Hond uit opslag: Solo

Ah, Margje,

Veel sterkte, je zult er wel veel verdriet van hebben, ook al is het zo waarschijnlijk beter voor Solo, heel jammer allemaal, je hebt zo je best voor hem gedaan.

Vol blijdschap las ik het bericht dat Solo geplaatst was. Dat hij een thuis had.
Verder lezend in de reacties, zie ik ineens dat Solo er niet meer is. Verbijsterd ben ik.

Solo, rust zacht ventje. Je hebt je best gedaan, zo ook de mensen om jou heen. Maar helaas, het was allemaal te veel voor jou op deze wereld...

Margje (& Peter), heel veel sterkte met het verlies van Solo.

Jammer, maar toch het beste...
Veel sterkte!

Oh wat jammer! Het leek zo goed te gaan, maar soms is euthanaseren gewoonweg de beste optie. Margje en ook de hele werkgroep, top dat jullie Solo nog een kans gegeven hebben en hij nog even hond heeft kunnen zijn.

Hier schrik ik van en vind het intriest  Margje heeft zo haar best gedaan en ik leef dan ook heel erg met haar mee !

Kan ook zijn, als ik het zo lees, dat er toch iets mis ging in het kopje van Solo. Net hetzelfde verhaal hoorde ik van mijn trainster over een Golden en die had nooit in opslag gezeten (niet dat ik opslag goedkeur, wel integendeel), maar ook die hond kon bijten en uitvallen en nadien er heel verdrietig om zijn. Hij kon er niets om.

Veel en veel sterkte Margje ! En RIP Solo

Heel heel heel erg veel sterkte Margje.
Wat moet dat knoerthard zijn aangekomen.
Na al je werk en inzet met en voor Solo en Solo's goede kant te hebben mogen leren kennen.
Wat de oorzaak is blijft gissen... ze kunnen zelf niet vertellen wat ze overkomen is en waar ze last van hebben.

Des te harder de klap voor je juist omdat die vooruitgang zo zichtbaar was en het zo goed ging.
Wat vreselijk moeilijk voor je om dat dat afscheid te moeten nemen, los te moeten laten omdat Solo om wat voor reden ook zich toch niet heeft kunnen handhaven.
Soms zou het fijn zijn als dieren konden praten of we af en toe in hun hoofd mochten meekijken.

Ohh jee.. een verhaal dat leek zo'n mooi einde te gaan hebben op dit forum. En ineens stond het weer bij mijn laatste reacties.. en dan lees je dit. Wat vreselijk... Veel sterkte Margje, rust in vrede lieve Solo.

Heel jammer dit

Margje en Peter sterkte

Hier schrik ik van!
Wat triest en jammer!
Margje sterkte!
Karin ( meestal stil)

Veel sterkte Margje.

We willen en doen ons best, maar niet alles is te voorspellen.

Oh wat ontzettend sneu! Het leek zo goed af te lopen voor hem. Ik ben echt heel erg geschrokken dat het dan toch zo heeft moeten aflopen. 

Ik wens je veel sterkte Margje, wat jij doet voor die dieren is onbeschrijfelijk mooi.

Ach wat ontzettend triest,Solo rust zacht.

Margje en Peter heel veel sterkte

Wat triest voor jou en alle betrokkenen. Maar wat fijn voor hem dat jij die hem ook weer even van het leven heeft laten genieten hem naar zijn laatste rustplaats hebt willen en kunnen begeleiden.

Heel veel sterkte.

Ik lees dit topic nu pas, en heb zoveel respect voor Margje, je ziel en zaligheid leg je in de hond. En dan helaas een triest einde...

Wel geweldig dat de hond uiteindelijk rustig is ingeslapen en niet in de kennel.

Heel veel sterkte, en bedankt voor je geweldige inzet.

Wat in en intriest, veel sterkte Margje

Ik behoor ook tot de stille lezers en wil nu toch wel even mijn respect tonen naar Margje!
Heel mooi wat je allemaal doet, je bent een bijzonder mens!
Het is zo jammer wat er allemaal gebeurt met honden en zolang er mensen zijn zoals jij dan worden er altijd toch nog weer honden gered!!! 
Dit was weer een heel bijzonder verhaal en leermoment voor veel lezers (zoals ik) en wil dan ook weer iedereen bedanken voor het verhaal (met toch wel een positieve kant want men heeft gedaan wat goed was!!!) Van de afloop wordt je dan toch weer verdrietig maar zolang er nog mensen zijn die zich inzetten voor deze honden is er voor vele honden nog hoop!

chapeau ik zou het niet gedurfd hebben vanwille angst voor mijn andere honden om aangevallen te worden.. ook al is dat een stereotype

Hey Allemaal,

Bedankt voor de reacties.
Ik ben er inderdaad kapot van en Sandra heeft daarom een stukje gemaakt, want ik was te verdrietig en boos tegelijk.
Het ging echt heel erg goed met Solo. Wat natuurlijk zo is, is dat als ik met Solo ben, mijn oren en ogen gericht zijn op Solo. Als ik hem bij mij thuis had, lette ik op hem. De eerste aantal keer dat ik hem mee naar huis nam had hij een muilkorf om, later als de katten in de andere kamer zaten en de kinderen niet thuis waren, was hij ook zonder muilkorf. Maar ik was dan met hem alleen.
Buiten ging het heel goed, negeren van andere honden, kennis maken met mensen (altijd met muilkorf). Hij was een grote knuffel. We hebben geoefend met mensen die mij aanraakte, want daar had hij eerder problemen mee, als 'zijn' mens benaderd werd. Ging allemaal goed. In het pension konden de meeste hem goed verzorgen.
In de opslag liet Solo een extreme angst zien, hij wilde echt door de muur wegkruipen. Die angst heb ik niet gezien.
Het lastige is dat je op een gegeven moment over moet van trainingssituaties naar het echte leven. Maar dan wel met iemand die verstand heeft van honden, van het type hond en ervaring met dit soort gedrag. Peter had dat en was volledig op de hoogte van het verleden van Solo.
Toch is het redelijk snel misgegaan en toen een aantal keer achter elkaar. Niets ernstig gelukkig.
Wel reden voor de nieuwe eigenaar dat hij het toch niet zag zitten.
Overigens wijt ik de kans voor een bijtincident volledig aan de nieuwe eigenaar en niet aan Solo. Ik kan er helaas niet over uitweiden omdat dit niet netjes zou zijn, maar Solo had nooit de kans mogen krijgen om te kunnen bijten. Dit is van tevoren ook heel goed besproken, dit was Solo's laatste kans, een volgend bijtincident betekend einde verhaal.
Toen stond ik voor een moeilijke keuze. Solo was erg van slag en had hele rode ogen en hijgde erg.
Heel stom, maar je moet gewoon gaan rekenen, wat zijn de kansen voor Solo? Wat zijn de risico's? Wat is verwantwoord voor zowel de maatschappij als voor Solo?
Die rekensom neigde al de kant op om Solo in te laten slapen. Samen met zijn slechte hart, was de keuze snel gemaakt.

Wat ik nu met de herders en met Solo en eerdere opvanghonden erg gemerkt heb is dat ze zich meteen enorm hechten aan de persoon die ze uit het asiel/opslag of andere vervelende situatie haalt. Met alle honden die toch echt gebeten hebben, niet uit de kennel konden komen, zichzelf kapot beten enzovoorts, kon ik wel meteen wandelen, ze overal aanraken, ze dingen leren. Maar dan moeten ze verder. Naar een nieuw baasje. En dan komt oud gedrag met regelmaat terug.
Wat ik denk is dat er daarom minimaal twee trainers op 1 hond moeten zitten. Ook voor jezelf als trainer. Want je trekt zo intensief op, dat je samen een enorme band opbouwt. Het is een wederzijds vertrouwen. En dan komen dit soort dingen echt heel hard aan. Maar ook voor de hond is het moeilijker om los te laten en zicht te hechten aan een nieuw persoon.

Al met al ben ik mijn vertrouwen in honden niet kwijt, maar in mensen is het er zeker niet beter op geworden. De nieuwe eigenaar heeft het beste met Solo voor gehad en is wellicht gewoon wat naïef geweest. Maar in dit soort gevallen kan dat gewoon niet en daar baal ik echt heel, heel erg van.

Solo is bij mij op schoot komen liggen en doordat zijn hart niet goed het bloed rond pompte was de narcose al heel zwaar. Daardoor stikte hij al bijna, wat hij zelf gelukkig niet meer door had, maar ik natuurlijk wel. Het was echt vreselijk. Ik ben voor Solo wel blij, hij heeft rust.

Iets anders stoms waar ik boos over ben is de kosten van een crematie. Je kunt je hond met destructie meegeven, maar volgens de dierenartsassistente kan het dierlijke vet dan gebruikt worden in producten.. WTF??!!
Dus wordt het crematie.. Ruime 200 euro voor de meest eenvoudige.
Ik dacht dat het 128 euro was, maar ik had een foldertje meegekregen uit 2010..
Stom om me daar boos over te maken misschien.. maar je wilt een dier een waardig einde geven.
In laten slapen kostte al bijna 200 euro, dus 400 euro om je dier waardig te laten sterven.

Wat triest Margje, dat het zo is gelopen. Je hebt zo je best gedaan voor Solo.
 Samen een band opgebouwd. Kan me goed voorstellen dat je hier kapot van bent. En best erg dat je zoveel moet betalen om een dier een waardig sterven te geven......
Nogmaals sterkte, maar bedenk dat jij degene bent die Solo nog een kleine tijd heeft mogen laten voelen wat liefde is.

Ja daar ben ik ook wel erg blij om. We hebben nog veel leuke dingen gedaan waar hij echt van genoot.
.

moedig dat je je verhaal doet Margje.
en wat een trieste afloop, en dus ook nog eigenlijk onnodig.

mijn opmerking in mijn 1e reactie over de mogelijkheid tot incident(en) was dus ook puur gericht op de nieuwe eigenaar, zo jammer, dat mensen naief, dan wel arrogant zijn, en niet de benodigde veiligheidsmaatregelen nemen, niet alleen voor de mensen om hen heen, maar vooral ook voor de hond zelf.

en wat je schrijft over die hechting..... dat is zeker een valkuil waar ik al vaak over nagedacht heb
want dat is een heel grote valkuil bij honden die van zover moeten komen.

Solo heeft rust, voor de hond is het goed zo, tuurlijk gun je iedere hond een rijk en gelukkig leven, maar
als dat echt niet (meer) mogelijk is, is dit het beste wat je kan doen. Jij als mens, zit met de desillusie, niet in de hond dus, maar in wat er om heen ook van belang is.

Ik snap je frustratie Margje.

Uiteindelijk is het toch altijd loslaten en hopen dat ze een goede koers varen met een duidelijke lijn en standvastige baas.

Je hebt gewoon altijd een ander aan wie je moet overdragen en dat zijn de zwaarste lasten en twijfels van je 'vak'.(je kunt ze gewoon niet allemaal zelf houden)

Hoe doen ze het, houden ze de lijn aan, zien ze de valkuilen...zoveel om aan te denken...

De kosten, dat is dan een extra domper; stom en eigenlijk, euh sorry, lullig.
Daar zou best een fonds voor mogen zijn, gebonden aan de opslag.(hoop dat je dat niet helemaal alleen moet ophoesten)

Solo heeft rust. Jij bent er voor hem geweest. Hou je daaraan vast.

Sterkte Margje en anderen die zich inzetten voor het welzijn van de hond.
Als ik een nest pups zou hebben zou ik al bijna niemand met mijn hondjes vertrouwen dus hoe moeilijk is het om de juiste persoon bij de juiste hond te krijgen in dit soort schrijnende gevallen. Ik zal dus nooit een nest pups hebben. En zeker niet nu ik een reu heb, maar het is maar een voorbeeld van hoe moeilijk ik het vind om mensen en de juiste hond te combineren.
Hond baas combinatie is in mijn optiek van cruciaal belang en helaas is die combinatie niet zo simpel vast te stellen.

Margje, ik vind het echt heel sneu voor jou (en Solo) dat het zo gelopen is. Fijn dat je toch nog even je verhaal wilde doen. Het moet echt heel rot voelen, na al je goede werk. 

Kosten van de crematie; is wel extreem zeg... 
Kon me niet meer zo goed herinneren wat het bij 'nak en ' nouk gekost heeft, maar ik heb het even nagezocht en bij het uitvaartcentrum hier in de buurt is de meest eenvoudige crematie, waarbij de as van de honden op zee wordt uitgestrooid, 110,--

Onze dierenarts vroeg voor het inslapen iets van 60,--  als ik het me goed herinnerde?! 
Ik snap soms niet waar die enorme verschilen vandaan komen...

Ben ook een stille meelezer.

Margje, je hebt wél Solo's naam gezuiverd. Hij is dus niet heengegaan als 'valse hond'. Alleen onbegrepen, te moeilijk voor bijna alle hondenbaasjes. Dat werk heb je super gedaan. Solo is de herinnering ingegaan als een goeie hond, hulde!

Ik vind het wel goed van een groep die zich inzet om honden uit de opslag te krijgen, om een hond waarbij het tóch misgaat in te laten slapen. Anders snijd je je in de vingers voor toekomstige gevallen, en daar is ook niemand bij gebaat.

Voor dit soort gevallen is dat voor de hond heel triest, maar voor de gemeenschap en de toekomst van andere gevallen helaas wel het beste.

Weet je dat ik gewoon niet meer weet hoe je nou iemand uit kan zoeken die snapt hoe belangrijk het is? We hebben een contract, we drukken het mensen op hun hart, we zeggen dat het de laatste kans is. Wat meer moet je doen? Ik weet het gewoon echt niet meer.
Ook een hond die we in een asiel geplaatst hadden om daar herplaatst te worden heeft de kans gehad om te kunnen bijten.. Dus zelfs mensen die daar werken daar dringt het niet door.
Ook hier weer gedacht: ohh dat kan wel.. het is zo'n lieve hond.. het gaat al zolang goed..

Ik woon in de randstad, hier rijzen de prijzen echt de pan uit. Voor een hond die ik al eerder geplaatst had, was ik bij de dierenarts in Brabant, scheelde meer dan 100 euro voor sterilisatie!!

Ja dat is helemaal waar. Je hebt een verantwoording en niet alleen naar de hond, maar zeker ook naar de maatschappij. Dat is heel zuur als je daar dan zit met een hond die zoveel meer verdiend. Maar je kan en mag geen risico's lopen. Doe je dat wel, dan verpest je het ook andere honden die we in de toekomst nog krijgen.
.

mensen onderschatten wat honden kunnen, nu hoef je de hond niet als de grote boze wolf te zien, maar het zijn wel honden, en in jouw geval honden die enorm veel hebben meegemaakt, of zelfs zijn aangezet tot verkeerd gedrag,

wat mij vaak opvalt is hoe mensen denken dat een beetje liefde wel de verkeerdes keuze's die de hond kan maken (vanuit de mens gezien) wel even goed maakt.... das echt een utopie, en ik weet echt wel waar ik het over heb.

en die herplaatsing na de rehabilitatie, ik heb daar vanaf het begin mn bedenkingen bij
ingegeven ook door zelf herplaatsers te hebben (gehad), honden die uit een uitzichtloze situatie komen (en dat is ook mijn ervaring) zijn soms nog in staat op dat moment een verband aan te gaan met degene die ze eruit haalt, ze zijn zich daar wel degelijk van doordrongen, maar kunnen ze daarna nog een switch maken??

van onze hond werd door trainers gezegd: dat kan hij nooit meer, als jij hem niet kan houden, moet je hem laten inslapen, de hond kan dat nooit nog eens opbrengen, en zal terug vallen in het gedrag wat hem eerder liet overleven (bizar genoeg)

of te wel: ik ben echt zijn definitieve eindstation, en waar ik eerder dacht dat dat misschien overdreven was, weet ik nu echt wel beter, het blijft balanceren tussen nu en vroeger, ondanks dat hij al weer zoveel jaren bij ons is.

ik begrijp je zorgen, en ik wil er best graag eens live met je over verder kletsen
onze 2 hondenmannen vermaken zich dan prima, dat weten we al
en wij ook, zeker te weten.