Afscheid nemen doet zoveel pijn.

Onze Bichon Frisé was 6 jaar toen ik zag dat er iets aan de hand was dat niet klopte, het was half drie s'nachts en beiden in onze pyjama met mijn hondje in mijn armen naar de dierenkliniek die maar vijf minuten van ons weg is met de wagen. Daar aangekomen moest je bellen en wachten dan vragen ze aan de parlofoon wat er scheelt, geprobeerd alles uit te leggen, dan vragen ze van mevrouw eet en drinkt uw hondje nog doet het nog zijn behoeften, tja tervoren wel maar nu zit het anders zei ik, ik ben tenslotte geen dierenarts maar zag toch dat het mis ging, ik stond te roepen dat ze mijn hondje moesten helpen dan zei ze ik bel de dokter van wacht, nog even gewacht en terug het zelfde verhaal eet en drinkt ze nog, nogmaals zei ik het zelfde tervoren wel maar nu niet meer, dan kregen we als antwoord dat we de dag nadien moesten terug komen, we zijn al wenend terug naar huis gegaan daar we niet wisten wat te doen. We zijn dan bij een andere dierenarts geweest en die zei ons dat het beestje iets had gekregen in haar hoofdje en is toen blind geworden. Op haar achtste heeft ze suiker gekregen samen met de ziekte van cushin, ik heb haar de eerste drie maanden een spuitje gegeven maar het ging slechter en slechter met me en had bang om haar pijn te doen en kreeg hyperventilatie dan heeft mijn man het overgenomen en die deed dat super goed hij had de truc gevonden. Twee dagen voor pasen dit jaar wilde ze niet meer eten enkel drinken, terug naar de dierenarts bloedonderzoek die hadden het waarschijnlijk al gezien maar die zei ons om haar aan de machine te leggen met een baxter en haar nieren te spoelen en dit gedurende 48 uur, ik ben naar haar gaan zien en heb een paar foto's genomen met mijn gsm en moest haar terug verlaten en wachten tot de dag erna wat een eeuwigheid duurde, toen belde de dokter s'morgens vroeg om haar te komen halen dat er niks meer aan te doen was, ik vroeg hem hoelang nog dokter en die zei me hooguit een week, hij gaf me eigelijk nog de tip van als ik jou was zou ik haar laten inslapen maar die moment stond ik er niet zo bij stil en wilde maar enkel dat ze bij ons was. Toen we terug thuis waren dronk ze nog wat maar s'nachts begon het slechter te gaan en al wat ze dronk kwam er weer uit tegen de morgen kon ze zelfs niet meer drinken het waren enkel nog blaasjes dat ze maakte. Het was toen zondag op pasen zelf heb ik de dokter van wacht gebeld die ging nog s'mogens komen zei hij maar is er maar doorgekomen om 14.30u zolang heeft dat beestje nog moeten afzien. hij zei me haar op de keukentafel te leggen en kreeg eerst een spuitje om te slapen toen keek ze me werkelijk nog aan wat ging er dan in dat koppeke om vroeg ik me af, toen kwam de volgende spuit, ze hadden me gezegd dat ze vredig zou gaan maar ik heb haar nooit zo horen roepen als toen, was dit dan vredig heengaan? Het verscheurde me en riep dat ik nooit nog een hond wilde hebben, tussendoor had mijn man een kistje gemaakt ze ligt op haar dekentje met wat speeltjes rond haar en is begraven in de tuin.
Ik kan dat beeld en geluid van haar niet vergeten toen ze op de keukentafel lag het doet toch zoveel pijn. Tussendoor hebben we twee puppys erbij die geven ons veel plezier, maar onze eerste Sweety kan ik niet vergeten.

wat een vreselijk verhaal zeg!!
en wat erg dat die dierenarts bij u in de buurt niks deed, toen je snachts daar stond!
Vreselijk dat het zo heeft moeten lopen, en vooral het heen-gaan klinkt niet bepaald vredig.
Heel veel sterkte!!!

Ach Ines, wat een verdriet he meis.
Je voelt je in de steek gelaten door die dierenarts en dat kan ik mij zo goed indenken.

En dan nog dat ze zo moeilijk heen is gegaan, dat gaat je door merg en been op dat moment.

Het enigste wat ik je kan zeggen is: Sweety heeft nu rust en geen pijn meer.
Ik hoop dat je je dat steeds blijft voorhouden op de momenten dat je het moeilijk hebt.
Vergeten doe je het nooit meer als je een dier hebt moeten laten inslapen.
Het is heel goed dat je het hier van je af hebt geschreven, en geloof mij, zoveel hondeneigenaren hier weten precies wat voor verdriet je nu voelt.

Ik wens je heel veel sterkte en probeer wel te genieten van je nieuwe hondjes.

Lieve groetjes

Lia

Het verdriet wat je voelt is zo intens, ik kan me dat heel goed voorstellen. Zit dit dan ook met tranen in mijn ogen te lezen. En dat je plezier hebt van je twee puppies geloof ik heel graag maar je eerste Sweety ... die blijft toch altijd heel speciaal. Koester de mooie herinneringen aan Sweety en sla die op in je hart. Je hebt gedaan wat je kon doen en Sweety weet dat.

Sterkte ermee!

Groetjes Hetty

heel veel sterkte met dit verdriet !!

wat een rot dierenkliniek, alsof je daar voor de lol staat. vind het zo erg wat je hebt moeten doormaken. met jouw pluizenbol, en ook hoe die is ingelslapen.
heb het zelf anders mee gemaakt.
je moet toch proberen die herinnering naar de vergeethoek te bannen, kijk naar de mooie dingen van je hond, maak een mooi foto album, en zoek een prachtige foto van je hond op. lijst hem in {misschien heb je dat al gedaan} en zet er af en toe een vaasje bloemen bij, en brand eens een kaarsje. dat doet wonderen.
weet wel dat dat moeilijk is, maar heus de leuke dingen gaan straks echt de overhand krijgen.

en maak een mooi plekje waar je hond ligt begraven.

willemijn.

Aan iedereen dank je wel voor de troostende woordjes.
Veel plezier met jullie hondjes, want we krijgen daar toch zoveel liefde van.

Inès.

wat gaat er soms toch veel mis.....
Ines, wat heeft ze veel doorstaan...

Ik hoop dat je dat nare beeld van haar heengaan een plek kunt geven. Ook vind ik het erg dat je zo lang moet wachten voordat de DA komt. Ik hoop maar dat het mij niet zal gebeuren... Gelukkig heeft ze nu rust.

Sterkte toegewenst! Lieve groetjes, Anita.

Wat erg.

Jij hebt het beste met haar voor gehad en kon ook niet weten dat de overstap zo slecht zou gaan, Sweety weet dat ook vast, je hebt gedaan wat voor haar het beste zou moeten zijn.
Je heb alles gedaan wat je kon doen, de laatste indruk kan je niet vergeten , maar probeer ook aan de leuke momenten te denken, alle liefde die je haar hebt gegeven en waar ze van genoten heeft.

Sterkte
mirjam

Wat vreselijk dat ze zo ging. Het beeld van Shita en Saba blijven mij ook altijd bij en die gingen heel vredig. Kan me zo voorstellen dat het beeld dat jij erbij hebt je veel pijn doet.Daar kan je bijna geen troost in vinden.
@ Puppies geven weer een positief evenwicht in je leven, gelukkig maar. Maar ze zullen nooit Sweety kunnen vervangen.
Ik wens je toe dat de tranen van verdriet over een poosje vervangen mogen worden door een glimlach om de mooie herinneringen.

Heel veel sterkte

Groetjes Marianne

Wat een naar verhaal Inez...
Wat zal dit vaak weer door je hoofd hebben draaien...

Maar probeer vooruit te kijken, het laatste stukje van je af te zetten..
Ze lost er niets mee op jezelf zo te kwellen..
Je lieverd heeft nu rust en nog steeds dichtbij jullie..
Probeer aan de leuke momenten - die jullie samen hadden, de speelminuutjes, de wandelingen, de heerlijke op schoot lig, knuffel momenten - voor je te halen...

Schrijf desnoods de leuke en bijzondere momenten op, zo kun je ze nooit vergeten...
Zet een mooie foto neer en misschien een kaarsje erbij of een bloem...
Misschien ben je handig met je handen, kun je tekenen of iets schilderen of kleien...
En het geeft je wellicht troost als je schrijft over, of iets knutselt van je lieverd..

Ik wens je heel veel sterkte...
Lieve groet, Ilja

Lieve Ines,
Ja, ja het is wat ik voel met je mee.
Ook ik loop met een verhaal, ben mijn Soraya/Siberische Husky ook kwijt. Ik had veel eerder naar de Universiteit in Gent moeten gaan, geloofde ook de dierenarts keer op keer. Kuurtje dit, kuurtje dat, kuurtje voor 3 weken, vitamine preparaten en noem maar op. Ines je krijgt je hondje niet terug en
ik ook niet.
Lieve mensen die dit allemaal lezen, blijf niet klungen bij een DA ga naar een Universitaire Kliniek Ines zal ook hieruit geleerd hebben net zoals ik met mijn hond. Ga verder met je hond en blijf geen weken aanmodderen ! Stap in je auto of bel een Universitaire Kliniek op want die draaien ook weekend en nachtdiensten.
Ines veel sterkte, je hebt je best gedaan maar helaas kunnen we het niet ongedaan voor je maken.
Sterkte !!

wat een triest verhaal, ik leef helemaal met je mee, en ik denk dat ik als ik in zo'n situatie zou terecht komen niet weet wat ik zou doen. Ik werd hysterisch.
Je hebt het beste gedaan voor je hondje en die rust nu vredig ondanks de nare herinnering die je hebt aan het inslapen. Sterkte.

Liefs

Martine

Dag Ines,
ik heb je verhaal nu pas gelezen, vind het vreselijk voor jou.
Hoe gaat het nu met je?
Sterkte

ik vind het echt heel erg voor je.
ik weet wel een beetje hoe je je voelt.
mijn spike vergeet ik ook nooit.
heb nu 2 nieuwe hondjes waar ik net zoveel van houdt.
maar spike vergeten kan en wil ik nooit.

Wat een erg verhaal Ines ! En wat een rot DA !!

Zo had het helemaal niet mogen gaan ! Met mijn Peek was het net hetzelfde terwijl Yoshike wel heel vredig is kunnen inslapen. Het doet allebei pijn maar de herinnering is zoveel erger als het zo misloopt !

Hoe gaat het nu met je ?

Ik wens je nog heel veel sterkte !

Liefs,
Marie-Rose

Pff wat een verdrietig verhaal, ik zou ook helemaal doordraaien,als ze zo piepte op het laatste moment,wel erg hoor,dat het zo is geaan,gelukkig heb ik dit niet hoeven mee maken met mijn eigen hond.Het zou mij ook niet loslaten,dat beeld.
Sterkte

Onze hond werd erg misselijk van de eerste spuit!
Dat was normaal zeiden ze...dat beeld zal ik ook nooit vergeten en ik denk de dierenarts zelf ook niet, want ook ik werd gewoon ziek van ellende, en heb daar vreselijk staan overgeven...erg he!
Ik werd gewoon ziek van ellende...en als ik eerlijk ben doe ik het nooit meer, ik vond het vreselijk om er bij te zijn toen onze Sieb werd ingeslapen..
Gelukkig was het erg snel voorbij...maar het geroggel en ook hoe hij me aankeek van wat flik je me nu...ja zo ervaarde ik dat...heb ik me heel lang erg schuldig over gevoeld...
Al was hij echt op, en hadden we het ook al dagen uitgesteld...ik vond het vreselijk..
Als ik nu de foto's van hem bekijk dan denk ik jee Lein je hebt hem echt tot het laatste bij je willen houden....wat was hij mager, en sloom gewoon op...en op dat moment zag ik alles als postief...at hij weer dan was ik in de 7 hemel...wilde hij weer spontaan even mee wandelen dat dacht ik, oooo hij is weer kanker vrij, zo domm....maar ach...op dat moment waren we er denk ik nie helemaal helder bij..

Heel veel sterkte, met het grote gemis...Weet net als een heleboel andere helaas hier onder ons, hoe het is om een kind te moeten laten gaan, want zo zagen wij onze Sieb...het was ons KIND.....


Maar Afscheid nemen bestaat niet....dat nummer van Marco Borsato en vele andere hits van hem, daar heb ik zoveel toen bij zitten janken....ben gewoon een vreselijk sentimenteel jankerdje denk ik dan maar...maar het luchte wel vreselijk op....

Dag Ines,

ja inderdaad ik begrijp niet dat zo'n "mensen" da worden? Alleen voor het geld zeker?

Lein,
ik heb dat ook als ik naar de laatste foto van Rosy kijk, dan denk ik jeetje je kunt toch zien dat ze pijn had... Een sentimenteel jankertje ben je niet hoor, ik zet zelf de radio af als dat liedje van Marco Borsato voorbijkomt, of elk ander droef nummer, want dan zit ik ook met tranen.
Voor iedereen veel sterkte

Het doet me veel deugd dat er nog zoveel mensen reageren, daarvoor dank aan iedereen.
Onze Sweety ligt bij ons in de tuin begraven, als ik de gordijnen open trek dan zie ik direct waar mijn Sweety ligt, kijk even naar de steen waar haar foto op staat en zeg haar, dag Sweetyke,het is nu iets meer dan vijf maand dat ze er niet meer is maar heb het bij momenten nog heel moeilijk, maar als ik dan naar de twee andere kleintjes zie dan neem ik ze eens stevig vast en krijgen ze hoop kusjes, dat verzacht dan weer de pijn die ik voelde. Heb mijn Mieke nog die nu ook 10 jaar is en begint zowat te sukkelen, k'mag er niet aan denken.
Ik wens jullie heel veel plezier met jullie hondjes en verwen ze maar zoveel het kan.
Nogmaals dank.
Inès.

Veel sterkte Ines.

Sterkte, en mogen de pups je veel afleiding geven.

Sterkte!
We gaan onze hond Kira Dindag een spuitje geven, dr nieren werlen niet meer, en door de medocijnen(helpen trouwens niet) wordt ze blind.
Hopelijk memen de pups wat afleiding!

Heel veel sterkte!

yvonne

Ik wilde jou even sterkte toe wensen met dit grote verdriet.Lieve groetjes Anita.