Maakt een nieuwe chi willen mij een slecht mens?

Ik ga inderdaad met de pup alleen bij mijn pa wonen en zal daar ook grotendeels zijn. Ik ga ook verder trainen met de herder, maar ik hoef de herder niet per se te verzorgen (zoals voeren en wandelen), want dat doet mijn stiefvader nu samen met mijn broer. Ze vinden dat ik pas weer met de herder in mijn eentje naar buiten mag als ik haar onder controle heb. (en terecht) Ik loop nu elke dag wel mee, geef haar veel aandacht, probeer te leren met zulke honden om te gaan etc. en met zijn alles proberen we de herder elke dag dingen te leren en af te leren. Maar de verzorging doet de eigenaar van de hond nu volledig zelf. Ik liet haar veel uit, maar dat heeft hij nu overgenomen. We wonen +/- 30 minuten van elkaar (met de trein) vandaan en als ik een auto heb (ben bezig met rijbewijs en bijna klaar!) dan zal 't niet zo'n probleem zijn. Ik vind het wel heel jammer, want ik ben heel gehecht aan de herder en nu zal ik haar minder kunnen zien. Er komen veel mensen over de vloer omdat ik een klein winkeltje heb en dan komt ze altijd aandacht vragen bij iedereen en iedereen vind haar zo schattig. Ze is een echte knuffelhond. Als je haar ziet dan zou je het echt niet geloven dat zij Mokka heeft doodgebeten. Ze heeft het al jaren geleden afgeleerd dat ze geen mensen mag bijten, geen cavia's/konijnen mag aanvallen en dat zij niet degene is die bepaalt wie er binnen komt. Dus socialiseren met andere honden móet ook wel lukken. Toen die trainer erbij was, was de herder als zoete koek bij Mokka. Zonder ook maar te hoeven worstelen met die herder, kon hij haar al met woorden laten liggen en rustig laten worden terwijl Mokka om haar heen holde. Kon ik dat maar... :(

Ik herken het schuldgevoel wel. Ik had dat na het overlijden van Buster. Hij was altijd mijn favorietje en geen 1 hond zou hem kunnen vervangen. Wij hadden destijds Flos ook nog. Flos was een hond die te perfect was. Hij had totaal geen streken en was altijd even serieus. Ik miste Buster enorm en heb heel wat tranen gelaten. Na 3 maanden ging ik twijfelen. Zouden we niet toch weer een ander hondje bij Flos moeten nemen. Maar nee, dat kon ik toch niet maken t.o.v. Buster! Flos lag in huis alleen maar te slapen en buiten zocht hij nu meer contact met andere honden. Voorheen had hij Buster en keek hij zelden naar andere honden om....Maar goed, ik bleef maar twijfelen, tot ik de stap heb gezet om er toch weer een pup bij te nemen. Toevallig had een fokker een pup van 12 weken en een nestje pups van 3 weken oud. We kozen voor de pup van 12 weken. Dat was Morris. Heel eerlijk, moet ik zeggen dat ik Morris in het begin geen eerlijke kans heb gegeven. Ik vergeleek hem voortdurend met Buster en hij leek in zijn karaktertje daar in de verste verte niet op. Morris was als pup/puber echt brutaal en het leek soms of hij in zijn eigen wereldje leefde, waar wij dan bij hoorde. Het heeft even geduurd voor ik echt gek op hem was....Ik heb er wel van geleerd dat ik honden niet met elkaar mag vergelijken. Iedere hond is uniek. Ook al ga je weer voor hetzelfde ras/uiterlijk. Wil niet zeggen dat ze dan ook hetzelfde zijn. Die keren daarna heb ik eigenlijk vrij snel een nieuwe hond in huis genomen. Bij de dood van Flos zelfs na 4 dagen! Lotje kwam toevallig op ons pad en iets in haar trok mij enorm aan. Ik had zo veel verdriet om het verlies van Flos, maar toch kon ik deze kans niet laten lopen! Zij vormde met Morris een prachtig koppeltje, maar helaas....Morris mocht maar net 5 jaar worden! Dus het was voor korte duur. Lotje heeft er wel samen met Morris voor gezorgd dat ik de dood van Flos makkelijker/sneller een plek kon geven. 2 maanden na de dood van Morris, kreeg ik wederom van iemand een mail of ik interesse had in een pup van 6 maanden. Tja en zo kwam Kwibus in ons leven....De honden die ik nu heb, zijn beide toevallig op mijn pad gekomen en ik zeg dan ook heel eerlijk, dat het zo heeft moeten zijn! In deze 2 honden zie ik eigenlijk alles van mijn overleden kanjers terug! Net of ze toch een beetje verder leven. Is natuurlijk ook zo....Zo lang je jouw maatje niet vergeet, blijven ze ook verder leven in je herinnering. Ze hebben alle 3 een speciaal plekje in mijn hart! Ik hoop echt dat je deze keer meer geluk hebt met je "eigen"maatje! Mokka zal het alleen maar fijn vinden als je de draad weer op gaat pakken en weer je hart open zet voor een nieuw kanjertje! Wat gebeurt is, is gebeurt...je kan dat niet terug draaien. Je hoeft je daar ook zeker niet schuldig over te voelen. Zie het als een ongeluk...met een dramatische afloop. Je hebt tenslotte nog in willen grijpen en jezelf daarbij flink laten bijten! Ik weet zeker dat Mokka je toch dankbaar zal zijn voor die korte tijd dat ze bij je is geweest. Het is natuurlijk wel heel heftig wat je meegemaakt hebt en dat heeft tijd nodig om het goed te kunnen verwerken. Wel knap dat je de herder toch nog vertrouwt en er mee wil blijven trainen. Ik geloof dat ik dat niet zou kunnen....Ik zou altijd bang voor die herder blijven en dat zou hij ook voelen...Maar goed, ik wil je toch heel veel geluk wensen met je nieuwe maatje. Zolang je Mokka niet vergeet, blijft ze verder leven! Ze zal het alleen maar fijn vinden als je verder gaat met je leven en weer plezier kan maken in je leven. Zo'n jonge pup gaat daar vast voor zorgen

Erg over jou honden. Maar als je er altijd twee hebt gehad, dan kan het zijn dat de ene zich eenzaam gaat voelen zonder de andere. Dat had een vriendin van me ook. In zo'n geval is het wel beter om een nieuwe tweede hond erbij te nemen en als dat mijn geval was, dan had ik er ook geen moeite mee gehad. Maar bedankt iedereen voor jullie berichten. Ik voel me al een stuk beter over het idee van deze nieuwe pup. Ik wou dat Mokka mijn nieuwe pup kon ontmoeten. Maar helaas is het daar te laat voor.

Ik zou nooit op marktplaats kijken dan kan ik ook niet verleid worden......en zet dit nu niet onder pijl aub.Ik zou ook nooit zo vlug een nieuw pupje kopen , maar iedereen is anders. En als jij er klaar voor bent, doe het dan en heb geen schuldgevoel. Misschien is het beter dan treur je niet zo lang ? who knows ?
In ieder geval wens ik je een heel gezond pupje en een fijne tijd met hem .

Wat een dotje zeg,. allebij trouwens,. ,.Je moet doen waar je je goed bij voelt,. als jij denkt
dat je het aankan om een nieuwe pup te halen dan moet je dat doen,.
maar dan moet je er wel echt aan toen zijn,. anders zou het nieuwe pupje mischien
ook je verdriet voelen,.
(maar ik denk dat je dat overigens inmiddels ook wel gedaan zult hebben),.
maar je hoeft je echt niet schuldig te voelen,. het is normaal om verdriet te hebben,. en dat moet je verwerken,. en dat moet je even de tijd geven,. ik wens je nog veel sterkte,.

het is niet raar als je na de dood een nieuwe neemtde ene persoon wil langer wachten voor een nieuwe dan de ander
jij wil graag die gezelschap die je kwijt bent geraakt
en ik snap dat volkomen
ik denk dat ik hetzelfde zou hebben gedaan. ik kan niet meer zonder...

je moet gelukkig worden
niet maanden, jaren verdriet hebben, maar gelukkig zijn
en dit pupje kan dat jou geven

en het is bijzonder:
je hebt tig foto`s van puppy`s
maar je kiest deze
dan is dit hem toch?

Ik wens je echt heel veel sterkte, 
maar ik wens je ook veel geluk toe met je nieuwe pup

je vervangt mokka niet...
dat zal nooit gebeuren
je neemt een tweede plaats, als je begrijpt wat ik bedoel

veel suc6!

ik ken jouw gevoel , mijn jackrussel stippie was op 18 november 2007 overleden en op 24 januari 2008 kreeg ik een pup(snow) en voor mijn gevoel "vervangde" ik stippie.. en dat wou ik niet ik heb snow ook de eerste maand geen aandacht gegeven.. (mijn moeder en broertje wel) maar je nieuwe pup zal mokka nooit vervangen, dat is hier ook niet gebeurd xx