Angst voor mensen en in jas hangen. Help!

Hoi allen,

ik heb een account aangemaakt omdat ik niemand tegen kom met dezelfde problemen als mijn hond van 8 maanden. Ik hoop dat hier ook mensen zijn (ervaringsdeskundigen) die mij hoop kunnen geven op de toekomst.

Wij hebben een redelijk snelle beslissing genomen door een puppy te kopen bij een broodfokker. Het was zo een schatje en ja toch maar meegenomen. Achteraf hadden we veel beter onderzoek moeten doen en niet de honden handel moeten steunen. Stom maar niks meer aan te doen.

Wij hebben een kruising van een Spaanse waterhond en een Wetterhoun. Een heel knap beestje om te zien. We hebben Mos gekocht toen hij 10 weken oud was, en direct meegenomen. Verder kregen we niet veel informatie van de fokker over de andere pups e.d. ook geen foto’s van toen ze klein waren. Moeder zat in een kennel en ze had nog veel andere honden in kennels buiten.

Blijkbaar heeft Mos de angst in de genen van zijn moeder meegekregen in de baarmoeder. Het is ook een zeer gevoelig hondje, ik denk dat de pups in de eerste weken niet goed gesocialiseerd zijn (mogelijk ook buiten in de kennel ook al zei de fokster van niet) en dat er hard tegen ze gepraat is. 

We hebben puppy les gedaan, basiscursus en nu lopen we bij een kynoloog. Daardoor leren we echt hem te leren lezen en daar op in te spelen. We werken buiten met de BAT methode, laten hem veel kauwen en snuffelen en proberen drukke plekken te vermijden. Blijft lastig gezien we in Amsterdam wonen.

De 2 punten waar ik echt tegen aan loop, en benieuwd ben of andere mensen hier ook mee dealen

1) Mos is zeer angstig voor vreemde mensen, voornamelijk voor mannen. Het duurt vrij lang voor hij iemand vertrouwt, bijvoorbeeld bij de vierde ontmoeting met de kynoloog (iemand die echt weet hoe je een hond moet benaderen) was Mos voorzichtig enthousiast om haar te zien maar mocht nog zeker nog niet aanraken, wel at hij een snoepje uit de hand onder tafel.  

de weinige mensen die hier binnen komen krijgen de instructies hem volledig te negeren..
Bij mijn ouders thuis is hij vriendjes geworden met mijn moeder. maar als mijn vader de kamer binnen komt slaat Mos heel hard aan en kan zelfs bijten/nippen met zijn voortanden. 
Dit gebeurde ook bij vrienden die kwamen eten, het ging de hele avond goed zolang ze bleven zitten (niks geforceerd at later zelfs koekjes uit de hand), stond iemand op om de keuken in te lopen, sloeg Mos hard aan en (voorzichtig met voortanden) nippen. Heel veel angst en spanning is wat je dan ziet. Dan neemt diegene ook afstand en laat hem gewoon. 
Dit aanslaan zien we ook heel erg als hij aangelijnd is op straat, vooral in donker/schemer naar wandelaars en fietsers. Die proberen we te vermijden en Mos af te leiden op het moment van passeren.

Wordt dit ooit nog beter? op straat zien we lichte verbetering als hij minder spanning heeft dus dit geeft moed!

2) Verder als zijn emmertje overloopt van veel positieve of negatieve stress bespringt hij ons tijdens de wandeling. bijt dan in de jas en arm en hangt als we hem afhouden in de riem. Dit probeer ik af te leiden door iets in zijn bek te stoppen zoals bal of flosdraad, of laat hem snuffelen en gaan meteen weer naar huis. Dit kan best wel pijn doen en het is lastig hem uit die situatie te halen.

Het is gewoon heel lastig, we proberen het zo goed mogelijk te doen voor Mos, en sommige dagen gaan beter dan andere. We leren ook heel veel over zijn stress signalen en leren dit iedere dag iets beter te lezen.  

Verder is hij voor ons (meestal ;)) ontzettend lief, heel slim, leergierig, een mega teddybeer die graag bij ons is een heel veel knuffelt. hij is niet bang voor geluiden en andere honden is hij echt heel erg leuk mee. Dat zit allemaal mee!

Heel verhaal.. Ik ben vooral heel benieuwd of andere mensen ook met deze punten hebben moeten dealen, en hoe ze daar mee om zijn gegaan, of het beter is geworden. :) <3  liefs! 

Blijf onder begeleiding van de gedragstherapeut....ga daar mee door..heel voorzichtig zullen er stapjes genomen worden ....nu een puber die angst vertoond bij mensen, kan de gedragstherapeut ook eens bij je thuis komen en je hand aanreikingen geven... ?

Ik heb het meegemaakt met mijn collie/herder kruising. Alleen was zei wel heel goed gesocialiseerd bij de fokker en liep moeder en vader hoog nivo agility.

Echter bleek het wel in de genen te zitten omdat we later hoorde dat de moeder ook zo was als jonge hond en alle pups uit het nest ook.

Ik heb haar overal mee naartoe genomen en overal waar ik was met heel veel voer beloont voor aandacht op mij. Speeltje met touw eraan voor gestreste momenten waar ze uit afgeleid moest worden en met voer niet lukte. Bv met vuurwerk of zodat mensen niet meer haar wilde aaien want ik was met haar bezig.

Zo leerden ze dat als ze iemand eng vond naar mij toe kwam en ik haar hielp uit de situatie (en dat was echt iedereen en ook dat happen deed ze net als jouw hond als ze dan toch door gingen met haar benaderen) 

Nu is ze 8 en ik heb zn onwijze sterke band met haar. Ze heeft met 7 maanden zelfs voor publiek een doggydance wedstrijd gewonnen.

Nu is ze nog steeds niet dol op mensen en alleen mijn partner en ik kunnen alles met haar. Andere mensen die haar willen aaien loopt ze van weg, kan ze niet weg dan tolereert ze het maar verstard, ik zorg dat het nooit verder komt als dat, ze mag gewoon niet geaaid worden.

Ze is nergens meer bang voor en loopt overal los. Maar ik moet haar nog steeds beschermen tegen mensen die haar willen aaien, door ze te blokken of haar af te leiden en uit de situatie te halen. Ze laat ook heel duidelijk zien wanneer ze het niet meer leuk vind, eerst wil ze weg lopen, lukt dat niet gaan de oren naar achteren en staart naar beneden, dan verstard ze, en erna zou ze dus gaan bijten alleen dat laat ik nooit gebeuren. Helaas is dat wel eens gebeurd in het begin toen ik dacht dat ze maar gewoon geaaid moest worden en dan zou leren dat er niets zou gebeuren. Dat werkt dus niet.

Michelle heel fijn dat jij je verhaal met mij hebt willen delen. Heel bizar dat het zo ver in de genen doorgegeven kan worden. Je verhaal Geeft me weer moed en kracht om door te zetten, de progressie is er maar gaat met zulke kleine stapjes. Het touw heb ik direct geprobeerd en werkte! We houden vol en fijn te weten dat we niet de enige zijn :) 

" Michelle heel fijn dat jij je verhaal met mij hebt willen delen. Heel bizar dat het zo ver in de genen doorgegeven kan worden. Je verhaal Geeft me weer moed en kracht om door te zetten, de progressie is er maar gaat met zulke kleine stapjes. Het touw heb ik direct geprobeerd en werkte! We houden vol en fijn te weten dat we niet de enige zijn   "

Mos

Super dat je wat aan mijn verhaal hebt. Ik heb later nog een nestje met haar gefokt aangezien haar beide ouders uit heel goede lijnen kwamen en ook een stamboom hebben, alle gezondheid testen waren ook goed. Ze heeft 3 pups gekregen en alle 3 de pups vertoonde het zelfde angstige gedrag ondanks dat de vader een heel stabiele zelfzekere hond is. Je begrijpt dat er nooit meer met haar of haar nakomelingen gefokt zal worden. Dat was voor mij de zekerheid dat het echt voortkwam/ komt uit de genen van moeders kant. Daarvoor dacht ik ook dat het ergens anders mis was gegaan.

6 jaar later hoorde ik pas dat haar moeder ingeslapen is vanwegen het zelf gedrag en na verder onderzoek kwam ik erachter dat ook haar oma zo angstig was.

Ik heb heel wat certificaten en examens gehaald met haar en ze is zelfs als speurhond gecertificeerd en ik werk met haar op evenementen, concerten enz.. ook tussen de harde muziek en mensen dus ja het kan zeker goedkomen maar vooral is het belangrijkste dat ze leren dat jij het altijd oplost voor ze en ze veilig zijn bij jou. En zorgen dat ze heel veel verschillende situaties meemaken vanuit een veilige plek dus om te beginnen nooit laten aaien door vreemde maar wel meenemen naar plaatsten waar veel mensen zijn om te oefenen. Gewoon een klein rondje lopen over bv de kerstmarkt, evt afleiden lekker spelen en gek doen midden in de menigte en weglopen als mensen willen aaien. 

Dan minimaal een dag rust na zn activiteit en alleen lekker naar het bos of zo.

succes.

Michelle, dat bijten in de jas wat TS benoemt.

Dat hoeft toch niet gerelateerd te zijn aan angst. Wel misschien overprikkeling en niet de juiste uiting kunnen vinden en daarom opspringen en bijten in dat wat het dichtst bij is, jas van baas of kuit van baas.

Althans, dat ken ik van mijn eigen pup/puber, en ook mijn vorige herplaatser die soms wat onstuimig kon reageren kon dat uiten in opspringen en snappen en happen.

Afleiden op die momenten werkte niet, en al helemaal niet als ik in een situatie was waar veel mensen waren zoals een markt of winkelomgeving.

Dan kon ik dat maar beter signaleren en "accepteren", en weg gaan uit de drukte en tijdens het weggaan proberen af te leiden, maar eenmaal eruit kon ik pas echt rust erin brengen en rustig voer of een spelbeloning inzetten.

Met accepteren, bedoel ik niet dat ik het liet gaan, ik accepteerde dat ik uit de situatie moest met mijn hond. Ik had wel al leren herkennen wanneer deze op zou gaan springen en zou willen happen, dus ik pakte dan meestal wel al de lijn met links korter en met rechts pakte ik de halsband vlak bij oor om de hond laag te kunnen houden en geen kans meer te geven om in iets van mij te happen. Dat maakte de situatie wat meer controleerbaar, en hoefde ik geen conflict aan te gaan omdat ik de ruimte van de hond domweg beperkte door het wat korter vasthouden en verder doorlopen, op die momenten negeerde ik trouwens verder gedrag. Als ik merkte dat hij of zij weer bereikbaar was voor stem verslapte ik mijn grip en vroeg ik bijvoorbeeld oogcontact, wat ik dan weer kon belonen als er oogcontact werd gemaakt en er vervolgens weer wat meer rust ook in de hond kwam.

Dat denk ik ook ja. Ts geeft zelf aan door te veel prikkels. Dus dat proberen voor te zijn en langzaam met kleine stapjes uitbreiden zonder de grens van de hond over te gaan waar deze ergens in moet bijten.

Als dat dan toch gebeurd dan doe ik altijd, ook bij niet angstige pups bv even de hond bij de halsband vastpakken zonder druk oid, maar zodat deze niet kan draaien, springen enz.. Het bijten opzich negeer ik dan ook. Pas als de hond dan ontspant ga ik weer verder met aandacht oefeningen en sluit het altijd af zoals ik wilde. Ik haal de hond dus niet uit de situatie maar laat hem rustig worden midden in de situatie, dan gelijk na een aandachts oefening belonen en dan wel weg uit de situatie. Ik heb daarmee bereikt dat angstige honden naar mij komen voor sturing en bescherming als ze dat denken nodig te hebben en honden die druk worden of trachten te gaan worden leren dan zelf toch de rust te vinden in de situatie.

Dus het lijkt wel veel op elkaar wat we doen haha

Het afleiden is handig om het bijten om te buigen ipv te corisseren waar een hond nog onzekerder van word wat helaas veel mensen doen. Of om mee afteleiden voordat de hond van te veel prikkels gaat bijten. Maar ook als mensen je hond willen aaien, als ze dan zien dat je gaat spelen als je bv een trekspeletje met je hond gaat doen komen ze minder snel op je hond af.

En gisteren heb ik het zelf nog gebruikt toen ik net mijn pups van 9 weken los uitliet op een omheind terrein en er ineens een vuurwerk bom afging erg dichtbij. Gelijk trekspelletje gedaan ter afleiding en nu lopen ze nog steeds kwispelend rond als er vuurwerk word afgestoken.

De hond niet in bepaalde situaties brengen dat leert hem nooit ermee om te gaan. En ik leer mijn honden graag dat ze op mij kunnen vertrouwen maar inkeer ze gelijkelijk graag aan hoe ze zonder mij ook zo'n situatie aan kunnen door bv rustig te worden waneer de halsband vast pak, dat vastpakken is na een tijdje niet meer nodig dan zie je de hond nadenken en zelf rustig worden zonder dat ik nog iets doe. nog wat later doet de hond het al weer automatisch en zie je niets van angst of overprikkelde signalen bij de hond.

Met een hond bepaalde situaties opzoeken om te oefening is natuurlijk improviseren. Wat gisteren werkte hoeft vandaag niet te werken want de situatie kan net wat anders zijn voor de hond. 

Je hebt al twee goede antwoord gekregen maar ga iets toevoegen. Desensitisatie training heet dat, ben geen opgeleide trainer maar weet wel dat het werkt. Negeren alleen werkt niet, het brein moet een prettige associatie krijgen met het zien van. Beste middel is een traktatie die je hond normaal nooit krijgt. Gekookte kip, zalm of misschien pens. Begin binnen in huis met de kerels die je kent. Ze komen binnen en negeren je hond, gooien ondertussen de traktatie op de grond maar blijven de hond negeren. Als je toenadering ziet naar het persoon? Dan kun je dat verleggen naar buiten met mensen die je kent. Zie je dit niet die verbeteren na een lange tijd? Dan kun je een safezone maken voor je hond door middel van een babyhekje en afscheiding waar dan die enorme bedreiging ergens anders zit. Ook hier geldt weer dezelfde tactiek, wat lekkers in de safezone gooien, blijven negeren en so on.

Het in je jas bijten onder je wandeling? Pffff, die van mij en andere vreemde hondjes? Worden ook weleens te enthousiast en kan mijn broek gelijk de was in aan modder bende. Persoonlijk denk ik daar niet al teveel van aan problemen. Behalve dan mensen die in hun zondagse kleding door het bos wandelen en dan gaan zeuren over het gedrag van kinderen en honden

Dit is trouwens een angstige hond, shut down noemen we dat https://www.youtube.com/watch?v=KvmgvOMS7Ko

https://www.youtube.com/watch?v=XpM1nqhDzYM dat zijn zekere honden maar de behoefte wordt niet vervuld