Harde honden en zachte honden

Even off topic, maar een Tibetaans Mastiff een kunstje leren is een hele uitdaging, maar ook een geweldig leuke ervaring.

Ik leer mijn honden nooit ppotje geven, maar onze twee Tibetanen hebben we dit wel geleerd.

Althans een poging tot, dwz ze kunnen het, maar...........

Er wordt eerst naar onze hand gekeken en soms ter overtuiging ook nog eens geroken, om vast te stellen dat de beoogde uit te voeren werkzaamheden wel zich lonen gaan.
Vervolgens wordt er beoordeeld in hoeverre de uitvoering in balans moet zijn met de beloning.
Gevolg:
Indien het aangeboden ruil middel niet bevalt: geen poot omhoog.
Indien de aangeboden vergoeding, niet helemaal optimaal is, maar toch gewenst, gaat een slap pootje halfhoog.
Indien het aangebodene zeer gewenst is, gaat zelfs ongevraagd de poot zo hoog als mogelijk.

Wat in dat laatste geval niet inhoud dat het gekregen lekkers dan ook meteen opgegeten wordt, nee.......

dat wordt eerst aangepakt.
vervolgens op de grond gelegt voor nadere inspectie (je moet het tenslotte wel zeker weten).
Daarna meegeneomen naar elders
Vervolgens weer neergelegd, indien het gewoon lekker is, om vervolgens opgegeten te worden.
Indien het echt om iets enorm lekkers gaat, wordt er eerst een rondedansje meegedaan, vervolgens gaat met op de grond liggen en zwaait nog even met de voorbenen in de lucht.
En dan gaat men in alle rust bezig zijn met het verorberen van een heerlijke beloning.

Het spreekt voor zich dat gehaaste, mensen van zijn leven nooit een Tibetaan in huis moeten nemen!

Tot zover: les een in Tibetaanse gewoontes en gebruiken.

Haha! Heerlijk vind ik dat soort honden

Ik heb in veel opzichten een harde hond. Als hij iets wil, gaat hij er voor. Niks houdt hem tegen, geen slipketting, en geen mens die aan zijn riem hangt. Ook met visite eist hij aandacht op, daar is hij niet van af te brengen. Als hij iets wil, dan gebeurt het ook, zeg maar.Hij voelt ook weinig pijn. Soms is hij flink gehavend door spelen, over ee keien gerold, door andere honden iets te hard in zijn hangwangen gebeten, hij maalt er niet om. Het liefst wordt hij flink hard op zijn billen geklopt, dat vind hij heerlijk!
Sta je op zijn poot, hij stapt opzij, maar heb 'm nooit horen piepen of grommen.
Hij is niet snel van slag, en herstelt zich snel, als het wel een keer gebeurd.
Luisteren kan hij wel, maar hij doet het allemaal op zijn tempo.
Hij is dan ook echt halsstarrig, als hij bijv naar de keuken moet, en hij zit in de woonkamer, dan moet hij een trap af.als hij geen zin heeft, doet hij dat niet. Blijft dan bovenaan staan met een hoofd van, kom me maar halen. Ik kan hem dan aan zijn nekvel trekken, aanduwen, hij blijft waar hij is. Alleen met iets lekkers is hij te paaien.

Als hij straf krijgt, is hij totaal niet onder de indruk. Hij kijkt me aan van, so what..
Een keer bulderen en hij schrikt, maar 10sec later flikt hij hetzelfde kunstje weer, zoals de kattenbak leeg vreten.
Hij is niet snel onder de indruk.
Buiten is hij wat gevoeliger, maar hij is nu bijna 2 en hij wordt steeds evenwichtiger. Ook met andere honden is hij stabiel.
Hij laat zich niet van de wijs brengen. Grappige is, dat hij, ondanks de castratie, nog een echte kerel is.
Hij beschermt de teefjes en pups tegen lomperikken. Zodra hij zie dat ze te lomp tegen jonge honden doen, gaat hij er tussen staan. Hij vecht niet, maar schermt de zwakkere af.

Hij heeft een heel lief en stabiel karakter, maar hij trekt wel graag zijn eigen pad. Overvragen kunnen we hem niet, want hij stopt wanneer hij er genoeg van heeft.
Qua opvoeding moeten we soms echt optreden. Je groot maken en jezelf echt ff laten gelden. Dat doet hij ook. Hij wil af en toe ook ff laten zien dat hij de macho is. Maar meestal werkt de zachte hand het beste. En rekening houden met zijn karakter. Ik herken mezelf in hem. Ik hou er ook niet van, als mensen mij dingen op gaan leggen

Pics or it didn't happen...

(bij de echt hopeloze dagen willen wij nog wel eens bij onze Landseer gaan zitten en een beetje trainen...Commando,"adem in"...."en uit"....." en in "...." en uit "..

En gewoon zonder koekje he, puur vanuit mijn kracht als harde leider.....!!!

Nouja, offtopic, offtopic..
Voor mij persoonlijk ligt hier de complete essentie van de 152 berichten in dit toppic.
Sommige rassen hebben de hardere hand nodig wordt gezegt, en jij laat zien dat dat dus niet nodig is.
En veel mensen zullen zeggen;" ja een Tibetaan die een kunstje leert, of een mechelaar die niet te corrigeren is tijdens bv het pakwerk, dat zijn 2 compleet andere werelden qua energie nivo".

Voor mij is het het zelfde.
Nadenken, kijken, nog een keer nadenken, nog veel meer kijken hoe je het gedrag kan trickeren.
(wat het , zoals jij zegt, nog vele malen leuker maakt..de uitdaging)
En niet ;"tja, bij sommige rassen blijkt dat de hardere manier van trainen/corrigeren nou eenmaal betere resultaten geeft".

Pfff.. Wees dan maar blij dat je hond een harde is, met een zachte had je al bij de psych gezeten

Wie echt meer wil weten over trainbaarheid van honden en op de hoogte wil blijven van de nieuwste methoden en zienswijzen moet natuurlijk lid worden van O&O, voor 26,50 krijg je viermaal per jaar bijna zestig bladzijden vol bijzondere wetenswaardigheden.
Om een indruk te geven even de inhoud van het laatste nummer van vorig jaar:
Abrantes: durf emotie te volgen in omgang hond,
verbeterde MAGtest wordt TOP,
Oude en nieuwe dogma's in de hondenwereld: zwartwit denken in de hondenwereld,
Meer denken vanuit de hond,
John Rogerson: geen kunstjes maar sociale vaardigheden.
en de inhoud van het eerste nummer van dit jaar:
Brok of terug naar de natuur?,
Terug naar het dieet van de wolf,
TTouch welkome aanvulling bij training en therapie,
Sarah Fisher: Hondentrainers en TTouch,
John Bradshaw: dit is de hond - voorpublicatie,
Abrantes: Oefenen in anders denken over probleemgedrag, effectiever trainen met SMAF,
Mag het een onsje minder dominantie zijn?,
Boekbespreking: De hond zoals hij werkelijk is.
Website: http://www.hondenopvoeding.nl/

Nogmaals, in elk geval door mij wordt niet gesteld dat een harde hand nodig is, alleen dat sommige honden er beter tegen bestand zijn en Bouman zegt alleen wat voor soort hond dat volgens zijn ervaring is, maar ook niet dat die honden het nodig hebben.

Biko is een type dat hoe harder en meer je praat, hoe minder hij luistert
Nu hij wat ouder is geworden, is hij ook wat milder aan het worden.

Biko heeft de eigenschappen van wat je een harde hond noemt. Als hij iets wil, dan gebeurt dat. Als hij iets niet wil, dan gebeurt het niet. En hij houdt vol.
Ik ben overigens net zo
Dat betekend dat toen ik hem net had we krachten gingen meten en daarmee kom je precies: nergens

Ik heb geleerd wat geven en nemen is met een hond door Biko. We werken samen en dat gaat een stuk beter. Hij houdt van vrijheid en zijn eigen ding doen. Dat mag hij ook, maar eerst doen we dan wat samen. Hij luistert naar mij en ik luister naar hem.
Ik bescherm zijn belangen en daarvoor krijg ik een gehoorzame hond terug.
Begrijp je bij Biko niet dat het geven en nemen is, dan kom je nergens.
Ben je van karakter heel zacht? Dan loopt hij met vier poten dwars over je heen. Ben je heel hard, dan staat hij zijn mannetje.. en durft gerust te grommen en bijten. Zeker vreemden die hem denken wat te vertellen, dat pikt hij gewoon niet.

Het heeft me echt maanden gekost eer dat hij me de moeite waard vond om wat voor te doen. Voeren uit de hand, oefeningen doen, veel wandelen, spelletjes spelen. Maar in het begin wou hij niet eens met me spelen. En als hij wat moest doen voor eten, at hij liever niet
Hij kwam ook uit een ander gezin en moest wennen aan mij. Hij miste duidelijk de man des huizes van daar. Bij iedere lange man die we buiten tegenkwamen werd hij enthousiast, om dan te ontdekken dat het zijn baasje niet was. Heel sneu.
Maar na die eerste maanden is het snel gegaan. Nu zijn we onafscheidelijk.
Als iemand anders hem een opdracht geeft, (plaats ofzo) dan kijkt hij naar mij, als ik dan knik, gaat hij en anders niet
Ik woonde met mijn ex ruim drie jaar samen, maar hij nog steeds luisterde Biko alleen naar mij. Hij liep bij mij altijd los, maar als mijn ex hem 's avonds uitliet (laatste ronde) dan moest dat aan de lijn, want anders ging Biko compleet zijn eigen gang. Dat gaf weleens spanningen

Ik ben dan trainer van beroep en er zijn veel mensen die vinden dat de hond van een trainer onvoorwaardelijk gehoorzaam moet zijn. Ik ben het daar zelf niet mee eens. Honden zijn geen robots.
Aussies horen zelfstandig te werken en beslissingen te nemen. Heel soms moet ik mijn wil opleggen voor zijn eigen veiligheid. En dat accepteert hij dan.
Verder hoeft hij de dingen die hij niet wil van mij ook niet. Als hij niet door een kind geaaid wil worden, prima. En dan krijg ik 'maar je kan hem toch leren dat hij dat goed vindt'. Nou ik betwijfel het ten eerste, maar ten tweede hoeft dat niet. Het is een eigen individu.

Mijn vorige hond had dat totaal niet. Die keek altijd naar mij wat ik van hem verwachtte en dat deed hij. Hij wou helemaal niet zelf nadenken, ik deed dat toch! Hij voerde het uit
Ook makkelijk!

Ik denk dat er zo heel wat verkeerde raskeuzes gemaakt worden. Daarbij nog eens de mensen die niet eens weten wat ze in huis hebben gehaald en...... Marktplaats kan floreren, asiels raken niet zonder werk en het canidestraatbeeld wordt er niet makkelijker door.

En landseer mbt de pics: ik heb niet gezegd dat ze haar ooglid langer dan eenvijfstigste van een seconde optild.

Maar ik heb een foto van vlak daar na:

Ja, voor dat soort honden hebben ze de sportstand op de spiegelreflex uitgevonden..

En zo hebben we toch maar mooi bijna een hele encyclopedie bij elkaar getopict

Soms is een Harde hond wel handig.

Zo juist met de korte wandeling hier het voorbeeld dat een auto vlak naast ons kwam parkeren, heel lomp, zich scheef op de stoep wilde zetten. Mijn hond vloog eigenlijk op dat moment op de auto af, dol enthousiast. Ik kon hem nog net terugtrekken, gepaard met enige vormen van gescheld mijnerzijds (want ik schrok A. dat een auto al bijna tegen m'n schenen stond en B. dat mijn hond zich daar ook nog de neus aan ging stoten)

Maar dan heb je dus gelukkig een hond die daar tegen kan, niet meteen uit zijn doen is. Wat betreft mijn impulsieve karakter op zo'n moment past een Harde hond beter bij mij, dan een Zachte.

Harde honden vind ik het fijnst om mee te werken,precies om wat Bouma zegt, maar die hebben dus niet persé een harde hand nodig. Bij een zachte hond moet je altijd oppassen dat je woorden niet verkeerd vallen, het zijn net vrouwtjes wat dat betreft.

Hahaha nou Kai daar zeg je wat..

Ik heb daar ooit eens erg om moeten lachen met Flex.. Kwamen we net de bocht om toen een paar jongetjes een stalen prullenbak tot ontploffen brachten een paar meter van ons af. Echt een gigantische knal en ik kreeg zowat een hartverzakking. Flex stond er bij en keek er naar. En vervolgens naar mij met een hoofd of ik even normaal kon doen. Vandaar, letterlijk een bom naast kunnen laten ontploffen.

Bij Faya kan dat niet. Als baas zijnde moet je dan dus ook altijd rustig blijven want dat slaat volledig over op haar. Soms wel eens lastig wanneer de minder nette woorden je mond uit schieten.

Ach ja Sammy, als je die minder nette woorden dan zacht en lief fluisterd, heeft faya daar vast geen probleem mee. Wel even oefenen denk ik.

Ik heb trouwens niet echt een voorkeur voor een bepaald type hond, mischien onbewust een van de redenen dat ik zoveel honden heb.

Ik kan genieten van zo'n rechttoerechtaantype, maar ook enorm van zo'n verteltuttelteefje. Beide kunnen op heel weinig reageren en begrijpen wat je bedoelt.

Wat ik wel merk is dat er ook dingen moeten groeien, als je samenleeft met je hond ipv hem opvoedt, merk je dat met de jaren, je telkens meer op elkaar ingespeeld raakt en onafhankelijk van het type hond, heel weinig 'hardheid' nodig hebt om te communiceren.

Hard en zacht wordt dan afhankelijk van het moment en de actie en niet van de geaardheid van hond.

Da's nou om gek van te worden met onze Landseer.
Loop je met haar in de stad met vuurwerk...ach lekker relaxt door wandelen.
Schommelt de rubberboot 1 keer te hard....*pats*, enge boot, help, eruit, ik zwem de rest wel naar de kant....(wat dan weer een voordeel is om haar stiekem het reddingszwemmen te leren).
Maar zo'n verschil met de 1 of de andere situatie..(dus toch grijs?!)

Helemaal mee eens. Wat me opvalt van de huidige opvattingen over honden trainen is dat het allemaal uitgaat van de idee dat jij de baas bent en de hond je slaafse volgeling. Terwijl de auteurs van hondenboeken uit de vorige eeuw zoals Toepoel, Van Herwaarden, Van Rheenen enz. allemaal één ding voorop stellen en dat is: heb uw hond lief. Het is geen huisdier maar je huisgenoot, je kameraad. Hij is je geen gehoorzaamheid verschuldigd, dat moet je verdienen. Zelfs M. Kessler, auteur van Africhting politiehond, ambulancehond en oorlogshond (sic) en de africhter pur sang C.A. Kruis stellen dat voorop. Kruis begint zijn boek over het africhten van honden Kynologie en Dressuur zelfs met de woorden: De africhting van een zo fijngevoelig dier als onze hond,de trouwste en enig ware vriend van de mens, kan niet plaatsvinden zonder een wederzijdse diepe toegenegenheid tussen leerling en meester, en moet gebaseerd zijn op een grondige kennis van de psychologie van de hond. Wanneer hij de grondbeginselen van de africhting gaat behandelen wijst hij er opnieuw op dat niet iedereen geschikt is om als dresseur(zo heette dat toendertijd) op te treden, omdat men moet beschikken over aangeboren eigenschappen als een grote dierenliefde, het zich kunnen verplaatsen in de gedachtensfeer van de hond, het vermogen een hond iets duidelijk te kunnen maken en een groot rechtvaardigheidgevoel. Zelfbeheersing, een absoluut noodzakelijke factor, is daarentegen aan te leren volgens hem. Zijn manier om de hond te belonen zijn in volgorde van waarde het woord braaf uitspreken op liefkozende toon, liefkozing met de handen, een beetje ravotten, het commando vrij en in uitzonderlijke gevallen een lekkernij, zijn manier om een hond te bestraffen in volgorde van verzwaring het uitspreken van het woord foei op een toon van verbazing, het uitspreken van het woord foei op vermanende toon, het uitspreken van het woord foei op geprikkelde toon en het tenslotte het uitspreken van het woord foei in toorn. Helpt dat nog niet dan de hond zwijgend terugbrengen naar zijn plaats. Waarbij hij benadrukt dat je de hond alleen kunt straffen als de hond weet dat hij iets doet wat niet mag. Weet hij dat nog niet dan moet je het hem eerst verbieden met het woord neen, op gewone, vriendelijke toon uitgesproken. Weigert een hond pertinent een hem bekend bevel op te volgen, dan zal hij daar een ernstige reden voor hebben, voegt hij er nog aan toe. In dat geval mag je je hond nooit dwingen maar moet je nauwkeurig uitzoeken wat er aan de hand is.
Hun methode was dus het gebruik van je stem en de kunst daar je emotie in tot uitdrukking te brengen. Tegenwoordig de allernieuwste aanpak, het durven gebruiken van je emotie.

Das niet hard of zacht, das Landseer hier ook zo een. Een viooltje op een oprit, een stuk ijzer in de berm is eng! Vuurwerk, nee, niet boeiend, meneer maakt van de onrust gebruik door 5 oliebollen te jatten

Hahaha ik ben al zover dat ik alleen nog maar brom. Het komt ooit goed.

Nouja , nieuw kafje er overheen, in wat programma's gaan zitten met je "nieuwe" visie , en we kunnen weer naar een nieuwe gedragsgoeroe gaan zitten luisteren en na 3 uur gebabbel erachter komen dat hij oude verhalen staat te vertellen.
Helaas, geen grap, maar gebeurt aan de lopende band volgens mij.

Beetje het zelfde als met de kinderopvoeddeskundige.
elk jaar worden er 50 boeken uit gegeven, laat ik ze m'n moeder lezen schiet ze bij pagina 3 al in de lach..
"Tgg. dit deden we al in 1980, en je oma deed het ook al op die manier".
Maar hoe meer kennis er is, hoe onduidelijke het voor veel mensen wordt.

Exact, zo dacht men er in het begin van de vorige eeuw over en dat wordt in het begin van deze eeuw dus opnieuw bedacht omdat men geen boeken meer leest maar alleen het internet afstruint.

Waar is het misgegaan? Volgens mij bij Mech en zijn idee inde jaren'60 over alfawolven. Hij heeft zelf zijn theorie herzien omdat hij inzag dat die wolven in gestreste situatie leefden. Hij smeekt zelfs bij de uitgever om het boek uit de handel te halen, en toch blijven veel gedragsgoeroe's zich baseren op die verkeerde theorie.

http://www.youtube.com/watch?v=tNtFgdwTsbU&feature=youtube_gdata_player

Yepp..
Meneer Mech.
Onze hondenschool wilde eerst nog een feestje geven ter gelegenheid van de ommezwaai.

Toen we Rogerson op bezoek hadden vertelde hij het zelfde over die meneer die een paar jaar onderzoek had gedaan in noord amerika.
Canadeese grenspolitie..
Over het breken van de hond, ook dat op de rug leggen.
op z'n sterfbed was dat waar hij het meeste spijt van had, dat hij dat op had geschreven.
En het was absoluut niet zijn bedoeling dat iedereen dat na ging doen.
Dit was bedoelt voor honden (dacht herders )die gekruist waren met wolven.
Een soort van wilde paarden die getemt moesten worden.

Het gaat een eigen leven lijden..leiden op het internet..een paar slimme jongens en meisje pikken het op.
En we hebben weer een "nieuwe" trainings methode , of "nieuwe inzichten"..

Schutzhund was hierin een van de voorlopers. Elke handeling van de trainer op het veld was voor deze mensen (in het begin van de kunst/later de sport) gebaseerd op een grondige analyse van hoe de hond zich Voelde. Steigerde een hond dan was dit geen dominantie of een wenselijke eigenschap, dan werd dit gelezen als angst en moest de trainer dusdanig met zijn hond aan de slag om aan deze onzekerheid te werken. Er werd in Schutzhund uitgegaan van het dier en het resultaat was (en is nog steeds bij vergelijkbare takken in de sport waarin met respect word gehandeld naar het dier toe) een emotioneel gezonde hond.

In het algemeen, betreffende de vraag waar het "fout" ging:

Ook in de jaren 1900 was er al de conventionele wijsheid dat de hond van "de wolf" afstamde en een duidelijke alfa nodig had. Deze notie maakt plaats voor het hondgerichte, vooral bij de Duitsers en andere Europese culturen, om vervolgens weer deels te verdwijnen. Wat Mech met zijn eerste onderzoek wel gedaan heeft is het idee van de Alfa gesterkt...de heren konden nu zeggen "kijk maar! er is onderzoek naar gedaan!" Maar de notie zelf is al veel ouder dan de jaren 60. Ik vraag mij oprecht af of het idee van de alfa niet een weerspiegeling van onze eigen tekortkoming is. Het is een veel veiligere houding om jezelf dusdanig op te stellen dat de omgeving geen vrijheid meer heeft, moet doen wat jij verlangt. Het maakt de wereld voorspelbaarder en een heel stuk minder lastig.

Mensen met een sterker ontwikkeld empathisch vermogen, en vooral mensen met een intrinsiek niveau van zelfvertrouwen, zullen denk ik automatisch minder zien in deze manier van denken. Voor hen is er veel minder een nut in het handelen als een "Alfa"

Leuke gedachte Kai
Het zou zomaar eens zo kunnen zijn . Er is vertrouwen voor nodig en ook durf om los te laten. Ultieme controle komt volgens mij voort uit onzekerheid van de mens.

Die ouwe boekenschrijvers toch.... ik heb hier ook een hele verzameling ouwetjes in de kast staan. Ik ben een zeer slechte lezer, maar kijk graag in boeken.

Ook mij is het meermaals opgevallen dat de auteurs van weleer, met liefde schreven en ook liede durfden te noemen en benoemen.
Prachtig deze teksten en ook zo leesbaar.

Tegenwoordig lijkt het wel of we vooral bange schrijvers hebben, bang om zich niet 'professioneel' uit te drukken?

Ik geloof niet in vaste methodes, geen enkele. Ik zal dus zeker niet fanatiek een methode aanhangen, hoe positief die zelfs kan lijken. Ik ben van mening dat zodra je het vaste patroon van een methode bewust gebruikt, je minder goed gaat observeren, minder goed gaat beoordelen en daardoor waarschijnlijk ook minder goed gaat handelen.

Ik leef samen met mijn honden,denk erover na als iets mis gaat, kijk wat mijn rol erin kan zijn,weet dat ik ook fouten maak en tekortkomingen heb, maar ik weet ook dat mijn honden zo goed en normaal zijn dat ze me die fouten/tekortkomingen kunnen' vergeven'.

Het is misgegaan in de laatste kwart van de vorige eeuw, toen de hond ineens een statussymbool c.q. hebbedingetje werd en mensen om de verkeerde redenen honden aanschaften. De RvB deed ongeveer tachtig jaar om de eerste miljoen stambomen uit te reiken en tien jaar voor het tweede miljoen. De massa dacht dat de hond een soort huisdier was die zijn behoefte buitenshuis deed, meer wist men er niet van. Er was een enorm gebrek aan ervaren trainers en bijna iedereen die op problemen stuitte poogde zelf het wiel weer uit te vinden alsof honden pas getemde wilde dieren waren die er vooral onder gehouden moesten worden. Honden zijn echter geen huisdieren maar gezelschapsdieren waar je wat mee moet doen.