Advies nodig: Hele lieve straat hond in Suriname - pagina 2

Lin

" Kijk es aan, genoeg mensen dus die voor de hond zorgen!
Wat het vrij lopen betreft... je kan daar gevaar in zien, je kan daar ook het geluk van een vrij leven in zien. Als je een vrije hond op een erf gaat opsluiten, is de kans groot dat de hond alles in het werk zal stellen om te ontsnappen om toch weer vrij te kunnen zijn. Waarom zou je dan iets willen opdringen wat de hond zelf niet wil?
Onderschat straathonden niet, de meesten kunnen prima voor zichzelf zorgen en ze zijn daar erg vindingrijk en ondernemend in. En daarmee bedoel ik niet dat er geen hulpbehoevende straathonden zouden bestaan, zeker niet, maar het omgekeerde is ook echt niet het geval.
Ik heb veel tijd doorgebracht in ontwikkelingslanden en duizenden straathonden in alle uithoeken vd wereld gezien en eerlijk gezegd: het gevoel van bewondering voor die pientere rakkers primeert toch boven dat van medelijden.
Ze hebben ook een leven los van de mens, 's nachts jagen ze op ratten of andere knaagdieren, troepen ze samen met andere honden, maken ze samen kabaal,... daar staan mensen vaak niet bij stil, dat ze wel een eigen leven leiden. Een ander leven dan onze huishonden, maar daarom niet minderwaardig.

Los daarvan begrijp ik volkomen dat je je hart verloren hebt aan deze hond en haar graag wil koesteren. Maar wat ik wil zeggen... probeer niet alleen haar 'zielige' kant te zien, en ook haar waardevolle kwaliteiten als onafhankelijk individu. "

Alaska's Finest!

Helemaal mee eens!

Dobry

" Ik heb zelf ook twee jaar in zuid Amerika gewoond en moet toch even iets kwijt. Onze straathonden (er woonde een roedel van ongeveer 15 honden in ons buurtje) waren niet zielig. Ok ze sliepen buiten, moesten scharrelen voor hun eten en als ze ziek waren ging niemand naar de dierenarts (hoewel ik en ook anderen dat best wel deden als een hond een wond had bijvoorbeeld ).Maar ze hadden namen, mensen gaven ze restjes als ze het konden missen en er was harmonie. Ze hoorden erbij. De meesten konden niet eens tussen 4 muren leven zonder in paniek te raken. Onze hond zat ook in die roedel als we gingen werken. Dat deed ze liever dan opgesloten zitten in de tuin. Als ik uit de bus stapte kwam ze vrolijk aangerend maar iedere ochtend stond ze bij de poort. In mijn wijk kwamen geen toeristen. Ik had serieus in de stress gezeten als het gevaar bestond dat een toerist mijn hond zou meenemen of een van de straathonden waar ik toch best aan gehecht was. Ideaal was het echt niet. Er werd wel eens gevochten, ik denk niet dat ze heel oud werden. Maar ik denk niet dat ze ongelukkiger ware dan de te dikke hondjes die ik hier aan een lijntje in het plantsoen zie lopen. Ja ze kunnen zielig kijken als ze iets van je willen (meestal eten, soms een aai). Maar kijk ook eens van een afstandje hoe zielig ze echt zijn. De hele dag buiten, werken voor je eten, een sociaal leven in een roedel is soms net zoveel waard als een warme zachte mand en knuffels. Er zijn echt wel straathonden die het moeilijk hebben maar het leven is geen Disney film waar iedere hond op zoek is naar een baasje. "

Klara

zulke honden hebben ook een heerlijk leven, denk dat het ongeveer zo ooit overal wel was. Ik heb een internetkennisje dat in Bulgarije woont en zij verteld dat haar honden gewoon om het huis en verder rondscharrelen en zo nu en dan eens thuiskomen om te eten en te slapen. Overigens worden volgens haar de honden wel oud, achttien jaar is voor een grote hond zelfs is heel normaal volgens haar. Ik vermoed (maar weet het niet zeker) dat deze honden ook nooit gevaccineerd worden. Zou ik eens na moeten vragen.

Maar landen veranderen en rondzwervende honden worden te lastig en lopen gevaar gedood te worden niet in het verkeer perse maar omdat ze opgepakt worden en in dodingsstations gebracht.

Dit vind ik wel een mooi stukje wat veel zegt

Once upon a time, there was a country, a beautiful country, with poor, but loving people. They had a house, their land and their animals: cows, horses, pigs, cats and dogs. Even the animals that were used for work, all of them were happy: they had their own little home and they weren’t starving. But this country, named Romania, changed.

And the popular saying, “From my own slice of bread I’ve raised a person and a dog,’’ was not valid anymore. Suddenly, Romanians became dog killers (and not only this, also horse killers, cat killers and so on). And money became more important than life. The politicians made laws in order to permit them to take a life, even it was an animal life, in the name of the law. The administration ignored the problem of stray dogs till they become too many. And then a massacre began. A national massacre of the dogs.

Ramon29

" Kijk es aan, genoeg mensen dus die voor de hond zorgen!
Wat het vrij lopen betreft... je kan daar gevaar in zien, je kan daar ook het geluk van een vrij leven in zien. Als je een vrije hond op een erf gaat opsluiten, is de kans groot dat de hond alles in het werk zal stellen om te ontsnappen om toch weer vrij te kunnen zijn. Waarom zou je dan iets willen opdringen wat de hond zelf niet wil?
Onderschat straathonden niet, de meesten kunnen prima voor zichzelf zorgen en ze zijn daar erg vindingrijk en ondernemend in. En daarmee bedoel ik niet dat er geen hulpbehoevende straathonden zouden bestaan, zeker niet, maar het omgekeerde is ook echt niet het geval.
Ik heb veel tijd doorgebracht in ontwikkelingslanden en duizenden straathonden in alle uithoeken vd wereld gezien en eerlijk gezegd: het gevoel van bewondering voor die pientere rakkers primeert toch boven dat van medelijden.
Ze hebben ook een leven los van de mens, 's nachts jagen ze op ratten of andere knaagdieren, troepen ze samen met andere honden, maken ze samen kabaal,... daar staan mensen vaak niet bij stil, dat ze wel een eigen leven leiden. Een ander leven dan onze huishonden, maar daarom niet minderwaardig.

Los daarvan begrijp ik volkomen dat je je hart verloren hebt aan deze hond en haar graag wil koesteren. Maar wat ik wil zeggen... probeer niet alleen haar 'zielige' kant te zien, en ook haar waardevolle kwaliteiten als onafhankelijk individu. "

Alaska's Finest!

Heel mooi gezegd, ik zie aan uw reactie en dat van een aantal andere leden dat Boogey waarschijnlijk toch een goed leven heeft omdat buurtbewoners helpen. Toch ga ik voor de zekerheid een dierenarts optrommelen om ervoor te zorgen dat ze ingeënt word en medisch word onderzocht zodat ze tenminste gezond rond kan snuffelen. Op dag één vond ik het heel rot voor Boogey maar naarmate de tijd verstrijkt en ik meer te weten kom lijkt het erop alsof ze wellicht beter af is in Suriname met zorgzame buurtbewoners. Kan het natuurlijk mis hebben maar het lijkt allemaal minder erg dan ik in eerste instantie had gedacht. Hartstikke bedankt voor uw reactie!

Marie-Rose & Tibootje (RIP) + Freya'tje

Ik geloof spijtig genoeg niet erg in dat zorgen voor...veel straathonden komen op vreselijke wijze aan hun einde door de oh zo geweldige mensheid, bepaald niet iedereen meent het goed met ze. Of ze waren niet altijd straathonden, maar op straat gezet door hun bazen.

Blij dat er nog mensen zijn die op een roze wolk leven of niet willen inzien hoe schrijnend het is voor de meeste straathonden. Vroeger vroeger...ik ben het dus volledig eens met wat Dobry schreef. Vroeger is niet meer en de mens lijkt wreder en wreder te worden. Ik ken o.a. een lieve dame die honden van straat haalt in Roemenië, ze verzorgt ze, brengt ze in orde en zoekt huisjes voor hen in België, Duitsland, Nederland etc. Ik heb contact met een paar baasjes van die voormalige straathondjes en krijg fotootjes van hen overheerlijk in de zetel, op wandel etc. Ze hadden geen enkele moeite om zich aan te passen en het leven op straat missen ze beslist niet.

En met alle respect, maar Suriname is ook niet bepaald de hemel op aarde voor de arme honden. Dat is de harde waarheid !