Ik was gisteren onwijs trots op mijn meisje, Jelly.

Goeden morgen allemaal,

Gisteren avond moesten we even naar de dierenarts met Jelly...ze had ineens vreemde bultjes op haar neus die eruit zagen als grote muggenbeten.
Ik heb haar in haar nieuwe tuigje gehesen waar ze al bijna aan gewend is.
Toen ik de riem aan het tuigje klikte en naar buiten wilden gaan, bleef Jelly bij de deur staan waar alle honden spulletjes in liggen en keek me smekend aan....ik was vergeten haar haar piep-beestje te geven en die moest uiteraard mee.

Onderweg naar de dierenarts heeft ze op haar gemak haar piep-beestje laten hemelen door er intens op te kauwen...gelukkig heb ik nog een reserve liggen dus zal ze niet zonder zitten, hahaha.

Bij de dierenarts aangekomen heb ik Jelly haar muilkorfje omgedaan puur uit voorzorg...deze deed ze zonder slag of stoot om en en liep naar de voordeur van de praktijk.
binnen zaten al 3 katten, een klein wit hondje en hun baasjes te wachten op hun beurt.
Jelly vond het nogal eng en begon te bibberen van de spanning...zoveel vreemden mensen en dieren had ze nog niet gezien in één ruimte.
Jelly kroop onder mijn stoel waar ze zich veilig voelden waarna het bibberen ophield en overging in in de lucht snuffelen om te weten wie iedereen was.

Het ene hondje na het andere hondje kwam binnen de wachtkamer in...Jelly vond het allemaal wel interessant al die nieuwe potentiële vriendjes en vriendinnetjes.
Er was maar één man waar ze even tegen bromde maar dat kwam omdat deze man binnen kwam sluipen en haar aankeek wat ze niet leuk vond.
De hele tijd dat we in de wachtkamer hebben gezeten heeft ze geen kik gegeven ook niet toen we langs vreemde baasjes en honden liepen...ik was onwijs trots op mijn meisje!


In de behandelkamer heb ik haar los gelaten zodat ze vrij was om aan alles te snuffelen...ook aan de dierenarts die ze toch wel een beetje eng vond.
Ze vond het dan ook prettiger om in mijn buurt te blijven en zo wat te snuffelen aan al die vreemde en nieuwe dingen die ze zag.
Toen ik haar muilkorfje af deed zodat de dierenarts naar haar neus kon kijken, heeft ze ook niet gegromd of geblaft.
(het bleek een onschuldige uitslag te zijn...een allergische reactie op de stress die ze heeft vanwege de vlooien plaag die hier momenteel heerst.
We hebben hier uiteraard een middeltje tegen gekocht bij de dierenarts)
En ook de terugweg door de wachtkamer deed ze grandioos!

Ik ben echt onwijs trots op mijn meisje...gezien het feit dat ze 5 maanden geleden nog tegen alles en iedereen blaften en gromden met haar haren recht op.
Jelly is een geweldige hond en ik ben er van overtuigd dat ze over een half jaar compleet gesocialiseerd is en vrij met andere hondjes kan spelen.

Groetjes Marian.

Door Marian op 28 februari om 05:34