Kan niet wennen aan pup 
Overigens, royal canin, meningen zijn er over verdeeld, maar goed voer als je hond het er goed op doet. Echter, ik ruik meteen in huis als een hond op royal canin gevoerd wordt. Dat ruik ik aan de hond en in huis., voor nu zou ik het even zo laten. Even onder de dpuche met een goede hondenshampoo wil goed helpen tegen de hondenlucht, wel de shampoo heel goed uitspoelen, uitspoelen is meer werk dan inzepen. En pas de hond naar buiten als hij goed opgedroogd is. "
Heb je misschien nog een ander merk wat ik nog eens zou kunnen proberen?
royal canim wordt ook door de dierenarts geadviseerd daarom die gedaan
royal canim wordt ook door de dierenarts geadviseerd daarom die gedaan "
Houd het even zo. Ander voer kopen is vaak een hele zoektocht, je kan vragen bij de dierenwinkel. Maar als je pup het hier goed op doet, even zo houden. Hij gast zo wisselen, is vaak ook een kleine aanslag, ga je dan in voeding veranderen kan dat behoorlijk op de darmen werken. Komt de hondenlucht van het voer, dan is dat niet een twee drie weg. Het moet dan uit het lijf. Gaat je hond toch terug naar de fokker, moet hij daar weer op de royal canin terug denk ik. Weer een verandering, niet goed voor de pup.
Royal canin is een voeding waar heel veel omderzoek en testen in zitten, het bestaat uit niet veel vlees.maar dat is een hele andere discussie. Zoek maar eens op het forum naar, wat is een goede brok, dan worden de adviezen om je oren gemept, en dan weet je het helemaal niet meer. 
Octavia 
3 doggies
Ik lees niet heel veel schokkends eigenlijk. Ik heb dit ook gevoeld en ik ben op en top hondenliefhebber. Ik kan mijn honden ondertussen allang al niet meer wegdenken, maar bij de jongste vraag ik mezelf soms nog steeds af waarom ik dit ook alweer wilde. Het zou me niks verbazen als dit een tijdelijk gevoel is en je er over een aantal maanden anders naar kijkt. Sommige mensen hebben inderdaad echt tijd nodig, zolang je de pup gewoon alles geeft wat ze nodig heeft en aandacht en steun biedt, denk ik niet dat ze er veel last van zal hebben. Ik denk dat het in jouw geval niet helpt dat de pup er eigenlijk alleen voor je dochter is gekomen, dat is nooit een heel handige reden om dieren aan te schaffen, maar ik snap wel waarom jullie ervoor gekozen hebben. Hopelijk zal het allemaal ook wel wat groeien als de pup en je dochter naar elkaar toe groeien en je ziet hoeveel ze aan een hondje heeft, buddyhond of geen buddyhond, als je dochter van honden houdt zal dat vermoedelijk toch wel gebeuren.
Ik schrijf de namen van mijn honden trouwens ook liever niet op openbare plekken waar iedereen zomaar kan meelezen, dat heeft weinig te maken met wat ik van ze vind. Als dat een graadmeter moet zijn.
Ik schrijf de namen van mijn honden trouwens ook liever niet op openbare plekken waar iedereen zomaar kan meelezen, dat heeft weinig te maken met wat ik van ze vind. Als dat een graadmeter moet zijn. "
Echt ontzettend veel dank voor deze reactie. Dit doet mij echt heel erg goed
en dat ik haar naam niet noem heeft idd ook te maken met het feit dat het los staat van wat ik wel of niet voor haar voel.
Heidi, Bobby & Noortje 3 doggies
Gevoelens kun je nu eenmaal niet dwingen. Soms zijn ze er gewoon, soms hebben ze tijd nodig om te groeien en soms heb je niet eens in de gaten dat ze er al zijn.
Ik kan je alleen vertellen over mijn eigen ervaring, weliswaar een heel andere situatie, maar ook een hondje dat in mijn leven kwam en waar ik het gevoel had dat ik er van 'moest' houden en daarin tekort schoot.
Dat was Kimmi, het hondje van mijn moeder. Na mijn moeders overlijden kwam ze bij mij, acht jaar oud, een rustig, vriendelijk beestje. Natuurlijk zorgde ik goed voor haar, gingen we er lekker op uit, had ik een mooi plekje bij de tv voor haar gemaakt, waar ze zo graag naar keek. Maar mijn moeder was zo ontzettend gek op dat beestje geweest, had er zo'n band mee gehad en dat voelde ik helemaal niet met dit hondje. Wel met mijn eigen hond. Ik heb me daar ook best schuldig over gevoeld.
Tot ik een paar dagen weg was geweest en de honden bij een oppas had. Toen ik haar weer ophaalde, was Kimmi zo blij om me te zien. Weliswaar op haar eigen, rustige maniertje, maar ik was helemaal ontroerd. En ontdekte dat ik ongemerkt echt wel aan haar gehecht was geraakt. En ik heb het er uiteindelijk ook moeilijk mee gehad, toen ik haar jaren later moest laten inslapen.
Kortom, geef je gevoelens gewoon de tijd. Hoe meer je je druk maakt, hoe meer je jezelf in de weg zit. En blijf lekker doorgaan met het van je afschrijven van die puppyperikelen, dan ben je het maar kwijt. Het wil ook wel eens helpen een dagboekje bij te houden waar je alles in opschrijft. En dan een paar weken later eens teruglezen en zien wat er allemaal verbeterd is. Pups zijn lief en schattig, maar die piranha periode kan echt wel lastig zijn.
Ik kan je alleen vertellen over mijn eigen ervaring, weliswaar een heel andere situatie, maar ook een hondje dat in mijn leven kwam en waar ik het gevoel had dat ik er van 'moest' houden en daarin tekort schoot.
Dat was Kimmi, het hondje van mijn moeder. Na mijn moeders overlijden kwam ze bij mij, acht jaar oud, een rustig, vriendelijk beestje. Natuurlijk zorgde ik goed voor haar, gingen we er lekker op uit, had ik een mooi plekje bij de tv voor haar gemaakt, waar ze zo graag naar keek. Maar mijn moeder was zo ontzettend gek op dat beestje geweest, had er zo'n band mee gehad en dat voelde ik helemaal niet met dit hondje. Wel met mijn eigen hond. Ik heb me daar ook best schuldig over gevoeld.
Tot ik een paar dagen weg was geweest en de honden bij een oppas had. Toen ik haar weer ophaalde, was Kimmi zo blij om me te zien. Weliswaar op haar eigen, rustige maniertje, maar ik was helemaal ontroerd. En ontdekte dat ik ongemerkt echt wel aan haar gehecht was geraakt. En ik heb het er uiteindelijk ook moeilijk mee gehad, toen ik haar jaren later moest laten inslapen.
Kortom, geef je gevoelens gewoon de tijd. Hoe meer je je druk maakt, hoe meer je jezelf in de weg zit. En blijf lekker doorgaan met het van je afschrijven van die puppyperikelen, dan ben je het maar kwijt. Het wil ook wel eens helpen een dagboekje bij te houden waar je alles in opschrijft. En dan een paar weken later eens teruglezen en zien wat er allemaal verbeterd is. Pups zijn lief en schattig, maar die piranha periode kan echt wel lastig zijn. "
Ook fijn deze reactie.
dat veroordelende heb ik niks aan. Voel mij al slecht genoeg . Dit is natuurlijk niet iets wat we op deze manier gewild hebben.
ik ga er ook vanuit dat het gaat groeien.
daar straks had ze ineens 5 plasjes binnen gedaan ( al lopend) zijn denk ik stress plasjes vanwege het vuurwerk want ze geeft het nu op zich wel goed aan maar dan baal ik wel weer even maar aan de andere kant kan ik het ook wel weer relativeren ( het is een baby , vuurwerk enz )
ik doe echt mijn best maar moet het wel een beetje loslaten anders wordt het echt een heel groot beladen iets
ik ben op dit moment bijna volledig thuis omdat onze dochter zwaar autisme heeft. Dus zie alles van de pup . Dochter heeft echt uitingen gedaan dat ze het leven niet ziet zitten. Op advies van vele instanties en haar kinderpsycholoog die haar al 7 jaar kent een hondje aangeschaft omdat iedereen er echt van overtuigd is dat het haar helpt.
mijn man is Turks echt gek op dieren maar een hond in huis is eigenlijk een brug te ver. Omwille van zijn dochter heeft hij dit toegestaan maar vind het wel moeilijk. Man werkt veel dus zorg van dochter en nu pup komt op mij terecht . Nu begrijpen jullie misschien waarom het voor mij vaak teveel is. "
Ik bedoel het absoluut niet vervelend, maar de hond is óók een levend wezen met gevoelens en behoeftes .
Ik lees vooral dat je de hond hebt genomen als hulphond? Wat eerder ook benoemt werd het is een baby… een baby geef je in mijn ogen ook geen taken. Wellicht had je eerder contact kunnen opnemen met een stichting die hulp honden kan opleiden ? Nu verwacht je zoveel van een pup, dat kan niet
en dat jij de zorg voor je dochter en hond had wist je ook… snap dat het zwaar is, en je moet je gevoelens niet dwingen, wellicht denk je er over een tijd er anders over, maar dit is sneu..
ik bedoel er niets verkeerd mee maar misschien kan je eens contact opnemen met een stichting die je begeleiding kan bieden ?
Ik wil overigens helemaal niet beweren dat je een slecht mens bent hoor. Maar je kunt niet verwachten dat op een hondenforum je geen reacties gaat krijgen als de pup als een stinkende ongewenste op aanraden van anderen in huis genomen hond omschreven wordt.
Ik vind het zielig als honden als last beschreven worden, ze kiezen niet voor jou, de beslissing om bij jou te komen wonen, kun je niet afschuiven op een dier.
Inzien dat de verantwoordelijkheid ervoor niets voor jou is, is overigens niet erg, wat niet werkt, werkt niet. Daar is niets mis mee en beter om te proberen en te falen dan om helemaal niet te proberen.
Tuurlijk is je kind alles en ga je er voor door het vuur, niet meer dan normaal. Maar voor mij als hondenliefhebber vind ik het gewoon zielig om te lezen dat een pup niet meer dan één ding is om een doel te bereiken en er vooral negatief over gedaan wordt. Ik hoop uiteraard dat dit verbeterd, je hoeft ook helemaal niets met mijn reactie(s) te doen, maar verwachten dat je enkel maar zal lezen wat jij wil lezen, is op een openbaar forum voor hondenliefhebbers natuurlijk ook niet realistisch. Maar nogmaals, dit zegt helemaal niets over jou als persoon!
ientje 3 doggies
Ik heb dit soort dingen niet gelezen en vind het heel erg naar dat je het zo omschrijft. Zo komen de praatjes in de wereld. Als ik alleen jouw reactie zou lezen zou ik denken dat deze hond amper bekeken wordt, verwaarloosd wordt.. Bah,
. Ts is eerlijk geweest in haar bedoelingen, heeft erg gezocht naar een hond die geschikt zou zijn.. De pup wordt geknuffeld, de pup wordt goed behandeld enzv. Lees de andere topics van ts!
Ts geeft aan dat ze moeite heeft met een pup, dat het houden van er (nog) niet is. Vraagt advies ook over de hondenlucht. Dat is het. Hoeveel ,topics zijn hier niet over?
. Ts is eerlijk geweest in haar bedoelingen, heeft erg gezocht naar een hond die geschikt zou zijn.. De pup wordt geknuffeld, de pup wordt goed behandeld enzv. Lees de andere topics van ts!
Ts geeft aan dat ze moeite heeft met een pup, dat het houden van er (nog) niet is. Vraagt advies ook over de hondenlucht. Dat is het. Hoeveel ,topics zijn hier niet over?
"
Dankjewel wel ientje. Jij omschrijft het precies zoals ik het bedoel !!
de allerbeste wensen voor 2023
Ik vind het zielig als honden als last beschreven worden, ze kiezen niet voor jou, de beslissing om bij jou te komen wonen, kun je niet afschuiven op een dier.
Inzien dat de verantwoordelijkheid ervoor niets voor jou is, is overigens niet erg, wat niet werkt, werkt niet. Daar is niets mis mee en beter om te proberen en te falen dan om helemaal niet te proberen.
Tuurlijk is je kind alles en ga je er voor door het vuur, niet meer dan normaal. Maar voor mij als hondenliefhebber vind ik het gewoon zielig om te lezen dat een pup niet meer dan één ding is om een doel te bereiken en er vooral negatief over gedaan wordt. Ik hoop uiteraard dat dit verbeterd, je hoeft ook helemaal niets met mijn reactie(s) te doen, maar verwachten dat je enkel maar zal lezen wat jij wil lezen, is op een openbaar forum voor hondenliefhebbers natuurlijk ook niet realistisch. Maar nogmaals, dit zegt helemaal niets over jou als persoon! "
Tuurlijk is deze pup daarvoor aangeschaft . Dat is toch niet anders met iedere hond die een hulphond wordt. Als je het zo zwart wit ziet… die worden in een gastgezin geplaatst. Na een tijdje worden ze uit dat gezin getrokken om vervolgens aan de slag te gaan bij een volslagen onbekende.
dan is wat wij doen denk ik voor een hond stabieler en liefdevoller.
maar je mag echt zeggen en denken wat jij ervan vind . Het klopt ook dat ik het anders niet weg moet zetten.
dan is wat wij doen denk ik voor een hond stabieler en liefdevoller.
maar je mag echt zeggen en denken wat jij ervan vind . Het klopt ook dat ik het anders niet weg moet zetten.
"
Ik ben het niet helemaal met je eens. Pups die door stichtingen als hulphond worden opgeleid, worden geplaatst bij gastgezinnen die heel bewust gekozen hebben voor het opvoeden van een pup, en niks anders. Deze gastgezinnen hebben totaal geen verwachtingen van de pup, en ontvangen bovendien intensieve begeleiding van de stichting. Daarnaast worden dit soort puppy's zeer zorgvuldig geselecteerd. Vaak zijn de dieren afkomstig van nestjes die speciaal voor dit doel gefokt werden, uit een combinatie van ouderdieren die alle juiste eigenschappen bezitten, combinaties geselecteerd door mensen met veel verstand van honden(gedrag). Dit alles om de kans van slagen zo groot mogelijk te maken. En als een hond toch niet geschikt blijkt is dat jammer maar gewoon 'ingecalceerd', bovendien is er vaak een wachtlijst aan mensen beschikbaar die zo'n 'washed out' hond dan graag als huishond adopteren.
Eerlijk gezegd, als ik een verantwoordelijke fokker was en mensen kwamen bij mij met een verhaal van: "ja we zoeken een pup om op te leiden tot hulphond voor onze dochter, mijn man ziet een hond in huis eigenlijk niet zitten en ik zelf heb geen ervaring met pups, en ohja: we hebben geen begeleiding van een ervaren stichting" dan zou ik deze mensen vriendelijk verzoeken om wat beter over de kwestie na te denken.
Eerlijk gezegd, als ik een verantwoordelijke fokker was en mensen kwamen bij mij met een verhaal van: "ja we zoeken een pup om op te leiden tot hulphond voor onze dochter, mijn man ziet een hond in huis eigenlijk niet zitten en ik zelf heb geen ervaring met pups, en ohja: we hebben geen begeleiding van een ervaren stichting" dan zou ik deze mensen vriendelijk verzoeken om wat beter over de kwestie na te denken. "
Liefdevolle en stabiele omgeving, waarover TS spreekt, is juist wat deze pup volledig ontbreekt op dit moment.
Klara
3 doggies
dan is wat wij doen denk ik voor een hond stabieler en liefdevoller.
maar je mag echt zeggen en denken wat jij ervan vind . Het klopt ook dat ik het anders niet weg moet zetten.
"
Het hangt er denk ik vanaf wat je verwachtingen zijn. Wil je honderd procent slagingskans en moet het een echt stabiele hulphond zijn dan zou ik altijd voor een stichting gaan. Omdat ik weet wat ze de eerste jaren in zo’n hond investeren en het een leven lang begeleiden, Zoek je gewoon een fijn maatje voor je kind dan kan jouw traject ook prima. Maar een buddyhond is geen hulphond. Het is vaak gewoon een vrolijk maatje die liefde en structuur brengt. En dat kan ook wonderen doen voor een kind. Het etiketje hulphond kan je nog niet op een pup plakken. Dat doen stichtingen ook niet. Die kijken het eerste jaar of de potentie er in zit. Want ondanks zorgvuldig geselecteerde ouders en alle gezondheidstesten moet het altijd maar blijken of het hondje het fysiek en mentaal aan kan. Dus geef je hondje vooral de ruimte om lekker op te groeien en een mooie band te krijgen met je dochter. En laat los wat het allemaal moet gaan kunnen. Dan wordt het hele traject denk ik rustiger voor jullie en kan het hondje gewoon uitgroeien tot een fijn maatje zonder hoge verwachtingen. En ook fijne maatjes kunnen veel brengen.
Klara 3 doggies
Ik krijg je niet gequote maar maar even zo:
Liefdevolle en stabiele omgeving, waarover TS spreekt, is juist wat deze pup volledig ontbreekt op dit moment.
ik neem aan dat je deze mensen goed kent en er regelmatig thuis komt om ze te observeren? Of trek je deze conclusie door het lezen van een paar regels op een forum waarin iemand zich kwetsbaar opstelt en een hulpvraag stelt? Want dan vind ik het een bijzondere conclusie. Ik vind het juist een waardevol topic omdat ik dit in mijn omgeving ook zie. Mensen die worstelen en hulpverleners die dan met een hond als oplossing komen. En ik kan me er wel in inleven dat je die reddingslijn dan grijpt voor je kind, maar dat de werkelijkheid dan wat weerbarstig kan zijn.
Liefdevolle en stabiele omgeving, waarover TS spreekt, is juist wat deze pup volledig ontbreekt op dit moment.
ik neem aan dat je deze mensen goed kent en er regelmatig thuis komt om ze te observeren? Of trek je deze conclusie door het lezen van een paar regels op een forum waarin iemand zich kwetsbaar opstelt en een hulpvraag stelt? Want dan vind ik het een bijzondere conclusie. Ik vind het juist een waardevol topic omdat ik dit in mijn omgeving ook zie. Mensen die worstelen en hulpverleners die dan met een hond als oplossing komen. En ik kan me er wel in inleven dat je die reddingslijn dan grijpt voor je kind, maar dat de werkelijkheid dan wat weerbarstig kan zijn. "
Dank je wel klara!
deze Mw of DHr kent mij en ons gezin niet. Laat ik graag zo!
pupje krijgt echt wel liefde! En er is een stichting die ons hierin begeleid!
dit start vanaf volgende week. Zodat onze pup even de tijd kreeg om te wennen aan haar nieuwe huis. Pupje is gewend en vertrouwd.
ik laat het hierbij! En zal niet meer reageren.
ik stel mij kwetsbaar op en vraag advies , ik snap dat mensen kritiek kunnen leveren en sta hier zeker voor open maar mensen die mij niet kennen en veroordelen daar heb ik geen zin jn
ik wens jullie allen het allerbeste voor 2023!
Alaska's Finest!
3 doggies
Misschien speelt je onderbewustzijn ook een rol.
Je schrijft dat de begeleider zal inschatten of de pup een geschikte hond is, en indien niet, dat ze dan zal herplaatst worden.
Misschien dat dit vooruitzicht je onderbewust tegenhoudt om voluit van de hond te houden. Dat je jezelf beschermt tegen een mogelijk gemis.
Blondie 3 doggies
Je schrijft dat de begeleider zal inschatten of de pup een geschikte hond is, en indien niet, dat ze dan zal herplaatst worden.
Misschien dat dit vooruitzicht je onderbewust tegenhoudt om voluit van de hond te houden. Dat je jezelf beschermt tegen een mogelijk gemis. "
Zou het jammer vinden als ayla niet meer wil reageren. Ik herken ook veel dingen toen ik onze eerste pup kreeg, ik moest enorm wennen en de start was ook niet optimaal.
En ook toen ik bijvoorbeeld een hond op fokkersvoorwaarden had en ze nog niet van mij was, bleek ik onbewust toch afstand te houden.
Met kleine stapjes ga je elkaar steeds beter leren kennen en ook wennen aan elkaar. Met wat korte spelmomenten allemaal op de vloer bijvoorbeeld, en spelen en spelenderwijs met wat voertjes kleine oefeningetjes doen. Denk dat je dan al weer op een andere manier gaat kijken, en als de pup wat ouder wordt kan er ook al weer meer.
Hoop dat de begeleiders van de stichting jullie hierin handvatten gaan geven, gaat vast goed komen!
ik neem aan dat je deze mensen goed kent en er regelmatig thuis komt om ze te observeren? Of trek je deze conclusie door het lezen van een paar regels op een forum
Weet je, Klara, als je maar klein beetje nadenkt, dan is het niet echt zinvol om zo'n vraag te stellen op een openbaar forum. Want natuurlijk ken ik TS niet persoonlijk. En uiteraard baseer ik mijn uitspraken puur op de info die van TS zelf komt. En wat ik lees, kan ik toch absoluut geen liefdevolle omgeving noemen. Snap niet waarom je het zo bijzonder vindt, hoor? Ken je mssn TS persoonlijk? Neen? Dan kan ik je toch een tegenvraag stellen: hoe kan je zo zeker zijn dat ik ongelijk heb en dat de toestanden waarop de pup zich bevindt nog niet erger zijn dat de TS het omschrijft? Dat kan je toch ook niet weten, hè !
Je schrijft dat de begeleider zal inschatten of de pup een geschikte hond is, en indien niet, dat ze dan zal herplaatst worden.
Misschien dat dit vooruitzicht je onderbewust tegenhoudt om voluit van de hond te houden. Dat je jezelf beschermt tegen een mogelijk gemis. "
Dit zou goed kunnen hoor. Maar ook ik zelf heb een vorm van autisme (moet nog onderzocht worden maar ik herken heel veel in mijn dochter)
deze pup heeft alles in de war gegooid qua structuur enz dat vind ik ook lastig . Het gevoel constant aan moeten staan vind ik ook lastig. Maar nu ze al wat meer zindelijk is , is dat al een klein beetje minder.
we gaan het zien. Ik kan niet in de toekomst kijken maar ik ga zeker mijn best doen om te zorgen dat het mandje wat voor onze pup hier staat een gouden mandje zal zijn
En ook toen ik bijvoorbeeld een hond op fokkersvoorwaarden had en ze nog niet van mij was, bleek ik onbewust toch afstand te houden.
Met kleine stapjes ga je elkaar steeds beter leren kennen en ook wennen aan elkaar. Met wat korte spelmomenten allemaal op de vloer bijvoorbeeld, en spelen en spelenderwijs met wat voertjes kleine oefeningetjes doen. Denk dat je dan al weer op een andere manier gaat kijken, en als de pup wat ouder wordt kan er ook al weer meer.
Hoop dat de begeleiders van de stichting jullie hierin handvatten gaan geven, gaat vast goed komen! "
Dank je wel blondie
Hoi Lara,
ik ken je niet en ik kan je helaas niet quoten.
io ben een vrouw van 43 jaar oud.
Ik heb 2 dochters van 13-16 jaar oud . Ik ben 21 jaar getrouwd . Heb 2 vogels een kat en nu sinds 5 weken een hondje.
wij staan bekend als een zeer liefdevol en warm gezin. Onze pup is dan ook in een warm gezin terecht gekomen. Krijgt haar knuffeltjes . Debkspelletkes . Wandelingen en zijn net terug van een wandeling in het bos.
ik ga er niet omheen draaien dat ze er is gekomen om ( hopelijk ) onze dochter te helpen of te ondersteunen of welke rol dan ook. Ik ga ook niet ontkennen dat ik er zelf heel veel moeite mee heb om er aan te wennen. Dit ligt niet aan de pup maar aan mij ( waarschijnlijk zelf autisme) dus de structuur en alles er omheen wat ik dus blijkbaar de afgelopen jaren zorgvuldig heb opgebouwd is weg geslagen. Hier heb ik moeite mee . Dat ik dat zo heftig heb wist ik ook niet maar is echt de afgelopen weken tot uiting gekomen omdat we nu onze pup hebben. Dit had ik dus nog zo goed kunnen inlezen ( heb ik ooo gedaan) maar dit heb ik niet kunnen voorzien.
ik hoef je dit niet uit te leggen en ik geef nu best wel veel van mijzelf bloot maar wilde je dit gezegd hebben.
dit schrijvende zit mijn dochter met de pup te spelen en te knuffelen #aanliefdeechtnikstekort
ientje 3 doggies
deze pup heeft alles in de war gegooid qua structuur enz dat vind ik ook lastig . Het gevoel constant aan moeten staan vind ik ook lastig. Maar nu ze al wat meer zindelijk is , is dat al een klein beetje minder.
we gaan het zien. Ik kan niet in de toekomst kijken maar ik ga zeker mijn best doen om te zorgen dat het mandje wat voor onze pup hier staat een gouden mandje zal zijn "
En daar heb ik alle vertrouwen in.
Mijn eerste hond, ik,heb er bij zitten huilen destijds. Waar was ik aan begonnen, en zo lang over nagedacht en uitgezocht welk ras en waar vandaan. En dan nog ......, maar ja ik ben ook autist en weet dat veranderingen tijd nodig hebben. Dit 1e hondje is in goede gezondheid 13 geworden, mijn kameraadje. En dat was een ras heidewachtel met enorm jachtinstinct. Voor het geval jullie denken, ach ja zo,n schoothondje....
ik ken je niet en ik kan je helaas niet quoten.
io ben een vrouw van 43 jaar oud.
Ik heb 2 dochters van 13-16 jaar oud . Ik ben 21 jaar getrouwd . Heb 2 vogels een kat en nu sinds 5 weken een hondje.
wij staan bekend als een zeer liefdevol en warm gezin. Onze pup is dan ook in een warm gezin terecht gekomen. Krijgt haar knuffeltjes . Debkspelletkes . Wandelingen en zijn net terug van een wandeling in het bos.
ik ga er niet omheen draaien dat ze er is gekomen om ( hopelijk ) onze dochter te helpen of te ondersteunen of welke rol dan ook. Ik ga ook niet ontkennen dat ik er zelf heel veel moeite mee heb om er aan te wennen. Dit ligt niet aan de pup maar aan mij ( waarschijnlijk zelf autisme) dus de structuur en alles er omheen wat ik dus blijkbaar de afgelopen jaren zorgvuldig heb opgebouwd is weg geslagen. Hier heb ik moeite mee . Dat ik dat zo heftig heb wist ik ook niet maar is echt de afgelopen weken tot uiting gekomen omdat we nu onze pup hebben. Dit had ik dus nog zo goed kunnen inlezen ( heb ik ooo gedaan) maar dit heb ik niet kunnen voorzien.
ik hoef je dit niet uit te leggen en ik geef nu best wel veel van mijzelf bloot maar wilde je dit gezegd hebben.
dit schrijvende zit mijn dochter met de pup te spelen en te knuffelen #aanliefdeechtnikstekort "
Bedankt voor je reactie, Ayla.
Ayla tussen neus en lippen door? Je kunt een hondje gewoon badderen. Onze is dan wel korthaartje maar gaat gewoon iedere maand in bad 
Toen we hem net hadden gehaald, het is herplaatser, stonk die een uur in de wind. Vroeger zeiden ze dat het niet goed was voor vetten op de vacht en dat klopt in zekere zin ook wel maar geldt alleen voor honden die buiten leven. Inmiddels heeft elke hond een mandje binnen.
Zal niet alleen het autisme zijn hoor. Met mijn vorige was het een behoorlijke introductie met mijn achterneefjes en nichtjes. Die waren helemaal niet gewend aan honden. Buiten dat ze er doodsbenauwd waren ervoor? Bah wat een vies ding en wat was ie druk! Is allemaal goed gekomen, de twee lagen later meer in clinch over bij wie onze hond nu bij zou slapen. Heb ook een autistisch neefje, verschil daarmee? Is dat je niet kunt uitleggen of even zeggen "Nu even stoppen met die aanstellerij" Gaat het niet zoals ze willen of het is te druk? Laat maar even razen in die woede. Ook dit neefje is inmiddels dol op honden.
Voor jezelf? Klinkt als normale eerste pup eigenaar. Het is en blijft een versneld soort van baby, dus heel je dag ritme is naar zijn grootje, de klerezooi die ze maken en nog eens die dolle drukte erboven op! Moet ook bekennen dat ik bij vorige de eerste paar weken gedacht hebt "Ik kan dit niet, hij gaat terug!" Het is allemaal even bikkelen in het begin maar daarna heb je een maatje voor het leven.
Ik heb nu een aantal dagen afgesproken bij een hondenppvang om tijd voor mijzelf te creëren. Ik heb echt tijd voor mijzelf nodig ( alleen zijn) ik hoop zo ook rust voor mijzelf te creëren en nog meer open te staan voor de pup.
@Lara ik ben de eerste die zal toegeven als ik faal en mocht het zo zijn dan zal ik dit zware gesprek ook voeren maar vind het nu echt nog te snel om het op te geven. Maar ik snap jouw reactie nu een stuk beter.
Blondie 3 doggies
Fijn dat je blijft reageren! En top dat je denkt in mogelijkheden!
Brigitte 3 doggies
Beste
Falen is een groot woord voor een band die er niet dadelijk is.
Je hebt gedaan wat er je aangeraden werd, een puppie genomen om het mentale welzijn van je dochter te verhogen. Deskundigen hebben dit aangeraden, en waarschijnlijk niet voldoende besproken met je.
Inderdaad is de hond een levend wezen met recht op een gouden mandje, wil de eigenaars niet executeren die dit niet doen en een hond nemen en hem achteloos weer wegdoen. Wereldbevolking zou beter in evenwicht zijn.
De hond krijgt alles wat ze nodig heeft, ook aandacht.
Er is geen accuut gevaar van verwaarlozing. Eigenaars reageren hier soms op een manier dat voor je aanvallend kan overkomen. Dit gebeurt uit liefde voor de viervoeter.
Jij hebt de hond genomen uit liefde voor je dochter , de liefde voor de hond kan er ook plots komen.
Zeg nooit nooit.
Ik wens je veel sterkte met je gezinnetje. Laat 2023 wat van je zorgen nemen.
Even een update vanuit ons.
heftige dagen achter de rug waar vele tranen hebben gevloeid maar waarbij onze pup mij kwam troosten.. de liefde begint te groeien. Ze bijt niet meer zo . Kan vaak 6u achter elkaar slapen ( dat doet ook erg goed)
tuurlijk weet ik dat ik er nog niet ben, puberteit en nog vele andere uitdagingen maar als je geen liefde voelt voor een dier dan kan je dat ook moeilijker handelen.
hulpverleners hebben gezegd dat dit voor onze dochter waarschijnlijk zal werken. Uiteindelijk is het onze eigen beslissing geweest en hebben we ons ecbt wel ingelezen. Maar lezen en voelen zijn 2 verschillende dingen. Toen wij de beslissing namen om voor kindjes te gaan, dan weet je ook niet wat er op je pad komt. We hebben flinke uitdagingen met onze meiden maar daar heb je mee te dealen. Het is wat het is. Daarom staat opgeven niet in ons woordenboek zo ook niet met ons hondje.
maandag starten ze samen op de zorgboerderij en hoop ik dat ze een match made in heaven zullen zijn
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?