Waarom is jouw hond zo bijzonder speciaal voor jou

Nou waar gaat het nu weer over he? Nou ik zal het uitleggen. Wij hebben dus drie honden hier. En alledrie hebben ze hun eigen verhaal.

Micky de oudste is dus op ons pad gekomen toen mijn zus begin 2002 op zichzelf ging wonen. Zij bleek heel slecht alleen te kunnen zijn en zodoende is Micky in ons leven gekomen. De eerste 3 jaren van Micky zijn vlekkeloos verlopen behalve dat hij altijd met zijn gezondheid wat problemen had. Maar daarna kwam het bericht dat mijn vader longkanker had, moeder werd steeds zieker van haar COPD (Chronische bronchitis en longemfyseem) ... en in 2005 is onze vader overleden aan de gevolgen van die longkanker. Daarna is onze moeder in het ziekenhuis opgenomen en het ging steeds slechter, zij lag meer in het ziekenhuis dan dat ze thuis was. In 2007 is zij overleden aan de gevolgen van COPD. Micky was er altijd voor ons, en heeft ons echt door die moeilijke tijd gesleept. Dus daarom alleen is Micky zo bijzonder speciaal voor ons. Hij heeft echt zoveel met ons meegemaakt en was er altijd met zijn lieve snoeteke. Een knuffel, een lik, een gekke bui en hij zorgde dat wij doorgingen toen we het zo moeilijk hadden. Dat is in het kort Micky's verhaal.

Waarom Rowan zo bijzonder speciaal is ... is weer een ander verhaal. Nadat onze ouders waren overleden ben ik zelf door die klap die ik te verwerken kreeg behoorlijk depressief geweest. De weg kwijt. Ik ben totaal de verkeerde weg ingeslagen en heb daar een hele dure prijs voor betaald. Micky kon niet meer altijd bij mij zijn ... ik woonde alleen en het ging steeds slechter met mij. Zat aan de anti depressiva en had geen doel meer in mijn leven. Wel was ik altijd dol op honden maar ja, als je alleen woont en fulltime moet werken vond ik dat toch niet kunnen eigenlijk. Alleen het werk liet maar op zich wachten en ik was er zelf ook niet aan toe om fulltime te wachten. Dus ik besloot toch om een hond te kopen. Lang over nagedacht en uiteindelijk besloten om een hondje uit spanje te adopteren, dit hondje zou op 4 oktober 2008 bij me zijn gekomen, als het niet mis was gegaan. Maar op 17 september kreeg ik het bericht dat Kiro was overleden bij de dierenarts in spanje aan een maag/darminfectie. Weer was ik helemaal kapot en huilend heb ik mijn zus gebeld die morgen. Mijn hondje was dood. Al kende ik het hondje niet toch was ik er echt helemaal kapot van. Diezelfde avond ben ik op marktplaats gaan kijken en zag de advertentie staan "WITTE HERDER PUPS TE KOOP. Mijn liefde voor herders kwam ineens helemaal naar boven en ik heb de telefoon gepakt, gebeld en ben dezelfde avond gaan kijken. Het voelde goed en de hondjes waren ontzettend leuk en lief, en ineens kwam hij onder de bank vandaan gekropen. Daar was hij dan! Rowan!

Hij is die avond met mij mee naar huis gegaan. 9 weken jong en ik had alleen een drink en voerbakje voor hem. Verder wel een groot kussen maar geen mand, geen bench, geen riem. Niets! Dat wilde ik die week daarop eigenlijk allemaal gaan kopen voor Kiro. Maar nu had ik Rowan. Hij heeft op de weg terug van Boxtel naar huis continu bij me op schoot gelegen onder het rijden en ik was helemaal verkocht. Helemaal verliefd op mijn nieuwe vriendje. Die avond heb ik mijn zus gebeld, helemaal vergeten dat ze was gaan zwemmen, en heb haar voicemail ingesproken ... "Jij raadt nooit wat ik gedaan heb". Nou ze belde me om 10 uur 's avonds terug en zei gelijk, "Jij hebt een herder gekocht en hij heet Rowan". Ze voelde het en hoorde het aan mijn stem op de voicemail.

Vanaf die dag heb ik geen anti depressiva meer aangeraakt. Rowan was de beste anti depressiva die ik kon hebben. Hij had mij nodig en ik hem! Samen zijn we voorzichtig in het leven gaan rondkijken weer en nu kunnen we samen genieten. Hij heeft mij terug gebracht naar het leven en uit het diepste dal van mijn leven getrokken waar ik zonder hem niet uitgekomen zou zijn. Dus daarom is Rowan zo bijzonder en speciaal voor mij en ook voor mijn zus.

En tja, dan hebben we nog Myla. Wat kan die nog voor verhaal hebben? Nou Myla heeft haar eigen verhaaltje ook. Zij is bij ons gekomen omdat we merkten nadat ik Rowan gekocht had en bij mijn zus op bezoek was geweest met hem, dat Micky dan eenzaam en wat verdrietig werd als we weer weg waren. Dus wij besloten om Micky een vriendinnetje te geven. En op het braderie van schaijk, in april dit jaar waren we nog aan het denken wat het moest gaan worden, Micky's vriendinnetje. We liepen wat daarover te kletsen en ineens zien we een wagen staan met hondenbenodigdheden. Wij lopen daarin en daar staat een stelletje met een kleine herderpup op hun arm. Zo'n schattig beestje (zoals alle pups) maar goed, we raakten aan de praat en dat pupje was dus een zusje van Myla. Ze vertelden dat ze zelf een nestje gefokt hadden met hun Hollandse herder en de vader was een Mechelse herder. Puur omdat ze zo graag een pup van hun hond zouden hebben. Ze hadden op karakter gelet en op HD en al dat soort dingen. Wij raakten geprikkeld, nieuwsgierig en voor we het in de gaten hadden, stond de afspraak voor later die zondag. Wij daar naar toe gegaan en ja hoor ... we werden verliefd op Myla. We hadden Micky meegenomen en Rowan ook zodat zij ook konden kennismaken en als het zou klikken dan mocht e mee. Ter plekke alles bij elkaar gelaten en we zagen Micky opbloeien, hij liep continu achter de kleine meid aan en vond haar reuze interessant. Nou goed, Myla werd het en ze mocht mee met ons.

Die zondag daarop was in het recreatiegebied Bussloo een wandeling voor hulphonden georganiseerd en daar zouden wij aan mee doen. Huilend komt mijn zus toen bij me binnen met Micky aan de riem en Myla in haar armen. Helemaal overstuur. Ik schrok en vroeg wat er was en haar antwoord deed me helemaal schrikken. Hadden we nu een hele grote fout gemaakt? Myla zou Micky hebben aangevallen. Ze hing in zijn keel en gromde er heel hard bij. Mijn zus was helemaal overstuur daarvan want Micky is en blijft haar nummer 1. En gezien wat hij met ons heeft meegemaakt is dat ook logisch. Ik probeerde mijn zus te kalmeren maar het mocht niet helpen. Myla moest weg en ze zou die dag bij die wandeling ook kijken of dat zou gaan lukken. Wel alleen naar goede baasjes want ze was ook zo lief. Ze kon het zelf niet aan bleek hier ook wel uit. Zat niet lekker in haar vel en voelde zichelf vaak eenzaam. Maar dat wist ik toen nog niet!

Eenmaal in Bussloo kwam er vrij snel een vrouw met microfoon en camera op ons af en ze vroeg aan mijn zus wat die met zo'n kleine pup toch daar kwam doen. Myla was toen 7,5 week jong. Mijn zus antwoordde heel nuchter "wandelen" ... en maakte ook in tranen bekend voor de camera dat Myla een ander thuis zocht. Het ging niet met de oude hond. Die mensen volgden ons die dag op de voet en zagen dus ook dat we weer met alle drie de honden in de auto stapten. Er waren wel een paar mensen geweest die met heel veel interesse het bericht hadden vernomen dat Myla weg moest maar echte afspraken waren er niet gemaakt! Gelukkig!!!!

Tijdens de wandeling had mijn zus al een aantal keren een huilbui gekregen en op de terugweg in de auto vroeg ik of ze zin had om mee te gaan uit eten zodat we eens goed konden praten. Toen kwam het er allemaal uit, ze voelde zich eenzaam, voelde zich niet fijn, op haar werk zat het tegen en alles bij elkaar met ook nog de zorg om Micky en nu Myla erbij werd haar teveel. Ik vroeg haar of het dan niet logischer was dat Micky zo triest was vanwege haar stemming? Hij kent haar tenslotte al zijn hele leven, reageert op haar en doet met haar mee met alles. Daar ging ze over nadenken en dat zou toch wel eens kunnen zijn dacht ze zelf ook. Dus toch besloten om het aan te kijken met Myla want ze was toch wel erg lief ook en tja, een pup, dus speels maar met de nodige verplichte rust en met hulp van mij ... want toen kwam het idee om samen te gaan wonen met alle honden ... moest het toch goed kunnen gaan. Zij was blij met die oplossing en ik ook ... maar ineens kwam daar weer een paniekaanval aan. Ik schrik me wild en vroeg wat er nog was. Toen zei ze ... die cameravrouw met die microfoon was een verslaggeefster van Hart van Nederland en als ze niets meer hoorde van ons dan wordt dit uitgezonden en ziet heel nederland Myla! En ik wil haar niet meer kwijt! Dus weer huilen van schrik van "wat heb ik toch gedaan" ... ik meteen haar telefoon gepakt en gelukkig stond daar een telefoonnummer in. Gebeld ... shit voicemail! Toch maar ingesproken en een half uur later nog eens gebeld. Toen wel alles uit kunnen leggen en zo is Myla dus op het nippertje gered van een verhuizing naar een ander adres. En die dag heeft ons ook laten zien hoe speciaal Myla al na een klein weekje voor ons was geworden. En met haar gekke onbesuisde gedrag is zij ook een clowntje in het gezelschap.

Maar dat zijn dus de verhalen waarom onze honden zo bijzonder en speciaal zijn. Sorry voor de lange verhalen, maar nu ben ik wel heel benieuwd naar jullie verhalen.

Groetjes Hetty

Wat een mooi verhaal.
Nou zal ik ook maar eens schrijven waarom mijn kanjers zo bezonder zijn.

Freddy lag langs de weg 3 weken oud me vriendin dacht eerst hey daar ligt een poesje en wilde oversteken.
Maar doen het beestje over wilde steken hier bij de snelweg dook me vriendin zo boven op hem en tandloos en al hebben we hem groot gekregen kereltje is nu al bijna 15 jaar en is een dropje.

Benji ja verhaal appart.
Kon hem al toen hij 6 weekjes oud was.
hij zat bij schoonouders van me ex die het beestje mishandelen en kreeg alleen aardappelschillen te eten en nooit buiten geweest.
Ze vroegen toen hij een half jaar was of ik hem wilde .
Nou daar hoefde ik niet over na te denken en heb hem gelijk meegenomen ondervoed en al was hij.
Nu is me bikkeltje alweer 13 jaar en heeft een mooi leven gekregen.

Noeky hadden we voor me schoonma gekocht maar na 12 uur woonde ze al weer bij ons ja noeky plaste in huis ja wat verwacht je van een puppy toch.
Zal me kanjer ook voor geen goud willen missen is een oogappeltje van me en heerlijk beestje.
Trouwens koop nooit meer een hond voor me schoonmoeder hoor.

Pluto ja ide hebben we 4 januari dit jaar gekocht.
Moest wel want noeky misten heel erg haar maatje Simba.
Noeky wilde niets meer en kwijnden echt helemaal weg zo een verdriet had het beestje.
Wij heel goed zoeken naar een goede boerenfox die in huis is grootgebracht.
En ja hoor na heel goed zoeken hebben we pluto gevonden.
Ik een dropie van een hond en heb geen sec spijt ervan dat ik pluto heb.
Het is echt me maatje en echte boerenfox.
En een boerenfox net als een parsonjack russel hebben wel me hart veroverd hoor wereld honden.
Zal niet gauw een ander soort hond nemen als deze soort honden.

Maar ben heel blij met me roedeltje freddy,benji,noeky,pluto.

Liefs Jo

Wat een prachtig verhaal Hetty, ik zit hier met met een brok in mijn keel, wat kan de liefde van een huisdier al niet doen, Luna hebben wij genomen omdat mijn man die uitgewerkt is zich ging vervelen en ik werk nog 4 dagen en hij moet veel lopen dus wilde hij heel graag weer een hond, eigenlijk zit er wel een triest verhaal aan vast want zijn vriend had een herder en die ging iedere dag naar het bos en samen zijn ze zo in gesprek gekomen dat het erg leuk zou zijn om iedere samen dag op pad te gaan, helaas heeft zijn vriend in Januari te horen gekregen dat hij kanker had en niet meer te genezen en is in april overleden, heel triest want hij is zijn maatje kwijt en dat heeft hij nu weer terug nu Luna er is want hij heeft weer overal zijn in en ik vind het heerlijk want het geeft weer leven in huis en je gaat er meer opuit

Grts, Annie

Raki is heel bijzonder voor me, omdat hij dicht tegen me aan kroop toen we hem pas hadden. Ik was mijn slaapkamer aan het schilderen en lag daarom in de woonkamer. We hadden de hond net en hij wilde lekker bij mij liggen. 's Ochtends kroop hij heeeel dicht tegen me aan. Ik dacht dat het mijn vriend was, ik dacht: wat drukt hij toch hard tegen me aan... maar het was Raki *smelt*
Een jaar later ging mijn relatie uit. Ik moest toen vaak huilen en Raki had dat natuurlijk door. Hij kroop helemaal dicht tegen me aan en likte in m'n gezicht. Was zo ontzettend lief van hem. Toen is de band alleen nog maar sterker geworden.

Wat een lieve verhalen ook ... soms triest, soms hartverscheurend maar zo zie je maar weer dat een hond veel meer kan zijn dan enkel je huisdier toch?

skinny is heel bijzonder
is aan komen lopen,een uitgefokt teefje
hebben haar nu dik 2 jaar
de band die ik met haar heb is heel bijzonder,is bang voor mannen dus trok al veel naar mij toe
ben heel veel met haar bezig(ben ook het meeste thuis)
vooral in het begin heel veel met haar omgepankoekt.
had in geen mens vertrouwen meer en als ze dan na dik 2 weken smorgens met haar staartje begint te slaan(heel voorzichtig,dan doet je dat zoveel)
de DA die haar dat weekend heeft opf=gevongen wilde haar na 4 a5 weken graag nog een keer zien(hoe het ging,of het wel een geschikt huisdier zou worden)
deze herkende haar niet terug,was 3 kilo gegroeid,zal lekker in haar vel,de staart zwiept de hele dag heen en weer
een geweldige hond
gr liesbeth
ps hetty
wat een verhaal zeg

Ik heb het al eens beschreven in een topic over of je je hond gekozen hebt om zijn uiterlijk, maar hier nog eens!

Bummer was niet mijn bewuste keuze, maar meer mijn zoontjes keuze. De (helaas nu) ex-vriendin van zijn vader, en daar de dochter van, die had een nesje, en Bjorn ging regelmatig mee kijken. En schijnbaar vanaf het eerste begin kroop Bummer bij mijn zoontje op schoot als hij bij de puppies ging kijken. Mijn zoontje heeft adhd en odd/cd en de "vriendin" van zijn vader vertelde me dat ze het iedere keer zo wonderlijk vond hoe hij veranderde van het gesloten jongetje naar het open jongetje vol met emotie als ze bij de puppies waren geweest. Tja en toen op een zondag werd ik gebeld door mijn zoontje dat ze bij de puppies waren en dat hij er dus 1 uitgezocht had. Dus ik zei, maar lieverd we hebben het niet over een hond gehad? Klopt mama zei hij , maar toch moet hij bij mij wonen. Datttt was op zich al heel uniek, vooral de manier waarop mijn zoontje het zo stellig zei. Ik ben die middag naar hem toegereden, en samen hebben we gekeken, en toen ik idd met mijn eigen ogen zag, welk effect Bummer op mijn zoontje had, was het voor mij duidelijk. Ik ben daarna wel onzeker geweest, nog nooit een hond gehad, hoe doe ik dat, doe ik het wel goed...kan ik dat wel... Maarrr...Bummer is nu 5 maanden oud, en we hebben met z'n allen de puppie cursus gedaan en ik vind het heerlijk. Ik...die dacht ik ben geen hondenmens heb Bummer net als mijn zoontje in mijn hart gesloten. En ik ben zo dankbaar dat we hem hebben, want ik zie mijn zoontje opknappen, ik zie dat Bummer heel veel goeds brengt, en dat die twee echte maatjes zijn! Zelfs de weekenden dat mijn jongens naar hun vader gaan, gaat Bummer mee, net als in de vakanties. En ik ben blij dat ik die stap genomen heb! En zeg nou zelf...de foto zegt toch alles! Dus...nee, ik heb niet naar uiterlijk gekeken, en mijn zoontje al helemaal niet, die is gewoon op zijn gevoel afgegaan

Wat een prachtig verhaal Marjo... en de rest ook... Krijg er traantjes van
'Moeilijke' kinderen en mensen met een beperking krijgen vaak zulk mooi contact met een hond. Iets wat geen een mens voor elkaar krijgt, echt schitterend...

Ik heb mijn hele leven al een hond willen hebben, maar er waren steeds mensen om me heen, die dat tegengehouden hebben.
Als kind hadden we een keeshondje, maar dat was erg jaloers. die heeft mijn tante flink in haar gezicht gebeten, omdat ik bij tante op schoot zat, en zij ook wilde.
Tante duwde haar van zich af, en hondje beet.
Dat was het einde van mijn leven met hond.

Later ben ik naar zwitserland gegaan, heb de hele dag gewerkt, en dus geen tijd voor een hond.

Getrouwd met een man, die geen hond wilde.
Gescheiden, en gaan samenwonen met een vriendin, die haar hele leven honden en poezen gehad heeft, en dat niet meer wilde.
Maar het bleef knagen, en toen een kolleegaatje een jonge hond gekocht had, was het verlangen zo groot, dat ik naar niemand meer geluisterd heb, en naar de fokster van Nera ben gereden.(daar had ook mijn kollegaatje haar hondje vandaan).
Ik had een afspraak voor s'avonds, maar MOEST er om één uur naar toe.
Iets trok mij, waar ik me niet meer tegen kon verzetten. Dus gelijk vertrokken naar die fokster, en daar was Nera, als laatste van het nestje. Net die dag gechipt en de laatste enting gehad.
Hondje en ik hebben elkaar aangekeken, en "het was goed". Het heeft zo moeten zijn, Nera was nu mijn hond.
10 Minuten later kwamen er twee dames binnen om een hondje te kopen, en zij wilden Nera ook gelijk meenemen, maar helaas pindakaas.
Dus Nera heeft me echt geroepen, dat ik op tijd moest komen.

Door haar ben ik me een beetje meer bezig gaan houden, wat er in een hond en in andere dieren omgaat.
Zijn het echt maar dieren, die een beetje met je mee sjokken in je leven, of zit er meer achter.

Op het moment ben ik daar heel erg mee bezig, en er gaat een wereld voor me open, nu ik ervaar, hoe je ook met dieren om kunt gaan. Nu ik leer, hoe dieren denken, voelen en met je kunnen kommuniceren.
Ik denk, dat ik aan het begin sta van een hele nieuwe wereld, waar ik als een klein kind weer van voren af aan moet gaan leren.
Maar het is het waard.


En dat alles door zo'n klein hondje.

Ik heb een jaar lang last gehad van stalking en bedreiging... het ging zelfs zo ver dat ik ondergedoken moest zitten... De vrouw is meerdere malen aangehouden maar niets hielp. Zelfs het vonnis van de rechter niet. want dan liet ze haar partner gewoon doorgaan. Ik ben toen ik terug verhuisde naar de woonplaats waar ik ben opgegroeid en mijn familie wonen 3 maanden de deur niet uitgeweest ik durfde gewoon nergens meer naar toe. Tot mijn vriend zei er moet iets gedaan worden neem een hond dan moet je er wel uit... Zo gezegt zo gedaan. Djano kreeg ik met 6 weken. Zo'n hummeltje moet natuurlijk veel leren en veel naar buiten. Langzamer hand kwam ik weer onder de mensen en durfde ik weer de straat op en nu Djano zo klein als hij is voelt me aan.. zodra ik een slechte dag heb komt hij bij me liggen met zn kop op schoot en kijkt hij me aan alsof hij wil zeggen geeft niet vrouwtje het komt allemaal wel goed vertrouw maar op mij... Ik zou nu niet meer weten wat ik zonder hem zou moeten!!!

Groetjes Danielle en Djano

Frodo is heel erg speciaal voor mij.
Voordat we Frodo hadden zat ik in een enorme dip. Had nergens zin in, zat aldoor binnen en op mijn school, werk en thuis ging het absoluut niet goed.
Echt een depressieve tijd.
Toen we Frodo kregen zat ik nog midden in die dip maar omdat ik altijd heel graag bij Frodo was kreeg ik toch wat meer contact met andere mensen.
Was vaker beneden met mijn ouders.
Hij heeft mij echt enorm geholpen om uit die dip te komen.
Af en toe denk ik wel eens: Frodo heeft mijn leven gered.

Ben hem enorm dankbaar dat hij zo`n lieve hond is en dat hij mij onbewust zo heeft geholpen.

Hoi Hetty,

Heel bijzonder jou verhaal Hetty. Tegelijkertijd triest en mooi tegelijk hoe Micky, Rowan en Myla de rode draad in jullie leven zijn. Heel speciaal meis mooi en dapper dat je het hier geschreven hebt.

Wolf is speciaal voor mij omdat hij mij ook uit een dal gehaald heeft. Mijn 2 honden Wendy en Kim heb ik in een maand tijd kort na elkaar in moeten laten slapen, dit 1 jaar na de dood van mijn moeder, ik ging echt door een diep dal en vandaar dat ik Wolf waar ik al een band mee had gekregen en toch meer naar mij trok.Wolf is door mijn witje grotendeels ook opgevoed. Ik zie in hem ook eigenschappen van Wendy terug wat ik zelf heel bijzonder vindt. Mede daardoor is Wolf heel speciaal voor mij.

Bentley is speciaal voor mij omdat het op zich een heel bijzonder hondje is. Ik heb haar geboren zien worden, zij was dat kleine bange pupje, het enige pupje dat zo bang was van alles en iedereen. Wat ging mijn hart naar haar uit, het pupje dat niemand wou(gelukkig niet). Ze is uitgegroeid tot een voor mij geweldig hondje. Het bange gaat er nooit helemaal uit, maar ze is toch uitgegroeid tot een redelijk stabiel hondje, die enorm aan mij hangt en ik aan haar. Bentley een heel voor mij geweldig en bijzonder hondje met al haar karaktereigenschappen en altijd bij mij in de buurt is. Mede door het bovenstaande maar ook omdat Bentley mij eigenlijk veel geleerd heeft in een aantal opzichten daarom heb ik met haar een sterke band en is zij heel speciaal voor mij.

Sky heb ik ook geboren zien worden en hij was het die meer dood dan levend geboren werd. Mede dankzij mijn exvriend heeft Sky het gehaald. Mijn zoon en ik hebben voor dit nestje gezorgd en Sky was vanaf zijn geboorte mijn manneke. Hij was de lichtste zowel van kleur als gewicht, de kleinste en gevoeligste/liefste van het nest daarnaast een klein stresskipje. Mijn hart ging dan ook uit naar dit manneke. Niet zo'n lang verhaal maar simpelweg het geboren zien worden en de strijd die het manneke heeft moeten leveren maakt hem voor mij heel speciaal. Het is echt Dave zijn hond en trekt gelukkig ook meer en meer naar Dave toe. Hij en Dave hebben dan ook een heel speciale band met elkaar, voor Dave is dit de eerste hond die zo naar hem trekt en dat maakt het voor Dave natuurlijk heel speciaal.

Blitz is speciaal voor mij omdat ze toch ook een bijzonder karaktertje heeft. Maar meer nog omdat zij de moeder is van een stel prachtige meiden en jongens.
Haar heb ik overgenomen en ben daar erg blij mee, aangezien mijn ex overal mee gestopt is, dus met fokken en hondensport.Alles verkocht heeft. Wat ben ik blij dat Blitz bij mij is, ik had het nooit kunnen verkroppen dat zij nog ergens als "fokteef" had moeten dienen.Daar is zij mij te dierbaar voor. Gelukkig, gelukkig heb ik haar hier en nooit maar dan ook nooit meer hoeft zij nog een nest te krijgen.Dat bij elkaar maakt Blitz speciaal voor mij.

Dan is er nog Bikkeltje, tja die zag ik hier op het forum, die foto van hem, mijn hart smolt toen ik dat koppie zag. Meteen dacht ik die past hier, dat wordt mijn manneke. Speciaal ja dat is hij, gewoonweg om zijn leuke karaktertje, echt zo'n hoe zou ik het zeggen........... zo'n I Feel Good Hondje. Tenminste als ik hem bezig zie dan moet ik vaak aan dat nummer denken. Wat maakt dat hondje mij vaak aan het lachen, dat is op zich toch bijzonder en speciaal.

Groetjes,
Wilma

lucky is heel bijzonder omdat ik heb haar gekocht toen ik nog thuis woonde bij mijn ouders zij is toen ik ging samenwonen heb ik haar meegenomen toen was ze een half jaar oud mijn vader die miste haar, maar hij werd een paar maand later heel erg ziek en hij is een jaar na ik ging samenwonen overleden ik was heel down maar had lucky altijd bij me drie maand na mijn vader is mijn moeder overleden mijn hele leven stond opkop ik heb daarna lucky altijd heel dicht bij mij gehad zelfs toen ik inmiddels getrouwd twee jaar geleden door mijn ex-man in elkaar geslagen werd heb ik lucky ook meegenomen zij is altijd mijn steun geweest in moeilijke tijden. en nu hebben we een heerlijk rustig leven.

Hoi Hetty,

Ik kende je verhaal al zo'n beetje, maar als ik het weer lees (trouwens heel boeiend geschreven) krijg ik er weer zo'n goed gevoel over.
Weet je, het klopt gewoon allemaal, jullie hondjes horen bij elkaar!

Waarom ik met Misty (rip) zo'n goeie band had, is een heel apart verhaal. Ik ben nog steeds niet in staat om dit op te schrijven, ooit komt dat mss nog wel.
In ieder geval toen Misty overleed in maart dit jaar, kwam ik in een flinke dip terecht.

Wat ik nooit had verwacht en mn kids wel, ik was al heel snel toe aan een "nieuwe" hond.
Tsja en wat doe je dan he, zoeken op mp.
Simba kwam in mijn leven en is werkelijk een superhond.
Alhoewel ik er later achterkwam dat hij bij een opkoper weg kwam pfff
Dit heeft mij juist nog meer geinspireerd om Simba een heel goed leven te geven en hem de juiste opvoeding te geven.

In ieder geval, Simba heeft mij uit een flinke dip gehaald, ik moest naar buiten en dan krijg je sowieso weer contact met andere mensen (en honden)

Enja ik ben nu eenmaal een graag verzorgend type, dus ik hoop dat Simba nog 30 jaar leeft

Groetjes Lia

Jeetje wat een mooie vrhalen

Dit is mijn verhaal na veel wikken en wegen eindelijk besloten een hondje tenemen een jack en ja hoor op m.p 1 gevonden wezen kijken pa en ma waren er ook en verkocht dat was Lucky,

Na 5 dagen op mijn verjaardag is Lucky overleden een bloeding,ik was kapot van verdriet hij stierf in me handen!!!!

Na een paar dagen was mijn vriend aan het kijken voor een nieuwe hond,ik zei ik wil wel mar wil het wel allemaal even laten bezinken en ik was ook erg bang.

Via via een fokker gevonden en gebeld en gemaild zij zou een hondje vasthouden 4 dagen en dan konden we beslissingen de fotos waren super dus de beslissing was gauw gemaakt.

Cyra opgehaald en echt liefde op het eerste gezicht een schat.en ben er nu nog zielsgelukkig mee

Yvonne

Sjee ... van dit soort verhalen krijg ik gewoon tranen in mijn ogen en ik voel zo'n diepe en intense emoties van mijn scherm spatten dat ik even pauze ga nemen met een sigaretje. Het zijn allemaal hele mooie, en tegelijkertijd hele pakkende verhalen waar voor mij een emotie duidelijk uit naar voren komt. Een hond is onvoorwaardelijk en voor een hond ga je door het vuur. Het is ECHTE LIEFDE!

Ben benieuwd naar meer van dit soort "mooie" verhalen.

Groetjes Hetty.

jeetje wat een mooie verhalen allemaal
nou daar komt de mijne
Boomer was 7 oktober overleden
Ik zat die tijd er voor al niet goed in mijn vel Boomer toen die overleed ging ik echt door een hel wat miste ik mijn maatje
Ben toen naar het asiel gegaan
En zag daar mijn meisje liggen
Ik dacht jij bent het
Naar twee dagen heb ik haar mee genomen
Wat was het een boef
Ik ben met haar op cursus gegaan wat had ik een afleiding en wat was het gezellig
Door taat ben ik weer er boven op gekrabbelt
Door dat ik zo druk met haar was
Dank zei haar slik ik geen medeicijnen meer om me lekker te voelen
Dat maakt zo bizonder aan taat
En als ik haar nu aan kijk kan ik soms gewoon de tranen in mijn ogen krijgen en dan zeg ik schat wat ben je toch veranderd En een hoop mensen die haar kennen zeggen dat
Dit vind ik echt bijzonder dat een hond zo kan veranderen
liefs joke