Hond alleen met kinderen

Ik lees overal dat je vooral je hond niet alleen moet laten met kinderen. Ook niet wanneer de kinderen al bijvoorbeeld 11 en 13 jaar oud zijn.


Hoe doet men dat in de praktijk vraag ik me dan af?


De kinderen worden groter, gaan niet meer overal mee naar toe. Soms komen ze vroeger uit school dan wij uit het werk.  Je kunt toch moeilijk de hond in de bench laten terwijl de kinderen gewoon thuis zijn? Onze hond is nu nog een pup maar ook wanneer hij volwassen is (en geen bench meer nodig heeft) zal het echt wel regelmatig gebeuren dat de kinderen alleen zullen zijn met de hond. Hoe pakken jullie dat aan?

Veiligheid gaat voor alles.

Een kennis van ons dacht ook eens boodschappen te gaan doen en de kinderen en de hond alleen thuis te laten.
Wat er precies gebeurd is weet niemand, maar de hond begon te knorren naar de kinderen en de oudste zoon, toen twaalf jaar heeft de politie gebeld die meteen gekomen zijn en de hond hebben neergeschoten. Dit is al jaren geleden gebeurd maar wel een voorbeeld van dat kinderen en honden beter niet zonder toezicht gelaten moeten worden.

Het hangt er denk ik wel van af wat voor ras je in huis hebt hoe jij zelf met de hond omgaat en hoe je je kinderen opgevoed hebt met wat het betekend om een hond in huis te hebben en hoe je je daarbij moet gedragen. En of je kinderen betrouwbaar zijn zich ook aan de regels te houden. En dat ook aan eventueel meegebrachte vriendjes en vriendinnetjes kunnen duidelijk maken.

Maar in het algemeen gezegd idd nooit kinderen en honden zonder toezicht laten. Ik zou dan voor een volwassene in huis zorgen als jij zelf niet aanwezig kan zijn of kinderen of hond meenemen.

Ik vind, bij de leeftijd vanaf 12/13 jaar dat honden wel bij kinderen kunnen. Je mag toch verwachten dat kinderen op die leeftijd niet meer aan een oor gaan trekken, kluif/speeltjes afpakken of onbewust de hond zitten te pesten. Uitlaten vind ik een ander verhaal, omdat je daar ook "helaas"weer afhankelijk bent van andere hondenbezitters. Maar nogmaals, in huis, zie ik hier geen probleem in.

Mijn kinderen zijn ook alleen met de hond. Ze zijn bijna 9 en 11. Ik denk dat het aan de hond en aan de kinderen ligt. 
Ik heb de hond in de keuken liggen, er zit een traphekje voor, naar de woonkamer. 
Ze laten de hond met rust. Als ik er niet ben, wordt er niet met de hond geknuffeld of geaaid. 
Daar houden ze zich ook aan. Als ze wat willen eten of drinken, lopen ze de keuken in, de hond blijft dan gewoon in zijn mand. Maar meestal hebben ze dat vantevoren al gepakt. 
Als de bel gaat moet de hond in de keuken blijven, hij mag niet mee naar de voordeur. Meestal zijn dit vriendinnetjes van mijn dochter, die mogen naar binnen, de hond kent ze. Maar ook die meisjes kennen de regels. Een aai als ze binnenkomen, maar dan met rust laten. 

Onze hond is echt een lieverd met kinderen. Als ik ook maar een piepklein twijfeltje had, liet ik hem echt niet alleen met ze. 
Ik heb hem even in de gang gehad, omdat hij epilepsie heeft. Hij heeft nu 2x een aanval gehad. Maar kinderen weten hoe te handelen, met rust laten, niet er bij komen, en mij direct bellen. 

Ik kan mijn kinderen echt vertrouwen, ook heel belangrijk. Want als je kinderen hebt waar je geen afspraken mee kan maken, dat werkt niet.


Het is een risico wat je neemt, maar dat doe je toch al, met een hond in huis. Want je kan ook even naar de wc gaan en je kind wordt gebeten. En kinderen van die leeftijd neem je niet meer mee naar toilet om daar te wachten.

We hebben een labradoodle (homemade: kruising F1 x F2).

Volgens mij doe ik dan iets heel verkeerd:voordat wij de hond(Kasper nu 2 jaar Kruising ? uit Polen)gingen halen uit Den Haag.Heb ik goede afspraken met hun gemaakt:ok er komt een hond maar die is van ons allemaal dus hij word ook door jullie uitgelaten(kids nu 11 en 14)Dat hoort bij de opvoeding vind ik.Mijn man en ik werken beide dus ja ze zijn ook alleen met hem thuis.Ze weten heel goed wat ze wel en niet kunnen doen met Kasper(hij smeert um bij hun net zo goed weleens als bij,bananen in zijn oren!)Kasper was 5 mnd toen we hem haalden.Het klinkt heel mooi om nooit de hond alleen bij de kids te laten maar praktisch is dat meestal niet haalbaar

Het gebeurt bij ons regelmatig dat de kinderen even alleen zijn met de hond. Onze kinderen zijn (bijna) 13 en 9. Als wij aan het werk zijn, komen onze oudste zonen van 13 (tweeling) weleens eerder thuis van de middelbare school. Dat is dan heel fijn want ze gaan alvast een rondje met Gwen lopen. Ik weet dat ze goed voor haar zorgen, daar twijfel ik niet aan. En Gwen, tja, ze is z'n lieve hond, ik twijfel aan haar ook niet '. Het gaat natuurlijk om deze specifieke combinatie : mijn kinderen en mijn hond. Mijn hond bij andere kinderen achterlaten, dat zou ik nooit doen !

Ligt aan je kinderen en het karakter van je hond.
Jara is mijn hond en vanaf mijn 12de laat ik haar dan ook alleen uit, ik ben inmiddels 17 maar ik laat haar uit en doe alles met haar.
Maar ik liep toen ik 10/11 was met onze Alaskan Malamute, geen lieverdje voor andere honden maar we waren beste maatjes en hij luisterde goed naar mij.

Ik laat andermans kinderen nooit alleen bij Jara, gewoon simpelweg omdat het een hond blijft en ik de kinderen niet 100% vertrouw
Mijn broertjes van 10 die mogen best even alleen met Jara zijn, maar over het algemeen komt dit ook niet vaak voor.

Denk dat het hond en kind afhankelijk is....en een kwestie van je eigen honden en kinderen kennen...
mijn kinderen zitten in de tienerleeftijd, en die laat ik wel alleen thuis met de jongens...
ook laten ze hen uit, geven ze te eten, borstelen etc... 
Bamse word alleen niet door de jongste ( 14 )  uitgelaten, omdat hij vrij sterk is en haar om zou trekken als er iets onverwachts zou gebeuren...maar met de rest is het geen probleem.
De regels zijn duidelijk, en idd het is ook belangrijk om afspraken te maken met je kinderen en,
vind ik, ze zoveel mogelijk te betrekken in de opvoeding...

We hebben in het verleden ook een hond gehad waarbij ik het niet aandurfde, dus daar gebeurde het gewoon niet....'

Wij kregen onze eerste hond toen ikzelf 11 jaar was en was regelmatig alleen met de hond.
Het ligt er denk ik sterk aan hoe verantwoordelijk je kind is. Ik ging regelmatig mee naar training en wist heel goed wat ik wel en niet kon doen met de hond.
Kleine kinderen die dit besef niet hebben zou ik nooit alleen laten, zelfs al is m'n hond nog zo'n goedzak het blijft een dier en dus onvoorspelbaar.

ik was ook twaalf dat ik alleen met Melody (border collie (overleden) ) thuis was en uitliet ik was volgens mij nog jonger.

Mijn dochter is 8, en die laat ik zonder aarzeling alleen met Skip. Hij is relaxed, zij is relaxed. 
Ze hebben ook samen op cursus gezeten, en zijn echte maatjes. Altijd gescheiden houden is wat mij betreft toch een illusie of minimaal erg onpraktisch. Misschien bij heel jonge kinderen, die je nog niet kunt leren hoe je met een hond moet omgaan. Maar mijn hond is onderdeel van mijn gezin en ik zou het vreselijk vinden als ik ze niet bij elkaar zou kunnen vertrouwen. 

Alleen uitlaten is een ander verhaal. Dan zijn er teveel factoren waar ik geen grip op heb. Stel dat Skip aangevallen wordt, moet er niet aan denken dat mijn dochter dat moet meemaken.

heel verstandig topic opener, dat je je afvraagt wat te doen.

het ligt aan de leeftijd en karakter van de hond en de kids, hoe oud zijn ze en hoe zijn ze qwa opvoeding begeleid met de hond.

er is niets mis mee als men wat ouderen kinderen heeft en hun er op gewezen is dat de hond met rust gelaten moet worden als de baas van huis is, nogmaals hoe oud zijn de kinderen , en karakter van de hond, is de hond rustig ? dan kan dat zeker met de ouderen kinderen in huis alleen gelaten worden.

hier een grote knuffelbeer, nimmer laat ik ze alleen met kinderen en ook niet met ouderen,
mijn hond vind het geweldig om bij iedereen maar lekker op schoot te gaan zitten, en niet iedereen is daar van gediend, heb ik bezoek of kinderen die mijn hond niet gewend zijn, doe ik Bamse naar buiten.

en alleen als ik er zelf bij ben mag ze bij het bezoek, maar ik heb geen kinderen, geen partner, dat ligt dus heel anders.

Voorlopig is hij nog pup.
Met name mijn dochter (bijna 11) doet erg veel met hem. Ze laat hem uit, heeft intensief geholpen hem zindelijk te maken, ze geeft hem eten, laat hem uit de bench (staat er 's morgens als eerste voor op), stopt 'm er weer in met wat lekkers, oefent kunstjes met hem, speelt met hem etc etc. Onze zoon (bijna 13) knuffelt en aait hem alleen nog maar. In noodgevallen (wij zijn boven en pup staat voor de deur te trappelen omdat hij een plas moet doen) laat hij hem even buiten plassen. Onze kinderen zijn rustig en gaan rustig met hem om.
Maar omdat ik zo'n bezorgde moederkloek ben  schrik ik wanneer ik dit soort stellingen lees. Ik was zelf vroeger als de dood voor honden. Maar toen wij als puber een hond kregen bleef ik ook wel alleen met hem. Het is niet te voorkomen dat de kinderen (met of zonder vriendinnetjes) alleen met de hond in de woonkamer zijn. Nu niet maar naarmate de kinderen ouder worden helemaal niet meer.

Onze kinderen, bijna 12, 14 en 16 laten onze hond uit, we hebben ze veel uitleg gegeven. Ze zijn ook alleen met hem thuis, tijdens het uitlaten kunnen immers ook dingen gebeuren.

Mijn kinderen zijn regelmatig alleen met onze golden retriever. Dat is zo'n goedzak.....Ze laten haar dan gewoon met rust en doen hun eigen ding. Gaat hartstikke goed maar ik denk inderdaad dat het aan het ras ligt.Die van ons doet ging vlieg kwaad.....alleen muziek worden opgegeten, haha.

Dat klopt de jongste zit in groep 7. De hond is nog pup dus tegen de tijd dat deze volwassen is gaat zij al bijna naar de middelbare school. De tijd vliegt.
Wanneer ze uit school komt is 1 van ons altijd (bijna) thuis. Bij de oudste natuurlijk niet meer. Zijn rooster wijzigt nogal eens dus daar valt geen rekening meer mee te houden.
Daarnaast heb je ook nog de momenten dat we boodschappen moeten doen, schoolvakantie, roostervrije dagen, sporten, ouderavond etc etc. Genoeg momenten dat ze (even) alleen zijn. Ik heb er nooit bij stil gestaan dat het met oudere kinderen ook nog niet zou kunnen. Bij jongere kinderen wel natuurlijk maar die laat je sowieso niet alleen thuis.

Ligt ook beetje aan ras (denk ik)
En je kent je hond én kids het beste, of je het vertrouwd

Van kinderen op de middelbare school mag je best een bepaald volwassenheidsniveau verwachten. 
Basisschoolkinderen zou ik niet alleen laten met een hond. Maar als je 12 bent, dan ga je al naar feestjes heb je je eerste vriendje/vriendinnetje. Dan kan je ook best alleen zijn met een hond. Als je verwacht dat kinderen van twaalf scheikunde of wiskunde kunnen leren kunnen ze ook leren alleen zijn met een hond. 
Ligt natuurlijk wel aan de opvoeding, ik heb van huis uit meegekregen respect te hebben voor levende dingen (planten dieren mensen). Als ik een dag ziek was gingen mijn ouders gewoon werken bleef ik alleen met de hond en aan de hond.

Ik zou wel zorgen dat zij geen vrienden mee naar huis nemen.

Ik ben van mening dat waar een wil is, ook een weg is.

Bij ons is er altijd iemand thuis voor de beesten (wij hebben nog geen kids ). Wij hebben daar bewust voor gekozen.

Toen wij alleen nog 1 poes en 1 hond hadden, heb ik een baan van 40h per week werken aangenomen. Ik zag mijn hond wegkwijnen en mijn kat werd er duidelijk ook niet beter op. Vanaf dat punt is er altijd iemand thuis.

En ja, dan moet je op andere dingen bezuinigen om even goed rond te komen, maar dat doen wij met liefde Zo rij ik in een oude auto, heb ik geen kasteel van een huis etc etc.

Ik ben, anders dan velen hier kennelijk, van mening dat het ras er absoluut niet toe doet.

Het gaat om de relatie tussen hond en kinderen en het vermogen van met name de kinderen om de hond de ruimte te geven die die wil hebben. Sommige kinderen hebben dat sneller dan anderen. Opvoeding van zowel kinderen als honden weegt daarin natuurlijk fiks mee.

Als vuistregel zeg ik ook dat rond een jaar of 12 wel zo'n beetje het punt ligt waar kinderen en honden alleen samen moeten kunnen zijn. Vuistregel zeg ik want bij de een zal het met 10 of 11 al kunnen en met de ander moet je misschien wachten tot een fors ouder zijn. Dat is dat stukje persoonlijkheid, opvoeding en gedrag waar je van achter een computer zo weinig van kan zien.

Maar als je op een punt komt waar de kinderen alleen thuis moeten kunnen zijn, moet dat ook op alle fronten kunnen. Nu richten we ons op honden, maar denk ook aan gas en vuur in huis, elektriciteit en zo nog veel meer. Op enig moment besluit je dat jou kind daar aan toe is en dat het kind weet wat die moet doen als er iets gebeurt. Dat moment moet het kind ook alleen met de hond kunnen zijn in mijn ogen.