spijt?

tanja,
ik hoop dat robin de volgende keer beter nadenkt.
ik weet donders goed waar ik over praat,
heb pfeiffer gehad
1jaar in ziektewet ivm burnout en depressie
heb weke delen reuma
met altijd pijn en vermoeidheid
werk ook nog en doe alleen huishouden
maar ik ga voor me hondjes,
IK heb voor hun gekozen,niet zij
dus IK zorg voor hun in goede en slechte tijden
lijkt wel een huwelijk
ik gooi me man ook de deur niet uit
nu ik ziek ben

Wat fijn dat Robin zo happy was om de fokker en omgeving daar weer te zien.
Dat moet het afscheid, wat zo verschrikkelijk moeilijk is, wel iets verzachten lijkt me.
Moedig van je dat je dat je een keuze hebt durven maken.
Wat een verdiet voor jullie allemaal, maar robin krijgt vast en zeker een fijn nieuw thuis.
Dat is het voordeel van een hond aanschaffen via een erkende fokker, dat je weet dat de fokker zijn uiterste best gaat doen om de hond weer een nieuwe plek te bezorgen. Das beter dan MP.
Heel veel sterkte met het verwerken van dit alles en beterschap.

Ik vind het goed wat jullie gedaan hebben. En gelukkig is hij goed terecht te komen. Ga lekker aan je gezondheid werken en koester de mooie momenten die jullie gehad hebben met hem.


Wil, iedereen draagt zijn rugzak met bagage. Je kan niet verwachten dat iedereen het op hetzelfde manier oplost. dus ik vind niet dat je daarover kan oordelen. Ik heb ook fibromyalgie en heb twee honden en kost mij ook energie. Ik heb er voor gekozen voor twee honden. Maar als je denkt dat je weer gezond bent en voor een hond kan zorgen, en dat het dan jammer gnoeg niet gaat. Daar kan je niets aan doen vind ik.

Ik hoop dat je nu de kans krijgt om volledig te herstellen. Je hebt de juiste, maar moeilijke keuze gemaakt en ik denk dat de fokker heel blij is dat je de moed had om je hond terug te brengen.

Sterkte en beterschap!

Beste,

Helaas hebben mijn vriendin en ik dezelfde knoop moeten doorhakken. We hebben afgelopen zondag een pup uit een nest gehaald, en woensdag avond terug gebracht naar zijn nestje. Ik heb exact dezelfde gevoelens gehad die je omschrijft, misselijk, niet slapen etc.

Het onderschatten van de zorg van een pup is natuurlijk dom en kortzichtig te noemen, maar de hond houden en over een jaar onhandelbaar en ongelukkig verklaren, dat getuigd van egoïsme. Het was een emotionele en moeilijke beslissing maar voor de hond en ons zelf de beste keuze.

Wat naar Justin,
heel veel sterkte!

het is wat je zegt
een pup neemt heel veel tijd dat is waar
misschien is er iemand die je kan helpen genoeg aanbiedingen
hierboven ik woon in friesland en weinig verstand van pups helaas
ik heb een genomen van 9 maand die nu bijna 5 weken bij ons is
de eerste drie weken zat ik onder de koortsblaren was dood en dood moe maar heb me er toch doorheen weten te slaan
hij rende hier over de tafel over de bank over de bench de vensterbank in en dan via de stoel weer op de grond
nu wordt ie al veel rustiger hoor gelukkig want ook ik zat met mijn handen in het haar
Als je hem of haar toch een nieuw huisje wilt geven doe het dan zo snel mogelijk bedenk je wel dat je hond ook nog een pubertijd door moet en als ie het op zijn heupen heeft dan poeh is het ook niet niks De onze is dus een puber Ik wens je heel veel sterkte met je keuze en de fokker kan je er vast wel mee helpen
groetjes julia

ik zou contact zoeken met de fokker dit gaat niet langer zo.
je pup neemt dit gedrag ook over en voelt dingen aan.
gewoon contact op zoeken en kijken wat julie samen kunnen doen wens je veel sterkte ermee

Het is uiteraard heel erg verdrietig voor beide partijen, maar de hond is beter af in een ander gezin die wel de kracht op kunnen brengen om hem alles te leren.
Hadden zelf 4 honden, toen ik hoge bloeddruk kreeg en alle perikelen die er bij horen, heb alles aan de kant gegooid van hondencursussen ed.
en ben pas na bijna 2 jaar weer de draad voorzichtig op gaan pakken.
Heb nu een Duitse herderpup erbij en het is heel vermoeiend , maar het geeft je ook weer kracht op de een of andere manier.
Maar een pup opvoeden vergt echt heel veel werk en inspanning.
Je plukt er straks wel de vruchten van.
Maar kan me voorstellen dat sommige dit niet aankunnen en je moet dan eerlijk zijn t.o. jezelf en het hondje en een beter plekje voor hem zoeken.

Heel verdrietige situaties dit. Wat ik al eerder schreef, ik heb ongeveer hetzelfde gehad. Wij hebben toentertijd besloten onze pup wel te houden en ik heb veel hulp gehad van familie. We zijn nu ruim een jaar verder, en ben dolblij dat we haar hebben gehouden en het gaat goed met haar en ons. Maar goed, het hoeft natuurlijk niet voor iedereen zo te lopen, en het is vreselijk als je deze beslissing moet nemen.

Heel verdrietig ja, maar ik maak me er vooral ook boos in, dat moet ik eerlijk toegeven !

Een beetje meer nadenken a.u.b. !

Ik ben normaal iemand die niet al te scherp uit de hoek komt, maar hiervoor heb ik weinig begrip. Enkel wanneer je echt ziek bent is er een reden ! Voor de rest bezint vooraleer je begint ! Ah leuk, we nemen een pupje in huis, ojee, ik heb hem nu een paar dagen en valt dat even niet mee. Dus ok, weg ermee ! Het mag tegenwoordig precies allemaal niet teveel moeite meer kosten, het pupje vraagt niet om door jou genomen te worden, maar als je er voor kiest, zorg er dan ook voor al kost het moeite ! Net hetzelfde met asielhondjes, ze hebben ze amper een dag in huis en het loopt niet onmiddellijk zoals ze willen, dus dump je hen toch gewoon terug.

Ik heb wel respect voor mensen die het moeilijk hebben en toch doorbijten voor het goed van de hond. Langs de andere kant ben ik akkoord dat een hond bij mensen die hem al na een paar dagen wegdoen, niet op zijn plaats is, zal hij nooit gelukkig zijn ! Maar nogmaals, ga dan niet voor een hond, net als een klein kindje brengt dat veel werk mee ! Dat kan men op voorhand bedenken.

Ja sorry hoor, is zowat de eerste keer dat ik me echt kwaad maak over iets, maar nu zat mijn bloeddruk weer hoog en dan moet me dat van het hart.

Marie-Rose

Haha Marie-Rose, rustig. Denk aan je rikketik

ja marie-rose heeft wel gelijk
je denkt toch eerst na of je een pup kan nemen en of je het aan kan
ja ik weet het ze zijn heel leif leuk schattig om te zie
maar het is geen pak melk die je na 3 dagen kan weg doen mensen denk goed na voor dat je een hond/pup of een ander huisdier wild gaan nemen

Hallo Justin,

Ik vind het super dat iemand hun emotie erkend, en dat het heel moeilijk is om een pup de juiste zorg ect ect te bieden. Je hebt de pup alweer teruggebracht naar de fokker, nu vind ik dat alleen maar te prijzen.

Het lijkt allemaal zo erg leuk en daardoor wordt het vaak onderschat. Het lezen over het hebben en opvoeden van een pup(hond)is dan toch weer net even wat anders dan de werkelijkheid.

Nogmaals heel vervelend voor jullie, dat het zo is verlopen, maar beter een pup snel terug naar de fokker dan aan modderen met een pup terwijl je al heel snel weet dat het te zwaar/teveel is voor jullie.

Groetjes,
Wilma

Ik ben het ook wel mee eens idd dat je goed na moet denken voor je een hond in huis neemt.

wij hebben ook afwegingen moeten maken. een hond in huis? dan dit jaar geen vakantie want eerste tijd willen we zoveel mogelijk thuis zijn. daar denk je van tevoren toch over na?

en ik vind een week ( las ik dat goed>) wel heel kort om te zeggen dat het niet werkt.
je moet het wel de tijd geven.

ik snap best dat je na een ahlf jaar niet zomaar je hondje weg kan doen maar ik vind het wel moeilijk dit hoor.

Ik ben ook een onzettende grote dierenvriend en ga voor alle dieren door het vuur!


en ook ik kan er niet tegen als mensne met dieren om gaan als bankstellen en dat soort types zijn ook niet klaar met m,ij in mij omgeving.

Maar Ik heb wel afgeleerd om niet te snel te oordelen.
soms zitten mensne zo met hun handen in het haar dan ik blij ben dat ze ene keus maken om het netjes terug te brengen naar de foker of een ander huisje te zoeken.
die menseñ doen er tenminste nog moeite voor!
Je heb genoeg mensen die zeggen niks maar Dumpen het hondje ergens zonder water en eten aan een boom of over het hek van het asiel ..KIJK en dat is dan een ander verhaal.

ja dat ben ik dna ook weer helemaal met je eens!!!

met ons hondje ook gebeurt en dat is ook niet te snappen!!!

da idd iever dit!!!
2 kanten verhaal.

Hallo alle reageerders,

bedankt voor de reacties. Hij is maar 3 dagen bij ons geweest en maakt het goed bij de fokker.

Het is wel moeilijk om het los te laten, maar dat is mijn eigen schuld. Bovendien is het in het belang van het hondje dat hij terug is gegaan.

Ik hoop dat veel mensen door dit te lezen niet dezelfde beslissing hoeven te maken en een goed overwogen keuze maken.

En Marie-Rose: Only a fool never changes his mind, als jij kost wat kost alles wil doorzetten wens ik je heel veel succes met je bloeddruk!

Goetjes,
Justin

Ik zit eigenlijk even met een dubbel gevoel...
Je kunt van te voren nooit weten wat voor invloed bepaalde gebeurtenissen hebben op je leven.
Ik weet dat er mensen zijn die ondoordacht een "pup" in huis halen, omdat het zo schattig is....en die, als ze niet meer zien zitten omdat het beestje niet doet wat zij willen, het terug laten herplaatsen.
Hier kan ik geen begrip voor tonen, walgelijk...
Maar als je om wat voor reden dan ook, geestelijk ziek bent, iets wat heeeel veeeel mensen niet begrijpen, maar zo uitkijkt naar de komst van je pup, en het dan niet aan kunt....dat is een heel ander verhaal...
Ik weet niet of ik die vergelijking mag doen...maar doe het toch...
Zo'n dikke 15 jaar geleden zag ik er halsreikend naar uit om zwanger te worden, toen dat eindelijk zover was, liep ik negen maanden op een dikke roze wolk...kon niet wachten tot dat de kleine geboren zou worden..Maar alles liep anders als dat ik wou...ik kreeg een postnatale depressie...en wel zo erg dat het me niets kon schelen of ze de kleine nu zouden komen weghalen of niet...Ik heb het overwonnen en ben zo blij met mijn kind dat mijn schuldgevoel over die periode me altijd zal blijven achtervolgen.
Ik vindt het voor mezelf heel erg dat ik ben opgenomen geweest doordat ik het niet aankon...terwijl ik er zo naar had uitgeken...voor je kind doe je alles....maar om het voor een pup zover te laten komen....nee, dan lijkt herplaatsing van de pup het meest voor de hand liggend....
Een mens is nu eenmaal geen robot en we hebben geen glazen bolletje...het is zo makkelijk een oordeel te geven en te veroordelen...
Moest het gewoon even kwijt...

hoi robin,

Ken jou gevoel precies. Had hetzelfde in het begin. Was helemaal blij dat hij kwam en na een week was ik helemaal kapot en dacht waar ben ik aan begonnen. Maar echt als je kunt volhouden en doorzetten dan duurt deze periode maar heel kort. Nu is Duke 20 weken maar al met 12/13 weken ging het al veel beter. Hij was toen zindelijk, sliep door en ging een beetje luisteren. De drukke buien werden minder en ook wij kwamen in het ritme.

Heel veel sterkte en ik vind het knap dat je het durft toe te geven. Mocht je toch besluiten hem weg te doen, schaam je niet. Beter dat dan een hond niet genoeg tijd/aandacht geven.

Ik kan geen enkel begrip opbrengen als je een pup binnen enkele dagen weer terug brengt. Als je ziek bent of andere problemen hebt weet je dat ook al voor de pup echt in huis komt, er zit immers maar een paar dagen tussen. Ook als je op de wachtlijst staat en het gebeurt in de tussentijd dan kun je de fokker inlichten zodat hij een ander baasje kan zoeken. Ik vind dat er te weinig en te makkelijk over nagedacht is. En ik vraag me af wat de reden is dat ze voor een pupje hebben gekozen (is het een middel om je eigen problemen te vergeten)
Het argument dat het houden van de pup dan getuigd van egoisme vind ik een zoetmakertje voor jezelf en een lokkertje om medelij te wekken. Misschien kom ik nu een beetje fel over maar ik kan er met de pet niet bij dat mensen een hond of pup nemen om deze na een paar dagen weer weg te doen en dan nog beweren dat ze er zo'n moeite mee hebben.
Als je een hond hebt en je kan er na een paar maanden niet meer voor zorgen omdat je ineens ernstig ziek word vind ik dit een heel ander verhaal. Maar vaak blijkt dat deze zieke mensen allerlei oplossingen zoeken om de hond toch te kunnen houden, en zo hoort een goede baas te zijn.

Grrrrr, net een heel verhaal getypt, was mijn verbinding weg .

Ik denk als je je pup wilt weg doen dat je het het beste zo snel mogelijk kunt doen en niet na een half jaar of een jaar herplaatsen. Maarrrr, denk er heel goed over na, want je zult misschien vreselijke spijt krijgen.

Ik snap dat het soms behoorlijk anders kan lopen dan je van te voren had bedacht. Dit heeft niet altijd te maken met onvoorbereid zijn of in een opwelling een pup kopen.
Ik heb het zelf ook erg moeilijk gehad toen onze hond er net was. Ik werd ziek en kreeg medicijnen en trok het helemaal niet meer. Wist niet meer wat te doen, terwijl ik al jaren een hond wilde, goed was ingelezen en al een aantal keer bij mijn pup was gaan kijken toen ze nog bij de fokker was. Alles stond klaar toen ze kwam, maar een 'roze wolk' was het zeker niet. Wij hebben onze hond wel gehouden, want ik wist zeker dat ik spijt zou krijgen, maar ik heb dan wel hulp aangenomen van familie en mijn vriend nam extra vrij. Het is bij ons allemaal goed gekomen, en ik moet er niet aan denken dat ze er niet meer zou zijn.

@Monique, ik werd ook ziek, en dat was ik nog niet voordat onze pup er was. Zij zorgde echter wel voor extra druk en met mij ging het nog slechter. Wij hebben er voor gekozen om onze pup te houden, maar dat is wel met dank aan familie en mijn vriend en zelfs onze huisarts! Wij hebben alle troepen ingeschakeld en onze hond is destijds niets tekort gekomen en ben blij dat het goed is afgelopen, maar dat hoeft natuurlijk niet bij iedereen zo te zijn.

Denk dan eerst na voordat je een pup aanschaft,en ziek iedreen is ziek of overspannen of heeft aan de medicijnenn gezeten,thats life.Psycologen hebben niet voor nix allemaal een kast van een huis Maar ga geen pup kopen en daarna weer terug brengen !! Beetje vechten kan geen kwaad doe ik ook iedere dag en ik denk wel meer mensen op dit forum.
Mijn pup geeft me weer een leuk gevoel,iets om weer voor te zorgen,die misselijkheid moet je gewoon doorheen.Dalijk gaat het weer goed met je en dan wil je weer een pup zo gaat dat en die pups worden daar echt niet beter van.
Ga gewoon 100% voor je pup en je psychishe klachten leer daar mee leven.
Ik heb het eens met Monique !

je kunt mensen wel voor de kop kijken...
maar nooit erin.


oordeel niet zo snel, als je nog nooit een hond hebt gehad weet je niet wat voor tijd het kost.
Iedereen maakt fouten en iedereen probeerd er t beste van te maken.

En dan de verglijking:
je kind doe je ook niet zomaar weg...

BELACHELIJK!!!!
Het is een hond, en de mens zijn gezondheid gaat altijd nog voor. Als je de keuze maakt om jezelf weg te zijveren voor een hond moet je dat zelf maken, maar wanneer de keus er nog is om je hond terug te doen zonder dat het dier enige schade heeft opgelopen vind ik dat persoonlijk verstandiger.

Ik vind het pas egoistisch wanneer men het dier besluit te houden terwijl men op dat moment emotioneel onstabiel is, dan word het dier er zeker niet beter van omdat het meegesleurd wordt in die emotionele rollercoaster van het baasje..
en dat allemaal omdat het baasje zijn pupje niet kwijt wil...
en dat moet verstandig zijn????

groet marieke

Liever een gezonde vrolijke pup na drie dagen terug bij de fokker als een gefrustreerde hond die na 1 jaar in het asiel beland toch!!

Ik ben zelf iemand die er heel erg op hamert om jezelf goed voor te bereiden, je in te lezen over hondengedrag en alles wat daar bij hoort.

Dan kan ik dus toch het respect opbrengen dat iemand na 3 dagen inziet dat hij een beoordelingsfout heeft gemaakt of hoe je dat ook noemen wil, inziet dat het pupje maar ook de baasjes zelf er niet gelukkiger op worden, en dan vind ik het in het belang van het pupje dat deze na drie dagen weer gezond en vrolijk terug gaat naar de fokker. Dat pupje heeft er nu nog niets van geleden, dat is anders als dit na een half jaar gebeurt.

Je kan je heel goed voorbereiden maar het ervaren zijn er nog altijd 2.

begrijpen doe ik het ook niet. zo vol verwachting naar een pup uitkijken en dan weg doen, binnen een paar weken of dat je het te veel werk vind ?

zelf ben ik met Bamse plotseling alleen komen te staan, en mijn vraag was ook, wat nu ?

Bamse kon terug naar de fokker, maar echt ik was al zo veel van dr gaan houden dat ik dacht , nee ik hou ze, en zie wel hoe het verder moet.

mijn financiele middelen waren onzeker, dacht gewoon waar er een kan eten kunnen er ook twee eten.
alleen komen te staan en een hond opvoeden, het in je eentje helemaal alleen klaren, ik ben er aan begonnen en ben wel zo blij dat ik haar gehouden heb, hoewel er vele bij waren, zoals vrienden en familie, weg doen die hond, ja echt. nou mooi niet.

inmiddels kan ik bamse goed onderhouden, waar een wil is is een weg, voor mij was bamse geen moment een obstakel, integendeel, zij heeft mij geholpen om het alleen te klaren.

en een pup weg doen omdat het toch tegen valt ? nee geen begrip voor. ook al komt je hond goed terecht. bamse had zo naar de fokker gekund, niet gedaan.

Voor sommige mensen zijn hun honden hun kinderen.
Ik ken genoeg mensen die willen geen kinderen,maar die willen graag honden.
Hij had beter na moeten denken als je depressief bent schaf je geen pup aan simpel.Je weet wat er allemaal bij komt kijken als je een pup koopt.
En mijn hond gaat voor alles,zelfs als ik er aan onder door ga.My life for him

@ ger:
en wat heeft je hond dan????


Wat is het toch dat mensen koste wat het kost hun dier willen houden alleen voor zichzelf??
niet omdat het t beste voor het dier is..


Ik vind dat de topicschrijver wel wat meer respect verdiend.
Als je emotioneel zo instabiel bent dat je bij t minste geringste in huilen uitbarst (terwijl ze dacht dat het beter ging) en je komt op een forum waar je je ei kwijt wil en misschien wat bevestiging zoekt omdat je een steuntje in de rug nodig hebt..
wie zijn wij dan om deze persoon af te vallen met onze vermeldingen dat wij het wel kunnen???
dit is niet eerlijk natuurlijk.
ten eerste geeft het de TS een flinke dosis onzekerheid, over de situatie en over zichzelf, wat ze op dit moment waarschijnlijk HELEMAAL niet kan gebruiken.
ten tweede weten wij helemaal niet hoe erg de situatie is... hoe kunnen we t dan verglijken met onszelf..

kop op mensen, ze ziet in dat ze een grote inschattingfout heeft gemaakt en ze heeft t probleem heel wijs opgelost..
laten we haar een hart onder de riem steken ipv af te vallen.. tuurlijk kun je je mening geven, maar hou er een beetje rekening mee dat de TS niet lekker in haar vel zit.. dus doe het een beetje subtiel of gewoon niet

pardon, ik bedoel de verglijking met een man, niet met een kind. excuus!