impuls controle training

Een van de dingen waar ik met Jip consequent tegen aanloop is zijn gebrekkige concentratie en zijn gebrekkige impulscontrole.

Ik ben dus regelmatig op zoek naar methodes die hem kunnen helpen zich hier in beter te ontwikkelen.

De situatie is nu zodanig dat ik zijn doorslaande 'hypers' steeds sneller kan tackelen door A hem dusdanig prikkelvrij te houden dat hij zoveel mogelijk in rust blijft (balans prikkelrijk/prikkelarm) en B hem rust-commando's te geven als A mislukt (zo is het ADL nu eenmaal voor hem). Maar er zit geen progressie in zijn eigen ontwikkeling wat betreft impulscontrole en dat is wel wat ik hoop te bereiken. Nu moet ik hem feitelijk bij iedere stap aan de hand nemen, iedere dag, ieder moment opnieuw (het beklijft niet). Ik heb dus standaard de aan/uit afstands bediening in de hand paraat bij iedere aktie. Ik kan hem dus al heel goed bedienen maar de batterij is ook wel eens op.

Ik kwam al zoekende op onderstaande site terecht. Gedeeltelijk is het iets wat ik al langere tijd doe. Maar dan meer dat ik zijn 'hypers' tackel door rust-commando's. Dus niet in onderstaande trainingsvorm warbij juist het opwinden van het 'poppetje' onderdeel is.

Blabla heel verhaal, maar waar ik benieuwd naar ben is of er mensen bekend zijn met deze vorm van training en of zij ervaring hebben of dit ook uiteindelijk resulteert in de daadwerkelijke impulscontrole van de hond zelf.

http://vamana.nl/Artikelen/gedrag/zelfcontrole.htm

Ik ben overigens wel van plan om deze training op te pakken, dus mocht niemand van hier ervaring hebben zal ik mijn ervaringen tzt updaten.

Eerlijk gezegd ben ik huiverige hem juist op te winden want het slaat bij hem in een splitsecond door. Dat is dus ook mijn enige twijfel.
Maar goed, er wordt duidelijk in beschreven hoe ik mezelf hierin dien te trainen en te belonen.

Wie weet wat het ons nog oplevert

Ik moet van onze trainster een variant hierop doen met Dobby. De insteek was inderdaad zelfbeheersing, maar het heeft de bijzaak dat apporteren wat... ordelijker verloopt.

Dobby moet rustig blijven zitten als ik zijn speeltje gooi.

Dat is het doel. Daar zíjn we nog niet, maaaaar...

Ik denk dat jij het corrigeren wel moet overslaan, want ik denk dat je Jip daar geen plezier mee doet, vermoed ik zo.

Bij Dobby werkt bevriezen niet, die gaat om je heen en tegen je aan staan springen, dus hier is het een EH! om te corrigeren. Ik moest beginnen met het speeltje pakken en wat rustig heen en weer slingeren. Steeds wilder en wilder, en Dobby moest rustig blijven zitten. Laat me zo zeggen, Dobby zat in het begin constant in de starthouding...

Na wat slingeren zonder dat ik ging gooien, moest ik het speeltje achter me laten vallen. Ging hij er op af, moest ik er tussen gaan staan en hem terug sturen naar zijn plek. Ik moest het speeltje pakken en we begonnen weer opnieuw.

Uiteindelijk moet Dobby nu voor me zitten met zijn neus naar me toen en gooi ik over hem heen. Gaat hij de fout in, ga ík het speeltje halen. Doet hij het goed, dan mag hij het apporteren.

Als het een tijdje niet goed gaat, doe ik een normale apport zonder controle er tussendoor.

Ik werk in een vage, niet aan te raden (denk ik) combinatie met de clicker, omdat ik merkte dat Dobby dan beter begreep wat ik bedoelde. Als ik het speeltje gegooid heb en hij blijft zitten, en maakt oog contact, dan krijgt hij een click. Een paar tellen wachten en dan geef ik het "apport!" commando.

Dat -snapt- hij, wonderlijk genoeg, dus het werkt voor ons. Maar sommige honden zullen dan misschien metéén een koekje willen. Aangezien de beloning een paar seconden uitgesteld is en nog eens op commando is het niet volgens het boekje.

Dobby draait nu alleen zijn hoofd om als hij het speeltje hoort vallen en soms als het langs vliegt. Maar als je zag hoe hij eerst was... is dat een wereld van verschil.

Dus inderdaad, het lijkt er op, maar is nét iets anders.

Dank je voor je uitgebreide verhaal Wilma. Alleen zoals ik het lees zijn dat de dingen die Jip en ik al al beheersen. Zijn aan/uit knop werkt goed met mijn afstandsbediening Echter is mijn ultieme zoektocht uiteraard wat meer rust in hem brengen.
Ook spelen er bij Jip natuurlijk andere dingen dan bij Dobby.

Zoals ik lees in bijgaande link van mij train je dus niet alleen het aan/uit knopje, maar werk je toe naar naar echte rust bij de hond. Dat betekent dat het spel pas weer opgepakt wordt als er echte ontspanning ontstaat (dus niet alleen 'uit');

citaat uit de training >>> Gedurende het ‘uit’ moment let ik op signalen waaruit blijkt dat de opwinding van de hond afneemt; het ontspannen van zijn spieren en het terugkeren van een normale blik in zijn ogen. De hond stopt met het aanstaren in afwachting van het moment waarop hij kan anticiperen op actie en wordt zich meer bewust van wat er om hem heen gebeurd. Ik zorg dat ik zelf ook ontspannen ben, anders zou ik daarmee de hond niet helpen. Wacht op ontspannings signalen. De hond zal ‘zachter’ worden zodra hij zijn spieren ontspant dit kan gepaard gaan met een zucht van verlichting. Als je nog niet overstag bent gegaan met het ‘aan’ moment, dan zal het ‘uit’ moment van de hond nu snel moeten volgen. Wees geduldig!

In dit 'uit' moment gebruik maken van kalmerende signalen om de hond te helpen die staat van ontspanning te bereiken. Dus desnoods een half uur tot uur 'uit' als blijkt dat de hond dan pas die staat van ontspanning bereikt.

Het mooie aan deze training vind ik ook dat het erg respectvol is naar de hond. Dus geen correcties. En ook het enorm leerzame element van het nog scherper en sneller je hond leren lezen, maar vooral ook je eigen houding (ook ontspanning) en signalen in de totale situatie.

Ik denk dat dit bij Jip een hele klus gaat worden, waarbij ik ook rekening moet houden bij de oorzaak van zijn 'hypers'.

Al en met al wel interesant genoeg om te kijken of ik er iets mee kan.

Tja, Dobby hééft al aandacht voor de omgeving. Dat moet er hier juist UIT.

Wel gebruik ik die ontspanning als Dobby enorm loopt te klieren aan de lijn. Zijn slechte dagen zeg maar. Ik geef een lig, ga kort op de lijn staan en wacht net zo lang tot hij rustig gaat liggen. Kont onderuit zakken, diepe zucht, enzovoorts.

Grappig hè, hoe een zelfde gedrag bij meerdere problemen gewenst is, of hopelijk de sleutel tot de oplossing.

Waar het mij eigenlijk om gaat is of ik Jip kan leren ontspannen op commando. 'Uit' op commando beheersen we al, maar als ik het exacte moment van die gewenst ontspanning in 'uit' situatie leer timen en hier een woord aan geef (bv 'kalm'), kan ik hem dan op commando laten ontspannen in situaties die ik wenselijk acht (ter bestrijding van zijn extreme stress)?

Hij leert dus wat ontspanning is door mijn exacte timing en vervolgens geef ik er een commando woord aan, waarmee hij leert ontspannen op commando.

Bij SATS maken ze ook gebruik van leren ontspannen op commando. Het lijkt me dat bovenstaande training en SATS samen kunnen gaan. Ik zal me er eens goed in verdiepen.

http://www.bridgeandtarget.nl/index.php?id=18

Wel gebruik ik die ontspanning als Dobby enorm loopt te klieren aan de lijn. Zijn slechte dagen zeg maar. Ik geef een lig, ga kort op de lijn staan en wacht net zo lang tot hij rustig gaat liggen. Kont onderuit zakken, diepe zucht, enzovoorts.

Ja precies. Maar voor mij is het wel een signaal als Jip doorslaat in zijn hypers dat hij te gestressed en/of overprikkeld is en dus rust nodig heeft. In zo'n geval train ik niets en houd de wandelingen kort en overzichtelijk en mag hij eerst een paar dagen vooral rust hebben.

Petra heb je al eens op de pupillen gelet van Jip..

Bij opwinding zie je de pupillen verwijden..

Let maar eens op..

Hee ja, ik ken het fenomeen natuurlijk maar let er vaak niet op.

Nu kan ik het afleiden aan meerdere factoren bij hem, maar ik zal er eens beter op letten.

Tjee, ik ga dit even volgen.....ik herken ineens een aantal zaken bij Denzel.......

Zoals jullie misschien al een keer gelezen hebben komt hij uit Spanje. Hij was elf maanden toen hij bij ons kwam, nu een jaar geleden. Doordat hij niet was opgevoed had hij ook totaal geen grenzen en zelfbeheersing.

Dat is bijna helemaal goed gekomen alleen als ik met hem train of speel slaat hij ook door in zijn opwinding. Als ik train is het vooral bij het "volg" commando en dan gaat het mis bij de linkse wendingen. Hij gaat in mijn jas happen, daarna tegen me op springen en in mijn arm "bijten" en aan mijn mouw trekken (35 kilo is best zwaar als hij vol overgave trekt....) ook zijn idd zijn pupillen vergroot. Ook kan ik hem niet uitbundig belonen want dan slaat hij ook weer door. Ik beloon met een kriebel achter zijn oor, oogcontact of een rustig "goed zo"

Op de hondenschool hebben we afgesproken dat, zodra de eerste tekenen er zijn dat hij dit gedrag gaat vertonen, ik Denzel met mijn hand onder zijn halsband pak (onder zijn kin), ik zeg niets en kijk hem niet aan tot hij kalmeert. Daarna maak ik de oefening af. Dan gaat al veel beter maar het gedrag komt soms steeds weer terug. Hij is ook erg gevoelig voor stress en als ik niet helmaal kalm ben kan ik het helemaal wel vergeten......op de hondenschool zeggen ze ook : we hebben zijn uit knopje nog niet helemaal gevonden.

Ook bij balspelletjes slaat hij soms nog door maar al veel minder dan in
het begin. Het klappertanden, wat hij ook deed, is wel over.

Ik denk dat ik met deze methode wel iets kan bereiken met Denzel. Wat denken jullie?

@Greetje, ik denk dat deze methode wel eens heel geschikt zou kunnen zijn voor Denzel. Het is ook niet zozeer een training van appel, maar juist een training de hond te leren zich bewust te worden van zijn eigen gemoedstoestand en deze leren beheersen. Zelfcontrole dus. Uiteraard met hulp van jou! Het mooie aan deze training voind ik de respectvolle manier en het feit dat je dus echt nog een stapje dieper gaat in het leren 'lezen' van de kleinste signalen in je hond en daarop leren anticiperen.

Bij Jip is het gelukkig geen 'happen', maar wel volledig door het lint gaan. Spinnen (tollen) om zijn eigen as, volledig ongecontroleert uit de bocht vliegen met ongelukjes tot gevolg, springen, vallen, in hyper Lily aanvliegen met een soort van 'bounce'.

Jip is extreem stressgevoelig en lijdt eigenlijk dagelks onder een te hoog stress niveau. Ik probeer hier zoveel mogelijk rustgevende invloed in aan te brengen door echt heel weinig met hem te doen. Zo heb ik pas ontdekt dat hij gewoon beter gedijd als hij alleen maar aan de lijn loopt dag in dag uit. Het geeft hem wat meer rust. Ook dagelijks balans aanbrengen tussen prikkelrijk en prikkelarm. En heel erg veel verplichte rust. Net als met een pup.

Als ik jou was, zou ik me goed inlezen in bovenstaande training en het aangaan, wie weet!

Ohja, het is denk ik ook verstandig als je je gaat inlezen (voor zover je dat nog niet gedaan hebt) in kalmerende signalen. Deze kunnen je helpen je hond mee te helpen in het vinden van een staat van kalmte, vertrouwen en ontspanning.

Kalmerende signalen gebruik ik idd al bij Denzel. Toen hij bij ons kwam stond hij stijf van de stress en was constant hyper, een ongeleid projectiel. Het is al veel beter gegaan met regels en het aangeven van grenzen. In het begin was alleen het aanwezig zijn op de hondenschool met al die enthousiaste honden al genoeg om hem te laten doorslaan. Hij pakt erg makkelijk stress op.

Ik ben van hondenschool gewisseld en ik train nu in een klein groepje met aandacht voor elke hond en de problemen waar je tegenaan loopt.

Ook heb ik Denzel, in het begin, te weinig verplichte rust gegeven. We hebben een NMT sessie met Denzel gedaan en daar kwam uit dat hij niet van veranderingen houdt, het liefste thuis is ipv meegaan op visite en onrustig wordt van "vreemde" mensen in zijn huis. We zijn daar mee aan de slag gegaan en daardoor is er ook veel meer rust in Denzel gekomen. We letten ook goed op zijn lichaamstaal, laten hem het tempo bepalen en
kennen zijn "beperkingen", zijn rugzak.

Ik ga me zeker inlezen en ik ga ermee aan de slag.