Waar ik tegen aan liep toen ik voor het eerst een hond nam

Ik haalde boomer uit een asiel
Ik was minder gaan werken en wou graag een hond
Ben nooit met een hond opgegroeit
Maar het leek mij geweldig
Boomer was drie toen ik haar uit het asiel haalde
Een kruising bouve labardor
Meer labardor dan bouve
Nou het begon eigenlijk al gelijk
Ik had brokken in huis hoeveel moest ik haar nou geven
Ik had geen idee
Ze zeiden wel dat ze wat moest afvallen maar ja hoeveel moest ik haar nu geven
Ik deed wat in haar bak de bak was zo leeg
Nou dacht ik dit is nooit genoeg ze heeft vreselijke honger ik nog wat in haar bak gedaan .
Nou dit zal dan wel genoeg wezen
Wat liep ik trots door de buurt ik had een hond
Nou we gingen de nacht in We hebben haar de hele nacht niet gehoort ze heeft lekker geslapen
Nou ben ik vroeger als kind zijnde vreselijk gegrepen door een hond
Dus de volgende ochtend vond ik het dood eng om naar beneden te gaan
Ik mijn man wakker gemaakt
Dat ik naar beneden wou maar dat ik niet dorst
Hij zei mens doe niet zo gek ze doet niks hoor
Ja maar ze kent me helemaal nog niet straks is ze waaks en ziet ze me als een vreemde en grijpt ze me
Maar nee hoor ze deed gelukkig niks
Wat was ze een schat en erg op ons gericht
Maar goed een hond kan ook wel is wat mankeren
Zo op eerste pinksterdag ik laat haar uit
En er kwam allemaal bloed mee in haar ontlasting
En het bloed liep er zo uit
Wat was ik in paniek wie moest ik nou bellen op eerste pinksterdag ik wist het niet
Uit paniek heb ik de dierenabulanche gebeld
Uit gelegt wat er aan de hand was
Die mensen hadden natuurlijk door dat ik helemaal in paniek was En zeiden rustig vrouwtje gewoon u eigen da bellen en daar staat een bandje op waar u terecht kan
Dus eigenlijk het zelfde als bij u iegen huisdokter
Nou gelukkig had mijn eigen da dienst was haar anaal klier gesprongen
Nog nooit van gehoort natuurlijk
Naar een kuur was ze gauw weer opgeknapt
Wat dat betreft ben ik nu een stuk meer op de hoogte om met een hond om te gaan
Ik herken nu als er wat aan de hand is
En weet ook wat voor actie ik moet onder nemen
Ik blijf zeggen wat is het toch moeilijk
Als je voor het eerst een hond neemt en onervaren bent
Maar alles is goed gekomen hoor
Maar er is wel is paniek geweest hier
Boomer is viertien en een half jaar geworden
Het was echt onze kanjer en draag er nog elke dag in mijn hart met mij mee




Dit is een van de laaste fotos van onze boomer
En ik ben wel heel blij dat ik nu wat minder onzeker ben met onze taat
En meer ervaring hebt
Liefs joke

Ik heb je hele verhaal zitten lezen..en het raakte me enorm..wat heb je dit mooi geschreven. Eigenlijk moeten we toch allemaal zo een eerste keer herkennen.
Mooi verhaal Joke!!

Wat leuk geschreven zeg!
Ik herken mezelf ook erin. Vooral dat ik paniek zijn als er wat met Joe is..
Joe is ook mijn eerste eigen hond.. Ik had wel een hond vroeger maar daar zorgde mijn ouders voornamelijk voor. Ik deed alleen maar met hem spelen en liet hem uit. Nu ik mijn eigen verantwoordelijkheid heb is het toch ineens een heel ander verhaal, maar gelukkig heb ik heel veel ervaren mensen om me heen en haal ik veel van het forum af!

Veel liefs

Leuk topic !

Ik was wel opgegroeid met honden, maar toen ik dan eindelijk zelf een hond had en dan nog wel een pupje was het toch wel even wat anders.
Alhoewel ik elk boek gelezen had over honden en hun opvoeding was het toch praktisch wel een beetje anders, en heee het is een duitse herder, en herders luisteren toch zo goed? Nou niet vanzelf dus, daar moest je voor gaan trainen...erg naief was ik haha.
Dus moest er getraind worden, op naar de duitse herdertraining, ik geloofde daar alles wat me gezegd werd, maar het voelde zo fout allemaal, dat gebrul van commando s, dat geruk en getrek aan de slipketting die we moesten gebruiken...en wat een nerveuze hond werd het eigenlijk...is dat nu de bedoeling?
Dan maar naar een gewone hondenschool, wel 20 hondjes kregen les, het grootste deel bestond uit wachten tot je eindelijk aan de beurt was om een oefening te doen die ze allang kende... maar goed een paar diploma s hebben we daar wel behaald.

Ondertussen kwamen er wat nieuwe boeken uit met wat andere methodes om met je hond om te gaan, die mij wat meer zelfvertrouwen gaven om meer op mijn gevoel af te gaan en meer naar mijn hond te kijken wat ze nou eigenlijk bedoelt met haar gedrag.

Achteraf heb ik met de beste bedoelingen genoeg fouten gamaakt, maar gelukkig heeft het haar niet nadelig beinvloed en is ze uitgegroeid tot een ongelooflijk lieve, betrouwbare hond die altijd vrolijk en enthousiast was .. Ik mis haar trouwens nog elke dag.

Wat een leuk topic (en verhalen)!

Nou die onzekerheid heb je inderdaad ook als je als kind met honden opgegroeid bent hoor Als kind nemen je ouders de zorg voor heen hond op zich. Ik heb vervolgens 7 jaar gestudeerd en ben in die tijd wat minder met de honden omgegaan: de eerste 3 jaar was ik van 7-17 van huis en in de weekenden aan het werk of uit, de 4 jaar daarna op kamers gewoond en vervolgens nog eens 5 jaar samengewoond zonder hond...

Dan toch samen met mijn vriend aan de hond en al snel 2! Vooral zo'n teer pupje kan je behoorlijk onzeker maken. Ik bel gewoon de dierenarts als ik onzeker ben over de gezondheid, of ik spam mijn vraag hier Bijvoorbeeld Pim's Piem! Hahahaha!

Iedereen maakt wel eens de verkeerde keus / een blunder en in 99% van de gevallen gaat het goed... het is eigenlijk net autorijden, haha! Zolang je open staat voor nieuwe informatie en je mening wilt herzien als je het fout hebt, doe je je best toch? En inderdaad: lekker veel lezen over honden, tv-kijken, naar een hondencursus en lekker over je hondjes praten of vragen stellen!

hoi joke het is een heel herkenbaar verhaal wat je schrijft.
toen ik mijn eerste hondje uit het asiel had kwamen er ook steeds problemen gelukkig had ik een hele lieve da die je kon bellen en precies vertelde hoe je met sommigedingen om moest gaan nu weet ik zoveel van hondjes en herken ik dingen gelijk

Heerlijk al die verhalen leuk hoor om te lezen wat iedereen mee maakt met zijn eerste hond
Jammer dat ik toen nog geen computer had en er natuurlijk nog niet zo veel honden forums waren als nu
Als ze er al tenminste waren
Boomer hoefde niet op cursus zei kon namelijk alles al
Het was een perfecte hond wat dat betreft
Ik ben wel met taat op cursus geweest
En achterafhad ik dat ook met boomer moeten doen
Niet voor boomer hoor maar voor me zelf
Want ook het baasje leert daar heel veel en je kan daar wel altijd met je vragen terecht waar je onzeker van bent
Nou ik hoop dat er nog meer verhalen volgen van de baasjes
Liefs joke

hoi Joke
wat een fantastische verhaal
je schrijft het zo dat het is of ik er zelf bij ben geweest

gelukkig heeft Boomer een goed tehuis bij jouw gehad

groetjes Lisa

Wat een leuk verhaal! En wat moet je nog veel leren met zo'n eerste he! Haha, tis net een kind! Maar uiteindelijk komt alles goed! Ik zie nu ook in dat ik bij de opvoeding van mijn maatje (niet mijn eigen hond) het iets anders aan had moeten/kunnen pakken! In die tijd ben ik erg veel over honden gaan lezen en nu met mijn eigen eerste hond gaat het al veel beter en nu heb ik er twee en ook daar moet je weer aan wennen! Maar het blijft geweldig, ondanks de panieksituaties en onzekerheden!

Owww jaah, zo herkenbaar. Ik ben dan wel altijd omringd geweest in mijn omgeving door honden. We hebben zelf vroeger een Kooikertje gehad en mijn familie had Mechelaars. Vooral Bruno van mijn opa was echt mijn maatje. Maar toen kwam na jaren geen hond te hebben gehad Micky in ons leven. Een hummeltje van 11 weken en al snel zaten we zeer regelmatig bij de DA want Micky bleek nogal wat intoleranties bij zich te hebben. Hij kan bijvoorbeeld heel slecht tegen brokken (uit onwetendheid en ervan uitgaande dat de DA het wel weet) probeerden we iedere keer andere brokken. Nu staat hij al een heel tijdje op vlees en gaat het perfect met hem. Maar wel vaak paniek gehad met hem. Maar nog, het was toch het hondje van mijn zus en hoe veel ik ook van hem houd, de grootste zorgen had ik niet.

Toen kocht ik zelf Rowan. Mijn eerste eigen hond. En jeetje, ik die dol is op honden ... altijd geweest al, voelde wel gelijk een klik met hem, maar een echte band ... nee die had ik niet. En wat was ik ineens onzeker. Zo kon het gebeuren dat als hij 's morgens een keer gal moest spugen dat ik in paniek mijn zus belde wat ik moest doen. Twee dagen diarree en ik stond bij de DA ... Rowan die eens wat minder speels was en gewoon rustig wilde liggen, pffff, zou hij ziek zijn? Wat een onzekerheid kwam er ineens naar boven, ik moest hem leren kennen en zijn typische dingen leren kennen. Met Micky had ik leren lezen en schrijven om het zo maar te zeggen, maar met Rowan moest dat nog echt komen.

Inmiddels is Rowan anderhalf jaar en zeg ik vol trots dat ik een goede band met hem heb. Maar wel heb ik al veel dingen veranderd die ik eerst heel gewoon vond. Ik train niet meer met een slipketting, brul mijn commando's niet naar hem maar als hij eens lekker eigenwijs reageert ben ik ook niet bang om hem even "aan te pakken". Nee ik sla hem niet, grijp hem niet in zijn nekvel maar verhef wel mijn stem even flink zodat hij weer weet dat hij toch ook in een keer kan luisteren. En nee, ik hoef geen modelhond te hebben, ik ben trots dat ik met al mijn onzekerheid toch een echte vriend, een maatje, een kameraad, heb gekregen aan Rowan. Maar als ik terugdenk aan de eerste paar maanden. Dan weet je ineens dat als je zelf voor t eerst je eigen hond hebt dat je nog heel veel moet leren. Over jezelf en over je hond. En dat iedere hond anders is, en dat gaat denk ik bij iedere hond opnieuw gepaard met onzekerheid. Je andere hond kent jou, voelt jou aan ... maar een pupje is blanco en je moet echt moeite doen weer om elkaar te leren kennen. Het is zo mooi! Die band opbouwen en dan ineens is daar het moment dat je merkt, "Ja, ik heb een goede band met mijn hond".

Dat is een geweldig gevoel!

Ja heerlijk he hetty het worden toch maatjes van je voor het leven
Mijn broertje hangt hier ook vaak aan de telefoon over hun hondje als er iets is
Liefs joke

mooi verhaalhoor,,ik ben van huis uit met honden katten/koeien etc opgegroeit(boerinneke) maar dan ben je klein,,en heb je echt geen verstand van honden,,hahah dus is niet zo raar hoor,,ik zou ook wel hier en daar een steek hebben laten vallen,met mn echte eerste eigen hond(vailenie) maar je leerd en daar gaat het om..dit was mn oude meissie 10 jaar (leverkanker) was zo gekop dr dat ik dr zelfs wel wilde clonen? heb nog 30000 euro betaald aan specialisten etc,,geen spijt van,,iedereen je bent gek..zou zo tien jaar bvan mn leven geven(om haar nog eens te knuffelen,,wat hield /houd ik van dat dier..ze was 5 en half week toen ik dr kreeg(van een junk gekocht piit /boxer..

Hoi Joke,

Ik ben dan wel met honden opgegroeit, maar je eerste eigen hond is toch wel even anders. Ik vond alles goed. Hij mocht bijna alles en ik was vooral heel gek op Flos. Waar ik toen was, was Flos ook....alleen kon hij niet mee naar school, dan moest hij alleen thuis blijven! Ik was zelf nog maar net 19 toen ik samen ging wonen. Flos paste zich in alles makkelijk aan en ontwikkelde zich als een rustige, lieve, aanhankelijke hond. Hij leerde zijn basiscommando's heel makkelijk. Hij was ontzettend leergierig! Hij liep altijd los achter mij aan en bleef in mijn buurt. Ook al zag hij een andere hond, hij bleef bij me....Nooit moeilijk gedaan tegen andere honden en totaal geen angsten gehad. Kortom hoe makkelijk kan je het hebben, maar toen Buster erbij kwam, was het allemaal even heel anders! Hij was niet dat makkelijke hondje. Hij had duidelijk veel meer leiding nodig...Hij snapte de dingen niet automatisch en stak vaker even een middelvinger tegen mij op. Met hem ben ik op cursus gegaan en dacht ik vaak....Goh wat hebben we het toch makkelijk gehad met Flos! Het is uiteindelijk wel allemaal goed gekomen met Buster, maar ik zat vaak met mijn handen in het haar...en dacht dat ik eigenlijk toch wat te weinig verstand had van het opvoeden van een hond. Nu was Buster dus mijn 2e eigen hond! En tja onze 3e hond Morris, die lijkt eigenlijk stiekem toch best veel op Buster...Ook niet een standaard hond, maar eentje met een gebruiksaanwijzing. En helaas zit deze er niet standaard bij, die moet je zelf uit zien te zoeken....Gelukkig met wat hulp van een GT ben ik nu ook een heel eind met Morris. Je leert van iedere hond denk ik! DAar groeit iedereen in...

Groetjes Monique

Wat een mooi verhaal Joke. Ik ervaar nu precies hetzelfde bij Bram. Je doet zo je best, maar je weet gewoon uit onervaring niet wat juist is. Daarom is HP ook zo'n fijn steuntje in de rug. Ook fijn om te weten dat over een tijdje misschien hier ook de paniek wat minder word als we iets aan de hand is.

Liefs, Mandy & Bram.

kan me alleen maar bij bovenstaande reacties aansluiten

thuis met honden opgegroeid,maar je eerste hond is toch wel weer iets anders


sasja was 2,had cuscussen enz gehad,dus de ideale leerhond
met skinny heb ik het allemaal maar op gevoel gedaan,en is ook goedgekomen


gr liesbeth

hoi Joke,
Wat een mooi verhaal heb je weer geschreven. Hoewel ik het niet herken bij onze eerste hond, was 1,5 jaar toen we hem kregen en heel goed opgevoed, nooit problemen. Herken ik mij nu wel in je verhaal met Snowy. gek he, dat bij je 2e hond te hebben.
gr rita

ik herken het ook wel. Ik heb het nog altijd. Spelen ze wel genoeg, krijgen ze wel genoeg aandacht, geef ik ze het goede voer, ben ik wel een leuk baasje, ben ik niet te ongeduldig etc. etc. etc.. Wordt versterkt omdat het twee eigenwijze ratten zijn buiten die echt schijt hebben aan me soms en dan schiet ik weleens uit mn slof (sla ze niet hoor). Toch weet ik dat ze aan me gehecht zijn. Zat gisteren nog bij mn ouders in bad en dan liggen ze naast het bad anders liggen ze beneden te piepen haha. Ze zijn doooor en dooor verwend (zoals vele viervoeters hier). Soms maak ik me ook druk om te toekomst.. wat als ik meer ga werken wat als als als... tsja ik hoop over 20 jaar ook wat zelfverzekerder te zijn en op deze tijd lachend terug te kijken .

Ik kan best wel in je verhaal/belevenis inleven.
Wij hebben ook altijd honden gehad maar zelf een pup opvoeden is toch heel wat anders.
Toen we Neyo net hadden, hadden we nog een omheiding om ons grasveldje achter in de tuin.
Ik was alleen thuis en wilde met Neyo even in de tuin spelen.Dus had hem opgepakt maar hij werd wat wild in me handen dus voordat ik hem zelf neer kon zetten was ie al gesprongen (niet al tehoog gelukkig)Maar hij kwam verkeerd op zijn pootje terecht en begon te piepen en tehinken.Ik schrok me een ongeluk, dacht dat zijn pootje was gebroken.Ik meteen Neyo opgepakt en met traanen in me ogen de dierenarts op gebeld.Ik al snikkend uitegelecht wat er was gebeurd.De assistente was heel aardig en vroeg wanneer het gebeurt was,ik zei 5 min geldeden.Toen zei ze kijk het nog even een uurtje aan waarschijnlijk is het gewoon verstuikt en is het met een uurtje al een stuk minder en helemaal weg.En gelukkig was dat ook zo.Maar jeetje wat was ik geschrokken zeg!

Ik ben ook opgegroeid met honden (en ook andere dieren), maar helemaal zelf verantwoordelijk zijn voor een hond, is ook nieuw voor mij. Best wel eng idd af en toe, soms voel je je onzeker of je het wel goed aanpakt, of hij wel genoeg aandacht krijgt of misschien teveel, etc. Het is echt een leerproces.