Afscheid nemen

Woensdag is mijn border collie Icely plots van me heengegaan. Hij was nog maar 7,5jaar. Ik was in de voortuin aan het werken. Ik zei nog tegen hem... Straks gaan we lekker in de tuin spelen als Jayden( mijn zoontje) terug is van school. Een klein uurtje later kom ik naar achter om te zien hoelaat het is. Ligt mijn lieverd daar op zijn vaste plek dood. Hij lag altijd onder zo een laag tafeltje op het terras te rusten. Er stond altijd een asbak op. Deze lag kapot op de grond en hij lag een meter verder met het tafeltje nog over hem. Ik riep hem maar er kwam geen reactie. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat zijn oogjes al in de verte staarden en zijn tong uit zijn mond lag. Die was al blauw en koud. Hoe hij overleden is weet ik niet, maar vermits hij een metertje verder lag onder het tafeltje kan ik er alleen maar vanuit gaan dat het snel gegaan is en hij niet heeft afgezien (hoop ik althans). Maar het is zo hard! Zo plots dat hij van me is weggenomen. Alles zo leeg en kil en loop de hele dag maar te Wenen. Hij heeft alle belangrijke momenten meegemaakt in ons leven. We hadden pas ons huisje gekocht en een paar dagen nadat we hier woonden, kwam hij er bij. Hij was bij onze trouw en heeft mijn twee kindjes van het begin altijd zo beschermd. Nu zoekt ons kleine meisje (amper 15maanden) al naar hem want ze waren dikke maatjes. Hartverscheurend. De laatste tijd had ik wegens priveproblemen zoveel extra aan hem. Hij was mijn extra steun en dat pakken ze nu van me weg. Net nu ik hem extra nodig heb! Ik wou nog zoveel met hem doen. Ik weet dat hij een goed leven heeft gehad maar door de kleine kindjes heb je dan weer net iets minder tijd en voel me alsof ik tekort gedaan heb. De kindjes werden nu wat groter en we hadden wat meer tijd. Nu zou voor hem de leukste tijd eraan komen ( meer tijd, meer spelen met de kids,...) en dit mag hij niet meer meemaken. Ik heb al veel dieren verloren ( en altijd veel verdriet gehad) maar wat ik nu voel kan ik niet vergelijken, hoe geraak ik hier ooit over. Hij was mijn allerbeste maatje. Ik heb geen afscheid kunnen nemen. Nog 1 keer zeggen hoeveel ik van hem hou, hem nog 1 keer knuffelen, aaien, kussen, eten geven, zien lopen in de tuin, horen blaffen, zijn lip zien optrekken, een snoepje geven, .... ????

Pffff...wat een verdriet . En zo plots is ook moeilijk te aanvaarden denk ik. Ik heb alleen maar honden verloren na een ziekte. Dus dan zie je het ergens aankomen, maar jij niet.

waarschijnlijk een toevalekregen  en is het heel vlug gegaan, heeft niks afgezien hoor denk ik.

je moet er gewoon doorheen , moeilijk en vreselijk want er zijn zoals je zegt, zoveel herinneringen...kleinigheden. 

Sterkte.

Je komt er doorheen . We komen er altijd doorheen hoe moeilijk ook.

Vreselijk... Wat een gemis en zo onverwachts  

Heel veel sterkte voor jullie! 

Wat heftig !!

Heel veel sterkte !!

Och wat verschrikkelijk! Heel veel sterkte.

Och jee, zo snel..... heel veel sterkte.

Zo jong en plots heel veel sterkte weet hoe het voelt

ik blijf hem roepen. Hopende dat hij toch nog komt om dan te moeten beseffen dat hij niet meer komt aangelopen. We hebben ons hondje woensdag al laten cremeren. Hij was onmiddellijk verstijfd en ik voelde zijn aanwezigheid al niet meer. Misschien dat ik toch wat langer had moeten wachten zodat ik hem nog eens kon zien maar heb nu al constant het beeld voor mij hoe hij hier dood lag. Hij voelde al na zo korte tijd heel stijf en koud dat ik het daar nog moeilijker mee had. Elke avond en ochtend ga ik kijken naar zijn slaapplaats maar hij ligt er niet. Ik ga alleen in de tuin zitten om hem te zien. Ik kan daar een eeuwigheid blijven zitten en op hem wachten. Onze tuin is nu zo leeg. Zou liever niet meer thuis zijn omdat hij er niet is. Heb al gedacht om te verhuizen maar dan heb ik weer het gevoel dat ik hem achterlaat. Het doet zo pijn. Ben zo blij dat er mensen zijn hier die je pijn begrijpen. Het voelt alsof ik een kindje verloren ben. Zo immens is mijn verdriet. En misschien mag ik het niet zeggen maar dit is het grootste verdriet wat ik al ooit gehad heb. Zelfs groter dan van de mensen waar ik al afscheid heb van moeten nemen.

Wat erg,ik begrijp hoe je je voelt,zo jong en dan ook nog zo onverwachts,niet wetende wat er gebeurd is.De pijn,het verdriet,wij weten hoe het is,niks is meer leuk,alles is anders.Ook bij mij was het zo,dat ik nog nooit zoveel verdriet had gehad,zelfs niet na het overlijden van bepaalde mensen.Ik wens je heel veel sterkte toe en deel hier je verdriet ,het lucht soms even op

Je bent niet alleen om het te verwerken we steunen je ik heb meer dan 1j myn hondenkindj moeten laten inslapen wegens hartfalen ik heb nu een Maltese en zeer lief toch heb ik nog na zolang evenveel verdriet ik leef met je mee weet wat het is sterkste verder

 Wat een intens verdriet, het is heel normaal dat je zo verdrietig bent, zo jong en weg voor je het maar besefte, dat zal tijd nodig hebben om dit verdriet van het plotse heengaan te verwerken, praat er over en huil, dat lucht op, heb je fotoos . ? Maak een collage , zodat je je hond heel dichtbij je hebt, al is tie er niet meer....en geef jezelf de tijd om te verwerken, dat gaat niet in een week of maand, praten en hier je verdriet er uitgooien, wij hier hebben bijna allemaal een geliefd dier verloren , afscheid moeten nemen, we weten wat het is.....zelfs als je er niet van kan slapen, kom maar gerust hier, er is altijd wel iemand die je kan steunen op dat moment, jij heel veel sterkte, en ik hoop dat je het een plekje kan geven.

Wat erg voor je dat dit zo plots voorgevallen is, nog zoveel fijne momenten voor je en plots is er niks meer! zoiets is niet alleen moeilijk te bedrijpen maar ook het intens verdriet dat pijn doet tot in het diepst van je hart, de vraag waarom en het schuldgevoel, mocht ik maar eerder ...., het neemt tijd om daarover te geraken, hier hangen foto's van onze overleden schatten en ik praat nog steeds met ze, het doet goed. Nu er een nieuwe hond in huis is en men werk heeft met het opvoeder helpt dit wel in het om het verdriet te verzachten.Een nieuw dier vervangt zeker niet jouw andere schat maar hun aandacht en liefde maken dan wel dat je hart minder pijn doet, zo ervaar ik het, Ioki is nu reeds 3 jaar bij ons en ik denk nog veel aan mijn andere honden, aan alle mooie herinneringen want deze blijven. Heel veel sterkte!!!

Met tranen en pijn lees ik je verhaal, ik voel helemaal wat jij meemaakt. Ik heb eveneens afgelopen woensdag mijn allerliefste schat Punto moeten afgeven en dat doet zo verdomd veel pijn. Mijn hondje  was de dag voordien gesterliseerd ( die was goed verlopen) en is de morgen nadien alsnog in mijn armen gestorven. Ik kan ook nog altijd niet bevatten dat dit gebeurd is en zie haar heel de dag voor mij en praat tegen haar, huil, ben boos op mezelf dat ik haar dit heb aangedaan en weet ook niet hoe het verder moet zonder haar. Ik heb nog 3 andere hondjes, maar dat plaatje klopt absoluut niet, er ontbreekt er eentje.

Het helpt wel er veel over te praten, er zijn zoveel lieve mensen die meevoelen met jou verdriet en dan voel je je toch wat minder alleen.

Ik wens je heel veel sterkte en neem je tijd om het een plaatsje te kunnen geven.

Dat is zo verdriet duurt lang om ons hondekindje hoe oud ze zyn of hoelang het geleden is verdriet blyft we blyven ze missen héél veel sterkte verder

Wat een verdrietig bericht...ik wens je heel veel sterkte!

Wat verdrietig dit, zo onverwacht! Ook ik heb vier weken mijn lieve hond Ronnie moeten laten inslapen. Ik weet de pijn is enorm. Het gemis en de leegte die zo'n schat achterlaat is zo intens.

Huil nog dagelijks omdat ik hem zo verschrikkelijk mis. Wens jou daarom heel veel sterkte met het gemis van je maatje. Vriendelijke groet Wilma

dank jullie voor je steunende en lieve berichten. De leegte is zo hard. Elke dag zijn er wel nieuwe momenten waar ik hem bij mis. Het zal nog lang duren voordat die tranen achterwege blijven.

Zo plots weg.....dat  komt als een klap....

Kan me levendig voorstellen hoe hij je steun en toeverlaat was, de liefde, de band.

Nu is het stil.

die stilte duurt nog een tijd. Gemis in iedere vezel. ....herken het. Zoals je het schrijft, komt alles terug.

Je plannen, je zorg, jullie onverbrekelijke band.

Hou de gedachten vast.

en....neem je tijd. Laat je verdriet toe.

sterkte