Hoe snel naar overlijden hondje een nieuwe pup?

Beste leden,

Mijn hondje lady is 17 November 2011 overleden,
ze had suikerziekte en een zwak hartje
gelukkig is ze toch 14 geworden, ik heb er super veel verdriet van,
ik mis haar met alles wat ik doe, en ze was echt mijn maatje!
Ik heb verder geen broes/zussen, en helaas heb ik op het moment geen werk,
en zit dus veel thuis!
dus de leegte is echt vreselijk!
Nu zit ik na te denken om een nieuwe pup aan te schaffen,
niet om lady te vervangen want ze is super speciaal voor mij, en niemand kan haar ooit vervangen,
maar de leegte om me heen is vreselijk en ik zou graag weer een viervoetter willen hebben om alle liefde mee te delen,
Nu heb ik de volgende vraag: hoe snel naar het overlijden neem je een nieuwe pup?
want aan de ene kant voel ik me vreselijk schuldig als ik aan een nieuw hondje zou beginnen, want lady was altijd snel jaloers, en ik zou niet willen dat ze denkt dat ik haar vergeten ben (ik geloof er namelijk in dat ze het wel zou zien)
en weet iemand ook toevallig rond wel prijs klasse puppy´s komen bij een fokker of kennel?

alvast hartelijk bedankt x

bedenk ten eerste dat je je hond niet vervangt!
dat zou natuurlijk nooit kunnen, lady is en blijft speciaal voor jou en in je hart.
ik denk dat het heel verschillend is na hoelange periode iemand een nieuwe hond neemt.
wij pas na anderhalf jaar maar mijn ouders hadden kleine kinderen en wouden er eerst nog goed over nadenken.
maar als jij nu al die behoeft voelt dan moet je gewoon opzoek gaan naar een hondje dat bij je past!
je vervangt lady er echt niet mee.

stavros is nu anderhalve week overleden.
En eerlijk? Ik ben research aan het doen.

Waarom? Ik val echt in 'n zwart gat. Ja, ik heb pebbles, ja , pebbles is m'n alles.

Maar als ik niet zoek naar eventuele fokkers/instanties/lijnen voel ik mezelf gewoon gek worden van gemis.

Een nieuwe hond gaat echter nog niet meteen kome, pas over anderhalf jaar ofzo.

Gecondoleerd met het verlies van je hondje. Natuurlijk kan geen enkele andere hond Lady vervangen en dat hoeft toch ook niet? Als jij graag weer een maatje wilt, dan ga je toch op zoek? Is alleen maar fijn voor je.
Wat voor soort hondje zou je willen? Het hangt vh ras af wat je bij een goede fokker betaalt, op deze vraag heb ik dus geen antwoord

Als je er zelf denkt dat je het aan kunt moet je het gewoon doen.

Lady zal nooit worden vergeten.

daar plakt geen tijd op, als jij je klaart voelt voor een andere hond dan moet je je daar niet schuldig over voelen. het belangrijkste is dat je het verdriet van het verlies van lady niet over brengt op je nieuwe hondje. vergeet niet dat iedere hond zijn eigen persoonlijkheid heeft en ga dus niet opzoek naar een 2de lady want die vind je niet.
toen mijn jack russel overleden was zag ik haar in elke jack russel die ik tegenkwam. van het moment dat dat nietmeer zo was wist ik voor mezelf dat de tijd rijp was voor een nieuwe hond.

Het ziek zijn van mijn vorige hond viel gelijk met het bericht dat een fokker hier in de buurt een nestje had gepland. Mijn vorige hond leefde nog toen mijn huidige hond werd verwerkt.

Ik had het daar heel moeilijk mee en voelde me enorm schuldig. De lotgenoot die me in contact had gebracht met de fokker vroeg me of ik in mijn hart plaats had voor 2 hondjes. Tuurlijk had ik dat !

Ik heb 3,5 maand geen hond gehad. Aan de ene kant had ik enorm veel verdriet omdat mijn meissie er niet meer was. Aan de andere kant groeide er nieuw leven en verheugde ik me op de komst van een pup. Voor beiden intense emoties was plaats.

Een tijd is niet aan te geven. De één kan geen dag zonder hond, de ander wil nooit meer een hond.

sharona, je bent niet alleen met deze vraag, kan ik wel een nieuwe hond aanschaffen, ik voel me daar schuldig over..........waarom ?

je hond is 14 jaar geworden, je hebt er lief en leed mee gedeeld, veel gekregen en veel gegeven . je hebt de hond een fantastisch leven gegeven, nee terug krijgen zal je je hond nimmer meer.
maar hij is mooi bij je, en kijkt over je schouder mee naar wat je doet, en zal er stik tevreden mee zijn dat jij een nieuw maatje een goed tehuis gaat geven, en ook van dat maatje gaat houden.

en hoelang na het overlijden ? dat ligt helemaal aan jou, een nieuwe hond zal je weer veel tijd in laten vullen, en ook van dit hondje ga je weer houden, het verdriet en de pijn komen wat op de achtergrond, en zo hoort het ook. je overleden hond zal je nimmer vergeten, en dat hoeft ook niet.

neem je tijd om op zoek te gaan naar een nieuw maatje, en als je die gevonden hebt, doen zou ik zeggen.

Hangt ervan af welke hond. Als de hond die binnen zit, komt te sterven, ga ik niet meteen op zoek naar een nieuwe binnenhond.
Als de buitenhond komt te sterven, zoek ik meteen vervanging. Voor die zorg ik zelf dat er steeds 'opvolging' zal klaar zitten. De honden die buiten zitten, zijn mijn actieve sporthonden, ik kan niet zonder hun... Het zou dus al een erg onverwachts overlijden moeten zijn om zonder te zitten; als ze 4-5 jaar zijn, begin ik met een nieuwe pup op te leiden.

eenmaal op pensioen, komen ze binnen van hun welverdiende rust genieten

als het voor jou goed voelt moet je dat gewoon doen. Misschien kan je eens in de asiels gaan kijken.

Linneke, wat vind ik het fijn om dit te lezen! Ik zit ook zo te twijfelen of ik wel of niet al een nieuw hondje in huis moet halen. De leegte en het gemis zijn verschrikkelijk, maar ik wil het een andere hond niet aandoen dat ik hem niet graag zie of zo omdat ik alleen maar mijn oude hondje terug wil. En het lijkt me voor mezelf ook niet leuk.
Ik wil inderdaad nog steeds mijn oude hondje terug!!! Maar heb geen idee of dat in de weg zou staan van een goede band met een nieuweling.
Als ik jouw tip hier lees, ben ik er nog niet klaar voor.
Fijn dat ik er nu niet meer constant over hoef te twijfelen! Want ik bleef me maar afvragen hoe ik nou moest weten of "ik er klaar voor was".
Liefs, Floortje.

de tijd die je nodig hebt. hier een verhaaltje: mensen bij ons in de straat wisten dat ze hun hond in moesten laten slapen en hadden zeker twee maanden van te voren alles al uitgezocht (kennel, stamboom enz). de dag na het overlijden van hun vorige hondje hebben ze het nieuwe pupje opgehaalt. de tijd die je nodig hebt ligt dus voledig aan jou. zij wisten dat de leegte van het niet hebben van een hond hun schuldgevoel veel meer zou vergroten als ze nog lang zoude wachten. het is geen vervanging, nooit, maar een nieuw begin. en voor iedereen is dat anders.

Het heeft 6-7 weken geduurd tussen dat we Chico moesten laten inslapen, en Dobby kwam. Na 10 dagen was ik alweer op zoek. Mijn hele dagritme lag aan gort, ik stond op om de hond te gaan uitlaten en... oh nee. Ik kwam niet meer buiten, ik bewoog niet meer. Vreselijk. Met hond voel ik me veel meer mezelf.

Ik heb tijdens de ziekte van mijn oude hond een nieuwe hond gevonden.
Wel heb ik pas definitief besloten haar te nemen nadat duidelijk werd dat mijn oude hond ingeslapen moest worden.

Als je van jezelf weet dat je de nieuwe hond niet gaat vergelijken met je oude hond en je jezelf genoeg tijd geeft om je oude hond te verwerken zit er geen tijd aan waarneer je een nieuwe hond aan kan schaffen.

Wat ik wel duidelijk wil maken is dat je niet in je rouw periode een andere hond aan moet schaffen.
Je nieuwe hond pakt dit verdriet op maar snapt het niet.
Je doet dan je nieuwe hond tekort en dat wil je niet.

Zelf heb ik een rouwperiode van een maand gehad, hierna ben ik mijn oude hond natuurlijk niet vergeten, maar kon ik weer uitkijken en blij zijn met het vooruitzicht van een niuwe pup!
(vergeet niet dat ik al wist dat het einde voor mijn oude hond eraan zat te komen en ik me daar dus op voor heb kunnen bereiden.

Ik heb sinds juni nog maar 1 hond.
Ik zelf ben nog helemaal niet toe aan een nieuwe hond, alhoewel mijn andere hond het maar een saaie bedoening vindt. Maar ik wil alleen maar Max terug en dat gaat natuurlijk niet lukken.
Ik ben ook veel te bang dat ik een eventuele andere hond alleen maar ga vergelijken met Max en dat is natuurlijk niet eerlijk, of dat de nieuwe hond leuker is dan Max en dat vind ik ook niet eerlijk.
Er komt heus wel een keer een tweede, maar ik twijfel heel erg of ik dan een pup neem of dat ik een hond uit het asiel ga redden. Zit ook vaak te dubben of ik misschien iets met tijdelijke opvang ga doen.
Maar op dit moment voel ik me ook al schuldig over de hond die nu nog niet bij mij kan zijn. De pup die misschien bij een gezin komt en hele dagen op de vensterbank naar buiten zit te kijken of de asielhond die al een halfjaar eerder bij mij had kunnen zijn. Want bij mij (zoals bij veel HPers) hebben honden het wel fantastisch.

Kortom ik ben er nog uit en ook nog niet aan toe. Ik begrijp anderzijds heel goed dat een ander binnen een week een nieuwe hond heeft. Idereen gaat anders met verlies om.

wat voor ras wilt u

Ik heb hetzelfde probleem.
Spyro is 2 weken geleden overleden en ik ben ook al aan het rondkijken voor een andere hond.
Ik neem geen pup omdat ik daar de tijd niet echt voor heb.
Ik ben aan het rondkijken bij een asiel.

Dankjewel voor jullie reacties.
ja het is natuurlijk bij iedereen anders,
iedereen heeft een verschillende manier van rouwen,
en een verschillende menig over het aanschaffen van een nieuwe pup.
Ik mis lady natuurlijk verschrikkelijk,
maar ik kan wel aan haar terug denken zonder pijn in mn hart,
aan de mooie momenten met haar, en dat ze een goed leventje bij me heeft gehad
ik had ook ongeveer 2 maanden van te voren gezien dat ze een beetje op was,
en had ook wel verwacht dat ze haar verjaardag (januari) niet meer zou halen,
dus ik was er wel een beetje op voorbereid., alleen ik dacht misschien is het al te vroeg voor een nieuw hondje, en dan ga ik me heel schuldig voelen. maar bedankt voor jullie reacties,
Dus ik denk dat ik toch het besluit maar neem om eens voor een nieuw hondje te gaan kijken

dank je, fijn dat mijn berichtje jou een beetje duidelijkheid geeft over je eigen situatie. je voelt het wel als je er klaar voor bent. in het begin zag ik jana (mijn overleden jr) in elke hond, het maakte niet uit welk ras het was. bij elke hond die ik tegen kwam moest ik direct aan jana denken en bij jack russels begon ik gewoon te huilen. na een tijdje heb ik het beetje bij beetje kunnen loslaten, als ik een hond tegenkwam was mijn eerste gedachten niet meer bij jana maar bij de hond die ik voor me had. alleen bij jack russels heeft het wat langer geduurd. ik wist dan dat ik klaar was voor een nieuwe hond omdat ik dan écht op een eerlijke mannier naar mijn nieuwe hond kon kijken en haar ook kon aanzien voor de hond die zij is en niet voor de hond die ik had maar helaas heb moeten afgeven. ik mis jana nog altijd maar ik heb plaats genoeg in mijn hart voor mijn hondjes die ik vroeger had, nu heb en in de toekomst nog ga hebben.