5 maanden, trekken, nooit uitgelaten worden

Vandaag ben ik met de pup/hond(5a6maanden) van mijn ouders gaan wandelen. Ze is een rottweiler, en ik geloof dat het aantal keren dat ze is uitgelaten op 1 hand te tellen is. Ik had een deal gesloten met m'n ouders, als zij haar zouden leren netjes aan de riem te wandelen, zal ik haar elke middag/avond uitlaten. Ik wist namelijk dat de hond haar leven binnen en op het erf zou slijten, net als onze vorige honden, daarom was ik er ook op tegen dat ze weer een pup in huis zouden halen. Mijn ouders zeggen: prima, deal. 
Daar is dus niets van gekomen, en nu zitten we met een (wel hele lieve) pup van 5-6 maanden, met bijna de kracht van een volwassen hond, maar het wandel-vermogen van een pup van 10 weken. Bij alles gaan de oortjes omhoog, dieren, auto's, joggers, en ook kinderen. En zet ze kracht want ze wil ernaartoe. Ik heb 1 straat gelopen met 0 afleiding, en daar liep ze wel heel netjes naast me zonder getrek (tot ze weer een geurtje rook, maar alé, onze vorige hond trok 100% van de tijd). Ze doet ook puppycursus, en daar heeft ze het geleerd. 

Maar bij dieren, mensen en autos gaan de oortjes omhoog en trekt ze. Ik ben dus na een kort blokje weer naar huis gegaan, want ik was bang een andere hond tegen te komen, en ik weet niet hoe erg ze dan gaat trekken. (onze vorige hond MOEST altijd perse naar andere honden toe, en durfde ik dus ook nooit uit te laten). 
Maarja.. Die paar stukjes zonder getrek vond ik heerlijk, en zou ik inderdaad elke dag wel een lange ronde willen doen. Maar ik kan haar nu al bijna niet meer houden, en eerlijk gezegd ben ik nu al bang bij het wandelen 'straks zet ze 1 keer goed kracht, en dan word ik meegesleurd'.  

Wat moet ik nou? Ik heb vanaf het begin gezegd dat ze mijn verantwoordelijkheid niet is, ik wilde helemaal geen nieuwe hond in huis, maar iedereen zei "Het is het huis van je ouders, zij mogen doen wat ze willen in hun huis, jij hebt er maar mee te leven." , maar feit is.. Wandelen met een hond vind ik heerlijk, zolang er geen getrek is. Maar al onze honden hadden de manieren van een pup aan de riem, omdat ze het nooit geleerd hebben. 

Hoe kan ik dit nou aanpakken, als ik niet eens meer met haar naar buiten durf, want straks word ik meegesleurd naar een andere hond? (Is bij onze vorige hond al meerdere keren gebeurt, en durf ik niet meer). Ik dacht echt dat mijn ouders met haar aan de slag gingen qua wandelen, maar is dus niets van gekomen. M'n vader zegt 'bij mij luistert ze perfect' , maar hij is zo sterk die voelt het trekken niet eens. Hij geeft 1x een ruk aan de riem als ze is afgeleid en het is klaar, maar ik kan dat niet (ben niet sterk genoeg). 
En het is toch zo dat als een hond netjes kan lopen aan de riem, dat ze dat bij iedereen kan?

En ik kan ook niet met m'n vader gaan trainen, want dat gebeurt dan 1x , met geluk 2x , en dan is het ook weer klaar. Geen tijd enzo. 

Maar ik vind het echt zielig voor de hond. Ik hoor haar elke ochtend als een malle door het huis rennen, omdat ze niet weet wat ze met haar energie moet. 
Aan de andere kant denk ik: het is mijn probleem niet. Het is niet mijn hond. 
Maar daar kan de pup ook iets aan doen natuurlijk..

mag ik vragen met welke intenties jouw ouders een hond hebben aangeschaft ?

Hehe, goede vraag inderdaad. We hebben altijd honden gehad, en toen onze vorige hond dood ging 'was het zo stil, en dan kan je gewoon niet meer zonder hond als je het eenmaal gewent bent'. Terwijl ze altijd buiten zat en het enige contact een blij gezicht bij het thuiskomen was. 
We wonen ook aardig open, en bij m'n vader was de hoofdreden een waakhond. Hij komt ook bij veel boerderijen die ook allemaal erfhonden hebben die daar gewoon loslopen, dus die hond is gewoon gelukkig zo. Maar ik geloof daar niets van, honden moeten lopen. 
Wat wel anders is bij deze pup is dat het een binnenhond is, en dus altijd bij ons. Ze krijgt dus ontzettend veel aandacht. Maaaar, word niet uitgelaten. 
Ik denk dat het van m'n moeder ook een deel schuldgevoel was. Onze vorige hond had aandacht tekort, dus nu nieuwe ronde nieuwe kansen. Deze word dus overspoeld met liefde en aandacht, en binnen luistert ze heel goed. Maar wandelen, nee daar zijn ze te moe voor.

oke, ik begrijp het, deels...Zijn jouw ouder al op leeftijd, of is het iets van laksheid ?

50-55. Moeder is overspannen en dus echt vaak moe en gestrest. Maar mijn gevoel gaat meer naar laksheid.

Ik krijg het idee dat jullie hond meer als waakhond diend dan als een gezellig wandelmaatje.

En iedere hond kan naast lopen, zolang je maar genoeg overwicht hebt en dan maakt het niet uit of ze 1 kilo zijn of 100 kilo.
Daarbij straal jij waarschijnlijk al de angst uit van, oohhhh straks kan ik haar niet meer houden, waardoor de hond denkt whoehoehoe ik doe lekker wat ik zelf wil.
Bij je vader heeft ze die kans niet want die weet dat die haar zo weer naast zich neer zet.

Het is oefenen, werken met de hond en zelf zekerder worden, je kan leren volgen door zodra ze afgeleid is draai jij je consequent om en loopt zo de andere kant op, zo leert ze op jou te letten, zodra je contact hebt dan geef je haar iets lekkers, gewoon brokje en loopt door, je kijkt daarna niet meer naar de hond.
Ook dien je stevig door te lopen, wij mensen wandelen veel te traag voor honden, de honden sloffen beetje mee, dus een stevige wandelpas is wel vereist, en zodra ze haar concentratie verliest huppa andere kant op, als je dit een flinke poos herhaald zal ze op den duur op je gaan letten, en nu wil het nog makkelijk, straks als ze volwassen is wrd het iets moeilijker.

Ik ben het helemaal met je eens. Ik ben geen dominante pack leader, ik ben geen leider. Ik zit er ook niet op te wachten om een rottweiler te gaan trainen... Want ik ben daar het persoon niet voor. Snap je wat ik bedoel? Omdraaien en meetrekken is ze al heel erg sterk voor, en deze ronde was het alleen stil blijven staan, oren omhoog, en met zo'n "Heee wat is dat nou?   ", blij kijken. Straks denkt ze : "Daar wil ik naar toe!"  ,en dan kan ik niets. 
Ik heb inderdaad geen overwicht, ik ben geen zelfverzekerde baas.  
Ik ben haar baas ook niet. Maar ik vind het wel zielig dat ze altijd maar binnen of op het erf zit. 

Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Als ik ooit een hond zou nemen later,zal ik geen rottweiler of ander sterk ras zijn. Ik ben daar de persoon niet voor. 
En ja, ik ben inderdaad echt bang dat ze op een andere hond afstormt, mij meesleurt, en waarschijnlijk komt er dan alleen gesnuffel, maar straks word het wel grommen ofzo. En ik wil ook niet met een rottweiler wandelen die ik niet onder controle heb. Dat helpt niet bij het imago van het ras.
Ik zie vaak zat 'sterke hondenrassen' lopen, netjes aan losse riem. En als ik zou vragen: mag ik de riem een rondje vasthouden,  dat ze dan net zo braaf meelopen. Daar had ik op gehoopt bij deze pup, maar dat plan gaat al niet meer werken.. :(

Nou vind het heel knap dat je zoveel zelfkennis hebt, echt waar diep respect, zouden heel veel mensen nog wat van kunnen leren.

Dan toch je vader motiveren.

Dankjewel, echt waar. Een deel van me zegt "Je bent gewoon lui en heb er zelf geen zin in." , en dan pak ik de riem en ga lopen, maar bij onze vorige rottweiler is het weleens gebeurt dat een toevallige bijstander moest helpen de riem te grijpen, omdat ze persé naar een hond aan de overkant toe wilde. Ik heb het al zo vaak met haar toen geprobeerd, zelfs met een vriendin samen lopen , en dan 2 riemen en allebei een riem vastklikken, hahah. En dat ging toen wel beter. Hond in het midden, en we liepen al een stuk ontspannender. Maar dat kan ook niet wekelijks. Kregen we wel reacties "Is die hond gevaarlijk? :O " , omdat het er wel raar uitzag. 
Ook m'n moeder motiveren, zou dan eens in de maand zijn ofzo. Dat helpt ook niet of wel? Een keer in de maand wandelen leert ze het nooit mee , of wel?

oke, vervelend voor je moeder, misschien een idee om samen met je moeder rustig aan in stapjes, samen te gaan wandelen ? Goed voor je moeder en heel goed om de socialisatie van de hond aan te scherpen, je moet niet vergeten dat hij dat nu zeker mist, en alles buiten het huis eng is. 5 maanden alleen maar in huis is niet erg, mits je alleen een waakhond wilt, maar zoals ik er uit begrijp zijn je ouders wel gek met hem, gun de hond ook dat beetje extra...misschien dat je ouders mee willen lezen, ik vind dat ze duidelijk een standpunt in moeten gaan nemen, of alleen een hond als erf bewaking, of een hond die nu nog in de bloei van zijn leven staat, en indeze recht heeft op meer dan alleen dat.
Ik snap dat je bezorgd bent, ik zou dat ook hebben, maar paal en perk stellen vind ik zeker niet overbodig. Spreek je bezorgdheid uit, en wat jouw ouders hier in tegemoet willen komen, en of ze hier een aandeel in willen bekleden..

Ze gaat wel vaak 1x in de week met m'n vader mee naar z'n werk, naar de manages bij de paarden en andere honden waar ze los kan rennen. Maar met die kou nu even niet. Ik heb al voorgesteld om samen te gaan wandelen, maar soms zegt ze "Dat is inderdaad wel een leuk idee." , en dan de volgende dag gaat het minder goed met haar, en dan zegt ze "Nee echt niet hoor, ik kan er nu even helemaal NIETS bij hebben." , en dat verandert wekelijks. Ze is langzaam aan het opknappen. 
Ze zijn inderdaad gek op haar, maar ze hebben een andere mening over het uitlaten dan ik. Ze vinden het geen basisbehoefte. Ik zit er ook nog mee in m'n achterhoofd dat ze zo weinig spieren ontwikkeld, en de verhoogde kans op HD etc, ze komt namelijk ook van ongeteste ouders vandaan.. 

Ik heb het er al vaak over gehad met m'n ouders, maar ze zijn mijn gezeur een beetje zat erover. Ik weet dus ook niet goed hoe ik het WEER naar voren kan brengen..

Wat ik snap ,ze willen een waakhond . Maar .... Ze
Zijn haar wel de hemel in aan het pamperen ... dan blijft er weinig waakhond over lijkt mij want zo een hond leert dat iedereen lief is .......als jou ouders een goede waakhond willen zullen ze denk ik zich toch eens daarin moeten verdiepen . Veel lopen wandelen en met andete honden socialiseren en het hele gezin meetrainen op het waken zodat als er zich de situatie voordoet en breekt iemand in ook jij staat bent de hond zijn kaken laten te ontspannen wanneer jij dat vraagt . Samen vorm je zo een hond . rottweilers zijn geweldige honden hartstikke vriendelijk goede gezinshonden maar als het op waken aan komt moeten ze wel zeer. Goed getraind zijn .

Wat nou als ik gewoon 5 dagen in de week een uur met haar loop, en gewoon stug in een flink tempo doorlopen. Meetrekken als ze stil staat om te snuffelen. Meetrekken als ze ergens heen wilt, gewoon flink doorlopen zonder te stoppen? Zoals m'n vader dat doet als hij een hond uitlaat.. Als ik dat 5 dagen in de week een uur doe, zal het dan verbeteren? Zal ze dat op die manier leren? En als ze het zo leert, duurt dat dan een maand, half jaar..? Of is dat gewoon een plan gedoemd om te falen? Ik denk dat ik haar over 2 maanden sowieso niet meer kan houden..

Misschien spreekt de manier van Turid Rugaas je wel aan.

In het boekje Help mijn hond trekt, beschrijft ze een stap voor stap methode hoe je leert rust te brengen in de wandelingen zodat er niet getrokken wordt of uitgevallen wordt naar andere honden of wat dan maar ook.

Zelf heb ik er veel aan gehad. Lola ook type rottweiler kwam op volwassen leeftijd bij ons uit een asiel. En viel naar alles uit wat we tegen kwamen. Ook ik liep toen buiten echt niet lekker.

Ik ben toen eerst heel korte rondjes gaan maken en steeds dezelfde in het begin. Ik zorgde ervoor dat de wandelingen rustig en positief verliepen, ik ging alles uit de weg wat maar stress zou kunnen opleveren. Ondertussen ging ik dan aandachtsoefeningetjes met haar doen, haar eens naar wat snoepjes laten zoeken, haar rustig laten snuffelen met alle tijd van de wereld. Zodat de wandelingen iets leuks werden van ons samen.

Toen ze eenmaal doorhad dat we de stress niet gingen opzoeken en ik haar niet confronteerde met dingen die ze niet aankon werd ze ook rustiger, had er meer vertrouwen in en kon ik langzaamaan wat meer drukte gaan opzoeken. Als er een andere hond aankwam of bijv. een mevrouw met een kinderwagen, ging ik bogen maken, in het begin grote bogen. En na een tijdje konden we gewoon langs mensen lopen.
Als ze aan de lijn is, laat ik haar niet in contact komen met andere honden omdat ik geen risico's wil nemen, los gaat ze prima met andere honden om, maar aan de lijn kan ze uitvallen als er te dicht langs elkaar heen gelopen wordt.

ik snap het probleem niet helemaal.
je zegt dat je ouders landelijke wonen... en de hond hebben aangeschaft als waak/erf en huis hond...
en kan ze los lopen op en rond het terrein? (bijv omheind of met zo'n electro hals band?)

mijn ouders wonen ook landerlijk. 12 hectare land waarvan 8 hectare omheind is en waar de honden vrij op kunnen scharrelen... (2 bull mastiff maar dat zijn waardeloze waakhonden dus ook 2 rotties)
mijn vader loop ieder dag een controle ronde samne met de honden over het gehele terrein.. dat is hun "wandeling" en mijn vader heeft een ballenschiet machine dus  daar spelen ze mee smiddags... 

alleen de jongste hond van me vader kan aan een riem lopen.. altans de hond loopt en mijn  vader zwabbert er achteraan...
de rest stijgerd en bokt bij het om doen van een halsband...

vind ik ze zielig.... nee ze mogen binnen in de keuken, in de serre en gedeelte van de woonkamer...
ze krijgen voldoenden aandacht, liefde en knuffels... 
hebben hun eigen "woonkamer" in de garage inc een eigen bankstel en tv... (voor als er voetbal is) 
dus als dat ook het geval is bij de hond van je ouders? 
nee een echte wandeling krijgen ze nooit maar om nou te zeggen dat ze iets missen? hmm nee