Wel of niet een asielhond nemen als je werkt?

Hallo allemaal,

Wat fijn al jullie meedenken.
En reken maar ik zal nog wat vaak met mijn vragen kom hoor.
Ik ben mij inmiddels ook aan het orienteren op
betrouwbare hondenuitlaters in de buurt.
Maar ook dat zal de eerste periode misschien teveel stress met zich meebrengen.

Maar eerst zal alles draaien om het eerste proefweekend en hoe zij zich, na ruim een jaar hondenhotel en veel alleen zijn,opeens binnen in een huis gaan gedragen.
Ik ben trouwens ook geen reutjes gewend.
Dus ook daar zal ik wat meer mij in moeten verdiepen de komende periode.

De oudste heeft nog wel snijtanden en wat kiezen dus ik zal rekening met zijn voedsel moeten houden.
Eind november dus een lang weekend proef, heel spannend hoor voor mij, maar zeker ook voor hen.
Toen ik vrijdag kwam kijken hadden ze al veel stress ondergaan, waren gepoetst en getrimmed voor de eerste onmoeting met mij......nu wordt het allemaal nog enger.


Wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben Marcella met dit dilemma. Fijn he alle adviezen hier.
Ik hoop ook dat jij tot een goede beslissing kan komen.

groetjes,

Els

Ik heb sinds 2 maanden ook een asielhond genomen. Ik ga ook wel hele dag werken, maar tijdens de dag komt er familie om Mira uit te laten.

Ik wil je alvast zeggen dat ik heb ervaren dat een asielhond niet makkelijk is. Mira was ook heel angstig en onzeker. Dit is al wat gebeterd, elke dag zie ik vordering. Ze moet echt nog hard wennen aan ALLES (geluiden, andere honden, mensen,...)

Ik zou zeggen: veel geduld en probeer het !

Zo alles overwegende, en met de fijne adviezen, heb ik besloten om me te gaan orrienteren wat de beste keuze qua hond is is. Angel twee hondjes zou inderdaad een optie kunnen zijn, maar ik denk dat dit niet bij alle rassen zo werkt. Zo hadden wij vroeger een keeshond, en die keek eigenlijk niet om naar de andere hond en katten. Joep die optie van de auto, had ik nog niet zo aan gedacht. Helaas heb ik 2 maanden geleden mijn station gewisseld voor een Peugeot 407 sedan, maar goed een kleinere hond zou ingeval als de uitlaatcentrale verhinderd zou zijn in noodgevallen ook wel mee kunnen op de achterbank. Ga me binnenkort bij het dierenassiel maar eens laten voorlichten wat de beste keuze is binnen het aanbod van honden die ze hebben, want ik kijk er toch wel naar uit om een maatje te hebben. Els jij ook veel succes met de te maken keuzes.

groetjes, Marcella

Zo alles overwegende, en met de fijne adviezen, heb ik besloten om me te gaan orrienteren wat de beste keuze qua hond is is. Angel twee hondjes zou inderdaad een optie kunnen zijn, maar ik denk dat dit niet bij alle rassen zo werkt. Zo hadden wij vroeger een keeshond, en die keek eigenlijk niet om naar de andere hond en katten. Joep die optie van de auto, had ik nog niet zo aan gedacht. Helaas heb ik 2 maanden geleden mijn station gewisseld voor een Peugeot 407 sedan, maar goed een kleinere hond zou ingeval als de uitlaatcentrale verhinderd zou zijn in noodgevallen ook wel mee kunnen op de achterbank. Ga me binnenkort bij het dierenassiel maar eens laten voorlichten wat de beste keuze is binnen het aanbod van honden die ze hebben, want ik kijk er toch wel naar uit om een maatje te hebben. Els jij ook veel succes met de te maken keuzes.

groetjes, Marcella

inderdaad Ellen...
Nina kwam ook helemaal bang en verward en onzeker bij ons aan. het is zeker even werk en wat meer aandacht geven de eerste paar weken.
het is wel prachtig wanneer je ziet hoe je inzet en liefde het beestje elkedag zelfverzekerder en vrolijker maken. de eerste 2 weken bleef Nina heel weinig alleen thuis en toen langzaam aan steeds een uurtje opbouwen. ze blijft nu heel netjes thuis maar hoor van de buren dat ze haar van tijd tot tijd wel horen janken.
misschien een goed idee om een beetje vrij te nemen wanneer het hondje er eenmaal is zodat ie niet opeens in een vreemd huis terecht komt en dan ook nog ineens 8 uren alleen daar moet zitten. doodseng voor zo een beesie

Wat leuk Marcella dat je nu toch ook
serieus gaat nadenken of je een hond uit het asiel wilt nemen.

Wist je trouwens dat je ook op de site van dierenasiel.com op koppels kan zoeken?

Je kan er ook al een beetje informatie over de hond (en )lezen.

Ellen, ik realiseer me dat het niet makkelijk zal zijn
maar ik hoop dat ik met alle adviezen,die ik hier van iedereen krijg nu en in de toekomst, een stuk op de goede weg zal komen.

Ik zal ter zijner tijd ook de buren inlichten en vragen of ze wat horen.

Kimberly wat goed dat jij een hond uit Spanje hebt gehaald.
Ik moet je eerlijk bekennen dat ik ook diverse sites heb bezocht met Spaanse honden. De verhalen die ik heb gelezen......
Pakken zakdoekjes zijn er doorgegaan.
Fijn om te lezen dat Nina inmiddels al een stuk zekerder is.

Ik ben inmiddels al aan het kijken op internet Zoey, naar ideetjes voor een ren, goed idee en zo leuk om met al jullie adviezen bezig te zijn.

Hartverwarmend al jullie interesse!

groetjes,

Els

Hallo allemaal,

Morgen is het zover, proefweekend tot maandagochtend.
Ik ga ze 's ochtends ophalen en ze worden eerst opgepoetst, voor mij niet nodig, weer stress voor ze maar het schijnt nodig te zijn!
Erg spannend allemaal!

Ik hoopzo dat het goed gaat en ga allejullie goede en lieve tips gebruiken!

Groetjes,

Els

Hoi,

ik lees net je vraag/berichtje. Leuk voor je!!
Ik weet zeker dat ze het bij jou beter zullen hebben, echt!!
Ik heb zelf een aantal jaren geleden ook eens in dezelfde situatie gezeten. Heb een ouder hondje uit het asiel gehaald, waarvan ik zeker wist dat hij het bij mij beter zou hebben. Helaas is hij nu overleden, maar hij heeft een heerlijke tijd bij me gehad dat weet ik zeker!!
Heel veel plezier dit weekend! (en de rest van de tijd want het zullen vast 'blijvertjes'zijn).

hoi els,
ik ben zóóó benieuwd hoe het gaat met de twee hondjes spannend hoor zo'n proef weekend!
maandag maar snel hier het hele verslag uitbrengen...
gr mariaa

Hallo allemaal,

Het is nu zondagmiddag en ik voel de behoefte om het een en ander voor te leggen.

Ik moet jullie eerlijk vertellen dat het niet meevalt
allemaal.Zeker emotioneel niet voor mij.
Vrijdagochtend ben ik Tjenie en Beau gaan halen.
Helemaal gewassen en opgepoetst zaten ze keurig in de bench op mij te wachten.
Twee nieuwe riempjes en een tas vol hondeneten mee met mij op pad in de auto.
Ik achterin bij de mannen. Een vriendin is met mij meegegaan om ze te halen.
De autorit ging prima. Toen bij mij naar binnen.
Grote warme plaid neergelegd in de woonkamer.
lekker laten snuffen.
Beau ( 3jaar kruising York ) zat gelijk achter de bank.
Heel erg onrustig, onzeker en angstig.
Tjenie (6 jaar malthezer ) is stuk stoerderondakns grootte en verkende alles.
Terwijl ik in de keuken bezig was al drie maal poot omhoog tegen de bank en stoelen en Beau, die plaste er gelijk overheen.

Tja, ook wel logisch misschien....nieuwe omgeving, territorium.
Ok dus opgeruimd , schoongemaakt.
Mandje gekocht voor beide heren. Was blijkbaar erg veilig want daar gingen ze gelijk in.
Uiteraard waar ik heen liep waren zij ook, geen moment rust voor allebei. Maar als ik op de bank ging zitten zaten ze gelijk beiden bij mij.
Tjenie is echter heel dominant naar Beau, hij mag niet veel. Moet overal op wachten en steeds plaats maken voor Tjenie.
Op zich is dat logisch want Tjenie is de oudste.
Het grootste probleem echter is dat Tjenie echt overal plast.
Als ik het zag kon ik hem net op tijd corrigeren maar zo gauw ik even weg liep, of naar wc ging, hup poot omhoog.
Gelukkig draait de wasmachine wel maar toch..binnen paar uur 30 plasjes binnen.
Toen ik naar bed wilde heb ik geprobeerd om ze in de mand beneden te laten. Mand in de gang en ook de keuken ter beschikking.Na een kwartier blaffen heb ik mandje boven in de gang gezet en dat ging heel goed.

Zaterdagochtend twee hele blije mannetjes.
lekker met ze uit geweest maar zo gauw binnen hup plassen. Zelfs op een gegeven moment op de bank.
Ik heb dus op een gegeven moment zaterdag gebeld met de kennel
(waar ze al een jaar zitten )om advies te vragen.
Maar ook zij wisten geen oplossing.
Waarschijnlijk zit het heel erg in Tjenie en het enige is om dan geen ruimte te geven en continue in een bench te zitten, wat mij dus geen oplossing lijkt.


Na een kwartier werd ik teruggebeld, ze hadden met elkaar het doorgesproken en stelden voor om Tjenie terug te brengen en te kijken hoe Beau het alleen zou doen.
Zij denken dat Tjenie zo dominant is dat Beau misschien beter zonder Tjenie af is.
Beau gedraagt zich daar ook heel erg bang en schuw.
is heel zenuwachtig en komt niet gauw naar je toe.

Echter bij mij dus wel, hij kroop zo gauw het kon in en op mij.
In ieder geval na overleg met wat vrienden heb ik Tjenie dus gister in de loop van de middag teruggebracht.
Een drama want ook Tjenie zat de hele tijd bij mij op schoot als t maar even kon.
Ik heb hem echt huilend daar achter gelaten terwijl Beau in de auto op mij wachtte.
Tjenie rilde als een rietje en kroop helemaal achter mij daar...verschrikkelijk!
Ik heb de hele terugweg zitten snikken om dat beeld.

Ben met Beau daarna gaan wandelen op een hele rustige plek (hij is zo bang voor alles.Elk geluid daar schrikt hij van
Als je iets te snel loopt kruipt hij weg en denkt dat hij alles fout doet)
En daarna naar huis...en beau gelijk mandje in.
En
er is tot nu toe geen plas meer gedaan in huis!
Beau zit nu ondertussen op mijn schoot.
Heeft vannacht heerlijk in het mandje naast mijn bed geslapen en was vanochten heel erg blij.
Naar buiten de straat op wil hij eigenlijk niet, is op straat heel bang voor alles en iedereen zelfs spelen alles vindt hij eng. Gisteravond kreeg ik viste en hup gelijk achter de bank, maar na een poosje negeren komt hij uit zichzelf.
Hij houdt wel van tv kijken en vindt alles ook heel spannend mits hij mij maar ziet.
Morgen gaat hij dus terug en ga ik overleggen hoe nu verder.Aleen Beau adopteren?
Ze zijn nl altijd bij elkaar geweest en samen gedumpt!
Ik dacht juist omdat ik werk dat het beter is om er twee te nemen, een koppel, want alleen is zo alleen....
Ik vind het echt heel erg moeilijk vooral omdat ik zie dat ze beiden zich zo snel hechten en graag het goed willen doen.
Graag jullie reactie op mijn verhaal, wat eigenlijk nog maar een kort relaas is hoor.

Groetjes,

Els

jeempie meis
moeilijk pakket is dat
ik wens je heel veel sterke
en ja wat is de achtergrond van de beestjes.
ik vindt dit zelf heel moeilijk om je hier een eerlijk antwoord op te geven.

groetjes joke en de doggies

Hoi Els,
ik vind wel dat je erg serieus te werk gaat, bravo hoor. Maar dit is geen goed koppel samen blijbaar. Ik denk dat je gelijkt hebt dat Tjenie zo zwaar de leider is dat je het plassen binnen ook nooit helemaal krijgt afgeleerd. Ik denk dat als hij ergens de enige hond is, hij minder macho gedrag nodig heeft.Waarschijnlijk zijn ze beter af zonder elkaar. Het is misschien te overwegen om er een teefje bij te nemen, dat zou voor Bo minder bedreigend zijn. Ik denk dat je dan een rustig meisje moet kiezen en het meteen doen lijkt mij de beste optie voor slagen, gelijk starten. Maar daar weten de gedrags deskundigen meer over denk ik.

Hoi Els,

Ik zie er niet zo'n macho gedrag in. Meer onzekerheid en zich op zijn plaats willen voelen. Verder heeft iedere hond heeft een stukje motivatie nodig om zijn plas en poep op te houden, de één meer dan de ander. Die motivatie komt van de dagelijkse routine leren kennen.

Misschien dat je over een week of twee Tjenie er bij kan zetten en dat het qua de verhouding tussen die twee goed gaat (Bo krijgt dat even de kans om eerst zelf uit zijn schulp te kruipen). En Tjenie kan zich qua dagelijkse routine dan optrekken aan Bo.

Overigens komt het vaker voor dat honden die lang in de kennel gezeten hebben, een tijd nodig hebben om weer in een huiselijke situatie zindelijk te worden. Het duurt soms maanden, maar het kan wel. In bench opsluiten heeft daar weinig mee van doen, overigens, veel honden zijn na een paar weken ook in een normale ruimte goed zindelijk, maar krijgen dan af en toe een terugval, vaak als er iets voorgevallen is waar ze van in de stress geschoten zijn.

Dus als het je erg aan je hart gaat dat Tjenie nog in die kennel zit, zou ik hem over een week of twee gaan halen.

En ik weet niet of ze gecastreerd zijn? Zoniet, dan is een chemische castratie voor Tjenie een poging waard, de drang om te markeren wordt dan tijdelijk minder.

groetjes,

Linda.

Hoi,

Jee wat een verhaal joh.
Ik denk dat Linda wel een punt heeft; wie weet kan Beau zo even wennen en als je het over een week of twee nog eens probeert met Tjenie.... Wie weet hebben ze nog wel een kansje samen nodig. Het is natuulijk ook niet niks om ineens naar een nieuw huis te gaan, nieuw baasje, nieuwe regels, nieuwe plek bepalen. Lukt het dan ook niet, dan heb je in ieder geval je best gedaan. Alhoewel ik vind dat je dat nu ook al zeker gedaan hebt trouwens. Zoals je het zo omschrijft vind ik dat je super gehandeld hebt. Ik kan me voorstellen dat je in tranen was toen je terug naar het kennel ging. Succes!!

hoi els,
dat is best een heftig verhaal!
naar mijn idee is het een goede oplossing om nu eerst voor beau te zorgen. overstelp hem niet meteen met alle aandacht/liefde maar probeer hem een nieuwe leefritme aan te leren...op de zelfde tijden rusten,spelen,plassen en eten...zelf zou ik wel een bench gebruiken om de rusttijden zelf goed te regelen, het moet een veilig holletje zijn. in de bech kan hij alle prikkels die hij meemaakt op een dag verwerken (zoiets als wij dromen,dan verwerk je ook alle dingen) je kunt hem ook bach druppels (rescue) geven,hierdoor verminderd de stressgevoelens.
geef hem geen aandacht als hij heel angstig reageerd,dan bevestig je het gevoel dat zijn angst klopt. een neutrale en kalme reactie van jou kant is dan vaak beter. geef hem vooral aandacht op de momenten dat het goed gaat (belonen met een brokje of met hoge stem praten) als je hem beloond om de goeie momenten,dit moet je goed timen dan vergroot je zijn zelfvertrouwen. hij kan dan groeien van jou complimenten!
geef hem en jezelf vooral veel tijd
het boek "de vrouw die naar honden luistert" is echt perfect voor jou.

ik zou echt het geduld hebben om eerst met beau aan de slag te gaan!!!!als beau helemaal gewent is kun je overwegen tjenie weer erbij te nemen.
met tjenie zou ik wel bench training gaan doen, ik zou hem net behandelen als een pup.
ook tjenie moet eerst wennen aan een ritme wat jij hem moet opleggen..op vast tijden spelen,eten,uitlaten,rusten etc.
op deze manier ben je altijd in de buurt als hij uit de bench is en kun je op zijn lichaamstaal en gedrag letten of hij gaat plassen... en hem snel buiten zetten ( of je maakt buiten (op het balkon) een plekje waar hij kan plassen) dan kost dit minder tijd dan steeds te moeten gaan wandelen.
ik denk dat je met tjenie vanaf het nulpunt moet gaan opbouwen, door heel veel structuur te bieden kan dit misschien best lukken.

het zal voor beiden honden echt een uitdaging zijn om die weer op de rit te krijgen, met alleen liefde zul je er niet komen.
dus alleen jijzelf kan bepalen of je hier tijd,zin en ruimte voor hebt.
ik wens je iniedergeval veel succes met alles

gr mariaa

Alvast allemaal bedankt voor je reacties tot nu toe.

En ik lees dat jullie veel meer ervaring hebben dan ik.

Al heb ik dan wel jarenlang mogen genieten van mijn vorige twee honden dit is echt een heel ander verhaal.

Beau is zo ontzettend angstig, ik vraag me echt af wat hij in zijn jonge leventje heeft meegemaakt.
Ik heb begrepen dat de vorige eigenares 4? honden heeft gehad, een zeer rusteloos leven leidde en veel weg was op reis of weg.
Beau denkt dat hij alles fout doet. Durft haast niet naar je toe te komen en zoekt naar vertouwen.
Ik krijg hem dus niet de mee de straat op.
Gelukkig heb ik een redelijke tuin en dat gaat redelijk.
Geluid is ook heel eng en ik woon zoals jullie hebben kunnen lezen aan een hele drukke straat.
Ik wil hem niet forceren dus laat hem zelf komen.
Als ik naar boven ga dan binnen 5 minuten is hij er ook!
Ik ben niet zo gauw vies van dingen en plasjes en poep
maken niet zoveel uit maar Tjenie markeerde continue alles. Beau heeft geen plasje meer gedaan in huis sinds Tjenie weg is.
Volgens mij zijn ze wel helemaal zindelijk allebei.
Met de kennel is heel duidelijk afgesproken dat dit een proefweekend is.
Ik kan deze maand geen vrije dagen meer opnemen.
Hen leek het beter om pas ze echt in huis te nemen als ik een ruime week vrij kan nemen.
Dat zou dus zijn van 2 tot/ met 11 januari!
Maar ja...zoals ik het nu zie voelt Beau zich stuk beter zonder Tjenie. Morgen ga ik dus Beau ook terug brengen, ik zie er nu al tegenop want hij is zo aanhankelijk en afhankelijk al durft hij nu ietsje meer in een paar dagen tijd en luistert hij wel naar mijn stem, durft hij naar mij toe te kruipen...als ik hem heel af en toe roep.
Maria het boek ga ik zeer zeker aanschaffen, koekjes en ik heb er inmiddels diverse eet hij niet. Spelen is ook eng, het liefst kruipt hij tegen mij aan.
Eten krijg ik alleen erin als ik naast de hondenbak in zijn buurt ga zitten en drinken doet hij vrijwel niet.
Alles staat op een vast plekje maar alles is zooo eng.
Ik zie ook dat hij uitgeput is dus ik laat hem zoveel mogelijk zijn eigen gang gaan en rusten.
Mijn grote twijfel is dat ik hem niet genoeg kan geven doordat ik zoveel werk en hij heeft juist zoveel nodig.
Het zijn zulke lieve aanhankelijk hondjes maar of ze samen moeten blijven daar heb ik na dit weekend ook erg mijn twijfels over.

Morgen zal ik alles bespreken in het honden/katten hotel en mochten jullie nog meer tips hebben dan hoor ik het graag.

groetjes,
Els

Hoi Els,

Probeer Beau anders bij je te houden, die is er denk ik niet mee gediend dat hij terug naar de kennel gaat. Als hij het alleen zijn goed aankan, zie ik daar geen probleem mee, vooral omdat dit me een hondje lijkt dat het erg nodig heeft om tot rust te komen.

Voor wat betreft het naar buiten gaan, dat moet groeien. Jij moet zijn roedelleider worden, als je dat lukt ben jij zijn veiligheid, en zal het naar buiten gaan beter aan. Alsof je een cirkel om je heen draagt waarbinnen alles veilig is

Tjenie's markeren is ook angst, zo ook zijn zgn 'dominantie'. Als je bang bent en onzeker, probeer je zoveel mogelijk alles in je omgeving onder controle te houden. Ook dat wordt beter zodra jij duidelijk zijn roedelleider bent geworden. Ik wil je hem niet opdringen, maar ik denk dat hij een hond is die met goede begeleiding als een blad aan een boom om kan slaan, en dat je daar veel voldoening van zult hebben.

Neem de rust om het proefweekend te laten bezinken - dan zul je vanzelf gaan aanvoelen welke beslissing jij vrede mee kunt hebben als zijnde de beste voor jou, Tjenie en Beau.

groetjes,

Linda.

Hoi Linda,

Ik vind het zo erg maar ik kan Beau onmogelijk morgen al houden.
Ik kan mijzelf nu wel voor mijn hoofd slaan dat ik het op deze manier heb afgesproken, het proefweekend de datum.

Ik had dat veel later moeten doen in december, dan had Beau zeker nu bij mij kunnen blijven.

Morgen wordt dus voor Beau het meest maar ook voor mij een drama vrees ik.
Ik ben weg tot woensdag en vrijdag heb ik een ingreep aan mijn oog, het tweede oog volgt later deze maand.
Daarom ook alles zo van te voren doorgesproken en hoe ik het het beste zou kunnen doen.
Nu het proefweekend en dan eind december als het goed zou gaan defintief bij mij in huis en ik tien dagen vrij!
Beau heeft nu trouwens zijn plekje gevonden. Mijn spijkerjasje en is uit eigen wil naar boven gekomen .
Alles mag behalve mijn bed en dat snapt hij al hoor!
Ik heb hem ook een paar maalkort alleen gelaten beneden maar dat gaat niet zo goed.
Zolang hij mij hoort prima maar als hij niets meer hoort gaat hij blaffen, ja en dat kan niet vanwege de buren.
Bench zal denk ik dan veiligheid kunnen bieden maar goed hij moet toch veel uren alleen doorbrengen en continue blaffen dat kan ik mijn buren niet aandoen. Bovendien is dat voor hem denk ik ook niet al te best!
Ik wil Tjenie dolgraag een kans geven, hij is zo heel lief, maar het plassen een aantal malen per uur, werkelijk overal en dan Beau erover heen is echt onmogelijk!
Ook gromt hij steeds naar Beau als Beau in de buurt komt van mij.
Eenmaal 's nachts in het mandje is het prima en is het een vreedzaam stelletje maar daar is ook alles mee gezegd!

Groetjes,

Els

Als ik deze verhalen allemaal lees krijg ik echt kippevel en kan wel janken.

Eerst weken erover nadenken dan beide hondjes nemen, na 2 dagen het ene hondje weer terug (omdat het allemaal niet zo perfect liep???) en dan maandags het andere hondje terugbrengen om het een maand later weer op te halen?!

Weet eerlijk gezegd niet wat ik hier van denken moet als ik dit allemaal lees, maar hier is volgens mij niet over nagedacht. Als ik denk aan die hondjes heb ik de tranen in mijn ogen met name bij Tjenie, zo van niet goed, jij gaat terug?

Die hondjes hebben minimaal 1 jaar in een pension/asiel gezeten en dan verwacht men dat dat voor zo'n hondje makkelijk te verwerken is als die dan ineens in een huis komt, compleet alles anders. Beide hondjes zijn gewoon angstig en bijzonder gespannen geweest. Tijd hadden ze nodig gehad, veel geduld en veel tijd.

Sorry hoor het is/was misschien allemaal goed bedoeld maar ik heb meer het gevoel dat men dan toch meer aan zichzelf denkt dan aan de hondjes.

Gr. Esther

Weet je, ik denk dat dit koppel (of misschien nog beter apart), geplaatst moeten worden bij iemand met meer tijd en minder prikkels en heel veel verstand van probleemgedrag. Dit doet niks af aan jouw liefde voor deze hondjes, ze kunnen alle liefde krijgen dat haal ik uit elk woord die je schrijft. Maar soms moet je voor jezelf kiezen, want dit wordt heel zwaar en gaat heel lang duren. Het alleen zijn aanleren, dat duurt enorm lang en misschien lukt het beau zowiezo niet meer om alleen te zijn zonder blaffen en heel veel stress. Een hond met verlatingsangst bindt je aan huis, problemen met de buren anders etc...
Zoek een goede stichting, zoals www.shhh.nl en zet deze twee hondjes daar, nu zitten ze maar in een kennel zonder kans op plaatsing.
Je moet dit niet uit medelijden doen, daarmee ga je je eigen leven niet leuker maken en uiteindelijk kun je hen dan niet bieden wat ze nodig hebben. Helaas hebben ze meer dan alleen liefde nodig, waar ik echt niet aan twijfel bij je hoor. Maar je moet dit doen, omdat je het leuk vindt en er zin in hebt en de zieligheidsfactor, die moet je even erbuiten laten (hoe moeilijk ook). Ga je jaren van je leven wijden aan deze 2 schatjes? Als je dat echt wilt, moet je het doen, maar geloof me, het is loodzwaar. Een maand is niks in dit proces, maar een maand stress is echt zwaar, laat staan maanden.
Ik hoop dat deze hondjes, apart of niet, lijkt me verstandig om eens een goede gedragstherapeut te laten kijken naar dit stel en die te laten beslissen, met een hele goede beschrijving, te plaatsen. Ipv veel geld en tijd en stress aan het willen houden van deze 2, ga je al deze tijd in een goede plaatsing van deze twee stoppen, is dat geen idee? Heb je ze toch 'gered' en komen zij op een plek die voor beide geschikter is en geen compromis van iets of iemand.
Ik leef mee, het is allemaal erg herkenbaar!
En ik herken niks van wat hierboven staat geschreven.

Groet Hilde

@Hilde - nu zie je het wel heel zwart in hoor. Dit was een proefweekend! Er kan al zoveel verbetering te zien zijn in de eerste maand in een nieuw thuis. Het enige wat daarvoor nodig is, is de honden de kans te geven om te wennen.

ik vindt het ook je moet minstens 14 dagen a een maand een hond een kans te geven om te wennen en dat jij ook kan wenen aan hun hem of haar.
en in een weekend al conclusies trekken ja.
ieder zijn eigen gedachten hierover.
ik zal ze een kans geven mijn mening?
groetjes joke

hallo stond uitgelogd maar hierboven genoemde ben ik joke en niet een anoniem (gast)foutje bedankt


groetjes joke en de doggies

Beste Els,

Het is zeker moeilijk om Beau terug te brengen, wat je inmiddels gedaan hebt. Ik heb je verhaal nu pas gelezen en hoop voor je dat je je toch weer een beetje goed voelt. Het is al mooi dat je er de moeite voor hebt gedaan om dit proefweekend te realiseren.

Natuurlijk valt het niet mee, de hondjes hebben nu eenmaal niet zo'n best verleden,en een jaar in een kennel gezeten te hebben, is het niet verwonderlijk dat zij angstig/bang zijn, binnen plassen enz enz.

Voor alles is een oplossing en alles valt te leren, ook al zou dat niet altijd mee vallen en kost het tijd, maar vooral geduld, maar weet je wat, je krijgt er enorm veel voor terug.

Ik heb zelf in het verleden "asielhonden" gehad.
Ik weet hoeveel tijd het kost, maar goed ik ben dan iemand die zegt "het komt allemaal weer op zijn pootjes terecht, komt tijd komt raad.
Bij mijn Bas heeft het 3 weken geduurd voor hij de kamer in durfde, na deze 3 weken kwam hij kruipend de kamer in, ook dat heeft weer even geduurd.Je hart draait om maar ik zei niks, alleen en dan heel zacht kom maar manneke.Na iets meer dan een half jaar had ik een hele andere hond, natuurlijk blijven er wel kleinigheden over,ik kon geen boek/krant oppakken of hij vloog weg, ook dit werd wel een stuk beter, maar hij heeft tot zijn dood gereageerd. Idem met de fiets.Zijn leeftijd was geschat op 2 jaar toen ik hem uit het asiel heb gehaald, hij is 15 jaar bij mij geweest.
Wat heb ik een plezier gehad van deze hond die uitgegroeid was tot een kwajongen.Dit was het verhaal van een van mijn "asielhonden".

Ik weet het, een heel verhaal,ga doen wat je afgesproken hebt, als je het nog wil natuurlijk, veel wijsheid en succes in je beslissing van de beide hondjes.

Daarnaast wens ik je veel sterkte,beterschap toe met de behandeling van je ogen.

Linda,

Ben het geheel met je eens wat betreft het reageren op Hilde.

Lieve groet,
Wilma

Els, ik vind dat je het goed gedaan hebt. Eerst riep iedereen DOEN!! en dan doe je het, is het toch te moeilijk voor je, en draaien de meningen ineens om.
Ik vind dat je je best hebt gedaan. Elk uur dat welke hond dan ook uit welk hok dan ook is, is winst. Zelfs als je daarvoor een koppel moet scheiden, en van wat jij vertelt maak ik op dat de kombinatie niet gelukkig was.

Ik vind het zelfs denkbaar dat je een parttime hond hebt, werk jij, hond in opvang, ben je vrij, hond in huis. Het lijkt erop dat je met die mensen goed kunt praten. Zij zullen misschien blij zijn als je de hond steeds voor drie dagen meeneemt. Met hun eigen benodigdheden.

Je zou zelfs zo je vrije dag je met de honden bezig kunnen houden. Als ze lichamelijke verzorging fijn vinden (ze waren opgedoft) kan jij dat ter plaatse gaan doen. Wandelingetje, kroeltje..... Zo leren ze jou overigens ook kennen, op HUN terrein.

Ik neem mijn petje voor je af dat je niet in een opwelling een stel probleemhonden (want dat zie ik er toch in) in huis haalt en mar ziet waar het schip strandt.

Bij mij gaan mensen nog steeds voor honden en als jij niet gelukkig wordt, worden de hondjes dat ook niet.

Ik snap dat je een klik had met dit stel, maar op het grote plaatje, met alle zielige honden in Nederland, is er misschien toch ergens eentje die je inspanningen beter beloont.

Ik wens je veel wijsheid.

Beste Els,

Ik kan me voorstellen dat je nu even teleurgesteld bent. Ondanks de adviezen/waarschuwingen van ons kon je je moeilijk een voorstelling maken van wat het ging worden. Toch vindt ik dat jou weinig te verwijten valt. Je hebt je best gedaan en moet nu een keuze gaan maken. Jij bent de enige die kan inschatten hoeveel energie je in deze honden kan gaan steken. Bedenk dat je niet de hele hondenwereld kan redden. Misschien is het uiteindelijk beter dat alleen Beau bij je komt wonen met eventueel een ander maatje. Het moet in eerste instantie voor jou leuk zijn lijkt mij. Het is niet erg dat je de zgn probleemhonden aan mensen overlaat die er meer energie en tijd in kunnen stoppen.
Veel wijsheid met je besluit,
Joep

ja .. moeilijke keuze .....
mijn mening is als je 4 dagen 8u gaat werken zit dat beestje alleen ,eenzaam wat hebben ze meegemaakt ? wat is hun achtergrond ..dat soort dingen ik ben invalide en kan het me permiteren een hondje in huis te halen aangezien ik gekluistert ben aan huis
een hond klein of groot heeft aandacht nodig en dat kan je niet echt geven als je zo lang gaat werken
....... werken en een hondje ??........ zou het niet doen echt niet sorry

@Hobbes - waar zijn die probleemhonden waar je het over hebt?

Eén hond markeert in huis, uit onwennigheid. Dat is één probleem. Kan vanzelf overgaan, zoniet, is er wel een aanpak voor te verzinnen. De andere hond kan niet alleen zijn - geldt voor een heleboel niet-probleemhonden, alleenzijn kan prima aangeleerd worden. Hond één is zo blij met eindelijk wat aandacht dat hij het moeilijk kan delen met hond twee. Kan vanzelf slijten, zoniet, is er een aanpak voor te verzinnen.

Allemachies, we hebben het hier over drie problemen met twee honden. Anderhalf probleem per hond Dan kun je het toch niet serieus nu al, na anderhalf proefweekend, het over probleemhonden hebben?

Groetjes,

Linda.

Linda, ik ga hier verder niet op in.

Hallo allemaal,

Ik ben blij dat iedereen hier meedenkt, positief of negatief, alles helpt.

Ik ben erg verdrietig, het mandje staat leeg in mijn woonkamer.

Maandag uitgebreid overleg gehad met het hondenhotel, ze zijn daar echt heel zorgzaam voor beiden hoor!
Ook zij hebben hun twijfels over Tjenie en beau samen.
Ze overdenken ook om Tjenie te laten castreren.
en willen beau nu ook alleen laten slapen 's nachts binnen. Gister nog even gebeld hoe het gaat en ik hou contact met het hondenhotel!
Het zijn beide ontzettend lieve hondjes maar beau komt niet tot rust met Tjenie.
Beau heeft ook geen plasje meer gedaan en kwam bij mij zaterdag toen Tjenie eenmaal weg was echt tot rust.
Ik zag hem echt groeien.
Misschien is het voor beau beter om aleen bij iemand te wonen.
Althans voorlopig!
Ik ga kijken of ik mijn werk eventueel misschien anders mag indelen.
4 dagen werken van 7 uur ( dus twee maal 31/2 uur)met een ruim uur tussen de middag waarin ik dan bij beau kan zijn en dan vrijdag half.
Bijvoorbeeld van 10 tot 14 uur?
Misschien is dat een optie?
Maar ik wil wat het beste is voor hen beiden.
Als jullie denken dat dit toch voor beau ook te eenzaam is......? Ik wil zeker niet egocentrisch zijn en deze beide kanjers verdienen iemand met heel veel liefde!

Daarom ben ik ook aan het kijken of ik misschien iemand kan vinden die misschien toch meer tijd heeft en wil ik mij door jullie " Kenners " goed laten informeren en jullie mening horen.
De goede vriendin van mij ( zie eerste verhaal )
is ook al aan het informeren bij haar in de omgeving.


Groetjes,

Els