Is dit een gevalletje hate at first sight?

Gisterenavond is wat een gezellige avond moest worden, waarbij we een nieuw stel leerden kennen (allebei collega's van mijn man) en die hun tot hiertoe sociale hond mee hadden danig vergald door de honden. Wat wij zagen als ideale speelkameraadjes, zagen de dames ietwat anders.
Ik had mijn man gevraagd om het bezoek buiten op te wachten en met de honden even op de dijk te wandelen eer Liske -zo noemde de bezoekende hond- naar binnen kwam. Dat plan viel ietwat in duigen omdat ze net voor de deur stonden toen mijn man de deur open deed. En Liske viel Sasha onmiddellijk aan. Het moet allemaal heel snel zijn gebeurd, maar Liske was wel degelijk de agressor en Sasha is niet het type dat zich direct gewonnen geeft. Uiteraard zijn ze onmiddellijk van elkaar gehaald.
Ze zijn dan alsnog even op de dijk gaan wandelen samen. Plan was dan om elke hond aangelijnd te houden, maar dat bleek ondoenbaar. Liske bleef Sasha fixeren, er is een tweede uitval geweest waarbij Sasha de agressor was.
Toen hebben we de honden uit elkaar gehaald, d.w.z. Liske bleef aan de leiband op het terras waar wij zaten en Sasha kreeg afkoelperiode in de bench. 
Nadien als ik binnen aan het koken was heb ik Sasha los gelaten in huis, ze liep wel naar het achterraam, maar was vlot af te leiden en helemaal niet gefixeerd op Liske, Liske daarentegen bleef wel de hele tijd gefixeerd op Sasha. Ik ben er van overtuigd dat als we haar los hadden gelaten ze het raam had aangevlogen.
Wat verder gebabbel leert me dat Liske de laatste maanden niet zo veel beweging heeft gehad, baasjes hebben net samen een eerste huis gekocht en er is wat tijd in geschoten. Verder vertelde haar bazinnetje me dat toen haar vriend eerst bleef slapen Liske uit protest in huis poepte en plaste, dat heeft ze een hele tijd volgehouden. Ook in hun pas gekochte huisje vond Liske het nodig om elke deur te markeren. Blijkbaar is er ook een incident geweest met Liske en een agressieve herder. Die herder was gelukkig gemuilkorfd anders had Liske het wellicht niet overleeft. Liske is een Heidewachtel teefje van zes jaar die bij een vorige eigenaar mishandeld is.
Is er nog hoop om deze honden weer aan elkaar voor te stellen dat het wel goed gaat of is dit een gevalletje hate at first sight?

oei...jammer van de toevallige slechte timing in het begin, wie weet had het anders misschien wel goed gegaan?
 Want het idee was wel goed lijkt me om eerst even samen te wandelen.

Hoe lang is Liske al bij die mensen? Weet je hoe ze haar hebben laten wennen aan haar nieuwe situatie?

Zou het kunnen dat Liske nog helemaal geen vertrouwen heeft in haar mensen en dit teveel was voor haar? Het lijkt me het beste dat Liske eerst wat meer zelfvertrouwen moet krijgen en stabieler worden voordat er opnieuw geprobeerd wordt of het goed gaat?
Allemaal vraagtekens, maar zo achter de computer is ook niet alles even duidelijk te beoordelen omdat je de mensen en de honden niet kent,

Ik hoor net van mijn echtgenoot dat Liske ongeveer een jaar bij het nieuwe bazinnetje is. Ze heeft haar gratis gekregen de man, een jager, moest haar niet meer.
Ze vertelde me gisteren ook dat Liske geen bevelen op volgt, dat het altijd onderhandelen is.
Ik denk dat het bazinnetje wel goede bedoelingen zit, maar ik ben niet overtuigd dat ze zich heeft ingelezen in hondentaal en opvoeding.

hmm ja dat ben ik met je eens, waarschijnlijk de beste bedoelingen, maar het lijkt er op dat ze niet precies weten waar ze mee bezig zijn is ook mijn eerste gedachte als je naar het gedrag van Liske kijkt.

Het is jammer, met het koppel zelf hebben we heel wat interesses gemeen, buitenactiviteiten waar de honden mee kunnen. Als ze overeen hadden gekomen had het ideaal geweest.

Misschien als je de tijd/energie hebt dat je de baasjes van Liske wat tips kan geven (wat te lezen, zich aanmelden op het forum, tips over hondentaal/hondenschool)..zodat zij eerst aan de slag kunnen met Liske voor jullie de honden weer eens samen uitlaten/loslaten?

Soms kan je je plat redeneren, maar het gebeurt ook dat twee honden elkaar echt niet moeten. Het overkwam me zelf op een Jonge Hondendag van de malamute club. Ik was daar aanwezig op een lezing van een gedragstherapeut. Nanu bij mij, en een andere hond bij zijn mens. De twee honden komen in elkaars nabijheid en halen naar elkaar uit (zaten aan de lijn, dus raakten elkaar niet eens, oef). GT stond er net helemaal op te kijken, dus wij vragen: wat was dit nou? Want wij hadden als baasje geen enkele aanleiding opgemerkt. Waarop de GT zei: dit zijn twee teefjes met identiek dezelfde energie, spiegels zeg maar, die moeten elkaar doodgewoon niet. Niet meer, niet minder.
Waarmee ik niet wil zeggen dat dit bij jou zo het geval was, maar waarmee ik gewoon wil antwoorden op je titel: hate at first sight? Ja, dat bestaat.

ja dat kan natuurlijk ook, ik heb het met mijn vorige hond en met Lola ook gezien, sommige honden kan ze gewoon echt niet uitstaan en andersom...

Iets soortgelijk heb ik eens voorgehad met Sasha en een Cocker Spaniel, dat was ook meteen op elkaar- niets gebeurd, beide aangelijnd, honden kenden elkaar niet en konden, gelukkig, net niet bij elkaar. Dat smeet ik toen ook op die gelijke energie.

Conclusie is alleszins dat ik weinig kan doen. De bal ligt een beetje in het kamp van het bazinnetje van Liske. Zij moet gaan werken aan haar band met haar hond, maar ze denkt dat ze het goed doet. Zo lang dat niet is opgelost de honden zeker niet meer aan elkaar voorstellen.

Dat zou ik nog niet meteen hieruit besluiten. Ik zou ergens afspreken waar beide honden nog nooit geweest zijn. Rustig wandelgebied. Genre Ardennen. En tegelijkertijd met de honden vertrekken in dezelfde looprichting. Dus geen gesnuffel op de parking, meteen beginnnen lopen. Hou de honden een eind uit elkaar en blijf stappen. Als dat goed gaat, kan je proberen ze los te laten.
Gaat het meteen van in 't begin fout, dan zal je hier nog weinig aan kunnen verhelpen, maar voor 't zelfde geld lukt deze aanpak wel. Misschien worden ze nooit de beste vriendinnen en zullen er altijd dingen zijn waarmee je rekening moet houden, maar wil niet zeggen dat je samen bepaalde dingen niet kan ondernemen.

Los laten zal voor Liske geen optie zijn, veel te sterk jachtinstinct. Maar iets dergelijk hadden we voor ogen. Dus gewoon op neutraal gebied opnieuw proberen. Onmiddellijk wandelen, geen poespas zodat ze de tijd niet hebben om zich op elkaar te fixeren.

Dat zou ook mijn advies zijn en houdt de afstand in het begin flink groot.

Een andere opties is nog; spreek af op een groooot veld. Leg daar twee stapels neer, in de uiterste hoeken, met verschillende 'troep' waarin je lekkers verstopt (lege dozen, stukken plastic, oud shirt, oude schoen etc) Ga eerst bezig met je hond en de stapel. Als de hond wil gaan fixeren, afleiden, afstand vergroten. Na een poosje wissel je, dat doe je weer heeeel ruime afstand zodat je onder de fixeer/uitval drempel blijft. Dat wisselen (met opnieuw lekkers in de 'zooi' geeft de mogelijkheid aan de honden om elkaars geur op te snuiven. ) houdt deze sessies kort, minuutje of tien. Maar goed, dit vereist wel enige controle en herkenning van beide partijen in wat de hond doet.

Dank voor de adviezen, ik zal jullie op de hoogte houden of het lukt. Zal alleszins nog wel even duren, zij zijn druk met de verhuis en ik moet nog aansterken na de chemo.

Als er 1 constant aan het dreigen en intimideren is, is dan ander die uiteindelijk uitvalt de agressor?

Goede vraag, ik ben benieuwd wat anderen hiervan vinden. Veel kleine hondjes doen dit en de mijne kan hier niet goed tegen. Gelukkig negeert hij steeds meer van dit soort honden en leid ik hem verder af met een brokje of ga ik ertussen staan zodat de mijne niet kan zien dat hij aangestaard wordt.

Hate at first sight ken ik helaas maar al te goed. Er zitten hier een paar honden in de buurt die de mijne maar niks vinden en de mijne vind die en een paar anderen ook maar niks.
Met een hoop geduld kom je gelukkig heel ver en door telkens vanaf een afstandje met elkaar te kletsen gaat het steeds beter. Zo zien ze elkaar, maar kunnen ze niet bij elkaar.
Met sommige honden zal het nooit wat worden, maar daar heeft bijna elke hond problemen mee dus dan zal het wel niet aan de mijne liggen.

Ik had misschien beter geschreven dat de tweede maal het Sasha was die initiatief nam om uit te vallen.
Ik beschouw haar eigenlijk in het geheel niet als agressor in dit verhaal aangezien zij eigenlijk heel kalm was en gemakkelijk af te leiden, het was wel degelijk Liske die Sasha de hele tijd fixeerde. Nu kan ik Sasha niet volledig vrij pleiten, ze heeft altijd de neiging om recht op een andere hond af te lopen, en dat vinden die niet altijd even leuk.