De eigenwijze hond 
En wat vindt de eigenwijze hond eigenlijk over eigenwijze honden?
"Hmmm... daar denk ik het mijne van... 
"
......maar zodra je gaat dirigeren krijg je dat! "
Die 'old school' insteek was dan ook van zeer korte duur 
"Hmmm... daar denk ik het mijne van... " "
Ja, heerlijk 
geniaal en karakteristiek 
Ahhhh helaas geen foto's op de tablet maar hier kunnen jullie waarschijnlijk ook wel een beeld bij vormen.....
"Who are you to think I can be bribed?"
Omkoopbaar? Neuuuuh!
Mensjes manipuleren? Jaaaaaa!
Eigenwijze dieren zijn doorgaans een probleem voor de mens. De mens verwacht van een dier immers slaafse onderdanigheid. Dit wordt bevestigd door het feit dat mensen een hogere intelligentie toekennen aan dieren die "goed luisteren". Als meest intelligente hond wordt dikwijls de border collie geciteerd. Het aantal woorden en commando's die je dit fantastische ras kan aanleren, lijkt wel eindeloos. Het stoort mij echter mateloos dat dit ras steevast als meest intelligent uit de bus komt. Sinds wanneer wordt "slaafse onderdanigheid" gezien als een hoge vorm van intelligentie? De omgang van vele "brave" huisvaders met hun hond lijkt soms eerder op "huis- en tuin fascisme" dan wat anders...
Zo ziet de mensheid de ezel als een dom dier... zo koppig dat het zelfs een scheldwoord is geworden! Nochtans op basis van neutrale wetenschappelijke maatstaven is een ezel juist een van de slimsten uit het dierenrijk... zo wijs zelfs dat het best een eigen mening kan vormen... en dat wordt door de meeste mensen nu juist niet gewaardeerd [...]. Zo, indien jij zoals de meeste mensen van mening bent dat een ezel onhandelbaar dom is, hoed je er dan voor om een eigenwijs en zelfstandig ras te kiezen.
Onze maremma is een extreem zelfstandige hond. Ik geef hem zelden of nooit een bevel. De meeste bevelen kent ie wel maar ik verveel onze reuze grote viervoeter er zo weinig mogelijk mee want ik weet dat ie ieder bevel evalueert en analyseert. Als je roept "zit", dan hoor je hem al denken "waarom moet ik nu gaan zitten? Kan dit echt niet zonder?" Het zit immers zo dat ik juist aan gezag dreig te verliezen als ik het ene stompzinnige na ander overbodig commando geef. Een maremma is trouwens niet zo vertrouwd met het begrip "baasje". Door eeuwenlange selectie is de maremma een van de meest geschikte waak- en beschermhonden die er zijn. Als er immers gevaar voor de roedel of het terrein dreigt, dan zal hij gaan blaffen en blijven blaffen totdat het gevaar weg is en niet totdat het baasje-wie-zou-dat-wel-mogen-zijn? roept om op te houden !!! Een maremma is niet zozeer gefocust op de mens dan wel op zijn roedel. Da's ook al zo'n moeilijke voor de mens die zichzelf graag beschouwd als het centrum van het heelal !? Voor de goede orde der dingen moet ik er anderzijds wel over waken dat ik het alfadier blijf...
Besluit: als je "eigenwijze ezel" eerder een geuzenaam vindt dan een scheldwoord, dan kan ik je een zelfstandig hond warm aanbevelen. In het andere geval: er is veel meer keus in fantastische rassen bij de volgzame op-de-mens-gerichte honden!
Een ding weet ik wel zeker: je kan je echt nooit genoeg laten adviseren bij de keuze van je gezelschapsdier !
Ik heb met één van mijn honden ooit de fout gemaakt om, voordat hij op moest voor zijn diploma, nog éven op het bospad voor de hondenschool met hem alles te oefenen wat hij dalijk moest laten zien.
Dat oefenen ging foutloos, dus ik ging met de borst fier vooruit het veld op toen we aan de beurt waren....
Nou... hij deed zo'n beetje alles net andersom en keek me dan aan van "hé juffie, ik heb net daarzo al drie keer voor je gezeten en gewacht, als je het nou nog niet snapt...". Ik werd er met de minuut meliger van...
Het werd een chaos...
Toch kreeg hij zijn diploma... vanwege dat we een zeer goede baas-hond binding hadden (en ik gok dat de juf wel gezien had dat hij buiten... eh "werktijd" alles foutloos had laten zien....)
Bij veel baasje sloeg namelijk ook de paniek en irritatie toe wanneer hun pup iets niet direct goed deed, wat dan resulteerde in rukken aan de lijn, snauwen, zuchten.... en dan houdt het op...
Ik denk dat dat ook de boodschap is voor elk ras, eigenwijs of niet: je geduld bewaren...
Maar, anyway, Doggen kunnen er ook wat van... "
Haha
Dat doet mij terugdenken aan onze ervaring met de hondenschool. Toen wij er aankwamen met onze vorig hond, een Estrella, werden wij op het eerste zicht buitengekeken. Toen we ons wilden inschrijven voor de jongerenklassen en socialisatie, mochten mijn dochter en onze grote berghond na enige deliberatie dan toch meedoen op voorwaarde dat ik er constant bij bleef. Ik zie die lieve juf nog voor mij tijdens de eerste les. "Kindjes als je hond braaf is geweest, dan krijgt ie een koekje. Dus we geven nu allemaal een koekje." Onze Roxo spuwde ostentatief dat koekje meteen weer uit als of ie al meteen duidelijk wou maken "met iedereen maar niet met mij!". En inderdaad. Hoe eenvoudig ook de oefening, Roxo deed het altijd opzettelijk (?) verkeerd. Op het einde was er dan een test. Toen moesten de hondjes alle aangeleerde oefeningen in een keer uitvoeren!? Dat bleek zelfs voor de besten van de klas heel moeilijk te gaan. Mijn dochtertje die de eersten al zag falen, begon plots onbedaarlijk te huilen. Dat lukt NOOIT met onze Roxo - spookte het door het hoofd van het kind. De rest laat zich geraden: onze berghond had plots een heel goede reden om het wel goed te doen en deed vervolgens alle oefeningen feilloos na elkaar alsof hij nog nooit wat anders gedaan had ! 9/10 want een klein schoonheidsfoutje: na de oefening liep ie recht naar haar toe i.p.v. stil te zitten alsof ie wel wou aangeven dat je hem er nooit helemaal onder zou krijgen. Wij in alle staten! Wij zagen voor onze Roxo al een toekomst als circushond!! Thuisgekomen bouwden we het hele parcours na om aan vrouwtje te laten zien wat Roxo kon.... maar Roxo keek er naar en leek wel te zeggen " ik ben hier thuis en niet niet op school h?!?" en sliep gewoon verder in de middagzon! Het is dan ook nooit wat geworden met het circus.
Dat doet mij terugdenken aan onze ervaring met de hondenschool. Toen wij er aankwamen met onze vorig hond, een Estrella, werden wij op het eerste zicht buitengekeken. Toen we ons wilden inschrijven voor de jongerenklassen en socialisatie, mochten mijn dochter en onze grote berghond na enige deliberatie dan toch meedoen op voorwaarde dat ik er constant bij bleef. Ik zie die lieve juf nog voor mij tijdens de eerste les. "Kindjes als je hond braaf is geweest, dan krijgt ie een koekje. Dus we geven nu allemaal een koekje." Onze Roxo spuwde ostentatief dat koekje meteen weer uit als of ie al meteen duidelijk wou maken "met iedereen maar niet met mij!". En inderdaad. Hoe eenvoudig ook de oefening, Roxo deed het altijd opzettelijk (?) verkeerd. Op het einde was er dan een test. Toen moesten de hondjes alle aangeleerde oefeningen in een keer uitvoeren!? Dat bleek zelfs voor de besten van de klas heel moeilijk te gaan. Mijn dochtertje die de eersten al zag falen, begon plots onbedaarlijk te huilen. Dat lukt NOOIT met onze Roxo - spookte het door het hoofd van het kind. De rest laat zich geraden: onze berghond had plots een heel goede reden om het wel goed te doen en deed vervolgens alle oefeningen feilloos na elkaar alsof hij nog nooit wat anders gedaan had ! 9/10 want een klein schoonheidsfoutje: na de oefening liep ie recht naar haar toe i.p.v. stil te zitten alsof ie wel wou aangeven dat je hem er nooit helemaal onder zou krijgen. Wij in alle staten! Wij zagen voor onze Roxo al een toekomst als circushond!! Thuisgekomen bouwden we het hele parcours na om aan vrouwtje te laten zien wat Roxo kon.... maar Roxo keek er naar en leek wel te zeggen " ik ben hier thuis en niet op school h? !?" en sliep gewoon verder in de middagzon! Het is dan ook nooit wat geworden met het circus. "
O gister met mijn dochter van 3 een paar doggie-dans filmpjes gekeken op You tube en je raad het al dat wilde ze ook wel met Sjonnie doen.
Dus ik maar uitgelegd dat Sjonnie honden daar niet voor gemaakt zijn. Maar wel voor knuffelen en aaien. En dat vond ze gelukkig ook wel goed.
Een heel eigenwijs ras hier de Tibetaanse Mastiff 
Ik zie het meer als zelfstandig en zelfdenkend en niet slaafs.
Wat voorbeeldjes. Met loslaten bepalen ze zelf wel wanneer het tijd is om naar huis te gaan. 
Kun je roepen wat je wil. Ik heb bij sommige die ik had van het ras in de puberjaren soms wel eens een uur geprobeerd weer te pakken te krijgen. Lokken...nee onomkoopbaar. Loop je er quasi nonchalant schuin naar toe en denk je ik kan pakken wordt er net op tijd een sprong opzij gedaan en weggehold. Zelfs stukje "nep weggereden" of gelopen.Had ik geluk kwam iemand met een hond er aan en kon ik vragen snel bij de halsband te pakken. Tot dat trucje ook bekend was.
Of je roept bij de achterdeur om te komen. Wordt de andere kant opgekeken. De naam kennen ze opeens niet. Sarah is niet thuis.
5 minuten later staat ze bij de achterdeur van "ja wat is er nou je riep toch?".
Of je zegt "matje". Dan net ervoor gaan liggen.
Of breeduit voor de deur gaan liggen en kijken van ja loop er maar omheen.
Krijgt ze koekje in de dierenwinkel gaat ze liggen. Grondig inspecteren lijkt het haar eet ze het anders duwt ze het weg.
Of was met puber Tibetaanse Mastiff reu in het park. Hij ging wat stoer doen in het park tegen andere stoere reu. Ik zei zit en wilde de controle nemen en meteen goed leren dat hij dat niet mag. Nee zitten wat hij goed wist was op dat moment opeens uit het geheugen verdwenen. Ik dacht zeg ik A moet ik ook B zeggen. Ik heb bijna 3 kwartier in het park gewacht. Ging het kontje heel langzaam naar beneden. 
Ik vind het wel mooi een eigen willetje haha.
Dat doet mij terugdenken aan onze ervaring met de hondenschool. Toen wij er aankwamen met onze vorig hond, een Estrella, werden wij op het eerste zicht buitengekeken. Toen we ons wilden inschrijven voor de jongerenklassen en socialisatie, mochten mijn dochter en onze grote berghond na enige deliberatie dan toch meedoen op voorwaarde dat ik er constant bij bleef. Ik zie die lieve juf nog voor mij tijdens de eerste les. "Kindjes als je hond braaf is geweest, dan krijgt ie een koekje. Dus we geven nu allemaal een koekje." Onze Roxo spuwde ostentatief dat koekje meteen weer uit als of ie al meteen duidelijk wou maken "met iedereen maar niet met mij!". En inderdaad. Hoe eenvoudig ook de oefening, Roxo deed het altijd opzettelijk (?) verkeerd. Op het einde was er dan een test. Toen moesten de hondjes alle aangeleerde oefeningen in een keer uitvoeren!? Dat bleek zelfs voor de besten van de klas heel moeilijk te gaan. Mijn dochtertje die de eersten al zag falen, begon plots onbedaarlijk te huilen. Dat lukt NOOIT met onze Roxo - spookte het door het hoofd van het kind. De rest laat zich geraden: onze berghond had plots een heel goede reden om het wel goed te doen en deed vervolgens alle oefeningen feilloos na elkaar alsof hij nog nooit wat anders gedaan had ! 9/10 want een klein schoonheidsfoutje: na de oefening liep ie recht naar haar toe i.p.v. stil te zitten alsof ie wel wou aangeven dat je hem er nooit helemaal onder zou krijgen. Wij in alle staten! Wij zagen voor onze Roxo al een toekomst als circushond!! Thuisgekomen bouwden we het hele parcours na om aan vrouwtje te laten zien wat Roxo kon.... maar Roxo keek er naar en leek wel te zeggen " ik ben hier thuis en niet niet op school h?!?" en sliep gewoon verder in de middagzon! Het is dan ook nooit wat geworden met het circus. "
Ja, dat dus....
Ik kan met mijn malloten prima zaken doen, maar ik zeg altijd maar dat ze voor geen cent luisteren, want als ik wil laten zien dat ze me snappen, verrekken ze elke medewerking te geven...
Maar als het écht moet..........
Dat doet mij terugdenken aan onze ervaring met de hondenschool. Toen wij er aankwamen met onze vorig hond, een Estrella, werden wij op het eerste zicht buitengekeken. Toen we ons wilden inschrijven voor de jongerenklassen en socialisatie, mochten mijn dochter en onze grote berghond na enige deliberatie dan toch meedoen op voorwaarde dat ik er constant bij bleef. Ik zie die lieve juf nog voor mij tijdens de eerste les. "Kindjes als je hond braaf is geweest, dan krijgt ie een koekje. Dus we geven nu allemaal een koekje." Onze Roxo spuwde ostentatief dat koekje meteen weer uit als of ie al meteen duidelijk wou maken "met iedereen maar niet met mij!". En inderdaad. Hoe eenvoudig ook de oefening, Roxo deed het altijd opzettelijk (?) verkeerd. Op het einde was er dan een test. Toen moesten de hondjes alle aangeleerde oefeningen in een keer uitvoeren!? Dat bleek zelfs voor de besten van de klas heel moeilijk te gaan. Mijn dochtertje die de eersten al zag falen, begon plots onbedaarlijk te huilen. Dat lukt NOOIT met onze Roxo - spookte het door het hoofd van het kind. De rest laat zich geraden: onze berghond had plots een heel goede reden om het wel goed te doen en deed vervolgens alle oefeningen feilloos na elkaar alsof hij nog nooit wat anders gedaan had ! 9/10 want een klein schoonheidsfoutje: na de oefening liep ie recht naar haar toe i.p.v. stil te zitten alsof ie wel wou aangeven dat je hem er nooit helemaal onder zou krijgen. Wij in alle staten! Wij zagen voor onze Roxo al een toekomst als circushond!! Thuisgekomen bouwden we het hele parcours na om aan vrouwtje te laten zien wat Roxo kon.... maar Roxo keek er naar en leek wel te zeggen " ik ben hier thuis en niet niet op school h?!?" en sliep gewoon verder in de middagzon! Het is dan ook nooit wat geworden met het circus. "
Geweldig verhaal
Wandelen met mijn eigenwijsje is ook altijd leuk haha.
Vooral de avondronde.
Blijft ze liggen en wil niet mee. Moet er eerst gekroeld worden. Sta je bij de achterdeur dan moet er natuurlijk iedere avond eerst uit het wateremmertje gedronken worden want je moet natuurlijk op haar moment vertrekken. Loop je eenmaal dan wil ze natuurlijk links als jij ommetje rechts in gedachten had. Loopt ze uiteindelijk mee alsof ze naar de slachtbank gaat. In een bepaald straatje wil ze absoluut niet op de stoep maar loopt ze eigenwijs over de weg.
Ben je bijna weer thuis heeft ze nog niets gedaan. Dan toch nog maar even verder de groenstrook op want 's middags had ze ook niets gedaan ze moet vast. Nee ze wil absoluut naar huis en gaat vol in de rem. Zeul je toch een bokkig ezeltje mee doet ze stuk verder toch nog wat en loopt vervolgens vrolijk in een drafje mee naar huis
Onze eerste Tibetaanse Mastiff was ook leuk toen ik nog een kind was. Had hij geen zin uit te gaan want het regende en mijn moeder was aan het koken. Rende hij heel hard over de dorpsstraat naar huis zodra hij los was in het bos. Stond hij in een keer weer thuis voor de voordeur te blaffen.
Of kregen we een telefoontje van de achterbuurman. Ik heb hier een grote beer in de tuin. Volgens mij is hij van jullie. Ik vind het niet erg hoor en hij mag wel even blijven maar dan weten jullie waar hij is. Was hij ontsnapt en de oude buurhond gezelschap gaan houden die in de tuin lag te mijmeren. Zat hij er naast te mediteren 
Vooral over die hond zit ik vol verhalen haha.
Dit was ook zo mooi. Wij waren met zijn allen dagje uit en hadden hem in de tuin achtergelaten. Hij besloot ook op stap te gaan. Reden we na ons uitje langs de buren die pannenkoek huis hadden. hee was leuk zeiden we nog een Tibetaanse Mastiff die daar loopt. Om tel later te bedenken... .maar dat is onze Chamba! Liep hij doodleuk tussen alle tafeltjes van de mensen die gezellig aan het pannenkoek eten waren haha. Gelukkig vonden de buren het helemaal niet erg. Ze wilden hem inhuren want hij was de attractie van de dag geweest en iedereen bestelde extra pannenkoeken omdat ze veel aan hem hadden gegeven. De buurman had nog nooit zoveel pannenkoeken verkocht
Dus ik maar uitgelegd dat Sjonnie honden daar niet voor gemaakt zijn. Maar wel voor knuffelen en aaien. En dat vond ze gelukkig ook wel goed. "
'Sjonnie honden'...
FF off topic
....je moet eens 'googlen' naar Honey the Great Dane (zal misschien al gestorven zijn). Leuke filmpjes icl. 'Doggie dance' van haar en eigenaresse.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?