Vertrouwen loslopen weg - hond komt niet maar rent weg

" Ik zag nog net een piepklein hondenhoofdje proestend en puffend langzaam, heel langzaam weer groter worden. Soms moest je echt met je ogen knijpen om te zien of hij het echt was en niet kopje onder was gegaan.  Het duurde een eeuwigheid voor hij weer bij de oever was. Kapot was ie... De sukkel, ik had mijn schoenen al zowat uit om em uit het water te gaan vissen. Dat was wel het lompste wat ie ooit gedaan had. 
 
Wat een horror zeg, wat zal je je machteloos gevoeld hebben "

Dobry

 Het was ook echt geen goede zwemmer wat dit vooral erger maakte denk dat menig hond (en obi ook) hem eruit zou hebben  gezwommen. En dat voor zijn ras, toch een retriever. Ik weet niet waarom maar hij leek zijn bek nooit goed te  sluiten ofzo en kreeg regelmatig  water binnen tijdens het zwemmen. Of hield zijn kop niet hoog genoeg ik weet het niet. Dan verslikte hij zich in binnenkomend water. Nooit zo over nagedacht of andere honden dat ook wel eens hebben eigenlijk. Obi heeft het niet in ieder geval. 

mijn eerste hond deed dit ook niet, en Lola hielt niet van water en Jenna ook niet, dus daar heb ik geen vergelijk. Ik kan me van de honden thuis vroeger ook niet herinneren dat ze dit deden.

Wie weet had hij wel een wervel ergens niet helemaal goed zitten oid.....

 Nu ben ik niet zo intensief bezig geweest op clubs enzo, maar Dobby mocht op cursus als eerste los volgen. Hij was de beste op de cursus wat dat betreft en andere dingen. Oh de ironie, want 7 jaar later kan hij nog steeds niet fatsoenlijk loslopen. Of beter gezegd, niet in Nederland - teveel water. Goed presteren op cursus zegt niet altijd iets over "buiten".

Je hebt een boxer. Die behoren tot de groep van de molossers. Een groepsoort die onder de noemer valt van honden met een zelfstandig karakter. Dat dan door heel veel mensen ook wel als eigenwijs en koppig wordt bestempeld. En de ene hond blinkt daar nog meer in uit dan de andere.

Daar komt dan ook bij dat een boxer  een heel lange tijd nodig heeft om volwassen te worden (als het al ooit gebeurt ).

Maar voor heel veel mensen zijn de molosser soorten een grote bron van frustratie, juist door die eigenschap van zelfstandigheid. Ze hebben er een zesde zintuig voor en voelen feilloos die frustratie aan, waardoor ze nog eens zo afstandelijk worden op dat moment. En dan wordt het een beetje een cirkel. 

Hond komt niet, frustratie, hond voelt en komt niet, nog meer frustratie, hond neemt nog meer afstand.... en ga zo maar door.

Het is een genetisch bepaalde karaktereigenschap. Maar toch komen daardoor heel wat honden in het asiel terecht of worden ze opgegeven voor herplaatsing.

Als je haar graag wil laten rennen en los rondlopen, ga je die eigenschap er moeten bijnemen. En kan je van de momenten gebruik maken dat ze bij jou is, om terug naar huis te keren. Ipv zelf aan te geven dat je naar huis wil.

En anders geef je het aan, maar geef je haar tegelijk de vrijheid te bepalen wanneer ze wel wil komen.

Er zijn ook honden die daardoor (de drive van de genetisch bepaalde overheersende karaktereigenschap) niet los kunnen in onze maatschappij.

De luxe die de honden vroeger hadden, van constant los te lopen. Is in heel veel gevallen voorbij. Tenzij je als mens nog echt in een land woont waar je nog hele grote stukken natuur hebt.

Daar kunnen de honden nog alleen gaan wandelen en staan ze een uurtje later terug aan je deur.

Vul een kong met vlees (die paté soorten) en doe die in folie om mee te kunnen nemen. Maak er een standaard iets van dat die uitgepakt wordt als het tijd is om te gaan. Houd de kong in je hand als hij aangelijnd is zodat hij er aan kan likken als hij met je meeloopt.

en leer de zit op afstand en ga hem ophalen, dat is voor je hond makkelijker op te volgen dan "hier komen" (wat je wel gewoon tijdens de uitlaat moet blijven oefenen)

Onze hond heeft dit bij vlagen wanneer ze in een jolige bui is. Hele route luisterd ze goed en dan kom je bij de parkeerplaats en laat ze zich soms niet pakken. Dit klinkt niet erg proffessioneel maar wat hier geholpen heeft in zelf in de auto stappen en een meter wegrijden. Ze weet dan niet hoe snel ze de auto in moet komen. We doen de deur open en mevrouw springt in de auto.

 nou, ik ben het hier gewoon mee eens

kun je wel zeggen "daar ben je weer met je training", maar zonder opvoeding, training of hoe je het ook noemt, krijg je geen hond die luistert hoor.

mensen zeggen tegen mij altijd "ja maar jij hebt ook van die makkelijke honden", alsof die automatisch zo geboren zijn, dat is opvoeding, opvoeding, opvoeding.

kun je zien als "drillen", prima hoor, ik houd gewoon van een hond die doet wat ik zeg. ik ga echt geen vijf kwartier met zeventien koekjes zwaaien in de hoop dat ik leuker ben dan een konijn

"  Nu ben ik niet zo intensief bezig geweest op clubs enzo, maar Dobby mocht op cursus als eerste los volgen. Hij was de beste op de cursus wat dat betreft en andere dingen. Oh de ironie, want 7 jaar later kan hij nog steeds niet fatsoenlijk loslopen. Of beter gezegd, niet in Nederland - teveel water. Goed presteren op cursus zegt niet altijd iets over "buiten". "

Wilma en Dobby

 Dat komt door het context genonden leren wat ze doen.

Wij geven daarom speciaal cursussen op locatie, zodat je op verschillende gebieden met de honden aan de slag gaan.

We hebben 10 verschillende locaties, waar we trainen.

De locaties zijn lastig, want er lopen honden, fietsers, joggers, enz, kort om, heel veel afleiding.

Op het trainings veld, is het een afgelegen gebied, zonder veel afleiding.

Dat is een andere situatie, dan waar je dagelijks mee te maken krijgt.

Net belangrijkste is zorgen dat je aandacht krijgt van je hond, onder moeilijke omstandig heden. Dat is wat belangrijk is en waar de bazen veel profijt van hebben.

Maar de water obsessie van Dobby, is een enorme motivatie. Daar kan je volgens mij niet tegen op trainen. Net als een podengo in de duinen.