een vraagje...

Ga het verhaal even neerschrijven, afgelopen weekend zijn mijn man en ik naar een optreden geweest, de kinderen bleven thuis met mijn schoonzusje als oppas.
Mijn hond kent deze goed en we vertrokken dan ook zonder zorgen voor een (zeldzaam) avondje met twee. Bij thuiskomst kreeg ik het volgende te horen. De hond was enorm zenuwachtig geweest, de zetel op en af springen, rondjes toeren door het hele huis...oudste dochter had er handen vol mee...De hond mag alleen met toestemming s'avonds op de zetel en gaat dit dus niet doen...toen hij commando's negeerde heeft ze hem met een koekje naar zijn mand gelokt, daar kreeg ze een gegrom te horen...hond werd genegeerd. Toen de jongste hem zoals elke avond een knuffel ging geven gaf hij haar een grom en hapte naar haar... Dit is dus nog nooit gebeurt, als ik in huis ben dan is hij zo mak als een lammetje, je mag hem (bij wijze van spreken) als een lappepop doorheen schudden, nooit geen gemopper laat staan een snauw ! Gisteren heb ik dit even aangekaart bij een bevriende gedragstherapeute...volgens haar wist de hond dat wij weg waren en wou hij doodsimpel de touwtjes in handen nemen door zijn ongewenst gedrag naar de kinderen toe... Denken jullie daar hetzelfde over ? De kinderen zijn tussen de tien en zestien, geen kleine peutertjes meer...volgen allemaal dezelfde regels wat de hond betreft...Mijn schoonzusje had het meteen over 'agressief' gedrag maar ik verklaar het anders, heeft dit iets met een soort van 'hoger' willen klimmen in de rangorde als mijn man en ik er niet zijn ? Hij is altijd rustig in huis, je moet hem haast gaan zoeken waar ie ergens ligt te knorren Ben benieuwd naar jullie bevindingen...

Kan het zo zijn dat de hond zich geen raad wist met de situatie.?(als jullie bijna nooit weggaan)


Het lijkt mij eerder onzeker gedrag.

Dat hoger in rangen en standen alsof hij dan eindelijk z'n pootjes vrij heeft om te doen wat hij wil.?, dan mag je per direct gelijk vergeten..onzin.
Dat zou dus inhouden dat hij de hele dag ligt te mopperen dat hij niets mag bij jullie..
"oehww, als dat baasje nou eens 1 avond op zou hoepelen....dan zou ik het wel weten"

Rare redenering van die gt. Misschien sloeg er wel totale paniek toe bij de hond. Hij is dit niet gewent, zijn 2 baasjes weg.
Honden zijn gewoonte dieren de 1 kan er beter tegen als de ander dat er ineens wat veranderd. Ik geloof niet zo in dat een hond hoger in rang wil komen.

Tja, meestal gaat hij mee of blijft lekker alleen thuis... vind het ook een gekke redenering hoor...bedankt voor jullie antwoorden, zal het maar houden op het feit dat hij me gewoon enorm mist als ik er niet ben

Ik denk ook eerder aan onrust/stress bij je hond. Dat de situatie inderdaad zo anders is, dat hij zich er geen raad mee wist.

Ziet jullie hond je schoonzusje vaker? Of is zij meer een vreemde voor hem?

En zijn de kinderen al eens eerder alleen met de hond geweest? En zo ja, hoe is dat dan gegaan?

Ik geloof niet in het 'hoger op willen klimmen'.. In agressief gedrag al helemaal niet. Maar dat is natuurlijk persoonlijk
Zelf denk ik eerder dat je hond gewoon even wat van slag was omdat jullie beiden er niet waren. Ook omdat je zegt dat dit zeldzaam is, was het voor hem waarschijnlijk een hele vreemde situatie. Op het moment dat hij eigenlijk dus al wat van slag was, waren de commando's misschien al net even te veel en de knuffel was misschien net de druppel?

Mijn moeder heeft ook een frans buldogje en ik weet niet of hij dat ook heeft, maar zij reageert heel sterk op emoties. (veel erger dan de meeste andere honden die ik ken) Drukte/stress of juist positieve opwinding van ons mensen maakt haar ook 'anders' en meestal niet in de positieve zin van het woord . Ik hoor dit van meer mensen met een buldogje.  
Bij jullie thuis zal de sfeer ook heel anders zijn geweest dan anders. De kinderen waren misschien veel drukker (toch spannend zo'n avondje zonder ouders  ) en misschien heeft je schoonzus vanaf het moment dat hij onrustig werd wel het idee van 'agressieve hond' uitgestraald. 
Ik denk dat hij even zijn gewende situatie én baasjes kwijt was en daar niet helemaal goed mee om kon gaan.

Gr. Alexandra

Een ding weet ik: je moet NOOIT een kind naar de hond toe laten gaan! In de ogen van de hond gaat de ranglagere altijd naar de ranghogere. Het is dus geen goed idee om de hond nog even een nachtzoen te gaan geven. Laat je kinderen de hond bij zich roepen.

Sorry, ik was niet ingelogd. Deze reactie is dus van mij.

Ahum, beetje ouderwetse gedrags therapeut! 
Zie volgende artikel op de site: hondenwijzer.com, stuk over de dominantie therapie.
Verlatings angst, onzekerheid.
 Weet niet wat je kinderen normaal met de hond doen? Je kan als jullie thuis zijn, de kinderen meer met de hond laten doen, met jullie op de achtergrond.
Laat ze hem voeren, laat ze hem commando's opvolgen thuis als zitten enzo. Laat ze hem hem spelen thuis, regelmatig uit laten en als jullie thuis zijn, af en toe samen naar boven of naar buiten en de hond met je kids beneden laten. Geef je hond dan een kluif om zich bezig te houden en ga zo stukjes oefenen met de kids met hond alleen.
Je hond moet het vertrouwen krijgen dat het goed gaat als jullie weggaan. 
Je schoonzus kan zich even flink inlezen: hondenwijzer.com, stukje over agressie!

http://www.kangani.nl/Hoe-speelt-dominantie-bij-onze-honden.-De-grote-misvatting-over-dominantie./


Een mooi boek om te lezen is; Barry Eaton - Dominance in Dogs; fact or Fiction .

Honden zijn er in mijn ogen niet op uit om boven ons te gaan staan of een hogere plek te veroveren in ons huishouden. We maken niet onderdeel uit van dezelfde groep/soort dus van rangorde is er tussen mens en hond naar mijn idee geen sprake.

mijn bevindingen met wat je schrijft Lut....

de hond was zenuwachtig, de roedelleider van huis, geen vertrouwen echt in de oppas , en kinderen staan op een ander plekje dan jij. op jou kan die vertrouwen, op dat moment zal je hond niet lekker in zijn vel gezeten hebben, bij het weggaan van je.

de hond negeren door je kids en de oppas, pas aandacht schenken als de hond naar hun toekomt, en de mand op een andere plek even zetten, buiten de woonkamer als die zo,n zenuwachtig gedrag toont als jij weg ben, want hun willen proberen toch te corrigeren, van bank op en af.

zie het niet als agressief gedrag en ook niet opklimmen in de rangorde.

even heel iets anders Lut..... Bamse en ik zijn een team, we gaan zwemmen, in het zwembad, degene die haar begeleid is een super iemand, gaat goed met Bamse om.... maar.

in het begin, ik ben heel eigengereid en wil niet graag mijn hond uit handen geven, dus bemoeide ik me er niet mee toen Bamse het water niet inwilde, er zijn drie treden te nemen, grote die onder water zijn, zichtbaar op de kant. alsof ze in het diepe gelijk plonst wat niet zo is.

degene die haar begeleid nam haar tuig vast, en Bamse zette zich schrap, wilde pertinent niet, toen ik zag dat ze naar haar handen wilde happen, heb ik gelijk het initiatief zelf weer in handen genomen, gezegd, ga maar het water in tegen de begeleider.

ik ben met bamse even rond gelopen, en daarna naar de trap, rustig toegesproken, en ze liep de trap af alsof er niets gebeurd was, vertrouwen op de baas, en dat zie ik ook bij jou, je bent weg, weg roedelleider, weg vertrouwen, en tuurlijk kent ze de anderen maar de hond zijn/haar steuntje is toch weg. denk dat het daar ook aan ligt .

agressie, nee, dan hadden ze op dat moment dat ook van Bamse kunnen zeggen, een GT daar ben ik niet helemaal uit, echt niet, die zien alleen een moment opname, verder wordt er niet gekeken.

maar is mijn mening hoor.

enne, ik geef Bamse dus ook niet meer uit handen, zoals de trap af. hahahahaha

Alexandra,
klopt Marijke heeft het juist. een jong lid van het gezin, veel beter om de hond bij zich te roepen, en niet naar de hond toe te gaan, hoevaak gebeurt het niet dat kleine kinderen kruipend naar de hond voor de hond een bedreiging is ?

jonge kinderen, roepen de hond bij zich, als er wat gedaan moet worden met de hond of wat dan ook.

Ik vind ook dat kinderen niet zomaar op een hond af moeten gaan. Inderdaad met de kans op bedreiging of dat kinderen signalen van de hond kunnen missen enzo. En dat niet iedere hond kinderen leuk vindt. (te druk, te onvoorspelbaar enz.)
Maar ik vind niet dat dat iets met rangorde te maken heeft, maar gewoon met omgang.

Sterker nog, als je echt in rangorde zou gaan denken dan is een kind altijd lager dan een hond. En zou je dus door het kind naar boven te halen deze (natuurlijke) rangorde verstoren waardoor je de kans hebt dat de hond het zonder toezicht even recht gaat zetten, want de hond is toch hoger.   

Gr. Alexandra

De knuffel voor het slapengaan is gewoon een vriendelijke omhelzing van de jongste en een, niet lachen..., kruisje op zijn kopje Hij ziet haar aankomen en legt zich al met de vier pootjes omhoog (jongste is 10 jaar) Dit doet ze al van pup af aan. Ik hou het bij stress, was inderdaad niet alledaags, baasjes allebei weg en oppas die de hondentaal niet echt begrijpt Bedankt voor jullie reacties

. Lief

Af en toe ga ik ook naar mijn hond als die lekker ligt in zn mand , dan kriebel ik hem op zn buik en gaat die al knorrend op zn rug liggen om verder te worden gekriebelt.. Nooit wat gebeurd , ik vind het ook wel fijn om eventjes met hem te knuffelen zie hier geen kwaad in
Maar mijn westie vind dit niet zo fijn dus die laat ik ook gewoon met rust , denk dat het per hond verschilt
Ik zeg altijd wel zn naam zodat hij weet dat ik eraab kom en zich niet rotschrikt als ik hem ineens aai