Misselijkheid, kwijlen, overgeven, maandenlang

Hallo allemaal,   Ik ben Jimmy 37 en nieuw op dit forum, eigenlijk omdat ik met de handen in mijn haren zit.   Ik heb een Engelse bull Bobby van een dikke 9.5 jaar. Ongeveer een jaar geleden is ze op dus ongeveer 8.5/9 jaar geopereerd aan een baarmoederontsteking, het duurde na de operatie al erg lang voordat ze weer helemaal bij was, op zich niet zo vreemd voor een bull van die leeftijd in de toestand waarin ze destijds verkeerde. Na een paar dagen begon ze echt weer op te knappen en ze leek er weer helemaal te zijn. Standaard na zo'n operatie krijg je een antibioticakuur mee van 8-10 dagen. Na deze periode lekte er nog steeds pus uit haar vagina, wat eigenlijk niet zou moeten kunnen, dus weer naar de DA. Hierna weer een kuur meegekregen voor nog eens 12 dagen. Hierna leek alles goed. Ik zal proberen alles zo goed mogelijk te omschrijven wat er daarna gebeurd is. Binnen een paar weken werd ze min of meer incontinent, plaste verder niet in huis, maar wel in haar slaap in de mand. Ook nog wel te verklaren, op een gegeven moment ben ik over gegaan naar seniorvoeding van het zelfde merk (prins), hiervan begon ze verschrikkelijk te kwijlen, en werd ze erg dorstig. Toch maar weer terug naar een andere brok, gezien het feit dat de dierenspeciaalzaak gesloten was, ben ik maar naar de supermarkt gegaan en daar een zakje voer gehaald, ze vond dit erg lekker, en ik dacht, ach dan hier maar op door... Ging een paar weken goed, maar ik kreeg het idee, dat ze begon te eten, en tijdens het eten al misselijk werd, wel had ze honger. Verder viel het me op, dat mevrouw telkens bij het uitlaten erge haast had, om vervolgens maar een klein keuteltje neer te leggen... Kort daarna begon de ellende, ongeveer januari 2014, eerst een keer over geven, alleen maar gal, anderhalve week later weer een keer... Begint een hoestachtig geluid te maken De frequentie van het overgeven werd steeds hoger, en niet alleen maar gal, wel in het begin, dit ging over in ook voedsel, tot een hoogtepunt waarbij ze wel vijf zes keer per dag alles weer uitspuugde en niet eens meer water kon verdragen, maar at het daarna weer op, en kon het daarna wel binnen houden. Ondertussen zijn we al medio mei, Bobby blijft wel eten/honger houden, maar ik moet haar steeds vaker met de hand voeren..het spugen blijft..., alleen gaat over in grote plakken slijm, wat een beetje te vergelijken valt met eiwit... Ondertussen natuurlijk al een paar keer bij de DA geweest, maar vind de klachten vaag. Bobby mee op vakantie, en spuugt in 1 week, twee keer, wat wel mee valt, maar ze eet dan ook niet veel. Weer naar de DA, maagbeschermers (zitac) en een ontstekingsremmers (metacam), lijkt eve wat beter te gaan, maarkort daarop begin de hond helemaal niet meer te eten, ze wordt van alles wat maar eetbaar is misselijk, ook van mij eet ze niet meer uit de hand. Een paar maanden sondevoeding en speciaal voer voor honden die niet willen eten... Nu, per dag 1 zakje sondevoeding en 1 blikje voer (speciaal), welke ik verdun en min of meer voer door het in de bek te spuiten, ze geeft nu niet meer over, poept vrij normaal, dus geen diarree geen bloed bij het over geven. Wel kwijlt ze nog steeds, en laat tijdens een soort van overgeef aanval dikke boeren. In het begin tot medio juli was ze altijd wel vrolijk, maar dit wordt steeds minder. ligt de hele dag op haar kleed. Ze is nu al met al zo ongeveer 8-9 kilo afgevallen, is nu nog ongeveer 17 kg.   Wie o wie heeft een verklaring, de DA heeft twee bloedonderzoeken gedaan, daar komt uit naar voren, dat er ergens een acute ontsteking zit, nierwaarde iets verhoogd, voor de rest een ietwat laag eiwitgehalte, maar dat is niet zo vreemd bij weinig eten en veel kwijl doorslikken. Dus de lever, alvleesklier etc werken gewoon goed, poept dus nog normaal, en drinkt alleen nog op het korte rondje dat ik haar uit laat, voor de rest geef is haar ongeveer 600 ml water, en dat krijgt ze nog het water binnen waarmee ik haar voer verdun.   Prednison werkt niet, en ook de metacam doet weinig tot niets, onderhand ben ik weer van de medicatie afgestapt, zoals gezegd veranderd er weinig door.     Ik zie graag jullie reacties...   Gr, Jimmy        

Hebben ze al een echo ofzo genomen?
Misschien eens naar een andere dierenarts? Of beter, een kliniek?

Is ze al onderzocht op nierfalen of ontsteking?

Nog geen echo genomen, mede omdat er naar vermoeden weinig uit zal komen.

Om Bobby nog een keer onder narcose te laten lijkt mij geen goed idee, dus een maagonderzoek gaat er ook niet van komen.

Mijn/onze beredenering, de prednison werkte niet, ik kan het mis hebben, maar als er sprake zou zijn van een maagtumor ozd, dan zou er 1 bloed bij de ontlasting moeten zitten, en zou ook prednison verbetering moeten laten zien.

Bobby is geen hond die "dingen" op eet, en er zijn geen bobbels ozd te voelen in de maag/darm streek, daar hebben de dierenartsen en ik meerdere keren op gevoeld, wel lijkt de maag af en toe erg hard te worden. 

Ik zou een verwijzing naar een specialist vragen, eentje waar meerdere specialisten aanwezig zijn bv universiteitskliniek. 

Een mogelijkheid is dat je hond een voedselallergie heeft en daar misselijk van is (maag/darmontsteking).

Ach wat een problemen zeg.....ik kan je geen raad geven , alleen maar schrijven hoe erg ik het vind.

Voor haar ..want er is echt wel iets aan de hand denk ik daar vanbinnen  maar ook voor jullie baasjes. Je wilt en je kan niets doen , medicijnen werken niet genoeg..

Merkt nu dat ze minder en minder kan ......

ik hoop dat er beterschap komt, ik zou niet weten hoe , maar vind het mooi dat jullie zo begaan zijn met haar.  Dat verdient ze ook 

Hoi Jimmy,

wij hebben ook bullen en als er iets is wt mijn dierenarts niet weet gaan wij altijd naar Walter Strikkers in Sleeuwijk 

www.dierenkliniek-sleeuwijk.nl dit is een Engelse bullen specialist.

hoop dat je hiermee verder komt. Je kan altijd bellen met ze.

Ik vind het zeer treurig dat je DA je nooit heeft doorgestuurd... Al een jaar zo met je hondje aan het aanmodderen en die zegt niks.. Walgelijk.
Ik zou je aanraden contact op te nemen met universiteit kliniek in Utrecht of Gent (zelf zeer goede ervaringen met Gent, 2 maanden bezig geweest met onze hond. Na 1 lange dag in de kliniek wisten we wat hij mankeerde)
Je heb hier geen verwijzing voor nodig, wij hebben ook gewoon gebeld dat we een second opinion wilde. Op een feestdag konden we 1.5u later nog terecht.

Wil je heel veel sterkte wensen met je hondje, hopelijk laat je weten hoe het afgelopen is.

De nierwaarde is iets verhoogd, maar dat is niet zo vreemd met een acute ontsteking in het lichaam, bij werkelijk nierfalen/nierontsteking

Zou ze volgens mij al overleden zijn, tevens heeft ze geen koorts.

Da concludeerde dus dat de organen verder goed werken.

Vandaag even geweest bij de DA, en voor de zekerheid gevraagd, nierfalen is niet aan de orde.

In het begin viel het allemaal mee hoor, ze is afgelopen 1.5 maand echt afgevallen, vanaf die tijd wil ze dus ook niets meer zelf eten.

Daarvoor at ze wel zelf etc, alleen voerde ik haar ook bij.

Vergeet niet, dat bullen in de regel niet echt oud worden, onze DA gaf ook al aan, gezien het feit dat ze de laatste tijd zo slecht is, en ze vorige keer zo slecht uit de narcose kwam, dat dat ook niet aan de orde is, ze hebben het wel over Utrecht gehad, maar nog een keer onder narcose gaat ze waarschijnlijk ook niet overleven...

Het valt ook niet mee alles goed te omschrijven, in juli werd ze wel minder, maar at wel goed, en wilde wel lopen etc, alleen kwijlde ze erg, dan ga je met haar op vakantie en gaat het die week redelijk.

Dat was vooral in het begin het grootste probleem, een maand gedonder, daarna weer een paar weken niets, het ging dus echt met pieken en dalen, zodoende denk je ook, ahh mooi het gaat nu weer beter...

en daarna begint het weer..

Ik weet ook wel, dat dit voor de hond niet leuk is, maar zelfs het lab is om advies etc gevraagd, hierna is dus op advies van het lab, ook de leverwaarde uitvoerig getest, ook hier niets mee aan de hand, longen en hart zijn goed.

DA gaf ook aan in Utrecht een maagonderzoek te laten doen, maar hiervoor moet ze dus onder narcose, en gezien de vorige narcose gaat ze dit waarschijnlijk niet overleven...

Dus tja, vandaag wel weer zoals gezegd bij de DA geweest, er zit wel een soort van vreemd iets in.

Op het moment dat ze niet eet wordt ze echt beroerd, op het moment dat ik haar gevoerd heb, gaat ze lekker liggen en kwijlt niet meer.

Dus geen koorts, in overleg met de DA toch weer op een prednison kuur, ook de vicieuze cirkel moet volgens mij doorbroken worden.

Ook al zal het haar leven verkorten, hopelijk de kwaliteit van haar laatste weken/maanden verbeteren..

Maar kan zoiets voort komen uit over stappen op een andere brok? 

Bij onze hond zijn alle onderzoeken zonder narcose gedaan, kan me zeker voorstellen dat je haar niet meer onder narcose wil laten gaan.

Bij Karas zijn er puncties e.d gedaan, allemaal zonder narcose. Uiteindelijk had hij een milttumor, die is uiteraard wel onder narcose weggehaald. Deze was niet te zien op een echo bij de "gewone" kliniek.

Al deze problemen enkel door voer? Al eens gedacht om haar op kvv te zetten?

Vandaag Bobby in laten slapen, gong gewoon niet meer, in ieder geval bedankt voor de reacties...

Gecondoleerd Jimmy. Ga je hem nog laten onderzoeken? 

Heel veel sterkte met het verlies van Bobby.Mijn hondje heette ook Bobby,hij is 5 maanden geleden heel onverwachts en heel snel overleden.

dat is verschrikkelijk, ik lees net je topic , het afvallen was al iets wat niet goed was, zoveel afgevallen in een korte tijd.

voor jou veel verdriet, je hebt alles er aan gedaan, alleen had ik een specialist in een ziekenhuis bijvoorbeeld medische faculteit nog eens geraadpleegt. maar jouw berichtje wat ik doorgelezen hebt, was toch al dat je hond heel erg ziek was...

voor jou veel sterkte. en misschien toch sectie laten doen ? zodat je er achter komt wat er nou toch aan de hand is geweest ?

Tja..

ik had twee bullen, en na het overlijden van de eerste heb ik een tijd rondgelopen met allerlei gedachten( zij is thuis ingeslapen op 8.5 jarige leeftijd), deze was in topconditie en dan vraag je je toch af...

ik ben gevoelig voor nachtmerries, de raarste dromen...

honden zijn geweldig, maar ik denk dat we allemaal goed moeten beseffen dat de koek een keer op is, Bobby was een geweldig lieve Bull, nam het altijd voor me op, nogmaals , ik kon niet meer doen, ook gezien de financiële situatie, maar ze was ook echt op..

erg moeilijk allemaal....

Het vermoeden ligt bij een langzaamgroeiende tumor aan/bij de alvleesklier, dit gezien de langzame verergering van de klachten.

Deze kan er al jaren zitten, zal in ieder geval een hoop verklaren als deze steeds groter groeide, ook gezien haar "druk" op de endeldarm, terwijl er maar een klein keuteltje uit kwam.

Sectie wilde ikzelf niet laten doen.

Toen Bobby een jaar of vier/vijf was begon ze na het drinken ook telkens aan de bank te likken, misschien heeft dat er iets mee te maken?

Dit kan zelfs al eerder begonnen zijn.

Achter haar oren dikke lymfeklieren, op het laatst een zijde zo groot als een pingpongbal.

Ze was wel altijd vrolijk, behalve de laatste 2 weken.

Het vermoeden ligt bij een langzaamgroeiende tumor aan/bij de alvleesklier, dit gezien de langzame verergering van de klachten.

Deze kan er al jaren zitten, zal in ieder geval een hoop verklaren als deze steeds groter groeide, ook gezien haar "druk" op de endeldarm, terwijl er maar een klein keuteltje uit kwam.

Sectie wilde ikzelf niet laten doen.

Toen Bobby een jaar of vier/vijf was begon ze na het drinken ook telkens aan de bank te likken, misschien heeft dat er iets mee te maken?

Dit kan zelfs al eerder begonnen zijn.

Achter haar oren dikke lymfeklieren, op het laatst een zijde zo groot als een pingpongbal.

Ze was wel altijd vrolijk, behalve de laatste 2 weken.

Excessief likken kan idd komen van ongemak vanuit het maagdarmkanaal.

Gecondoleerd met het verlies van je maatje.

Heel veel sterkte Jimmy, ondanks dat je weet dat het voor Bobby beter is zo en hij niet meer hoeft te lijden, is het een echt verlies. Het is de moeilijkste beslissing die een hondebaasje moet maken, en een teken van jouw liefde voor je lieve trouwe maatje.  

Allen bedankt!

Twijfels bij zo'n beslissing zal je volgens mij altijd houden.

Ik lees natuurlijk weer dingen, die me aan het denken zetten, de symptomen waren natuurlijk wel wat vaag, maar het lijkt erg op of een tumor aan de alvleesklier, of een alvleesklierontsteking.

Gezien de verschijnselen, misschien een chronische ontsteking, uit de bloedtests kwam wel naar voren dat er ergens een acute ontsteking zat, maar de alvleesklier werkte wel goed.

Wel kan er sprake zijn van een vorm van suikerziekte, dit kan dus wel goed in verband staan met de alvleesklierontsteking, alleen de symptomen waren niet duidelijk, evenals de uitslagen van de bloedtests.

Op verzoek/meedenken van het lab, wel de leverfunctie verder onderzocht.

Ook hier niets vreemds aan de hand.

Zoals gezegd, de nierfunctie iets verhoogd.

Het bloedsuikergehalte was normaal, terwijl bij het opsturen van bloed, de rode bloedlichamen buiten het lichaam nog steeds suiker aan blijven maken, dit had dus hoger moeten zijn, het eiwitgehalte was laag, maar ook niet vreemd door het vele kwijlen en het doorslikken van slijm, werd door het lab aangegeven.

Nierfunctie was iets verhoogd, wat gezien de ontsteking ook niet erg vreemd was...

Heb wel het idee, dat ik in de laatste fase eerder had moeten ingrijpen, ze keek me telkens aan met zo'n blik van, help me toch...

Uiteindelijk kon ik het niet meer aanzien, en dacht ik, nu doorpakken...

Ze was een dikke 9.5 jaar, en heeft een erg mooi leven gehad, mocht bijna wekelijks mee vissen, minimaal twee maal per week flink door het bos, in de zomer wekelijks zwemmen, in de winter wandelingen van meer dan anderhalf uur, en das flink voor een bull, maar ze genoot er telkens weer van.

De gedachte dat een bull niet te ver kan lopen is in mijn ogen dikke onzin, ik heb er nu twee gehad, en vooral tussen hun 2e en 7e jaar vier vijf maal per week flinke wandelingen mee gemaakt, zonder problemen.

Heb nog nooit wat gehad met beide dieren, op een baarmoederontsteking bij beide na, en dat hebben ze beide goed doorgemaakt.

Verder nooit wat, als je het wandelen maar opbouwt...

Maar goed, nu mis ik dat dus....

En das ellendig, heb er nu steeds meer last van...

Ik weet hoe je je voelt Jimmy, heb 3 weken geleden afscheid moeten nemen van mijn hondje en ik mis hem enorm.

Het is een rouwproces. Bobby was jarenlang een deel van je leven en nu moet je hem missen. Die lege plek op de bank, het stille huis als je thuiskomt, dat is confronterend.

Laat de gedachte dat Bobby bij jou een fijn leventje heeft gehad een troost voor je zijn, en hem niet langer laten lijden is jouw laatste daad van liefde voor hem. Ik wens je heel veel sterkte.

Rust zacht lieve Bobby!

Hallo Jimmy

Ik las net

Hallo Jimmy

Ik las net

Hallo Jimmy

Ik las net je verhaal en wens je veel sterkte toe bij het verlies van je maatje. Mijn hond van 8 jaar is toch wel onverwachts 2 dagen geleden overleden in het bijzijn van zijn maatje van 15 jaar oud. Ik heb net als jij ook alles uit de kast getrokken om hem te helpen, dierenarts , dierenziekenhuis allerlei onderzoeken tot een cardioloog toe. Het mocht allemaal niet baten hij is heen gegaan terwijl ik de dokter midden in de nacht belde om langs te laten komen om hem te laten inslapen. Was niet meer nodig de natuur had zijn werk al gedaan. Pijnlijk dat ik er niet op dat moment bij was had heel de avond bij hem in de bench gelegen om zo dicht mogelijk hem te kunnen steunen. Ik ben er helemaal stuk van gelukkig ligt hij begraven in de tuin heb net wat engeltjes op zijn graf gelegd.

Ik en vele anderen delen het gevoel van verlies en onmacht sterkte!

Heel veel sterkte gewenst Jimmy... Ik begon je topic te lezen en even later viel m'n oog op je mededeling over inslapen....

Ik denk niet dat ik je iets nieuws vertel als ik zeg dat 8 à 9 jaar al heel veel is voor een Engelse Bull.  Slechts weinigen halen de 12.

Je hebt alles voor je hondje gedaan, nog laten opereren op "hoge" leeftijd en geprobeerd welk voer of medicatie kon helpen.  En hoe droevig ook, je hebt er goed aangedaan om haar niet langer te laten afzien. 

Ze heeft zeker veel mooie jaren bij je gehad en het laatste jaar knapte ze ook soms weer op, kon zelfs mee met vakantie...

Je zult haar zeker missen en dat doet pijn, maar je bewaart haar in je hart en gedachten... Laat na je rouwperiode de herinnering aan haar je dankbaar en gelukkig maken.  Sterkte nog.

Ach Jimmy slecht nieuws zeg. 

Een goed ding, ze heeft nu niks last meer . Je hebt je best gedaan. 

Als het echt al zo lang bezig was, moet ze zich dikijls heel slecht gevoeld hebben . Arm bulletje. 

Sterkte. 

heel veel stekte Jimmy, en je hebt het goed gedaan, twijfel daar maar niet aan.
Mijn eerste hond leeft gelukkig nog, maar met angst en beven lees ik de verhalen zoals jij schrijft.