Uitvalgedrag en zenuwachtige hond

Hoi allemaal! Ik zit een beetje in de knoop met onze witte herder reu van 2 jaar oud. Hij is al van pups af aan een zeer gevoelig hondje, al de plannen die we hadden qua socialisatie (in begeleiding met een gedragstherapeut) hebben we niet kunnen uitvoeren omdat hij vanaf het begin heel angstig reageerde op alles. Een kwartiertje van op (grote!) afstand naar de mensen kijken resulteerde in een hondje dat 2 dagen uit zijn doen was van de stress. Op aanraden van de therapeut hebben we alles extreem rustig aangepakt, maar veel konden we er echt niet mee doen zonder hem te traumatiseren ipv socialiseren... In die periode is hij ook 2x in aanraking gekomen met een onvriendelijke loslopende hond, met als resultaat uitvalgedrag telkens hij een andere hond ziet. We hebben in tussentijd nog met een andere therapeut gewerkt, maar omdat de afstand tussen hem en een trigger (vreemde hond, vreemde persoon, zélfs vreemde plek) zo onmogelijk groot moet zijn en nog steeds resulteert in een hond die compleet flipt, kon zij alleen nog maar medicatie (fluoxetine) aanraden (in combinatie met training uiteraard). Laat onze witte nu een echte witte zijn, en niet goed reageren op medicatie... Ook 'natuurlijk' supplementen resulteren in buikpijn (hij heeft een aantal voedinsallergiëen en staat uitsluitend op vis en eend). Beestje is ook vel over been (van de stress, want bloedname en onderzoek wees geen intern probleem uit). Met als resultaat, een hond waar we amper mee kunnen buitenkomen. Ik dring totaal niet door tot hem op deze momenten, pas als de rust weergekeerd is komt hij steun vragen bij mij, en ik ben ten einde raad... Binnenshuis is hij wel een echte schat, maar omdat niet zomaar iedereen kan oppassen, hij absoluut niet naar een kennel kan, en we hem dus nergens mee naartoe kunnen nemen zitten we echt vast met wat te doen. Sinds een tweetal weken zijn we gestart met CBD olie, waar hij goed lijkt tegen te kunnen, maar waar ik voor de rest (voorlopig) weinig van merk. Ik ben nu op een punt dat ik overweeg om een trainer te zoeken die op de klassieke manier werkt (dus niet BAT) omdat we zo vast zitten en ik gewoon niet meer weet hoe of wat  Heeft er iemand hier een soortgelijke situatie meegemaakt en de gouden tip?

Wat verdrietig en heftig voor jouw hond….zeker iemand zoeken en consulteren die jou en je hond kan helpen een waardig leven te hebben en te krijgen…..is er een therapeut die je iemand kan aanraden ! .? 

Het is wel bekend van witte herders dat ze zeer gevoelig/nerveus kunnen zijn.

Kan ook te maken hebben met de lijnen waar hond uit komt.

Waar komt je hond vandaan,  ik bedoel weet je wat voor karakters de ouders hadden?

Is daar op gelet met het plannen van het nestje waar jouw hond uitkomt?

Wat voor tijd heeft je hond bij de fokker gehad (in huis opgegroeid, goed begeleid etc)

Ben je enkele keren op bezoek geweest bij je pup toen ze nog in het nest zat?

Hoe waren de andere pups qua gedrag, was de moederhond vriendelijk naar jullie?

Heb je nog contact (gehad) met de fokker, soms weten deze misschien ook iets meer omdat ze het ras door en door kennen.

Uit wat voor nest kwam hij, is hij daar ingeprent op mensen? Of te wel heeft hij de eerst zes weken van zijn leven (inprentingsperiode, niet te verwarren met de socialisatie periode die daarna volgt) wel met mensen kennisgemaakt? Of zat hij in een schuur, met bitter weinig contacf? Niet ingeprent op mensen betekent een hele bange hond voor alles wat mens is, behalve de baas, want die is zijn enige hij vast, helaas  als de inprenting fout is gegaan, is dit ook niet of amper meer op te lossen met socialisatie of training. . 

Zoek hulp met iemand die hier ervaring mee heeft.

Waar is je hond goed in/bij welke activiteit bloeit hij helemaal op? Heb je dat al kunnen vinden?

Dit wisten we inderdaad (we hebben lang nagedacht over welk ras te nemen). Ik heb in het verleden met Duitse herders en Mechelaars gewerkt, en geen enkele daarvan was zo onbereikbaar in het moment als de onze nu is. Er was altijd wel een puntje waar we verder op konden bouwen, en dat vind ik nu dus niet terug. Hij komt uit een showlijn, van een geregistreerde fokker met jaren ervaring. Daar werd gehamerd om alles op het tempo van de hond te doen, waar ik het volledig mee eens ben, maar toen we contact opnamen wegens manken toen hij net bij ons was kregen we zo'n vervelende reactie dat ik niet geneigd ben om dat nog eens te doen... 

Zijn ouders waren erg sociale en vriendelijke dieren. We zijn enkele malen op bezoek geweest, maar we hebben de pup niet zelf mogen kiezen, en achteraf gezien was hij heel terughoudend. Zocht niet zelf contact met de mensen. Hij is huiselijk grootgebracht (met tuin), maar de dag dat hij met ons meeging (op 9 weken) was zijn eerste keer buitenshuis.

Hij is wel huiselijk grootgebracht, tussen de overige honden en met de fokker. We zijn enkele keren op bezoek geweest, dus contact was er wel, al hield hij zelf dus wel wat afstand... Contact met vreemde mensen op straat is een no-go, vreemd bezoek in huis is mogelijk, ALS deze mensen zich strikt aan mijn orders houden (hem niet aankijken, geen handen uitsteken en dergelijke) dan accepteert hij ze na een kwartiertje wel. Tot rust komt hij dan echter niet, hij is dan ook doodop achteraf. En de deurbel is weer helemaal eng voor de komende weken 

Zijn oefeningetjes vind hij helemaal geweldig om te doen (binnenshuis dan). De klassieke kunstjes. Op deze momenten komt zijn 'will to please' echt heel erg naar voren. Ook speuren/zoekwerk is hij erg goed in (gelukkig hebben we een grote tuin). En zijn kartonnen dozen shredden, daar leeft hij voor 

Wat ontzettend jammer dat je hond zo gespannen en zenuwachtig is.

Je hebt het over manken, kan het zijn dat hij pijn heeft en zich mede daarom zo gedraagt? Ik zou dit zeker door bijv. een osteopaat eens na laten kijken.

Jenna viel vanaf het begin ook uit, bij haar ligt het er aan dat ze heel slecht ziet al vanaf dat ze bij ons was, en dat had ik eerst niet door. Dit verandert ook niet, dus houd ik haar als er een andere hond langs komt altijd kort naast me, riem in twee handen, en lopen we zo ritmisch mogelijk verder.

Misschien is BAT (nog) te veel voor hem en hij daarmee toch teveel druk krijgt? 

Vervelend dat hij een paar nare ervaringen met andere honden had, dat hakt er toch lang in bij een gevoelige hond.

Ik zou ook idd veel dingen doen die zijn zelfvertrouwen verbeteren, door het speuren en denkspel. En buiten misschien eerst nog korte rondjes maken en die uitbreiden. Misschien is hij in een stil bos of park wel rustiger? Dan zou je daar de lange wandelingen kunnen maken.

Wb het bezoek zou ik het ook zo doen, de hond gaat dan met een lekker bot of kong op zijn eigen plekje, en het bezoek negeert hem.

Ja mijn eerste gedachte zou zijn, geef hem drie maanden lang vakantie van alles wat stressvol is. Plassen/poepen kan in de tuin. Verder alleen maar leuke dingen, zoekspellen, bal gooien als ie dat leuk vindt. Verder geen ontmoetingen met bezoek/vreemden en veel rust. Geeft misschien even een andere dynamiek als ie alleen maar dingen hoeft die hij leuk vindt en waar hij goed in is.

Andere probleem is oppas? Weet niet in welke regio zit. Mocht je toch een pension willen proberen, ik ken er een die gespecialiseerd zijn in werkhonden en echt op een leuke manier weten waar ze mee bezig zijn. 

Wat lijkt me dat moeilijk zeg! Ik heb geen gouden tip, aangezien je aangeeft best ervaring met andere type herders ook te hebben denk ik zomaar dat je al genoeg hebt geprobeerd om het in goede banen te leiden in die 2 jaar.

Hier wonen ook een paar witte herders die enorm uitval gedrag hebben, en 1 schroomt niet om ook hapje mens te nemen als baas niet goed oplet, wat mij dus overkwam op de stoep.

Gedrag naar honden wijt 1 baas aan dat de hond ook met vervelende honden in aanraking kwam, in combi met zijn toch al nerveuze gedrag en niet tijdig inspelen op het uitvallen is dat uitval gedrag ook alleen maar heftiger en erger geworden helaas. Maar die heeft het dan weer niet richting mensen, wel wat kat uit de boom kijkerig, maar dat is prima.

--

Wij gaan zelf naar een hondenschool waarvan de instructeurs zich enorm verdiepen en scholing krijgen m.b.t. o.a. dit gedrag. Hem zou ik zo durven aanbevelen en is ook bekend met herders. Ik zou je dus wel adviseren om nog eens met een juiste gedragsdeskundige dit op te gaan nemen en 1 op 1 dit te bekijken mét een mogelijkheid om evt. als de hond er aan toe is ook in een scholingsomgeving verder door te kunnen gaan op ook in omgeving met andere honden zijn aandacht op jou leren te houden. 

Ik reageer hier, omdat wij een witte herderkruising hebben die in het begin ook erg onzeker was en heftig uitvalgedrag had. Hij had geleerd dat iedereen een stap achteruit deed als hij uitviel (dus hij had controle) en dat er nooit iets gebeurde als hij uitviel, dus dan was alles 'veilig'.
Wij kregen hem toen hij 1 jaar en 2 maanden was en alle kenners zeiden dat hij altijd 'vals' zou blijven. Maar hij was vooral heel erg onzeker en had geleerd dat 'als een idioot tekeer gaan' hem respect opleverde...
We hebben heel veel gefocussed op de bal, we vermoedden dat hij altijd met een bal in zijn bek liep bij de vorige eigenaar, en dan ligt zijn focus/werk bij die bal. Zodra we zonder bal liepen, 'zag' hij pas de wereld om zich heen, die hij heel eng vond.
Wel is hij gek op 'werken' en koekje, dus tijdens wandelingen waren we steeds bezig met zit, poot, af en trainen om zijn focus op ons (of op een bal, maar niet altijd) te houden.

Ook was het erg belangrijk dat hij vertrouwen kreeg in ons, namelijk dat wij alle problemen oplosten. Vlaggenmasten vond hij doodeng, dus dan viel hij vreselijk uit (het hielp: de mast bleef doodstil staan en ging ons niet vermoorden...), dus ik liep al erg gespannen over straat. Maar o wee als ik op de vlaggenmast afliep, dan scheet hij in zijn broek.
Maar... hij had wel respect dat ik zomaar naar zo'n mast liep, die (lachend) aanraakte en hij merkte dat ik 'de baas' was over alle vlaggenmasten, dus op een of andere manier is hij gaan leren dat, als hij bij mij is, vlaggenmasten hem niets doen.
Ook ben ik op een gegeven moment maar gaan lachen als hij helemaal in de stress schoot, omdat dat de enige manier was om zelf een beetje ontspannen over te komen (het klinkt gek, maar het werkte wel).
Wandelen voor hem werd 'werken' en 'goed werk' betekende koekjes of de bal. Als hij onzeker is door iets, geeft hij nu zelf aan dat hij een koekje wil, wat hij dan ook altijd krijgt, omdat hij 'soort van' aangeeft dat hij vindt dat hij zijn best heeft gedaan (hij is ook half stabij, dus extra gevoelig en met dezelfde rare kronkels als zijn baasjes ;) ).
Het heeft een paar jaar geduurd, maar inmiddels gaat hij zelfs mee naar de bieb, de markt en drukke plekken en vindt hij het zelfs leuk om daar te 'werken' (we begonnen met door een drukke straat naar de dierenwinkel gaan - zijn favoriete winkel - en soms lieten we hem zijn bal dragen om 'minder focus op omgeving' te hebben).

Ik weet niet of je hier iets aan hebt, maar als de hond veel focus op ballen, trainspelletjes of koekjes heeft, dan kun je eerst oefenen op die focus in de tuin en dit heel langzaam ook in moeilijkere situaties gaan trainen. Bij andere honden leidde ik hem meestal af door hem kunstjes te laten doen en de eerste keer dat hij een andere hond negeerde, omdat hij liever die blokjes kaas wilde, was geweldig.
Inmiddels is hij 11 en gelooft niemand me meer dat hij vroeger zo'n monster was en is hij zelf ook heel relaxed geworden (ehm... maar als hij echt bang wordt, gaat hij achter me staan ipv 'ons' verdedigen, dus kennelijk vertrouwt hij erop dat hij bij mij veilig is en alle vlaggenmasten, containers en 'enge' ouderen achter rollators ook naar mij luisteren - alleen volwassen mensen op skeelers en skateboards blijft hij eng vinden, omdat ik zelf niet durf te gaan skeeleren of skaten...).

Ik hoor vaker dat het mis gaat met witte herders, omdat ze kennelijk gevoeliger zijn dan andere herders. Maar het zijn wel herders, die ook kunnen bewaken en verdedigen, maar als huishond wil je dat juist niet. En als 'baasje' hoef je helemaal niet beschermd te worden (alleen de 'zwakkeren' in de roedel hebben bescherming nodig, dus mogelijk vertrouwt hij er niet op dat 'de baas' die taak aankan?).

Ik ben geen expert, hoor, maar met goede training en veel vertrouwen in elkaar krijgen, is het waarschijnlijk niet hopeloos, dus blijf hoop houden (ons 'geluk' was dat we geen geld hadden voor een hondentrainer, dus als een tip uit een boek niet werkte, konden we niet de trainer de schuld daarvan geven, maar moesten we zelf beter ons best doen...).
Ik wens jullie heel veel succes en hoop dat jullie goede begeleiding vinden!

Topic opener kijk hier eens naar…..