Hersenvliesonsteking.

Hallo,

Ik had ook al gereageerd op een andere topic over hersenvlies ontsteking, maar ik dacht laat ik me aanmelden dat is makkelijker, en zo kan ik ook mijn eigen vragen even stellen.

Onze pup Rasko is van 2 december 2009, dus is nu 4,5 maand oud.
Nou is hij altijd heel actief en maar zaterdagavond vond ik hem al iets rustiger worden.
Nou ligt hij zo af en toe nog bij ons op de slaapkamer dus zaterdag avond heb ik hem ook meegenomen, omdat ik zelf al het gevoel had dat er iets niet klopte.
En inderdaad zondag morgen wou meneer niet eens met mijn vriend mee naar beneden om uit gelaten te worden, wat helemaal niets voor hem is.
Omdat ik hem best warm vond heb ik toch besloten om 's middags zijn temp even op te nemen.
Wat mij heel erg deed schrikken was dat hij behoorlijke koorst had: 41.1.
Gelijk de dierenarst gebeld, en gelukkig konden we gelijk komen.
Omdat hij 's morgens ook een beetje dunne groene ontlasting had gehad had ze zijn maag helemaal onderzocht, hier uit kwam ze met de conclusie: Buikgriep.
Hele opluchting want dat valt nog wel weer mee.
Maar dan het feit dat Rasko gewoon bijna niet wou lopen en ook snel weer ging liggen als het kon.
Dat vond ze vreemd en ze kon het niet samen combineren maar het leek haar groeipijn.
UIteindelijk gingen we naar huis met pijnstillers en antibiotica en Rasko met 3 spuiten rijker:
1 antibiotica, 1 pijnstiller en 1 voor de misselijkheid.
Er werd ons wel verteld dat hij zich met 3 á 4 dagen wel weer beter moest voelen anders moesten we terug komen.

Maandag ging het nog iets slechter, hij gilde kan ik wel zeggen, het soms uit van de pijn als we alleen al bij hem in de buurt kwamen.
Maar omdat we niet wouden dat hij helemaal geen beweging meer kreeg of helemaal stijf werd gingen we toch om het uur met hem wandelen, dat wil zeggen, vrouwtje (ik dus) tilde hem op en zette hem op het gras weer neer. Rasko deed een paar stapjes, ging plassen en ging dan gelijk weer liggen, of zakte door zijn pootjes heen.
De koorst was gelukkig al wel gezakt naar 38,3

Rasko sliep daarom bij 's nachts ook bij mij op zijn eigen dekbed naast me op bed, terwijl mijn vriend beneden op de bank sliep, dit ook omdat ik heel ligt slaap en mijn vriend heel diep, dus mocht Rasko iets willen hoor ik hem sneller.
Dinsdag morgen werd ik wakker van zijn gepiep, ik dacht: O, hij moet plassen.
Maar toen ik hem wilde oppakken kwam ik erachter dat hij helemaal nat was.
Hij had zijn plas niet meer kunnen ophouden en had niet de kracht om uit zijn eigen urine weg te gaan.
Dit was voor mij toch wel de druppel. Gelijk de dierenarts weer gebeld en we konden 's middags komen.
Tijdens de onderzoeken moest ik hem vast houden omdat hij gewoon niet rechtop kon staan.
Ze stelde al snel de diagnose: Hersenvliesontsteking.
Ik gigantische geschrokken natuurlijk, ik dacht dat gaat hij nooit overleven hij is er nu al zo slecht aan toe.
Ze vertelde daarna dat ze bloed bij hem ging afnemen en hem daarna een spuit met prednisolon ging geven. Hier zou hij dan die dag al mee door kunnen komen en hier moest hij ook goed op reageren.
En ze vertelde gelukkig ook dat hij hier weer helemaal bovenop kon komen.
De volgende morgen tussen 8 en half 9 moest ik bellen voor de uitslag, Rasko mocht geen eten hebben, want kwam er uit het bloed niet duidelijk naar voren wat het was dan zouden ze foto's gaan maken.
Uit het bloedonderzoek kwam wel uit dat hij hersenvliesontsteking had dus we hoefden niet te komen om foto's te maken, wel moest ik medicijnen komen ophalen.
Nu moet Rasko nog een paar maand aan de prednisolon.

Zijn hersenvlies ontsteking is niet veroorzaakt door een bacterie.
De dierenarts vertelde me dat sommige puppies het zomaar "ontwikkelen"

Het gaat gelukkig al een heel stuk beter nu, hij loopt weer en hij wil zelfs soms al spelen.
Wel is hij nog ontzettend moe en slaapt hij heel veel.
En aangezien ik zelf ook hele dagen thuis ben zie ik al snel alle veranderingen van wat hij nu doet en wat hij vorige week niet doet.
Zo laat hij nu bijv. zijn hoofd naar links of rechts hangen als je zijn koppie aan het kriebelen bent.
Hij blaft naar andere honden, terwijl hij dat nog nooit heeft gedaan, vaak blafte hij niet eens terug als andere honden naar hem blaften.
Hij was altijd al heel aanhankelijk maar nu vind ik het nog wel iets erger.
Hij loopt nog een beetje naar links of rechts tijdens het uitlaten.
En nog een aantal kleine dingetjes.

Ik heb een paar vragen waar ik mee zit:
1) Wie van jullie heeft nog meer een hond die hersenvlies ontsteking heeft of heeft gehad? En hoe gingen jullie hiermee om?
2) Hoe gaat het nu met hem/haar?
3) Heeft je hond hier ook iets aan overgehouden?
4) Rasko zit nu aan de prednisolon, de dierenarts vertelde me letterlijk dat hij zou gaan drinken als een melijer.... Dat hebben we gemerkt, maar nu moet hij ook om de 15/30 min plassen (als hij niet diep in slaap is), kan dit verder geen kwaad voor de nieren?
5) Voor hij weer zijn speelse zelf zal zijn, hoelang duurde dat bij jullie hond? Waar moeten wij rekening mee houden?

Groetjes Janine

Mijn profiel foto is op zaterdag 17 april gemaakt, 4 dagen na de diagnose hersenvliesontsteking gemaakt.

Hoi,

Ik heb er geen ervaring mee,maar het lijkt me doodeng en erg schrikken!!!!

Zielig hoor voor kleine Rasko!!

Sterkte voor jullie en beterschap voor Rasko.

Groetjes Soraya&Mila.

Drinken is goed,dat is om de boel te zuiveren,waarschijnlijk drinkt hij zo veel door de prednison(is een sterk goedje).

Groetjes

Gelukkig geen hond, wel onze kater. Van de een op de andere dag hattie het.
Hij is homeopatisch behandeld en heeft er niets aan over gehouden. Het heeft 2 dagen geduurd en hij heeft alleen maar geslapen in die dagen. Hij is nu een prachtige kater van 10kg, en is liever dan wie dan ook.
Dan is hij wel een kat en dat is denk ik niet te vergelijken maar vertel het toch maar

Ik hoop dat je ventje er snel bovenop komt!

Mijn hond heeft 5 jaar prednison geslikt.
De spookverhalen die over prednison gaan zijn mijns inziens behoorlijk overdreven.
Als onze hond geen prednison had gekregen had ze niet nog zo lang geleefd.
Ze kreeg het na een aantal hersenbloedingen en is toch nog 14 1/2 geworden.

Bedankt voor jullie reacties, en Charlotte, hier heb ik zeker wel iets aan.

Wij hebben Rasko gekregen toen net een maand oud was (4,5 week)

Hij was daarom al heel erg aanhankelijk.
Nu is dat soms nog erger.
Alleen is hij jammer genoeg nu heel snel geirriteerd, grommen en bijterig naar ons....

Zou dit hier ook bij horen, ik vind het wel begrijpelijk, als je ziek bent, ben je gewoon prikkelbaarder.....

Ja dat hoort erbij. Hersenvliesontsteking zorgt voor ondraaglijke hoofdpijn. Zelfs met prednison kan hij er nog last van hebben. Het beste is om hem in bv een bench met een deken erover te laten slapen. Dat hij in een donker "hol" ligt. Als je migraine hebt kan je ook niet tegen ligt. Daar is het een beetje mee te vergelijken. Als hij dorst heeft, honger of moet plassen komt hij er vanzelf weer uit Zorg dat hij naast water ook genoeg eten binnen krijgt. Hij verbruikt namelijk heel erg veel met beter worden.
Ik hoop dat hij snel weer de oude is. Ik vind het super zielig voor hem!
succes!

ligt = licht
wowie das een vreemde fout hihi

Hoi Janine en Rasko

Jeetje wat een vehaal je schrikt je kapot als je dit hoort.
Ik heb geen ervaring hier mee maar ik hoop zo dat Rasko gauw opknapt.
Zelf heb ik een pup die op 4,5mnd diaree kreeg en in ene niet meer kon staan op zijn achter pootjes. Hij zakte erzo doorheen.
Hij kreeg toen ook drie spuiten atibiotica pijnstiller en voor de misselijkheid gelukkig hielp dat bij hem.
Maar als je dit dan hoort dan denk je dat arme beesie wat zal die zich beroert gevoel hebben.
Heel veel sterktemet Rasko

hou je ons op de hoogte hoe het met hem gaat?

Sandra

Vraag eens na bij de toller vereniging...
Misschien dat hun kunnen helpen,bij dat ras wil het ook wel eens voorkomen.

Ach wat ontzettend zielig voor hem en natuurlijk ook vervelend voor jullie.

Zelf geen hond, maar een konijn met hersenvliesontsteking gehad.
Hij was 8 jaar toen hij hem kreeg (best oud dus). Het begon met omvallen en rondjes draaien en niet meer kunnen eten en drinken of echt rennen. Na behandeling is het beter gegaan.
Het duurde 1 a 2 maand voor hij op het niveau was waar hij op bleef.
Na de 2e maand leerde hij zelf er mee om te gaan.
Zo bleef hij een afwijking naar rechts houden, dus als hij ging rennen nam hij een bocht bij ergens opspringen sprong hij schuin naar recht etc. Maar hij leerde dus steeds na een sprintje weer bij te sturen en verder te rennen.
Hij werd ook veel aanhankelijker (was een konijn met een flinke eigen wil) en rustiger.

Meestal houden ze wel wat restverschijnselen maar kunnen ze ook wel iets nog compenseren.

Het is afwachten helaas..