Dh bang voor zoon ( 18) 
Anoniem (Gast)
Mijn Duitse herder van negen maanden is zag ik, een beetje bang voor zoon van 18. Net riep mijn zoon hem maar hij kwam niet, kan natuurlijk maar vervolgens liep hij duidelijk van hem weg toen mijn zoon hem wilde aaien en ging vervolgens bij mij zitten en perste zichzelf onder mijn tuinstoel waar ik op zat. Mijn hond bleef zoon in de gaten houden. Zoon hield zijn hand bij de snuit om te snuffelen en kreeg een likje. Toen mijn zoon vlak erna wegging kwam mijn hond weer onder de tuinstoel vandaan. Ik vind dit vreemd. Opzich is onze hond niet er echt geïnteresseerd in mijn zoon maar er zijn tijden geweest dat hij blij was als hij thuiskwam. Een keer was zoon thuis met de honden om op te passen enzo en mijn zoon zei dat onze hond uren voor het hek heeft zitten wachten tot wij thuiskwamen:-( Wat zou dit betekenen? Als eerste kwam me binnen schieten dat honden zo reageren als ze niet aardig zijn behandeld door diegene echter kan ik mij daar geen voorstelling bij maken. Verder
Was niet ingelogd
Ik ken je zoon niet, maar kan het misschien tóch zijn dat hij de hond niet aardig behandeld heeft?
Misschien vraagt je zoon aandacht bij de hond wanneer de hond er geen behoefte aan heeft? Dat hij daarom je zoon ontwijkt?
Ik denk toch ook dat je zoon hem niet zo aardig behandeld heeft...misschien onbedoeld hoor, maar dat ie het misschien "niet goed gemaakt"heeft met de hond, zodat de hond nog steeds denkt dat je zoon boos is....
Is het een onzekere hond ? Dan als je zoon hem wat hard heeft aangepakt kan het zo maar zijn dat tie zich afwend van je zoon....kan je eens in gesprek gaan met je zoon ?
Is je herder erg gehecht aan jou?
Misschien dat hij nu bij jou blijft en je zoon ontwijkt omdat hij bang is dat jullie hem weer gaan "achterlaten"?
Aangezien hij toen voor het hek is blijven zitten wachten op jullie
Ik ken de (goed gefokte) duitse herder als een gevoelige, maar ook heel stabiele hond, dus ik vind het vreemd dat hij zonder reden bang voor je zoon is.
Hoe gaat je zoon met de hond om? Is hij op de hoogte van hoe honden communiceren?
Nog steeds denken veel mensen dat duitse herders "aangepakt" moeten worden en zetten ze veel te veel onder druk, uit onwetendheid.
(Wil niet zeggen dat dit ook bij jouw zoon het geval is natuurlijk)
Als ik je zoon was zou ik me gaan inlezen over hondentaal, Turid Rugaas haar boekje Kalmerende Signalen is een goede start.
En gaan werken aan het vertrouwen, leuke dingen doen met de hond, geen commando's onder druk, maar leuke zoekspellen bijv. Stem en houding altijd rustig en kalm houden, zulk soort dingen.
Nee het is best een zelfverzekerde hond, erg vriendelijk ook tegen vreemden.
Misschien dat hij nu bij jou blijft en je zoon ontwijkt omdat hij bang is dat jullie hem weer gaan "achterlaten"?
Aangezien hij toen voor het hek is blijven zitten wachten op jullie "
Ja hij is zeer gehecht aan mij maar ook aan mijn man.
Hoe gaat je zoon met de hond om? Is hij op de hoogte van hoe honden communiceren?
Nog steeds denken veel mensen dat duitse herders "aangepakt" moeten worden en zetten ze veel te veel onder druk, uit onwetendheid.
(Wil niet zeggen dat dit ook bij jouw zoon het geval is natuurlijk)
Als ik je zoon was zou ik me gaan inlezen over hondentaal, Turid Rugaas haar boekje Kalmerende Signalen is een goede start.
En gaan werken aan het vertrouwen, leuke dingen doen met de hond, geen commando's onder druk, maar leuke zoekspellen bijv. Stem en houding altijd rustig en kalm houden, zulk soort dingen.
"
Hij vind de honden leuk maar heeft meer met onze rustige ouder teefje.
Zoon woont nog thuis maar is veel van huis en doet niet veel met de hondjes.
Heb al eerder een gesprek gehad om mijn zoon uit te leggen hoe je met een hond omgaat en hoe niet.
Aanleiding was dat hij onze teef op schoot wilde houden terwijl zij dat op dat moment niet wilde.
Onze herder is verder een enorme lieve schat onze teef ook.
dat denk ik ook... hij is gaan generaliseren
zoon = baasjes weg = niet leuk, dus zoon = niet leuk
Bedankt voor al jullie antwoorden.
Mijn zoon is zich van geen kwaad bewust, hij gaat wel op een soms strengere wijze om met onze hond dwz hij verwacht bv dat een hond altijd maar hoort te luisteren als hij hem roept.
Nou komt mijn hond altijd als ik hem roep en bij hem is dat niet het geval, gevolg geïrriteerde puber.
Gister deed het zich weer voor, onze hond was best vrolijk toen m'n zoon thuiskwam, kwispelen, even groeten maar wilde daarna niet naar hem toe komen en kroop onder mijn benen.
Uiteraard heb ik aldus gevraagd of er iets is voorgevallen maar er is niks bijzonders gebeurt.
Ik vertrouw mijn zoon opzicht wel maar hij heeft een verleden met een moeilijke puberteit en leugentjes waren toen niet vreemd
Inmiddels gaat het alweer een poos erg goed en er is geen reden dat hij niet lief voor onze huisdieren zou zijn.
Is ook moeilijk dat van je eigen kind te denken maar mijn huisdieten zijn ook m'n kindjes.
We hebben afgesproken om het weekend samen erop uit te gaan met de honden.
Je kan dan van alles bedenken.
Dat hij ergens geschrokken is van je zoon.
Je zoon hem bewust of onbewust pijn heeft gedaan. (kan per ongeluk).
Je zoon veel spanning bij zich draagt waar je hond gevoelig voor is.
Een geurtje op heeft die de hond niet als prettig ervaart.
De hond extreem aan jou gehecht is.
Maar was t niet ook zo dat rond 9 maanden/pubertijd ook een angsfase nog kon voorkomen?
Het is natuurlijk heel makkelijk om aan de hand van wat je verteld alles aan je zoon te koppelen.
Echter is de ware reden niet altijd te achterhalen.
Laat je zoon af en toe wat lekkers aanbieden. Echter de hond moet er dan voor komen om op te halen.
Even niet aaien of verder toenadering zoeken. De hond de ruimte geven die hij kennelijk nodig heeft. Niets afdwingen.
Hij kan natuurlijk wel ergens op de grond gaan zitten met een speeltje en zien of de hond zelf komt. Echter waak ervoor enkel positief. En enkel wanneer de hond zelf komt. Uit zichzelf of nieuwsgierigheid.
Althans dat ik wat ik gevoelsmatig zou doen.
En eens samen met je zoon terug blikken naar wat een oorzaak kan zijn is natuurlijk niet verkeerd. Als t wel iets is geweest is t fijn als herhaling word voorkomen. Want honden blijft echt wel de nodige dingen bij.
Heel erg veel succes samen.
Mijn zoon is zich van geen kwaad bewust, hij gaat wel op een soms strengere wijze om met onze hond dwz hij verwacht bv dat een hond altijd maar hoort te luisteren als hij hem roept.
Nou komt mijn hond altijd als ik hem roep en bij hem is dat niet het geval, gevolg geïrriteerde puber.
Gister deed het zich weer voor, onze hond was best vrolijk toen m'n zoon thuiskwam, kwispelen, even groeten maar wilde daarna niet naar hem toe komen en kroop onder mijn benen.
Uiteraard heb ik aldus gevraagd of er iets is voorgevallen maar er is niks bijzonders gebeurt.
Ik vertrouw mijn zoon opzicht wel maar hij heeft een verleden met een moeilijke puberteit en leugentjes waren toen niet vreemd
Inmiddels gaat het alweer een poos erg goed en er is geen reden dat hij niet lief voor onze huisdieren zou zijn.
Is ook moeilijk dat van je eigen kind te denken maar mijn huisdieten zijn ook m'n kindjes.
We hebben afgesproken om het weekend samen erop uit te gaan met de honden. "
Misschien moet je je zoon wel uitleggen dat een herder in de regel maar 1 baas heeft waar hij altijd naar luistert. Dat ben jij in dit geval.
En streng kan in diverse vormen. Een herder heeft dan sturing en duidelijkheid nodig. Maar hard aanpakken wat ook onder streng verstaan kan worden. Maakt geen vriendjes.
Beter als een hond dingen voor je wil doen of netjes luistert, omdat je eerlijk en oprecht bent leuk bent wat lekkers hebt etc.
Fijn dat het inmiddels al wel beter gaat 
Laat je zoon af en toe wat lekkers aanbieden. Echter de hond moet er dan voor komen om op te halen.
Even niet aaien of verder toenadering zoeken. De hond de ruimte geven die hij kennelijk nodig heeft. Niets afdwingen.
Hij kan natuurlijk wel ergens op de grond gaan zitten met een speeltje en zien of de hond zelf komt. Echter waak ervoor enkel positief. En enkel wanneer de hond zelf komt. Uit zichzelf of nieuwsgierigheid.
Althans dat ik wat ik gevoelsmatig zou doen.
En eens samen met je zoon terug blikken naar wat een oorzaak kan zijn is natuurlijk niet verkeerd. Als t wel iets is geweest is t fijn als herhaling word voorkomen. Want honden blijft echt wel de nodige dingen bij.
Heel erg veel succes samen.
"
Dit zou ik ook doen inderdaad, laat 'm je zoon maar even 'ervaren' als een positief persoon. De hond niet aankijken, maar eerder met de rug naar de hond toe gaan zitten, met wat lekkers in z'n hand aan de zijkant. Laat de hond er naartoe komen, wat positiefs ervaren en laat je zoon dan weer weglopen, of verderop zitten. Zo krijgt hij weer een betere ervaring met zijn aanwezigheid. Wij mensen hebben altijd als eerste altijd gelijk de handen 'aan' de hond, terwijl je dan eigenlijk in zijn comfort zone zit. Als hij hier een negatieve ervaring mee heeft opgebouwd, zal hij dat ook niet zo leuk meer vinden. Dus laat 'm eerst maar zien dat hij eigenlijk niks anders van 'm vraagt dan zijn vertrouwen. Succes!
Ik zou het zekere voor het onzekere nemen en de hond in elk geval niet meer alleen laten met je zoon.
Veel mensen snappen ook niet de kant van de hond. De hond moet ten alle tijde naar de mens luisteren, terwijl zij zelf niet luisteren naar de hond, en dat gaat dan natuurlijk niet werken.
Als je zoon ervoor open staat zou ik hem aanraden iets over hondentaal te leren. Turid Rugaas haar boekje Kalmerende Signalen is daar een mooie basis voor.
Opzicht is onze hond nu wat minder bang.
Hij kruipt niet meteen achter mijn benen gelukkig.
Nog wel oplettend.
Moet zeggen dat hij inderdaad zeer aan mij gehecht is.
Dit uit ze zich in van alles maar dat ben ik ook aan hem.
Houd zoveel van deze grote jongen en natuurlijk ook van m'n andere hondje maar zij hangt sterk aan mijn man.
Kan het soms niet beschrijven hoeveel:-)
Misschien is dit ook een reden dat mijn herder zoon niet zo ziet zitten ook mede ivm het oppassen laatst.
Veel mensen snappen ook niet de kant van de hond. De hond moet ten alle tijde naar de mens luisteren, terwijl zij zelf niet luisteren naar de hond, en dat gaat dan natuurlijk niet werken.
Als je zoon ervoor open staat zou ik hem aanraden iets over hondentaal te leren. Turid Rugaas haar boekje Kalmerende Signalen is daar een mooie basis voor. "
Mijn zoon niet alleen meer laten met onze herder, dat zou deels kunnen, niet altijd te vermijden.
Neem m'n honden vaak mee op pad, al is het soms alleen ff naar de winkel.
Maar je hebt een punt dat wel.
Moet er niet aan denken dat mijn honden bang zijn omdat mijn zoon ze bang maakt.
Hier denk ik ook aan, vooral omdat de hond zo amechtig bij de tuinstoel kwam zitten. Zo van, ga niet weeeeg!
Angst fase.
Het zou kunnen dat je hond een keer geschrokken is ergens van en dat aan je zoon heeft gekoppeld. Een deur die dicht valt, misschien zette hij een tas hard neer, misschien was je zoon geirriteerd, toe je hond niet luisterde.
We zijn allemaal mensen met emoties en kunnen iets niet leuk vinden.
Ik zou er niet gelijk van uitgaan, dat je zoon hem bewust iets heeft aangedaan.
Wat de oorzaak ook was, belangrijk is, zorgen, dat je hond een positieve associatie krijgt met je zoon.
Voer, of een spelletje kan helpen.
Als je één voertje geeft, is het een beloning. Als je een hele voertjes geeft, is het om de emotie te veranderen.
Als wij ons rot voelen, eten we niet voor niets de hele koek trommel leeg
Als je zoon er is, veel voertjes op de grond strooien.
Ik zou nog even niet de voertjes door je zoon laten geven, je hond vind je zoon spannend en door hem voertjes te laten geven, kan je hond een grens overgaan.
Beter jij voertjes geven, of dus op de grond strooien.
Honden leren door associeren en als je dit doet als je zoon in de buurt is, zal je hond de positieve associatie aan je zoon gaan koppelen.
Als je merkt dat je hond minder op je zoon reageert, kan hij wel zelf de voertjes gaan geven.
Mijn zoon niet alleen meer laten met onze herder, dat zou deels kunnen, niet altijd te vermijden.
Neem m'n honden vaak mee op pad, al is het soms alleen ff naar de winkel.
Maar je hebt een punt dat wel.
Moet er niet aan denken dat mijn honden bang zijn omdat mijn zoon ze bang maakt.
"
eigenlijk zou een verborgen cameraatje dan van pas komen
"
ja dat dacht ik ook wel hoor, dat kan je niet maken bij je eigen kind, ik zou het zelf denk ik ook niet doen.
Aan de andere kant... iedereen is iemands kind en toch kan niet iedereen altijd goed met honden omgaan, meestal niet eens met opzet.
Aan de andere kant... iedereen is iemands kind en toch kan niet iedereen altijd goed met honden omgaan, meestal niet eens met opzet. "
Nee maar een camera gaat mij te ver. Zorg dan maar voor oppas voor de hond buitenshuis.
Maar ik geloof helemaal niet dat de zoon het probleem is.
Maar ik geloof helemaal niet dat de zoon het probleem is. "
dat kan zeker, al ken ik de (goed gefokte) duitse herder helemaal niet als een hond die zonder reden bang is voor iemand. Het zijn juist open honden met een stabiel karakter. Maar goed dat waren de duitse herders die ik kende en ken, elke hond is weer anders natuurlijk.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?