Berner Sennen met Artrose / iemand ervaring?

Beste hondenliefhebbers,

Wij zijn troste eigenaars van een Berner Sennen hond die in mei 11 jaar wordt (zou worden).
Nu is zij begin januari beginnen te manken. Wij zijn er mee naar de dierenarts geweest. Zij had een gezwel op haar ellenboog (al langer) maar voor de rest gaf ze nergens aan dat ze pijn had. Dus wat was de redenering... Dat gezwel zal wel in de weg zitten zo gezegt zo gedaan en het gezwel hebben ze weg gesneden. Wat pijnstillers en ontstekingsremmers en dat zou wel terug in orde komen (hoopte wij altans). 10 dagen later mochten de draadjes eruit maar nog altijd mankte zij. De dierenarts vertelde ons al dat het ergens niet klopte. Maar toch nog maar eens een weekje pillen en aanzien of het beter gaat. Na dag 5 was het niet meer manken, maar liep ze nog maar op 3 poten niet meer :s. Maar weer richting dierenarts... Dan maar foto's nemen om te zien wat het probleem is.. Nu gaf ze wel duidelijk aan dat het haar schouders was dat zo'n pijn deed. Na het bekijken van de foto's bleek het artrose te zijn en een ontsteking. Dus dan maar weer heel zware pijnstillers en supplementen. Nu zijn we ondertussen weer een andere halve week verder. Nu heeft ze gistere een zware dosis aan kortizone in gespoten gekregen en hebben ze gemerkt dat haar spieren aan het vergroeien zijn. De kortizone zou vanaf deze morgen moeten werken maar dat is nog altijd niet zo. Ze vertelde gisteren dat er verder geen oplossingen meer zijn...
heeft hier iemand al ervaringen mee? en is het normaal dat dit allemaal zo snel gaat?
Gaan wij haar nu echt moeten afgeven?

Weet je als merkt dan een hond niet meer recht geraakt, of niet meer wil eten dan is het duidelijk en is de keuze snel gemaakt.
Wij willen alles behalve dat ze pijn heeft.
Maar zij geeft ons niet de indruk dat ze het niet kan houden van de pijn, ze loopt zelf naar achter om te eten, ze staat recht als ze naar buiten moet..
Ze is blij en kwispelt als wij thuis komen.
Maar toch na een zware dosis kortizone gebruikt ze haar poot nog altijd niet.

Wat moet je dan?

Ik heb afgelopen kerst mijn berner van 11 inlatenslapen. In september was hij nog goed en geloofde geen mens dat hij al 11 was. In december was hij nog maar een zielig hoopje hond. Eerlijkheid is dat ik misschien wel te lang heb gewacht met hem te laten gaan, waar elke vrolijke begroeting gaf toch hoop dat het wel mee viel..... Pooh het is zo zwaar om je hondje te laten gaan

beste Nina

Artrose komt niet zomaar van de één op de andere dag.
Het is een proces,waaraan je niet dood gaat maar wat wel heel pijnlijk is.
Een hond laat niet snel zien dat hij pijn heeft (op een enkele uitzondering na) dus als je het gaat zien is de pijn best behoorlijk.
Een berner blijft kwispelen tot het laatste moment.(zelf een Berner gehad) dus dat is geen indicatie middel om te zien of het nog wel goed gaat met je hond.
Nu kan de ontsteking de boel dermate verergeren,dat ze nu pas iets laat zien.
Corticose kunnen gebruikt worden om een ontsteking te laten verbeteren,maar de artrose gaat er niet mee weg.Meestal zie je snel resultaat.Omdat het een boost geeft.
Dat de spieren vergroeit zijn geeft naar mijn mening aan dat er al een tijdje wat aan de hand is.Alleen heeft ze zelf een manier gevonden om te lopen zonder pijn en dit kan dus een resultaat zijn van het niet goed gebruiken van de poot.

11 jaar is een behoorlijke hoge leeftijd voor een Berner dus dat je denkt aan afscheid nemen is een rieële gedachte.
Maar dan moet je zeker weten of je er alles aan gedaan hebt en de juiste diagnose is gesteld, dus geef het nog wat tijd of vraag een second opinion.

Zelf hebben wij contact gehad met Atjo Westerhuis,die op het gebied van Berners heel wat weet.Hij heeft nog een tijdje onze Berner kunnen behandelen,zodat het dragelijk voor haar was.Maar er komt een dag dat niets meer baat en dat je de moeilijke beslissing moet nemen.
Atjo Westerhuis kun je googlen hij is dierenarts en tevens Homeopaath.

Ik hoop dat er toch snel verbetering zal optreden en je voorlopig de beslissing bespaart blijft,maar zoniet wens ik je heel veel sterkte met het nemen van een beslissing.

Vriendelijke groeten.

Hoii,
Wij hadden zelf ook een bernersennen die met 7 jaar artrose kreeg en konden we er niet meer mee gaan lopen.. Het ging toen heel erg goed met Loebas maar ze ging op gegeven moment toch op 3 pootjes lopen, toen zijn we naar de DA gegaan om te kijken wat het was, toen bleek het botkanker te zijn, de enigste oplossing was haar pootje te amputeren, of haar laten inslapen, haar poot te laten amputeren vonden we te zielig, dus toen hebben we haar laten gaan..
11 jaar is een hele mooie leeftijd voor een Berner, hele zware operaties hebben denk ik niet veel nut meer, aangezien ze al 11 jaar is, als ze zich op gekke plaatsen gaat liggen en zich probeert te verstoppen dan heeft ze echt heel veel pijn. Loebas ging ze op de gekste plekken liggen en toen we dat aan de DA zeiden zei ze dat honden zich verstoppen als ze lijn hebben ze willen niet laten zien dat ze pijn lijden en dat ze het liefst alleen sterven...

Heel veel sterkte!

Bedankt voor jullie reacties.

Ik denk dat wij het mogelijk wel gedaan hebben. Het gezwel is verwijderd en er is artrose ontdekt en nu dan ook het vergroeien van de spieren.

We kunnen misschien nog wel verder gaan met echo's en zo te laten nemen, maar operen doen is toch niet meer dat hebben ze ons al vanaf het begin gezegt.

Wij staan nu gewoon voor een hartverscheurende keuze.. Is haar pijn nog draaglijk en kan/wil ze nog bij ons blijven. Of zou haar pijn zo ondraaglijk zijn dat ze liever gaat slapen?

Wie zal het ons zeggen :(