Dringend een nieuwe thuis gezocht voor een Anatolische Herder reu

Gaat het een beetje met jullie nu je Pinootje hebt kunnen herplaatsen. En gaat het met hem ook goed.

Heb het topic gevolgd en ben gewoon een beetje nieuwsgierig.

Pinootje doet het prima...heb de mensen daarnet gehoord...het is een rustige hond...de buren zijn al komen kennis maken enz...
Bij ons is het een leegte en de rottweiler gaat soms op zoek...

Het komt vast goed Sylvie

Vind je een dappere vrouw met een goed en groot hart

Wat moeilijk en tegelijk toch ook fijn dat hij nu weer een goed adres heeft.

Mijn honden hebben altijd een medaillon aan met hun naam erop en mijn telefoonnummer...je weet maar nooit...bij Pinootje is dat al eens van pas gekomen, mensen weten ook ineens de naam en dat stelt de hond op zijn gemak.
Ik had Pinootje zijn medaillon aan hem laten hangen donderdag want je weet nooit wat er gebeurd en de chip is ook nog niet overgezet met dat verlengd weekend. Als er dan iets gebeurd dan komen mensen wel bij mij terecht maar dat is geen probleem...
De nieuwe baasjes hebben eentje laten maken. Ik had gevraagd als ze het niet meer nodig hadden of ik het terugkreeg...dan hang ik die bij mijn sleutels net als die van mijn overleden hond en mijn fretjes...
Ik kreeg telefoon dat hij een nieuw had en of ze het moesten langsbrengen maar ik mocht het ook komen halen dan konden we hem nog eens zien...
Gisterenavond zijn we daar geweest...ons ventje is zooo gelukkig.
Hij was ook blij ons te zien dus ik heb gezegd dat een volgend bezoekje wel even op zich zal laten wachten want we moeten ook denken aan Pinootje tenzij er iets is natuurlijk en ze mijn hulp even nodig hebben.
Het was zo fijn om meneer zijn fratsen te horen...hij is hun natuurlijk aan het testen hoe ver de grenzen liggen en ze zeiden ook dat je bij hem echt consequent moet zijn ( had ik trouwens op voorhand gezegd)...dat hij wel leuk snurkte...

Alles is daar gelijkvloers (bij ons niet) en hij had er niet beter op gevonden dan op hun bed te springen en te ravotten met het donsdeken en zich er in te rollen lol...ik zie hem al zo bezig en hij heeft dat bij ons echt nooit gedaan!
Ze had een broodje klaargemaakt en legt het vanachter op het aanrecht, gaat even snel naar het wc en kwam terug en begon aan haarzelf te twijfelen of ze echt wel een broodje gemaakt had tot ze onze kleine man zag smakken...
Als ze tv kijken wordt het soms blond voor hun ogen...dan komt meneer eens knuffelen en zie je niks meer...dat kennen we ook...
Op een nacht begon hij te blaffen in de veranda...ze staan op en laten hem buiten...heeft hij de halve buurt wakker gemaakt...maar de hele buurt is verliefd op hem...als ze gaan wandelen herkent iedereen hem en moeten ze hem allemaal eens knuffelen.
Als hij een snoepje krijgt moet hij gaan zitten, dan gaat hij liggen...en dan krijgt ie geen snoep...dan is hij snel om toch te zitten.
Dat je overal over hem moet stappen maar dat hij dat ook prima kent...
Ze vinden hem geweldig en dat hij een rustige brave hond is en dat wandelen een zaligheid is...
Hij denkt ook dat hij een chi is want hij denkt dat hij ook via de kattenflap binnen kan ipv gewoon via de open deur...net zijn neusje geraakt erdoor...

Het was echt zoooo fijn en zo zalig om hem te zien...zijn eerste autorit had hij ook al gedaan en hij stapt even sloom hun auto in gelijk bij ons...
Hij zit daar zo goed!

Wat fijn om te lezen Sylvie!

Wat een mooi succesverhaal

Wat moet je dat een goed gevoel gegeven hebben

Hartverwarmend dit te mogen lezen, hij heeft het duidelijk getroffen en dat verdient het ventje !!! Ook voor jou zal dit een geruststelling zijn !!!

Ben zo blij dat hij zijn gouden mandje heeft gevonden, maar ik vind het ook zo triest voor jou, ik weet niet of ik dit zou kunnen hoor..

Dat noem ik echte liefde naar zijn hond toe Sylvie. Je dumpte (bij wijze van spreken) Pinootje niet zomaar, je ging op zoek naar die perfecte thuis en zal de mensen bijstaan moest het nodig zijn. Veel gezonde mensen, zonder enige reden om hun hond weg te doen, dumpen hem als oud vuil in een asiel en gaan verder zonder problemen.

Jij bent ziek en nam een beslissing die jou erg verdrietig maakt, enkel voor het welzijn van Pinootje, als iedereen zo moest zijn, zou het er een stuk beter uitzien voor de honden in de wereld !

Ik heb je verslagje met tranen in mijn ogen gelezen omdat ik het zo mooi vind dat hij zo'n super thuis gevonden heeft en omdat ik een emotioneel kieken ben 

Hem zo zien moet jou ook weer wat moed geven denk ik, weten dat je de juiste beslissing genomen hebt!

Marie Rose.....hierbij denk jij aan Alex zeker? Gelijkaardig hé. Moest je ook afgeven maar hij is gelukkig nu.
Dat maakt van jullie allebei, jij en Silvie twee superbaasjes, maar dan échte. In mijn ogen.

Super om te horen! Dat maakt jullie verlies toch iets minder pijnlijk.

Wat fijn dat hij het zo goed getroffen heeft!!

Mooie verhalen om te lezen. 

Hoewel het een heel moeilijke situatie voor je is,

zal het je goed doen en gerust stellen dat hij het zo goed heeft.

Geweldig bericht :) 

Dit is Pinootje toch niet hé ? ook een gecastreerde reu van 2jr en in het asiel Unco Jerry...als hij het is, dan omschrijven ze hem ook nog helemaal verkeerd. Daar komt een verkeerde baas op af

http://www.pets.be/dierenasielen/dierenasiel-unco-jerry-westerlo/hond/anatolische-herder/pinot/169617

Als je Pinot te veel aandacht geeft of te veel gaat vertroetelen, gaat hij de leider worden en kan hij heel opdringerig zijn.

hopelijk is het "onze" Pino niet, die zat toch zo goed op zijn plek daar en dan al na een half jaar weer weg? Die beschrijving lijkt me voor elke hond nogal misplaatst en getuigt naar mijn mening niet van verstand hebben van herplaatsers of honden in het algemeen.

Helaas zit Silvie nooit meer op HP.

Volgens mij is het hem wel, jammer dat hij daar terecht is gekomen.

Hij lijkt er wel op, ook nog met de naam Pinot en de juiste leeftijd.

Dat zou haast niet anders kunnen dan dat het dezelfde hond is.

Heel jammer dat hij in het asiel is beland.

als ik alles nog eens teruglees, zou het kunnen dat Pino weer bij Sylvie is en de bemiddeling via Unco Jerry gaat en hij daarom op hun site staat

Kan zijn hoor Dobry, maar dan zou Sylvie toch niet willen dat er zo over hem gesproken wordt, voor ze het weet zit hij bij een baas die hem keihard aanpakt en geen liefde noch aandacht geeft. En volgens Sylvie kon hij toch met katten en volgens het asiel opeens niet meer. Ik blijf het raar vinden en heb erg te doen met Pinootje, eerst zo gelukkig en dan dit... en een Anatolische Herder treurt in een asiel en dan zeker eentje die voordien alle liefde van het baasje kreeg..laat me niet los dit

ja daar had ik nog niet aan gedacht, Sylvie zou idd niet willen dat haar hond zo beschreven wordt.

Pinot is nu wel een half jaar ouder, en volwassener. Kans zit er natuurlijk in, dat zijn karakter veranderd is. 

Wel erg jammer van zo'n prachtige hond

Oei dat zou jammer zijn zeg...

Ik ken de hond niet persoonlijk, maar asiel verblijf kan een hond toch veranderen denk ik zo, ik stel me dan zelf voor hoe het moet voelen om uit je vertrouwde omgeving weg te zijn, bij de mensen die je graag hebt en dan in zo een hok (sorry voor de woordkeuze) te belanden..

Spijtige zaak voor Pinot en ik hoop echt dat hij een goed baasje zal vinden !

oeps 2x hetzelfde

Nou dat zal toch hopelijk niet. Dacht ga na een tijdje even kijken op HP en zie ik dit........lijkt wel een koude douche

Heb een mailtje gestuurd aan de mensen van dat asiel en hun attent gemaakt op dit topic, want als het Pinootje is, dan kunnen ze er veel uithalen. Immers hoe dikwijls wordt er niet gelogen tegen de mensen van een asiel, enkel om zich mooi te praten terwijl ze de hond dumpen en dan later blijkt de hond heel anders te zijn. Gebeurt inderdaad dat een hond binnen een asiel anders is, maar dan zal hij later, binnen een gezin veelal positief uitdraaien. Want stress in een asiel is niet te onderschatten, zeker niet voor honden als Pinootje die het vroeger goed hebben gehad.

Het asiel waar Pinootje vertoeft,  staat bekend als een asiel met hart voor dieren, dus dacht ik dat ze alle info wel op prijs zouden stellen. Ik kreeg een berichtje terug dat ze het zouden doorgeven aan de verantwoordelijke voor de honden. Zit er enorm mee in, Pinootje was vroeger zo gelukkig en dan dit, hoe triest en in de steek gelaten moet hij zich voelen, krijg dit maar niet uit mijn hoofd.

wat goed dat je dit voor Pino gedaan hebt, het kan alle verschil voor hem maken