Gastgezin buitenlandse pup

Wat een leukerd !

Dat snauwen kan best komen omdat hij moe is van de reis.

kans dat zijn oogjes zo vies zijn door het transport heel veel honden hebben daar last van zou het even in de gaten houden.

ook zijn veel buitenlandse honden bang voor mannen ook als ze geen zwerver geweest zijn.

succes en veel plezier met hem maar dat komt vast goed.

" Wat een schatje. Die witte teentjes 
 
Hij doet het heel goed dus. En heeft ook al alle vertrouwen in jou, dat is een goed teken lijkt me. Ook dat hij toch al naar je man toe kwam toen hij zich klein maakte, dat is ook al heel wat. En gelijk al snuffelen en lekkertjes aannemen.
 
Wel logisch dat de honden even zo op elkaar reageerden.
 
Ja nu eerst maar lekker bijkomen.
 
Is hij voordat hij hierheen kwam geent, ontwormd en antivlomiddel e.d.? Dat geeft allemaal best een aanslag op het immuunsysteem natuurlijk. Ook de reis, de nieuwe virussen, bacterieen, pollen e.d. daar moet allemaal aan aangepast worden. Hopelijk is het met een goede voeding en verzorging dan snel weer in orde met zijn oogje. "

Dobry

Ja idd alle drie (enten, ontwormen, antivlooien, hoewel entingen geloof ik al wel ietsje eerder). Maar idd, de oogjes lijken al minder te worden. Wij dachten misschien ook irritatie van de reis (eigen bench bevuild etc).

Het gaat echt goed joh (afkloppen). Tot nu toe nog geen enkel ongelukje in huis; hij kan het lang ophouden en doet het vervolgens ook netjes buiten. Ik dénk dat hij dus gewoon min of meer zindelijk is, al kan er natuurlijk alsnog een ongelukje gebeuren. Maar hij lijkt nu al te snappen dat het buiten moet, hij maakt ook echt geen aanstalten binnen oid (krabbelen in mand ofzo). We hebben wel slecht geslapen haha; mijn man lag bij hem beneden, maar op een gegeven moment begon hij opeens keihard te blaffen. Ik (toen hij stil was) naar beneden, man en ik maar even omgeruild. Ben ik met hem naar buiten gegaan, grote plas. Blijkbaar moest hij eruit, maar moest hij daar wel mij voor roepen haha. Mijn man moet ook maar even oefenen daarvoor, want tot nu toe heb ik hem steeds mee naar buiten moeten nemen inderdaad.

Hij begint ook al wat meer los te komen. Hij heeft gister en vannacht een paar keer geblaft tegen mijn man (beetje uit het niets), maar dat lijkt nu ook al weer gedaan. En hij begint aan dingen te knagen! Zie je opeens dat het een pup is haha. We hebben gauw de zachte mand omgeruild voor de oude plastic mand, oude katoenen deken erin die in geval van nood stuk mag/kan. Maar we geven hem steeds het kauwtouw als hij ergens anders op knaagt en we zien het.

Hij loopt ook meer rond, komt naar ons toe, etc. Heeft in de tuin de kippen ontdekt; daar had hij echt geen oog voor gister. Echt heel mooi om te zien hoe hij stapje voor stapje ontspant en loslaat. <3

Enige wat eigenlijk niet zo goed gaat nog is met onze hond. Die is wisselend accepterend en bitchy, en Merlin reageert daar helaas wel negatief op. Wat niet onlogisch is hoor, ik neem het hem niet kwalijk, maar ik herken het niet echt van onze hond met andere jonge honden.

Nou ja, het doel is toch ook echt opvangen, dus als het niet 'goedkomt' met onze hond, dan heeft hij hier bij ons nu een goede uitvalsbasis. Maar ik doe wel mijn best om zijn bezoek als tijdelijk te zien, want anders gaat het natuurlijk verschrikkelijk moeilijk zijn om hem los te laten straks. En dan kan het alleen maar meevallen :)

Nou, toch iets wat we niet verwacht hebben. Hij doet het dus in heel veel opzichten echt supergoed, veel beter dan verwacht. Alleen heeft hij blijkbaar besloten dat ik en alléén ik zijn veilige houvast ben: en alle andere mensen zijn éng, ook mijn man, ondanks het feit dat hij ons even lang kent (en dat is welgeteld 3 dagen). Zou op zich geen probleem zijn, maar als ik nu dus even weg ga (de andere hond uitlaten bijv, maar ik moet vanavond/morgen ook een paar uur buitenshuis werken), dan blaft hij als een malle. Eerst was dat ook echt tégen mijn man. Op dit moment lijkt het meer in het luchtledige, gewoon soort extreem onzeker paniekerig blaffen.

Ik moest net videobellen (thuiswerk) en ben naar de studeerkamer gegaan met onze eigen hond. Hij heeft het grootste deel van dat uurtje af en aan geblaft. Hij ging ook wel steeds naar mijn man toe, maar was ook echt aan het rondrennen op zoek naar mij, uit het raam kijken etc. Het léék erop dat hij tegen het einde eindelijk kalmeerde, maar toen kwam ik weer binnen dus we weten dat niet zeker.

Ik vind het echt supersneu voor hem, mijn man en de buren, maar ik moet wél af en toe weg, dat kan niet anders. We waren er vanuit gegaan dat hij niet alleen zou kunnen zijn en daar hebben we ons helemaal op ingericht, maar: met z'n tweeën. We hebben echt niet voorzien dat hij zo heftig zou reageren op dat één van ons weg zou zijn terwijl de ander er wel gewoon is. Misschien dan stilletjes in een hoekje zitten oid, maar niet dit.

Zo zie je maar weer, denk je alles ingecalculeerd te hebben, en dan is er tóch weer een onverwachte situatie.

Nou ja, we zijn vandaag maar bezig hem zo close mogelijk met mijn man te krijgen (het is raar; het ene moment eet hij letterlijk uit de hand van mijn man en komt zelf naar hem toe, maar dan gaat mijn man naar de wc en komt terug, en dan is hij weer eng en wordt er tegen hem geblaft en gegromd). En hopelijk gaat het vanavond dan beter als ik weg ben. Als we buiten zijn trekt hij trouwens wel naar mijn man toe, dan is de buitenwereld nog veel enger en mijn man toch best veilig ;)

Mijn man is er overigens prima onder hoor hahah, hij vat het niet persoonlijk op. Maar het is vooral heel sneu dat Merlin zich dus af en toe heel eenzaam en onzeker voelt (omdat ik even weg ben) terwijl mijn man daar helemaal klaar voor hem zit om hem te steunen, dus het is zo onnodig. Hopelijk went hij snel aan het feit dat die kerel gewoon bij dit huis hoort ;)

Manlijke energie is vaak wat sterker..stem is zwaarder..ze lopen anders..

Zeker een onzeker net geplaatst dier zal voor de zachtere energie gaan als er keuze is.

Heeft niks met goed of fout doen te maken of slechte ervaringen met mannen.

Je kan wel je man streepje voor geven door hem bv altijd het voer aan te laten bieden en de hond zoveel mogelijk met hem  naar buiten te laten als jullie met zijn 2 zijn..waardoor de hond hem als zorggever gaat zien

Ook kan je een net gedragen oud t-shirt met jou geur op zijn rust plek leggen als je weggaat waardoor hij nog iets steun krijgt(je kan bv in oude t-shirts slapen..en om en om aanbieden zodat je ze wel kan wassen voor je ze weer aantrekt)e 

Door je geur ben je niet helemaal weg...en je man is aanwezig om op te letten over er niet aan wordt gegeten.

In mijn ervaring doen ze dat niet...maar da's natuurlijk even aankijken.

Daarnaast is het belangrijk dat jij de hond leert je niet overal te volgen...zodat hij in dagelijkse korte momentjes leert dat je terugkomt.

En ja ...ze komen altijd wel met wat onverwachts

Wat ik lees doen jullie het super hoor en is hij een bofkont.

Dit soort dingen zijn heel normaal en met wat finetuning vind je er wel een weg in..hij is er pas net

In het begin ging mijn Waldo al jammeren als ik onder de douche stond 5 meter verderop(mijn huis is niet zo groot)

Volgen kon niet nog ivm ik mijn katten nog apart hield als ik er niet bij was.

Met een vuil t-shirt in zijn mand ging dat al snel beter..het is ook stukje ervaring dat je terugkomt.

Gek genoeg deed hij het in de nacht niet ...al was ik dan ook in andere ruimte met de katten.

Ik vind het iig een heel leuke hond om te zien.

Succes

" Manlijke energie is vaak wat sterker..stem is zwaarder..ze lopen anders..
Zeker een onzeker net geplaatst dier zal voor de zachtere energie gaan als er keuze is.
Heeft niks met goed of fout doen te maken of slechte ervaringen met mannen.
Je kan wel je man streepje voor geven door hem bv altijd het voer aan te laten bieden en de hond zoveel mogelijk met hem  naar buiten te laten als jullie met zijn 2 zijn..waardoor de hond hem als zorggever gaat zien
Ook kan je een net gedragen oud t-shirt met jou geur op zijn rust plek leggen als je weggaat waardoor hij nog iets steun krijgt(je kan bv in oude t-shirts slapen..en om en om aanbieden zodat je ze wel kan wassen voor je ze weer aantrekt)e 
Door je geur ben je niet helemaal weg...en je man is aanwezig om op te letten over er niet aan wordt gegeten.
In mijn ervaring doen ze dat niet...maar da's natuurlijk even aankijken.
Daarnaast is het belangrijk dat jij de hond leert je niet overal te volgen...zodat hij in dagelijkse korte momentjes leert dat je terugkomt.
En ja ...ze komen altijd wel met wat onverwachts
Wat ik lees doen jullie het super hoor en is hij een bofkont.
Dit soort dingen zijn heel normaal en met wat finetuning vind je er wel een weg in..hij is er pas net
In het begin ging mijn Waldo al jammeren als ik onder de douche stond 5 meter verderop(mijn huis is niet zo groot)
Volgen kon niet nog ivm ik mijn katten nog apart hield als ik er niet bij was.
Met een vuil t-shirt in zijn mand ging dat al snel beter..het is ook stukje ervaring dat je terugkomt.
Gek genoeg deed hij het in de nacht niet ...al was ik dan ook in andere ruimte met de katten.
Ik vind het iig een heel leuke hond om te zien.
Succes
  "

Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje

Tx! Ik gooi vanavond mijn pyjama bij hem in zijn mand, en mijn man trekt mijn vest aan ;) (Ik heb zo'n veel te grote haha). Hopelijk werken beide. In idd, af en toe even een paar minuten boven en dan weer beneden, zodat hij leert dat ik terugkom.

Oooh herkenbaar hoor, was bij Sam en mijn man ook zo, en ik was de veilige plek, alleen lekkers geven zonder opdringerig te zijn, en voor de rest negeren, tenzij de hond voor een kroel of lekkers komt, dat werkte goed.

Maar Sam was een blijver, dus we hebben de tijd genomen, misschien kan je het versnellen, als je hond graag naar buiten gaat, om dat met je man te doen?

Hoe lang duurde het ongeveer bij jullie?

We doen idd al dat mijn man de enige is die hem snoepjes en eten geeft, en bij wandelen heeft hij hem meegenomen afgelopen keer en ik onze hond. De grap is dat hij dan heel goed met hem meeloopt, ook best op afstand van mij durft te zijn (en dus alleen bij man) om ergens aan te snuffelen etc. Maar binnen dan móet ik er blijkbaar bij zijn. En binnen ook dan weer wel snoepjes aannemen (al zijn eten heeft hij uit de handen van mijn man gegeten vandaag), maar daarna bij verplaatsing in de ruimte toch weer hard blaffen en grommen. Ik denk ook dat mijn man hem niet zijn tuigje om kan doen nu (terwijl dat zaterdag wel ging).

Wat we ook doen is dat ik hem negeer als ik weer binnenkom en hij gaat helemaal los van 'yes je bent er weer, ik heb je wel 18 seconden niet gezien'. Gewoon laten zien dat het normaal is dat je een kamer uitgaat en weer binnenkomt.

We hebben ook de buren gewaarschuwd... en misschien moet mijn man vanavond maar een koptelefoon opzetten

" Tx! Ik gooi vanavond mijn pyjama bij hem in zijn mand, en mijn man trekt mijn vest aan (Ik heb zo'n veel te grote haha). Hopelijk werken beide. In idd, af en toe even een paar minuten boven en dan weer beneden, zodat hij leert dat ik terugkom. "

Aurelia

succes  en leuk hihihi dat manlief je vest wil dragen 

Goedzo buren hebben vast wel begrip ivm nieuwe hond

" succes  en leuk hihihi dat manlief je vest wil dragen 
Goedzo buren hebben vast wel begrip ivm nieuwe hond
  "

Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje

Jaaa de buren reageerden heel begripvol. Maarrr ik weet niet of het mijn pyjama was of het feit dat we hem van tevoren hadden uitgelaten en hij goed moe was, maar hij heeft eigenlijk minimaal geblaft! Fjoe, ik was bang op 3 uur nonstop. Heel fijn dus. En weer zijn voer uit mijn mans handen gegeten... (maar vervolgens later weer een keer gegromd pfff.)

En nu net is hij al kauwend op zijn touw in zijn mand in slaap gevallen <3 Dat is toch wel heel snoezig, het is net duimen bij een baby.

Jeetje, ik weet het niet meer, het was best lang hoor.

Ik kan in Sam zijn forum gaan zoeken..maar ik heb een beetje probleem met lang lezen, ik moet een nieuwe bril.

Mijn man nam snoepjes mee naar boven in de badkamer, en ging hem voeren voor het naar bed gaan, en dan een aai over zijn bol, ik vond dat forceren, maar dat ging toch goed, niet de eerste weken hoor.

Zo heeft hij ook een ritueel na het uitlaten, want dan waren ze samen weggeweest en was het minder eng, dus meteen gebruik van gemaakt.

Sam was gek op eten, en daar durfde hij met angst toch snoepjes aan te pakken, niet in het begin, toen heeft mijn man hem echt 2 maanden of zo met rust gelaten, maar wel buiten gewandeld, want buiten is alles minder eng voor Sam, of zelfs niet eng.

Zo hebben ze nog steeds samen rituelen in de badkamer, na het wandelen, voor het eten, een kroel is ook goed, of een snoepje.

Sam gromde en beet mijn man zelfs, als hij te ver ging of iets onverwachts deed.

Nu als Sam bang is, voor vuurwerk bijvoorbeeld, zoekt hij steun bij mijn man, en niet bij mij..

Spelen hebben ze trouwens buiten in de tuin geleerd, en dat vond Sam leuk, als het maar buiten was, nu gaan die 2 echt te keer als gekken, en Sam speelt alleen met hem zo wild.

Fijn dat het iig goed ging en de buren begripvol zijn.

Denk een combinatie van beide..dat hij bekaf was scheelt zeker ook.

Maar je hebt iig nu een ingang in het gedrag gevonden.

Vooruitgang gaat met terugval...dus zowel qua blaffen als grommetjes naar je man zal met ups en downs gaan.

Laat je daardoor iig niet van de wijs brengen.

Ahhh schattig ,kauwen en kluiven is goed voor verwerken.

" Fijn dat het iig goed ging en de buren begripvol zijn.
Denk een combinatie van beide..dat hij bekaf was scheelt zeker ook.
Maar je hebt iig nu een ingang in het gedrag gevonden.
Vooruitgang gaat met terugval...dus zowel qua blaffen als grommetjes naar je man zal met ups en downs gaan.
Laat je daardoor iig niet van de wijs brengen.
Ahhh schattig ,kauwen en kluiven is goed voor verwerken.
  "

Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje

Tx! Ja sinds gisteravond geen blaffen meer, alleen grommen. Zal idd nog wel weer vaker gebeuren, maar hij lijkt in ieder geval ook meer aan mijn mans aanwezigheid gewend te raken. We hebben de zithoek voor hem afgeschermd (daar mag hij niet in, want daar ligt onze eigen hond dan rustig). Daar zit ik, maar 's avonds zat mijn man er ook. Hij heeft nu blijkbaar de link gelegd dat mijn man voorbij hem loopt en dan ergens anders gaat zitten. Hopelijk blijft hij dat gewoon accepteren, dat scheelt al.

Het is wel heel jammer dat mijn man nu nog niet echt merk hoe verschrikkelijk lief/aanhankelijk hij is. Die liefde krijg ik allemaal over me uitgestort. En hij is wel echt een schatje, tegen mij dan ;)

Ah dat is wel echt lang zeg! Maar het klinkt alsof Sam ook echt wel naardere ervaringen heeft gehad dan deze pup, dat hij zo heftig reageerde.

Fijn om te lezen dat het uiteindelijk allemaal helemaal goed is gekomen :)

" Tx! Ja sinds gisteravond geen blaffen meer, alleen grommen. Zal idd nog wel weer vaker gebeuren, maar hij lijkt in ieder geval ook meer aan mijn mans aanwezigheid gewend te raken. We hebben de zithoek voor hem afgeschermd (daar mag hij niet in, want daar ligt onze eigen hond dan rustig). Daar zit ik, maar 's avonds zat mijn man er ook. Hij heeft nu blijkbaar de link gelegd dat mijn man voorbij hem loopt en dan ergens anders gaat zitten. Hopelijk blijft hij dat gewoon accepteren, dat scheelt al.
 
Het is wel heel jammer dat mijn man nu nog niet echt merk hoe verschrikkelijk lief/aanhankelijk hij is. Die liefde krijg ik allemaal over me uitgestort. En hij is wel echt een schatje, tegen mij dan "

Aurelia

Heel goed hoor dat je een veilige plek geeft op enige afstand van je hond en bank afschermt...meteen in begin leren is echt halve werk.

Hier mochten ze pas na een jaar op de bank en bed ivm dat veilige plek was voor de katten en gedoe voorkomen is beter dan genezen.

Ja inderdaad niet zo leuk voor je man...maar echt zijn tijd komt ook nog wel.

een andere oefening die ik vaak deed met waldo en andere mensen(waldo was panisch voor ieder die niet op hem paste)

Is hun op de grond laten zitten met de rug naar de hond..en hun snoepjes naar achter laten gooien steeds dichterbij

Dat is iets makkelijker nog dan uit de hand eten en ze leren dat ze je veilig kunnen naderen zonder dat er verder iets verwacht wordt.

Dat ze zich aan 1 persoon klampen in begin is redelijk normaal

Hoe vaker je man alleen met hem is hoe makkelijker de hond zal hechten aan hem als andere steunpilaar.

Waldo hield niet van mensen...maar zijn oppassen hechtte hij snel aan ivm ik niet aanwezig.

De eerste 2 weken kijken ze per definitie de kat uit de boom..daarna gaan ze geleidelijk meer laten zien van zichzelf

Na die 2 weken snappen ze ook al beetje hoe zo'n huis werkt

Hoe gaat het nu ?

" Hoe gaat het nu ? "

Sigrid, Sandy, Diva & Nala

Late reactie, want ik wilde er even voor kunnen gaan zitten.

Het gaat echt zó goed met hem. We zijn allebei superverbaasd. We hadden ons op het slechtste voorbereid, maar het valt 100% mee. Hij is dus vanaf het begin zindelijk (hij heeft alleen per ongeluk binnengepoept omdat hij heel bang was voor de stofzuiger). Vandaag ook voor het eerst buiten de tuin gepoept haha, uiteraard super geprezen. Hij is lekker happig op eten, dus dat helpt met hem voor je te winnen en dingen oefenen. Maar hij is dus helemaal niet gewend aan eten om zich heen, dus hij bedelt totaal niet en hij laat Kims eten ook totaal met rust bijv. De enige keer dat ik wel een grom van hem heb gehad, is toen ik hem een lekker knaagding weer afpakte. Ik wilde het even proberen... Speeltjes en dergelijke kan ik wel allemaal van hem afpakken, ook uit de bench halen etc. (Om er dan weer mee te spelen dus ;)).

Hij is echt aan het loskomen en je ziet de puppy naar boven komen. Bij mij stuitert hij ondertussen als een idioot als ik even weg ben geweest, en hij komt op zijn rug rollend en kronkelend bij mij om aandacht/spelen als ik op de grond zit. Met mijn man gaat het eigenlijk ook heel goed; het is net of die een dag of drie achter mij aanloopt in het proces. Dus hij komt nu naar mijn man toe en likt zijn hand enzo, hij mag hem aaien, maar niet dat stuiterige nog. Nou helemaal prima.

Als mijn man is weggeweest en dan terugkomt, dan gromt hij nog wel wat vaak. Maar dat is niet meer zo heftig als in het begin het blaffen. Nu is het meer een soort grommelen dat half piepen is. Hij is echt heel vocaal hahah en vanochtend was het dus vooral grappig. Het lijkt echt met de zware stem te maken te hebben. Vrouwen op straat bijv. durft hij ook bij te gaan snuffelen, maar voor een man in de verte loopt hij liever om.

Hij is súpergoed met Kim. Alleen op de eerste dag reageerde hij best fel op haar. Maar nu de rest van de tijd negeert hij haar gewoon als ze bitchy doet (en dat doet ze afwisselend vaak). Zijn bench is grotendeels afgeschermd en hij gebruikt die echt om haar uit de weg te gaan. Maar het is echt zijn veilige holletje, dus helemaal prima. Ze liggen dan allebei in de kamer, kunnen elkaar niet aankijken (zodat Kim zichzelf niet gek kan maken) en zijn helemaal relaxt. Als we buiten lopen, dan trekt hij best naar haar toe. Niet om te spelen of aan haar te snuffelen; hij snapt echt heel goed dat hij haar fysiek gewoon helemaal met rust moet laten. Maar hij wil graag naast haar lopen en aan dezelfde dingen snuffelen.

We zijn vandaag voor het eerst buiten het dorp wezen wandelen. Dat vond hij heel spannend eerst natuurlijk en je kon merken dat hij dan echt naar haar toe loopt voor bevestiging. Ze negeert hem buiten ook, maar gewoon het feit dat zij rustig is in de nieuwe omgeving, maakt dat hij ook rustig is.

Wandelen gaat voorlopig ook nog heel goed. Hij weet nog niet dat je aan een lijn kunt trekken ???? Dus als hij spanning op de lijn voelt, dan stopt hij en loopt terug. We proberen dat soort dingetjes nu al goed te doen, zodat hij geen verkeerde gewoontes aanleert. Want hij leert echt verschríkkelijk snel, niet normaal. Ik denk dat hij een heel slim hondje is. Volgens mij heb ik hem nu al ongeveer ‘lig’ aangeleerd, al denk ik nog niet dat hij het in andere contexten dan de woonkamer snapt. Maar hij begrijpt de commando’s ‘nee’ en ‘naar de bench’ dus al prima. Hij is ook al helemaal enthousiast als we naar buiten gaan wandelen, dat vindt hij leuk!

Hij vindt poep lekker; de kippenpoep in de tuin eet hij op, en buiten heeft hij al koeienpoep en ganzenpoep mogen proeven. Wat een genot ???? We proberen het zo veel mogelijk te voorkomen, maar tja. Zijn eigen poep is hij gelukkig niet in geïnteresseerd. De kippen vindt hij ook superinteressant. Hij kijkt geïnteresseerd naar ze, en als ze wegfladderen dan is het een geweldig spel. Maar hij heeft ook al een pik in zijn neus gehad haha en dat was wel eng. (Wij hebben een kip die echt totaal niet bang is voor honden en ze boos wegjaagt. Kim is ook al een keer op haar nummer gezet door de kip en die durft er nu dus niet meer in de buurt te komen :')).

Hij is een echte pup ook in dat hij op dingen knaagt. Onze pantoffels zijn on-weer-staan-baar. Ik denk die lekkere zweetvoetenlucht? Mijn pantoffels zijn dus al versnipperd, na het letterlijk minstens 10 keer voorkomen te hebben is het hem toch gelukt, want hij is razendsnel. Die van mijn man hebben wat gaatjes, maar hebben we nog kunnen redden. Hij heeft een flostouw dat hij al half gesloopt heeft en sinds gisteren ook een kong. Die is ook leuk. Hij weet nog niet echt wat hij met een bal moet doen; als je er mee speelt, pakt hij hem heel voorzichtig op en brengt hem naar zijn bench. Dat doet hij dus met alles – ook die pantoffels, of als hij een sok vindt oid, en mijn sjaal wilde hij laatst ook al meeslepen. Echt een hoarder haha.

Alleen slapen gaat nog niet (nou ja, hebben we ook nog niet geprobeerd). Maar ondertussen kan ik dus wel weg zijn zonder dat hij blaft. Hij piept af en toe op zoek naar mij, maar gaat ook gewoon slapen in zijn bench. Hopelijk kan ik binnenkort weer naar boven verhuizen haha want ik vind de bank niet heel comfortabel. (Hij mag niet boven bij ons slapen want Kim slaapt al bij ons. En we willen Kim echt haar eigen plek laten houden waar ze helemaal veilig is. Sowieso willen we een nieuwe hond eigenlijk niet aanleren om boven te komen, dat scheelt nogal in het stof overal ????).

Oh en vandaag heeft hij voor het eerst in de auto gereden (nou ja sinds de reis hier naartoe natuurlijk). Ik heb maar bij hem in de achterbak gezeten hihihi. Hij vond het heel spannend, maar hij is best 'relaxt' in wat hij spannend vindt. Hij kijkt, hij is soms wat angstig, maar hij schudt het ook (letterlijk) snel van zich af. In de auto was het vooral 'uit het raam kijken' en dan 'in een hoekje oprollen'. Na 20 minuten viel hij nota bene in slaap, ik denk omdat het veel indrukken waren. Maar misschien is de auto ook gewoon slaapverwekkend haha.

We proberen nu uit te vogelen of we hem zelf willen houden of niet (haha, dat voelden jullie vast allemaal aankomen). Hij is echt verschrikkelijk leuk en lijkt heel goed bij ons te passen met hoe energiek en slim hij is. Als Kim er niet was, bleef hij zeker weten, maar we willen gewoon niet dat het haar stress oplevert. (Dat het van haar niet hoeft, prima, dat wisten we vooraf. Zij heeft geen behoefte aan een andere hond binnen – op wandeling vindt ze het trouwens meestal wel prima of zelfs leuk, als de hond haar niet lastig valt. Samen achter stokken aan of gewoon samen heen en weer trippelen en aan dingen ruiken.) Maar ze moet geen spanning voelen en zich gewoon veilig voelen in haar eigen huis. Dat líjkt nu behoorlijk goed te gaan, ook omdat we gewoon zorgen dat zij zonder concurrentie op een aantal plekken bij ons kan  zijn, maar we gaan uiteraard niet over een nacht ijs. Ze verdient het om nummer 1 te zijn. En de grap is dat Merlin dat ook helemaal prima vindt en accepteert, in ieder geval nu nog. (Kan uiteraard veranderen als hij volwassen wordt.) Maar hij komt natuurlijk van een plaats waar hij helemaal niemand en niets had. Hier heeft hij zijn eigen plek, zijn eigen mensen, veiligheid en zelfs Kim (die hij wél waardeert hahah, al is het niet andersom).

Bovendien is Kim altijd mijn mans hond geweest (we hebben haar overgenomen van familie, dus hij kent haar vanaf pup, ik ben pas de laatste 7 jaar haar baas). Ik hoor er zeker bij hoor en ik ben stapelgek op haar, maar mijn man komt altijd als eerste. Zijn we beiden thuis, dan ligt ze bij hem, niet bij mij, dat idee. (Is hij weg, dan ben ik nummer 1 :P). Dus als Merlin meer mijn hond zou zijn net zoals Kim meer zijn hond is, is dat mogelijk helemaal niet zo'n probleem in de dynamiek die we toch al hebben hier thuis.

We gaan nog even kijken hoe het gaat de komende tijd. We hebben steeds contact met de stichting, en die geven hem ook echt de tijd om even tot rust te komen in een huis bij een gezin in een nieuw land, en daarmee ons dus ook de tijd om te kunnen zien of hij hier zou kunnen blijven. Er is wel interesse in hem verder, dus het zal vast niet heel moeilijk zijn om een goed huisje voor hem te vinden. Er zijn ook al mensen in onze straat geïnteresseerd, dus er is ook een kans dat hij bij ons in de buurt zijn gouden mandje gaat vinden. Dan kunnen we hem wellicht toch blijven zien. Maar ergens lijkt me dat voor beide partijen ook wel weer lastig.

Nou ja, tot nu toe heel goed dus! Maar ik voel me wel een beetje een kraamvrouw in een kraamperiode haha. Elkaar leren kennen, alle nieuwe dingen om rekening mee te houden, zorgen om hem en Kim, etc. Ik merk nu na een week dat we allemaal een beetje aan elkaar en het nieuwe ritme aan het wennen zijn. Dat kost natuurlijk ook tijd.

wat gaat het lekker heel leuk om te lezen

Is er een "deadline" om te beslissen of hij blijft of niet? 

Oh wat spannend 

en gaat al super dus..elke dag beter 

" wat gaat het lekker heel leuk om te lezen
 
Is er een "deadline" om te beslissen of hij blijft of niet?  "

Dobry

Niet echt, maar het moet natuurlijk niet zo lang zijn dat hij moeite gaat krijgen om ergens anders te aarden. Gevoelsmatig denk ik dat wij binnen een paar weken moeten beslissen, en daarna hangt het er natuurlijk vanaf hoe snel hij een baas vindt.

Gisteravond en vanmorgen gaat het weer niet lekker met Kim, en dan denk ik, het is ook voor hem waarschijnlijk gewoon relaxter als hij ergens woont zonder zo'n evil type erbij.

Korte update: Hij komt steeds meer los. De gekke vijf minuutjes zijn een ding nu (in onze afgesloten tuin, helaas vrij krap maar hij gaat er hard genoeg haha). Hij stuitert non-stop op en neer als we binnenkomen of iets anders gaan doen. Hij denkt dat de kippen geweldig leuk speelgoed zijn (achter gaas). Andere dieren gaat hij op heerlijk onschuldige manier tegemoet, van poezen tot hertjes. Met andere honden is hij enorm goed, heel leuk om te zien. Hij snapt 'liggen' echt al, en op wandeling blijft hij steeds keurig, vaak zittend, wachten op ons omdat Kim niet zo hard meer gaat. Mijn man is helemaal niet eng meer; die kan net zo gek met hem doen als ik. Liggen ze stoeiend en spelend op de grond.

Hij is ook echt een enorme ondeugd. Als we niet opletten, jat hij zo een sok of handschoen om in zijn bench te leggen. Hij heeft gisteravond de (lege) voerbak van de andere hond van de kast getrokken. De zak met kippenvoer moest verplaatst worden. En hij moet echt letterlijk overal met zijn grote neus bovenop zitten. Heel grappig, maar jee, ik snap nu wat jullie altijd zeiden over pups hahaha.

Enige nadeel is dat met zijn vrijer worden, hij in ons huis echt heel defensief is geworden naar 'vreemden'. (ook logisch hoor!) Mijn zwager is hier even geweest en hij heeft een half uur vrijwel nonstop geblaft. Ook naar de buurvrouw is vreselijk hard geblaft. En hij durft dan ook een snauw/hapje te doen. Het is echt pure angst helaas, want er zit geen greintje valsheid in richting ons (of Kim). Buiten is het minder spannend, en vooral kinderen zijn volgens mij niet zo heel eng. Hij gaat buiten wel echt voorzichtig ruiken bij mensen en hij lijkt heel graag contact te willen, maar als mensen dan op hem reageren, is het toch te eng. Maar binnen in ons huis vindt hij het vreselijk, want dat is nu natuurlijk net zijn veilige plekje geworden.

Lekker handig dat, want als er eventuele adoptanten komen kijken, dan is er op dit moment geen enkele klik te verwachten denk ik. Zij zullen wel denken dat hij een hellehond is, en hij vindt het nu alleen maar eng. Ik ben benieuwd hoe lang dat ongeveer duurt.

Mensen vindt hij buiten niet echt eng? Dan buiten eerst snuffelen, stukje lopen samen én dan samen naar binnen? 

Wellicht had je dit zelf ook al bedacht.

Hier een Roemeen die hetzelfde gedrag vertoont naar bezoeker. Helaas vindt hij mensen buiten ook niet ze leuk... 

Haha, inderdaad zelf ook al bedacht. Werkt alleen niet; waar hij buiten aan hun been gaat snuffelen, gaat hij binnen weer blaffen! Maar omdat hij buiten wel snuffelt, heb ik wel goede hoop dat het gaat verbeteren.

Ja hoor, tis net of je het over Sam hebt, maar die hapte ook echt, toch hangt het ook van de persoon af, vorige week kwam een collega van mijn man een doos ophalen, Sam liep al, ik ga happen, maar hij ging dor de knieen en heeft gesnuffeld en toen was het goed.

Een tijd geleden kon dat echt niet hoor.

Wel maak ik gebruik van mensen buiten die van honden houden, en hem willen aaien, dat ze dat ook mogen doen, ik ben altijd blij als een vreemde vraagt, mag ik? Ik waarschuw, zeg hoe ze hem moeten benaderen, en tegenwoordig heeft hij veel mensenvrienden, ze kopen zelfs hondenkoekjes voor hem.

Sam is enorm voergericht, dus dat scheelt wel, maar heb geduld, en als er iemand komt, laat ze dan eerst ff wandelen en ga regelmatig stilstaan zodat je hond kan snuffelen, je buurvrouw zou een goed proefkonijn kunnen zijn.

Mijn schoonvader, die mot hij niet, maar mijn schoonvader is bang voor hem..

Ook dat (ik noem het sjezen) rennen op een kleine plek, vind Sam leuk, heerlijk, in het begin lag hij al op zijn rug buiten, terwijl hij binnen een heel andere hond was.

Nu was Sam wel een blijver, dus ik had ook geen haast..

Vandaag was mijn schoonzus er en we hebben de situatie heel erg beheerst: bij elke blaf moest hij in de bench. Niet blaffen? Dan mocht hij eruit. Dit bleek hem veel rust te geven, en hij heeft uiteindelijk brokjes gegeten uit de hand van mijn schoonzus, en lag op een gegeven moment bij ons op zijn rug gerold, waar zij op een meter afstand bij stond (dus zichzelf in een heel kwetsbare positie gebracht voor het aaien). Hier ook een sprong vooruit dus! Hopelijk blijft zich dat voortzetten.

Met onze eigen hond gaat het wel echt niet zo lekker, die vindt hem helaas echt niet leuk binnen. Buiten gaat het dus wel echt heel goed, dus wel heel jammer. Ook dit beheersen we steeds dus het gaat op zich prima, maar het is niet relaxt voor hun (en ons) op de langere termijn. Dus we hebben de eerste info gestuurd naar potentiële adoptanten. Ben benieuwd of er een geschikte familie voor hem uitkomt. Op papier leken ze allemaal nog niet ideaal, dus we zullen zien. Hij mag uiteraard alleen naar het perfecte gezin ;)

J" Vandaag was mijn schoonzus er en we hebben de situatie heel erg beheerst: bij elke blaf moest hij in de bench. Niet blaffen? Dan mocht hij eruit. Dit bleek hem veel rust te geven, en hij heeft uiteindelijk brokjes gegeten uit de hand van mijn schoonzus, en lag op een gegeven moment bij ons op zijn rug gerold, waar zij op een meter afstand bij stond (dus zichzelf in een heel kwetsbare positie gebracht voor het aaien). Hier ook een sprong vooruit dus! Hopelijk blijft zich dat voortzetten.
 
Met onze eigen hond gaat het wel echt niet zo lekker, die vindt hem helaas echt niet leuk binnen. Buiten gaat het dus wel echt heel goed, dus wel heel jammer. Ook dit beheersen we steeds dus het gaat op zich prima, maar het is niet relaxt voor hun (en ons) op de langere termijn. Dus we hebben de eerste info gestuurd naar potentiële adoptanten. Ben benieuwd of er een geschikte familie voor hem uitkomt. Op papier leken ze allemaal nog niet ideaal, dus we zullen zien. Hij mag uiteraard alleen naar het perfecte gezin "

Aurelia

Net de rest gelezen, wat een droppie is het joh! Echt jammer dat hij niet kan blijven bij jullie zeg maar uiteraard gaat het welzijn van je andere hond voor.  Weet niet of ik dat zou kunnen hoor, denk dat als ik opvang voor een hond zou zijn ik binnen de kortste keren in een huis met 10 honden woon die nooit meer weggaan   

Aan de andere kant is het ook wel fijn dat jullie hem inmiddels al zo goed kennen want dat helpt natuurlijk enorm met een super huisje voor hem te kiezen waar hij echt gelukkig zal zijn. Dat jullie zelf inspraak hebben op waar hij terecht komt en de potentiële adoptanten ook echt persoonlijk kunnen screenen zal in ieder geval het toekomstige vertrek wel ietsjes makkelijker maken. Weet je in ieder geval waar hij terecht komt en kun je nog updates/foto’s etc. krijgen. Als je dan ziet dat hij (hopelijk) super happy is zal het het allemaal waard zijn geweest. 

Dit was jullie eerste opvang hondje toch? Is het wel een beetje zoals jullie hadden verwacht of valt het mee/tegen? En denken jullie hierna nog nog vaker hondjes te gaan opvangen  of blijft het bij deze keer? 

Hoop in ieder geval dat er snel een aanvraag komt waarbij jullie een goed gevoel hebben en er een ontmoeting kan plaatsvinden. Spannend allemaal wel! Ben benieuwd naar het vervolg 

Wat heb je dat ontzettend mooi opgelost zeg met dat blafgedrag

Echt zo goed dat je meteen aan de slag bent gegaan dat de kop in te drukken.

Ik vind het ontzettend jammer dat het niet zo goed samengaat met Kim..maar het is niet anders.

Ik duim voor een geschikt adoptie gezin...ik zou het persoonlijk best lastig vinden te bepalen wat ideaal is.

Mensen kunnen zich zo anders voordoen dan ze zijn.

Jaaa, hij is zo vreselijk schattig. En als Kim niet moeilijk deed, dan zou hij echt niet weg gaan hoor. Ik moet zeggen dat ik dat op dit moment ook echt heel moeilijk vind, het idee dat hij weer weg moet. Dus ik weet niet of we zo een twee drie nóg een opvanghondje doen in de nabije toekomst. Want het is inderdaad wel heel lastig om ze weer te laten gaan.

Inderdaad ons eerste opvanghondje, en eigenlijk valt alles heel erg mee. Dat hij zindelijk zou zijn, hadden we niet verwacht, en ook hoe verschrikkelijk snel hij tot nu toe alles oppikt. Maar ik had ook niet verwacht dat hij in het begin mijn man zo eng zou vinden en mij niet, en ook niet dat hij zo tekeer zou gaan tegen vreemden in huis (ik had verwacht dat hij angstig weg zou kruipen). Verder valt het eigenlijk in alle opzichten mee. De eerste dagen had ik wel het gevoel 'wat heb ik gedaaaan', maar je raakt allemaal natuurlijk best snel gewend. En hij is gewoon zo verschrikkelijk lief. Het is wel een verslavend gevoel om een keer de favoriet te zijn ook; Kim is altijd éérst de hond van mijn man, daarna pas van mij.

Er is nu een aanvraag van een gezin dat op papier al beter klinkt. We hebben een verslagje gemaakt van hoe hij nu is; eens zien hoe ze daarop reageren. Want het is natuurlijk niet allemaal zonneschijn nog, er zit wel werk in hem.

wat een heerlijke pup is het en wat gaat het goed, jammer dat Kim een tweede hond niet graag zal accepteren in huis. 

Dat zou dan betekenen dat je zou moeten stoppen met opvangen? 

" wat een heerlijke pup is het en wat gaat het goed, jammer dat Kim een tweede hond niet graag zal accepteren in huis. 
Dat zou dan betekenen dat je zou moeten stoppen met opvangen? 
 
  "

Dobry

Nou ja, op zich gaat het wel goed hoor, het is alleen niet superrelaxt om steeds zo alert te moeten zijn. Er is een kans dat ze met een andere hond minder fel is, dat verschilt wel echt. Als hij nu door iemand geadopteerd wordt, dan wachten we sowieso een poosje voor we het weer overwegen. Afhankelijk met hoe fit zij is, kan het zijn dat we dan op een later moment nog een keertje gaan opvangen. Het doel was niet om het vanaf nu nonstop te doen. We zien wel dat het op zich prima gaat, ook als Kim hem níet leuk vindt. Ze is op zich niet heel gespannen oid omdat ze wel apart slapen en zij veel tijd met ons alleen blijft krijgen. Dat is goed om te merken.

Het blijft sowieso lastig met Kim; aan de ene kant denk je, we wachten wel tot ze ooit gestorven is voor we weer zoiets proberen. Maar eerlijk gezegd verwachten we al 3 jaar dat ze er waarschijnlijk 'volgend jaar' niet meer is, en dat gebeurt steeds niet. Ze kan ook gewoon zo doorgaan tot haar achttiende natuurlijk, en om nou al die tijd nooit meer iets te doen wat zij minder leuk vindt, tja. Zij heeft haar behoeftes, maar wij ook.

Nog een paar fotootjes.

Buiten gaat het dus prima samen (ik was steeds net te laat met klikken als ze allebei bij dezelfde dingen snuffelen).

Hij lijkt ook alweer gegroeid; zijn tuigje zit strakker om zijn borstkas.