Gedrag na castratie.

Omdat er hier nog al eens gesproken wordt over gedragsveranderingen na de castratie leek het me wel interessant dit te plaatsen.

Flex is nu ongeveer een week geleden gecastreerd en nu begin ik langzaam aan al veranderingen te merken.

Het ruiken en plassen is nog steeds favoriet hier, de minuten die ik stilsta bij een bijzonder interessant takje zijn er nog niet minder op geworden.

Wel is hij een stuk kalmer wat ik eerlijk gezegd totaal niet kan waarderen. Het lijkt wel alsof zijn hele 'werklust' weg is. Waar hij eerder de kerel van Home Improvement was (altijd in om wat te doen) is hij nu eerder Al Bundy (hangend op de bank.)

Waar ik me juist een beetje op had verheugd door de verhalen. 'Hij was eindelijk eens kalm' of de 'heerlijk rustig' vallen me in de praktijk erg tegen.

Klusje voor de baas? (Denk aan zitten, af, komen..) Ach, dat kan zo ook nog wel. Eigenlijk geen zin in. Mijn tak halen? Doe het lekker zelf.

Waar ik voorheen een zeer gedreven hond had die uren met takken sleepte als ik ze aanwees of maar balletjes bleef halen heb ik nu een hond die liever 'relaaaaaxt' een rondje om het blok loopt.

Of dit nog gaat verbeteren is natuurlijk de vraag.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat wanneer je er aan denkt je hond te laten helpen en het is niet nodig je het vooral niet moet doen! Hier was het tegen de voortplanting en spijt heb ik er niet van.

Laat je vooral niet omkopen door de 'heerlijk rustig' verhalen wanneer alles eigenlijk prima gaat. Je kiest immers een actieve hond omdat je zelf graag met je hond bezig bent toch?

Mijn standpunt staat vast, zelf ben en blijf ik geen voorstander van castratie.

Ik vindt het interesant om te lezen, hoe zijn gedrag verandert. Ik hoop voor je, dat er weer een beetje pit in komt. En hoe reageert hij op andere reuen en teefen?

Ik hoop het ook! Heb geen AB's om er mee op de bank te hangen, dan nam ik wel een luiere hond haha!

Op andere honden reageert hij nog steeds hetzelfde. Even vriendelijk

Kan het niet nog komen door beetje in de war van narcose? Kan me herinneren dat toen ik zelf onder narcose was geweest na 2 weken pas beetje normaal energie had.

ik denk ook dat het verschilt per hond. Hier is de energie niet anders geworden, maar vaak is hij rustiger of juist sneller rustiger. Zoals met visite bleef Skippa maar bezig en nou is t na een paar minuten vaak wel goed

Ik hoop dat het bij trekt.
maar ik neem ook aan dat je m niet hebt laten helpen zodat hij ietswat rustiger zou worden?

Bedoel dat ook echt als vraag he, ik vraag het me serieus af.

Hee Flex, wat moet Andor nou zonder jouw gesjees?

Jhento was in den beginnen ook zo suf na zijn chemische castratie, maar nu niet meer! Ik heb alleen positieve dingen gemerkt in mijn geval!

@Clau: Energie heeft hij wel.. In eerste instantie dacht ik dat ook maar voor zijn eigen plezier kan hij nog metersdiepe kuilen graven en met buurhondje Lola spelen. Hij heeft alleen helemaal geen zin meer om wat voor ons te doen, het lijkt wel weg.

Weet je nog voorheen als we Ghen en Flex beide een grote tak gaven dat ze die uren meesleepten? Nou ik laat hem nu een tak zien en hij denkt steek hem in je ....

Ik heb het een tijd geleden overwogen om Django te laten castreren, maar heb er toen vanaf gezien. Mijn DA zei me toen dat als er geen medische noodzaak is, hij het liever niet doet. Toen ik daarna vroeg naar de gedragsvoordelen, zei hij dat die er niet zijn. Je hond verandert wel, maar dat hoef niet altijd positief uit te vallen. Ik houd van mijn hyperactieve Django en zou hem niet anders willen. Dus geen castratie voor hem.

Ik hoop dat jouw hond uiteindelijk weer wat van zijn oude pit terug krijgt, dit lijkt me niet het type rust waar je op hoopte. Is zijn algehele gedrag verandert, tov mensen en andere honden?

@Clau: Haha ja dat dacht ik al!

@Patricia: Nee echt alleen zodat hij onvruchtbaar zou zijn (al hoopte ik wel dat er nog wat voordelen aan zaten.)

@Claudia: Ik hoop dat het bij hem ook zal bijtrekken!

Whaha das wel erg jammer als hij dat allemaal niet meer wilt. Op de foto's zie je hem zo heerlijk genieten met zn stokkies en gevonden ballen.

ik heb het nog nooit zo ervaren en ik heb inmiddels 3x een reu laten castreren

wat wel heel belangrijk is is nu hij in dat gat valt van waar hij continu mee bezig was (nl zn hormonen, want dat is toch bij iedere reu drive no.1), dat proberen in te vullen, mijn reuen werden er zeker niet saaier van, eerder speelser.

bij Gorby heb ik uberhaupt geen verschil gemerkt, hij was en blijft een actieve hond met veel aandacht, plezier, levendigheid en een werker in hard en nieren (zoals het ras betaamd)

ik denk dat Flex misschien even wat last heeft van het niet weten wat nu te doen
mijn da raadde bij mijn vorige schnauzer dan ook strikt aan, dat gat proberen op te vullen:
ga volop met hem aan de slag, laat hem apporteren, speuren, spelen
probeer hem niet hier in te laten gaan, dan krijg je misschien inderdaad een luie saaie hond
misschien terug naar de hondenclub, juist omdat hij nu nog meer op je gericht zou moeten kunnen raken kan het super leuk zijn om actief sport te bedrijven.

en niet snuffelen.... pfff, daar herken ik ook niks van, beide schnauzers kunnen gecastreerd en al 5 minuten bezig zijn met 1 grasspriet (om er vervolgens niet overheen te plassen)

ik herken er werkelijk niets in
castratie heeft bij ons nog nooit een saaie bankhanger opgeleverd

Ik denk ( en hoop voor je ) dat dit nog een reactie is op de castratie/operatie. Hij zit nog niet helemaal lekker in zijn vel.
In de loop van de komende 6 weken gaat de castratie pas echt zijn werk doen. Het duurt ongeveer 6 weken voordat alle hormonen zijn lijf uit zijn.

Bij Bink merkten we wel dat binnen een week zijn voorhuidsontsteking over ging. Die had hij echt continue spetters zelfs op de muren

Zijn gedrag veranderde echt stukje bij beetje in die 6 weken.

Rustig afwachten dus....

Maar ik denk echt dat dat hele rustige nog van de operatie komt.

Ben wel heel benieuwd hoe hij bijtrekt.

@Jennifer: Mooi zo laten dan en dat meen ik echt. Als er niets aan de hand en het niet noodzakelijk is om andere redenen gewoon niet doen.

Zijn gedrag tegenover mensen en andere honden is nog precies hetzelfde gelukkig! Anders was ik toch mooi klaar geweest.

Ik heb Bowie ook laten catreren en hij is wel iets rustiger geworden.

En hij wordt ook zeker niet dikker zo als wel eens wordt gezegd.

Hee ik zou nog even afwachten. Het is nog naar zo kort geleden n het rommelt nu natuurlijk mt al d homonb in zij lijf. Casper heeft niet minder energie gekregen maar is wat afwachtender. Als ij willen is hij hyper de pieper! Narcose ook ik was daar flin van onderteboven en as weken lang. Me, droge mond en weinig honger....

Maar het is een week geleden! Geef je hond even de tijd, om goed te herstellen. Je kan dat nu nog helemaal niet zeggen. Mijn hond was de eerste 2 weken ook rustiger, daarna werd hij weer zijn eigen gekke zelf.
Wat wel verandert is, is dat hij niet meer achter elke hond aansjeest en dat hij veel meer gericht is op mij.
Nu rent hij nog wel eens met een hond mee, maar als hij ziet dat ik doorloop, komt hij toch maar met me mee. Voorheen kon ikhem een kilometer verder ophalen.

Bovendien speelt hij nu meer, apporteert zelfs een bal, terwijl hij daarvoor nooit interesse had.
Mijn hond is niet rustiger geworden, hij is nog net zo lomp en onstuimig als voorheen, maar hij is wel relaxter geworden naar andere honden toe, minder opgefokt, vind ik.
en hij piest niet meer om de 5mtr.
Maar ik vind dat je het wel nog een aantal weken aan moet kijken, voor je een oordeel velt.

Bovendien, is het niet altijd zo, dat je het niet moet doen, als het niet nodig is? Waarom zou je het anders doen, voor de fun? Zo grappig is het niet, hond onder het mes, en komt ziekjes terug, en jij bent een smak geld lichter.
Dus ik denk niet dat iemand "zomaar" zou castreren.

Toch zijn er nog veel mensen die gewoon denken dat een castratie er gewoon bij hoort bij een reu, als je er niet mee wil fokken.
Het zelfde met een teefje.

Gemak en misschien niet beter weten.

Ik hoop dat jullie gelijk hebben en dat ik wat meer geduld moet hebben. Ik begin nu gewoon ernstig achter m'n oren te krabben, ik zal toch niet m'n vetrouwde actieve Flex kwijt raken..

@Gorby: Daar heb je een heel goed punt. Ik was al van plan om te gaan trainen bij de boxerclub omdat het Flex nooit genoeg kon zijn. Nu heeft hij het ook echt wel nodig, een beetje scherp blijven. Ik moet wel even wachten totdat zijn wond helemaal genezen is al zie je er nu al bijna niets meer van.

Bedankt!

@Suus: Precies en ik wil nog eens extra benadrukken dat het zo niet werkt. Weet wat je doet..

Verder had ik hier eigenlijk niets op hem aan te merken. Dat hij een felle, actieve hond was kon ik zeer waarderen.

Wat ik al zei; Als ik dat niet had gewild dan had ik niet voor dit ras gekozen.

Hoi Sammy,

Ik denk ook dat het nog veel te vroeg is om nu al iets over het gedrag van je reu te zeggen: de hormomen zijn er nog helemaal niet uit! Dat zal nog wel even duren.. Dat hij nu wat minder actief is zou naar mijn idee goed nog een nasleep van de operatie kunnen zijn. Wel ben ik erg benieuwd wat je de komende tijd gaat waarnemen, ik ga je topic zeker, inteeressant!

Ik denk dat de sufheid best heel goed door de operatie kan komen. Normaal gesproken ga je pas na ongeveer 6 weken wat merken van de castratie, in het gedrag. De eerste week zal er nog testosteron in het lichaam aanwezig zijn denk ik.

Lobs is ook gecastreerd omdat hij flink hormonaal gedrag vertoonde en nogal dominant was. Wij zijn niet van plan met hem te fokken (geen stamboom, genoeg honden in het asiel) en we waren van plan nog een teefje erbij te nemen (die hebben we nu ook ). Lobs is 25 mei j.l. gecastreerd en het heeft zeker anderhalve maand geduurd voordat we iets van verandering in zijn gedrag merkten. Dit is vooral dat hij wat voorzichtiger is geworden bij reuen. Voorheen zou hij het gevecht aan gaan, nu kapt hij het af. En dat is vooral wat wij graag wilden.
Lobs is nog steeds een levendige en speelse hond. En ook nog een reu in zijn gedrag.

Ik hoop voor je dat het inderdaad de 'na weeën' van de castratie zijn!

In mijn geval was het dat Django een aantal keren door een grote hond gegrepen is geworden, tot bloedens toe, waren 3 verschillende honden (witte herder, een jachthond en een heel grote hond waarvan ik niet weet wat het moest zijn, alle drie waren reuen).

Hij doet nu standaard tegen grote reuen gemeen, muv de labrador van de buurvrouw. Dus toen ik met een hondentrainer daarover sprak zei die doodleuk dat ik Django moest laten castreren dan kon hij wel weer samen met grotere reuen. Dus toen heb ik met mij DA overlegd, en die noemde dat een broodje aap verhaal. De hond heeft dit nu eenmaal meegemaakt en heeft dus even de tijd nodig om aan een vreemde grote hond te wennen. Het is de laatste paar keer goed gegaan, dus ja, ik ben blij dat mijn DA het me uit mijn hoofd heeft gepraat.

Ik moet zelf zeggen dat ik spijt heb dat ik mijn malthezer heb laten castreren.
Hij is er eigenlijk heel erg saai door geworden. of eerder gezegt een luie draak. hij wil gewoon helemaal nix meer.
en het is gewoon een feit dat meneer tegen de klippen op groeit. ( hij is dus net een varkentje geworden )

Wel interesand om te lezen hoe zijn gedrag veranderd.
Ik hoop voor je dat hij zijn pit wel een beetje terug krijgt.

Sammy, dat is wel erg snel een grote verandering.
Heb je hem al getemperatuurd, om uit te sluiten dat hij geen koorts heeft?

Ik zal ook zeker nog updates plaatsen, misschien iedere week eentje. Hoop op positieve berichten!

@Chris: Jup en er is helemaal niets mis met hem voor zover ik kan ontdekken. De wond geneest wonderbaarlijk snel, er is al bijna niets meer van te zien. Zijn zak krimpt nu ook en is niet meer paars maar licht rood en bovendien geen koorts en stinkt er ook niets.

Ik dacht eerst ook dat hij daar last van had. Maar voor dingen die meneer zelf leuk vind zoals de tuinman stangen en spelen is hij nog wel te porren.

Misschien ligt het ook wel aan mij, zou ik er juist blij mee moeten zijn dat het niet meer zo'n felle rakker is. Maarja, dat vond ik nou juist zo leuk aan hem. Lief maar actief en scherp

verandering zo snel is ook niet logisch, zo dramatisch snel verdwijnen niet opeens alle hormonen, daarbij blijft een reu testoteron produceren (via de bijnieren)

alles heeft tijd nodig

onze da zei wel, dat de reu erg van slag kan zijn, omdat hij zelf niet snapt wat er is gebeurd, en dan is het aan de baas om hem daaruit te halen en lekker dingen te gaan doen. hij gaf ons bij de vorige reu wel de waarschuwing daar niet in mee te gaan en de hond te beklagen en maar "in zijn hoekje" te laten, maar juist nieuewe dingen aan te bieden.

ik herken er werkelijk niets van
persoonlijk vind ik het effect van castratie altijd overdreven
een agressieve (=meestal onzeker) hond wordt niet opeens een heel zekere stabiele hond
een hele stabiele niet onzeker
een hele actieve opgewekte flierefluiter geen bankligger
en een bankligger geen kilometervreter

wel zag ik zeker bij de vorige hond vrij snel dat hij in dat gat viel
maar ben toen volop met hem aan het werk gegaan (zoals onze da aanraadde)
zijn gedrag liet voor het castreren zeer te wensen over, en hij werd daarna trainbaarder
in no-time stonden we op het gg1 examen, en hebben we met ongelofelijk veel plezier verder getraind.

Sammy, hoe oud is Flex? Ik weet niet of leeftijd van castratie een rol speelt bij gedragsverandering hoor.
Lobs was net 2 toen hij gecastreerd werd. Bepaald gedrag dat je als hormonaal kunt beschouwen zit er denk ik een beetje 'in gebakken'. Ik kan me voorstellen dat wanneer je de hond vroeger laat castreren dat minder is.
Dit is mijn gedachte hierover, niet wetenschappelijk onderbouwd

Wij hebben met Chaantje echt een heel andere ervaring.
Die is gecastreerd toen hij vijf was en echt geen verschil in activiteit dan voorheen.
Nog steeds super actief en snel (zelfs nu hij na een verbrijzeld been, een plaat met twaalf schroeven erin heeft).

Gorby was ook 5 jaar, en tis dat ik zeker weet dat het gebeurd is, maar anders zou ik het je niet kunnen zeggen, hij is geen spat veranderd, en heel actief en vrolijk.