Faro update slecht nieuws pagina 28

Faro zul je nooit vergeten, jullie zijn 7 jaar lang elkaars schaduw geweest. Maar Faro wil jullie niet verdrietig zien. Hij zou vast blij zijn als een ander hondje nu kan genieten van zulke lieve baasjes.

Toen Lucky overleed kwam Duke binnen 3 weken op mijn pad. Niet als vervanger van, maar als een volgende fase in het leven. Ik weet zeker dat Lucky het zo gewild zou hebben. En ik ben haar niet vergeten, denk nog iedere dag aan haar en dat zal zo blijven. En met mijn ouders of met hondenvrienden hebben we het nog regelmatig over Lucky, ze blijft altijd in ons hart. Net als Faro bij jullie.

Ik ben het eens met wat Monique schreef  "De tijd heelt alle wonden, niet het hebben van een 2e hond, die verzacht alleen de pijn.".

Na het overlijden van Mowgli had Balou het erg moeilijk en ik vond het vreselijk om hem alleen thuis te laten als ik weg moest. Op aanraden van een ander forum ben ik toen op zoek gegaan naar een pup maar dit voelde wel als verraad naar Mowgli. Lotus is vertederend en ik kan niet anders als van haar houden maar toch zei ik de eerste tijd wel eens richting urn "ik zal nooit zoveel van haar houden als ik van jou gedaan heb" ik voelde mij schuldig tegenover Mowgli omdat ik Lotus in mijn hart gesloten heb. Inmiddels is Mowgli er al langer als een jaar niet meer en heb ik mijn verdriet en verlies een plekje kunnen geven. Ik ben blij dat ik de stap heb genomen en voor Lotus ben gegaan, zij bracht met haar pretbekje weer vrolijkheid en afleiding en verzachte zo een beetje de pijn van het verlies.

Ja Faro was zeker mijn schaduw, ik voel me niet compleet meer.

Ik zal vanavond eens een gesprek met mijn man hebben, kijken wat hij er van vind.

ja ik vraag me af wat Faro zou vinden, maar eigenlijk zegt het hondengedicht die hier gezet is alles.

Faro zou ook geen depressief vrouwtje willen zien.

Ik heb 10 jaar geleden mij agapornis (klein papegaaitje) in moeten laten slapen, die had ik 28 jaar en was zo tam, nu nog denk ik wel eens met weemoed aan hem, dat vogeltje vergeet ik ook nooit meer.

Dus ik weet wel, ze gaan nooit uit je hart, en Faro heeft me uit een hele sombere periode gehaald, ik heb hem een fijn leven gegeven maar hij mij ook. Nooit zal ik hem vergeten.

Nu kijk ik steeds naar de plekken waar hij kon slapen als het stil in huis is, het blijft raar.

Yo even mijn nuchtere inbreng,ik denk als ik aan Tosca zou vragen wat zij zou willen dan had ze gezegd laat Vigo maar hemelen ik kom wel weer bij je op de bank liggen.

Tosca was een eigenzinnig stuk vreten,niks mijn schaduw,ze ging haar eigen weg....ik vond haar geweldig,een clown,de leukste hond die ik ooit gehad heb,ze kon mij soms met haar arrogante blik aankijken,van je denkt toch niet??

Die hondengedichtjes gaan hier dus niet op.

Wel dat ze altijd bij mij is zolang ik leef,ik zal haar nooit vergeten,zoals ik geen enkele hond van mij vergeten ben ook niet de poesjes hield ik ook van.

" Yo even mijn nuchtere inbreng,ik denk als ik aan Tosca zou vragen wat zij zou willen dan had ze gezegd laat Vigo maar hemelen ik kom wel weer bij je op de bank liggen.
 
Tosca was een eigenzinnig stuk vreten,niks mijn schaduw,ze ging haar eigen weg....ik vond haar geweldig,een clown,de leukste hond die ik ooit gehad heb,ze kon mij soms met haar arrogante blik aankijken,van je denkt toch niet??
 
Die hondengedichtjes gaan hier dus niet op.
Wel dat ze altijd bij mij is zolang ik leef,ik zal haar nooit vergeten,zoals ik geen enkele hond van mij vergeten ben ook niet de poesjes hield ik ook van. "

Monique

Ik begrijp niet wat je me nu wil zeggen?

Faro was ook eigenwijs, en was op een andere manier mijn schaduw, we waren altijd samen, door mijn beperkingen heb ik geen druk leven, vrienden daardoor kwijtgeraakt, dus in die zin waren we altijd samen, hij kwam me niet heel de dag achterna lopen of zo, hij keek wel, al deed hij de laatste tijd dat wel wat meer, misschien heeft hijzelf het voelen aankomen.

Ik denk dat die hondengedichtjes zeggen, ik vind het niet erg als je een hond een thuis geeft en weer liefde. Ik kan me niet voorstellen dat dat voor jou niet op gaat, jij bent toch ook een goed baasje.

Faro zou zeggen, laat mij maar weer op de bank liggen..

Tuurlijk ben ik een goede hondenbaas,maar ik denk eerlijk gezegd dat het voor de hondjes die er niet meer zijn het niks uitmaakt of je een nieuwe hond toe laat in je leven.

aaah zo, ja dat kan ook.

Hier een eender verhaal. 10 jaar lang een chronisch zieke hond die volgens de dierenarts en mij te goed was om te laten gaan de laatste jaren. Toen ik haar liet gaan was ik totaal leeg. Misschien omdat ik al een jaar lang steeds weer reflectie vroeg aan de dierenarts tot hoe ver ga je. Het rouwen kwam pas 8 maanden er na voor mij.

De eerste week na haar dood riep ik dat ik nooit meer een hond nam aangezien deze hond mijn Once in a lifetime dog was. De 2e week ging ik Jayka's zoeken op internet maar die was niet te vinden. Ze was weg en ik wilde geen hond die ik met haar zou gaan vergelijken. De 2e week had ik een pup uitgezocht die 4 weken later werd opgehaald. Geen moment spijt en erg blij met mijn nieuwe maatje. Jayka blijft mijn droomhond en is gewoon onvervangbaar maar ik hoef ook geen vervanger van haar. Wilde dat ook niet aangezien dat niet fair is tegenover mijn nieuwe maatje. Maar.....ik kan niet garanderen dat er geen 2e bij komt als ik die bruine ogen weer tref die dwars door me heen kijken.... Reden dus wel om volgend jaar eens te kijken op La Palma...de Pastor Garafiano lijkt nl zeer veel op haar. 

Jouw Faro raakte mij. Ook de manier waarop jullie de zorg droegen. Het leek zo veel op mekaar. Ook de gevoelens die je nu hebt komen erg bekend voor. Ik zat de dag dat Faro ingeslapen werd te kijken bij enkele gedichten en zag deze....die wil ik je niet onthouden aangezien je zoveel van Faro houd.

I Stood Beside Your Bed Last Night

I stood by your bed last night, I came to have a peep.
I could see that you were crying, you found it hard to sleep.

I whined to you softly, as you brushed away a tear.
“It’s me, I haven’t left you, I’m well, I’m fine, I’m here”

I was close to you at breakfast, I watched you pour the tea.
You were thinking of the many times your hands reached down to me.

I was with you at the shops today, your arms were getting sore.
I want to take your parcels, I wished I could do more.

I was with you at my grave today, you tend it with such care.
I want to reassure you that I’m not lying there.

I walked with you towards the house as you fumbled for the key,
I gently put my paw on you, I smiled and said “It’s me”.

You looked so very tired and then you sank into a chair,
I tried so hard to let you know that I was standing there.

It is possible for me to be so near you everyday,
To say to you with certainty “I never went away”.

You sat there very quietly, then smiled, I think you knew,
That in the stillness of that evening I was very close to you.

The day is over…. I smile and watch you yawning and say,
“Good Night, Sweet Dreams, God Bless, I’ll see you in the morning”.

And when the time is right for you to cross the brief divide,
I’ll rush to greet you and we will stand together side by side.

I have so many things to show you, there’s much for you to see.
Be patient, live your journey out; then come home and be with me.

Yooop ,wat vreselijk verdrietig.

Ik las net pas dat jullie Faro hebben moeten laten inslapen.

Ik ben al een hele tijd niet meer op HP geweest , vandaar dat ik niet eerder heb gereageerd.

Jij en Faro waren één.

Zoveel zorg die jij Faro gaf,niks was jou teveel.

De liefde tussen jou en Faro was voor mij altijd heel voelbaar ,bij alles wat jij over je lieverd schreef.

Ik weet maar al te goed hoe dit voelt.

Niks is meer hetzelfde.

De zon kan schijnen maar je ziet en voelt M niet.

Het huis voelt koud en je weet niet waar je het zoeken moet.

Het gemis doet zo,n pijn.

Na het inslapen van eerst Puk en een jaar later Cappy ,dacht ik dat ik er nooit meer overheen zou komen.

Ik was gewoon in een soort van shock en niemand die mij kon troosten.

Er zijn geen woorden voor troost dus kan ik ze je niet geven.

Ga het verdriet aan ,huil flink uit en blijf er over praten en schrijven als je daar behoefte aan hebt .

Weet dat jullie de juiste beslissing hebben genomen en Faro uit liefde hebben laten gaan.

Ik wens jou en je man heel veel sterkte en kracht in deze moeilijke tijd.

Welnee, je hoeft je heus niet schuldig te voelen als je weer aan een andere hond gaat denken.  Het is niet dat je Faro vervangt, dat kan helemaal niet. Je begint dan gewoon weer aan iets anders, niet iets vervangends. Niet een 'nieuwe Faro', die bestaat niet. Zie het als twee avonturen die los van elkaar staan. Je neemt gewoon weer een stuk ervaring mee die je aan je tijd met Faro hebt overgehouden en steekt het in een ander hoofdstuk om een andere hond te kunnen helpen. Niet een vervangend hoofdstuk.   

Als ik naar mezelf kijk, en dat zeg ik heel eerlijk, heb ik wel iets vervangends genomen. Ik kon de leegte echt niet meer aan, werd helemaal gek. Beer heeft niet exact dezelfde plek van Bink ingenomen, die is nog steeds gereserveerd voor Bink, maar ik houd wel evenveel van hem. Ik wilde gewoon weer een gevulde hondenmand, dus in die zin heeft hij hem wel vervangen en ik vind daar ook niks mis mee. 

Zo mooi ik beken eerlijk, jullie zullen me wel gek vinden, maar ik gooi nog steeds snoepjes door de kamer, ik raap ze later weer op, ik zit soms op mijn hurken, om te voelen of hij er is, maar ik voel niks.

Ja voor sommige mensen klinkt dit een beetje kierewiet, ik heb zijn bak water ook nog staan, schoon en fris, stel je voor dat hij dorst krijgt.

Ik geloof in leven na de dood, dus waarom je dieren niet.. en als ik dood ga, dan wil ik hem als eerste zien.. maar voorlopig ga ik nog niet dood hoor, niet dat jullie gaan denken ooow jeej.

Dank je Ria, heel lief van je. Ik zie je inderdaad nooit meer.

Nou Bink is ook een hond die ik me nog heel goed herinner, heel bijzonder, maar Beer is toch ook heel bijzonder hoor.

Je bent niet kierewiet Yoop....( nou ja, vooruit, een beetje dan)

Ik had dat ook toen mijn bonito er niet meer was.

Het heeft mij letterlijk weken gekost voor ik er toe komen kon om zijn etensbakje en water bak( wel leeg hoor) weg te halen en op te ruimen. Zijn knuffels duurde nog langer......Ik kreeg het niet over mn hart om ze weg te leggen....

Iedereen heeft daar zo haar eigen manier van om mee om te gaan denk ik.

Je moet jezelf toestaan je gevoel hierin te volgen.

Mijn Saartje is 22 november ingeslapen, heb al haar spulletjes na een week naar een dierenasiel gebracht, dacht niet meer nodig.

Heb alleen haar eet bakje en een pluchen hondje waar ze altijd mee speelde op de kast staan.

Later bleek, het is niet alleen het verdriet en de schok dat ik afscheid van haar heb moeten nemen maar ook dat mijn hele leven is veranderd, het contact met anderen, de gezelligheid in huis.

Dacht dit kan ik alleen oplossen door een nieuw hondje in mijn leven toe te laten.

Ik ben gepensioneerd en zij was mijn dagindeling, mijn contact met andere mensen, mijn niet alleen voelen in huis, mijn doel om er op uit te gaan e.n.z.

Ben al na ongeveer een maand op zoek gegaan naar een ander hondje, niet om Saartje te vervangen (dat kan niet) maar heb genoeg liefde om een ander hondje een mooi leven te geven.

Sinds een week heb ik nu Roxy in huis, een hondje uit Roemenië en het is zo heerlijk!

Alles is nu nog hectisch want hondjes uit het buitenland zijn geen kant en klaar honden, het heeft tijd nodig om elkaar te leren begrijpen en aan te voelen maar ik ben  ongelooflijk blij met haar.

Soms denk ik wel eens, Saartje heeft haar vanuit de hondenhemel op mijn pad gebracht.

Jooop, ik gun het jou, jullie ook dat er weer een hond in je leven mag komen als je daar aan toe bent.

Er is vast ergens een hond die jullie nodig heeft zodat je elkaars leven compleet kunt maken.

Ik lees hier zoveel hondenliefde!

Het raakt mij waar jullie nu middenin zitten.

Ik wilde mijn ervaringen met jullie delen, dikke knuffel van mij

Dank je voor je verhaal, ik ben afgekeurd, dus zie ook niet veel mensen, alleen als ik met Faro liep.

Maar ook thuis inderdaad, ik heb me na Faro nooit meer alleen gevoeld.

Mijn man had een bericht op facebook gezet bij het Asiel van Faro, we kregen 300 berichten maar ook van alle vrijwilligers die Faro hebben gekend, Faro was een beroemdheid. Faro was de lieveling van vele vrijwilligers, omdat hij zo veel wonden had heeft hij heel lang bij de koffie keet gestaan aan een ketting, om zijn wonden te laten helen. Dus elke vrijwilliger heeft hem wel geknuffeld.

Hartverwarmend, ook de eigenaar heeft nog wat gezegd, ze zagen elkaar 1 keer per jaar als hij naar Nederland kwam.

Herkenbaar!

Was ook afgekeurd en Saartje heeft mij uit diepe dalen geholpen.

Neen yooop je ben niet kierewiet, ik zit tranen te vegen afwisselend met tekst tikken. Resultaat veel tikfouten verbeteren. 

aah niet huilen, doe ik wel genoeg joh..

Willen we de tranen verdelen. 

oh wow is dat hartverwarmend 

" oh wow is dat hartverwarmend  "

Dobry

ja heel bijzonder..

Hey Yooop 

Ik herken ook echt zoveel van wat jij nu meemaakt en beschrijft over je rouw en je verdriet. Faro was je zorgenkindje en mede daardoor leer je je hondje heel goed kennen. Elk geluidje en elke blik en je weet precies wat hij bedoelde. Faro was lichamelijk ziek, mijn Bambi geestelijk. Maar idd het is je schaduw, twee handen op 1 buik. Zo bijzonder, zo liefdevol.

Toen mijn Bambi overleden was stond ik nog steeds op scherp om alle ongemakken te voorkomen of te verhelpen. Ik miste haar en het verzorgen van haar, maar ik miste ook het hebben van een hond en de activiteiten die je daarmee onderneemt. 

Toen ik merkte dat ik twee soorten rouwen had, het missen van haar als persoonlijkheid en een rouwen om het missen van een hond en de daarbij horende activiteiten, toen ben ik ook gaan kijken naar een andere hond. 

Drie maanden later was daar Moh en ja ik vergeleek. Maar ik vond dat niet erg en deed ook niets af aan het verzorgen van Moh. Ik zei heel vaak "nou dat deed Bambi nou nooit" als Moh bijvoorbeeld weer eens in een vieze sloot sprong.

Ik betrok voor mijn gevoel juist Bambi heel erg nog bij mijn leven  Nu zijn we bijna 4 jaar verder en nog denk ik aan Bambi als ik bijvoorbeeld een specht hoor... Bambi was erg bang voor het geluid van de specht, beetje gek, maar als ik nu de specht hoor dan zeg ik altijd Bambi gedag.

Vergelijken is niet slecht of erg, mits je idd maar niet wil dat je toekomstige hond hetzelfde wordt of zal zijn. 

En de eerste weken voelde het voor mij heel erg alsof Moh een logeerhondje was. Ik heb ook heel lang gedacht, als de baasjes haar nu weer komen halen dan zou ik dat niet perse erg vinden. Maar het is leuk om te ervaren dat dat gevoel op een gegeven moment toch verdwijnt en je ineens beseft, ja ze is mijn hond. 

Ik zeg nogmaals handel naar je gevoel, wil je weer een hond dan ga je vanzelf langzaam kijken en dan kom je vanzelf die ene tegen waarvan je zegt "ach kom jij maar bij mij wonen". 

Mooi Ciska. Ik denk dat ik zelf persoonlijk het meest dicht tegen jou aanlig...om het zo te zeggen.

Ik heb het einde van Bambi in stilte meegemaakt. Vond het een heel bijzonder hondje die op mijn Pitchou leek, zeker hoe je Bambi omschreef. En ik ben goed in onthouden.

Ik kan geen raad geven aan Yo wat dit betreft. Het komt me te dicht. Gelukkig zijn er dan andere mensen.

Dank je wel, ik ben al aan het rondneuzen, had ook al wat favorieten opgeslagen die ik al heel lang leuk vond.

Het is precies zoals jij het omschrijft, als ik eindelijk slaap dan slaap ik nu diep,terwijl ik normaal heel licht slaap, Faro had natuurlijk heel veel zorg nodig, om de dag helpen met popen, buikje maseren als hij lucht in zijn buik  had, gewoon, ik zag precies als er wat mis was.

Maar die zorgen en bezorgheid mis ik niet, wel het karakter en die mooie kop van hem, en gewoon hoe hij was.

Maar ik mis ook het zorgen voor een dier, lekker samen naar buiten, gewoon de gezelligheid.

Geeft niks hoor lieve schat. Ik volg toch mijn eigen gevoel wel.

Hoor het slechts nu van jouw Faro. 

Vind niet direct de juiste woorden maar ik denk...denk....dat ik een heel klein beetje voel waar jij en je man nu doorheen moeten. Sterkte lieve Yoop. 

Ik ben net klaar met het doorlezen van alle 39 pagina's........veel sterkte met het verlies van jouw kanjer, wat een leuke hond was het, met zijn mooie grote oren, echt van die oren waar je zo lekker aan kon aaien denk ik.....ik ken je niet persoonlijk, maar nu heb ik dat gevoel wel een beetje....met tranen in mijn ogen alles gelezen. Heel veel knuffels en likjes van Noa, Desi en mij (geen likjes hoor)