Kito weet voortaan waar hij heen wil . !

Eigenlijk ben ik blij dat het moment aangekomen is. Nu hoef ik niet meer te twijfelen.
Want je weet dat het moment met akita's eraan zit te komen op een gegeven moment dat ze "niet" meer los kunnen.
Van andere eigenaren wanneer ik vroeg wanneer het moment bij hun aangekomen was.
Zeiden ze mij telkens tussen de 6 maand en de 9 maanden.
Kito word woensdag 6 maanden.
Vorige week was mijn vriend op het grasplein met hem aan het spelen hij liep los met de lijn nog aangelijnd. En hij gooide het balletje en hij bracht het 6 keer super goed terug. En de 7 de keer liep hij het straal voorbij en rende hij richting huis. Het was een spannend moment want hij keek wel om maar liep recht op zijn doel af. Uiteindelijk stopte hij en keerde hij terug . Mijn vriend was erg geschrokken . Hij mocht hemal niet meer los laten van mij.
In het bos ging het eigenlijk nog steeds goed.

Vandaag ging ik ons laatste avond rondje doen en ging ook op de parking spelen.
Ik liet hem los en sleepte een tak over de grond waar hij normaal gezien altijd dol op is.
Neus op de grond en weer ging hij recht op zijn doel af.
Volgens mij heeft de vrouwkes ontdekt en spelen zijn hormonen op.

Dus geen risico's meer voortaan blijft hij aan de lijn. 
En wat het bos betreft . Als zijn neus niet te actief is kan hij waarschijnlijk nog wel een tijdje los. Maar het gevoel word toch anders .
En ik nam al geen riscico's maar nu nog minder.
Bij ons op stal kan hij nog steeds los want dat is afgesloten.

Hoe bedoel je eigenlijk: "akita's kunnen niet loslopen"? Dit klinkt meer als een puberende hond die grenzen aan t verleggen is, waarbij je weer opnieuw moet gaan trainen omdat ze ineens alles vergeten kunnen zijn. Dat gebeurt bij elk ras.

Wel goed dat je geen risico's meer neemt in de wijk. Oefenen kun je inderdaad het beste in omheinde gebieden doen, zodat je ten alle tijden weet dat je hond veilig is .

Je hond begint gewoon te puberen. Juist nu is t belangrijk om te blijven oefenen. Veiligheid staat uiteraard bovenop. Masr om jou te zeggen nooit meer los of typisch een probleem voor t ras... Je hond is nog een pup en zich nog aan t ontwikkelen. Gebeurd bij ieder ras hoor.

en de film Hachiko,
zo een honden kunnen ook getraind worden hoor

het lijkt als of je er blij mee bent dat hij niet meer los kan, eindelijk

dit vind ik een mooi voorbeeld, want deze film is een waar gebeurt verhaal en de akita ruim 9jaar op zijn baas gewacht nadat hij overleden was.

dus zolang hij bij diegene is die hij als baas ziet is zal hij hier niet zo snel vandaan lopen denk ik.

Serieus? Omdat 1 hond dat toen gedaan heeft doen alle honden van het ras dit?

Er zijn ook verhalen van honden (een husky en een collie ken ik het verhaal van) die half Amerika zijn overgestoken om hun huis weer terug te vinden na verloren te zijn gelopen op vakantie o.i.d. Betekent dit dan ook dat je elke husky of collie los kan laten in Washington D.C. en dan kan verwachten dat hij z'n weg naar z'n huis in New York vindt?

Er is niet voor niks een film van gemaakt en een standbeeld neergezet van de hond, dat is omdat het een bijzonder verhaal is. Uniek. Natuurlijk heeft de Akita een hele bijzondere band met z'n baas, maar daar zijn ze niet het enige ras in en deze band overstijgt ook niet alles.



Aan TS: heel goed dat je nu weet dat je voorzichtiger moet gaan doen. Ik zou zoals de ervaren zelfstandige-honden-eigenaren hieronder zeggen zeker goed met hem blijven oefenen, want er zijn binnen elk ras natuurlijk uitzonderingen die wel prima los kunnen na een heleboel oefenen, en dat zou toch wel heerlijk zijn. Maar het is ook goed dat je reëel bent en er rekening mee houdt dat dit misschien niet gaat gebeuren en dat hij sowieso niet meer los kan in de stad.

Nou, volgens mij heeft de TS zich juist heel goed in haar ras ingelezen! Bij honden als akita's, husky's e.d. is de kans vrij klein dat ze op volwassen leeftijd los kunnen lopen. Dit zijn honden met een eigen wil en jachtinstinct. In dit geval gaat het echter nog om een pup die zijn grenzen aan het verkennen is, ik zou zeggen, geef die duidelijk aan en wie weet het je na de pubertijd een akita die los kan lopen. Probeer interessanter te blijven dan de omgeving, dan ziet hij er het nut van in naar je te luisteren en niet weg te lopen. Nothing is impossible.  Gewoon lekker verder oefenen in het bos. Goed dat je hem daarbuiten wel aan de lijn houdt, veiligheid boven alles.

Hij  is gewoon aan het puberen ..
Zelfs Husky's kunnen getraind worden op het los lopen zelf wolfhonden kan je leren om los te lopen dus waarom geen Akita ?
Gewoon enorm veel oefenen en eerst aan een lange lijn of op een omheinde plek.
Ook een tip die doe ik vaak bij Gucci.
Ik ben de roedelleider dus als Gucci te ver weg loopt draai ik me om en loop ik terug.
Zo heeft hij geleerd dat die mij gewoon in de gaten moet houden..

En met de lange lijn commando hier of naam is wat jij doet voor Commando komt die belonen.. en zo door  

Succes en hormonen spelen zeker een rol hoor.. want een loopse teef ruikt altijd heerlijk..

Maar je doet het al erg goed zo te lezen 

Ik weet niet genoeg over Akita's om een nuttige reactie te geven op of ze per definitie niet los kunnen, maar.. vergeet niet dat Hachiko LANG geleden (rond 1930) in Japan woonde, en het daar wellicht minder druk was dan in deze tijd in Nederland, met verkeer e.d., en hij dus veiliger zijn eigen gang kon gaan.

Maar! Ik heb zelf zo'n druif die moeilijk los loopt. Ik wil niet zeggen dat ze het NOOIT meer kan, maar 9 van de 10 keer blijft ze tegenwoordig vast, gewoon omdat ik het risico niet wil nemen. Ik vind het dus verantwoord van je dat je een stapje terug neemt en Kito (voorlopig?) vast houdt. Maar zoals de rest al zegt, blijf wel oefenen. Op sommige dagen kan ik mezelf wel voor m'n kop slaan, wáárom probeer ik een Podenco los te laten lopen? En op andere dagen slaan we alle vooroordelen in de wind

Jammer dat je zelf zo bevooroordeeld bent over je hond.

Een Akita is idd niet de makkelijkste hond om los te laten lopen en dat vergt van zijn eigenaar, meer kennis, meer doorzettingsvermogen en meer tijdsinvetering dan van eigenaren van een makkelijker ras.

Maar om je hond bij de eerste tekenen van pubertijd meteen tot lvenslang aan de lijn te verbannen is voor jou een makkelijke oplossing, maar voor de hond geen plezierige.

Honden van die leeftijd hebben extra tijd en aandacht nodig in hun opvoeding en ook een Akita kan leren los te lopen en gehoorzaam zijn.

Als ik destijd geluisterd had naar de club en alle adviezen, dan hadden mijn Mlamutes nooit losgelopen. Mijn eerste hond was een probleempuber die ik op latere leeftijd pas kreeg. Advies: nooit los laten lopen want dan loopt hij weg en niet samenlaten met andere reuen want dan gaat hij vechten.

Gelukkig heb ik dit advies nooit opgevolgd! Ik ben met hem aan het werk gegaan, heb gehoorzaamheid gedaan tot landelijk Cynophilia GG1 waar hij probleemloos voor slaagde. Hij liep altijd los en kon prima met ander reuen overweg. Ja hij was een echte Malamute, een dominante, maar alle tijd en moeite die ik in hem gestopt heb, heeft hij zeker waar gemaakt.

Destijd was ik de enige in Nederland die zoveel malamutes bij elkaar had, met voeren, met wandelen, met loslopen met alles. Tot die tijd werden malamutes in Nederland slechts reu aan teef in een kennel gehouden. Gehoorzaamheidscursussen was men niet welkom omdat ze toch niets konden leren. Inmiddels is dit beeld aardig bijgesteld (ik hoop dat mijn honden daartoe hebben bijgedragen). Zeker het zijn honden met niet veel will to please, een natuurlijke dominantie, maar...... zij hebben baasjes nodig die extra tijd willen geven en zich moeite willen doen en kennis willen vergaren. Dat kan het grote verschil maken.

Zo maar zeggen dat een bepaald ras iets niet kan, als reden om niet te investeren vind ik erg jammer.
Ga aan de slag en wie weet, laat je hond je verbazen. je zal in ieder geval veel van hem leren.

Tja als ik aan alle akita eigenaren vraag of hun akita nog steeds los kan. Dan zijn er momenteel nog 2 die ik ken die nog los kunnen en onder voorbehoud.
Wie ben ik dan om dit in de wind te slaan.
En ja ik ben blij dat ik nu duidelijk de signalen kan aflezen wanneer het zou kunnen en wanneer ik het maar beter niet probeer.
Net om de reden dat ik niet te vroeg zou zeggen ik durf het niet meer terwijl er geen aanwijzingen zouden geweest zijn.
Heb vanochtend door het bos gewandeld en zijn neus was zo actief steeds naar het sruikgewas aan het hunkeren. Nee dat leek me geen ideaal moment.
Vanmiddag in het terug komen zijn we weer langs het bos gestopt en deze keer was hij al wat luier en heel de tijd op mij gericht. Dat is dan een moment dat het wel kan . Heb ik dan ook gedaan.
Ik had het stukje geschreven om even mijn gevoel neer te pennen. 
Niet om gisteren een ultimatum neer te zetten kito nooit meer los. De tijd zal het uiteindelijk uitwijzen. Misschien was mijn titel wat te rechtoe rechtaan.
Maar belangrijkste voor mij is dat ik zijn gedrag nu wel herken .
En dat is waarover ik twijfelde . Ga ik het zien wanneer de tijd daar is of niet? 
Wel dus.

Wat jammer dat Kito nu op een punt is aangekomen dat hij niet meer zo goed luisterd. Eerlijk gezegt vind ik het heel fijn om te lezen dat je je zo hebt ingelezen over het ras wat jullie in huis hebben gehaald en dus ook rekening houdt met de mogelijkheid dat je hond nooit meer los kan lopen.

Heel erg goed! Natuurlijk hoeft het niet zo te zijn dat elke Akita nooit los kan lopen op volwassen leeftijd, maar dit is alleen door het baasje te bepalen. Je kan er veel mee oefenen, maar alleen als baasje kan je zien of je hond het aankan om los te lopen. Als dit niet het geval is gewoon lekker je hond aan de lijn houden. Ook aan de lijn kun je heerlijk met je hond spelen. Af en toe gezellig aan de lange lijn wandelen met wat spelletjes tussendoor. Dan is het wandelen aan de lijn een waar feest!

Ik vind het ook een beetje gevaarlijk dat er door allerlei HP'ers wordt gezegt dat de hond wel los kan. Hoe kun je dat nou bepalen terwijl je de hond nog nooit gezien hebt?
Ik ga ervan uit dat de baas haar eigen hond goed genoeg kent om dit te kunnen inschatten. Neemt inderdaad niet weg dat je er nog mee kunt trainen, maar of dat succesvol wordt kan niemand voorspellen.

Trouwens ik had niet speciaal tussen haakjes gezet in de context van nooit zeg nooit nooit. 
omdat ik nu ook niet meteen wou veralgemenen.

Ik vind het goed dat jij je zo verdiept heb in je hond en het ras... het is natuurlijk altijd beter om te voorkomen... 

Denk wel dat je hond op deze leeftijd begint te puberen.
Het is dan juist goed om consequent te zijn... mss heb je mogelijkheden in een omheind veld om daar te trainen... aandacht voor jou hebben, hier komen.

En verder lekker genieten van je hond... 

Ik vind het jammer. Want wat is er fijner voor een hond dan heerlijk los te lopen?
Net als enkele van m'n voorgangers lijkt het of je zat te wachten op het moment waarop ie niet meer los mag... zo komt het over als je je tekst leest.
Persoonlijk zou ik net zoiets hebben van: okee... na 6 keren balletje gooien houdt ie het voor bekeken? Goed, dan gaan we daar rekening mee houden en gaan we meer afwisseling in het spel brengen. Z'n neus is lekker actief in het bos? Gebruik dit! En ga samen op onderzoek!
Ik zou dit gedrag net zien in het proces van volwassenwording: nieuwe facetten en karaktertrekjes komen bovendrijven en vormen zich. Niets heerlijkers dan dat, je hond zet je voor een verrassing, joepie! Hij wordt mentaal 'voller', complexer, interessanter. Dus des te meer reden om hem beter te leren kennen, z'n voorkeuren, z'n interesses... Doe nieuwe dingen, hou alles verrassend, ga naar nieuwe gebieden. 
Maar hieruit afleiden dat ie aan de lijn moet? Oh nee, zou ik zelf nooit doen!

Ben ik nou de enige die denkt: Liever een hond aan de lijn dan een hond onder de auto omdat hij zomaar naar huis loopt?

En sorry hoor, maar ik geloof echt niet dat een hond aan de lijn zielig is. Je kunt als baasje aan de lijn wandelen heel erg leuk maken. Jayla loopt bijna altijd los, omdat ze dat kan, maar ondertussen is ze toch altijd met mij bezig. Spelletjes tussendoor, balletje gooien, balletje verstoppen.. Het zou uiteindelijk weinig uitmaken of ze aan de lijn zou zitten of niet, want ze blijft toch wel in de buurt en vind het veel leuker om wat met de baas te doen dan zelf op pad te gaan.

Judith, het gaat er niet om dat een hond aan de lijn bij voorbaat zielig is, het gaat erom, dat hier wel erg snel besloten wordt om een hond niet meer los te laten en er niet naar de individule hond gekeken wordt, maar naar adviezen die ander geven die de hond nog nooit gezien hebben.

Zoals ik schreef werd er destijds net zo over de malamutes gesproken door de eigenaren als ook door de club. Dus ging iedereen net als de topicstartster, er van uit dat de hond niet los kon en niet bij andere honden kon. Indien je zo dan je hond opvoed (en dus verder geen moeite doet) wordt je hond ook zo en wordt het wederom bevestigd.

Wat ik aanraad, is om met de hond aan het werk te gaan, wat zeker, gezien het ras en de leeftijd, geen overbodige luxe is en zeker positieve vruchten af zal werpen en misschien zelfs vooroordelen kan wegnemen. Maar daarvoor moet je bij een ras als een Akita, wel extra willen en kunnen investeren en helaas ontbreekt dat bij veel baasjes.

Ik vind dat jij wel heel kort door de bocht redeneert over mij.
Het is juist omdat ik mij hier heeel erg van bewust was en goed bij mezelf heb gekeken of ik hier in staat voor ben  dat ik uiteindelijk gekozen heb voor een akita.
Niet omdat ik maar ergens een klein beetje dacht o dat loopt wel los en komt wel goed.

Ik ben juist heel erg bezig met de training van mijn hond en het gaat heel erg goed.

Wat wel nieuw was dat ik nog niet  op internet tegengekomen was . En dank je voor de info dat is een leuk vooruitzicht maar had misschien wederom ietsje anders geformuleerd kunnen worden. Ik word meteen zo in een hokje geplaatst vind ik.
Is dat mits erg goede training er dus wel de mogelijkheid bestaat dat na de puberteit er gelegenheden zouden kunnen zijn om hem gerust los te laten.
Ik ging misschien een beetje naief ervan uit dat de akita eigenaren over het algemeen hun best doen met de opvoeding en gehoorzaamheid.
In ieder geval de eigenaren die ik ken toch.

Ik vind niet dat je je hoeft te verdedigen hoor! En ik ben het met je eens! Beter zo dan al die eigenaren die er te makkelijk over denken..

Nee hoor het is niet raar wat je denkt, maar uit persoonlijke ervaring heb ik mogen leren dat je niet te snel van het ergste uit moet gaan. Gaya is tot nu toe in twee jaar 2 keer naar huis gewandeld in dr uppie. eenmaal omdat het mijn fout was, ik had moeten wachten, en eenmaal omdat ze een nachtje weg is geweest. ik wist waar ze uithing maar vangen kon ik dr niet, het zijn niet de fijnste momenten die ik heb mee mogen maken, maar voor een hond waar van iedereen om me heen riep die gaat nooit los kunnen lopen is ze nu bijna 2 en loopt nog dagelijks rond te crossen over de hei en het bos.  

ik wist wel degelijk vooraf wat ik in huis haalde en was me goed bewust van de"gevaren" en de consequenties van haar los willen hebben lopen. de momenten waarop haar natuur het even overneemt nemen we voor lief, want de dagen waarin ze geweldig luistert zijn er gelukkig meer. 

daarom ben ik het wel eens met bovenstaande reacties, Geef niet te snel op... 
je hebt nu ervaren wat de andere kant van het loslopen kan zijn, pak training op op een hele andere manier en ga weer samen hard aan het werk. Dat Akita's niet los kunnen vind ik eigenlijk net zo onzin als een Husky die altijd weg zal lopen, of een basset/beagle die alleen maar zal gaan jagen als ze van de riem zijn, Wel degelijk zitten honden uit deze rassen er tussen waarbij training geen baat heeft en de hond niet los kan lopen. Maar er zijn er ook zoveel waarbij training wel lukt en de hond nog van vrijheden zonder lijn kan genieten. Er zijn ook echt genoeg Akita's die gewoon van hun vrijheid buiten de riem genieten ook die wij hier tegen komen 

Gaya is niet zielig op de dijk aan de 15 meter lijn, maar echt los is voor haar het einde, Gaan en staan waar ze wilt, eens daar en dan weer ergens anders geurtje snuffelen. lekker spelen, honden begroeten of gewoon er voor kiezen wat verder van me af te wandelen. Iets wat ik vreselijk erg zou vinden als ik haar dat moet ontnemen. Daarom pas ik mijn verwachtingen aan op mijn hond, kies ik voor extra lekkere beloningen op moeilijke plekken, neem ik altijd wat te eten cq drinken mee heeft ze wat meer tijd ergens nodig. hebben we veel tijd en energie gestopt in onze band als ze los van de riem was. En nu ? maandag wordt ze twee en ze kan nog steeds los in het bos, op de hei, in het park. en is het echt niet zo dat Gaya niet weet wat jachtpassie inhoudt, Verre van ze is een echte werkhond met hart en ziel maar heeft geleerd dat dit niet altijd hoeft! 

Mijn idee erachter zou eerder zijn geef niet op voor je alles geprobeerd hebt, als het dan nog niet werkt tja dan is het niet anders.

Ja ik ben toch wel benieuwd wat jullie daar dan onder verstaan? Want wat als de hond tijdens het trainen toch de benen neemt en vermist raakt of een ongeluk krijgt.. dan zou ik persoonlijk niet op mijn geweten willen hebben dat ik dit heb geadviseerd aan de topicstarter.

Of bedoelen jullie dan trainen aan de lange lijn? Maar dan nog.. een hond weet vaak heel goed het verschil tussen lijn en los, dus kan heel goed luisteren aan de lijn, maar foetsie zijn als die los is. Daarom vind ik dit soort adviezen gevaarlijk en ben ik een voorstander ervan dat het baasje zelf het beste weet hoe zijn/haar hond is.

overigs is training inderdaad altijd goed, maar de topicstarter heeft al aangegeven dat ze dit ook doet met haar hond .

Trainen zou ik het zelf niet noemen, inspelen op situaties wel.
Laten we het voorbeeld van TS zelf nemen: vriend gooit balletje op grasplein. 6 x apporteert de hond, de 7e maal niet meer en loopt ie weg. Voor mij is dit geen geval van een hond die niet kan loslopen, voor mij is dit een geval van een hond die zich gaat vervelen en wat anders wil.
Als mij dit zou overkomen, denk ik: okee, tijd voor wat anders, en zie ik het als mijn taak om het spel interessanter te houden.
Is dit dan training? Nee, zo zie ik het niet. Maar wel: leer je hond meer en meer kennen en anticipeer. 
Zo weet ik: ik moet met mijn honden niet elke dag hetzelfde rondje gaan lopen. Dat vinden ze oeverloos saai (en ik ook ). En ik kan best aannemen dat, als mijn honden een wandeling saai gaan vinden, ze er ook vandoor zouden gaan op zoek naar wat leukers.
Dus: ik wissel wandelgebieden de hele tijd af. Nooit gaan wij 2x na elkaar naar hetzelfde bos. Dat vergt wat inspanning van mij (ik rijd nogal wat km af), maar het maakt wel dat de honden heerlijk los kunnen. En dat gun ik hen graag. En los lopen hier is toch heel wat anders dan aan een lange lijn: ze woelen door netels en doornstruiken, duiken sloten en modderpoelen in, plensen met volle overgave in ven en moerasgebiedjes, enz. Dat is genieten voor hen, en het is genieten voor mij.

Met genoeg liefde en geduld zal hij missvhien los kunnen
Nyx hebben we een jaar geleden genomen en aanvaarde bij zijn adoptie dat hij niet los zou kunnen.
Sinds een paar weken loopt hij het laatste rondje om een bloemenperkje los met mijn vriend en op de behendigheid loopt hij ook los. Het is nog niet helemaal waar ik van droom en misschien komt dat ook niet, maar dit is al meer dan ik heb durven hopen. 
Dus ik zeg: doorzetten! (maar houdt het wel veilig natuurlijk) Dromen kunnen uitkomen, maar je moet er hard voor willen werken. En zo te hiren werken jullie al hard. Zoals Christel xij, wordt creatief, maak jezelf interessant en ik denk dat er een goede kans zal zijn dat Kito los zal kunnen lopen

@ christel 

De meeste dingen die jij opnoemt doe ik al en ga ik zeker en vast mee door.
Ik sta 200% achter je mening dat je het interessant moet houden voor je hond niet 2 keer hetzelfde bos namekaar. etc...
Volgens mij is dat sowieso ook de remedie tegen honden die thuis het huis afbreken bij wijze van spreken .gelukkig hoef ik daar dus nooit ver voor te rijden en kom ik vele leuke plekjes tegen onderweg naar stal.

Maar dank jullie voor de peptalk dat ik niet hoef te wanhopen en misschien het wel eens op een goede kans van slagen zou kunnen uitdraaien.
We laten ons verassen.
Verder kijk ik goed naar zijn signalen is hij te snuffelig of let hij juist goed op bij mij. etc...

Dat is prima, en zo vind je vast een soort middenweg die voor jullie beiden werkt.
De ene hond is erg hond-gericht, van zo vlug die een andere hond ziet, gaan de bananen in de oren en loopt ie ernaar toe. Daarop kan je inspelen door rustigere wandelgebieden op te zoeken, of op uren te gaan wandelen dat je geen kat ziet in de bossen.
Een andere hond heeft een groot jachtinstinct, van zo gauw die een geurspoor te pakken heeft, is ie weg. Daar kan je op inspelen door gebieden op te zoeken waar weinig wild zit, zodat de prikkels niet te groot zijn.
Nog een andere hond zal erg snel visueel geprikkeld worden, en gaat achter elke beweging aan. Daar moet je natuurlijk niet mee op een mountainbikers parcour gaan wandelen...
Zo heeft elke hond z'n 'trigger' wel. En die leer je pas kennen tijdens het opgroeiproces. En ja, da's wel es met vallen en opstaan. En het blijft een beetje een combinatie van prikkels vermijden en de hond eraan doen wennen.
Zo zal ik m'n honden altijd aanlijnen als we aan weiden komen waar dieren staan (schapen en paarden zijn de grootste trigger). Door eindeloos geduldig te laten wennen aan dieren in de wei (als je al die tijd zou optellen die ik aan de rand van weides heb gestaan met de meiden... ha!), kan ik erlangs lopen met twee rustige malamutes. Maar als de schaapjes in kudde gaan rennen, dan is de trigger te groot, en willen ze erachter aan. Ik ben er tot nu toe niet in geslaagd deze prikkel eruit te krijgen. Dus dan hou ik daar rekening mee en let ik zelf op. Komen we aan weideland met dieren, lijn ik de honden aan. Uit voorzorg. En zijn we de weide voorbij, mogen ze weer los. Dat is onze 'middenweg', en zo zal het voor ieder wat anders zijn. Ook voor jou en Kito. 't Is een leerproces, je hond evolueert en groeit maar dat maakt het net zo interessant. Je leert z'n voorkeuren en verschillende kantjes kennen en daar kan je op inspelen, in meegaan, rekening mee houden, beperken, of net gebruiken en stimuleren, al naargelang de situatie.
Veel plezier samen!

Quote Judith: 'Beter zo dan al die eigenaren die er te makkelijk over denken'..

Judith, ik vind juist dat er hier makkelijk snel gedacht werd. Immers meteen een oordeel hebben en niet aan de slag gaan is de makkelijke weg. Aan het werk gaan, leren over hondengedrag, je hond observeren, met hem bezig gaan zijn, tijd en energie in hem steken, jezelf observeren, zien wat je zelf fout doet of anders kan doen, dat is de niet makkelijke weg, en kost bij een puberende Akita zeker veel moeite, maar is wel wat ik promoot en hoop dat de topicstarter gaat doen. Immers gewoon bevestige om hem aan de lijn te houden en verder niets te doen, is de hond en de topicstarter mi niet mee gebaat.

Immers denken dat iets niet kan is mi wel erg makkelijk.