Bange border collie

Hallo,

Wij zijn sinds 3,5 week de trotse baasjes van een border collie, Kappa genaamd. We zijn er eerder toevallig op gebotst, verliefd geworden en twee weken later zijn we hem gaan halen. Ondertussen zijn we drie weken verder en hebben we al heel fijne ervaringen achter de rug. We gaan heel veel wandelen, gooien de tennisbal die hij dan braafjes apporteert, ... Maar voor de rest merken we amper dat we een hond in huis hebben. Hij ligt zo graag op zijn mat (uren!! als wij niet zelf aanmoedigen om te gaan wandelen zou hij er blijven liggen!), eet bitter weinig, kwispelt zeer weinig met de staart ... Het lijkt wel of hij ongelukkig is!
Gisteren was ik met hem bij de dierenarts voor zijn laatste spuit en zij vertelde me dat de vorige eigenaar gelogen had over zijn leeftijd. Toen ik Kappa kocht was hij volgens de eigenaar 16 weken. Dat was onmogelijk volgens de dierenarts omdat hij al zijn tanden reeds gewisseld had. Hij moet toen al ongeveer 24 weken geweest zijn! Daardoor is natuurlijk de belangrijkste fase reeds voorbij : de inprenting! Alle indrukken die hij nu opdoet zijn nieuw! Hij reageert heel bang op voorbijrijdende auto's, de trein, en vooral honden! Ondertussen ben ik al 5 keer naar de hondenschool geweest en dat laatste gaat nu al veel beter. Ook het wandelen op straat begint beter te gaan, hij loopt ondertussen mooi naast mij met losse lijn.
Wat mij het meeste zorgen baart is het feit dat als ik Kappa wil knuffelen (of één van de kinderen) hij zich altijd even wegtrekt, oortjes plat en staart tussen de benen. Het lijkt wel of hij vroeger slaag heeft gekregen en handen nu associëert met slaan. :-( Ik maak me dus een tikkeltje ongerust...

groetjes
Heeft iemand hier ervaring mee?

Hey Sylvie,

Ik heb wel ervaring met het ras, heb zelf een pup van nu acht maanden.
Maar geen ervaring met een bange pup, ik denk dat het belangrijk is om alles lekker rustig aan te doen en langzaam op te bouwen zodat hij het vertrouwen weer terug krijgt. Neem hem zoveel mogelijk overal mee naartoe en laat het op zijn eigen tempo in zich opnemen.
De inprentingfase heeft hij inderdaad al gehad maar ik denk dat als je. Extra veel tijd aan besteed het alnog goed komt, het is tenslotte nog een jonge hond.
Heel veel succes, en geniet van je kleine mannetje!

Hoi,
Geen ervaring met een pup, maar wel met een wat oudere hond die bang was.
Ik denk dat de hond op dit moment nog even moet wennen aan alles. Het ''knuffelen'' wat jullie zien als knuffelen vind de hond erg onprettig. Ik zou dit dus voorlopig niet doen. Je kan hem wel wat stimuleren dat het aaien/knuffelen fijn gevonden kan worden. Door de hond onder zijn kin te kriebelen.
Zorg er voor dat de hond wel voldoende rust krijgt..
Mocht hij bang reageren op voorbijkomend verkeer e.d. niet reageren en ook niks zeggen. Je zal zien als jij het als normaal beschouwd, je hond dat ook gaat doen.

Blijf vooral zelf heel rustig en positief.
Als een hond aangeeft te willen rusten, laat hem dan ook rusten. waarschijnlijk heeft hij deze rust erg nodig om alle nieuwe prikkels te verwerken.
Zoals je zelf aangeeft, heeft hij de socialisatieperiode gemist. Bouw nieuwe prikkels rustig op. Laat hem op z'n gemak het huis verkennen, de tuin, de straat, het bos. Ga met hem op een bankje zitten en kijk gewoon naar al wat langskomt: mensen, dieren, kinderen. Als iemand aanstalten maakt om naar je toe te komen, vraag dan dat de mensen op een afstand blijven. Pas later, als je merkt dat ie op z'n gemak is, laat je toe dat mensen of kinderen kennis komen maken.
Je zegt ook dat de hond tekenen van angst vertoont als je hem wil knuffelen. Draai de zaak dan om, en laat hem naar jou toe komen. Ga op de grond zitten en gooi een klein snoepje een eindje van je vandaan op de grond. Gaat ie dat pakken, prima. Gooi het wat dichterbij, en zo tot vlak bij jou. Elke keer ie dichterbij komt, zeg je z'n naam op een lieve, opgewekte manier. Verstop een snoepje onder je been, of tussen je voeten. laat hem wat zoeken. Als ie het vindt, zeg je 'flink zo!' Laat merken dat je blij bent als ie dichterbij komt, maar overdonder hem niet meteen met lichamelijke aanrakingen. Bouw dit op: devolgende keer ligt het snoepje in je hand. raak hem dan al eens voorzichtig onder zijn kin aan. Niet boven op zijn hoofd, honden vinden dit van nature niet leuk, maar ze leren eraan wennen omdat wij altijd op de kop aaien. Als ie onder de kin toelaat, volgende keer ook z'n borst aaien, zijn hals, en zo verder, tot ie niet meer bang is als je aan z'n hoofd komt. Laat je kinderen hetzelfde doen en leg uit waarom dit contact zo traag moet opgebouwd worden.
Het komt vast allemaal goed!

Ik lees dat er een paar dingen meer aan de hand zijn, maar jij (en ik ook ) hebt de meeste zorgen over het knuffelen.
Knuffelen is fijn.. vinden wij mensen. Wat wij als knuffelen verstaan, armen om de nek en hoofd aan hoofd, is voor veel honden heel beangstigend.
Sterker nog, mijn beiden honden willen niet op deze manier aangeraakt worden en dat gebeurt dan ook niet. Ik zou je kinderen vertellen dit niet meer te doen, met uitleg erbij uiteraard. De hond geeft nu aan dit niet te willen en zijn signalen zouden heftiger kunnen worden. Ben dit voor!

Ik zou heel rustig aan doen met deze hond. Laat hem aan jullie, de aanrakingen en alles wat bij het leven bij jullie hoort, in een langzaam tempo wennen. De hond kent jullie nog niet en moet aan alles wennen. Geef je hem tijd en ruimte, zal dit je uiteindelijk 100% uitbetaald worden. Door het hebben van een trouwe maat die jou helemaal vertrouwt en jullie hem.

Iets mooiers is er niet. Ik wens jullie heel veel geduld, succes en plezier met Kappa

Ik denk dat jou hond goed geholpen zou kunnen worden door andere honden.
Door roedelgedrag kan je hond 'los' komen en de roedel kan jou hond dan leren dat mensen niet eng zijn.

Laat honden jou hond helpen!

Als je hier meer info over wilt kan je me een PB sturen.

Onze asielzoekert heeft/had het zelfde.
Toen hij hier net binnen was en ik de riem van boven de kast wilde pakken dook hij helemaal in elkaar.
(arm dus omhoog, en een riem vasthouden)
We wisten dus gelijk genoeg.
Knuffelen was ook iets wat hij niet kende, of waar hij zich geen raad mee wist.
Constant wegkijken, je blik vermijden, heel zachtjes maar wel snel kwispelen, oren naar achter als je hem wilde aanhalen.
We hebben hem met rust gelaten, en na een half jaartje kwam hij steeds iets meer naar ons toe voor een kroel.
Niks geen dwang, alles vanuit de hond, hij moest er achter komen dat hij bij ons veilig was.
Ook niet opeens aaien als hij naast ons lag, geen onverwachte dingen, gewoon alles relaxt.
We hebben onze hond dus een half jaar met rust gelaten...
En is nu de grootste kroeldoos die er is..

De eerste keer dat ik mijn hond aaide had ik een hap te pakken, terecht, ik was een vreemde voor haar en ze kende me helemaal niet, dus dat was erg dom van mij.

Geef haar wat tijd en wees geduldig, leer dit ook de kinderen, laat haar lekker bijkomen en aai haar gewoon nog even niet, ze vindt het blijkbaar nog eng. Komt goed, ik heb zelf ook de taktiek gebruikt van met rust laten en nu komt ze uit zichzelf een knuffel halen, maar nog altijd aai of knuffel ik haar niet onverwachts maar doe dit met beleid, het gaat erom haar het gevoel te geven dat ze me vertrouwen kan en dat kan alleen door haar die ervaring te geven.

laat hem vooral het tempo zetten qua aanhalen.... komt hij naar jullie toe, kriebel dan rustig onder zijn kin of op z'n borst.... niet van boven komen dus.... altijd van onderen... het is natuurlijk mogelijk dat hij eerder mishandeld is... maar het is ook mogelijk dat hij simpelweg niet gewend is om aangehaald te worden.... en dan is een groot mens die ineens aan hem zit een nieuwe ervaring.... en dus bij voorbaat "eng"...

qua eten, ja, dat is een BC kwaaltje.... moeilijke eters over het algemeen....

Bij Tess is het enige waar ze echt blij van wordt KVV (kant en klaar vers vlees... kijk hier even onder de rubriek verse voeding.... daar staat een zee aan informatie)... ook qua beloningssnoepjes haalt Tess overal haar neus voor op, behalve voor echt gedroogd vlees (gedroogde kipfilet bijvoorbeeld... te koop bij iedere dierenspeciaalzaak, en inmiddels ook bij C1000 en sommige AH's)

BC's leren heel snel, maar de keerzijde is dat afleren soms heel lang kan duren.... geef je hond veel rust....inderdaad.. alles is nieuw en dat vreet energie... en probeer voor nu zoveel mogelijk situaties waarvan je weet dat hij angstig wordt te vermijden.... laat hem eerst lekker zeker worden in zijn nieuwe omgeving...

veel sterkte en geduld toegewenst... en wel heerlijk voor jullie hond dat ie nu zijn gouden mandje heeft gevonden

een hele goede site voor info over BC's... als je Engels een beetje kunt lezen,... is:

http://www.bordercollie.org/basics/living.html

ook is het een goed idee om het boekje "kalmerende signalen" van Turid Rugaas in huis te halen....

als je een profiel aanmaakt kan ik je heel veel vertellen over een bange border pup. en hoe ik het aangepakt heb.
Ik kreeg mijn pup met 13 weken. Toen was hij ook ontzettend bang.


stuur me maar een prive bericht mocht je daar intresse in hebben.

Kunnen jullie ons ook tips geven , we hebben sinds kort een bc teefje bijna een jaar oud. Ze kende helemaal niets toen we haar kregen, de vorige eigenaar kon haar om medische redenen niet meer hebben, maar onze bc is ook wel soms angstig.

Kunnen jullie ons ook tips geven , we hebben sinds kort een bc teefje bijna een jaar oud. Ze kende helemaal niets toen we haar kregen, de vorige eigenaar kon haar om medische redenen niet meer hebben, maar onze bc is ook wel soms angstig.

Grudie maak even zelf een topic aan dit is al een heel oud topic van iemand anders.