een aantal verhalen over een aantal van onze afstandshonden

ik heb gisteren tijdens het voorstellen al even kort vermeld dat wij veel afstandshonden hebben voor de geinteresseerden hier een aantal verhalen van onze herplaatsers

MILO
milo is een jack russell ,hoe oud milo is weten we niet exact , toen we hem kregen schatte de d.a hem op 2 jaar , milo is zwervend aangetroffen , en sterk vermagerd ,maar ook erg angstig , en vooral voor mannen . milo kroop weg in een hoekje en ging daar zitten plassen , toen wij milo haalden besloten we om er helemaal voor te gaan , dit manneke had al teveel meegemaakt , we zijn met milo naar een trainingsgroep voor moeilijke honden gegaan ,3 maal per week trainden we met hem , en met goed resultaat , heel langzaam kroop milo uit zijn schulp en kreeg wat meer vertrouwen in mensen ,met mannen heeft het langer geduurd , en milo werd beste van de groep , huilend namen we de beker in ontvangst , we hadden iets bereikt met milo , en zijn doorgegaan , en het manneke had er plezier in ,ook leerde hij beter om te gaan met andere honden , 2 jaar hebben we erg hard met milo gewerkt , en nu 9 jaar later is het zo,n lieve hond geworden , zijn angst is helemaal verdwenen , hij loopt spontaan op vreemde mensen af , kan uitstekend met kleine kinderen omgaan , we hebben hem leren zwemmen , los naast de fiets lopen etc , het manneke is hier zo goed op zijn plaats en is weer helemaal hond , is inmiddels een dagje ouder wordt hardstikke grijs , en lange fiets en wandeltochten worden wat minder , maar hij trekt nog wel dagelijks zijn baantje in het water ,

SHEILA
sheila is inmiddels overleden , en was een schotse collie van 9 jaar , sheila was in beslag genomen toen buurtbewoners klaagden over stank , veel geblaf etc ,wat bleek de eigenaar van sheila was een aan de alcohol verslaafde vrouw , die na het overlijden van haar zoontje helemaal aan lager wal was geraakt en de honden verwaarloosde , sheila was erg mager want ze kreeg niets meer te eten , eten moest ze stelen , haar vacht zat onder de zweren en vlooien , wij hebben sheila opgenomen en gelijk met haar naar de d.a die heeft sheila helemaal opgelapt , voedings supplementen ,speciale shampoo voor haar vacht etc , al snel knapte sheila op , het was net een verdort plantje wat weer begon te bloeien , en in de roedel bij ons deed sheila het ook erg goed , ze genoot van alle uitstapjes naar bos strand etc , totdat sheila na 4 maanden weer erg ziek werd , er werd bij sheila een zeer agressieve vorm van leukemie vastgesteld , 2 maanden later hebben we besloten om dit meisje uit haar lijden te verlossen ,want dit was immers het beste voor haar , de d.a is bij ons thuis gekomen en sheila is in onze armen rustig ingeslapen , maar wat waren wij kapot van verdriet , sommige mensen zeiden ons , hoe kan dat nu ? die hond is er maar zo kort geweest , en ja juist daarom , we waren boos , zo boos , dat dit meiske niet langer heeft kunnen genieten bij ons , want we zagen haar immers net weer helemaal opbloeien , en hadden zoiets van waarom niet wat langer ? maar er was geen waarom , wel hebben we de korte tijd dat we sheila hebben gehad erg van haar genoten ,

SNOOPY
snoopy , inmiddels ook overleden , was een jack russell terrier van 7 jaar , in het asiel gedumpt omdat ze epilepsie had en incontinent was , wij wilden het met snoopy proberen , en dat is gelukt , snoopy is hier 13 jaar geworden , en heeft hier een prachtig leventje gehad , we hebben haar leren zwemmen , de epilepsie medicatie konden we na enige tijd in overleg met de d.a afbouwen , en dat is lang goed gegaan , voor haar incontinentie gebruikten we binnen een broekje met een tena lady erin , geen probleem , ook is snoopy vaak meegeweest met ons op vakantie , en waar ze ook erg van genoot was een fiets tocht maken achterop de fiets , zo af en toe in haar wat jongere jaren liep ze ook weleens naast de fiets , toen snoopy 12 jaar werd namen de aanvallen weer toe , zo hebben we nog een jaar met haar aangemodderd , totdat het niet meer ging , steeds vaker kwamen de aanvallen , maar het was natuurlijk ook haar leeftijd die meespeelde , ook snoopy is hier bij ons thuis ingeslapen , en we kijken er voldaan op terug dat we snoopy toch nog 6 mooie jaren hebben kunnen geven

NOA
noa , engelse bulldog is de herplaatser die nu 8 maanden bij ons is , noa is een voormalig fokteefje , ze is 7 jaar en heeft zich hier na wat aanpassings problemen snel aangepast , zo kwam noa nooit van eigen terrein af en was niet gewend aan het lopen aan riem en halsband ,maar ook niet gewend om haar behoeften te doen op verschillende plekken ,noa haar enigste uitjes waren naar shows gaan toen dat nog nodig was om de benodigde resultaten te behalen , verder was noa weinig gewend en had een erbarmelijke conditie toen ze bij ons kwam , nu 8 maanden later gaat het prima met noa ze gaat graag mee naar buiten , geniet van naar het bos gaan of naar zee ,en heerlijk kroelen bij de baasjes , want aandacht kreeg noa ook niet veel ook meegaan op vakantie vind noa geweldig , we hebben een doggyride waar ze weleens in meegaat op de lange afstanden en noa , die geniet alleen maar ze is weer begonnen met spelen met de andere dogs , want dit kon ze ook helemaal niet , en s,avonds staat noa voor het raam te gluren om te kijken of haar baasje er al aan komt

dit waren de verhalen van 4 van onze herplaatsers
we hebben er tot nu toe 9 gehad , en vinden het geweldig , je hebt er zoveel voldoening van ,

Wauw,

1 voor 1 aandoenlijke verhalen, hoe een hond zich herpakt en volgens mij heeft Sheila, hoe kort ook, toch intens gelukkig geweest bij jullie. Wees daar maar zeker van. Het verdriet moet enorm geweest zijn maar ze was gelukkig, ze is "gelukkig" gestorven, omringd met liefde, niet alleen. Wat mooi. Kreeg vooral kippenvel als je de verhalen leest, redenen waarom honden weg moeten, hoe ze er aantoe zijn. Niet te geloven dat "mensen" zo kunnen zijn.

Mijn respect voor jullie
Vele groetjes en dikke knuf voor de honden.

Wat een mooie verhalen zeg zo zie je maar als je goed bent voor de honden dat je er heel wat voor terug krijgt ook als ze een verleden hebben ik heb taat met vier en een half uit het asiel gehaald met heel veel bezig te zijn met haar heb ik er een wereld hond aan .En uit jauw verhalen haal ik dat ook allemaal
groetjes joke en taat

ja hoor ze zijn echt allemaal de moeite waard die asielhonden ,en als je er tijd en energie insteekt dan kan je nog best veel bereiken , als het tussen de oortjes maar goed zit , milo van ons bv ook die heeft geen fijn leven gehad , maar was zeker niet gedragsgestoord , en dan pikken ze toch wel weer veel op ,al duurt het lang ,en ja wij snappen ook nooit veel van mensen die een hond wegdoen als hij wat gaat mankeren , dan is zo,n hond jaren bij een baas en wordt gedumpt omdat hij oud of ziek is , maar dit zijn helaas wel vaak de moeilijk te plaatsen honden , de meeste mensen willen wel een asiel hond maar als ze eenmaal boven de 5 of 6 jaar komen wordt het stukken moeilijker , dit is ons ook regelmatig verteld door asiel medewerkers

Wat een prachtige verhalen om te lezen!
Ik krijg er helemaal kippevel van... :-(

Zo gun je de diertjes nog mooie laatste jaartjest, ook al is het sommige van korte duur geweest...
Maar toch, wat zullen ze jullie dankbaar zijn geweest, voor die mooie tijden die jullie hun hebben kunnen geven...

Wij hebben zelf ook een triest hondje mee naar huis genomen, we konden het niet aanzien... :-(
Ze was nog maar 3 maanden oud en helemaal 'verpest', achtergelaten, ondervoed, verwaarloosd en zo angstig...
Maar nu ruim een jaar later, is ze helemaal opgebloeid, en oooh wat waten we blij! En nu natuurlijk nog steeds..!

wat een fijn gevoel moet dit ook jouw geven brigitte , en leuk om te zien he hoe ze dan weer helemaal opbloeien , is het de hond die op de foto staat bij je berichtjes ?

Hoi reny!

Het geeft inderdaad een heel goed gevoel, ik vind het heerlijk als ik haar nu in de bossen als een gek zie rondrennen en heerlijk zorgeloos spelen...
Ze is nog wel af en toe angstig, maar ik denk dat dat er nooit meer echt helemaal uitgaat... :-( Maar voor de rest is het een geweldig beestje...

Het is niet de hond die bij mijn profiel/berichtjes op de foto staat, dat is mijn reutje Achilles...
Als je in mijn profiel kijkt bij mijn foto's, dan is het het blondje hondje..

Heel mooie aandoenlijke verhalen. Jaren geleden heb ik 2 zwervende katten opgenomen, waarvan er eentje altijd hoest en spuugt. Wat het is kunnen ze niet vinden, hij is verder goed gezond, maar het is waarschijnlijk wel de reden dat hij midden in de winter werd gedumpt op een industrieterrein...hartstikke koud voor een Siamees... 't Is onze allerliefste kat, vreselijk dankbaar. Je snapt mensen niet hè?

brigitte , ik heb net de foto,s bekeken , wat een leuke hond joh ,

Het zijn echt mn twee boefjes, ik zou niet meer zonder ze kunnen en willen natuurlijk!
Ik zou er dolgraag nog wel meer willen, om een goed leventje te geven.. Maar dat gaat nu even niet, pas als ik een groter huis heb, maar dat komt er wel!

ja , herkenbaar brigitte , wij hebben er 4 ,maar zeg wel meer als we een klapper maken in de loterij dan kopen we eeen mega boerderij met nog meer grond en gaan ons leven wijden aan zwerfhonden , maar meis elke hond die je helpt is er eentje hoor ,