Hond wil niet met mij alleen naar het bos

Hoi allemaal,

Mijn hond wandelt graag in het bos met mijn vriend en ik. Zodra ik alleen met haar ga verzet ze geen stap. Toen ze een puppy was ging ze wel alleen met mij naar het bos, maar sinds een paar maanden niet meer. Voor zover ik weet is er ook niks vervelends voorgevallen. Ik wil het wandelen ook niet forceren en nog vervelender voor haar maken dus ik draai dan ook weer om naar huis. De normale wandelingen kan ik wel alleen met haar maken. Het gaat er echt om als ik naar een bos of iets dergelijks ga. 

Hebben jullie tips om het wandelen met mij alleen voor haar prettiger te maken?

Voel jij jezelf wel op je gemak in het bos? (Ik vind zelf een vreemd bos alleen soms wat onbehagelijk namelijk). Ik zou niet direct weer terug gaan maar even spelen desnoods, snoepjes mee en succes commando’s oefenen waarbij je weet dat die succes hebben, ik gebruik voor Abel ‘zit’ als ie iets spannend vind, die lukt namelijk altijd en dan super enthousiast belonen en vanuit daar even spelen. Dan buig je de energie om voor de hond en dan weer terug en steeds beetje opbouwen. maar niet direct terug als ie niet wil. 

Is ze bang of gewoon lekker koppig?

Anders gewoon een stuk op de arm en na een eindje neer zetten, dan moet ze wel door het bos. Of lekker maken met wat lekkere snoepjes of stukjes kaas. Misschien loopt ze dan wel mee.

Hier wil Puck wel eens niet wandelen, maar om toch alle behoeften te kunnen doen moet ze wel eventjes lopen. Dus dan gaat ze een stuk op de arm en dan zet ik haar op een ander stuk weer neer en loopt ze gewoon mee.

Loop je vanaf huis naar het bos of ga je met de fiets/auto en begin je pas in het bos te wandelen? Als je altijd vanaf thuis loopt, zou je een keer een ander tussen-vervoermiddel kunnen gebruiken. Dat maakt de ervaring alweer anders.

Als ik een wandeling maak, doe ik onderweg regelmatig 'extra' dingetjes. Je zou haar bijvoorbeeld op boomstammen kunnen laten klimmen of door een holle boomstam door laten lopen. Iets verstoppen in het bos. Een stokje mee laten nemen. Etc.

Is ze meer een 'vaderskindje'/meer gehecht aan je vriend? Dan zal ze zijn aanwezigheid vast missen. Hij zal wel op een bepaalde manier met haar om gaan dat ze prettig vindt en sommige honden zijn wat eenkenniger dan andere honden.

Ik ga altijd naar bossen waar we vaker gaan wandelen zodat we ons beide (hopelijk) op het gemak voelen. 

Ik heb het idee dat ze dan wel angstiger is. Ik heb geprobeerd haar op te tillen en na een tijdje neer te zetten, maar ook dan wil ze niet wandelen. Ze wil dan alleen terug naar waar we vandaan gekomen zijn. 

Ik denk wel dat ze mijn vriends aanwezigheid mist tijdens het wandelen. Thuis is ze meer aan mij gehecht, maar ik denk dat ze hem tijdens het wandelen fijner vindt omdat hij was losser is. Ik maak me wat sneller zorgen en misshcien dat ze dat overneemt. 

En als je probeerd op haar tempo alles te doen? 

Dus de hond bepaalt, gewoon eens enorm de tijd nemen voor alles wat daar te ruiken, te zien en te horen valt.

Doet je hond dan nog de hondse dingen of gaat ie dan naast je zitten en komt niet meer vooruit?

Ik ga trouwens altijd met de auto. Er is ook een bos op loopafstand maar ook daar wil ze niet heen.

Als we daar komen doet ze haar behoefte en dan blijft ze staan, gaat janken en trekt terug naar de parkeerplaats.

Je beschrijft dat ze wel wat angstig is. Dan zou ik haar niet laten zwemmen en dingen zelf laten uitzoeken. Niet stil gaan staan. Begeleid haar en stuur haar door de wandeling. Snuffelen kan prima tijdens de wandeling. Ik krijg de indruk dat je nu teveel twijfelt en meteen naar haar luistert door om te draaien? Dan geef je eigenlijk een beetje toe aan haar angsten. Ik zou daar niet in meegaan.

Toevoeging: En nooit met snoepjes gaan lokken.

Klopt, nu draai ik op zo’n moment weer om naar huis. Hoe kan ik haar het beste begeleiden? Wat ik nu doe: snoepje voor haar neus, paar stappen naar achter, dan draai ik me om, loop paar stappen en dan geef ik haar een snoepje. Dit werkt 2/3 keer en dan wil ze echt niet meer. 

Ik ben aan het denken om de volgende keer een speeltje mee te nemen om te kijken of dat werkt. 

Je hebt het jezelf niet makkelijk gemaakt door al snoepjes te gebruiken en om te draaien.   Vanaf nu zou ik het echt helemaal over een andere boeg gooien. Dus geen snoepjes als je gaat wandelen. Het wandelen zelf en de activiteiten tijdens de wandelingen moeten leuk zijn. Je gaat pas naar huis als je jouw rondje hebt gemaakt. Als jullie terug zijn kan je haar natuurlijk verwennen met wat lekkers.

Je kan haar begeleiden in de zin dat je haar figuurlijk met de hand meeneemt door de route. Ze kan ervaren dat ze niet angstig hoeft te zijn omdat jij laat zien dat ze op je kan bouwen. Jij bepaalt. Zij hoeft zich nergens druk om te maken, want jij lost alles voor haar op. Werken aan haar zelfvertrouwen kan juist ook door tijdens de wandeling spelletjes te doen zoals ergens op klimmen of ergens onderdoor te gaan. In het bos heb je al snel een hindernisbaan.

Als je moeite hebt bij het begin: probeer haar een beetje te enthousiasmeren. Brengen naar een hoger opwindingsniveau. Even klappen in je handen. 'Yes, we gaat wat doen, let's go!'

In plaats van een speeltje van huis meenemen dat ze al kent, zou je ook een speeltje (iets om te speuren bijvoorbeeld) kunnen meenemen dat je alleen gaat gebruiken tijdens je wandelingen. Je kan natuurlijk van tevoren proberen in te schatten wat voor speeltje ze leuk gaat vinden. Wederom: niet als lokmiddel gebruiken. Ook niet om te enthousiasmeren. Het speeltje pas tevoorschijn halen op het moment dat jullie het desbetreffende (speur)spelletje gaan spelen.

Heb je een hondenmaatje waar ze goed mee kan opschieten? Samen wandelen helpt vaak. Als ze het van een ander afkijkt dan lopen ze vaak wel door.

Bedankt CatnDog, ik zal het eens proberen!

Als er andere mensen en honden mee gaan is er geen enkel probleem. Dan loopt ze vrolijk mee en is ze ook alles behalve angstig. Het “probleem” is er echt als ik alleen met haar naar het bos wil gaan. 

Graag gedaan, hoor. Succes!