En je bent zelf niet in de kamer om dingen te voorkomen of bij te sturen. Stel dat er een tong in komt vast te zitten. (waarschijnlijk heb je een opstelling gekozen waarbij dat niet kan maar dat zet je er niet bij). Dan heb je waarschijnlijk een hond voorgoed verpest omdat het te veel moeite was om een paar papieren op te ruimen. 

Als Boyko me compleet negeert dan weet ik dat álles op dat moment zinloos is. Hij is dan nergens in geïnteresseerd (ook niet als ik super enthousiast doe), niet in mij, niet in speelgoed, ook om eten geeft hij dan niks. Dus ik accepteer het dan op die momenten maar. Ik heb hem ook weleens opgetild omdat hij weigerde door te lopen en dat duurde al enkele minuten. Ook toen presteerde hij het om geen seconde contact te maken. Ik zette hem een paar meter verder weer neer en hij ging alsof er niks gebeurd was verder snuffelen. Dit zou ik bij de gemiddelde hond niet aanraden maar Boyko vindt alles prima en haalt zelf ook veel rare fratsen uit. Ik was vooral benieuwd naar zijn reactie, nou ja die bleef dus uit. 

Als hij ontzettend gefixeerd aan het snuffelen is en mij negeert ga ik ook weleens exact op de plek staan waar hij aan het snuffelen is. Heel soms kijkt hij me dan heel kort aan. 

Overigens laat ik nu gedurende de winter een hondje uit die normaal 24/7 aan een ketting ligt en niks gewend is. Ondanks dat ik dat nog maar een week of twee doe, luistert zij dus een stuk beter dan Boyko waar we al maanden mee aan het oefenen zijn.

Zoooo blij met en trots op Harm!

Net terug van een lange boswandeling. Het is mijn favoriete bos omdat het daar lekker rustig is maar wel super mooi en je verschillende routes kunt lopen. Ook nu kwamen we niemand tegen behalve boswachters die in hun wagentjes langsreden en verderop uitstapten. Dat we niemand tegenkwamen heeft vast geholpen maar Harm luisterde zó goed!

We oefenen druk met de recall aan de lange lijn, hij kwam vandaag echt élke keer op me afgerend als ik hem riep! Alleen de laatste keer ging wat minder, toen was hij heel diep in een geurspoor. Toen hij even opkeek en ik riep twijfelde hij duidelijk en kwam hij voor het eerst met wat tegenzin aansjokken. Ik heb alsnog erg enthousiast gedaan en flink beloond want ik vond het erg knap dat hij deze keuze maakte. Hij heeft in de hele wandeling maar 3x echt getrokken en hield daarmee op als ik stopte met lopen. We hebben wat oefeningen kunnen doe die hij enthousiast uitvoerde. En tot 4x toe heeft hij op commando op zo'n 8 meter afstand paardenpoep laten liggen! En zelfs toen de boswachters aan kwamen rijden, kwam hij naar me toe en ging netjes voor me zitten aan de kant van het pad zodat zij er langs konden. 

Wat een kanjer!

FYSIEKE CORRECTIES/CORRIGERENDE HULPMIDDELEN en POSITIEVE OPVOEDING EN OMGANG MET DE HOND.

HondenPage hecht belang aan verantwoord en positief opvoeden en begeleiden van honden. Onder positieve opvoeding en omgang met de hond verstaan wij een wijze van opvoeden en omgang waarbij het welzijn, de veiligheid en de integriteit van de hond altijd gewaarborgd is.


LET OP!

Het adviseren, propageren en rechtvaardigen van opvoedtechnieken met als basis dwang, fysieke correcties en/of corrigerende hulpmiddelen of andere (fysiek) provocerende, intimiderende of overheersende handelingen is niet toegestaan op de HondenPage. Behalve dat het stress veroorzaakt bij de hond en beschadigend is voor de vertrouwensrelatie kunnen ze ook een serieus risico vormen voor de veiligheid en gezondheid van mens en dier.

Open vragen en gesprek hierover zijn toegestaan als middel tot informatie en kennis, maar herhaaldelijk adviseren of propageren van technieken en middelen die in strijd zijn met deze visie en beleid kunnen er bij herhaling toe leiden dat het moderatorteam een waarschuwing geeft en/of een afkoelban.

Topics met als doel discussie over methodes waarin technieken gebruikt worden die niet binnen deze visie van de HondenPage passen gaan we niet op voorhand uit de weg, maar kunnen wel op ieder moment door het Moderatorteam gesloten worden wanneer zij van mening is dat alles gezegd is en/of wanneer de discussie een provocerend of verheerlijkend karakter krijgt of in strijd is met visie en beleid.

Link naar volledige uitleg van visie en beleid >>> http://www.hondenpage.com/faq/regels

Wat goed Carlien, toch fijn om zo'n succesvolle wandeling te hebben. Daarom kan ik wandelen door de regen fijn vinden. Bijna geen andere honden waardoor oefenen veel beter gaat. 

Wanneer je een 10 jarige en een 11 maanden oude puber heb.....ja ook Maylo kan soms nog een puber zijn. 

Vanochtend lekker vroeg gewandeld. Langs de wal, kunnen ze los. Nou Maylo die dag ik ga eens helemaal boven op die wal snuffelen en kijken. Afijn ze kunnen daar niet veel dus ga maar. Op een gegeven terug langs wal en ik weet niet hoe en wat maar ineens komt Fudge aanlopen....meer bruin dan nog wit. Had ze zich ergens doorheen gerold.....is het Maylo niet is het Fudge. 

Lopen terug, maar ik had niet opgemerkt dat er schapen in de open wei stonden. De open wei is eigenlijk het hondenpad met grotes open weides maar normaal gesproken staan er rond deze tijd niet eens schapen. Nu wel en ze staan dan in die wei maar afgezet met een hek.

En ze stonden aan de kant waar je via een hele stijle pad in die wei komt. Normaal gaat Maylo niet dat stijle pad af maar nu wel, puur om te kijken. Maar dat pad was glad....dus hij glijd uit en Fudge die rent achter hem aan en knalt net als in een cartoon boven op hem en koprollend met volle vaart gaan ze door dat hek heen. Met resultaat dat ze dus letterlijk tussen de schapen stonden.....

Gelukkig is Maylo bang voor schapen en Fudge schrok zich ook te pletter. Die schapen hadden echt zoiets van 'uh??? Wie zijn jullie?'. Beide honden stonden echt te kijken...met een blik 'heeeeeeeeeeeeeeelp!!!!' 

Ja help uhm....ik dat pad voorzichtig naar beneden. Fudge met overtuiging door het hek weten te loodsen zonder een schok te krijgen. Alleen Maylo....die stond helemaal bevroren in die wei. Hij liep wel naar het hek maar hij weet dondersgoed dat er stroom op staat. Ik probeerde hem via zijn halsband over dat hek te krijgen maar ik kwam met mijn korte armpjes er niet aan. Uiteindelijk met mijn schoen het hek van onder opgetilt en net ver genoeg dat hij onder het hek door kon naar mij.

Mijn ochtend was dus kei top.....urghhhh. 

Disclaimer: geen schaapjes of honden zijn door dit voorval beschadigd. Alleen de eigenaar zelf.....die heeft spontaan grijze haren gekregen. 

Billie zit heel graag buiten in de tuin. Na de ochtendwandeling kan ze zich daar nog lang in haar eentje bezig houden. Alleen wil onze kat ook soms de tuin in en nog steeds wil onze poedel erop jagen of er veel te ruw mee spelen. Ik zag de kat komen, dacht nog net te kunnen anticiperen door de hond vast te houden maar ik was te laat. Gelukkig vluchtte onze kater op tijd terug weg, de kippenren in, maar dat was toch weer een signaal voor Billie om compleet door het lint te gaan. Ik kon haar met geen enkel commando bereiken, integendeel, ze begon om mij heen te springen en hapte in mijn arm. Ik heb toch een spoor van haar tanden op mijn huid ondanks mijn dikke fleece die ik aan heb. 

Ik hoop zo dat dit nog bij pubergedrag hoort. Het komt heel zelden nog voor, maar als ze gefrustreerd geraakt door de kat en de kippen blijft het toch een risicomomentje. Eerder vanmorgen had ik nochtans terug goed geoefend. Haar vastgemaakt aan een grote trampoline in de buurt van de kippenren, haar eerst verschillende commando's gegeven en geëindigd met 'lig' en 'blijf' en dat was wonderwel gelukt, in nabijheid van kippen en kat. De kippen gevoerd, teruggekeerd naar de hond die nog steeds netjes en kalm in haar lig-positie aan het blijven was. Ik heb haar toen uitgebreid beloond omdat ze zo kalm en gehoorzaam was gebleven. Maar nu was ik te laat en de kat ging vluchten en bewegende wezens, waar ze dan ook nog eens niet bij kan, blijven toch een trigger waardoor ze onbereikbaar wordt en zich tegen mij durft te keren.

De eerste keer in ongeveer 2 weken dat het gebeurt en ik kreeg maar 1 hap in m'n pols, wat eigenlijk een succes is, maar het liefst zie ik dat er toch helemaal uitgroeien en zo vlug mogelijk. Dat jachtinstinct van haar blijft een probleem, ook als ze aan de lijn loopt bij iedere vogel die ze ziet tegenwoordig, daar moet ik echt telkens op anticiperen of ik krijg een geweldige ruk aan mijn arm. Het is verergerd sinds we haar regelmatig loslaten op het strand en ze daar soms sprintjes maakt richting (de immer aanwezige) meeuwen, maar altijd wel vlug terugkeert naar ons. Vervelend. Ik blijf trainen, met koekjes, een speeltje, mijn stem, ze doet het heel goed in de hondenschool, maar onder sommige omstandigheden lukt het gewoon niet...

Ondertussen staat zij nog steeds buiten de kat op te wachten. Ik zou haar binnen moeten roepen, maar ik probeer het nu zelfs niet, want het zal tevergeefs zijn, die luistert nu niet want ze is nog in die jachtfocus en haar gaan halen zal resulteren in een spelletje wegvluchten of in het slechtste geval terug springen en happen. Ik vind dit wel een beetje falen van mijn kant, ik heb het gevoel dat ik haar nu vrij spel geef ipv haar op haar plaats te zetten ivm haar gedrag tov de kat en mij.

Damn, het blijft met momenten moeilijk, zo'n hond opvoeden.

Wow, ook een bewogen ochtend! Gelukkig begonnen die schapen niet weg te lopen, want ik kan me voorstellen dat dit de hondjes ook zou triggeren om er achteraan te gaan.

Haha, dat glijpartijtje, leuk plastisch beschreven, ik zie het zo voor me. Toch altijd een beetje spannend, de honden los laten lopen.

Nou wij zitten er echt een beetje doorheen.
Komt ook wel doordat er wat privé dingen gebeuren nu waardoor überhaupt wij beide minder kunnen hebben.

Het was onderhand al vaste prik geworden dat hij net voordat wij in slaap vielen en al boven op bed lagen dat hij begon met blaffen en dat dit steeds langer bleef duren. Meestal 'hielp' het dan om via de microfoon van de dogcam hem gerust te stellen en als hij echt bleef blaffen gingen we toch naar beneden om hem gerusts te stellen, daarna kon je dan weer naar boven om te slapen. Als pup heeft hij dit nooit gedaan, we hebben de eerste week bij hem geslapen in de woonkamer en na 1,5 week zijn wij weer naar de slaapkamer verhuist. Hij piepte/blafte etc nooit en op de dogcam zagen we dat hij altijd gewoon lag te slapen.

Maar dit avond blaffen ritueel werd steeds erger, ook voelen wij meer druk om hem stil te krijgen omdat we midden in een woonwijk wonen en dit altijd rond 12:00 is. Dus ik ging toch googelen en las daar dat je het blaffen écht moest negeren anders leert hij dat blaffen aandacht is. Ook hadden wij het met de hondentrainster er over en zij raadde aan om hem een Kong te geven voordat we naar bed gingen. Nou allemaal geprobeerd en idd samen met de kong blafte hij minder maar toen ineens, nu twee nachten geleden, om 2 uur in de nacht schrokken we wakker omdat Flux tekeer ging. Maar wij waren echt bang dat als we nu naar beneden gingen dat hij dan vaker ons wakker zou gaan maken (en de buren) met geblaf. Hij heeft uiteindelijk 30 min lang non-stop geblaft en ook écht hard, dus boze appjes van de buren (logisch natuurlijk). Toen ben ik toch naar beneden gegaan en ben met hem op de logeerkamer gaan liggen. 

Deze casus meteen met de hondentrainster opgepakt en die raadde ons aan om flux in de bench op de slaapkamer te nemen. Dit hebben we vannacht gedaan en thank god, dat hielp, eindelijk weer een normale nachtrust gehad.

Ik snap alleen echt niet wat er nou gebeurt is, hadden we hem toch altijd meteen moeten negeren met dat blaffen? Ook is hij nog steeds zo prikkelbaar ineens, hij slaat vooral binnen constant aan, als de schoonmaakster binnen komt is ie over de hele tijd over de zeik. Hij kan niet meer normaal mee lopen aan de riem, hij trekt weer net zoals toen hij een pupje was. Ik ben helemaal op en zie hoe mijn hond steeds onzekerder en angstiger wordt. Met 5 maanden kon ik prima met hem naar een terras (veel geoefend als pup) en lag hij rustig te slapen. Nu blaft hij ook daar naar alles en iedereen. 
En wij worden zo gek van het blaffen, het gaat echt onder mijn huid zitten. help. Het is zo erg dat ik gisteren tijdens de dogdance (meestal een echt ontspanningsmoment) met hem langs pionnen moest lopen, ik kreeg geen contact met hem en hij bleef in de pionnen bijten die ik moest oppakken en de instructrice riep allerlei aanwijzingen en het kwam gewoon niet meer binnen en ik stond daar met tranen in mijn ogen. Ik weet echt niet wat we nu verkeerd hebben gedaan. 

Ach vervelend Marie. Ik geef op dergelijke momenten ook geen commando's, die hebben 0.0 effect als ze toch niet opgevolgd worden (of ze leren er enkel van dat het kan genegeerd worden).

Dus ferm gelijk dat je ze buiten laat nu, dat is helemaal geen falen, dat is gewoon je hond kennen ;) 

Hier gaat het met Eeuwige Puber eigenlijk wonderwel. Het blijft een idioot natuurlijk, maar hij heeft ineens besloten dat luisteren naar "hier" eigenlijk toch geen zo'n immens drama is. Op het werk loopt hij altijd in de pauze naar de honden van mijn baas, die zitten met 4 op een groot afgezet stuk, dus het is natuurlijk razend plezant om heen en weer te racen langs de omheining met zijn allen.

Het is geëvolueerd van niet meer naar mij komen, naar naar mij komen en weer terug naar de vriendjes en weer naar mij en weer terug etc... maar sinds een paar dagen blijft hij gewoon bij mij :o hij is zelfs terug te roepen als hij besluit er heen te lopen :o (niet altijd, maar het is goed te zien dus als zijn kopje al bij het racen zit, roep ik niet :v ) 

Ik neem hem nu ook los mee op de heenweg (en deels op de terugweg, het laatste stuk is aan de lijn omdat ik geen zicht heb als er eventueel net iemand zou binnenkomen door de poort) en zelfs dat gaat eigenlijk prima, hij rent dan gewoon rondjes rond mij.

" Ach vervelend Marie. Ik geef op dergelijke momenten ook geen commando's, die hebben 0.0 effect als ze toch niet opgevolgd worden (of ze leren er enkel van dat het kan genegeerd worden).
Dus ferm gelijk dat je ze buiten laat nu, dat is helemaal geen falen, dat is gewoon je hond kennen  
 
Hier gaat het met Eeuwige Puber eigenlijk wonderwel. Het blijft een idioot natuurlijk, maar hij heeft ineens besloten dat luisteren naar "hier" eigenlijk toch geen zo'n immens drama is. Op het werk loopt hij altijd in de pauze naar de honden van mijn baas, die zitten met 4 op een groot afgezet stuk, dus het is natuurlijk razend plezant om heen en weer te racen langs de omheining met zijn allen.
Het is geëvolueerd van niet meer naar mij komen, naar naar mij komen en weer terug naar de vriendjes en weer naar mij en weer terug etc... maar sinds een paar dagen blijft hij gewoon bij mij :o hij is zelfs terug te roepen als hij besluit er heen te lopen :o (niet altijd, maar het is goed te zien dus als zijn kopje al bij het racen zit, roep ik niet :v ) 
Ik neem hem nu ook los mee op de heenweg (en deels op de terugweg, het laatste stuk is aan de lijn omdat ik geen zicht heb als er eventueel net iemand zou binnenkomen door de poort) en zelfs dat gaat eigenlijk prima, hij rent dan gewoon rondjes rond mij. "

Dagmar

Wat knap dagmar!!! 

Ik vind je verhaal enigszins herkenbaar. Vorige week heeft Boyko ook een paar nachten flink geblaft. Boyko zit in de tuin en we wonen afgelegen waardoor we gelukkig de buren niet echt tot last zijn. De buren die het kunnen horen hebben ook waakhonden die regelmatig blaffen dus dat scheelt voor ons een hoop stress. 

Ik ben er een aantal keer uit geweest 's nachts om te kijken of er iets aan de hand was. Alle keren kon ik niets ontdekken maar er zitten hier best wat roofdieren en we hebben kippen en eenden dus het zou kunnen dat er wel iets gezeten had. Ik laat het afhangen van de manier waarop hij blaft of ik wel of niet ga kijken. Als hij laag blaft of een soort lange huil laat horen (die laatste is zijn nieuwe ontdekking) dan ga ik kijken als het even aanhoudt. Wanneer hij een wat hoger snel blafje heeft weten we dat het zijn 'zeur' blafje is, dan laten we hem blaffen. Helaas is hij daar vorige week heel actief mee geweest in de nacht en ook ik raakte erg gestresst van dat geluid. Ook omdat ik me dan toch afvraag of er toch niet iets is maar ook omdat het een erg doordringend irritant geluid is. Ik wordt niet snel wakker van geluid maar hier kon ik amper doorheen slapen. Slaaptekort is ook funest voor je weerbaarheid en ik kan me heel goed voorstellen dat wanneer er privé nog wat stress bovenop komt je er echt even doorheen zit. 

Het zou kunnen dat Flux in de angstfase zit en zich toch wat onzekerder voelt in de nacht. Ook kan het zijn dat hij het concept waken begint te ontdekken. In beide gevallen denk dat het een fase is waarin ze zitten maar ik snap ook heel goed dat het in een woonwijk gewoon niet kan. Ik hoop dan ook dat de slaapkamer een blijvende oplossing is en jullie allemaal weer lekker kunnen slapen. Hier was het dus na een paar nachten over en ik hoop dat het niet weer terugkomt natuurlijk.

Wat betreft het wel of niet geven van aandacht laat ik dit dus afhangen van het type blaf en de situatie, zeker omdat er hier best wat roofdieren zitten en dan wil ik hem wel steunen. Vooral de jakhalzen vindt hij best nog spannend wanneer ze dichtbij zitten. 

Nu ik net op reageren wil drukken begint Boyko natuurlijk te blaffen...

Jelena, Bram is niet zo vocaal dus het blaffen is zeer beperkt maar hij heeft soms ook even dat hij weer in de nacht gaat blaffen. Wat bij hem werkt is er uit, kort naar buiten om te plassen en weer terug in de bench. Met slaapdronken kop, dus zonder praten of gezellig doen. Wij noemen het 'even Bram resetten'. Dan is hij uit het gedrag en gaat het meestal wel weer. In de zomer had hij het ook, toen hebben we toch weer een paar nachten om en om beneden geslapen. Was ook snel weer over. Als Flux nu ook onzeker lijkt kan ik mij voorstellen dat in de nacht in de slaapkamer goed kan helpen om weer wat rust en vertrouwen op te bouwen.

Buiten blaffen heb ik al eens over geschreven, dat doet hij op momenten dat ik het niet altijd kan plaatsen, meestal naar mensen die alleen zijn of een paal die daar echt altijd al staat maar nu is het donker en ineens spannend ofzo. Op advies van de hondenschool doe ik waar het kan weer net zoals toen hij pup was en iets eng vond. Dus afstand vergroten tot het niet spannend is en laten kijken tot hij ontspannen door wil lopen. Kan niet altijd en ik krijg nu wel eens van die boze blikken over mijn agressieve zwarte hond, hij is zijn puppy status inmiddels natuurlijk kwijt. Afkloppen, maar hij lijkt daarin weer wat rustiger te worden. 

Dank voor jullie reacties!

@hannah, kan me heel goed voorstellen met die jakhalzen etc dat dit niet fijn voelt om boyko dan te horen blaffen, ik zou ook geen oog dicht doen. 

En ja het idee dat het maar een fase is en dat meer pubers dit hebben geeft wel een hou vast en rust.

@Femke, dank voor je verhaal, scheelt om te horen dat het bij jullie ook weer opgehouden is. Qua idd het buiten blaffen moet ik ook zeggen dat dit nu helemaal is opgehouden naar voorwerpen of dingen, en idd deed ik dit net zoals jij. Nu blaft hij dus vooral binnen en buiten alleen op een terras. 

Ook nog korte update: was net met hem naar het park en ik had een voorbeeldige hond die bijna perfect luisterde en contact maakte (alsof hij wou laten zien,  ik val echt wel mee baasje). Ik vermoed nu dat hij ook gestresst en angstiger werd van de afgelopen gebroken nachten. En nu heeft hij voor het eerst weer gewoon de hele nacht geslapen. Dus dat geeft hoop.  

Dat is het altijd hé, dat je niet weet of het iets tijdelijk is, of is het een nieuwe 'gewoonte' die er niet direct meer uit slijt? Zelf heb ik nu wel geleerd dat de zaken meestal niet zo fataal zijn en uiteindelijk wel weer verbeteren.

Maar ik herken die onzekerheid en twijfel en soms zelfs de wanhoop. Het doet me ook denken aan de tijd dat m'n pup jonger was en we een laatste keer rond 12 uur naar buiten moesten en dan om 6 uur en soms vroeger alweer. Zeker als zo'n diertje, dat overdag al zoveel energie vreet, ook nog eens van je slaap begint af te knabbelen kan je weinig hebben. En ondertussen gaat het gewone leven ook verder, soms ook met andere perikelen. Dat kan zwaar doorwegen. Nog meer als het aanvoelt als een terugval.

Beetje peptalk, want praktische raad kan ik je niet geven. Maar ik zou ook geneigd zijn de puber bij me te nemen op de slaapkamer, of er weer een paar nachten bij gaan slapen in de woonkamer, zoals mss in het prille begin. Laten blaffen, kan dat ook niet zelf belonend zijn, een manier om stress kwijt te geraken en dus een slechte gewoonte?  Bovendien slaap je ondertussen zelf niet en geraak je ook nog eens in de problemen met je buren, dus daar zou ik toch niet voor kiezen. Ik weet niet of je het kan vergelijken, maar m'n baby's/peuters ging ik toch ook nooit laten huilen (al zijn er ook wel mensen die dat aanraden).

Moed houden, ik ben  er zeker van dat het beter wordt!

@Jelena en @Hannah:

Vervelend! 

Ja gelukkig ondanks ze jachthonden zijn, gaan ze niet achter grote dieren aan. 

Maar Fudge was nog niet klaar met der puber gedrag....ze heeft net van een gloed nieuwe lichtjes krans de kabel kapot gebeten en het verlengsnoer........

Herkenbaar. Zeno had ook een keer, midden in de puperteit, dat hij het ineens midden in de nacht op een blaffen ging zetten. Ik was ook heel verbaasd. Dat had hij sinds zijn puppytijd niet gedaan.

Ik heb destijds ook gevraagd van 'waarom?' en 'wat nu?' Ik had het dus ook in eerste instantie genegeerd. Toen kreeg ik als antwoord: waarom? Een hond is een levend wezen, hij/zij probeert eens wat. Wat nu? Je kan kiezen om het gedrag te negeren of om op te treden. In dit geval zou hij het tweede adviseren. Dat heb ik dus ook gedaan. Eén keer serieus op aangesproken en het was voorbij. Maar ik weet niet hoe blafferig Flux in het algemeen is. Zeno blaft dus echt normaliter nooit. Dan is het ook makkelijker om op te lossen natuurlijk.

Vandaag had Treskor weer een slechte 10 seconden. Runar lag bij me in de zetel, treskor lag wat verderop en ineens zie ik hem veranderen en jep, hij vliegt uit naar Runar. In een reflex mijn arm uitgestoken waarop Treskor mijn arm vasthad :s 

Gelukkig bijt hij op zo'n momenten niet echt, wel 2 afdrukken van hoektanden en arm goed beurs door schudden, maar verder niets.

Bah, het was zo lang geleden.

Hij is buiten kunnen gaan afkoelen en ik ben in de avond nog met Runar naar een lokale kroeg geweest. Even weg, ideaal.

Wat balen, Dagmar.

Ik begrijp dat je dan af en toe de behoefte hebt om er eventjes tussenuit te gaan met een stabiele hond.

Jep. Ach ja, veel zal hij niet meer veranderen. En waar het vroeger veel langer ging duren of een lange spanning zou hangen, is dat nu absoluut niet meer het geval en haal ik ze behoorlijk makkelijk uit elkaar (tenzij het met Piiri is, die bijt echt terug).

Mijn arm geneest ook wel, al is het toch behoorlijk pijnlijk en kan ik hem niet volledig draaien, dus hij heeft wel een gevoelig plekje geraakt. Nu ja, het is mijn rechterarm en die gebruik ik toch het minst 

Ik kwam nog een BV tegen in het café en die wou uiteraard met Runar op de foto 

Kijk hem eens onschuldig wezen 

De onschuld zelve

Je bent al heel ver gekomen met hem en ik denk dat het realistisch is - en ook eerlijk naar de hond toe - dat je accepteert hoe hij is. En dat je een manier hebt gevonden om daar prima mee om te gaan. Met af en toe dan even een oei-(of au-)moment.

Ik ben aan het bedenken wat een bv kan zijn maar ik kom er niet uit. 

Een Bekende Vlaming