hond en opvoeding weet je waar je aanbegint ?

Het is soms maar goed ook dat je niet helemaal besseft hoeveel werk het is Had ik dat bij mijn zoon geweten dan had ik misschien nog kunnen twijfelen, achteraf houd je zoveel van ze dat je het allemaal zonder problemen doet.

Met mijn hond is het precies hetzelfde. Ja ik wist wel dat het veel werk zou zijn, en het ras kende ik omdat we er vroeger thuis een hadden. Maar de ene hond is de andere niet, en hoewel het anders was dan ik verwachte misschien, is het wel helemaal leuk! Het verbaasd me eigenlijk hoe weinig moeite het kost, het is gewoon alleen maar positief. Je stopt er veel in, maar je krijgt er zo veel voor terug!

Ook ik ben opgegroeid met honden, ook mijn opa en oma hebben nog steeds een hond.

Van kind af aan wilde ik altijd al graag een duitse herder, en heb daar ook altijd veel over gelezen en over honden in het algemeen natuurlijk. Ik kon er niet genoeg informatie over krijgen zo geintresseerd was ik.

De praktijk was natuurlijk toch weer een beetje anders, de verantwoordelijkheid voor een levend wezen dat van mij afhankelijk is voelde ik sterk, je kan nog zo goed voorbereid zijn maar elke hond en combinatie baas/hond is toch weer uniek.

Wij hebben vroeger altijd thuis honden gehad.
En nu hebben we Cismo en ik heb eerst veel over het ras gelezen en ja niet alles wat in de boekjes staat klopt met hem hoor.Ik handel naar eer en geweten en luister ook naar hem.Zijn karakter is echt super.Liefs Anita.

De interesse voor honden was er altijd al en had er dus ook al heel veel over gelezen, want ik wist al heel lang: wanneer ik op mezelf woon, komt er een hond!

Maar wanneer dan je eerste eigen hond er is, dan merk je wel dat je nog lang niet genoeg weet en je nog zoveel bij kan en moet leren!

Genoeg gelezen maar er is toch geen één boek wat precies beschrijft wat je allemaal meemaakt en kunt meemaken met honden
Wat opvoeding betreft staat er nergens geschreven dat het wel een jaar kan duren voor ze willen gaan liggen op commando (ja, we gaan naar de hondenschool).
Er staat ook nergens dat je een eeuwig schuldgevoel meedraagt als je niet thuis bent.
Dat je opvang moet zoeken als je op vakantie gaat lees je overal... maar dat er heel je vakantie een donkere wolk "heimwee naar je honden" boven je hoofd hangt niet.
Dat als je voor een bepaald ras zoals een Chihuahua kiest je tot eind der tijden moet verdedigen dat het wel ECHTE honden zijn.
En zo kan ik nog wel wat bedenken.
Ik denk dat ik zelf maar een boek ga schrijven

Ik ben opgegroeid met bouviers, vanaf mijn geboorte totdat ik het huis uitging heb ik honden om mij heen gehad. Het is meer een tweede natuur geworden hoe met een hond om te gaan. Wel heb ik, toen wij zelf Leah opnamen, een boek gelezen over de psyche van de hond. Hierin werd heel duidelijk uitleg gegeven over roedels, rangen en standen. Hier heb ik veel aan gehad omdat Leah een bijzonder slechte start heeft gehad in het leven. Het was even wennen hoe daar mee om te gaan.

Heb vroeger nooit geen honden gehad. Kreeg onze eerste hond 35 jaar geleden van mijn man, een teckelpup van 10 weken. Had zelfs in die tijd behoorlijke angst voor honden.
Maar voorbereid was ik absoluut niet, had zelfs nog nooit een boek voor honden in mijn handen gehad.

Ik moet wel zeggen dat het ondanks dat het een heerlijke eigenwijze teckel was, ze was een superhond om op te voeden, niks geen moeilijkheden.Ze heeft nooit iets kapot gemaakt, luisterde eigenlijk altijd wel en ze was super toen onze zoons geboren zijn en opgroeide.

De honden die we daarna kregen, daar heb ik me wel meer op voorbereid.Maar er was er geen een zo gemakkelijk als onze eerste dame. Dat was echt een hond apart.Ik mis haar nog steeds, ze was bijna 15 jaar toen ze stierf.

Nooit zelf een hond gehad of mee opgegroeid. Sterker nog, ik was bang voor honden en had een hekel aan ze. Ik was als kind namelijk in mijn hand gebeten door een poedel toen ik mijn eigen popje van de grond wilde rapen. Naarmate ik ouder werd begon ik ze langzaam aan toch wel leuk te vinden, maar wilde omdat de kids nog klein waren nog niet er aan beginnen. Tot afgelopen december besloot ik dat de tijd er voor was. Ik ben eerst veel boeken gaan lezen uit de bieb en vervolgens op internet en hier op Hp. Gepraat met hondenbezitters en mijn oom en tante die een kennel hebben en een trimsalon.

Natuurlijk word in de boeken niet verteld hoe het in de praktijk gaat, maar ik ben blij dat ik die keuze wel gemaakt heb. In het begin was ik wat onzeker, maar naarmate de tijd vordert gaat ook dat weer weg.

Ik ben thuis heel me leven opgegroeid met honden.
Ierse setters en bobtails.
Bij mij is dus alles met de paplepel erin geschoven.. toen ik benji kreeg ruim een jaar geleden heb ik boeken gelezen op internet rond gesnuffeld. Heb ook contact gehad met hondenscholen hoe of wat warneer hij op cursus kon, of ik hem al dingen kon leren voor dat het zo ver was en zo…
Hij is iniedergeval niks te kort gekomen.. en hogy trouwens ook niet.. maar dat was al geen pup meer toen hij bij ons kwam, en heeft eerst een tijd met mij bij mijn ouders gewoond.

Groetjes