Kan na loslopen bijna niet meer aanlijnen! Help!

Bo is nu ruim 9 maanden en ik denk echt dat ze in de puberteit zit.
Begon de laatste tijd al te merken dat aanlijnen wat moeizamer ging (ondanks allerlei verschillende beloningen). Ze daagde me dan wat meer uit en rende nog wel eens snel een keer weg.
Alleen vandaag heeft het zijn hoogtepunt bereikt.
Was vanmiddag naar de bossen gegaan en na bijna een wandeling van een uur gingen we naar huis, alleen ons Bo rende de hele tijd weg als ik haar wilde aanlijnen. Toen na 10 minuten maar besloten om naar de auto te lopen en haar daar in te laten springen. Dit ging toen goed en ze sprong meteen braaf de auto in, dus goed belonen.

Net weer even naar het bos gegaan, ruim een half uur los gewandeld (altijd in het bos) en wilde haar dus weer aanlijnen, maar nu ben ik hier werkelijk een half uur mee bezig geweest! Weer truc van de auto geprobeerd maar werkte natuurlijk niet meer.
Toen nog maar stukje verder gelopen en haar uiteindelijk aan de halsband kunnen grijpen. En dan moet je nog uitbundig belonen he.. Kon wel janken!

Dit is echt nooit een probleem geweest. Altijd als we haar riepen kwam ze en ging zitten, dan de riem om. Ze kreeg een beloning na het komen en na het aanlijnen. Ook tussendoor roepen we haar vaak om te komen en dan krijgt ze ook een beloning. Dit wordt wel steeds minder, omdat ze steeds beter ging luisteren.

Wat moet ik nou doen denken jullie? Een flexlijn meenemen naar het bos en haar voorlopig alleen daaraan uitlaten?
Het problem is gewoon het bij de halsband pakken om de lijn vast te klikken.
Zal dit nog wel ooit weer goed komen?

Help me met tips aub en deel jullie ervaringen!
Bedankt!

Ik zou met heel lekkere dingen op pad gaan, en haar gewoon regelmatig bij je roepen en iets lekkers geven. Zodat ze het komen niet associeert met aan de riem moeten lopen.

Ik ben toevallig afgelopen donderdag naar de theorie-avond geweest van de hondenschool. Die adviseerden een hond vanaf 14 weken tot een jaar niet meer los te laten, omdat ze dan gaan uitproberen en ze dan het verkeerde aanleren.
De eigenaar van de hondenschool, tevens gedragstherapeut vertelde er lachend bij dat we dat toch waarschijnlijk niet gingen doen.
Hij adviseerde met een lange lijn te wandelen.
Nu was ik laatst met de honden van mijn ouders erbij gaan wandelen en liet onze Balou ook los. Toen kwamen we een stelletje tegen. Balou al kwispelend kijken en toen ze hem aanhaalde, ging hij er gelijk naartoe.
Verbazingwekkend ging de sennen hond van mijn ouders gelijk Balou halen, zo van: hup meekomen jij.
Vond het machtig om te zien.

Overigens ben ik net alleen gaan wandelen en ben idd zo eigenwijs geweest om hem los te laten. Maar hij bleef heel fijn bij me. Heb me een keertje een beetje verstopt zodat hij me kwam zoeken, maar hij kwam heel blij naar me toe rennen toen hij me zag.
Nu weet ik natuurlijk niet hoe hij gaat doen als hij gaat puberen.
Niet de moed verliezen, het komt wel weer goed!

hahaha, dit doet me denken over een stuk van Jan Fennell wat ik heb gelezen in haar boek "de vrouw die naar honden luistert"! Haar advies: in je auto stappen, en wegrijden. Na een paar meter (als de hond achter de auto aan komt lopen) stoppen, deur open doen, niks zeggen, en naar huis rijden...
Een leider stelt zich kalm en zeker op! Niet je hond gaan vangen, dat werkt averechts...

ik snap wel dat je er een beetje gefrustreerd van wordt.. Enneh... Het komt vast wel goed hoor!!! Ze is pas 9 maanden!!!!

Hahaha Inge!
Ik zou dat niet durven hoor, jij wel?!
Heb straks wel op t punt gestaan om het te doen moet ik zeggen.....
Geduld is een schone zaak, komt vast goed.
Maar baalde er gewoon eventjes van.

Die tip van Dobry is trouwens heel goed. Iets extra lekkers, roepen, lekkertje geven, en weer lekker laten gaan. Hiermee bevestig je overigens ook nog eens je leiderschap!

Ja maar dat doen we ook altijd, regelmatig tijdens de wandeling roepen om te belonen.
Ze komt ook wel, maar dan de riem aan de halsband vastmaken lukt niet.
Dan gaat ze ervandoor.

heb die problemen gelukkig nooit gehad met mijn hond, maar ik heb wel van een vriendin gehoord dat haar hond dat deed. zij heeft zich toen tijdens het wandelen in het bos een keer verstopt achter een hele dikke boom, terwijl de hond met iets anders bezig was. de hond raakte in paniek toen zij ineens weg was en hij haar niet meer kon vinden. sindsdien blijft die hond altijd bij haar in de buurt als ze hem los heeft lopen.
succes er mee!

ik durf dat wel... Mits het een veilige parkeerplaats is! Haha! Jan Fennel komt volgens mij uit Engeland, dus dat is toch al heel anders dan ons druk bevolkte en bebouwde Nederland... Komt er dus op neer dat ik het wel zou durven, maar dat mijn verstand zegt het niet te doen (ivm veiligheid van de hond.. )

Zo doe ik het nu ook. Zodra hij al in mijn richting komt, roep ik HIER en geef hem wat lekkers, helpt goed!

dat van Briene hoor je inderdaad ook vaker. Je verstoppen! Heh heh heh...

En als je m nou eens af en toe aan lijnt? de ene keer roepen en lekkertje geven, de andere keer roepen, lekkertje geven en aanlijnen. 5 minuutjes aan de lijn, en dan weer los lopen. Dan weer een paar keer roepen en alleen een lekkertje geven.. Zou dat werken?? Dan is het onvoorstelbaar. Nu associeert ze het roepen+aanlijnen met weggaan=niet leuk, bos is leuker!

Dit probleem komt me helaas maar al te bekend voor. Roos is hiermee begonnen toen ze 7 maanden was, ze is nu 2 jaar en ondanks dat we flinke vorderingen hebben gemaakt (in eerste instantie durfde ze tijdens het wandelen niet eens meer een snoepje aan te nemen) kunnen we haar nog steeds niet zonder problemen aanlijnen.

Mijn enige tip is, zoek iets waar je hond helemaal gek van is. dit is dus niet altijd eten. Wij trainen nu met de bal. Ik ga op de grond zitten en roos moet dicht bij me komen. Ze kent ook het commando dichterbij nu. Dan laat ik haar gewoon even bij me liggen zonder haar aan te raken. Inmiddels komt ze al tussen mijn benen liggen en kan ik een beetje bewegen zonder dat ze wegrent. Dit is voor ons al een hele prestatie.

Zoek iets dat echt de moeite waard is voor je hond. Een speeltje, iets heel lekkers, wat dan ook.

Lukt het aanlijnen wel goed in een omheind gebied? Roos gaat namelijk op het losloopveldje netjes bij het poortje zitten en dan kunnen we haar aanlijnen.

Owja, wat wij dus nu altijd als tussenoplossing hebben gedaan is Roos met een tuigje en lange lijn eraan loslaten. Op die manier kun je de hond makkelijker "vangen" door snel met je voet op de lijn te gaan staan. Wij gebruiken hiervoor een 5m lange speurlijn. Je moet wel goed opletten dat je hond niet teveel tussen bomen door zigzagt en dan blijft hangen, ik heb dit nog maar 1 keer meegemaakt in al die tijd. Koop wel een tuig, anders kan de hond zichzelf ophangen.

Hopelijk heb je iets aan mijn verhaal, het is wat lang geworden maar ik herken je frustratie maar al te goed.

Houd goede moed en bekijk ieder klein stapje als een succes. Stel je verwachtingen bij, en laat je hond niet los als je haast heb of op tijd terug moet zijn.

Succes!
Judith
Sam & Roos

haha ik herken het

@Judith:
Dat vertelde je toen met die wandeling idd.
Ik blijf goede moed houden en oefenen oefenen oefenen.
Onze hond thuis deed dit nl ook zo rond de 10 maanden en die komt nu wel weer gewoon.

ja gewoon blijven oefenen

enneh snoepjes zijn niet heilig, onze hond geeft er vrij weinig om. Verstoppen is leuk, maar als ze me heeft gevonden wil ze nog steeds niet aangelijnd worden. Honden zijn snel, en borders ook nog eens extra behendig...

Werk veel aan het vertrouwen met je hond, roep haar bv thuis naar je toe om een knuffel te geven (als je hond dat fijn vind)

Het is een erg lastig en frustrerend probleem...

Zeker frustrerend
En Bo is ook zo snel als ik weet niet wat.

Ga maar eens proberen om met een speeltje te oefenen ofzo. Hoewel ze wel gek is op koekjes.

Misschien kan je proberen tijdens de wandeling je hond bij je roepen, idd laten zitten snoepjes geven en dan aanlijnen (miss dat je hond het minder door heeft als je snoepjes blijft voeren). Dan paar meter lopen (aangelijnd) en dan weer losdoen. Zodat je hond leert dat de riem niet per se betekend dat ze daarna niet meer los gaat?

Dat af en toe aanlijnen en dan weer los laten lijkt me idd wel een goede tip.

En garnaaltjes? Lola is daar heel erg gek op afwisselen van lekkers kan ook helpen. Desnoods haar eten meenemen tijdens de wandeling? (mits dat in kleine stukjes mee te nemen is )

Wat zijn herders dan toch makkelijke honden haha als je de riem al pakt hoef je niet eens iets te zeggen of ze komen al naar je toe en gaan netjes voor je zitten.

Ja zoals Suus voorsteld is ook een goed idee. Misschien kan je haar ook eerst gewoon alleen even onder haar kin aaien en niet aankijken. Heel rustig, ook niets zeggen.

Creatief zijn kan ook, tijdens de wandeling verstoppen zoals al aangegeven, of ineens enthousiast de andere kant oprennen. Of een balletje hoog gooien. Of ergens gaan zitten en een bloem bekijken zodat ze nieuwsgierig wordt. Kan natuurlijk even duren

Haar dan ook niet ineens grijpen,maar iets rustigs tegen haar zeggen misschien wat lekkertjes rondstrooien.Pas als ze rustig is heel zachtjes, misschien al aaiend de riem pakken en dan fluisterend zoiets zeggen als: goedzo, rustig maar, nu even je riem om.

Erg fijne tips Dobry, bedankt!

Vervelend probleem.
Kun je de hond niet het commando "zit" geven, er naartoe lopen een beloning met je ene hand geven en met de andere hand de halsband vastpakken aan de onderkant of zijkant van de kop? Deze handeling komt niet dominant over en als je de halsband van bovenaf wil pakken dan deinzen heel veel honden weg.

Ik roep Koda vaak bij als hij losloopt niet alleen als hij weer aan de lijn moet. De ene keer krijgt hij wat lekkers de andere keer een knuffel. Als ik mijn zoon bij me heb laat ik hem achter een boom gaan staan en zeg ik tegen Koda "zoek Victor". Vind Koda geweldig en dan heb je een mooi moment om hem en te lijnen. En hier ook weer niet altijd aan lijnen maar ook als zoekspelletje. Wil je Victor een keer lenen
.

ps Koda is ook 9 maanden en is ook in de puberteit.

Nooit je hond nalopen..
Nooit je hond grijpen..
Nooit je hond eten geven vóór je gaat wandelen..

Zorg voor hongerprikkel en zorg voor kaas/worst/vis enz.

Roep je hond en kijk je hond NIET aan..
Roep vrolijk en draai desnoods de rug naar de hond toe en doe een stap bij de hond vandaan..
Ene hand geef je hem de belonen met de andere hand lijn je de haak aan de halsband..

Oefen dit zó overal en altijd..!!
En maak gebruik van de hongerprikkel..

Heeft de hond die niet ..??
Dan zorg je voor een hongerprikkel en ga je schraal voeren..

Het is van levensbelang dat een hond OVERAL en ALTIJD komt als hij geroepen wordt..

Groet, Ilja

Noa heeft het ook een poosje gedaan toen ze die leeftijd had.
We hebben het toen op cursus er over gehad en daar kregen we 't advies dat we d'r maar een poosje aan de lijn moesten houden.
Na een paar weken hebben we 't weer geprobeerd op een weiland.
M'n dochter aan de ene kant en ik aan de andere kant (voor de zekerheid)
Nou ze kwam echt niet, hoor.
Toen weer een poosje gewacht en een bal meegenomen en een lekker worstje en toen ging het wat beter.
Wij zijn ons toen gaan verstoppen en dat ging ook wel werken.
Nu is ze bijna 2 jaar en ze loopt zo lekker mee.
Of het nu een lang stuk is of een klein stukje, ze houd ons in de gaten en gaat op de plek waar we haar aanlijnen, zitten.

Dus goed blijven oefenen want het gaat vanzelf goed en dan is het heerlijk ontspannen wandelen.

Succes en de groetjes Sandra

Bedankt allemaal voor jullie tips!
Heel fijn!

je hebt kans dat je hond nu de lijn associeert met de pret is uit, we gaan naar huis.
ik zou haar een aantal keer roepen, aanlijnen en dan na een aantal meter weer loslaten. zo wordt het aanlijnen gewoon en leert ze dat het niet altijd betekent dat jullie weer naar huis gaan.

Ik ben het met Suus eens. Een hond weet op een gegeven moment dat als hij op een bepaalde plek wordt teruggeroepen het einde losloopfeestje is. Dus tussendoor aanlijnen en weer loslaten maar ook halverwege aanlijnen en niet meer los. Maak het einde losloopfeestje onvoorspelbaar!

Veel succes!

Wat ik met Dobber doe is idd zorgen dat ik iets heb dat ze wil hebben. Dus bijvoorbeeld de frisbee of een stukje worst. En ik roep haar heel vaak even bij me tijdens het wandelen. Als ik vind dat ze te ver weg gaat roep ik even, als ze te veel afgeleid is door andere honden (wat eigenlijk nooit gebeurt want ze houd me heel goed in de gaten) of gewoon zomaar even. Altijd krijgt ze een belonend woordje, een knuffel, 1 keer de frisbee, dan weer een keertje niks extra's dan alleen een 'braaf' en een keer daarna een stukje worst.

Kortom: ik houd het onvoorspelbaar wat ze krijgt en of ze het uberhaupt wel krijgt. En ik moet zeggen dat Dobber heel goed luistert. Komt eigenlijk altijd als ik het haar vraag en ook het komen terwijl ze op eenden aan het jagen is gaat nu goed.

En ja, je hondje pubert nu dus ik zou idd een tijdje een lijn gebruiken. Na de pubertijd kun je haar wel weer los doen, maar niet in die periode zelf. Je leert dan zomaar dingen aan die je later niet meer ongedaan kunt maken.

Trouwens, ik ben nog nooit achter Dobber aangegaan, Dobber moest altijd bij mij komen. Ook als ik gewoon even buiten was dan moest ze op onverwachtte momenten komen.

Ik herken dit verhaal hoor. Van jongs af aan geoefend met hier komen en dan kreeg Bodhi wat lekkers. Van de een op andere dag ging hij wegrennen en uitdagen. Mijn vriend heeft hier niet goed op gereageerd (ging hem achterna). Toen wilde hij een tijd helemaal niet meer komen. Wel weer geoefend met het 'hier-spelletje' dat we als pup zijnde veel deden. Dan gaan m'n vriend en ik ver uit elkaar en ik roep Bodhi dan en hij krijgt dan wat lekkers. Daarna roept m'n vriend hem en dan krijgt hij weer wat lekkers, dan roep ik hem weer etc...
Omdat hij dat spelletje herkende en leuk vindt, werkte hij hier aan mee. Ook als hij toevallig een keer dicht in de buurt kwam, belonen (vaak wilde hij de beloning niet eens hebben, maar hij leerde wel dat hij niet aan de lijn ging). Ik ben gaan nadenken over zijn motivatie. Met al dat rennen dacht ik dat hij wel flink dorst zou hebben. Dus neem ik vaak drinken mee (meestal karnemelk). Toen ik een keer een mandarijn had meegenomen, werkte dit ook heel goed. Tijdens de wandeling komt hij absoluut niet (wel in je buurt, maar niet bij je), maar aan het eind van de wandeling wel. Dat vind ik al een grote vooruitgang . Verder is het een zeer eigenzinnig mannetje, zeer zelfstandig ook. Dus achter een boom verstoppen of zo werkt niet. Hij is niet onzeker of bang. Ik kan hem nu in de buurt van me houden met een balletje en hij blijft ook op z'n plek als ik fluit. Maar op commando 'her' lukt nog steeds niet. Hopelijk gaat dit over als hij uit de puberteit komt.