Geen diagnose jack Russell vrijdag laten inslapen

Goedemorgen Allemaal,

Afgelopen vrijdag hebben wij onze jack Russell van 13.5 laten inslapen. Hij had heel veel klachten en ik was ook bang dat hij pijn had. Helaas heb ik na 2 jaar dokters bezoeken geen echte diagnose gehad. Nu hij dood is voel ik me zo erg schuldig dat ik misschien toch meer voor hem had moeten doen ongeacht de kosten. Ik kom er maar niet achter wat hij gehad had, de laatste dierenarts waar ik afgelopen dec een second opinion heb laten doen gooit het op DM maar ik geloof dit niet ik ben zo bang dat mijn hondje zo onnodig veel pijn heeft gehad. Hij kreeg wel prednison en tramadol maar deze laatste kon ik hem heeeel erg moeilijk toediening vaker niet dan wel  zouden jullie me aan de hand van symptomen misschien met me mee kunnen denken wat het geweest kan zijn? Het begon allemaal 2.5 jaar geleden met trillen achterpoten als hij rustig lag dokter zei white shaker sydrome. Dit is lange tijd zo gebleven leek er toen geen last van te hebben. Toen begon zijn staart kaal te worden het trillen werd erger ook nog onsteking van zijn oog ( welke met druppels goed te behandelen was). Hij begon steeds slechter te lopen en wou niet meer ver lopen. De huisarts gooide het na bloedonderzoek van T4 ( totale tsh had hij niet getest) op schildklier problemen dus aan de fortyron dit hielp niets. Ik was bang voor pijn dus weer terug toen corporal gekregen deed niets. Zijn bespiering werd steeds minder en wandelen ging niet meer. Weer terug naar dierenarts Hedylon gekregen deed niets toen echo van buikorganen niet heel veel spannends behalve dikke gal hiervoor tabletten gekregen Ursodeoxycholzuuren er zou een hele klein tumor is zijn balletje zitten weer bloedprikken hij zou bloedarmoede hebben door het tumortje in balletje Lopen ging nog steeds moeizamer trillen werd steeds erger kaalheid staart ook en de billen begonnen ook dunner haar te krijgen weer terug. Prednison kuur deed niets  toen phen pred  toen begonnen ze over operatie van balletje deze kon de klachten verklaren. ik was er klaar mee ging voor second opinion naar andere dierenarts deze deed opnieuw lichamelijk onderzoek en bloed prikken hier kwam niets uit behalve dat de lever het wat moeilijk begon te krijgen dus zeker de Ursodeoxycholzuur blijven pakken. Hij vermoeden DM maar ik vind niet dat de klachten overeen komen. Hij kon eigenlijk helemaal niet meer lopen poten optrekken trillen en bolle rug. Dokter zei dat phen pred zeer sterk was en adviseerde op prednison met gabebetine te geven wederom niets. Toen prednison met tramadol welke ik hem bijna niet binnen kreeg. Hij had ondertussen erg spierverlies was mager trillen niet willen lopen vaak niet eten begon ook moeite te hebben met slikken, doorgezakte voetjes  ik kon het niet meer aanzien en afgelopen vrijdag heb ik hem laten inslapen. Voel me zo schuldig omdat ik bang ben dat hij heeft geleden en erg pijn heeft gehad. Wat denken jullie? Ik wil graag rust vinden want maak mezelf gek van schuld gevoel  mis hem zo erg maar het ging niet meer. Kan evt een filmpje bijvoegen  

Het is heel onbevredigend als je niet precies weet waar je hond aan lijdt. Dat hij leed was wel duidelijk, je hebt hem verdere pijn en narigheid bespaard. Heel veel sterkte hoor.

Alsjeblieft, voel je niet schuldig, je lieverd had de laatste tijd heel veel medische problemen, je hebt je hond verder lijden bespaart, vredig ingeslapen bij je…probeer daar afstand van te nemen van je schuldgevoelens,  ik begrijp je dat je niet goed de vinger op de diagnoses hebt kunnen leggen…..en dat doet zeker pijn.  Voor jou nu heel veel sterkte en een je zou nog eens een gesprek kunnen aangaan met je dierenarts… 

Veel sterkte de komende tijd 

Heel heftig allemaal! En soms zul je moeten accepteren dat de hond overlijd aan een tak van “kleine” dingen.. je hebt meer dan je best gedaan, en als je een hoopje ellende bent kun je beter hemelen en samen met je vriendjes weer rennen! Voel je niet schuldig! Je hondje zal je dankbaar zijn voor alle mooie, gezellig, liefdevolle jaren.. 

Jouw hond had een complex ziektebeeld, waarbij waarschijnlijk meerdere problemen tegelijk speelden. Een testikeltumor kan symptomen veroorzaken zoals haarverlies en spierverlies. Een neurologisch probleem zoals een spinale degeneratie of zelfs een hersentumor zou ook verklaren waarom geen enkele medicatie echt hielp en waarom slikken en lopen slechter gingen

Het is niet jouw fout dat je geen sluitende diagnose hebt kunnen krijgen Zelfs dierenartsen met alle middelen bij de hand slagen er soms niet in. Je hebt alles gedaan wat redelijk was tot en met second opinions en sterke medicatie

Zoals je het verloop verteld ,had hij toch wel erg veel verschijnselen van dm,

Meestal begint dat wel wat jonger ,maar uitzonderingen zijn er altijd .

Je hebt juist gehandeld om te stoppen met hem ,hoe moeilijk dat besluit ook is .

Ik weet niet of hij langdurig dwz enkele maanden phen pred slikte maar op den duur worden ze daar ook kaal van.

Soms kom je er gewoon nooit achter of zijn het talloze problemen ,onderzoek voor 100 procent op dm kan ook alleen maar na de dood,maar als ik het zo lees had hij toch wel de verschijnselen.

Heel veel sterkte .

Heel veel sterkte.

Combinatie van dingen die niet meer lekker gingen, en haaruitval e.d. kan natuurlijk ook bijwerkingen zijn geweest van medicatie.

Ben het met Heleen eens dat veel dingen die je noemt wel degelijk symptomen zijn van DM.

Mijn eerste herder had eerst te maken met een aandoening die hem wel soms zeer deed, dat had te maken met een vernauwing bij heiligbeen. Daar gaf ik in aanvang pijnstilling voor als hij last had, en rond zijn negende of tiende ben ik continue pijnstilling gaan geven.

Vlak voor zijn elfde jaar merkte ik dat uitval aan de achterhand erger werd, en ook zijn spiermassa was afgenomen. Ik dacht dat vanwege de eerste aandoening het einde verhaal was, omdat dat ook gepaard zou gaan met behoorlijke zenuwpijn.

Echter was de verdenking toen voor hem DM. De DA verzekerde mij toen dat hij juist door dit verlammingsproces geen pijn ondervond, wel ongemak omdat hij domweg steeds zwakker zou gaan worden en meer en meer functies uit zouden gaan vallen. Mijn hond gaf inderdaad geen pijn aan, en ging op wilskracht eigenlijk verder. DA vond het toen te vroeg om in te laten slapen.

Diagnose was toen begin januari, en paar maanden later was het wel tijd om hem te laten gaan, hij gaf dat toen ook wel zelf aan, met name omdat hij echt min of meer toen niet meer controle over de achterhand had die laatste paar dagen. Ik zag toen ik later foto's terug kon kijken ook wel verandering in zijn blik, zijn DM leek toch wel op ziektebeeld bij de mens, ALS, je kunt steeds minder en steeds meer spierfuncties vallen uit, ook de signalen naar de hersenen toe.

In ons geval gaf da aan dat pijnstilling voor de laatste diagnose DM niet nodig was, omdat hij domweg niets voelde. We hebben nog wel wat geprobeerd aan anabolen, maar dat werkte minimaal of heel kort. 

Voor jezelf misschien prettiger om je vast te houden aan DM, want dan kan ik je geruststellen dat hij niet echt heeft geleden, en dat je de juiste beslissing hebt gemaakt ook om hem te laten gaan. Ik vond het verschrikkelijk om die beslissing destijds te moeten maken ook, maar op moment dat lichaam en de geest/de kop niet meer mee willen werken is het echt de hoogste tijd om afscheid te nemen en proberen te gaan vasthouden aan de mooie jaren die je samen hebt gehad.

Heel veel sterkte!

PS. ik heb ook geen definitieve diagnose DM laten vaststellen. Dat kon door wangslijm, maar in mijn geval kreeg ik de testkit na zijn overlijden en daarbij was het wel redelijk helder dat hij het had, en dat het een ziekte is die je niet kunt stoppen of iets aan kan doen om proces te remmen.

Je hebt ontzettend je best gedaan Michelle.  Maar als een hond zo lijdt, is inslapen het laatste wat je voor hem kunt doen. En de beste beslissing.   Hij heeft een prachtige leeftijd gehaald en ook aan een hondenleven komt een keer een eindje.

Heel veel sterkte gewenst.

Heel veel sterkte.

Michelle we doen ons best meer kunnen we niet doen maar het leven is voor iedereen eindig ook voor onze hondjes.

Dat schuldgevoel herken ik ,mijn vorige hond had tig hernia's dagen dat het slecht ging je hart brak als je hem zag lopen,paar keer besloten om in te laten slapen maar steeds krabbelde hij weer op.

Op een dag werd hij dooziek,ze konden niks vinden dagopname,hond opgehaald hij liep naar mij toe,ging thuis in zijn bed liggen en begon te joelen,ik had gebeld om hem in te laten slapen,da kwam te laat.....hij is joelend gestorven,dat is afschuwelijk,ik zeg tegen iedereen een spuitje geven en je hond vredig

laten inslapen dat is het mooiste wat je voor je hond kan je doen.

Je rouwt nu,je hebt zoveel verdriet en ik denk dat velen hier dat schuldgevoel herkennen,onze honden boffen met zulke liefdevolle bazen,die hun honden alle lijden willen besparen maar helaas dat ligt niet in onze macht.

Heel veel sterkte met het verlies van je lieverd.