*Spikey* keihard gevochten, nu je rust gevonden..Rust zacht mijn vriend!

Ze weet altijd precies wat ze wilt en hoe ze het wilt.

Ze heeft nu al een heel uitgesproken karaktertje, dus ben ervan overtuigd dat als ze vragen heeft, ze die ook stelt..

Met Nino gaat het goed..

Hij is gewoon zichzelf, en zoekt Spikey ook niet.

De avond voordat we naar de dierenarts gingen, dus voor we het slechte nieuws kregen, was hij wel anders.

Hij ging een paar keer bij Spikey kijken, heel rustig en kwispelde rustig en laag, even snuffelen en ging hij ergens anders liggen.

Dit viel direct op, omdat Nino normaal heel energiek is, Duikt overal bovenop, en nu was hij heel beheerst..

Misschien merkte hij dus al dat Spikey pijn kreeg.

 Ik heb deze wending door mijn verhuizing niet meegekregen. Wat verdrietig voor jullie, heeel veel sterkte de komende tijd.

Kinderen zij  heel flexibel.  De dood is voor een volwassene heel naar, maar voor kinderen is het simpel. Dood is dat het weg is en niet meer terugkomt. Als je je kind verteld dat spikey heel erg ziek was  en daarom is dood gegaan, dan accepteren  ze dat. Zeker als ze heel klein zijn. 

Ze nemen het leven zoals het komt en geloven jouw in alles wat je verteld.

Slapen betekend dat iemand nog wakker kan worden,dus dat zou ik niet vertellen.

Dan blijven ze misschien denken dat spikey terug komt...

Oh Spikey toch....

Veel sterkte Patricia.

Misschien tijd om de titel van je topic aan te passen?

Hoe is het nu met je verder? 

Het gaat wel..

Ik mis hem ontzettend! Hij gaf zoveel warmte, en was onvoorstelbaar lief, voor alles en iedereen..

Wanneer ik aan hem denk, voel ik nog veel verdriet, gemis maar ben ook heel blij dat ik hem heb mogen kennen. Ik kan af en toe al aan hem denken met een glimlach op mijn gezicht, want hij was zo 'lomp' dat ik vaak in een deuk om hem lach.. Ik probeer troost te halen, uit het feit dat ik hem heb mogen kennen, dat hij zo'n groot deel van me leven is en altijd zou blijven..

Misschien klinkt het heel gek, maar soms lijkt hij gewoon heel dichtbij te zijn. Alsof hij nog steeds bij ons is, alleen kunnen we hem niet meer zien. Spikey heeft me zoveel geleerd..

Dat laatste, zo voel ik het ook, is niet gek.

Soms denk en voel ik dat ze ons nog steeds kunnen zien en volgen wat we doen. Ze kijken gewoon met ons mee.

Hoe is Het met Nino?

Helemaal niet gek, integendeel.

En Spikey heeft jouw leven een stuk rijker gemaakt 

Heel verhaal getypt en weg..

Wat ik dus wou zeggen is, dat we sinds een paar dagen een 2e hond erbij hebben. Ik ben het zo gewend om 2 honden om me heen te hebben. Spikey kan nooit vervangen worden..Maar er was wel een grote lege plek in huis die je ontzettend aantrok..Dat was heel moeilijk..voor 1 hond eten kopen, 1 hond uitlaten, het zeggen van ik heb 1 hond..Verschrikkelijk..Naast het gemis en verdriet voor Spikey, voelde het ook heel vreemd om maar 1 hond te hebben..Dat gaf nog een soort extra druk..

Mijn gezinssituatie is nou niet echt ideaal om een hondje te adopteren. Tenminste ik heb gekeken, maar met kleine kindjes en Nino leek het voor mij wel onmogelijk..Maar ik heb verder gekeken, en daar stond ze..Een hondje wat zo snel mogelijk weg moest, wegens het niet samengaan met de andere huishond. Het tegenovergestelde van Spikey, namelijk een kruising chihuahua..

Doordat ze totaal anders is, maak ik ook geen vergelijkingen tussen Spikey en haar. Ze is een vrij 'blanco' hondje (voor zover we nu weten) en ong 6 maanden. Ze is heel aanhankelijk, loopt overal achter me aan. 

Het voelt goed om een 2e hondje erbij te hebben.

Mijn kinderen zijn dol op der, en zij is ook erg knuffelig voor de kinderen. Nino moet nog een beetje wennen aan een klein hondje, maar vind het duidelijk ook fijn om niet meer de enige hond in huis te zijn. Ik zal een ander topic over haar aanmaken, want dit topic is van Spikey..

Al met al, we missen Spikey vreselijk..Zijn aanwezigheid, zijn trouw en warmte..Wat een geweldige hond was het! Er is niemand die Spikey kan vervangen..Hij zit in me hart, is nog steeds een groot deel van me leven..Hij heeft me gevormd tot wie ik nu ben, hij kwam op het moment dat ik hem zo ontzettend nodig had, en heeft mij een totaal andere kijk op het leven gegeven..

Hij was de beste vriend die je kon hebben..

Wat Spikey voor mij betekende is onbeschrijfelijk..

Het lijkt inderdaad of hij gewoon overal meekijkt en gewoon bij ons is..

Soms ga ik alleen naar buiten en voel ik het alsof hij meeloopt, een andere keer voelt het alsof hij thuisblijft en ik dus echt alleen ga..

Het voelt heel vreemd, wel goed, maar vreemd.

Ik voel me vreselijk omdat ik hem zo mis, ik voel me zo op men gemak omdat het voelt dat hij er is..Het is heel dubbel allemaal..

Ik kan af en toe al met een glimlach aan hem denken, en barst niet meer in tranen uit, als iets me aan hem herinnert..

Mijn kindjes gaan er ook goed mee om, mijn oudste dochter zegt bijna dagelijks 'Spikey komt niet meer' dan gaan we een extra kaarsje branden en praten we over hem al kijkend naar zijn foto's. Zij is echter zo weer afgeleid en gaat lekker verder spelen, dan heb ik nog even de tijd nodig om, om te schakelen.

Nino zoekt hem niet, ruikt niet aan Spikey zijn spullen, en doet wat hij altijd doet..Aan Nino merk ik dus helemaal gaan verandering

Spikey is Spikey en dat zal hij altijd blijven.

Goh wees blij dat Nino gewoon doet. Het zo er nog maar eens bij bovenop komen als hij zwaar zou treuren. En je daar dan ook nog problemen mee had.

Daar geen enkele hond van over heel de wereld verandering in brengen. Maar er zijn nog zoveel hondjes die onze hulp en een goede thuis nodig hebben.

En door deze nieuwe situatie wordt jij nu ook gedwongen van bezig te zijn.

Ook Nino heeft nu zijn bezigheid.

Geef het een paar weken en dan komt het wel snor.

 Dit was ik

Voor ons was Spikey een totaal onbekende hond, maar zelfs ik heb het gevoel dat ik hem 'kende' en kan me zo goed invoelen hoe je zo'n kanjer vreselijk mist.

Hij heeft zijn ereplaatsje in je hart en zal daar altijd blijven.... en het zal fijn voelen dat hij nog bij jullie is gevoelsmatig... raar en onwezelijk, maar hij zal vast een oogje in het zeil houden 

Spikey was heel bijzonder..

Een vriend voor iedereen die hem kende, een grote goedsul, en een hartendief!

Ik weet nog goed dat Spikey een keer werd lastig gevallen door een andere grote hond. Spikey liep eerst bij mij en die hond vandaan, maar de hond ging hem echterna om hem in zijn velletje te nippen..Spikey hapte in de lucht als waarschuwing en kwam toen achter mij staan van, los jij het even op..

Het begon al op de hondenschool, Spikey was 9 weken en de grootste pup in de groep. Als de pups onderling een akkefietje kregen, ging hij ernaar toe en gaf een harde blaf. Dit was voldoende om de andere pups te doorbreken, en er werd lekker verder gespeeld..

Spikey was al een grote hond van 3 en half, toen hij zich wild schrok..

Ik zat op de bank wat te kijken en hoorde een geluidje in de gang. Spikey hoorde die ook, en ging vol goede moed kijken..Hij kwam echter terug gerent, en zat naast mij op de bank te grommen. Nino was een maand of 5, dus best nog een smurfje en ging ook pols hoogte nemen, hij bleef wat langer weg dus ik dacht even kijken wat er is..Het bleek dat ik de gang kast deur niet goed had dicht gedaan, dus onze poes was erin gegaan en zat daar wat te rommelen..Nino stond ook mee te neuzen, en Spikey...die hoorde ik in de woonkamer vanaf de bank nog verder grommen hahaha

Wat een mooi verhaal. 

Wat was hij een geweldige hond, kleine held die je opzocht. Mooi.

Toen hij zelf nog een pup was, was hij ontzettend lomp..

Hij rende een keer heel hard voor zich uit, daar stonden dus huizen, ik dacht hij staat zo ineens op de noodrem, maar nee hoor..hij rent vol tegen die huizen aan, om verbaasd om te kijken, waar die huizen ineens vandaan kwamen..

Hij heeft nooit durven zwemmen. Ik ben een keer zelf verder het water in gegaan, om te kijken of hij achter me aan zou komen, maar hij stond met zijn buikje boven het water naar me te blaffen. Hij ging niet verder als hij de grond niet meer voelde.

We waren een keer in het bos, en op het stukje waar de honden alweer vast moesten, liep een grote kudde schapen, met baas en een border collie..Ik dacht oowhjeej, het pad loopt er precies doorheen! Dus 'Spikey naast' en lopen maar..Hij liep strak tegen me aan te kijken alsof de schapen, hondeneters, waren. We waren er bijna doorheen toen een schaap vlak achter Spikey ging blerren, met zijn billen al dicht geknepen rende hij naar voren..om vanaf daar terug te kijken..

Van Spikey is er maar 1..Ik vind hem zo knap! Een geweldig karakter, en hij gaf je het gevoel dat hij precies wist wat eraan de hand was, als ik zelf een slechte dag had. Hij wist precies hoe die me moest troosten.

Eerst van een afstandje me aanstaren, als ik vervolgens naar hem keek, legde hij zijn grote kop op me schoot met een blik van 'het komt wel goed' als ik hem dan stevig vastpakte, ging hij naar achter en keek me al breed kwispelend aan met zo'n blij hoofd, dat je wel weer moest lachen. Dan ging hij springen, hij had zijn doel bereikt..

Heel veel sterkte met het verlies van Spikey 

Even een traantje weg gepinkt bij het lezen van de veranderde titel.

Nogmaals, hij heeft me op afstand geraakt. Had door zijn verhaal een band met hem.

Na het lezen van je laatste stukjes heb ik een glimlach.

Wij zouden hier zeggen : een held op sokken 

Leuk zo'n verhalen te lezen over DE Spikey  !!

Wel dapper om de titel aan te passen, get is zo definitief.

Snap door je verhalen zo goed hoe erg je hem zal missen. Wat een heerlijke hond. Goud waard! 

Patricia wat een mooie herinneringen deel je met ons over Spikey.

Echt zo ontroerend om te lezen 

Wat zal je hem missen je geweldige kerel waar je zo hard voor gevochten hebt

Er zullen momenten komen in de toekomst dat je denkt..hier had spikey zo op gereageerd...

Glimlach en herinner hem even in je gedachte  en bedank hem voor wie hij was...(Spikey is dan heel even weer bij jou)

Althans zo zie ik het

Wens je veel sterkte Patricia.

Spikey zal je nooit vergeten.

Wat een mooie herinneringen heb je aan Spikey!

 Je neemt me de woorden uit m'n mond, alleen dacht ik aan een held op sloeffen 

Veel sterkte met het verlues van Spikey

Wat kunnen honden bijzonder zijn. 

Mooi om die verhalen te lezen  

Sterkte

och...lieve Spikey toch...

heel veel sterkte patricia...xxxx

Nogmaals veel sterkte Patricia.

Ik heb je trouwens een pb'tje gestuurd een aantal dagen geleden in verband met de tekening, mogelijk heb je hiervan weer geen melding gekregen?

Jee Patricia, ik heb je topic gevolgd maar ivm drukte zie ik nu pas de laatste pagina's van dit topic. Schrik ervan, vind het zo erg voor jullie.

Ik heb jullie jaren geleden meegemaakt op Zandvoort, weet je nog? Zo'n lieve lobbes was Spikey, een grote lieve hond. Daar moet ik aan denken als ik aan Spikey denk, zie ik ons zo weer lopen. Hij was een bijzondere hond, je bent een fantastisch baasje en hebt hem alles gegeven wat je kon.

Ik wens jullie heel veel sterkte met dit grote verlies. Je voelt dankbaarheid en blijdschap omdat je hem in je leven hebt gehad en het grote verdriet en de leegte vanwege het gemis. Echter zal hij altijd in je hart zitten door de herinneringen, dat gaat nooit weg.

Dikke knuffel vanaf hier.

Heel veel sterkte by my 6 maand geleden ik mis nog steeds myn lieve queenie ze was myn kindje en ze zal altijd in myn hart blyven net zoals spikey by jou we vergeten ze nooit ik heb ook een puppy en ze helpt me erdoor maar het gemis zal blijven denk ik nog heel veel sterkte