ik kan niet zonder onze Luna.

dit is een leuk en minder leuk verhaal....weet dus niet of het hier moet staan of andere topic...twijfel nog...dus zet even hier neer...

zo als sommigen van jullie weten heb ik veel problemen met mijn lichaam...spieren gewrichten enzo...foutjes gemaakt met diagnose in NL en behandeling...enzo...
lang verhaal dus, om het even kort te houden.
mijn man zei laast een keer, dat als ik wel die enne ziekte zou hebben of andere enstige ziekte luna weg moest...ik was er kapot van.....vorige week vol in de spaning omdat de zo als nu lijkt (enstige mate ook nog volgens andere arts) dat ik spierziekte heb Fibromyalgie....
en waarschijnlijk nog aantal dingen er bij.
ik was zo verdrietig en kapot, mijn man had door er iets scheelde en vroeg er na...ik heb hem huilen...schreeuwen gezegt dat Luna dus nooit weg gaat,als de testen uitwijzen dat ik het wel heb of andere ziekte... mijn man schrok van mijn reaktie en zei dat ze ook nooit weg ging en vroeg zich af hoe ik er bij kwam!!!! ik vertelde hem dat hij dat laast zei...hij bedoelde dat niet zo....hij had erg moeilijk en vind vreselijk voor mij dat ik zo veel pijn heb en moeilijk kan bewegen...maar luna zal hij nooit van mn afnemen zei hij.luna hoort bij ons en zonder haar zijn we niet compleet! hij kon zich niet eens herinneren dat hij gezegd had....onze luna blijft gewoon lekker bij ons...dat is leuke van hele verhaal,want ze is eindelijk thuis na kloten leven wat ze gehad heeft voor ze bij ons kwam wonen....zo als zij bij ons hoort, zo horen wij allemaal bij haar....zonder elkaar voelen wij ons niet compleet! samen zijn we 1 gezin.....mickey de kat ook bij inbegrepen en binnen kort de schilpadje voor zoonlief ook, heeft papa hem beloofd.....


liefs louise

Ik begrijp (helaas) volkomen hoe jij je nu voelt...
Afgelopen oktober kreeg ik te horen dat ik fibro heb. Helaas net een aantal weken nadat ik Quinto had geadopteerd. Ik heb na ruim 5maanden besloten dat het voor zowel hem als voor mij beter zou zijn om hem te herplaatsen.

Ik hoop dat jij de kracht kan vinden om voor Luna te blijven verzorgen en haar alle uitdaging en beweging kan geven die zij nodig heeft.

Veel sterkte

oh.. wat erg!
heel veel sterkte meid..

groetjes

ik moet wel zeggen dat luna geen normale husky is...zij is na half uur al wandelen al moe....door haar verleden heeft zij nooit zo als een husky hoort te zijn kunnen ontwikkelen...we hebben haar ook wel geleerd het 1 en andere,want ze was niet op gevoed en druk...nu is ze juist heel kalm en rustig en voelt ze ons heel goed.......ze is fantastisch....

lieve louise. fibromyalgie is niet het einde van de wereld en dat zeg ik juist omdat ik het al 9 jaar heb. en me en nog veel mee dingen. het is soms zwaar en valt niet mee. maar waarom zou jij je hond weg moeten doen. er zijn overal oplossingen voor. als ik mijn honden weg moest doen door mijn ziekte. dat geef mij maar een spuitje hoor. ik kan nooit leven zonder mijn honden. er zijn mensen met die ziekte die ook echt gaan leven naar de ziekte en niks meer willen en kunnen. dat is inmijn ogen aandacht trekken en niks meer en minder. ik weet waar ik over praat ik heb het ook. er zijn betere dagen en vele mindere heb ik ook. maar laat je niet klein krijgen dor fibromyalgie, zoals ik al zei is het niet het einde van de wereld. jij heb in de hand hoe jij je voelt . en laat je niet leiden door alleen de naam. ik zeg altijd kop op er zijn ergere dingen in de wereld. lukt het vandaag niet probeer het morgen opnieuw gr myriam

nd myriam.....

alleen heb ik geestelijk even heel zwaar omdat ze in nederland fouten hebben gemaakt met diagnose...als ze alle onderzoeken hadden gedaan...wat z enooit gedaan hadden,dan hadden ze geweten wat er mij scheelde en had ik juiste behandeling gekregen...2 jaar geleden begon ik na 15 jaar ongeveer eindelijk te acepteren dat ik enstige vorm van bekkeninsatbileitd had...nu blijkt uit onderzoeken van ziekenhuis...fotos scans dat ik nooit bekkeninstabilietd heb gehad....daar ben ik nu dus goed kapot van...mn hele leven moet weer omgedraait gaan worden....omdat ik eindelijk na jaren acpeteerde dat ik bekkeninstabileid had en mn toekoms niet leuk uit zag en nu blijkt allemaal anders te zijn....artsen zeiden dat niet zo erg had hoeven komen met mij als ze in nederland hun best hadden gedaan.....dat is zo moeilijk nu voor mij....luna is ons lekker lief ding...en blijft bij ons...we hebben al die jaren altijd opgelost om luna uit te laten enzo...en zo gaan we zeker ook door! race dan wel weer met rolstoel rond krukken kan ik niet meer gebruiken omdat mn armen en schouder het ook al zitten... hoe ga jij er nu mee om en mandy?

Louise

begrijp wat je bedoel. Ik heb helaas ook plus nog 2 zieketes erbij. Toen kregen we jacky onze jack russel die veel heel veel beweging nodig heeft maar ondanks de pijn vindt ik het heerlijk om met hem te lopen dan vergeet ik alles.

En toen kregen we daisy erbij je weet hoeveel problemen we met haar hebben gehad en nog.
Maar iedere keer als me wat lukt te doen zie ik het als een overwinnning.
zoals Myriam al zegt lukt het vandaag niet dan komt het morgen wel.

Mooi dat jullie Luna bij jullie houden.
Ik wens jullie het allerbeste toe.

Ow dat is wel heel erg.
is wel fijn voor je dat je Luna mag houden.

sterkte ermee

Ik wens jou heel veel sterkte toe Louise !! Maar het is ook hartverwarmend te lezen hoe jij over Luna schrijft, zoveel ellende krijg je over je en zij is duidelijk je beste maatje. Veel mensen zouden in jouw geval de hond in de steek laten, geweldig dat zij er zo bij hoort.

En ik hoop en duim dat men jou kan helpen om het allemaal wat makkelijker en draaglijker te maken. Maar Luna zal vast en zeker een steun zijn voor jou ! En een hond is snel gelukkig, zeker als zij een baasje heeft als Luna die zo van haar houdt als jij dat doet !

Veel en veel sterkte Louise !

Liefs,
Marie-Rose

ja ind, luna blijft bij ons...ik had me man ook gezegd toen ik zo overstuur was,dat als luna weg moet ik met haar meega....was niet mijn man zn bedoeling om luna weg te moeten doen....dat wilde hij zelfs niet eens...hij zei het omdat hij erg emotioneel was,omdat hij zo bang is mij kwijt te raken....mijn moeder heeft de ongeneselijke ziekte ALS...en hij is zo bang ik dat ook heb....ik heb hem al gerustgesteld en de arts ook dat ik dat niet heb, dan was ik er al lang niet meer geweest...
hij is dus heel blij nu....hij kan trouwens niet eens zonder zijn luna....

Ik ben zelf chronisch ziek en dat is voor mij juist een reden om een hond te nemen. Probeer het houden van een hond niet te zien als iets dat moeilijk is voor jou, maar probeer het om te buigen in iets dat jou kan helpen je gezondheid te bevorderen. Met een hond moet je wel in beweging blijven en dat kan heel goed uitpakken voor jullie allebei.

ind eline...zo heeft luna me al vaak geholpen...2 jaar geleden zat ik weer in de rolstoel....luna naast mij en na een poos kon ik weer beetje bij beetje lopen...luna trekt me dan mee. ze trekt niet zo als ze bij andere doet hahaha...ze helpt me mee te lopen en trekt me begeleiden mee....lief....ze is super....heeft ze altijd al gedaan bij mij...bij bij is ze heel kalm en hulpzaam....anderen mensen neemt ze graag in de zeik als ze er zin in heeft en is ze lekker eigenwijs....hahaha

mannen, he
Ja, ik weet hoe ongelukkig en verloren je je moet hebben gevoeld toen je man dit zei over Luna. Hier heb ik ook zo een flapuit zitten Zit je daarna in zak en as en manlief herinnert zich niet eens zijn ongepaste uitlating.
Ik ben nu 3 jaar thuis met CVS. Ook hier het eerste jaar regelmatig een "hint" gekregen hoe het verder met de honden moest. Terwijl zij mij net de kracht gaven om door te gaan.
Iedereen zag onze honden als overbodig en extra werk voor mij, terwijl mijn honden mijn vlucht waren om er net voor te blijven gaan.
Gelukkig hebben ze me nooit voor de keuze gezet en heb ik nu terug toekomstplannen met mijn gezin EN mijn hondjes .

Ik hoop dat je nog vele jaren mag genieten van Luna!
Liefs, Arlette

Hoi, Ik denk dat er een goede modus te vinden is voor voor jouw Luna..
Misschien moet je er eens met iemand over praten hoie andere mensen met een handicap dt oplossen...??

Ik heb naast Fibro. in optimaforma, nog andere ingrijpende beperkingen die mijn leven beheersen en beperken...

Sterre is een actieve hond en ik ben er van overtuigd dat zij héél happy is met wat ik kan ondernemen met haar samen...

Als je er privé over wilt schrijven dan ben ik ten alle tijden bereidt met je van gedachte te wisselen om te zien of we tot een soort van inzicht komt of het wel reeël is hoe je met Luna samen leeft..

Koppie op hoor...

Als ik het zo lees komt het helemaal goed met jullie Louise.

komt helemaal goed, zo als we altijd hebben gedaan gaan we door, als lopen en of bewegen niet gaat...laat manlief dr uit of race ik mee in rolstoel. luna trok me destijds ook mee en ik geef niet op he...zolang ik beweeg en wandelen...zal ik rond huppelen op deze aardbol...en ik zal en moet acepteren dat ik niets meer kan doen wat ik vroeger deed.kunstschaatsen,dansen enzo....sommigen dachten dat ik ook wedstrijden deed....en die talent ben ik kwijt...dat vind ik nog wel moeilijk....en heb jaren hierom ook niet naar de progamas kunnen kijken met kunstsschaatsen....nu wel weer...het is niet anders...en geniet er nu wel van om er naar te kijken en mn zoontje is een schaatswonder.....heeft ie van zn moeder whahahaha...

Accepteren dat sommige dingen niet (of nooit) meer gaan is moeilijk. Bij vlagen moeilijker dan anders. Maar mijn ervaring is dat je er ontzettend veel van kan leren en ik beschouw mezelf (juist doordat ik dingen kan accepteren en tevreden ben met de dingen die ik wel heb) als een gelukkig en rijk mens. Laat het allemaal maar over je heen komen en geef niet op als iets niet de eerste keer lukt. Soms lukt het op een ander moment wel!

Ik hoop van harte dat jullie Luna nooit weg hoeven te doen.

Zoals je kan lezen zijn er meer mensen die een ziekte beperking hebben en toch hun hond(en) kunnen opvoeden.

Ook ik heb een chronische beperking en ben blij dat ik mijn Boomer heb.
Natuurlijk heb ik ook momenten dat het moeilijk gaat en ik Boomer zelf niet kan uitlaten.
Maar mijn Boomer weg doen omdat ik het niet meer kan nee nooit.

Wens je heel veel succes en sterkte toe voor nu en in de toekomst.

Koppie op hoor, het leven houdt niet op bij de diagnose fibro

Misschien is het juist wel heel goed dat je haar hebt om voor te zorgen. Ze geeft je immers afleiding, liefde en houdt je (zo goed en zo kwaad als het gaat) in beweging en dat laatste is ook belangrijk hoor.

ind missy...luna is ons alles.... en we zijn zo dankbaar voor zo geweldige hond als onze luna...geen haar op mn hoofd die er ook maar aan denkt dat ze weg gaat. ziek of niet ziek....gelukkig denkt mn man er net zo over...hij zei zelfs dat als luna ooit een dure operatie moet( had over dr heupen,heeft ze niets mee hoor...maar grote honden staan er om bekend dat ze het kunnen krijgen) dan zal hij er alles aan doen dat zij die operatie zal krijgen en dat ze weer gezond gaat worden...andere mensen zouden hun hond in laten slapen...zegt genoeg over mn man en zn relatie met luna,zelf hij kan niet eens zonder haar! ze is zijn alles....

Ik weet inderdaad ook wat het is... zelf ook 2 chronische ziektes.. waarvan 1 ernstig actief al een lange tijd... Ook hier zeggen ze thuis.. als je gaat samenwonen kan je een hond wel vergeten... ik luister er niet naar... zonder hond in mijn leven ga ik kapot.. ik kan niet zonder...

pluspunt is inderdaad dat je met de hond je beweging blijft houden wat alleen maar goed uitpakt met jouw ziekte..

En meis, Acceptatie van een ziekte en niet alles meer kunnen doen zoals je hiervoor deed, is heel erg moeilijk... blijft moeilijk bij mijn weten... ik kan ook niet zoveel meer.. Maar net als wat Myriam zegt, gaat het vandaag niet, ja dan morgen... en wat iemand anders er van vindt is zijn/haar probleem.. (dat heb ik wel geleerd door de jaren heen )

Lieve Louise
Ik heb met een brok in mijn keel je verhaal gelezen.
Luna zal echt nooit bij je wegaan ze is je alles en dat zal zo blijven.Ik hoop dat je nog heel lang van haar mag genieten.
Kop op hoor.
Groetjes Corrie.

wat leuk!

Ik heb ook een spier en gewrichts aandoening. Elke dag pijn. Maar als ik dan met de honden bezig ben leef ik lekker op vind ik erg fijn, ookal doet t zeer.

het valt zeer zeker niet mee als je al heel veel jaren sukkelt. maar soms moet en mens meer op eigen gevoel afgaan en niet op die dokters. want voor je het weer verpesten ze je heel je leven. maar alles komt goed. kop op hoor en als je een keer wilt babbelen mag je mij ook prive mailen geen probleem. gr myriam

meis, het is toch niet nodig dat Luna weg gaat ? zelfs als je in een rolstoel zou zitten, is dat nog niet nodig. je kan Luna veel leren, en zo ver is het toch nog helemaal niet ?

Luna is al op een leeftijd dat er netjes gewandeld kan worden toch ?

en je hebt vast vriendinnen, gaan ze mooi met je mee toch.

meis we hebben allemaal wel wat, juist honden maakt het leven veel gemakkelijker, en je man ? die bedoelde het helemaal toch niet zo.

en ik begrijp best dat je even van streek bent, maar niet nodig hoor. en maar goed ook dat je je even geuit hebt, dan weet je man ook wat er aan de hand is met jou, en je ziet, luna blijft mooi bij jullie.

Waar een wil is ,is een weg. Wellicht dat je in de toekomst extra hulp nodig gaat hebben met Luna, maar daar zijn echt oplossingen voor.

Ik ben 100% afgekeurd omdat ik een bindweefselaandoening heb, maar met hulp van 3 klusjes mannen, een pgb voor huishoudelijke hulp, een pgb voor persoonlijke verzorging, mijn dochter en diverse vrijwilligers en regelmatig maatschappelijke stagelopers, draai ik al 16 jaar een opvang voor exoten en gehandicapte dieren. We hebben er nu 94, waaronder 8 honden en 16 katten.Als mij dit lukt zal het jou vast lukken Luna te houden, denk je ook niet!

Sterkte met het acceptatie- en verwerkingsproces!

Luna kan heel goed naast de rolstoel wandelen, als of ze nog nooit iets anders heeft gedaan....zelfs de rolstoel trekken vind ze leuk....

ook ik herken jouw verhaal heel goed ik heb een bindweefselaandoening en heb toch 2 honden .

en weetje ik heb gemerkt als het slecht met mij gaat en ik niet instaat ben om te gaan wandelen mijn honden er niet eens om vragen eigenlijk willen ze dan nog niet eens mee ze nemen dan genoegen met even plassen en poepen in de tuin en binen wat spelletjes doen.

zo zie je maar een hond kan zich heel goed aanpassen .

inmiddels heb ik gelukkig eenscootmobiel aangeschaft waardoor ik eigenlijk altijd wel met de honden kan gaan wandelen.

heel veel sterkte