Ineens soms wat onrustig middenin de nacht/voor het slapen

Zo'n 4 weken geleden hoorde ik Nola(8 maanden oud) ineens snachts blaffen. Had ze nog nooit gedaan. Ging vanaf begin perfect snachts. Gelijk naar beneden gegaan, ze was heel blij me te zien, maar had de staart laag, dus ik dacht, vast ergens even van geschrokken. Even bij haar gebleven en daarna ging ze weer heerlijk slapen. Zo'n 2 weken ging het weer prima en vorige week was het weer raak. Rond 0.30u ineens een blaf. We lagen toen al een uur op bed en was ze dat eerste uur gewoon rustig en lekker aan t slapen. Weer naar haar toe gegaan en daardoor meteen stil. Even later weer naar boven maar toen bleef ze janken. Weer naar beneden, gewoon stil op de bank gaan zitten met alle lichten uit en ze kwam meteen bij me liggen en ging lekker slapen. Weer naar boven gegaan, begon ze wel weer heel zachtjes even te janken, maar was vrijwel meteeb toch stil en ging lekker slapen. Weer ruim een week perfect gegaan snachts, niks aan de hand en gisterenavond begon het met naar bed gaan al. Zelfde ritueel gedaan, allemaal naar boven en vervolgens begint ze al meteen te blaffen en te janken. Even 2 tellen afgewacht en toen naar beneden gegaan. Heel eventjes bij haar gebleven, niet veel aandacht gegeven en weer naar boven en het begon opnieuw. Af en toe een blaf maar meer janken. Even afgewacht en toen dochter even naar beneden. Die ging zonder wat te zeggen op de bank zitten, lichten gewoon uit en Nola ging vrijwel meteen naast haar liggen en lekker slapen. Mijn dochter ging weer naar boven maar helaas ging het weer mis. Ze bleef heel zielig janken. Mijn man moest er vandaag weer vroeg uit voor zijn werk, zit veel op de weg en wilde graag slapen, bovendien laten we Nola ook niet zomaar een tijd janken, dus op een gegeven moment is hij maar beneden op de bank gaan slapen.  Nola was meteen stil en ging heerlijk slapen. Net een kind wat om zn vader of moeder huilt en dan stil is als die weer bij hen kan zijn. Ook wel heel schattig. Nou is ze afgelopen woensdag voor de eerste keer loops geworden en vragen we ons af of dit gedrag daarmee samenhangt of gaat ze ons nu uitproberen en verwennen we haar dan juist door beneden bij haar te gaan slapen? Ze ligt niet meer in een bench maar gewoon los in huis

Ze vind het alleen zijn niet zo prettig, jullie gaan allemaal naar boven en zij moet dan beneden zijn...alleen, veel honden maken er geen enkel bezwaar van maar er zijn honden die ook bij hun roedel willen zijn, je kan twee dingen doen zo volhouden of meenemen en bij jullie op de overloop en plekje maken zodat ze toch bij jullie in de buurt is, als je ze niet op de slaapkamer wil, traphekje voor de trap zodat ze niet alleen de trap af kan en kijk dan eens of het beter gaat....is ze ouder dan grote kans dat ze zich schikt en alleen slapen gaat.

Ze is zeker ergens van geschrokken, je zegt zelf ,staart laag, , een geluid? Een knal, iemand die langsliep en schreeuwde of hoestte.

Van daaruit is waarschijnlijk, denk ik, zou kunnen, ieder geluidje een trigger geworden om op te reageren.

Ze is bang en roept ,,verzamelen!!,,

Natuurlijk geeft loopsheid, zo wie zo de hele hormoonschommelingen in een half jaar tijd bij een teef, emotionele veranderingen in gedrag. Dat werkt ook niet mee.

Voor  nu? Even mee naar boven nemen, bij je.

Weet ook dat je hond je waarschuwt! Er is iets anders dan anders. .

Kortom ik denk een samenloop van gedrag, er is iets geweest en loopsheid. Doorbreken door de nacht situatie anders te maken. Geef je hondje de rust die ze ook nodig heeft.

Ik zou hier erg mee oppassen en zorgen dat het niet meer voorkomt. Het kan aan de loopsheid liggen, maar misschien ontwikkeld je hond wel verlatingsangst en dat wil je écht niet. 

Ik zou bij haar in de buurt slapen tot de loopsheid voorbij is. Dit zodat het gedrag niet erger wordt. Na de loopsheid kan je kijken of ze nog steeds last heeft van onrust s’ nachts. Zo ja, zou ik er een gedragsdeskundige bijhalen. Niet alleen omdat ze ‘s nachts zo onrustig is, maar ook omdat uit andere topics blijkt dat ze overdag ook niet goed alleen kan blijven. 

Door haar steeds opnieuw in de situatie te zetten die ze niet leuk vindt (alleen blijven) en dan keer op keer terugkomen om haar te helpen (wat heel lief is) kan het probleem verergeren… om alleen zijn goed aan te leren moet je stappen maken in het tempo van je hond. Het lukt nu dus (even?) niet. Maak de stappen kleiner en laat het probleem niet groeien.

Bedankt voor jullie reacties. Maar het ging juist vanaf het begin altijd zo goed. Nooit geen problemen snachts. Nu 3x voorgekomen (rondom de loopsheid dus)met tussenpozen want daarna ging het zo weer 2 weken goed. Mijn man ging vanmorgen om 6.30u naar zn werk en ze kijkt dan amper op of om en slaapt nu nog lekker alleen beneden terwijl wij nog boven zijn. Dat gaat dan ook super! 

Je hond is nog jong en de persoonlijkheid is nog niet stabiel gevormd. Dat het eerst wel goed ging en nu niet meer is dus iets wat je vaker mee zal maken bij een opgroeiende hond.

Schrijf iedere keer op als het gebeurt, kijk of je eenpatroon ziet. Dag van de week, Buurman die thuiskomt van werken, vuilniscontainer die buitengezet wordt,, lamgsrazende brommers, schreeuwende mensen , 

Ik zou je hondje echt lekker bij je op de slaapkamer nemen. In een mandje.

Opvoeden van pups is met vallen en opstaan. Dan moet de puberteit nog komen...

Lizzy heeft dit ook gedaan toen ze 6 a 7 maanden oud was. Ook net loops geworden. Ik denk dat het hormonaal is. Ik heb hier soortgelijke verhalen gelezen. Veelal een soort "terugval" rond de 7 maanden. Ook reutjes. In eerste instantie bleven wij ook van boven naar beneden lopen. Wat bij ons heeft geholpen is weer beginnen bij de basis. In mijn geval was dat op de bank slapen, een dag of 4. Daarna ben ik weer naar bed gegaan met alle deuren open zodat zij mij en ik haar kon horen. Vanaf toen ging het gewoon weer goed in de nacht. Ik heb nog wel heel lang de deuren open gehad.