Welke relatie hebben wij met onze hond? 
"
Echt waar he?
(ben wel bang dat ze het na een tijdje ook gaat opgeven als ze door sommigen uitgejouwd gaat worden...)
Wat toch heel normaal is, aangezien je om hen geeft
Ik kijk dan ook naar het gedrag van mijn honden.
Maar kan jij zien of de hartslag versnelt, of vertraagt. Kan jij zien welke stoffen er extra aangemaakt worden?
Mowgli was te groot voor een bench maar zij was echt heel bang voor onweer en vuurwerk. Een hutje van de plaids van de bank was het enige dat haar een beetje rust kon geven
Honden zijn vluchtdieren. Wanneer zij zich niet ok voelen, tot, in grote paniek verkeren. Wat doet een hond dan? Vluchten.
Een hond die schrikt, loopt weg van die plek.
Dat is trouwens één van de oorzaken die voor stress zorgen. Het feit in een kleine kooi opgesloten te zitten en niet weg te kunnen.
Honden moeten inderdaad de mogelijkheid hebben weg te kunnen wanneer ze bang zijn. Zodat ze een plekje kunnen gaan zoeken waar ze zich kunnen wegsteken.
Honden hebben het inderdaad nodig om zich te kunnen verplaatsen.
Maar dat is helemaal wat anders als door ons in een bench opgesloten worden.
"
Mijn honden zijn idd heel belangrijk voor mij. Aangezien ik alleen ben met mijn honden (en katten) staat het welzijn van mijn dieren bij mij bovenaan.
Nee ik kan niet zien of de hartslag versnelt enz maar ik kan zeker zien of mijn honden zich prettig voelen of niet.
De hond mag dan een vluchtdier zijn maar er valt hier in huis weinig te vluchten als ze bang zijn dus kiezen ze er voor om zich te verstoppen.
Natuurlijk zijn er mensen die de bench verkeert gebruiken en hun hond er voor het gemak te veel in opsluiten. Maar dat ligt aan die mensen niet aan de bench, ik denk dat als er geen bench was ze hun hond wel op een andere manier opsluiten of vast leggen.
Er zijn voor en tegenstanders van de bench en dit zal ook wel zo blijven. Ik vind het prima we hoeven het als hondenliefhebbers ook niet in alles met elkaar eens te zijn.
Je kunt de hartslag wel prima voelen als die versneld is. Maar dan heb dat ik al lang gemerkt aan t gedrag.
Dat zeker, ik denk dat iedereen dat ook wel weet. Net zoals honden ook hun voor- en afkeuren hebben, jaloers kunnen zijn, kunnen rouwen en kunnen missen. Zelfs heimwee komt voor bij honden.
De discussie gaat daar denk ik ook niet over. Het gaat meer over het wanneer een waarom. En dat is denk ik bij een hond echt anders dan bij een mens. Een hond ervaart imho niet bij dezelfde dingen dezelfde emoties die een mens daarbij ervaart. En dan praat ik dus over het 'vermenselijken' van een hond.
Welke relatie heb ik met mijn hond?
Moeilijk in woorden te vatten; het is toch vooral een gevoelszaak.
Mijn hond is deel van mijn gezin maar vervult niet de rol van partner/geliefde en niet de rol van kind. Mijn hond is mijn hond.
Mijn maatje, mijn kameraad, mijn collega, mijn 'altijd-bij-mij', mijn 'samen-dingen-doen', maar ook de 'van-mij-afhankelijke' en degene die ik leiding geef. Een zeer hechte symbiose. Een relatie waar wij beiden de voordelen en nadelen van ondervinden maar ik de verantwoordelijke ben. Een relatie waarin wij elkaars taal niet spreken of verstaan maar ons best daarvoor doen. Een relatie waarin wij beide proberen het elkaar naar de zin te maken. Een relatie waar anderen niet tussen mogen komen. Een relatie die onze basis is waar vanuit wij ook apart de wereld tegemoet treden.
Ik durf te stellen dat de twee-eenheid die wij hebben heftiger, standvastiger en bestendiger is dan de relatie die ik heb met mijn partners en mijn kinderen. Tot de dood ons scheidt is hier letterlijk aan beide kanten zo. Kinderen vliegen uit, gaan hun eigen leven leiden, partners kunnen ex-en worden.. Mijn hond blijft mijn hond, mijn maatje, mijn 'altijd-bij-mij'. En toch is zij mijn hond en niet mijn kind. Niet mijn vlees en bloed. Als individu is ze onvervangbaar, als hond kan ze ooit vervangen worden, nadat de dood ons scheidt.
Hoe merk jij dat dan Kees...hijgen ? Rondjes lopen ? Jammeren .....
Zo merk ik het bij Lance toch.
De discussie gaat daar denk ik ook niet over. Het gaat meer over het wanneer een waarom. En dat is denk ik bij een hond echt anders dan bij een mens. Een hond ervaart imho niet bij dezelfde dingen dezelfde emoties die een mens daarbij ervaart. En dan praat ik dus over het 'vermenselijken' van een hond. "
En hier geef je heel mooi aan wat ik probeer duidelijk te maken. Dat heel veel mensen het gebruik van een bench compleet anders zien dan hoe de hond het daarin opgesloten worden ervaart.
Wij als mens, ervaren zelfs niet want een andere mens ervaart. Men vertrekt altijd vanuit de "ik"persoon.
Als mens zeggen we nogal snel, ik weet wat je voelt. Wanneer iemand een gebeurtenis ondergaat (positief of negatief).
Maar dat weten we dus niet. Simpelweg het feit dat we vertrekken vanuit het punt wat die gebeurtenis voor ons betekent en welke impact dit op onze eigen persoon heeft.
Een goed voorbeeld hiervan is wanneer onze trouwe 4voeter komt te sterven.
Wat voor veel hondeneigenaars, het verliezen van een soulmate betekent. Is voor mensen die geen of weinig binding hebben met een hond, niet begrijpelijk. En krijg je soms van die reacties, het was toch maar een hond. Zo erg is dat toch niet.
En dan heb je nog een voorbeeld dat zowel letterlijk als figuurlijk is.
Stel, jij en ik staan recht tegenover elkaar. Dan is voor jou, mijn rechter zijde niet jouw rechter zijde. Want dan is jouw mijn linker zijde.
Enfin, terug naar Antropomorfisme, of het vermenselijke van.
Ik merk hier soms op topics dat dit voor een aantal mensen, ook een andere betekenis heeft. Een eigen interpretatie, en totaal los staat met de definitie ervan.
En krijg je een babylonische spraakverwarring
Wij als mens, ervaren zelfs niet want een andere mens ervaart. Men vertrekt altijd vanuit de "ik"persoon."
Geweldig dit.
"Mensen zien het gebruik van een bench anders dan DE hond het ervaart."
"Wij mensen ervaren zelfs niet wat een ander mens ervaart.
En dat als argumentatie om te stellen dat honden de bench als negatief ervaren. Van achter een laptop kunnen beoordelen hoe ene hond die je niet kent, niet ziet, niet ervaart, zelfs niets over leest, de bench als negatief ervaart terwijl je face to face nog niet kunt bepalen hoe een mens iets ervaart.
Een cirkelredenering waar je niet uit kunt komen.
"Mensen zien het gebruik van een bench anders dan DE hond het ervaart."
"Wij mensen ervaren zelfs niet wat een ander mens ervaart.
En dat als argumentatie om te stellen dat honden de bench als negatief ervaren. Van achter een laptop kunnen beoordelen hoe ene hond die je niet kent, niet ziet, niet ervaart, zelfs niets over leest, de bench als negatief ervaart terwijl je face to face nog niet kunt bepalen hoe een mens iets ervaart.
Een cirkelredenering waar je niet uit kunt komen. "
Toch wel. Vandaar het nut van wetenschappelijke onderzoeken die objectiever zijn dan jij en ik.
Of die werkelijk objectief zijn valt nog te beoordelen. Helaas zijn veel onderzoeken achteraf niet zo objectief gebleken.
Om te beginnen zal je inzicht moeten hebben in de onderzoek methode, de onderzoeksgroep, de manier waarop het onderzoek is gedaan, onder welke omstandigheden of het bij herhaling hetzelfde resultaat zou geven.
In deze is een bijzondere vraag ook; hoe meet je die stress en in hoeverre beïnvloed het onderzoek de stress?
Het is menselijk 
om de waarde van de uitkomst van een onderzoek op te hangen aan je eigen visie/emotie.
Mooi in de bench discussie vind ik het wanneer om het even welke reactie of welk gedrag dan ook aan de bench en stress wordt geweten.
"Een hond ervaart de bench als stress"
" Mijn hond gaat uit zichzelf in de bench"
"Dat is aangeleerd, de hond ervaart de bench als stress"
"Ze gedraagt zich rustig en kalm in de bench"
"Dat is ze niet maar ze kan haar stress niet tonen in de bench"
"Als ze stress ervaart gaat ze naar de bench, uit zichzelf"
"Dat komt omdat ze je huis niet als veilig ervaart. De bench ervaart ze als stress"
Ik kan er alleen maar om lachen. Cirkelredenering waar je niet uitkomt. Onderzoekers die met zo'n instelling aan een onderzoek beginnen weten de uitkomst al voor ze het gaan onderzoeken want die staat al vast. Van objectiviteit is dan geen sprake meer.
Ga je er tegenin dan gaat men van extreem naar extremer. De discussie eigenlijk niet waard. Leven en laten leven.
Zo merk ik het bij Lance toch. "
Hangt er vanaf of t binnen of buiten is. Binnen gaat Paddy heen en weer lopen, hijgen en vliegt tegen de deur op. (Altijd icm met geluid, vuurwerk of t brandalarm bv.) Buiten een diep grommen of wegkruipen. (Bij een kat bv.).
Finley blaft altijd, bij angst of enthousiasme. Bij angst zijn zijn ogen groot en oren plat naar achteren. Als hij iets heeel eng vindt koert ie als een duif.
Furby gromt en snauwt als ie iets spannend vindt.
Het bestuderen van dierlijk gedrag kàn ook niet objectief zijn. Meer zelfs, je kan je afvragen of dat wel wenselijk zou zijn.
Of om het met Marc Bekoff (toch geen kleine speler in het veld) te zeggen:
"Het is absurd te denken dat wetenschappelijk onderzoek naar het gedrag van dieren objectief moet zijn.
Hoe kan het bestuderen van een niet-object (het dier) door een ander niet-object (de mens) objectief zijn?
Het zijn net de onzekerheden, het niet-weten maar aanvoelen, dat een studie waardevol maakt."
Om te beginnen zal je inzicht moeten hebben in de onderzoek methode, de onderzoeksgroep, de manier waarop het onderzoek is gedaan, onder welke omstandigheden of het bij herhaling hetzelfde resultaat zou geven.
In deze is een bijzondere vraag ook; hoe meet je die stress en in hoeverre beïnvloed het onderzoek de stress?
Het is menselijk om de waarde van de uitkomst van een onderzoek op te hangen aan je eigen visie/emotie.
Mooi in de bench discussie vind ik het wanneer om het even welke reactie of welk gedrag dan ook aan de bench en stress wordt geweten.
"Een hond ervaart de bench als stress"
" Mijn hond gaat uit zichzelf in de bench"
"Dat is aangeleerd, de hond ervaart de bench als stress"
"Ze gedraagt zich rustig en kalm in de bench"
"Dat is ze niet maar ze kan haar stress niet tonen in de bench"
"Als ze stress ervaart gaat ze naar de bench, uit zichzelf"
"Dat komt omdat ze je huis niet als veilig ervaart. De bench ervaart ze als stress"
Ik kan er alleen maar om lachen. Cirkelredenering waar je niet uitkomt. Onderzoekers die met zo'n instelling aan een onderzoek beginnen weten de uitkomst al voor ze het gaan onderzoeken want die staat al vast. Van objectiviteit is dan geen sprake meer.
Ga je er tegenin dan gaat men van extreem naar extremer. De discussie eigenlijk niet waard. Leven en laten leven. "
Er is een heel groot verschil tussen studies en wetenschappelijke studies.
En waar jij over spreekt, zijn studies.
Wetenschappelijke studies daarentegen moeten aan heel wat richtlijnen voldoen.
Waaronder dat dezelfde studie, onafhankelijk dient uitgevoerd te worden door verschillende mensen/groepen en op plaatsen die niets met elkaar te maken hebben en tot hetzelfde resultaat komen.
@Alaska
Of Marc Berhoff nu groot of klein is, maakt mij persoonlijk niet uit. Als hij dit zegt, dan is een mening, een persoonlijke visie. Dus mag hij dat zoveel vertellen en aan wie dan ook.
Hypothetisch gesproken? Heb ik een vaag vermoeden dat wanneer jij, of iemand anders waar je heel veel om geeft dringend medische zorg nodig heeft? Niet zo blij zal zijn als je een behandelend geneesheer hebt die vind dat hij maar wat op het gevoel moet gaan behandelen en dosis en/of juiste medicatie maar op het gevoel moet geven. Dat maakt het lekker spannend!
Gaat de patient blijven leven of niet? (Uiteraard is dit hyphotetisch en wens ik dit niemand toe).
Een actie heeft een reactie.
En voor mij persoonlijk? Heb ik graag dat het of leerrijk is. Of niet leerrijk maar dan wel leuk en gezellig.
Blijkbaar zijn er voor andere mensen ook nog andere zaken van toepassing.
Neem het mij niet kwalijk wanneer ik geen zin heb om daaraan deel te nemen.
Hypothetisch gesproken? Heb ik een vaag vermoeden dat wanneer jij, of iemand anders waar je heel veel om geeft dringend medische zorg nodig heeft? Niet zo blij zal zijn als je een behandelend geneesheer hebt die vind dat hij maar wat op het gevoel moet gaan behandelen en dosis en/of juiste medicatie maar op het gevoel moet geven. Dat maakt het lekker spannend!
Gaat de patient blijven leven of niet? (Uiteraard is dit hyphotetisch en wens ik dit niemand toe).
Ik begrijp je toch niet, hoor Eliane.
Als een gerenommeerd wetenschapper, die specifiek dierengedrag bestudeert, zegt dat het niet mogelijk is om dit objectief te doen, dan wimpel je dit af met: dit is zijn persoonlijke visie, een mening.
Okee, dat mag en dat kan.
Maar is het dan niet eveneens jouw persoonlijke visie om het omgekeerde te beweren? Waarom is dat dan opeens 'kennis', en het andere slechts 'een mening'?
En wat heeft een onderwerp als 'onze relatie met onze hond' te maken met een voorbeeld van een geneesheer die een zieke mens gaat behandelen op gevoel? Een relatie tussen levende wezens is toch helemaal geen ziekte? Dus waarom die twee dan gaan vergelijken?
Ik heb mijn hele leven al dieren en vind het wonderlijk hoe creatief en gedreven ze zich eigenlijk aan ons aanpassen...blijven inleven
ook ten koste van hun eigen welzijn weet ik nu
Ik vind het percentage van huisdieren wat ik tegenkom met gedragsproblemen schrikbarend hoog
ook juist bij dieren met een zng "normale"achtergrond
ze krijgen eten drinken aandacht liefde vermaak en hebben normale socialisatie achter de rug
en toch...
In mijn ogen hebben veel mensen weinig mededogen/ogen voor hoeveel impact ons mensenleven op ons huisdier heeft
ze krijgen zoveel meer te verwerken dan wij mensen ivm zintuigen zoveel beter
en ze zijn vaak zoveel harder voor zichzelf gemotiveerder naar ons...tot de ketel overloopt...
voor ons mensen blijkt het dan best lastig het leven aan te passen
het dier is lastig..een probleem
Ik zie veel dieren die niet in balans zijn doordat de mensen om hun heen basis behoeftes missen op emotioneelvlak
Waldo met zijn kennelsyndroom hoort het niet beter te doen in de stad dan een pup met wind mee opgegroeid in deze omgeving
dan is er ergens iets fout gegaan..een behoefte gemist..de communicatie niet goed
mensen missen vaak al een boel onderweg
Ik ook...maar met een echt angstige hond kom je met niet veel weg
gelukkig vallen er gaandeweg kwartjes
ik hoef helemaal niet spastisch te gaan trainen
alles wat we normaal doen is training..aan mij te zorgen dat de onontkomelijke ervaringen merendeels positief zijn
plotseling is het dan een voorsprong als je zeer bewust een hond adopteerd waarvan je weet dat deze er geen zak van gaat begrijpen
Het is de balans..zelfs het drukke amsterdam heeft ons veel gebracht
zonder dat had waldo geen ervaringsdeskundige kunnen worden
Het gaat om de mate waarin je je hond blootstelt..of je zorgt voor voldoende gelegenheid tot herstel..kijkt naar gedrag en herstel..duidelijk bent voor het dier
1 gulden regel...na iets niet leuks..altijd een verzetje (loslopen en lekker snuffelen..een goddelijke kluif..lekker onder een dekentje tussen je benen snurken)
daardoor heeft waldo razendsnel leren switchen van bang naar blij
Ongelofelijk hoe een dier zich aanpast ..daar kan menig mens een puntje aan zuigen
Maar wij mensen mogen echt wel vaker in de spiegels kijken die onze dieren ons voorhouden
Het is voor je eigen bestwil 
Wij als mens, ervaren zelfs niet want een andere mens ervaart. Men vertrekt altijd vanuit de "ik"persoon.
Als mens zeggen we nogal snel, ik weet wat je voelt. Wanneer iemand een gebeurtenis ondergaat (positief of negatief).
Maar dat weten we dus niet. Simpelweg het feit dat we vertrekken vanuit het punt wat die gebeurtenis voor ons betekent en welke impact dit op onze eigen persoon heeft.
Een goed voorbeeld hiervan is wanneer onze trouwe 4voeter komt te sterven.
Wat voor veel hondeneigenaars, het verliezen van een soulmate betekent. Is voor mensen die geen of weinig binding hebben met een hond, niet begrijpelijk. En krijg je soms van die reacties, het was toch maar een hond. Zo erg is dat toch niet.
En dan heb je nog een voorbeeld dat zowel letterlijk als figuurlijk is.
Stel, jij en ik staan recht tegenover elkaar. Dan is voor jou, mijn rechter zijde niet jouw rechter zijde. Want dan is jouw mijn linker zijde.
Enfin, terug naar Antropomorfisme, of het vermenselijke van.
Ik merk hier soms op topics dat dit voor een aantal mensen, ook een andere betekenis heeft. Een eigen interpretatie, en totaal los staat met de definitie ervan.
En krijg je een babylonische spraakverwarring
"
Je zegt; men vertrekt altijd vanuit de IK persoon.
Maar we kunnen ook gewoonweg niet anders! Als mensen hier op het forum om hulp vragen, is het enige wat we kunnen doen onze eigen ervaring delen. Want dat is het enige wat we weten.
Dat is wat we zelf meegemaakt hebben, we kunnen niet door het schermpje kijken, wat ook regelmatig gezegt word.
Zo zie ik dat ook met stress. Ik kan aan mijn hond prima zien wanneer zij zich kip lekker voelt, on jacht modus ziet, stress ervaart of moe is. Vast meer dingen maar dat word een waslijst die ik jullie bespaar. Maar dit zijn de belangrijke dingen.
Nee ik kan niet zien hoeveel stress ze opeens op dag moment heeft en ik kan zelf ook geen hartslag meten. Maar ookal kon ik dat wel zien. Dan heb ik er vrij weinig aan, ligt een klein beetje aan de dituatie, maar ik kan er vaak niet veel aan veranderen.
De voornaamste reden dat MIJN hond stress ervaart is omdat ze een schaap of een hert ziet rennen en erachter aan wilt maar dit niet mag. Tja.. daar is weinig aan te veranderen dan proberen af te leiden ( wat op dat moment trouwens erg lastig is) soms een tikkeltje meetrekken en doorlopen de andere kant op.
Tegelijkertijd als ik opeens ergens door stress zou ervaren, de voornaamste reden dat ik stress hrb is omdat ik een HEKEL heb aan te laat komen dus soms moet opschieten 
. Dus dan even stress ja, maar ik weet van mezelf al niet hoeveel stress ik dan eigenlijk heb. Want ik weet ook niet hoeveel erger ik het kan hebben.
Hoe moet ik eht dan bij mijn hond kunnen weten?!
Daarbij zoals eerder gezegt een beetje stress is gezond, voor mens en dier.
En zo niet tja dat is jammer..
Ze kunnen niet praten, dus we kunnen niet alles fixen.
Oja en nog even terug komend op de bench, als ik May de benh in zou sturen en t deurtjr dicht doe, gaat nog maar ze kijkt me aan van wanneer mag ik er weer uit. Meestal ga ik dan even stofzuigen. Maaar doe ik het deurtje dicht en ga ik de deur uit (lang niet meer gedaan..) laatste keer kregen de buren een jankconcert, toen had ze nog verlatingsangst. Sindsdien niet meer gedaan. Maar ook niet nodig.
Maar tegelijkertijd ze gaat er om te slapen wel zelf in. Ze ligt er ook vaak in op haar rug, dus ze is er wel ontspannen in. Totdst ze.erin gestuurd word.
Maar er zijn genoeg mensen waarbij de hond minder stress ervaart en het prima vind. Ik vind dat ieder ewoon de handvaten die voor de hond in kwestie werken moeten gebruiken.
Zo kwam ik erachter dan als May buiten lag en overal zicht op had, ze prima alleen kon zijn. Ze heeft dan ook een goed half jaar ewoon in de voortuin aan een touw gelegen als ik aan het werk was. Buren letten op haar en de voordeur was open, tussendeur dicht (was meestal maar 3 uur weg). Dit werkte voor haar!! Dit uitgebreid naar de gang waar ze naar buiten kon kijken. En zo steeds meer ruimte gegeven, ze is nu zo ver dat ze in mijn huis alleen kan zijn zonder naar buiten te moeten kijken, en toch laat ik regelmatig de tussendeur open zodat ze het wel kan als ik weg ben.
het verschilt zo per dier
Ik ken ook een hond die zelf in de bench gaat liggen
maar geen enkel kleedje/vachtje/kussen heel laat eenmaal opgesloten in de bench
helaas moet de hond dan even in de bench ivm de andere hond epilepsie heeft..en dat kan escaleren in aanval zonder toezicht
en dat baasje ook wel eens boodschappen moet doen of naar dokter of tandarts
niks is zwart wit...het gaat om de balans en begrip voor elkaar...als je een goede relatie met je dier wil hebben
Als een gerenommeerd wetenschapper, die specifiek dierengedrag bestudeert, zegt dat het niet mogelijk is om dit objectief te doen, dan wimpel je dit af met: dit is zijn persoonlijke visie, een mening.
Okee, dat mag en dat kan.
En wat heeft een onderwerp als 'onze relatie met onze hond' te maken met een voorbeeld van een geneesheer die een zieke mens gaat behandelen op gevoel? Een relatie tussen levende wezens is toch helemaal geen ziekte? Dus waarom die twee dan gaan vergelijken? "
Ik ken ook een hond die zelf in de bench gaat liggen
maar geen enkel kleedje/vachtje/kussen heel laat eenmaal opgesloten in de bench
helaas moet de hond dan even in de bench ivm de andere hond epilepsie heeft..en dat kan escaleren in aanval zonder toezicht
en dat baasje ook wel eens boodschappen moet doen of naar dokter of tandarts
niks is zwart wit...het gaat om de balans en begrip voor elkaar...als je een goede relatie met je dier wil hebben
"
Het zelf in de bench gaan liggen is aangeleerd gedrag.
Ik begrijp heel goed dat er situaties zijn, waarbij de hond niet overal kan/mag zijn of komen.
Tegelijk zeg ik ook, dat het anders kan dan de hond in een kleine kooi opsluiten. Dmv opvoeding en aanleren, zaken vermijden en voorzien, alsook het gebruik van veiligheidhekjes in allerlei afmetingen.
Alleen is een bench veel handiger in gebruik en minder rompslomp voor mensen in het algemeen.
Een ander voorbeeld.
Een dame, heeft een grote hond. Maar het is een ramp om buiten te komen. Ze kan hem absoluut niet houden. Dus gebruikt ze een stroomband.
Wat zeggen de mensen daarop (toch het grootste deel hier op HP). Stroomband doe je niet. Maar ja de dame kan hem niet houden en heeft al vanalles geprobeerd.
Maar de stroomband kunnen we zelf voelen dat het pijn doet. Dat de hond zich opgesloten niet ok voelt, kunnen we zelf niet voelen. Dus geen probleem.
Maar ik zie het samenleven met mijn honden helemaal niet als een behandeling. Het is een relatie, een interactie, een samenleven. Geen ziekte die je wil zien verdwijnen.
Een dokter kan beter mensen genezen dan een loodgieter, dat spreekt voor zich. Maar is een dokter daarom ook beter in relaties dan een loodgieter, omdat de eerste het menselijk lichaam heeft bestudeerd en de tweede niet?
We denken over heel veel 't zelfde hoor, als het op onze honden aankomt, da's al wel vaker gebleken, dus daar niet van...
Maar als het over samenleven gaat, ja, dan heb ik gewoon een andere mening. Dan zet ik in op m'n eigen gevoel, en niet op een onderzoek van anderen door anderen.
Las laatst een zinnetje van Monique Bladder waarin ze zegt: "Schuif wat je zelf ervaart niet opzij voor wat een ander zegt". Als het over de relatie met m'n eigen honden gaat, voel ik dat idd wel zo'n beetje op die manier aan...
Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje † 
3 doggies
Ik begrijp heel goed dat er situaties zijn, waarbij de hond niet overal kan/mag zijn of komen.
Tegelijk zeg ik ook, dat het anders kan dan de hond in een kleine kooi opsluiten. Dmv opvoeding en aanleren, zaken vermijden en voorzien, alsook het gebruik van veiligheidhekjes in allerlei afmetingen.
Alleen is een bench veel handiger in gebruik en minder rompslomp voor mensen in het algemeen.
Een ander voorbeeld.
Een dame, heeft een grote hond. Maar het is een ramp om buiten te komen. Ze kan hem absoluut niet houden. Dus gebruikt ze een stroomband.
Wat zeggen de mensen daarop (toch het grootste deel hier op HP). Stroomband doe je niet. Maar ja de dame kan hem niet houden en heeft al vanalles geprobeerd.
Maar de stroomband kunnen we zelf voelen dat het pijn doet. Dat de hond zich opgesloten niet ok voelt, kunnen we zelf niet voelen. Dus geen probleem.
"
Ik heb zelf maar 1 keer in mijn leven de bench gebruikt op slot
dat was de dag dat mijn honden kwamen
overal door alles en iedereen werd mij een bench aangeraden
ik heb ook 2 benches gehad
1 nacht de jongens in de bench gedaan deur dicht (ze gaven geen kik..)
maar die gezichtjes..hoe ze half op elkaar lagen bijna beschutting zoekend
Ik dacht nooit weer..
Ik heb het deurtje nooit meer gesloten
na een week haalde ik 1 bench weg
ik had er 2
in elke bench zelfde mand
mijn honden kozen samen voor de mand zonder bench eromheen..unaniem
ondanks dat ik deurtje na dag 1 nooit dicht had gedaan
einde bench..nooit iets gesloopt..bank onaangeroerd..er werden geen behoeftes in huis gedaan
Ik had ook nooit eerder bench gehad..voor geen enkel dier
jong of adoptie
het was me aangepraat
Ik had wel opvang voor werk..mijn honden leerden best razend snel
ondanks waldo's eerste ervaringen in een huis pas met 8 jaar
en jeff ook al jaren zwervend of in asiel
Ik had me gewoon verdomd goed voorbereid op hun onvermogen
daarom had ik uiteindelijk succes
alles met mate..en veel zen rust en helderheid in hun bestaan
en al die rare stadshonden..ze negeren ze compleet
veels te druk en onbeschoft meestal
dat was de dag dat mijn honden kwamen
overal door alles en iedereen werd mij een bench aangeraden
ik heb ook 2 benches gehad
1 nacht de jongens in de bench gedaan deur dicht (ze gaven geen kik..)
maar die gezichtjes..hoe ze half op elkaar lagen bijna beschutting zoekend
Ik dacht nooit weer..
Ik heb het deurtje nooit meer gesloten
na een week haalde ik 1 bench weg
ik had er 2
in elke bench zelfde mand
mijn honden kozen samen voor de mand zonder bench eromheen..unaniem
ondanks dat ik deurtje na dag 1 nooit dicht had gedaan
einde bench..nooit iets gesloopt..bank onaangeroerd..er werden geen behoeftes in huis gedaan
Ik had ook nooit eerder bench gehad..voor geen enkel dier
jong of adoptie
het was me aangepraat
Ik had wel opvang voor werk..mijn honden leerden best razend snel
ondanks waldo's eerste ervaringen in een huis pas met 8 jaar
en jeff ook al jaren zwervend of in asiel
Ik had me gewoon verdomd goed voorbereid op hun onvermogen
daarom had ik uiteindelijk succes
alles met mate..en veel zen rust en helderheid in hun bestaan
en al die rare stadshonden..ze negeren ze compleet
veels te druk en onbeschoft meestal "
Hier hetzelfde ik had ook een bench gekocht voor Charlie 11 jaar geleden. Was me niet aangepraat maar "zo moest het" volgens wat je overal zag. Hoewel ik dat voor mijn vorige honden nooit heb gehad. Ik geloof dat ik die ook welgeteld 1 keer heb dichtgedaan. Ik werd er gewoon misselijk van en de hond joelde alles bij elkaar. Nochtans! De fokker had ook een bench, dus het concept was wel bekend, welliswaar met andere puppy's in een bench bij de fokker natuurlijk. Nee, ik kreeg het echt niet over mijn hart. Bovendien kreeg ik van een holistisch dierenarts zodanig op mijn donder voor die bench en voor nog veel andere dingen dat mijn ogen heel goed open gingen. Op dat moment dacht ik ja man, "doe ik nog iets goed ofzo"? Maar achteraf ben ik er wel dankbaar voor. Ik heb die bench als tussenschot gebruikt in het deurgat de eerste periode om hem in 1 ruimte te houden toen ik weg moest. En nadien heb ik ze verkocht. Joepie!
Zo heb ik vroeger wel meer dommigheden overgenomen van de "algemene trend" op dat moment. Ik denk soms had iemand maar wat tegenwind gegeven toen! Waren mijn ogen rapper open gegaan. Maar nee iedereen liep met de horde mee.
Ik ben blij dat ik geëvolueerd ben en ondertussen zelf veel meer mijn buikgevoel volg. Niet meer zomaar volgen wat iemand uitkraamt, diploma of niet. Eerst checken of dat voor mij wel allemaal goed voelt.
Ik begrijp Eliane wel heel goed. Ze is gaandeweg tot bepaalde inzichten gekomen door honden te hebben en door met honden te werken. En ze is heel erg overtuigd van die inzichten en wil dat met mensen delen en hen behoeden voor fouten die ze zelf misschien ook heeft gemaakt vroeger. Ik heb dat soms ook, dat ik denk "hoe is het mogelijk!?!?" als ik mensen bezig zie dat ik denk "stop daar toch mee".
Maar ik merk ook dat ik een slechte getuige van jehova ben haha (soort van) andere mensen bezielen zit volgens mij niet zo in mij. Ik kom niet over haha. En zoooooveel heb ik dan ook weer niet te melden eigenlijk. En ook, iedereen heeft recht om fouten te maken. Ik heb ook veel fouten gemaakt en nog en er uit geleerd. Dus wie ben ik om mensen te willen verplichten het anders te doen...
Maar ik ben wel blij met mensen zoals Eliane die strijden voor de goeie zaak. Ze zal ook wel nog fouten maken, wie is perfect? Maar ja ik ben toch blij met dat geluid.
Precies dat. Ik ben prima instaat mijn eigen hond te 'lezen'. En dan is Eliane niets anders dan al die andere betweters die me willen vertellen wat ik vooral moet doen en laten.
Zou beter zijn .
zegt mijn buikgevoel dan weer.
Daar verschillen we van mening dan. Ik vind dat Eliane wel bruikbare dingen te melden heeft. Voor mij klopt het wél. Ik ga er ook niet van uit dat ik alles al weet. Open geest probeer ik te houden zodat ik kan bijleren als er bij te leren is. En filteren: klopt niet volgens mij, klopt wel.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?